Dit vind ik een hele speciale foto want Rita (die veel voor Django heeft gezorgd en eigenlijk zijn pleegmama een beetje is) met mijn mama op de foto. 2 topvrouwen in mijn leven <3. 14/04/2007 — met Rita en Yvonne in Genk.
Trowback 14/04/2007
Categorie: herinnering
Trowback 26/01/2018
Vanochtend zijn de baasjes op tijd opgestaan want vrouwtje moest voormiddag naar de Franse les en ik (Chivas) mocht natuurlijk mee. Zusje Cenna bleef vandaag bij het baasje omdat hij ook thuis was.
Om half negen vertrok ik met vrouwtje naar de bushalte en in de bus zocht ik voor het vrouwtje een klapstoeltje op. Aangekomen aan de halte Elisabethlaan in Berchem stapte ik met mijn vrouwtje af en bracht ik haar naar het eerste zebrapad, het 2de zebrapad, het 3de zebrapad voor we aan de grote straat kwamen. De lichten sprongen voor ons op groen en we staken de straat over.
Helaas door getreuzel van anderer mensen geraakte ik met het vrouwtje niet tijdig aan de overzijde en moesten we wachten op een klein stukje voetpad tussen de straat en het tramspoor. Gelukkig had de lieve tramchauffeur al gezien dat ik mijn vrouwtje niet meteen in veiligheid kon brengen, maar de tramchauffeur reed heel voorzichtig en toen hij merkte dat we ver genoeg van hem verwijderd waren en niet op de straat stonden, toen passeerde hij voorzichtig. Gelukkig sprong het op groen en ik kon nog even naar het gras om een plasje toe doen voor we in de klas binnenkwamen. Tijdens de les was ik héél stil al liet ik me toch af en toe eens horen.
Na de les wandelde vrouwtje samen met iemand van de klas naar de tramhalte en we konden gelukkig tram 15 nog nemen want vrouwtje wilde tot de halte in Belgialei gaan en daar de 17 terug nemen want op Harmonie was véél tr gevaarlijk. We zaten net goed in de tram toen de trambestuurder afriep dat de tram net voor ons een aanrijding had gehad en we niet verder konden. Ik leidde mijn vrouwtje ook maar uit de tram en héél voorzichtig zocht ik een veilige weg om over te steken, maar een onoplettende fietser had ons niet gezien en maakt al van zijn oren.
Eerst wilde vrouwtje bus 21 nemen maar deze bus zat zo vol dat niet iedereeen mee kon dus wandelde we samen met ons klasgenoot maar tot aan Harmonie…. Verschrikkelijk dat fietspad dat tegen het voetpad ligt. Vele fietsers zouden ons onderste boven rijden i.p.v. even hun bel te gebruiken want andere voetgangers kloegen hier ook over. Gelukkig had mijn vrouwtje nog een extra paar ogen die haar hielpen want het was vandaag een vreemd traject voor mij om te wandelen en ja ik heb mijn best gedaan. Ik heb mijn vrouwtje veilig gebracht tot aan de halte Harmonie waar we bus 17 naar Wilrijik namen.
Op de Bist zijn ze ook aan het werken op de Kleine steenweg en het zebrapad was nu opgebroken met rekken er om heen. Ik moest even nadenken hoe ik het veilig kon oplossen, maar goed… ik heb veilig mijn weg gevonden en ik heb mijn vrouwtje thuis gebracht waardoor ik een dikke knuffel heb erdiend en vele goede woordjes. Later op de dag kregen zus en ik ook nog een lekker snoepje… En nu is het avond en ga ik lekker rusten in de bench.
Zaterdag 4/06/2022
Wat gaat de tijd toch zo snel. Een maand geleden zaten we nog op het prachtige Vlieland te genieten van de ontmoeting met Joyce en Isaac met en onze 2 gepensioneerde kanjers Chivas en Cenna die ons kwamen begroeten. Nog even een mooie herinnering om het af te leren 😀😀
Vandaag
Maar nu keren we terug naar de realiteit van vandaag. Op 1 juni begint de meteorologische zomer en die duurt tot en met 31 augustus. Wat gaat de zomer anno 2022 brengen? Gaan we mooi weer hebben, gaan er weer hittegolven de revue passeren? Afgaand op het mooie voorjaar denk ik toch wel dat we ons wel aan zwoele zomerdagen mogen verwachten. Gelukkig hebben we nu wel 1 voordeel. Sinds vorige zomer hebben we een airco in huis. De aankoop was vooral in functie voor Chivas en Cenna die veel last hadden van de hitte vorig jaar en natuurlijk ook weer in ons voordeel. De hitte op ons terras is soms niet te verdragen. Maar we zullen wel zien wat de zomer van 2022 ons zal brengen.
In de afgelopen week is er eigenlijk niets speciaals gebeurd. Ons leven is momenteel maar saai moeten we toegeven. Echte al te grote uitdagingen hebben we eigenlijk nog niet gedaan. Helaas hadden we daar ook niet de behoefte aan. Zoveel regels die we in de afgelopen 2 jaar moesten naleven en dan nog eens 2u op een trein/bus heen en 2u terug met een mondmasker? Nee dank je! Ondanks dat de regels versoepelde op 23 mei wilde we toch nog niet het risico nemen. We zijn al zo flink geweest en onder de radar gebleven. Maar buiten de hoog noodzakelijkste dingen leiden we momenteel maar een saai leven 🙁.
Grenzen verleggen.
Eigenlijk wordt het toch wel eens tijd om onze grenzen wat te gaan verleggen. Eens afspreken met vrienden buiten onze bubbel of perimeter van 10 km rond Antwerpen. Eens een uitstapje naar zee, naar Limburg, eens lekker gaan eten met familie of vrienden. Eens op logement gaan. Vooral héél belangrijk…de trein terug wat vaker nemen. Het is zonde dat Corona er anders over heeft beslist maar eigenlijk hebben Tazzy en Tripple nog niet zoveel de trein genomen (toch niet bij ons). Dus daar willen wij wel wat meer werk van gaan maken. Uiteindelijk zijn we afhankelijk van het openbaar vervoer en daar moeten we terug meer gebruik van gaan maken. In de afgelopen 2 jaar zijn we een beetje lui geworden om gebruik te maken van een taxi dienst of alles maar uit te stellen.
Maar…er komen al uitdagingen aan voor de maand juni en meteen al 2 uitstapjes met de trein.
* Half juni gaan we eten bij vrienden in Geel
* Eind juni hebben we met het pleeggezin van Tripple in Haacht afgesproken.
Dus 2 leuke vooruitzichten waar we zeker een verslagje van zullen brengen. Blijf zeker onze blog volgen voor meer leuke verhalen.
Trowback: een bericht van 1 jaar geleden.
26/08/2021: Emoties al de hele week! Afgelopen maandag werd Philippe door Lore van het BCG ‘Belgisch Centrum voor Geleidehonden’ opgebeld. Vandaag was het dan zover! Lore, één van de trainsters van het BCG kwam langst met een eventuele opvolger voor Cenna. Want er was een hond klaar die aan het profiel van Philippe beantwoordde.
De kanshebber
De kanshebber was deze keer een reu van net 2 jaar oud. Een blonde labrador en deze keer iets groter dan Chivas. Philippe kreeg eerst wat meer uitleg over de nieuwe hond en waarom deze een matching zou kunnen zijn. Na de uitleg kwam dan het grote moment! De kennismaking met Philippe en ook met mij… Dat was toch wel even heftig want als deze matching positief was en Philippe ermee verder wilde gaan, dan moesten we keuzes maken.
Een route lopen
Het moment dat Philippe met Tazzy en route ging lopen was best wel spannend voor ons allen. Achteraf vertelde Philippe het volgende: “Eigenlijk was het wel spannend. Het was helemaal anders werken dan met Cenna. Ik moest met Tazzy ook lopen met een gentle-leader terwijl dit eigenlijk niet nodig was bij Cenna (behalve in noodsituaties). Blijkbaar moeten we ook een aantal nieuwe commando’s gaan gebruiken. De route naar de Boomsesteenweg verliep eigenlijk wel goed. Enkel in het begin was Tazzy te hard afgeleid door Felix, de kat van de buren. Gelukkig was alles goed gegaan en blijkbaar was Lore wel content. “ De matching tussen Tazzy & Philippe was dan ook positief en zijn class in Tongeren zou al zijn op 18/10/2021.
Bewust tijdens de eerste kennismaking tussen Philippe en Tazzy hadden we Chivas en Cenna in de bureau laten wachten. Philippe en Tazzy waren toch een dikke 45 min. weggeweest. Nadat ze terug waren, mochten Chivas en Cenna kennismaken met Tazzy. Alle zottigheid op een stokje met de 2 senioren en de tiener. Lore vertelde dat ze ook het zusje van Tazzy mee had en dat ze die nog een plasje moest laten doen. We boden aan dat ze haar even zou halen zodat ze hier in de tuin een plasje kon doen en even drinken. Het zusje noemde Tripple en was nog een grotere energiebom dan haar broer blijkbaar.
Chivas en Cenna vonden beiden jongelingen wel interessant en zette dan ook alles op alles om lekker mee te gaan doen en zeer actief mee te spelen. Ook al zijn ze bijna 10 jaar, op zo een momenten zijn het even grote puppy’s al de 2 andere honden. Tripple was nog bezig met haar opleiding en zat in haar laatste fase.
Maar wat nu?
De matching is een feit, maar wat nu? We zijn nu op een punt gekomen dat we keuzes moeten maken. Hartverscheurende keuzes waarbij tranen zullen vloeien. In juli hadden we al aangegeven op het BCG dat we nog geen gezin hadden waar beiden honden terecht zouden kunnen en de vraag gesteld of ze ons zouden kunnen helpen. Momenteel had het BCG ook nog geen gezin op hun lijst staan die 2 honden wensten te nemen. 1 hond was geen probleem, maar 2 was er niet. We hadden dit intern al besproken want als de honden zouden verhuizen, waren deze wel gekoppeld aan enkele voorwaarden. Konden de voorwaarden niet ingevuld worden, dan zouden Chivas en Cenna gewoon bij ons blijven tot ze er niet meer waren.
Onze voorwaarden waren niet veeleisend maar wel erg belangrijk voor ons:
- Chivas en Cenna mogen niet gescheiden worden en moeten terecht komen in hetzelfde gezin.
- Dat we contact mogen houden met het adoptiegezin
- Dat ze goed worden verzorgd en kunnen genieten van hun gouden mandje.
De zoektocht kan dus beginnen. Binnen 6 weken zou alles geregeld moeten worden. Een gezin zoeken, alles op het werk regelen om een tijdje afwezig te zijn, maar ook het verwerkingsproces als de honden moesten verhuizen. Philippe had nog niet meteen ja gezegd, maar wilde eerst zeker weten dat er opvang gevonden zou worden voor Chivas en Cenna.
Ikzelf (Manuella) had nog geen zicht op een nieuwe hond en weet ook niet wanneer er een vervanger zou komen. Door dat Chivas en Cenna niet gescheiden kunnen worden, zit ik nu met de hartverscheurende beslissing om Chivas mee op pensioen te laten gaan. Zolang er geen opvang gevonden is kan hij nog wel blijven werken, maar toch… Ik voel me ook wel verdrietig maar aan de andere kant ook wel blij want Philippe krijgt al een opvolger. Ik hoop dus dat hij deze keer deze hond niet moet laten schieten. En hoe het bij mij zal aflopen? Ja, dat zullen we maar moeten afwachten.
Vandaag 1 jaar later 26/08/2022
En vandaag een jaartje later is er dan ook zoveel veranderd. Een dikke 2 weken na het bezoek van Lore kwam het verlossend nieuws dat we een geschikt gezin voor C & C hadden gevonden en dat Philippe toch zijn class met Tazzy zou kunnen starten. Het afscheid van C & C was dan ook best wel zwaar en vooral voor mij (Manuella) omdat ik in een donker gat viel zonder vooruitzichten naar een nieuwe hond. Maar net voor de start van Philippe zijn class kreeg ik het verlossend bericht dat er voor mij ook een opvolger was gevonden en ja hoor! De matching was ook hier positief en niet te geloven, het werd het zusje van Tazzy. Chivas & Cenna hadden hun gouden mandje gevonden en ondertussen zijn we hun al 1 keer gaan bezoeken. Ons leven is ook veranderd door de nieuwe honden, maar ook heel die pandemie van Corona heeft ons leven veranderd.
Maar wat voelen wij ons gezegend dat C & C snel een gouden mandje hadden gevonden zodat we deze weg konden bewandelen en T & T konden verwelkomen. Een zaligheid om 2 pubers in huis hebben die nog maar al te vaak last van puberitis hebben.
Flashback 28/07/2014
Even een flashback naar 2014 over Chivas en Cenna. De opleiding en nazorg bezoek is anders dan met Tazzy en Tripple.
Toch wilde ik de volgende herinnering graag met jullie delen.
Hadden een positief nazorgbezoek van BCG (geleidehondenschool) na onze eerste zes maanden samen. Mijn probleempuntje is aangepakt en zal uiteindelijk met wat oefenen opgelost geraken met het inspringen van de trein. Voor de rest deed Chivas het heel correct en goed. Ons Cenna haar voeding moeten we een beetje bijpassen zodat ze makkelijker kan gaan voor een grote boodschap en Cenna moet een beetje minder snoepen op het bureau want ze is wat aangekomen, maar dat wordt ook aangepast en ze krijgen vanaf nu allebei kleinere snoepjes als beloning. Maar voor de rest zijn onze kids goed gekeurd voor een jaar en wij zijn zo fier als het maar kan zijn!
Django
Vandaag zou Django 18 jaar geworden zijn. Gelukkige verjaardag aan mijn (Manuella) eerste blindengeleidehond die nu daarboven een mooi sterretje is. Je vergeten zal ik nooit want je opende zoveel wegen voor mij ook al was je niet de perfecte blindengeleidehond, toch was je mijn geleider op mijn traject naar het onbekende, naar waar ik nu sta.
Internationale dag van de geleidehond
iedere laatste woensdag van april is het de Internationale Dag van de Geleidehond. Je weet wel, die trouwe en
slimme viervoeters die blinden en slechtzienden van hot naar her weten te brengen zonder dat zij tegen paaltjes en bankjes op knallen. En ja, hier hebben wij er ook zo een twee rondlopen die ons van hot naar her brengen. Best wel handig zo een blindengeleidehond, want lopen zonder iets te zien is een rotklus. Blindengeleidehonden maken ons leven dan ook veel simpeler en productiever, en daarvoor mogen we die dieren best eens bedanken.
Het is een Dag die puur bedoeld is om geleidehonden even te bedanken voor hun harde werk en hun onmisbaarheid in onze samenleving. Dus als je een blindengeleidehond in je buurt kent net als het baasje, weet dan dat de meeste baasjes hun geleidehond al extra verwennen die dag. Sta er dan even bij stil wat een enorme waarde deze geleidehonden hebben voor hun baasje om van punt A naar punt B te gaan.
De Dag van de Geleidehond is in het leven geroepen door de Royal Society for the Blind Guide Dog (uit Engeland. Eigenlijk is dit wel goed dat het in het leven is geroepen. Iedere dag plaatsen ze wel iets of iemand in de bloemen: ‘dag van het kind’, “dag van de armoede’, ‘dag van de vrede’, dus waarom geen ‘dag van de geleidehond’. En nee, deze dag is voor ons net als een andere dag in het jaar. Je geleidehond moet je iedere dag verwennen, iedere dag bedanken als deze jou van hot naar her heeft begeleidt.
2 jaar geleden veranderde ons leven voorgoed
FLASHBACK!
We keren even terug naar 2 jaar geleden. 13 maart 2020: de dag waarop de corona-oorlogsmachine in de ziekenhuizen op gang komt, dat ons hele leven voorgoed veranderde. Opeens was er geen actief sociaal leven meer en plots vielen velen in een donker gat. Opeens werden we verplicht om in ons kot te blijven met de al om gekende slogan ‘BLIJF IN UW KOT’, mochten we zelfs niet naar het park en opeens moest iedereen thuis blijven. Niet-essentiële beroepen en winkels moesten dicht. Enkel de gewone supermarkt, bakkers en apothekers mochten openblijven. Je mocht als hulpbehoevende 1 begeleider meenemen om in een tijdspanne van 30 min. boodschappen te gaan doen. Realistisch toch niet haalbaar?
Afgelopen 2 jaar
In de afgelopen 2 jaar waren er periodes dat het leek of de tijd echt bleef stil staan. Dat was met momenten een zaligheid. Vooral in de lente van 2020 tijdens die 1ste lockdown. De natuur die even tot rust kon komen en kon pronken met geuren en geluiden waarvan we nog niet eens wisten dat deze in onze buurt aanwezig waren (als je in een stadskern woont is de kwaliteit van de lucht niet zo zuiver en is er ook constant verkeer aanwezig). Even quality time @ home en al snel werden de hashtag #staycation geïntroduceerd. De Belgische overheid heeft nooit durven zeggen dat het een lockdown was en ze spraken altijd maar over een lockdown-lite versie die een uiteindelijk gewone lockdown was.
Impact op ons en onze 2 gepensioneerde blindengeleidehonden
De afgelopen 2 jaar had ook wel een impact op ons en ook voor de honden Chivas en Cenna. Opeens van 5 dagen een gevulde werkdag + nog een vaak een gevuld weekend naar helemaal niets meer. De eerste 3 maanden was het eigenlijk niet buiten de deur komen. Zelfs naar het park mocht niet. Daar zaten we dan met onze 8-jarige honden die nog wel de zin en moed hadden om te werken. Na 3 maanden mocht ik (Manuella) met Chivas terug iedere dag naar het werk komen. Eigenlijk geen al te zware verplaatsing voor Chivas, maar toch merkte we dat hij stram en stijf werd en minder zin had om te werken. Omdat Philippe pas sinds september 2021 ongeveer af en toe terug eens naar bureau mocht, kon Chivas vaker thuis blijven. Zo kon hij toch recupereren. Al maar goed dat dit kon.
We merkten wel dat de zin om te werken bij beiden honden wel minder werd. Het was niet te doen om het openbaar vervoer te gaan nemen, overal moest je uw mondmasker dragen, waren er zoveel regels dat dit triggers werden die ons nerveus maakte. Daarom besloten wij ons enkel te beperken tot essentiële noodzakelijke verplaatsingen met de honden. We zijn er dus ook wel heilig van overtuigd dat Chivas en Cenna daarom toch wel zolang bij ons zijn kunnen blijven. Vooral Chivas.. Chivas had al lang niet meer zo de zin om in de ochtend uit zijn bed te komen. Maar eens hij aan het werk was, dan ging hij er nog ten volle voor.
Impact op ons en onze 2 nieuwe blindengeleidehonden
In het najaar van 2021 was corona nog helemaal niet verdwenen en volgens de media zaten we in de 4de lockdown. Toch moesten wij onze grenzen gaan verleggen en de opgebouwde veiligheidsmuur een beetje verleggen. Onze glazen bubbel verruimen. Het was niet gemakkelijk om opeens terug actief meer te gaan doen. Na het afscheid van Chivas en Cenna in september werd de leegte en stilte ongeveer een 6 weken later ingenomen door 2 nieuwe blindengeleidehonden Tazzy (Philippe) en Tripple).
Deze honden moesten nog zoveel meer leren dan dat ze nu al hadden geleerd en voor ons was het niet anders. Je opleiding krijgen tijdens een pandemie is een totaal andere ervaring, maar toch was en is het nog steeds een enorme uitdaging om die ene bepaalde drempel te overwinnen. En telkens dat we een drempel hebben overwonnen mogen wij dat noteren als een uitdaging in ons leerproces.
Na 2 jaar
Onze conclusie is dat deze hele onze kijk op het leven toch heeft veranderd. Dat we moeten leren genieten van de kleine dinges des leven en dat we dankbaar moeten zijn met wat we hebben. Het is naar ons gevoel goed dat we hier eens de tijd voor hebben gekregen om te ontdekken wat nu belangrijk is in het leven. Ze zeggen toch vaak: “In moeilijke tijden leer je pas je echte vrienden en familie kennen”, en jawel dat feitje klopt volledig. Ook wij werden geconfronteerd met de harde waarheid. Mensen waar wij van dachten dat het onze dierbaarste waren, die hebben ons teleurgesteld en geloof me, zo een teleurstelling komt enorm hard binnen. Maar in de afgelopen 2 jaar hebben we ook ontdekt dat je zo bij en gelukkig kan zijn met de kleine simpele eenvoudige dingen in je leven die meer waarde hebben dan alle grote luxe die we tot nu met zijn allen hebben gekend.
Een mooie herinnering van exact twee jaar gekeden
Onze laatste u!tstap voor de corona uitbraak. 23.02.20… Heerlijk weekend en verjaardagsfeestje gehad ten huize Planckaert met een toffe bende en de super jarigen Rita en Carlo.
Van 2Heerlijk jullie in ons midden gehad te hebben en bedankt aan de top begeleiding en hulp van Greta en Ronny maar ook alle anderen! Bedankt iedereen. Onze twee kanjers hebben hier ook een super weekend gehad en liggen nu uitgeteld.
Bezoek van Diana & Choco
Afgelopen weekend
Afgelopen weekend hebben we het dan rustig gehouden. Lekker relaxen en wat geluierd. Het weer was toch ook niet ideaal. Natuurlijk, het is nog winter, maar een echte koude winter met sneeuw etc. hebben we tot nu toe nog niet gehad en eerlijk gezegd? Dat hoeft dit jaar ook niet! We hebben nog niet echt de tijd gehad om onze tijd en energie hier in te steken omdat we toch merken dat we alles een beetje anders moeten aanpakken en vooral ook naar Tripple die iets gevoeliger is in alles. Eerst dacht ik (Manuella) nog een cake te bakken voor onze gast van morgen, maar dat heb ik dan maar niet gedaan. Ik moet toch dan maar even naar de winkel.
Eindelijk…
Het is even geleden, maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. Voormiddag zijn Tripple en ik nog gaan werken en Philippe werkte vandaag van thuis uit. Het zal een beetje een spannende dag worden want vandaag krijgen we bezoek van Diana en Choco (haar hond). Toen ik klaar was met werken, nog even naar de winkel. Deze keer enkel naar de diepvriesafdeling waar ik enkele vissoorten kocht om te werken in mijn tajine. Dat verliep vandaag redelijk vlot omdat we snel ook aan de kassa konden geholpen worden. Thuis gekomen begon ik al aan de voorbereiding van het avondeten terwijl we dus wachten op ons bezoek. Ondertussen keren even terug in de geschiedenis van hoe we Diana hebben leren kennen.
Back in time
Django mijn 1ste blindengeleidehond kwam van de BGHSG (blindengeleidehondenschool) uit Genk. Tussen februari 2007 tot november 2013 was Django mijn trouw maatje. In 2009 besloot ik me in te schrijven op de wachtlijst van het BCG (de huidige school) in Tongeren omdat dit altijd mijn 1ste keuze was maar Genk in 2004 een betere keuze leek. Ik weet niet meer in welk jaar het was, maar ik werd door het BCG uitgenodigd om kennis te maken met de werking van de school. De namiddag ging door in Zutendaal. Het was een spelletjesnamiddag en ook een interactie met de vrijwilligers en pleeggezinnen en andere blindengeleidehonden en hun baasjes.
Ik had Django nog in werkfunctie, maar het was geen probleem dat hij mee zou komen. Ik had geen begeleider tijdens de spelletjes en ik kreeg toen Diana als mijn begeleidster toegewezen. Wat een positieve klik was dat en wat een lol hadden we die namiddag. Sindsdien hebben we al verschillende activiteiten samengedaan zoals enkele kerstdrinks van het BCG, heeft ze ons begeleidt op het BCG-weekend, zijn we bij haar met Chivas en Cenna gaan logeren. Allemaal leuke dingen en vandaag, vandaag was ze in de buurt waardoor het ideaal was om af te spreken.
Diana en Choco
Rond 15.15 werd er aangebeld en daar was ze dan, onze Nederlandse vriendin met haar hond. We hadden Tazzy en Tripple even in ons bureau gezet zodat Diana en Choco rustig konden binnenkomen. Dat doen we ook met andere bezoekers die langst komen. Eerst de begroeting tussen onze honden en Choco wat we bewust in onze tuin lieten doorgaan. Even een terughoudende kennismaking al dacht Tazzy er een beetje anders over. Al snel was de klik tussen de 3 honden gemaakt waardoor wij als mensen eindelijk de tijd konden nemen elkaar te begroeten.
Het was zeker bijna 4 jaar geleden dat we Diana nog hadden gezien want ze was naar Spanje verhuisd om daar haar dromen te volgen, maar het is allemaal anders gelopen. Maar wat was het fijn om haar terug te zien en lekker bij te kletsen. Was een gezellige namiddag en avond en ik had een lekkere vistajine voorzien. Het was een geslaagde maaltijd moet ik toegeven. Op een gegeven moment waren we Choco kwijt en deze was in de bench van onze honden gaan liggen. Dat was precies voor haar een veilige plek en onze honden? Ja die waren op hun matje aan de salontafel gaan liggen. Af en toe eens lekker komen snuffelen maar voor de rest was de rust in huis snel weergekeerd en konden wij genieten van een gezellige babbel.
Helaas blijft de tijd niet stilstaan en kwam het moment voor Diana om huiswaarts te keren want ze moest toch nog een aardig stukje rijden terug naar huis. Zeker iets meer als 1uurtje rijden vertelde ze toch. Hopelijk kunnen we van de zomer opnieuw eens afspreken en misschien ziet ze het wel zitten om ons eens te begeleiden naar zee of op een wandeling. Na het bezoekje nog even lekker knuffelen met die 2 van ons die ontzettend braaf waren en dit nu wel hebben verdiend. Morgen zal het weer vroeg dag zijn want ja als werkende persoon heb je ook uw verplichtingen naar de werkgever.