Categorie: geleidenhond

Een druk weekend achter de rug

Zondagavond en het weekend is voorbij gevlogen. Vrijdag een dag verlof ingeboekt om met de trein te reizen tot in Hasselt om vervolgens opgehaald te worden om te lunchen in Tongeren om nadien door te rijden mee met de auto naar de dierencardioloog van Tazzy en Tripple in Stavelot (Provincie Luik). Gelukkig was er voor T&T goed nieuws. Hun hartonderzoek was goed en onveranderd en over een jaartje terug op controle.

Tripple mag niet stoppen met haar voedingssupplementen die ze nu neemt en haar speciale voeding. Tazzy moest niks nemen van supplementen. Beiden honden hadden volgens de cardioloog een mooi gewicht.

Na ons bezoekje in Stavelot keerden we terug naar Limburg om een nachtje te gaan logeren bij mijn papa en mama plus in Heusden-Zolder. En wat waren de honden super flink tijdens de hele avons op het appartement.

En in de avond gingen we nog een hapje eten bij de vroegere Jood uit Hasselt Jeruzalem in Genk (wel zonder de hondjes) Een echte Limburgse shoarma schotel dat ze zo niet kennen in Antwerpen. Wat heeft deze schotel ons gesmaakt. Na ons etentje gezellig bij papa en Hilde nog een glaasje gedronken.

Zaterdagochtend waren T&T superflink geweest en hebben ze ook flink samen geslapen in de bench. Na de brunch nog een gezellige middag samen drinken in Hasselt door gebracht met onze vrienden in de manege.

Om 18u waren we terug in Antwerpen om vandaag zondag een verplichte rustdag in te plannen en morgen start er weer een nieuwe werkweek.

Trowback 26/01/2018

Vanochtend zijn de baasjes op tijd opgestaan want vrouwtje moest voormiddag naar de Franse les en ik (Chivas) mocht natuurlijk mee. Zusje Cenna bleef vandaag bij het baasje omdat hij ook thuis was.

Om half negen vertrok ik met vrouwtje naar de bushalte en in de bus zocht ik voor het vrouwtje een klapstoeltje op. Aangekomen aan de halte Elisabethlaan in Berchem stapte ik met mijn vrouwtje af en bracht ik haar naar het eerste zebrapad, het 2de zebrapad, het 3de zebrapad voor we aan de grote straat kwamen. De lichten sprongen voor ons op groen en we staken de straat over.

Helaas door getreuzel van anderer mensen geraakte ik met het vrouwtje niet tijdig aan de overzijde en moesten we wachten op een klein stukje voetpad tussen de straat en het tramspoor. Gelukkig had de lieve tramchauffeur al gezien dat ik mijn vrouwtje niet meteen in veiligheid kon brengen, maar de tramchauffeur reed heel voorzichtig en toen hij merkte dat we ver genoeg van hem verwijderd waren en niet op de straat stonden, toen passeerde hij voorzichtig. Gelukkig sprong het op groen en ik kon nog even naar het gras om een plasje toe doen voor we in de klas binnenkwamen. Tijdens de les was ik héél stil al liet ik me toch af en toe eens horen.

Na de les wandelde vrouwtje samen met iemand van de klas naar de tramhalte en we konden gelukkig tram 15 nog nemen want vrouwtje wilde tot de halte in Belgialei gaan en daar de 17 terug nemen want op Harmonie was véél tr gevaarlijk. We zaten net goed in de tram toen de trambestuurder afriep dat de tram net voor ons een aanrijding had gehad en we niet verder konden. Ik leidde mijn vrouwtje ook maar uit de tram en héél voorzichtig zocht ik een veilige weg om over te steken, maar een onoplettende fietser had ons niet gezien en maakt al van zijn oren.

Eerst wilde vrouwtje bus 21 nemen maar deze bus zat zo vol dat niet iedereeen mee kon dus wandelde we samen met ons klasgenoot maar tot aan Harmonie…. Verschrikkelijk dat fietspad dat tegen het voetpad ligt. Vele fietsers zouden ons onderste boven rijden i.p.v. even hun bel te gebruiken want andere voetgangers kloegen hier ook over. Gelukkig had mijn vrouwtje nog een extra paar ogen die haar hielpen want het was vandaag een vreemd traject voor mij om te wandelen en ja ik heb mijn best gedaan. Ik heb mijn vrouwtje veilig gebracht tot aan de halte Harmonie waar we bus 17 naar Wilrijik namen.

Op de Bist zijn ze ook aan het werken op de Kleine steenweg en het zebrapad was nu opgebroken met rekken er om heen. Ik moest even nadenken hoe ik het veilig kon oplossen, maar goed… ik heb veilig mijn weg gevonden en ik heb mijn vrouwtje thuis gebracht waardoor ik een dikke knuffel heb erdiend en vele goede woordjes. Later op de dag kregen zus en ik ook nog een lekker snoepje… En nu is het avond en ga ik lekker rusten in de bench.

18/06/2022 Onze eerste uitstap

Onze eerste uitstap

Het is dan zover! Onze eerste uitstap met de trein met ons vieren is een feit! We besloten het rustig aan te doen en hadden met vrienden afgesproken in Geel. Antwerpen – Geel is ongeveer 40 min. We waren een 30min vroeg in Antwerpen-Centraal en besloten een cola te drinken en de hondjes zelf ook te voorzien van wat water. We hadden al een paar keer op voorhand geoefend in het station waardoor vandaag de grote test, alles goed verliep! Oef, wij blij.

Het was toch een warme dag. Vol overtuiging dachten we dat het een dieseltrein was die zou rijden tussen Antwerpen en Geel, maar dat is blijkbaar een elektrische trein geworden sinds een jaar geleden waardoor we dus op –1 moesten vertrekken. Een trein met een lage instap en dat verliep ontzettend goed. We merken wel dat we dus terug meer met onze Zhello applicatie moeten gaan werken om te communiceren zodat we niet door het hele station moeten gaan roepen en elkaar kwijt zouden spelen. Dat gebeurd wel eens in een drukke omgeving.

*Zhello een applicatie voor op je smartphone en is een soort walkietalkie die je op lange afstand kan gebruiken en via 4G/wifi werkt. We hebben een bluetooth knop aan onze rugzak hangen die op dat moment gekoppeld is met onze IPhone en een headset zodat we kunnen communiceren met elkaar.

Geel

Nee, niet de kleur geel, maar het gaat hier over de gemeente geel in de kempen nog gelegen in de provincie Antwerpen. We zijn uitgenodigd bij onze goede vrienden met hun 2 hondjes Ulfie en Valencia (ik ben even de korte naam van Valencia vergeten🤔 en kan er niet opkomen). Door het hele gebeuren rond corona hadden we hun nog niet gezien. Dus zou het wel even spannend worden bij onze aankomst. De treinrit op zich verliep dan ook ontzettend normaal.  Er was wel wat meer drukte op de trein dit weekend dan anders want het was in Dessel ook Graspop (een rockfestival). Gelukkig ondervonden wij er geen last van en was er nog voldoende plaats in de trein. Onze vriendin stond ons in het station al op te wachten.

Bezoek in Geel

De route naar onze vrienden hun appartement is eigenlijk een vrij simpele en eenvoudige route. Niet zo moeilijk en voor de eerste keer haalbaar voor de honden. Zeker als het eigenlijk de eerste keer is dat je samen de wijde wereld met de trein intrekt. We werden verwelkomt door onze gastheer en de 2 hondjes des huizes. Kleine hondjes die graag blaffen en denken dat ze groot zijn. Door het blaffen van 1 van de honden bleek Tripple zich de eerste minuten niet zo veilig te voelen al was dit ontzettend snel over. De kennismaking tussen de 4 honden verliep vlotjes. Even blaffen, grollen, snuffelen aan de poep en eens dit was gebeurd begonnen ze te spelen en achter elkaar aan te lopen. Een grappig gezicht hoe het toch goed klikte. Ondanks de hitte van 30°C viel het in de schaduw op het terras van het appartement héél goed mee om te zitten en genieten. We genoten van de lekkere kookkunsten van onze gastheer en gastvrouw wat wel plezant was.

De terugrit

Helaas aan mooie liedjes komen ook een einde en dat was vandaag niet anders. De heenrit naar Geel verliep ontzettend goed, maar helaas het was te mooi om waar te zijn. Het was zo gezellig en de tijd vloog zo snel voorbij dat het halen van de trein van 20.08 niet meer te doen was. We besloten dan maar de trein van een uur later te nemen omdat de NMBS deze zonder problemen aangaf. De trein van 21u08  reed uitzonderlijk eens NIET rechtstreeks naar Antwerpen maar gewoon tot in Herentals waar we dus met  een overstap in zaten. Gelukkig verliep alles goed en hadden we voldoende tijd om rustig over te stappen in Herentals. Beiden honden deden dit wel goed, maar we moesten wel goed de commando’s aan hun geven en niet gejaagd werken. De conductrice van de trein naar Berchem gaf ons voldoende tijd om in te stappen in Herentals maar was ook in Berchem naar onze deur gekomen om ons helpen uit te stappen. Fantastisch! Even wat minder stress!

Aankomst Berchem station 22.01? VERTREK BUS 21 22.07 volgens de app. Maar blijkbaar is het veranderd en bus 21 richting Wilrijk stopt niet meer onder de brug. 15min. later stonden we er nog te wachten en uiteindelijk een reiziger vertelde ons dat er geen bus 21 naar Wilrijk reed. De halte is dus veranderd, maar hij wist zelf ook niet waar. Daar stonden we dan. Een poging om de halte te zoeken? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. Dus wandelde we richting de bussenperrons voor het station. Maar om er veilig te geraken is echt niet simpel vol fietsen en obstakels. Daar vonden we dus enkele taxi’s en uiteindelijk hebben we een taxi naar huis genomen om uiteindelijk om 22u45 thuis te geraken. Het was nog zo warm buiten dat we nog even genoten hebben van een lekker wijntje op ons terras en dat de honden even lekker konden ontspannen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Oefenen met zebrapaden

Een tijdje geleden (ongeveer half september) maakte ik deze oefenvideo nadat we merkte dat het aangeven van het zebrapad even moeilijk was. Even oefenen en met een aantal keer de route te gelopen hebben zit het er weer bij ons beiden in.

Je ziet we moeten beiden goed opletten en elke dag blijven oefenen.
Geniet van deze oefenvideo.

Willen jullie meer video’s zien? abonneer je dan op mijn Youtubekanaal.

https://www.youtube.com/c/ManuellaBosmans

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Vrijdag 04/05/2022 Dag 1 Vlieland

De voorbereiding

Vlieland here we come.  Rond 8u45 arriveerde R & D samen met Lita met de huurauto. We hadden een busje gehuurd om comfortabel te reizen richting Harlingen. Toch een afstand van 272 KM en dan zijn we er nog niet helemaal want dan moeten we nog eens een boottocht vandaag van 45 min doen om op Vlieland te geraken. De reistijd met de auto is ongeveer 2u41 min. Maar maak er maar ongeveer 3u van. De huurauto werd ook nog voorbereidt voor de comfortabele rit met de honden. We hadden autohoezen voorzien om de zetels en kofferruimte beschermen. Een drie kwartier later ingeladen, plasje gedaan voor mens en dier waren we klaar om te vertrekken.

Onze rit

Tijdens de rit waren er vele lage wolken. De Windmolens naast de Belgische en Nederlandse autosnelwegen verdwenen vanaf de helft uit het zicht. Enkel de beneden kant was te zien volgens de beschrijving van Diane. Philippe en Tazzy besloten helemaal op de achterste bank te gaan zitten zodat mr. Tazzy heel de rit op de zetel kon liggen. We hadden geprobeerd hem aan de voeten te laten liggen, maar Tazzy voelde zich onrustig. Eens hij dicht bij Philippe zat hoorde we hem helemaal niet meer. Ik zat met Tripple op de middelste bank en Tripple bleef tot aan de eerste en enige pitstop rustig liggen aan de voeten. Nadien wilde ze ook wel even op de zetel liggen met haar kopje op mijn schoot.  Onze reis verliep dan ook zonder obstakels en files. Het enige gekke was dat we opeens op de autosnelweg in Nederland moesten stil staan voor bruggen die opengingen om boten te laten passeren. Hoe gek is dat nu? Die Nederlanders toch é! Ik vond het best wel grappig!

We vertrokken in Antwerpen om 9u30 en kwamen in Harlingen aan op de parking om 13u30. Van de parking naar de pendelbus was het al een drukte. Mensen die persé de bus wilde halen die vertrekkensklaar stond. De mensen liepen ons net als de honden gewoon ondersteboven. Diana maakte zich even boos maar na een korte sorry liepen ze door. Conclusie: ze hebben zich voor niets afgejaagd want de buschauffeur bleef netjes wachten tot wij op de bus waren gestapt om mee te rijden. Een volle bus en iedereen droeg er geen mondmasker meer. We waren al aan het rijden toen we tot het besef kwamen dat wij zelf ook ons masker niet ophadden. Blijkbaar was die regel in Nederland al 2 weken geleden afgeschaft terwijl wij in België wel nog steeds ons mondmasker moesten dragen op het openbaar vervoer. Onze boot vertrok om 14u35 maar we waren er al om 13u50 waardoor we nog de tijd hadden om rustig te lunchen. Dat hadden we bewust niet onderweg gedaan omdat we niet wisten hoe de rest van de route dan nog zou verlopen. Tijdens het eten van onze lunch meerde de boot ook aan. Toen begon het echt te kriebelen.

Boottocht

Om 14u15 was het dus tijd voor ons om in te checken en om aan boord te gaan.  Best wel spannend voor ons want dit hadden we met Tazzy en Tripple nog niet gedaan. Het was tevens ook onze eerste uitstap met de honden.  We kozen er bewust voor om met de snelboot naar Vlieland te gaan. De naam van de boot waar mee we de overzet deden was ‘De Koegelwieck’.  Deze overtocht duurde 45 min. Ik (Manuella) had in geval van nood toch maar een reispilletje genomen. De indeling van de boot zag er eigenlijk uit als een vliegtuigindeling. 2 zitjes aan beiden zijkanten en 4 stoelen in het midden. Wij zaten op een rij met vrij veel ruimte en moesten ook een gordel net als in het vliegtuig om. Op die andere rijen was dat niet nodig. Deze boot kon 300 mensen vervoeren en onze bagage moest ook in het bagageruim.  Blijkbaar kregen we hier op de boot hetzelfde filmpje te zien wat ze ook in het vliegtuig altijd tonen met de veiligheidsmaatregelen, maar dit filmpje was aangepast aan onze boot.

De grote boot van 14u die al een half uur geleden was vertrokken en er een 1u30 min over doet, die kwamen we tijdens onze tocht nog tegen en de stroming van die grote boot werd ik toch zeker niet een beetje zeeziek. Maar met een pepermuntje kon ik het toch wat oplossen. Tazzy en Tripple genoten van een rustige overzet en ondervonden hier geen problemen mee want ze lagen rustig aan onze voeten. Naarmate we dichterbij Vlieland kwamen begon het toch wel te kriebelen bij iedereen. En zeker toen er land in zicht kwam…

De Aankomst

Omstreeks 15u15 zouden we aankomen en net zoals bij ons als bij andere passagiers was de opwinding te voelen. Ook de aankondiging van de kapitein was wel vrolijk. Dat toverde een glimlach op onze snoet. Ik zei nog tegen Diane toen we van de boot afwandelde: “Moet ik niet een SMS sturen want in die drukte gaan we ze nooit vinden!”. Diane zei dat het goed kwam en daarbij hoorde we al de ‘oh, je hebt ze toch meegebracht’. Er was afgesproken C & C thuis te laten als Joyce en Ies ons kwamen verwelkomen, maar stiekem hadden ze Chivas en Cenna toch al mee gebracht. Dat hadden wij eerlijk gezegd nu niet verwacht. Ontvangst was dan best ook wel emotioneel. Natuurlijk moesten de honden elkaar eerst begroeten. Tazzy en Tripple waren even moeilijk onder controle te houden in hun harnas, dus besloten we ze even uit te doen zodat de begroeting tussen de honden gemakkelijker verliep. Chivas zijn eerste ex-mannenbaasje die hij begroette was toch zeker niet Philippe en niet zijn ex-vrouwenbaasje. Maar dat werd wel goed gemaakt door Cenna die eerst spontaan het ex-vrouwenbaasje kwam begroeten in plaats van haar ex-mannenbaasje. Na de enthousiaste begroeting van de honden konden de mensen elkaar begroeten. Wij knuffelde Joyce natuurlijk (een uitzondering van buitenstaanders uit onze bubbel) want het was ook zo hartelijk welkom. Zelfs andere eilandbewoners en bezoekers stonden gefascineerd te kijken naar ons spektakel. Na de verwelkoming ging Joyce met ons nog mee naar het appartement. Dit was niet ver van de bootterminal, maar toch was er een taxi geregeld zodat we ons sneller zouden kunnen settelen en nog boodschappen zouden kunnen gaan doen.

Ons appartement

We hadden geluk en zullen dus in het appartement – ‘de Zandhapper’ logeren. Ieder vakantiehuis hier op Vlieland heeft wel een naam. Ons appartement voor de komende dagen was op het gelijkvloers en geschikt voor 4 pers. Er waren 2 deftige slaapkamers met 2 1 persoonsbedden, Een badkamer met bad en een toilet, een wasruimte met wasmachine en er was zelfs een stofzuiger aanwezig en een leefruimte met tv, DVD, en een keuken met koelkast en een kookfornuis. Een elektronisch kookfornuis met oven die wij zelf helaas niet konden bedienen. Het enige kleine minpuntje was dat de tuin niet was afgesloten waardoor de honden van het domein konden en we ze niet buiten konden laten of de deur konden openzetten zonder toezicht.  In het appartement lag al een lekker ‘Vlielands’ brood en een lekkere fles witte wijn.

We moesten wel voor ons eigen bad- en bedlinnen zorgen, maar deze hadden we gehuurd en dit stond bij aankomst ook aan het appartement klaar. Gelukkig maar want anders moesten we hier ook nog mee sleuren. Terwijl ik onze koffers in de slaapkamer aan het zetten was en op mijn eigen tempo de omgeving aan het verkennen was (dat doe ik altijd), had Philippe toch even een emotioneel moeilijk moment. Joyce heeft hem dan ook even getroost. In alle commotie had ik dit niet gemerkt. Tazzy en Tripple wilde ook meteen op verkenning gaan in het appartement en in de tuin. Hier had je dan wel echt een paar extra ogen nodig om die stille gasten in de gaten te houden. We hebben maar de belletjes aangedaan zodat we hun konden horen en wisten waar ze waren.

Even boodschappen doen

Nadat we even gesetteld waren nam Joyce en mij mee op sleeptouw. Ze liet ons de route naar het dorp zien en ook waar zij woonden. Even snel binnen bij Joyce om lekker in alle rust even te knuffelen met Chivas. Ach, als je dit moment krijgt moet je deze toch nemen? De heren waren in het appartement gebleven met de honden zodat wij dames, rustig even boodschappen konden gaan doen. Waardoor ik deze knuffelsessie extra had. We werden vanavond nog uitgenodigd bij Joyce en Ies om een drankje te nuttigen en rustig bij te praten. Iets om naar uit te kijken natuurlijk maar eerst even boodschappen doen bij de ‘Spar’.

Wat een drukte in die winkel! Toch maar beslist meteen ons mondmasker op te zetten. De mensen bekeken ons als buitenaardse wezens. De mensen (toeristen) denk ik vooral waren enorm gehaast en gejaagd en gaven ons niet het vakantiegevoel. We kochten het nodige voor vanavond en ook enkele dingen voor het weekend door te komen. Zo konden wij vanavond lekker eenvoudig eten en Diane en Rudi hadden lekker gekookt op dat gek fornuis.

Avondbezoekje

Om 19u30 werden we verwacht ten huize van het ‘Double C-team dat ons bij aankomst met veel likjes verwelkomde. En de baasjes waren ook blij met ons bezoekje. We hadden voor Joyce en Ies nog een mooi cadeautje voorzien, een cadeau om U tegen te zeggen. We hadden een fotoboek laten maken van de honden door de jaren heen. Een levensboek van hoe ze eruitzagen als pup en helemaal veranderde door de jaren heen dat ze bij ons waren. En natuurlijk hadden we ook een grote zak lekkernijen mee voor Chivas en Cenna waar ze zo verzot op waren. Lekkere dingen die we hun in het verleden konden geven maar die Tazzy en Tripple niet mogen eten.

Ook de kennismaking in de thuisomgeving tussen C&C met T&T verliep ontzettend goed. En dan niet te vergeten dat Lita het hondje van Rudi en Diane er ook nog bij was. Die deed wel niet zo actief mee met het geravot tussen die grote honden maar ze liet haar aanwezigheid wel opmerken. Wat werden we allen verwend met vele hondenlikjes en natuurlijk het strelen, dat mocht niet ontbreken. Chivas en Cenna kwamen nog echt tegen onze benen hangen als ze werden gestreeld en dat vond Tazzy toch niet altijd leuk. Merkte wel dat Chivas en Tripple een goede klik hadden en dat meneer zijn charmes aan het tonen was aan ons missie.

Eigenlijk was het wel een gezellige avond en ook de honden genoten van elkaars gezelschap. Dat was zo mooi om te horen, om te zien. Tegen 22u was het al vrij donker waardoor we toch wel naar ons appartement terug moesten gaan. Dommerik dat ik (Manuella) was. Ik had een zaklamp meegenomen, maar was die toch zeker niet in het appartement vergeten? Gelukkig hadden Rudi en Diane hun zaklamp op hun smartphone in gebruik genomen zodat we met zijn allen veilig van punt A naar punt B konden geraken.

Op weg naar het appartement… Hoor eens de stilte, in de verte het bruisen van de zee, gewoon zo rustgevend, zo aangenaam. In het appartement toch nog even bijpraten over onze eerste dag op Vlieland met al zijn indrukken om dan toch met een voldaan gevoel te gaan slapen. Morgen gaan we naar de vuurtoren samen met Joyce en Chivas en Cenna. En wie weet kunnen er mooie foto’s gemaakt worden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Voorbereiding voor op reis te gaan.

Op reis gaan

Op reis gaan treft elke keer toch een goede voorbereiding. Dagen ben je er al mee bezig. Wat heb jezelf nodig, welk weer gaat het worden, welke kleren neem je mee en hoeveel? Keuzestress is soms wel enorm. Zeker als vrouw. Jammer genoeg ben ik één van die vrouwen met keuzestress waardoor ik vaak véél te veel mee neem op reis! Al maar goed dat je dan een partner hebt die dan even doodleuk zegt: “Teveel meenemen is voor niets nodig, er is een wasmachine en desnoods vragen we Joyce even om hulp. Er zijn nog steeds winkels genoeg die het hoogst nodige in huis hebben.

Neem je dan nog 2 honden mee met speciale zorgen? Ja, dan heb je die stress er ook nog eens bij. Afwegen van zakjes hondeneten voor de komende 5 dagen. Hopen dat je alles in één kleine koffer krijgt. 2 veldbedjes nog meenemen waar ze comfortabel op kunnen slapen. Extra hondendeken voor het geval en 2 hondenhanddoeken.

Daar sta je dan met 2 koffers gevuld. De kleine trolley gevuld met alles voor de honden en de grote trolley gevuld voor ons. Voor de veiligheid namen we ook onze kleine kruimeldief mee, want met die vele hondenharen! We wisten niet of er een stofzuiger aanwezig was in het appartement. Ons kennende wilden we het toch graag bij vertrek netjes achterlaten ook al moesten we toch 50€ schoonmaakkosten betalen.

Gepakt en gezakt waren we klaar. Klaar voor een uitdagend, spannend en emotioneel avontuur. We onze rugzak ook nog mee met daar onze persoonlijke spullen in omdat op de boot we onze koffer niet bij ons konden houden en een hapje en drankje voor onderweg voor mens en dier, dat is toch handig als je dit dicht bij je hebt.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Wat een winderig weertje

Wat een weertje

Een winderige dag vandaag. Amai wat een chance voor Philippe en Tazzy want zij  moeten er vandaag niet door. Philippe heeft momenteel het geluk dat hij in geval van te slecht weer kan beslissen om van thuis uit te werken. Maar ik (Manuella) heb op moment geen andere keuze heb. Natuurlijk, als het te gevaarlijk is buiten dan is er voor mij ook wel de mogelijkheid om niet naar het werk te komen, maar voor een stevig briesje? Nee, daar moet ik toch door! Gelukkig regende het deze ochtend niet op die enkele verdwaalde regendruppels waardoor je toch een beetje nat werd. Als je zonder hond op pad moest met je witte stok, dan is dit zeker geen weer voor een beginner. Je witte stok is maar vrij licht en daar kan de wind mee doen wat die wil.

Rond 8u was het buiten zeer donker en het waren stortbuien in plaats van een lichte regenbui. Enkele collega’s kwamen dan ook helemaal doorweekt aan op bureau. Rond 9u30 was er een enorme stortbui en de regen of hagel kletterde tegen mijn raam. Wat was ik blij dat wij nu niet buiten moesten voor een plasje of ergens naartoe moesten. Laten we hopen dat het deze middag dan toch op zijn minst droog blijft want ik moet nog enkele kleine boodschappen gaan doen deze middag.  

Boodschappen doen

Ondanks de paasvakantie was het toch vrij druk in de winkel deze middag. Gelukkig had ik niet zoveel nodig, maar al snel merkte we toch ook wel de gevolgen van de oorlog tussen Oekraïne en Rusland. Bepaalde producten die we altijd kopen waren al voor de 2de of zelfs voor de 3de keer niet op voorraad en wanneer het opnieuw binnen zou komen, daar had men geen idee van. Dus even improviseren en snel naar de kassa. Tripple deed netjes wat van haar werd gevraagd en iedere keer dat we naar de winkel gaan doet ze het steeds beter. Alleen als ik rechtstreeks van het werk kom, dan heb ik een boodschappentas vast en kan ik niets meer in mijn rugzak steken wat nadien het werken met Tripple wat moeilijker maakt.

Bij het uitkomen van de ‘Carrefour’ wilde Tripple persé nog even ‘De Zeeman’ binnenlopen die recht tegenover de Carrefour ligt. Ik moest echt hier mijn stem gebruiken om te corrigeren want ze bleef ondanks mijn commando’s gemotiveerd naar de winkel stappen. Ze had gedacht dat ik nieuwe kousen nodig had. Ja, ik kon niet meteen corrigeren met de gentle-leader omdat ik mijn 2de hand nodig had voor mijn boodschappentas. Er was nog steeds een stevig briesje en op weg naar het zebrapad werden we beiden echt wel vooruit geduwd. Tussen die 2 appartementsgebouwen waar de ‘Carrefour’ gelegen is, dat is wel een enorm trekgat.

Erg Winderige terugtocht naar huis

Op weg dus opeens enorm veel wind en met momenten verloor ik kort even mijn evenwicht. Ook Tripple leek wat moeite te hebben met de wind.  Het was even een kleine uitdaging voor ons, maar gelukkig overwonnen we het toch ook weer. Zo een windje hadden we samen eigenlijk nog niet meegemaakt.  Uiteindelijk na even een rustmomentje ingelast te hebben van 2 minuten, konden we weer op pad. De enthousiaste motivatie in mijn stem deed het weer goed en zo geraakte we toch gelukkig droog thuis. Ik kan nog niet goed inschatten welk staptempo Tripple aanneemt want iedere dag is dat toch wel verschillend.

Thuis gekomen konden we in de namiddag niet buiten zitten of de honden konden ook niet spelen in de tuin want het was veel te vies weer.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Verloopt al goed

Verloopt al goed

Manuella en Tripple haar werkdagen zijn eigenlijk niet spectaculair. Als er dan toch iets spannends moest gebeuren, dan zal ze deze ervaring wel met jullie delen. Vandaag ging ik met Tazzy terug naar BASF. Ikzelf zal 2 dagen naar BASF gaan, maar Tazzy krijgt morgen een dagje rust. Het eerste stuk van thuis tot aan de bushalte op de Boomsesteenweg verloopt ondertussen wel goed. Natuurlijk moet Tazzy zijn gentle-leader wel dragen.

Middagpauze

Tijdens de middagpauze voorzie ik altijd een redelijke wandeling voor Tazzy zodat de hij even zijn poten kan strekken net als ik mijn benen even kan strekken. Toch had ik vandaag wat pech want ik heb mijn broek gescheurd juist boven mijn rechterknie. Dat door langst een stomme betonblok te stappen met een scherpe rand.

Tazzy leidde me er thans netjes rond ook al was hij niet in werkfunctie, toch dacht ik dat de hond verkeerd aan het lopen was. Ik wilde hem laten terugdraaien om het juiste pad te vinden maar helaas, tijdens het draaien zette ik een stapje verkeerd waardoor mijn broek bleef hangen. Ik hoorde zo mijn broek scheuren aan mijn knie. Pot-Jan-koffie, ik moest toch even vloeken. Ik wist dat de betonblokken er wel stonden, maar had niet verwacht dat deze zo dichtbij stonden.

Had zelfs niet echt een idee hoe groot de scheur was maar ik voelde wel dat het fris was aan mijn been. Tazzy heeft niets verkeerd gedaan, maar door al die werken die vlak aan mijn bureau zijn momenteel is het voor mij ook zeer moeilijk om me te oriënteren en zijn en verdwijnen ook mijn oriëntatiepunten die ik gebruik om verder te kunnen. Dat is natuurlijk wel nadelig. Maar in ieder geval Tazzy heeft tot nu toe steeds een uitdagende wandeling gehad aan mijn bureau.

Beiden waren we dan toch ook wel blij toen we om 18u15 thuis kwamen. Was weer wat druk op de weg en ja dan zit je met de al om gekende files op de Antwerpse snelwegen.

08-03-2022 Philippe nog eens naar BASF

Philippe en Tazzy BASF

Het is alweer een week geleden dat we nog naar onze bureau in de Antwerpse haven zijn geweest. Eerlijk gezegd is dat véél te weinig. Het is me nog niet gelukt om met Tazzy een ideaal patroon te vinden waardoor het voor ons duidelijker is. Het is zo gemakkelijk om even te zeggen om thuis te werken. Is het weer te slecht, is er teveel file op die Antwerpse ring, zijn er veel aanpassingswerken op BASF, soms is dat al een reden om te zeggen: “Ik werk vandaag van thuis uit.” Maar dat is niet altijd de oplossing omdat het werkritme van de hond er ook niet beter op wordt.

Ik ben wel heel blij dat ze die charter hebben opgestart dat je iedere week 50% verplicht aanwezig moet zijn op bureau. Dus 2 dagen telewerk en 2 dagen naar BASF.  Ideaal moet ik wel toegeven. Nu alleen nog hopen dat ik voor mezelf en Tazzy een beter werkritme kan gaan vinden.

Eigenlijk op bureau was er vandaag niet veel spectaculairs te vertellen. Het was wel druk zoals gewoonlijk en er was ook voldoende tijd om Tazzy buiten te laten. Enkel jammer dat het op het werk zo een enorme trekgat is waar de wind vrij spel heeft en dat dan in combinatie met regen? Nee, echt geen plezier hoor!

In de avond verliep de route redelijk vlot naar huis. Dan heeft Tazzy een aardig staptempo. Goed wetend waar zijn stal is en dat er dan eten klaar staat voor hem. Eens we binnen komen thuis krijgen de honden meteen eten.

Manuella & Tripple

Na het werk dat een dagelijkse routine is geworden toch een beetje afwisseling. Realiteit die voorkomt. Op weg naar huis een halte vroeger afgestapt want moest  ‘Dolce Gusto’ koffie en ‘Granny koeken’ gaan halen. Nadien nog even de ‘Zeeman’ binnen gegaan om een XL-bol breigaren te gaan halen. Dit om mijn project te vervolledigen. Met een gevulde boodschappentas en een traag wandelende hond nog 800m wandelen, dat is toch wel vermoeiend moet ik toegeven. Dat vraagt veel energie en discipline. Ik heb al gemerkt als je in uw rechterhand je witte stok vast hebt of een boodschappentas, dan durven de honden wel eens sneller met je voeten te spelen en je zeker te testen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een mooie herinnering van exact twee jaar gekeden

Cenna kijkt graag buiten
Loupi wil die burger maar Chivas ook!
Chivas en een stok

Onze laatste u!tstap voor de corona uitbraak. 23.02.20… Heerlijk weekend en verjaardagsfeestje gehad ten huize Planckaert met een toffe bende en de super jarigen Rita en Carlo.

Van 2Heerlijk jullie in ons midden gehad te hebben en bedankt aan de top begeleiding en hulp van Greta en Ronny maar ook alle anderen! Bedankt iedereen. Onze twee kanjers hebben hier ook een super weekend gehad en liggen nu uitgeteld.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.