Categorie: nieuw avontuur

18/06/2022 Onze eerste uitstap

Onze eerste uitstap

Het is dan zover! Onze eerste uitstap met de trein met ons vieren is een feit! We besloten het rustig aan te doen en hadden met vrienden afgesproken in Geel. Antwerpen – Geel is ongeveer 40 min. We waren een 30min vroeg in Antwerpen-Centraal en besloten een cola te drinken en de hondjes zelf ook te voorzien van wat water. We hadden al een paar keer op voorhand geoefend in het station waardoor vandaag de grote test, alles goed verliep! Oef, wij blij.

Het was toch een warme dag. Vol overtuiging dachten we dat het een dieseltrein was die zou rijden tussen Antwerpen en Geel, maar dat is blijkbaar een elektrische trein geworden sinds een jaar geleden waardoor we dus op –1 moesten vertrekken. Een trein met een lage instap en dat verliep ontzettend goed. We merken wel dat we dus terug meer met onze Zhello applicatie moeten gaan werken om te communiceren zodat we niet door het hele station moeten gaan roepen en elkaar kwijt zouden spelen. Dat gebeurd wel eens in een drukke omgeving.

*Zhello een applicatie voor op je smartphone en is een soort walkietalkie die je op lange afstand kan gebruiken en via 4G/wifi werkt. We hebben een bluetooth knop aan onze rugzak hangen die op dat moment gekoppeld is met onze IPhone en een headset zodat we kunnen communiceren met elkaar.

Geel

Nee, niet de kleur geel, maar het gaat hier over de gemeente geel in de kempen nog gelegen in de provincie Antwerpen. We zijn uitgenodigd bij onze goede vrienden met hun 2 hondjes Ulfie en Valencia (ik ben even de korte naam van Valencia vergeten🤔 en kan er niet opkomen). Door het hele gebeuren rond corona hadden we hun nog niet gezien. Dus zou het wel even spannend worden bij onze aankomst. De treinrit op zich verliep dan ook ontzettend normaal.  Er was wel wat meer drukte op de trein dit weekend dan anders want het was in Dessel ook Graspop (een rockfestival). Gelukkig ondervonden wij er geen last van en was er nog voldoende plaats in de trein. Onze vriendin stond ons in het station al op te wachten.

Bezoek in Geel

De route naar onze vrienden hun appartement is eigenlijk een vrij simpele en eenvoudige route. Niet zo moeilijk en voor de eerste keer haalbaar voor de honden. Zeker als het eigenlijk de eerste keer is dat je samen de wijde wereld met de trein intrekt. We werden verwelkomt door onze gastheer en de 2 hondjes des huizes. Kleine hondjes die graag blaffen en denken dat ze groot zijn. Door het blaffen van 1 van de honden bleek Tripple zich de eerste minuten niet zo veilig te voelen al was dit ontzettend snel over. De kennismaking tussen de 4 honden verliep vlotjes. Even blaffen, grollen, snuffelen aan de poep en eens dit was gebeurd begonnen ze te spelen en achter elkaar aan te lopen. Een grappig gezicht hoe het toch goed klikte. Ondanks de hitte van 30°C viel het in de schaduw op het terras van het appartement héél goed mee om te zitten en genieten. We genoten van de lekkere kookkunsten van onze gastheer en gastvrouw wat wel plezant was.

De terugrit

Helaas aan mooie liedjes komen ook een einde en dat was vandaag niet anders. De heenrit naar Geel verliep ontzettend goed, maar helaas het was te mooi om waar te zijn. Het was zo gezellig en de tijd vloog zo snel voorbij dat het halen van de trein van 20.08 niet meer te doen was. We besloten dan maar de trein van een uur later te nemen omdat de NMBS deze zonder problemen aangaf. De trein van 21u08  reed uitzonderlijk eens NIET rechtstreeks naar Antwerpen maar gewoon tot in Herentals waar we dus met  een overstap in zaten. Gelukkig verliep alles goed en hadden we voldoende tijd om rustig over te stappen in Herentals. Beiden honden deden dit wel goed, maar we moesten wel goed de commando’s aan hun geven en niet gejaagd werken. De conductrice van de trein naar Berchem gaf ons voldoende tijd om in te stappen in Herentals maar was ook in Berchem naar onze deur gekomen om ons helpen uit te stappen. Fantastisch! Even wat minder stress!

Aankomst Berchem station 22.01? VERTREK BUS 21 22.07 volgens de app. Maar blijkbaar is het veranderd en bus 21 richting Wilrijk stopt niet meer onder de brug. 15min. later stonden we er nog te wachten en uiteindelijk een reiziger vertelde ons dat er geen bus 21 naar Wilrijk reed. De halte is dus veranderd, maar hij wist zelf ook niet waar. Daar stonden we dan. Een poging om de halte te zoeken? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. Dus wandelde we richting de bussenperrons voor het station. Maar om er veilig te geraken is echt niet simpel vol fietsen en obstakels. Daar vonden we dus enkele taxi’s en uiteindelijk hebben we een taxi naar huis genomen om uiteindelijk om 22u45 thuis te geraken. Het was nog zo warm buiten dat we nog even genoten hebben van een lekker wijntje op ons terras en dat de honden even lekker konden ontspannen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Oefenen met zebrapaden

Een tijdje geleden (ongeveer half september) maakte ik deze oefenvideo nadat we merkte dat het aangeven van het zebrapad even moeilijk was. Even oefenen en met een aantal keer de route te gelopen hebben zit het er weer bij ons beiden in.

Je ziet we moeten beiden goed opletten en elke dag blijven oefenen.
Geniet van deze oefenvideo.

Willen jullie meer video’s zien? abonneer je dan op mijn Youtubekanaal.

https://www.youtube.com/c/ManuellaBosmans

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Vrijdag 04/05/2022 Dag 1 Vlieland

De voorbereiding

Vlieland here we come.  Rond 8u45 arriveerde R & D samen met Lita met de huurauto. We hadden een busje gehuurd om comfortabel te reizen richting Harlingen. Toch een afstand van 272 KM en dan zijn we er nog niet helemaal want dan moeten we nog eens een boottocht vandaag van 45 min doen om op Vlieland te geraken. De reistijd met de auto is ongeveer 2u41 min. Maar maak er maar ongeveer 3u van. De huurauto werd ook nog voorbereidt voor de comfortabele rit met de honden. We hadden autohoezen voorzien om de zetels en kofferruimte beschermen. Een drie kwartier later ingeladen, plasje gedaan voor mens en dier waren we klaar om te vertrekken.

Onze rit

Tijdens de rit waren er vele lage wolken. De Windmolens naast de Belgische en Nederlandse autosnelwegen verdwenen vanaf de helft uit het zicht. Enkel de beneden kant was te zien volgens de beschrijving van Diane. Philippe en Tazzy besloten helemaal op de achterste bank te gaan zitten zodat mr. Tazzy heel de rit op de zetel kon liggen. We hadden geprobeerd hem aan de voeten te laten liggen, maar Tazzy voelde zich onrustig. Eens hij dicht bij Philippe zat hoorde we hem helemaal niet meer. Ik zat met Tripple op de middelste bank en Tripple bleef tot aan de eerste en enige pitstop rustig liggen aan de voeten. Nadien wilde ze ook wel even op de zetel liggen met haar kopje op mijn schoot.  Onze reis verliep dan ook zonder obstakels en files. Het enige gekke was dat we opeens op de autosnelweg in Nederland moesten stil staan voor bruggen die opengingen om boten te laten passeren. Hoe gek is dat nu? Die Nederlanders toch é! Ik vond het best wel grappig!

We vertrokken in Antwerpen om 9u30 en kwamen in Harlingen aan op de parking om 13u30. Van de parking naar de pendelbus was het al een drukte. Mensen die persé de bus wilde halen die vertrekkensklaar stond. De mensen liepen ons net als de honden gewoon ondersteboven. Diana maakte zich even boos maar na een korte sorry liepen ze door. Conclusie: ze hebben zich voor niets afgejaagd want de buschauffeur bleef netjes wachten tot wij op de bus waren gestapt om mee te rijden. Een volle bus en iedereen droeg er geen mondmasker meer. We waren al aan het rijden toen we tot het besef kwamen dat wij zelf ook ons masker niet ophadden. Blijkbaar was die regel in Nederland al 2 weken geleden afgeschaft terwijl wij in België wel nog steeds ons mondmasker moesten dragen op het openbaar vervoer. Onze boot vertrok om 14u35 maar we waren er al om 13u50 waardoor we nog de tijd hadden om rustig te lunchen. Dat hadden we bewust niet onderweg gedaan omdat we niet wisten hoe de rest van de route dan nog zou verlopen. Tijdens het eten van onze lunch meerde de boot ook aan. Toen begon het echt te kriebelen.

Boottocht

Om 14u15 was het dus tijd voor ons om in te checken en om aan boord te gaan.  Best wel spannend voor ons want dit hadden we met Tazzy en Tripple nog niet gedaan. Het was tevens ook onze eerste uitstap met de honden.  We kozen er bewust voor om met de snelboot naar Vlieland te gaan. De naam van de boot waar mee we de overzet deden was ‘De Koegelwieck’.  Deze overtocht duurde 45 min. Ik (Manuella) had in geval van nood toch maar een reispilletje genomen. De indeling van de boot zag er eigenlijk uit als een vliegtuigindeling. 2 zitjes aan beiden zijkanten en 4 stoelen in het midden. Wij zaten op een rij met vrij veel ruimte en moesten ook een gordel net als in het vliegtuig om. Op die andere rijen was dat niet nodig. Deze boot kon 300 mensen vervoeren en onze bagage moest ook in het bagageruim.  Blijkbaar kregen we hier op de boot hetzelfde filmpje te zien wat ze ook in het vliegtuig altijd tonen met de veiligheidsmaatregelen, maar dit filmpje was aangepast aan onze boot.

De grote boot van 14u die al een half uur geleden was vertrokken en er een 1u30 min over doet, die kwamen we tijdens onze tocht nog tegen en de stroming van die grote boot werd ik toch zeker niet een beetje zeeziek. Maar met een pepermuntje kon ik het toch wat oplossen. Tazzy en Tripple genoten van een rustige overzet en ondervonden hier geen problemen mee want ze lagen rustig aan onze voeten. Naarmate we dichterbij Vlieland kwamen begon het toch wel te kriebelen bij iedereen. En zeker toen er land in zicht kwam…

De Aankomst

Omstreeks 15u15 zouden we aankomen en net zoals bij ons als bij andere passagiers was de opwinding te voelen. Ook de aankondiging van de kapitein was wel vrolijk. Dat toverde een glimlach op onze snoet. Ik zei nog tegen Diane toen we van de boot afwandelde: “Moet ik niet een SMS sturen want in die drukte gaan we ze nooit vinden!”. Diane zei dat het goed kwam en daarbij hoorde we al de ‘oh, je hebt ze toch meegebracht’. Er was afgesproken C & C thuis te laten als Joyce en Ies ons kwamen verwelkomen, maar stiekem hadden ze Chivas en Cenna toch al mee gebracht. Dat hadden wij eerlijk gezegd nu niet verwacht. Ontvangst was dan best ook wel emotioneel. Natuurlijk moesten de honden elkaar eerst begroeten. Tazzy en Tripple waren even moeilijk onder controle te houden in hun harnas, dus besloten we ze even uit te doen zodat de begroeting tussen de honden gemakkelijker verliep. Chivas zijn eerste ex-mannenbaasje die hij begroette was toch zeker niet Philippe en niet zijn ex-vrouwenbaasje. Maar dat werd wel goed gemaakt door Cenna die eerst spontaan het ex-vrouwenbaasje kwam begroeten in plaats van haar ex-mannenbaasje. Na de enthousiaste begroeting van de honden konden de mensen elkaar begroeten. Wij knuffelde Joyce natuurlijk (een uitzondering van buitenstaanders uit onze bubbel) want het was ook zo hartelijk welkom. Zelfs andere eilandbewoners en bezoekers stonden gefascineerd te kijken naar ons spektakel. Na de verwelkoming ging Joyce met ons nog mee naar het appartement. Dit was niet ver van de bootterminal, maar toch was er een taxi geregeld zodat we ons sneller zouden kunnen settelen en nog boodschappen zouden kunnen gaan doen.

Ons appartement

We hadden geluk en zullen dus in het appartement – ‘de Zandhapper’ logeren. Ieder vakantiehuis hier op Vlieland heeft wel een naam. Ons appartement voor de komende dagen was op het gelijkvloers en geschikt voor 4 pers. Er waren 2 deftige slaapkamers met 2 1 persoonsbedden, Een badkamer met bad en een toilet, een wasruimte met wasmachine en er was zelfs een stofzuiger aanwezig en een leefruimte met tv, DVD, en een keuken met koelkast en een kookfornuis. Een elektronisch kookfornuis met oven die wij zelf helaas niet konden bedienen. Het enige kleine minpuntje was dat de tuin niet was afgesloten waardoor de honden van het domein konden en we ze niet buiten konden laten of de deur konden openzetten zonder toezicht.  In het appartement lag al een lekker ‘Vlielands’ brood en een lekkere fles witte wijn.

We moesten wel voor ons eigen bad- en bedlinnen zorgen, maar deze hadden we gehuurd en dit stond bij aankomst ook aan het appartement klaar. Gelukkig maar want anders moesten we hier ook nog mee sleuren. Terwijl ik onze koffers in de slaapkamer aan het zetten was en op mijn eigen tempo de omgeving aan het verkennen was (dat doe ik altijd), had Philippe toch even een emotioneel moeilijk moment. Joyce heeft hem dan ook even getroost. In alle commotie had ik dit niet gemerkt. Tazzy en Tripple wilde ook meteen op verkenning gaan in het appartement en in de tuin. Hier had je dan wel echt een paar extra ogen nodig om die stille gasten in de gaten te houden. We hebben maar de belletjes aangedaan zodat we hun konden horen en wisten waar ze waren.

Even boodschappen doen

Nadat we even gesetteld waren nam Joyce en mij mee op sleeptouw. Ze liet ons de route naar het dorp zien en ook waar zij woonden. Even snel binnen bij Joyce om lekker in alle rust even te knuffelen met Chivas. Ach, als je dit moment krijgt moet je deze toch nemen? De heren waren in het appartement gebleven met de honden zodat wij dames, rustig even boodschappen konden gaan doen. Waardoor ik deze knuffelsessie extra had. We werden vanavond nog uitgenodigd bij Joyce en Ies om een drankje te nuttigen en rustig bij te praten. Iets om naar uit te kijken natuurlijk maar eerst even boodschappen doen bij de ‘Spar’.

Wat een drukte in die winkel! Toch maar beslist meteen ons mondmasker op te zetten. De mensen bekeken ons als buitenaardse wezens. De mensen (toeristen) denk ik vooral waren enorm gehaast en gejaagd en gaven ons niet het vakantiegevoel. We kochten het nodige voor vanavond en ook enkele dingen voor het weekend door te komen. Zo konden wij vanavond lekker eenvoudig eten en Diane en Rudi hadden lekker gekookt op dat gek fornuis.

Avondbezoekje

Om 19u30 werden we verwacht ten huize van het ‘Double C-team dat ons bij aankomst met veel likjes verwelkomde. En de baasjes waren ook blij met ons bezoekje. We hadden voor Joyce en Ies nog een mooi cadeautje voorzien, een cadeau om U tegen te zeggen. We hadden een fotoboek laten maken van de honden door de jaren heen. Een levensboek van hoe ze eruitzagen als pup en helemaal veranderde door de jaren heen dat ze bij ons waren. En natuurlijk hadden we ook een grote zak lekkernijen mee voor Chivas en Cenna waar ze zo verzot op waren. Lekkere dingen die we hun in het verleden konden geven maar die Tazzy en Tripple niet mogen eten.

Ook de kennismaking in de thuisomgeving tussen C&C met T&T verliep ontzettend goed. En dan niet te vergeten dat Lita het hondje van Rudi en Diane er ook nog bij was. Die deed wel niet zo actief mee met het geravot tussen die grote honden maar ze liet haar aanwezigheid wel opmerken. Wat werden we allen verwend met vele hondenlikjes en natuurlijk het strelen, dat mocht niet ontbreken. Chivas en Cenna kwamen nog echt tegen onze benen hangen als ze werden gestreeld en dat vond Tazzy toch niet altijd leuk. Merkte wel dat Chivas en Tripple een goede klik hadden en dat meneer zijn charmes aan het tonen was aan ons missie.

Eigenlijk was het wel een gezellige avond en ook de honden genoten van elkaars gezelschap. Dat was zo mooi om te horen, om te zien. Tegen 22u was het al vrij donker waardoor we toch wel naar ons appartement terug moesten gaan. Dommerik dat ik (Manuella) was. Ik had een zaklamp meegenomen, maar was die toch zeker niet in het appartement vergeten? Gelukkig hadden Rudi en Diane hun zaklamp op hun smartphone in gebruik genomen zodat we met zijn allen veilig van punt A naar punt B konden geraken.

Op weg naar het appartement… Hoor eens de stilte, in de verte het bruisen van de zee, gewoon zo rustgevend, zo aangenaam. In het appartement toch nog even bijpraten over onze eerste dag op Vlieland met al zijn indrukken om dan toch met een voldaan gevoel te gaan slapen. Morgen gaan we naar de vuurtoren samen met Joyce en Chivas en Cenna. En wie weet kunnen er mooie foto’s gemaakt worden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Flashback 28/07/2014

Even een flashback naar 2014 over Chivas en Cenna. De opleiding en nazorg bezoek is anders dan met Tazzy en Tripple.

Toch wilde ik de volgende herinnering graag met jullie delen.

Hadden een positief nazorgbezoek van BCG (geleidehondenschool) na onze eerste zes maanden samen. Mijn probleempuntje is aangepakt en zal uiteindelijk met wat oefenen opgelost geraken met het inspringen van de trein. Voor de rest deed Chivas het heel correct en goed. Ons Cenna haar voeding moeten we een beetje bijpassen zodat ze makkelijker kan gaan voor een grote boodschap en Cenna moet een beetje minder snoepen op het bureau want ze is wat aangekomen, maar dat wordt ook aangepast en ze krijgen vanaf nu allebei kleinere snoepjes als beloning. Maar voor de rest zijn onze kids goed gekeurd voor een jaar en wij zijn zo fier als het maar kan zijn!

Onze eerste uitstap

De afgelopen dagen had Philippe toch nog tijd nodig om te herstellen van zijn koortsaanvallen. Gelukkig stond hij deze morgen al veel stabieler op zijn benen dan 3 dagen geleden.

Spannend! Normaal hadden we vorig weekend al op de trein naar Hasselt gezeten en afgesproken met onze vriendengroep van de manège, maar dat is even uitgesteld. Vandaag waren we uitgenodigd op een jubeleum van een 50-jarig huwelijksfeest in Lummen. Over het weer hadden we al niet te klagen want het was een prachtige zonnige dag vandaag. Het was te merken dat het mooi weer was in Antwerpen-Centraal want in het station was het toch wel best druk! Joepie, mooi weer en gezellig met z’n allen opgepropt in de trein naar de zee. Nee hoor! Daar doen wij niet aan mee. We zochten de rustigere kant van Vlaanderen op en trokken richting Limburg.

Helaas was het te moeilijk om zelfstandig in Lummen op de locatie te geraken, maar gelukkig werden we door de gastvrouw in spé zelf opgehaald aan het station van Diest. Lange tijd geleden dat ik hier nog ben geweest. Een jaar of vier geleden passeerden we hier wel eens met C&C als Manuella naar de oogarts moest die haar praktijk hier had. Was even vergeten dat Diest een heel laag perron heeft en als je dus uitstapt een diepe afstap hebt. Gelukkig ging dit wel vlotjes voor de honden, al merkte we dat Tazzy nog wel een beetje ongeduldig is en al wil uitstappen als Manuella nog aan het uitstappen is op haar manier.

De locatie was gelegen een prachtige gerenoveerde hoeve en noemde Hove st Paul (B&B gelegen in de Rekhovenstraat 20, Lummen 3560 België) waar ook een feestzaal aan gekoppeld was met enkele kamers voor een overnachting. Voor ons niet van toepassing omdat we in Zolder bleven overnachten. Mooie locatie, maar om er te geraken met het openbaar vervoer? Nee, niet te doen! Zeker niet op die landelijke wegen waar de fietspaden op de straat zelf liggen en waar nergens geen voetpad ligt.

Het feest

Het was voor ons ook een spannende ervaring want sinds covid was dit ons 2de iets groter feestje dan de beperkte familiefeestjes. Vorig jaar mijn 40ste verjaardag met 35 mensen en nu dit feest met toch wel het dubbele. Tazzy en Tripple gedroegen zich voorbeeldig al was het toch voor ons ook wel een uitdaging om te drinken, een hapje te eten en de honden rustig te laten liggen. Presteerde ik (Manuella) het toch zeker niet om mijn hondensnoepjes te laten vallen uit mijn rugzak over de hele grond. Die 2 honden dachten meteen ‘dit laat ik me niet meer afnemen hoor baasje’.  Het was voor ons een uitdaging om de honden niet te laten opspringen naar andere mensen maar tevens wel een goede les.

Tijdens het eten hadden we een plekje aan de eretafel in de schaduw gekregen. Ideaal voor hondjes. Zij bleven dan ook netjes liggen. Alleen Tripple had het moeilijk als ik samen met mijn begeleider even eten ging halen. 1 keer is ze meegegaan naar het buffet omdat ze onrustig was en de 2de keer bleef ze blij Philippe liggen tot ik terugkwam. Moeten toch toegeven dat het 2 sterke honden zijn.

Tegen 20u was het feestje afgelopen en kwamen mijn papa en Hilde ons oppikken. Het was nog warm genoeg om even op het terras bij papa te zitten om gezellig nog iets te drinken en bij te kletsen. De honden lagen samen in de Bench omdat de tafel te laag was waar drank opstond. Anders zouden ze alles omverlopen. Maar tegen slapen tijd tegen half elf was het nog licht genoeg om een rustige avondwandeling te maken van 25min. Alleen jammer dat je hier op de boerenbuiten ook de honden nergens meer los kan laten lopen. En zeker niet in een dorpskern. Maar ja, de wandeling deed ieder van ons wel goed.

Voorbereiding voor op reis te gaan.

Op reis gaan

Op reis gaan treft elke keer toch een goede voorbereiding. Dagen ben je er al mee bezig. Wat heb jezelf nodig, welk weer gaat het worden, welke kleren neem je mee en hoeveel? Keuzestress is soms wel enorm. Zeker als vrouw. Jammer genoeg ben ik één van die vrouwen met keuzestress waardoor ik vaak véél te veel mee neem op reis! Al maar goed dat je dan een partner hebt die dan even doodleuk zegt: “Teveel meenemen is voor niets nodig, er is een wasmachine en desnoods vragen we Joyce even om hulp. Er zijn nog steeds winkels genoeg die het hoogst nodige in huis hebben.

Neem je dan nog 2 honden mee met speciale zorgen? Ja, dan heb je die stress er ook nog eens bij. Afwegen van zakjes hondeneten voor de komende 5 dagen. Hopen dat je alles in één kleine koffer krijgt. 2 veldbedjes nog meenemen waar ze comfortabel op kunnen slapen. Extra hondendeken voor het geval en 2 hondenhanddoeken.

Daar sta je dan met 2 koffers gevuld. De kleine trolley gevuld met alles voor de honden en de grote trolley gevuld voor ons. Voor de veiligheid namen we ook onze kleine kruimeldief mee, want met die vele hondenharen! We wisten niet of er een stofzuiger aanwezig was in het appartement. Ons kennende wilden we het toch graag bij vertrek netjes achterlaten ook al moesten we toch 50€ schoonmaakkosten betalen.

Gepakt en gezakt waren we klaar. Klaar voor een uitdagend, spannend en emotioneel avontuur. We onze rugzak ook nog mee met daar onze persoonlijke spullen in omdat op de boot we onze koffer niet bij ons konden houden en een hapje en drankje voor onderweg voor mens en dier, dat is toch handig als je dit dicht bij je hebt.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Training met Marc (BCG) in het station

Kl. Dinsdag 19 april 2022

Vandaag kwam Marc van het BCG langst om een extra trainingsmoment in te plannen voor ons met T&T. Door al die Coronamaatregelen afgelopen winter hadden we trainingssessie in het station met de trein nog on hold gezet, maar nu, nu merken we toch dat de tijd rijp is voor wat meer uitdaging in ons leven.  Zowel wij als de honden hunkeren wel naar wat meer avontuur en meer en meer worden de Coronamaatregelen gelost. Het zal volgens mij niet lang duren voordat de wereldbevolking terug is hervallen in de oude gewoontes van voor het Corona tijdperk. En helaas, willen of niet! Wij moeten ook mee al zijn we ons bewuster van bepaalde dingen geworden in het leven.

Om 10u kwam Marc bij ons aan en ja de honden waren door het dolle heen. Natuurlijk wat wil je? Iedere instructeur ruikt naar het BCG een gekende hondengeur. Vandaag gingen we samen met Marc naar Antwerpen-Centraal om de trainingssessie te oefenen met het in- en uitstappen van de trein. Voor T&T was het station in Antwerpen wel echt een onbekend terrein want met ons waren ze hier ook nog niet geweest en voor onszelf was het ook al meer dan 2 jaar geleden. Dus voor ons was het ook wel even wennen.

We namen ook voor de eerste keer bus 17 naar het station die we vroeger ook altijd namen en eigenlijk op de route was er niets veranderd behalve dat de bushalte nu net voorbij de bocht van het station ligt (volgens mij door werken recht tegenover het station). Ook hier is de bushalte niet zo ideaal gelegen qua fietsers die toch nog vlotjes komen aangereden. Helaas kennen niet veel fietsers het reglement van aan de bushalte dat ze moeten stoppen als er mensen in- of uitstappen van de bus.

Het station

Antwerpen-Centraal is toch altijd wel een indrukwekkend station geweest en blijft dat nog steeds. Het was vandaag niet zo druk, dus ideaal om even te oefenen met de honden richting het perron. Eigenlijk hebben we ons nu niet toegelegd op wat er allemaal rondom ons gebeurt, maar op aanwijzingen van Marc werden wij naar enkele perrons gestuurd waar de treinen voldoende blijven stilstaan om te oefenen.  Iedere trein is dan ook weer verschillend en sommige hebben een gemakkelijke in- en uitstap en andere treinen hebben weer zo een hoge in- en uitstap. Wat het in Antwerpen-Centraal nog moeilijker maakt is dat de perrons niet overal even ver van de trein liggen. Je moet soms een grote stap maken om in de trein te stappen. Het station en de perrons zijn in een flauwe bocht naar links gebouwd. Soms heb je dit dat diep gat tussen de trein en perron en dat kan ook akelig zijn voor de honden.

Oefenen maar…

Aangekomen aan het perron hadden we een redelijke oude trein met 3 trappen. Ideaal om te oefenen. Marc en Philippe gingen eerst aan de slag terwijl wij op het bankje bleven wachten. Deze trein bleef toch nog wel 20 min. Staan waardoor we tijd hadden. Toch altijd wel stressie als je op een leegstaande trein bent aan het oefenen. Gewoon al van wat als de deuren dicht gaan en de machinist vertrekt om de trein te verplaatsen. Dan sta je daar.  Philippe & Tazzy hadden het al vlug onder de knie en dat ging redelijk vlot. Ikzelf met Tripple moest meer zoeken en voelen omdat ik nog een beetje restzicht heb en ook geconfronteerd wordt met geen dieptezicht te hebben waardoor alles een groot diep gat is. Marc heeft betreffende mijn voetenwerk me terug tips gegeven om het toch veilig te doen. Na een paar keer oefenen ging het al veel beter met mijn voetenwerk. We oefenende ook nog eens op een andere trein waar effectief wel een iets groter gat was tussen de trein en perron. Ook voor beiden honden was dit geen probleem. Maar voor mij (Manuella) is dit dus een enorme uitdaging moet ik toegeven. Natuurlijk zal het me ook weer wel gaan lukken, maar iedere hond is ook anders. Ikzelf ben nooit een grote held geweest op trappen en dat zal het ook nooit zijn.

Vermoeiend voor ieder van ons

Toegegeven! Het was voor zowel Philippe als voor mij toch wel een inspannende middag. Hier kruipt veel tijd en energie in en vooral omdat dit voor ons wel gekend is maar voor de honden nog helemaal nieuw is. Hier moeten we even opnieuw enkele stappen voor achteruit zetten om dit alles nadien goed er in te prenten. Het anders aanpakken, en inderdaad oefenen. Natuurlijk doelloos naar het station gaan om gewoon in en uit de trein te stappen, dat heeft geen zin. Je moet dan ook een echte reden hebben om de trein te nemen. En momenteel is die reden er nog niet voor ons. Dat zal snel wel veranderen als er weer meer versoepelingen komen, maar momenteel is onze behoefte er nog niet om grote uitstappen te doen. De oefening verliep dan ook goed en Marc was content over wat hij allemaal toch had gezien. Binnenkort is er dan nog het nazorgbezoek (nog niet bekend wanneer) om alles nog eens te overlopen en aan te passen. 

Je ziet, iedere keer je op pad gaat met je hond, ervaar je nieuwe dingen of dingen die helemaal veranderd zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

3de poging met Tripple naar de winkel

Dag lieve lezers,

 

Een nieuwe video update van mij met Tripple voor de 3de keer naar de winkel. Het algemene verslag zal nog volgen die ik hier meestal neerpen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Philippe & Tazzy de eerste 3 maanden

3 maanden geleden ging ik (Philippe) een nieuwe uitdaging aan. Sneller dan verwacht kon ik met de opvolger van Cenna aan de slag, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn meisje zal vergeten. Het zou een enorme uitdaging zijn om met een totaal andere hond te werken. Tazzy was een reu, heeft een totaal ander karakter en werkt ook totaal anders dan Cenna. In de afgelopen maanden moest ik bepaalde gewoontes die er waren met Cenna even vergeten en ik moest enkele stappen terugzetten om nieuwe dingen samen met Tazzy te leren.

De afgelopen maanden waren dan ook niet altijd even gemakkelijk. We moeten ons nog steeds aan heel wat regels houden door dat Coronavirus waardoor het me/ons niet motiveert om extra uitdagingen aan te gaan buiten ons aangeleerde trajecten. Het voordeel was of is wel dat we nu beter op elkaar afgestemd geraken en dat ik toch wel heb ontdekt dat het werken met Tazzy anders is. Vooral het werken met de gentle-leader. Als we gaan wandelen kan ik Tazzy nog niet aan de riem laten wandelen omdat hij veel sterker is dan Cenna of zijn zus. Om de rust te bewaren voor ons beiden loopt hij tijdens de wandeling ook aan de gentle-leader.

Maar wat is Tazzy ook een zalige hond. Leergierig, gemotiveerd, trekt zich niet veel aan van andere honden tijdens zijn geleidenwerk, doet geen boodschap op straat. Natuurlijk heb ik wel poepzakjes mee als er een ongelukje moet gebeuren. Gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar ze krijgen ook voldoende de kans en mogelijkheid om tijdens hun werkmomenten hun behoefte te doen.  Beiden moeten we nog veel oefenen en ook meer gewend gaan worden aan nieuwe drukkere omgevingen. Maar voorlopig, voorlopig blijven we verder doen zoals we nu bezig zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.