Categorie: blijdschap

Augustus 2022

Omdat ik zover achtersta met mijn website, heb ik besloten om van bepaalde maanden een samenvatting te maken om toch up-to-date te blijven.  Laten we zeggen dat het afgelopen jaar op gezondheidsvlak een jaar vol ups en dows waren en dat deze nog steeds niet voorbij zijn.

Augustus 2022

Augustus is eigenlijk de 2de beste maand van het jaar na december. Maar deze maand was het iets minder avontuurlijker dan het normaal zou zijn. Alhoewel, iets minder avontuurlijk, maar toch enkele belangrijke gebeurtenissen die gepasseerd zijn. Eigenlijk is augustus in snel tempo aan ons voorbij gegaan. Ikzelf (Manuella) was nog herstellende van covid van vorige maand en grote inspanningen waren voor mij niet weggelegd. Zonde eigenlijk voor onze actieve hondjes. Gelukkig kon ik wel iedere dag mijn deeltijdse job uitoefenen, maar in de namiddag wist ik er toch wel van. Veel interesse in de pc was er dan ook nadien niet. Veel te moe.

Buiten enkele keren naar de losloopweide geweest te zijn, stonden er 2 grote activiteiten in onze agenda genoteerd die gelukkig konden doorgaan.

Onze eerste activiteit ging door op 14 augustus en dit wilde ik wel graag met jullie delen.

 Zondag 14 augustus 2022

Eindelijk! Naar deze dag hebben we met zijn allen naar uitgekeken. Bijna hadden we het nog moeten cancelen als COVID een beetje later bij ons was gepasseerd. Gelukkig was dat niet het geval en kon ons feestje toch doorgaan. De afgelopen weken waren best wel pittig en dit uitstapje kwam dan ook als een geschenk uit de hemel. En het weer, daar moesten we ook al niet over klagen. Het zonnetje was van de partij. Het zal dan wel warm zijn in de feestzaal want daar is geen airco voorzien. Maar we zien wel hoe het verloopt en we gaan het er het beste van maken.

Triple of tree party

14/08/2022 à een speciale dag en bij toeval dat deze dag nog net vrij was voor een feestje. Een driedubbel feestje. Tazzy en Tripple worden vandaag 3 jaartjes jong, ik (Manuella) verjaar volgende week zondag en we wilden de trainster, de 2 pleeggezinnen en het opvanggezin van Tazzy en Tripple bedanken voor hun geduld, opvang, tijd en energie die ze gestoken hadden in deze 2 fantastische uitgegroeide kanjers. Zonder pleeg- en opvanggezinnen was dit niet mogelijk geweest en hadden we nu geen blindengeleidehond gehad. De reden waarom we de gezinnen in de bloemetjes wilden zetten was ook omdat we op de officiële overhandiging van de blindengeleidehonden in Tongeren die op zondag 8 mei doorging er niet bij waren. Op dat moment waren we op vakantie bij onze 2 vorige blindengeleidehonden Chivas en Cenna die met pensioen zijn. Een weekendje Vlieland dat al lang voor deze datum bekend was, geboekt werd. Dus gingen we onze vakantieplannen niet even annuleren. Dus daarom deze mooie oplossing.

De locatie

We kozen opnieuw voor T’ Rekreatief dat op de grens gelegen is van Wilrijk en Edegem. Een leuke locatie in het groen waar je zowel binnen als buiten kan zitten. T ’Rekreatief is eigenlijk ook een sociaal project die mensen een job aanbieden die iets moeilijker een plekje vinden op de arbeidsmarkt. En ja, een goed doel mag gesteund worden. Het is voor ons de 2de keer dat we er een feestje organiseren want vorig jaar heb ik er mijn 40ste verjaardag gevierd. We waren dus al gekend met de formule van vorig jaar en kozen er opnieuw voor. Een BBQ met een kleine receptie voor de gasten te kunnen ontvangen en om af te sluiten een lekker dessertje. En onze speciale gasten waren de pleeggezinnen van beiden honden en het boardergezin. En natuurlijk, Lorre de trainster van de honden niet te vergeten. Omdat we niet naar de officiële overhandiging in mei van de honden waren geweest, besloten we dan maar een mini overhandiging te organiseren om de pleeggezinnen enz. te bedanken. En het was een geslaagd feestje

Het feestje

Zalig zo een verlengd weekend waardoor alles véél makkelijker geregeld kan worden. Dat was nu hier niet anders. Het kwam ook goed uit dat van ons feestgezelschap niemand morgen moest werken. We besloten al in de namiddag ons feestje laten doorgaan, praktisch, dat we niet te laat moesten eten en dat onze gasten die van ver moesten komen, nog op een normaal uur naar huis konden rijden. Tijdens het ontvangen van de gasten konden we met zijn allen buiten onder de bomen of parasols met een glaasje fruitsap of cava. Natuurlijk, de hapjes die mochten niet ontbreken.

We hebben héél wat cadeautjes gekregen. Correctie! De honden hebben véél cadeautjes gekregen. Op voorhand hadden we een lijstje gemaakt met wat we nog konden gebruiken voor de honden en wat ze zeker wel mochten eten. Het was een succes! T&T zullen zeker de eerste 3 maanden niet omkomen van honger (snoepjes). Ze kregen zelfs beiden een zak hondeneten. Alle cadeautjes moesten T&T ook allemaal gekeurd en besnuffeld hebben.

De BBQ

De BBQ ging binnen in de feestzaal door want het eten werd ook binnen uitgestald. Dan zaten we toch ook zonder wespen en zonder de geur van rokende mensen op het terras. Tijdens de maaltijd zaten beiden honden even in de bench die we van thuis hadden meegenomen. Zo kon iedereen rustig eten. Tijdens de maaltijd had ik de video opname van Vlieland laten afspelen met een fotoreportage. Die bleef dus tijdens de maaltijd zonder geluid afspelen. Het was een leuke middag en ik besloot een speech te doen wat ontzettend goed ging. Nadien tijdens het eten en na het drinken van een slokje wijn… Onee, was het toch zeker niet waar! Ik voelde me niet goed en wilde even wat frisse lucht. Maar helaas, ik ben niet ver geraakt. Daar ging ik weer en viel ik flauw. T&T werden door de beiden pleeggezinnen mee genomen om een plasje te gaan doen terwijl ik terug bij positieven kwam. Dit vond Tripple zo raar dat ze toch even moest komen kijken. Dus Chantal met Tripple toch tot bij mij gekomen en na 2 likjes ging T er weer vandoor.

Uiteindelijk heb ikzelf niet meer veel gegeten op een sorbetijsje na. Maar het heeft toch weer enkele uren geduurd voor ik op mijn positieven was. Ondanks dat ik vandaag al veel had gezeten door mijn pijnlijke benen voelde ik me toch nog slapjes. Dus vanaf vandaag voor mij (Manuella) een NO GO voor Alcohol. Philippe heeft niet veel kunnen doen maar toch ondanks gezorgd dat ik niet teveel ging rondlopen of weet-ik-veel-wat. En er werd altijd gezorgd dat ik zout of cola zou binnenkrijgen.

Het einde

Iedereen en ja zelfs de kinderen hebben genoten van het feestje. Ondanks dat het geen grote eters waren, vonden ze het een superfeest! Enige reden? Wat denken jullie? Jawel, 2 labradors… Tazzy en Tripple hebben zich ook geamuseerd en de kinderen van het Boardergezin van Tazzy net als de kinderen van Sophie & Dirk, die hebben zich met beiden honden geamuseerd. Ook mochten de honden niet los, maar ze hebben wel op het terrein met de kinderen gespeeld, gerend, gekwispeld. En de nagels van de honden zijn vandaag door Lore ook een beetje bijgeknipt omdat beiden honden toch een beetje lange scherpe nagels hadden.

Tegen 22u sloten we het feestje af en keerden we met een voldaan en goed gevoel naar huis en dan nog een goed gevulde koffer met de bench en alle cadeautjes. We moesten met 2 auto’s naar het appartement rijden want anders zou het niet gelukt zijn. Maar het was zo leuk om fijne en blijde gezichten te zien wat ons ook blij maakte.

Natuurlijk zo een grote activiteit nam wel wat energie van ons in beslag maar ook van de honden. De feestdag van de 15de augustus was dan ook een welgemeende rustdag voor ieder van ons.

Tijdens ons weekje congé van 22 tot 26 augustus moesten we dan onze grote verplaatsing + 1 nacht logement nog doen. Beiden honden moesten dus naar de cardioloog in Stavelot (Luik). Een verre verplaatsing die toch wel 2 dagen bijna in beslag nemen, en ook hier van heb ik een verslagje gemaakt.

Maandag 22 en dinsdag 23 augustus

Hum… Een weekje congé! Al lang op voorhand vastgezet volgepland met verschillende afspraken. Niet wetend dat we een maand eerder onder de sloef werden gehouden door het monster COVID. Sommige andere geplande uitstapjes vielen in het water omdat COVID zo hard bij mij (Manuella) had ingehakt waardoor mijn lichaam zeer moeilijk kan herstellen. En tot op de dag heb ik nog heel wat klachten. De last in mijn benen is nog steeds aanwezig, net als de vermoeidheid en snel buiten adem. Merkte ook dat ik meer gevoel ben aan migraine aanvallen. Hopelijk was die COVID geen trigger om weer meer last te hebben want de migraine had ik al goed onder controle de laatste maanden.

Voor dat we namiddag naar Tongeren zouden vertrekken, moest ik (Manuella) nog even naar de huisdokter omdat ik al die klachten nog steeds had. Na enkele oefeningen en aanrakingen was er niet dadelijk een verontrustende melding volgens de huisarts (onze vaste HA had net verlof), ik moest mijn lichaam meer tijd geven om te herstellen en dan zouden die klachten vanzelf ook verdwijnen.

Tongeren

Na het eten van een boterham maakte we ons klaar om te gaan pendelen. Beiden honden waren natuurlijk opgewonden want ze mochten hun harnas aan doen. Tuurlijk niet wetend waar we naartoe zouden gaan. Met bus 17 gingen we naar Antwerpen-Centraal. Door werken is de bushalte een 100m verplaatst, maar qua veiligheid ligt de bushalte er nog even slecht aan toe als voorheen. Vele fietsers kennen het reglement niet dat je aan een bushalte moet stoppen om mensen uit te laten stappen. Zo jammer want dit kan voor gevaarlijke situaties leiden. Gelukkig hadden we vandaag geluk.  Tazzy en Tripple deden het in het station ontzettend goed en omdat we nog wel even tijd hadden voor dat onze trein kwam, gingen we nog iets drinken en onze 2 honden kregen ook een lekker fris bakje water van de ober 😊. 

De treinrit verliep vrij vlotjes en er waren geen obstakels. Normaal zouden we tot Tongeren gaan, maar Ellis kwam ons ophalen in Hasselt station. Dit was voor Ellis iets gemakkelijker want ze was toch onderweg. Tussen velden en over kleine binnenwegen reden we dan naar Tongeren. T&T samen vanachter in het BCG-busje. En wat dacht je? Ze zagen Ellis en dat was een en al enthousiasme. Dat is tegenover vroeger nooit veranderd. Het was een zonnige avond dus konden we buiten op het centrum een broodje eten terwijl de honden rondliepen. De andere honden die in het centrum verbleven om hun training te vervolledigen, die zagen we dus niet. In de avond toonden we Ellis nog ons vakantieboek van Vlieland van Chivas en Cenna waar ze terecht waren gekomen. Rond half 10 nog een plasje en toen kropen we in ons bedje. 

Dinsdagochtend

Goedemorgen! Even verdwaasd wakker worden om te ontdekken dat je ergens anders slaapt vannacht. Philippe had een andere kamer dan ik en hij had goed geslapen. Philippe kan overal slapen en slaapt veel gemakkelijker dan ik. Door de pijnlijke benen kon ik al moeilijker mijn draai vinden en was toch ook wat onrustig. Uiteindelijk in slaap gevallen en toen ik deze ochtend wakker werd, lag er zo een klein hondje tegen mijn benen aan. Ze kwam contact met me zoeken en ze voelt ook zo goed aan als ik onrustig ben. Tripple is zelf ook een gevoelig hondje en we zijn dus een perfecte combinatie. We kwamen in de keuken en Ellis ging met onze 2 honden even naar buiten voor hun boodschap. Ze hadden beiden in de slaapkamer rond 7u al gegeten waardoor hun eten voldoende gezakt was om een boodschap te gaan leggen en even te gaan rennen. Terwijl aten wij een boterhammetje met af en toe een babbeltje als er iemand van het BCG-team binnenkwam.

Stavelot

Omstreeks 9u30 vertrokken we richting Stavelot (Luik) waar onze hondjes hun cardio onderzoek krijgen. Ik reed met Ellis mee en Philippe met Inge die nieuw was binnen de BCG-familie en met de tijd de dierenartsbezoekjes zou mee afleggen. Gezellige babbel met Ellis gedaan en ook wat herinneringen over Chivas en Cenna opgehaald. Het was te merken dat het volgende weekend het Formule 1 (autorace op circuit van Spa-Francorchamps) zou zijn.  Vanaf de autosnelweg was dit al te merken en Ellis vertelde dat de weides vlak bij de cardioloog ook vol zouden staan. De cardioloog kan zelfs meegenieten van het geluid.

Onderzoek

Daar zit je dan in de wachtruimte te wachten tot je aan de beurt bent. Eigenlijk hier nog nooit andere dieren gezien buiten die van ons. Tripple is altijd hare rust zelve bij de dierenarts tegenover haar broer. Die moet alles besnuffeld hebben, kan niet stil zitten en is zeker niet zo rustig als zijn zus. Vandaag mochten we met zijn allen mee naar binnen. Eerst mister T op de tafel. Philippe er langst en zijn hartonderzoek verliep vlotjes. Ach, voor hem moest het allemaal niet te lang duren. Dus zodra hij klaar was, de plakkers overal verwijderd waren, mocht hij van de tafel. En maar likjes geven en zijn blijdschap toen dat het voorbij was. Als beloning kreeg hij nog een koekje en toen was het Tripple haar beurt. Ze kon niet wachten tot de tafel voldoende was gezakt want ze was er klaar voor. Zij blijft tijdens het onderzoek iets gemakkelijker liggen en geniet er precies ook nog van. Best wel een goede patiënte bij de dierenarts.

Diagnose

Gelukkig, een goede diagnose. Altijd fijn om te horen. Tripple was wel iets actiever en fitter dan Tazzy, maar helaas mag zij haar voedingssupplementen die ze neemt niet stoppen. Dit zal altijd voor heel haar leven zijn. Tazzy mocht met de zelfde supplementen stoppen wat natuurlijk héél goed nieuws was. En ondanks hun afwijking, mochten ze blijven verder doen zoals ze nu bezig waren. Altijd fijn om te horen als ze goed nieuws krijgen. Zo keerden we met een voldaan gevoel terug naar Hasselt waar we op de juiste trein naar Antwerpen werden gezet, klaar om morgen verder te gaan met ons dagelijkse rituelen in het leven.

Buiten deze activiteiten genoten we ook nog van een verjaardagfeestje bij Philippe zijn zus waar de twins en Emma genoten van T&T, gingen we nog een paar keer wandelen en genoten we gewoon van de momenten als we ons even goed voelden. Zo is de zomervakantie voorbij gevlogen, en hebben we eerlijk gezegd niet veel beseft van de zomer van 2022. Laten we hopen dat we zo een zomer niet meer hoeven mee te maken.

Groetjes het Phima team.

29/06/2022 Het doorbreken van een dagelijkse patroon

Dagelijks ritueel

Een ritueel, dat kruipt toch zo snel in je kleren. Dat was bij mij niet anders. In de eerste lockdown had ik de toestemming gekregen om vroeger te starten op mijn werk zodat ik niet op de overvolle bussen tijdens de schooluren moest zitten. Ondertussen zijn we zo goed als 2 jaar verder en niet beseffend deed ik dit dus nog. Ik werd hierover aangesproken om me er op attent te maken dat ik eventueel wat later de bus zou kunnen nemen en ik niet om kwart na zeven al op het werk hoefde te zijn. Dus ik overliep even mijn alternatieven en zoals ik voor corona al deed, zou ik dus de bus van 7.10 terug naar mijn werk nemen. Het heeft niet veel zin om de bus van 7.30 te nemen want die zit altijd overvol en is ook vaak te laat waardoor ik dan te laat ben. Maar uiteindelijk als ik om 7.10 de bus met Tripple kan nemen, dan is dit voor mij ook goed.

Ik moet toegeven dat het vanaf morgen wel even zal wennen en dat ik zeker niet mag vergeten een bus later te nemen dan vandaag. Maar je wordt wel snel gewoon al bepaalde dagdagelijkse rituelen in je leven en het zal hier niet anders zijn.

Bezoek

Namiddag hadden wij eerst een speelmoment voorzien in de tuin terwijl onze poetshulp bezig was in huis. Vandaag hadden we ook ons metenhondje Lita in plaats van metenkindje op visite. Haar baasje ging zich even inschrijven in de muziekschool zodat ik (Manuella) en het baasje volgend jaar samen pianoles kunnen gaan volgen. De eerste momenten als Lita bij ons binnen is, dan zijn T&T altijd door het dolle heen. Zo enthousiast dat ze dan door de tuin rennen. Lita begint al een héél klein beetje te spelen met de honden, maar toch… Eerst met zijn drieën in de losloopweide een plas doen en allemaal op die ene plek…  Lita is vandaag niet zo lang gebleven omdat wij ook nog een afspraak om 16u45 hadden opstaan. Anders was ze wat langer gebleven maar gelukkig mocht ze mee naar de volgende afspraak van haar baasje om 15u.

Tandartsvisite

Om 16u30 vertrokken wij dus richting de tandartsenpraktijk op de Bist. Gelukkig niet zo ver, maar helemaal niet eenvoudig om de honden mee naartoe te nemen. Oké, honden zijn wel toegelaten in de praktijk, maar als je alleen gaat blijft de hond nog niet zo makkelijk liggen aan de tafel. En als de hond je geluiden hoort maken… Dan wil die meteen naar je toekomen. Daarom besliste we de honden niet mee te nemen aar de tandarts want hadden toch een dubbele afspraak. De airco werd aangezet voor de honden want het was toch een warme dag vandaag. De afspraak verliep redelijk vlot maar toch… toch houden we niet van de tandarts. Philippe moest jammer genoeg een kies laten trekken.

Even schrikken

Thuis gekomen aten we met zijn allen wat. De honden waren uitgelaten toen ze eten kregen en als beloning extra worteltjes. Na dat het verplichte uurtje rust ging Philippe om 19u even naar buiten om met de honden te spelen, het was toch nog goed weer en ideaal om even op het terras te zitten. Maar zomaar opeens was het spelen voorbij. De verdoving bij Philippe was langzaam uitgewerkt en van het ene moment op het andere moment moest Philippe ook echt stoppen en op bed  gaan liggen. Koortsstuipen met temperaturen van meer dan 39.5°C koorts. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Dus meteen Philippe in bed gestoken en even gezorgd dat hij comfortabel kon rusten. Dat was toch even schrikken. Dit begrepen natuurlijk de honden ook niet. Eerst papa aan het spelen en het volgende moment KO in bed liggen? Toch vreemd! Uiteindelijk heb ik nog even met de honden gespeeld en geknuffeld om vervolgens dan ook voor een keertje op tijd onder de dekens te kruipen. Morgen is het weer op tijd uit de veren want dan is het werkendag voor mij en Tripple.

Update vanuit Vlieland

Even een update vanuit Vlieland. Momenteel is het er ook lekker koud zoals bij ons in BE maar dat vinden deze zwartjes niet erg! Vorige week waren ze een beetje ziekjes geweest (vermoedelijk hun neus teveel achterna gezeten), maar ondertussen gaat het weer wat beter! Ze genieten van hun oude dag van wandelingen, takken of dennenappels eten… En natuurlijk lekker niks doen. Vlieland een echt hondenparadijs voor 2 gepensioneerde blindengeleidehonden.

onzeblindengeleidehonden #chivasencennna #vlieland #heerlijkgenieten

18/06/2022 Onze eerste uitstap

Onze eerste uitstap

Het is dan zover! Onze eerste uitstap met de trein met ons vieren is een feit! We besloten het rustig aan te doen en hadden met vrienden afgesproken in Geel. Antwerpen – Geel is ongeveer 40 min. We waren een 30min vroeg in Antwerpen-Centraal en besloten een cola te drinken en de hondjes zelf ook te voorzien van wat water. We hadden al een paar keer op voorhand geoefend in het station waardoor vandaag de grote test, alles goed verliep! Oef, wij blij.

Het was toch een warme dag. Vol overtuiging dachten we dat het een dieseltrein was die zou rijden tussen Antwerpen en Geel, maar dat is blijkbaar een elektrische trein geworden sinds een jaar geleden waardoor we dus op –1 moesten vertrekken. Een trein met een lage instap en dat verliep ontzettend goed. We merken wel dat we dus terug meer met onze Zhello applicatie moeten gaan werken om te communiceren zodat we niet door het hele station moeten gaan roepen en elkaar kwijt zouden spelen. Dat gebeurd wel eens in een drukke omgeving.

*Zhello een applicatie voor op je smartphone en is een soort walkietalkie die je op lange afstand kan gebruiken en via 4G/wifi werkt. We hebben een bluetooth knop aan onze rugzak hangen die op dat moment gekoppeld is met onze IPhone en een headset zodat we kunnen communiceren met elkaar.

Geel

Nee, niet de kleur geel, maar het gaat hier over de gemeente geel in de kempen nog gelegen in de provincie Antwerpen. We zijn uitgenodigd bij onze goede vrienden met hun 2 hondjes Ulfie en Valencia (ik ben even de korte naam van Valencia vergeten🤔 en kan er niet opkomen). Door het hele gebeuren rond corona hadden we hun nog niet gezien. Dus zou het wel even spannend worden bij onze aankomst. De treinrit op zich verliep dan ook ontzettend normaal.  Er was wel wat meer drukte op de trein dit weekend dan anders want het was in Dessel ook Graspop (een rockfestival). Gelukkig ondervonden wij er geen last van en was er nog voldoende plaats in de trein. Onze vriendin stond ons in het station al op te wachten.

Bezoek in Geel

De route naar onze vrienden hun appartement is eigenlijk een vrij simpele en eenvoudige route. Niet zo moeilijk en voor de eerste keer haalbaar voor de honden. Zeker als het eigenlijk de eerste keer is dat je samen de wijde wereld met de trein intrekt. We werden verwelkomt door onze gastheer en de 2 hondjes des huizes. Kleine hondjes die graag blaffen en denken dat ze groot zijn. Door het blaffen van 1 van de honden bleek Tripple zich de eerste minuten niet zo veilig te voelen al was dit ontzettend snel over. De kennismaking tussen de 4 honden verliep vlotjes. Even blaffen, grollen, snuffelen aan de poep en eens dit was gebeurd begonnen ze te spelen en achter elkaar aan te lopen. Een grappig gezicht hoe het toch goed klikte. Ondanks de hitte van 30°C viel het in de schaduw op het terras van het appartement héél goed mee om te zitten en genieten. We genoten van de lekkere kookkunsten van onze gastheer en gastvrouw wat wel plezant was.

De terugrit

Helaas aan mooie liedjes komen ook een einde en dat was vandaag niet anders. De heenrit naar Geel verliep ontzettend goed, maar helaas het was te mooi om waar te zijn. Het was zo gezellig en de tijd vloog zo snel voorbij dat het halen van de trein van 20.08 niet meer te doen was. We besloten dan maar de trein van een uur later te nemen omdat de NMBS deze zonder problemen aangaf. De trein van 21u08  reed uitzonderlijk eens NIET rechtstreeks naar Antwerpen maar gewoon tot in Herentals waar we dus met  een overstap in zaten. Gelukkig verliep alles goed en hadden we voldoende tijd om rustig over te stappen in Herentals. Beiden honden deden dit wel goed, maar we moesten wel goed de commando’s aan hun geven en niet gejaagd werken. De conductrice van de trein naar Berchem gaf ons voldoende tijd om in te stappen in Herentals maar was ook in Berchem naar onze deur gekomen om ons helpen uit te stappen. Fantastisch! Even wat minder stress!

Aankomst Berchem station 22.01? VERTREK BUS 21 22.07 volgens de app. Maar blijkbaar is het veranderd en bus 21 richting Wilrijk stopt niet meer onder de brug. 15min. later stonden we er nog te wachten en uiteindelijk een reiziger vertelde ons dat er geen bus 21 naar Wilrijk reed. De halte is dus veranderd, maar hij wist zelf ook niet waar. Daar stonden we dan. Een poging om de halte te zoeken? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. Dus wandelde we richting de bussenperrons voor het station. Maar om er veilig te geraken is echt niet simpel vol fietsen en obstakels. Daar vonden we dus enkele taxi’s en uiteindelijk hebben we een taxi naar huis genomen om uiteindelijk om 22u45 thuis te geraken. Het was nog zo warm buiten dat we nog even genoten hebben van een lekker wijntje op ons terras en dat de honden even lekker konden ontspannen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

28/05/2022 Weeral een maand voorbij

Het is toch niet te geloven, maar de maand mei is voorbijgevlogen. Zoveel dingen gebeurt in de afgelopen weken. Fantastische herinneringen die ze ons nooit of te nimmer kunnen afnemen. Topmoment was het weekend van 6 tot 9 mei toen we op Vlieland verbleven waar Chivas en Cenna nu genieten van hun pensioenenleven. Fantastisch! Het is thans nog maar 3 weekends geleden, maar het lijkt alsof het al langer geleden gepasseerd is.  Maar wat glunderen wij toch elke keer dat we aan dit weekend terugdenken. Zo fantastisch.

Vandaag naar de losloopweide

Vandaag besloten we nog eens naar de losloopweide op het Neerlandpark te gaan. Die fantastische leuke weide waar Tripple he-le-maal ‘out of control’ kan gaan met die zwemvijver. Die vijver dat is toch iets fantastisch voor madam. Ze zwemt niet echt maar vind het fantastisch om er in te ploeteren. Meestal komt ze toch vrij nat terug maar een speeltje halen dat te ver ligt doet ze toch niet. In begin ging Tazzy niet mee naar het water, maar tegenwoordig is dat veranderd. Bijna tot aan de buik gaat hij er in, maar moet toch nog vaste grond onder de poten hebben. Denk bij Tripple ook trouwens. Vandaag hadden we Tripple haar nieuwe K9 tuigje omgedaan tijdens de wandeling vanaf het begin van het park. Lieve mensen, even ter verduidelijking…. Tazzy en Tripple dragen tijdens hun werk hun werkharnas en als ze vrij zijn op zeer bekend terrein zoals het park of de losloopweide, dan krijgen ze een K9 tuigje om waar we hun op hun rug vast maken. Zo kunnen ze beiden ontspannend wandelen en ten volle genieten als ze hun neus achterna willen en zo hebben wij ze nog onder controle. Op de losloopweide had Tripple het tuigje om zodat de mensen konden zien dat ze een vrije geleidehond was. Zo weten de mensen ook dat ze geen snoepjes aan onze honden mogen geven.

In ieder geval, beiden honden hebben er van genoten en na een uurtje keerden we voldaan terug naar huis. Aan het einde van het park wisselen van harnas zodat de honden ons veilig naar huis konden brengen wat ze ook super deden.  Thuis gekomen natuurlijk de honden afgedroogd want ze waren toch wel wat aan de natte kant. Gelukkig scheen het zonnetje zodat ze buiten konden opdrogen en eens ze droog waren mochten ze weer binnen. Maar wij hebben evengoed genoten van het zonnetje op ons terras samen met de viervoeters.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

27-05-2022 Een verlengd weekend

Heerlijk, een verlengd weekend

Fantastisch, Vandaag genieten we van een dagje extra verlof. Philippe maakt op het werk de brug, maar ik heb hier een dagje verlof voor moeten nemen. Gisteren was het Onze Lieve Heer Hemelvaart, een wettelijke feestdag in België. Maar wat vieren we eigenlijk?

O.L.H.Hemelwaart, watte??

Hemelvaart is een christelijke feestdag met een verhaal over afscheid nemen en alleen verder gaan. Dit valt veertig dagen na Pasen en sluit de paasperiode dan ook af. Eigenlijk begint de paastijd trouwens ook met veertig vastendagen vóór Pasen, vanaf Aswoensdag om dan 40 dagen na Pasen te eindigen.

Eerlijk? Ik denk niet dat er nog veel mensen zijn die de essentie van deze feestdag kennen. Wij zijn daar ook niet mee bezig want als werkende persoon zijn we al blij met dit extra dagje verlof. Welke reden of feestdag het dan ook mag zijn, dat maakt voor ons niet veel uit! Dus nee, we kenden ook niet de echte essentie van deze feestdag.

Prachtig weer voor deze periode van het jaar.

Wat een aangenaam weertje buiten. Een prachtige lentedag en mij hoor je niet klagen. Ideaal weer ook om tijd te maken om de beestenboel eens onder handen te nemen. Een borstelbeurt wel te verstaan é mannekes! Tripple vind borstelen wel aangenaam en lijkt daar precies van te genieten. Ze komt ook spontaan langst voor de borstelsessie. Zelfs met de borstel in mijn handen komt ze doodleuk af.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

20-05-2022: Overlegcomité komt nog eens samen

Allé… vandaag komen die van het overlegcomité nog eens samen om zich over de gemaakte Covid-maatregelen te buigen. De cijfers gaan volgens hen de goede richting uit waardoor de maatregelen kunnen aangepast worden. De volgende maatregelen worden op de tafel gezwierd:

–          Mondmasker: Dit zou je op het openbaar vervoer (bus/trein/tram) niet meer te hoeven dragen. Voor velen zal dit een opluchting zijn. Je moet wel nog steeds een mondmasker dragen in allerlei zorginstellingen zoals in ziekenhuizen, woonzorgcentra, bij de huisdokter of tandarts en zelfs bij de apotheek.

–          Vooraan opstappen op de bus: 1 groot voordeel zal dit wel zijn en zeker als je een visuele beperking hebt. Je mag weer vooraan in de bus opstappen. Na 2 jaar zal dit weer een uitdaging zijn voor ons als blinden- en slechtzienden. Hoe vaak hebben wij ons niet geërgerd aan buschauffeurs die ongeduldig waren als we de deur niet vonden of wilden informeren welke bus het was. Hoe vaak we niet hebben gevloekt omdat ze niet de moeite wilde doen om spontaan de voordeur open te doen om te zeggen welke bus het was.

We zijn dus benieuwd welke aanpassingen dit dus gaat geven vanaf volgende week maandag want als je elke dag op de bus zit. In ieder geval, Ikzelf (Manuella) blijf nog steeds netjes mijn mondmasker gebruiken want tot nu toe zijn we nog gespaard gebleven en het zou toch heel dom zijn moesten wij nu morgen covid oplopen omdat iedereen zijn masker achterwege gaat laten.

Natuurlijk zijn er hier en daar nog enkele aanpassingen, maar die hebben op ons geen invloed want we gaan toch niet reizen of weet-ik-veel-wat doen. Buiten het openbaar vervoer in België nemen hebben we geen plannen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

18 mei 2022: Eerst naar het ziekenhuis om nadien aangenaam verrast te worden

Met zijn allen de deur uit

Goeiemorgen! Vandaag met z’n allen de deur uit! Voor mij (Manuella) en Tripple is dat dagelijkse kost en al zo een gewoonte. Blij dat ik toch op dit punt een vast ritueel heb in de ochtend. Samen met Philippe en Tazzy vertrokken we richting de bushalte. Onze wegen splitsen zich als we het ‘Ooievaarsnest’ (klein straatje voor voetgangers) uitkomen. Philippe gaat dan naar links richting de Boomsesteenweg om daar de privé bus van BASF te nemen. Een gekende route voor hun, al lopen zij deze route momenteel maar 2x per week. En ik met Tripple liepen gewoon naar onze vaste bushalte. Naar het Sint Augustinus ziekenhuis

Normaal moest vandaag Yam. Komen als onze vaste poetshulp, maar ze was ziek. Dat kwam dan wel een beetje goed uit, maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit. Yam. Komt hier al meer dan 2 jaar poetsen en ze kan makkelijk de deur achter zich dicht doen. Vandaag moest ik naar het Sint-Augustinus. Vorige keer was Tripple niet mee geweest, maar vandaag besloot ik dat wel te doen. Een niet al te moeilijke route, maar toch elke keer verandert er wel iets.

De paaltjes vanuit de lockdown periode zijn eindelijk weggehaald. Er was een heel hindernissen parcour voorzien, alsof je in een pretpark moest aanschuiven wat het er voor ons niet makkelijker op maakte. Al helemaal niet voor de hond omdat het van die geïmproviseerde paaltjes waren met zwarte linten op heuphoogte. Niet zo simpel voor een hond volgens mij. Heb daar toch een paar keer hulp bij gekregen om door het doolhof te geraken van omstaanders.

Maar vandaag waren ze verdwenen! Na de 1ste aanmelding in de inkomhal aan die digitale zuilen (met hulp) moest ik me toch weer eens voor de 2de keer aanmelden aan de balie van de dienst waar ik moest zijn. Ik kom hier toch al meer als 2 jaar bijna en toch moet ik me opnieuw net als vorige keer aanmelden. Bij de balie begrepen ze het ook niet, maar vermoedelijk zal het aan hun systeem liggen want momenteel zijn ze in het ziekenhuis aan het overschakelen naar een ander digitaal platform.

TDCS

We waren een 15-min. Wel wat te vroeg, maar als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer, dan kom je liever te vroeg dan te laat. Enige kleine nadeel is dat het zo warm is in het ziekenhuis en dat het dragen van een mondmasker nog verplicht is. Niet dat het me uitmaakt, maar als je inspanningen hebt gedaan en even op adem wil komen… Maar goed, we klagen niet! De dubbele sessie verliep zoals altijd wel vlotjes en deze keer bleef Tripple dan ook netjes 45min. langst mijn relaxzetel liggen.

Vorige keer was dat niet zo het geval! Precies of ze wat onrustig was. Ik weet het niet. Ze kwam contact zoeken met me en besloot de vorige keer dan ook maar op de relaxzetel te klauteren. Ook al kostte het haar enorm veel moeite. Maar deze keer, deze keer ging het allemaal goed. Hier kon ik haar nu eigenlijk ook wel loslaten in die kleine ruimte. Buiten de therapeut komt eigenlijk niemand in de behandelkamer. Tijdens de sessie is het dan ook een rustmoment voor mezelf want soms voel ik die stroomschokjes toch wel en zijn de prikkels enorm heftig. Na zo een hersenstimulatie ben ik dan ook iedere sessie wel uitgeput.

Een cadeautje

Thuis gekomen moest ik nog even de brievenbus checken en eerlijk? We waren aangenaam verrast. Zowel wij als Rudi en Diane hadden een mooi cadeautje vanuit Vlieland gekregen. Ik wist wel dat Rudi en Diane nog een cadeautje gingen krijgen, maar had niet verwacht dat wij er ook eentje zouden krijgen. Dat was zo pakkend en emotioneel. Joyce had van die 4 fantastische dagen de mooiste foto’s in een verjaardagskalender gegoten. Een kalender die jaarlijks herbruikbaar blijft. En ja, heerlijk! Alle verjaardagen van ons allen net als de honden, behalve van Lita stonden er op genoteerd. Een reden om de verjaardagen nooit meer te vergeten. Maar wel mooi gemaakt. We zullen er misschien niet veel van zien, maar zijn alleen nog aan het denken waar we deze zouden kunnen ophangen in ons appartement. Op vele plaatsen hangt de verjaardagskalender op het toilet, maar eerlijk gezegd? Ik zou niet weten waar we deze moeten hangen. Dus dat moeten we toch nog even bekijken. Maar we waren er wel heel blij mee. Bedankt lieve Joyce!!!

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Trowback: een bericht van 1 jaar geleden.

26/08/2021: Emoties al de hele week! Afgelopen maandag werd Philippe door Lore van het BCG ‘Belgisch Centrum voor Geleidehonden’ opgebeld. Vandaag was het dan zover! Lore, één van de trainsters van het BCG kwam langst met een eventuele opvolger voor Cenna. Want er was een hond klaar die aan het profiel van Philippe beantwoordde.

De kanshebber

De kanshebber was deze keer een reu van net 2 jaar oud. Een blonde labrador en deze keer iets groter dan Chivas. Philippe kreeg eerst wat meer uitleg over de nieuwe hond en waarom deze een matching zou kunnen zijn. Na de uitleg kwam dan het grote moment! De kennismaking met Philippe en ook met mij… Dat was toch wel even heftig want als deze matching positief was en Philippe ermee verder wilde gaan, dan moesten we keuzes maken.

De eerste foto van Tazzy bij ons thuis
Tazzy voor de dopjesbus

Een route lopen

Het moment dat Philippe met Tazzy en route ging lopen was best wel spannend voor ons allen. Achteraf vertelde Philippe het volgende: “Eigenlijk was het wel spannend. Het was helemaal anders werken dan met Cenna. Ik moest met Tazzy ook lopen met een gentle-leader terwijl dit eigenlijk niet nodig was bij Cenna (behalve in noodsituaties). Blijkbaar moeten we ook een aantal nieuwe commando’s gaan gebruiken. De route naar de Boomsesteenweg verliep eigenlijk wel goed. Enkel in het begin was Tazzy te hard afgeleid door Felix, de kat van de buren. Gelukkig was alles goed gegaan en blijkbaar was Lore wel content. “ De matching tussen Tazzy & Philippe was dan ook positief en zijn class in Tongeren zou al zijn op 18/10/2021.

Bewust tijdens de eerste kennismaking tussen Philippe en Tazzy hadden we Chivas en Cenna in de bureau laten wachten. Philippe en Tazzy waren toch een dikke 45 min. weggeweest. Nadat ze terug waren, mochten Chivas en Cenna kennismaken met Tazzy. Alle zottigheid op een stokje met de 2 senioren en de tiener. Lore vertelde dat ze ook het zusje van Tazzy mee had en dat ze die nog een plasje moest laten doen. We boden aan dat ze haar even zou halen zodat ze hier in de tuin een plasje kon doen en even drinken. Het zusje noemde Tripple en was nog een grotere energiebom dan haar broer blijkbaar.

Chivas en Cenna vonden beiden jongelingen wel interessant en zette dan ook alles op alles om lekker mee te gaan doen en zeer actief mee te spelen. Ook al zijn ze bijna 10 jaar, op zo een momenten zijn het even grote puppy’s al de 2 andere honden. Tripple was nog bezig met haar opleiding en zat in haar laatste fase.

Maar wat nu?

De matching is een feit, maar wat nu? We zijn nu op een punt gekomen dat we keuzes moeten maken. Hartverscheurende keuzes waarbij tranen zullen vloeien. In juli hadden we al aangegeven op het BCG dat we nog geen gezin hadden waar beiden honden terecht zouden kunnen en de vraag gesteld of ze ons zouden kunnen helpen. Momenteel had het BCG ook nog geen gezin op hun lijst staan die 2 honden wensten te nemen. 1 hond was geen probleem, maar 2 was er niet. We hadden dit intern al besproken want als de honden zouden verhuizen, waren deze wel gekoppeld aan enkele voorwaarden. Konden de voorwaarden niet ingevuld worden, dan zouden Chivas en Cenna gewoon bij ons blijven tot ze er niet meer waren.

Onze voorwaarden waren niet veeleisend maar wel erg belangrijk voor ons:

  • Chivas en Cenna mogen niet gescheiden worden en moeten terecht komen in hetzelfde gezin.
  • Dat we contact mogen houden met het adoptiegezin
  • Dat ze goed worden verzorgd en kunnen genieten van hun gouden mandje.

De zoektocht kan dus beginnen. Binnen 6 weken zou alles geregeld moeten worden. Een gezin zoeken, alles op het werk regelen om een tijdje afwezig te zijn, maar ook het verwerkingsproces als de honden moesten verhuizen. Philippe had nog niet meteen ja gezegd, maar wilde eerst zeker weten dat er opvang gevonden zou worden voor Chivas en Cenna.

Ikzelf (Manuella) had nog geen zicht op een nieuwe hond en weet ook niet wanneer er een vervanger zou komen. Door dat Chivas en Cenna niet gescheiden kunnen worden, zit ik nu met de hartverscheurende beslissing om Chivas mee op pensioen te laten gaan. Zolang er geen opvang gevonden is kan hij nog wel blijven werken, maar toch… Ik voel me ook wel verdrietig maar aan de andere kant ook wel blij want Philippe krijgt al een opvolger. Ik hoop dus dat hij deze keer deze hond niet moet laten schieten. En hoe het bij mij zal aflopen? Ja, dat zullen we maar moeten afwachten.

Vandaag 1 jaar later 26/08/2022

En vandaag een jaartje later is er dan ook zoveel veranderd. Een dikke 2 weken na het bezoek van Lore kwam het verlossend nieuws dat we een geschikt gezin voor C & C hadden gevonden en dat Philippe toch zijn class met Tazzy zou kunnen starten. Het afscheid van C & C was dan ook best wel zwaar en vooral voor mij (Manuella) omdat ik in een donker gat viel zonder vooruitzichten naar een nieuwe hond. Maar net voor de start van Philippe zijn class kreeg ik het verlossend bericht dat er voor mij ook een opvolger was gevonden en ja hoor! De matching was ook hier positief en niet te geloven, het werd het zusje van Tazzy. Chivas & Cenna hadden hun gouden mandje gevonden en ondertussen zijn we hun al 1 keer gaan bezoeken. Ons leven is ook veranderd door de nieuwe honden, maar ook heel die pandemie van Corona heeft ons leven veranderd.

Maar wat voelen wij ons gezegend dat C & C snel een gouden mandje hadden gevonden zodat we deze weg konden bewandelen en T & T konden verwelkomen. Een zaligheid om 2 pubers in huis hebben die nog maar al te vaak last van puberitis hebben.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

09/05/2022 – Dag 4 en ook onze laatste dag op Vlieland

Goeiemorgen, wat zijn de afgelopen dagen snel voorbijgevlogen. Aan alle mooie liedjes komt een einde en dat was hier niet anders. We moesten vandaag dan ook op tijd opstaan want om 10u moesten we het appartement verlaten. Maar laten we nog genieten van deze laatste uren op Vlieland. Koffers pakken, ontbijten, alles opruimen, ons bedlinnen aftrekken en buiten zetten zodat het kan opgehaald worden.

Om 10u trokken we dan ook de deur van het appartement achter ons dicht. Gelukkig konden we onze koffers etc. bij Joyce en Isaac laten staan tot we naar de boot moesten. Wat zijn we ons reisgezelschap dankbaar dat ze ons wilde helpen met onze koffers.  Ja, waren redelijk geladen maar wat wil je? Als je 2 honden met speciale zorgen hebt, dan moet je alles al meenemen. Op weg naar het huis van Chivas en Cenna moesten Tazzy en Tripple in hun harnas lopen en hun geleidenwerk uitvoeren. Dat was eerlijk gezegd toch wel even een spannend moment. Een nieuwe omgeving, drukte van fietsers rondom ons heen die (de meeste toch) gelukkig rekening hielden met ons. Het was voor ons dan toch ook wel een hindernissen parcour omdat er overal wel iets stond. Een reclamebord van een winkel, tafeltjes die voor de gevels van de huizen stonden. De fietsenverhuurders met hun hele hoop fietsen of zelfs mensen die in de weg stonden en niet wisten naar waar ze moesten stappen. Het was voor ons een hele uitdaging maar gelukkig geraakte we goed en wel bij Chivas en Cenna die ons al vrolijk begroette bij onze aankomst.

Er werd ons aangeboden om ‘s middags samen met Joyce en Isaac te lunchen, maar omdat Joyce niet exact wist wanneer Isaac terug zou zijn van het werk, besloten we een lunchpakket mee te nemen op onze laatste wandeling. Dus de dames Joyce en Diane gingen nog even enkele boodschappen doen zodat we toch een boterham konden meenemen onderweg.

Onze laatste wandeling

Toen de boterhammen waren gemaakt gingen we op wandel samen met Chivas en Cenna. In geval van dat het nodig zou zijn hadden we de harnassen van Tazzy en Tripple wel meegenomen zodat we deze konden aandoen op de drukke plaatsen zoals het aanmeerpunt van de boot of in de Dorpstraat. Chivas en Cenna liepen gewoon los omdat die dit toertje wel kende.

Via de Waddendijk wandelden we naar de jachthaven toe. Tussen de haven en de jachthaven kwamen we dus ook praktisch niemand tegen en alle honden konden op de Waddendijk zalig loslopen. Enkel juffrouw Tripple presteerde om even te dicht naar de waterkant te gaan en geraakte een beetje in paniek toen ze weggleed op de stenen. Ach Tripple toch, je laat een mens toch ook weer schrikken. Chivas was toch niet zo een avontuur als jij.

Links Cenna-Philippe-rechts Tazzy
Links Chivas-Manuella-rechts-Tripple

Aan de jachthaven besloten we even een sanitaire pitstop in te lassen en ook een eet- en drinkmoment. We genoten van het uitzicht van de bootjes die er lagen, maar er waren nog voldoende lege ligplaatsen. Een ideaal plekje volgens onze 2 zeilers Rudi en Diane die het wel zagen zitten om hier een vakantie op de boot door te brengen. De stilte, de rust die de jachthaven uitstraalde. Zeer aangenaam. We werden zelfs begroet door een bruine labrador die op een van de zeilboten zat. Hier in het gebied van de jachthaven, hadden we voor de veiligheid toch maar even de honden terug aangelijnd. 

Na de pitstop wandelden we verder richting de Noordzee. Net voorbij de jachthaven vloeien de Waddenzee en Noordzee in elkaar over. Daar is ook een gevaarlijke onderstromingen. Je merkt toch wel een aantal verschillen tussen de Wadden- en Noordzee. Allez, dat ervaar ik (Manuella) toch.

Verschil tussen de Wadden- en Noordzee zijn:

  • Sterkte van golven
  • Geluid is tussen beiden wel anders.
  • Aan de kant van de Noordzee is er véél meer wind

Zalig! Wandelen op het strand en geen enkele levende mensenziel tegenkomen, dat is toch zalig. De honden konden hier met z’n allen zoveel rennen als ze wilden. We moesten ons geen zorgen maken. En als er iets gevonden werd wat eerbaar leek voor de deugnieten, dan werd hier meteen op gereageerd door ons ziende begeleiders. Maar wat genoten ook wij van deze wandeling en de rust. Niet voor niets dat wij ook zo van de zee houden. Op gegeven moment had Tripple toch zeker geen kadaver van een dode vogel gevonden en waar ze aan zat te peuzelen. Bah… vieze hond! Gelukkig had Joyce dit toch gezien. Er was precies een stukje op het strand waar verschillende stukjes van kadavers waren aangespoeld want we moesten even de honden aan de riem nemen om terug te keren.

Na een 30 min. wandelen over het Noordzeestrand keerden we met z’n allen terug. De tijd om afscheid te nemen kroop steeds dichter en dichterbij.  Maar laten we nog even genieten van onze laatste wandeling richting het huis van Chivas en Cenna. Natuurlijk waren Chivas en Cenna ook moe want ondanks hun leeftijd deden ze nog aardig mee met het spelen in het water met Tazzy en Tripple. Zelfs T & T vonden deze uitstap op het strand wel fantastisch. Jammer genoeg kunnen we wat we dit weekend hebben gedaan nooit in België geven.  Terug bij Chivas en Cenna hun thuis nog een verfrissend drankje gedronken om nadien langzaam afscheid te nemen.

Het afscheid.

Hum… Ik (Manuella) dacht dat ik toch wel even sterker in mijn schoenen stond maar helaas. Ik heb traantjes gelaten die ik eerst probeerde te verbergen. Chivas was al in zijn mand gaan liggen en hij voelde ook aan dat het afscheid dichterbij kwam. Nog een klein likje terwijl ik over zijn buikje streelde. Ondertussen liepen de andere honden gewoon rond en Cenna was zelfs nog zeer actief. Nog snel even naar het toilet om mijn tranen de vrije loop te laten gaan maar bij het binnenkomen was het de anderen toch meteen opgevallen dat ik het enorm moeilijk had. Nog een knuffel van Diane en Joyce gekregen en toen kon ik het niet meer verbergen. Daar kwamen mijn tranen dan. Tripple kwam ook al likjes geven en begreep er eerlijk gezegd niet zoveel van. Ik weet natuurlijk wel dat C & C hier hun gouden mandje hebben gevonden en ik heb er ook vrede meegenomen, maar afscheid nemen is voor mij altijd zeer emotioneel. Voor Philippe was het toch ook wel wat emotioneel, al kon hij zijn tranen gemakkelijker in bedwang houden en merkte niemand dit op.

We tuigden T&T in en samen met Joyce en Isaac wandelden we naar de boot die vertrekkensklaar lag. Inschepen, valiezen in de bagagekar, afscheid nemen van deze lieve mensen om samen met Rudi en Diane om aan boord te gaan. T&T deden dit beiden fantastisch en er was ruimte genoeg op de boot om veilig een plekje te zoeken. Uiteindelijk een plekje op het buitendek gevonden want het was nog mooi weer om 17u en eigenlijk nog warm voor deze periode. Het laatste signaal van de scheepshoorn was het signaal om af te varen. Dat geluid vonden de honden toch beetje vreemd, maar er was voldoende afleiding voorzien. Nog enkele traantjes gelaten en we namen met gemengde gevoelens afscheid van Vlieland. Maar… Dit is geen vaarwel, maar tot de volgende keer!

Nog 1u30 minuten varen voor we aanmeren op het vaste land in Harlingen, dan is definitief onze vakantie voorbij en kunnen we de laatste tocht inzetten naar huis.

De laatste etappe

De laatste etappe van onze reis duurde vanaf het aanmeren in Harlingen een kleine 4u met onderweg 2 ingelaste stops. Bij de eerste stop ‘Burger King’ hadden we geen succes want sloot om 20u net voor onze neus wegens personeelstekort. Wel ideale moment om even de honden te laten plassen want in Harlingen hadden we niet meteen een plekje gevonden. In de buurt van Amsterdam dan een 2de poging om bij niet onze favoriete fastfoodketen ‘Mc Donalds’ te stoppen voor een kleine hap en de nodige plas voor ons. 

De afsluitdijk

Via de A7 over de afsluitdijk waar er werken waren maar ook aan de linkerkant kilometers water en windmolens tot aan de horizon waren te zien. Aan de rechterzijde was er een hoge dijk begroet met gras waardoor er geen zicht op de Waddenzee was. Ik (Manuella) vond dit wel interessant om wat meer over de ‘Afsluitdijk’ te weten te komen, maar ergens was ik ook een beetje teleurgesteld dat we de ‘Waddenzee’ niet meer konden zien.

Ik heb even wat opzoekwerk gedaan op de volgende website: https://nl.wikipedia.org/wiki/Afsluitdijk:

De Afsluitdijk (Fries: Ofslútdyk), is een waterkering in Nederland tussen de provincies Noord-Holland en Friesland die het IJsselmeer afsluit van de Waddenzee. Hieraan ontleent de dam zijn naam. De hele dam is 32,5 km lang, het waterkerende deel ervan 30 km. De Afsluitdijk is belangrijk om een deel van Nederland tegen overstromingen te beschermen.

De Afsluitdijk is een onderdeel van de Zuiderzeewerken. In 1927 werd begonnen met de aanleg. In 1932 werd het laatste sluitgat, de Vlieter, gesloten. Een jaar later werd de dijk opengesteld voor het wegverkeer. Op de plaats waar de Afsluitdijk werd gedicht, werd een monument opgericht, het Vlietermonument.

Aan beide kanten van de Afsluitdijk liggen sluizen voor de scheepvaart en spuisluizen. Tegen Noord-Holland zijn het de Stevinsluizen. Op Kornwerderzand, ruim 4 km van Friesland, liggen de Lorentzsluizen.

Over de Afsluitdijk loopt een verkeersweg die beide provincies met elkaar verbindt. Deze weg is onderdeel van de Rijksweg 7. De weg ligt niet op het hoogste punt van de dam maar ten zuiden daarvan, waardoor de Waddenzee vanaf de weg niet zichtbaar is. Tussen de snelweg en het hoogste punt ligt een fietspad. Aangezien fietsers op een snelweg niet toegestaan zijn, wordt het fietspad als een aparte weg beschouwd.

Tot aan de afsluiting was het IJsselmeer een zee, de Zuiderzee geheten. Na de afsluiting verwerd het zoute IJsselmeer tot een zoetwaterplas.

Even enkele afbeeldingen om er een beter beeld van te krijgen. Ik kan begrijpen dat dit fascinerend kan zijn voor de mensen die deze route nog nooit hebben genomen. Mij fascineerde het alleszins wel.

Afsluitdijk Nederland
Kaart van Nederland om een idee te hebben waar dit is.

Nee, ben de windmolens op deze route ook niet gaan tellen. Tijdens onze rit was het ook zéér rustig op het IJsselmeer waardoor het net leek of de windmolens allemaal op een spiegel stonden… Dat kon ik allemaal zelf niet meer waarnemen maar Rudi en Diane deden aan ons de beschrijven.

Vele windmolens op de afsluitdijk in Nederland

En weet je? Het gekke is dat we zelfs op een gegeven moment opnieuw stilstonden op de snelweg. 2 keer zelfs. De eerste keer om wegenwerken die momenteel aan de gang zijn maar we stonden ook stil voor één van de sluizen die schepen moesten laten passeren. Het kan niet gekker want wij als Belg, wij kunnen ons niet inbeelden om stil te staan voor een sluis die open- en dichtgaat op de snelweg.

Aankomst in Antwerpen

Omstreeks 22u50 kwamen we terug aan in Wilrijk. Tijdens de rit hebben de drie honden zich fantastisch gedragen en bijna de hele rit geslapen. In het begin even rondkijken maar nadien comfortabel gelegen. Tazzy meteen op de zetel en Tripple tot aan de eerste pitstop op de vloer. Uiteindelijk heeft ze ook op de zetel gelegen. Natuurlijk! We hebben beschermhoezen voorzien voor in de auto die we toekomstgericht ook kunnen blijven gebruiken. Ikzelf (Manuella) heb bijna tijdens de hele rit wakker geweest maar toen het donker was, werd het moeilijk en dommelde ik in. De lichten van de tegenhangers deden ook pijn aan mijn ogen. Philippe die heeft uiteindelijk bijna de hele rit geslapen. Wij waren al thuis maar onze chauffeurs moesten nog naar het volgende dorp rijden en zouden dan binnen 15 min. thuis zijn.  Met een voldaan gevoel kropen wij een half uurtje laten in ons bed nadat de honden nog even konden rennen in de tuin, een boodschapje konden doen en nog even drinken. Zelfs voor onze honden was het een inspannend maar evengoed een zalig weekend op Vlieland.

Maar we willen vooral aan onze 2 lieve vrienden Rudi en Diane een dikke merci zeggen.
MERCI voor deze fantastische uitstap die jullie ons hebben aangeboden. VIa deze weg al een virtueel boeket bloemen. En natuurlijk Joyce en Ies voor jullie tellen deze mooie bloemen ook.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.