Even een update vanuit Vlieland. Momenteel is het er ook lekker koud zoals bij ons in BE maar dat vinden deze zwartjes niet erg! Vorige week waren ze een beetje ziekjes geweest (vermoedelijk hun neus teveel achterna gezeten), maar ondertussen gaat het weer wat beter! Ze genieten van hun oude dag van wandelingen, takken of dennenappels eten… En natuurlijk lekker niks doen. Vlieland een echt hondenparadijs voor 2 gepensioneerde blindengeleidehonden.
Allé… vandaag komen die van het overlegcomité nog eens samen om zich over de gemaakte Covid-maatregelen te buigen. De cijfers gaan volgens hen de goede richting uit waardoor de maatregelen kunnen aangepast worden. De volgende maatregelen worden op de tafel gezwierd:
–Mondmasker: Dit zou je op het openbaar vervoer (bus/trein/tram) niet meer te hoeven dragen. Voor velen zal dit een opluchting zijn. Je moet wel nog steeds een mondmasker dragen in allerlei zorginstellingen zoals in ziekenhuizen, woonzorgcentra, bij de huisdokter of tandarts en zelfs bij de apotheek.
–Vooraan opstappen op de bus: 1 groot voordeel zal dit wel zijn en zeker als je een visuele beperking hebt. Je mag weer vooraan in de bus opstappen. Na 2 jaar zal dit weer een uitdaging zijn voor ons als blinden- en slechtzienden. Hoe vaak hebben wij ons niet geërgerd aan buschauffeurs die ongeduldig waren als we de deur niet vonden of wilden informeren welke bus het was. Hoe vaak we niet hebben gevloekt omdat ze niet de moeite wilde doen om spontaan de voordeur open te doen om te zeggen welke bus het was.
We zijn dus benieuwd welke aanpassingen dit dus gaat geven vanaf volgende week maandag want als je elke dag op de bus zit. In ieder geval, Ikzelf (Manuella) blijf nog steeds netjes mijn mondmasker gebruiken want tot nu toe zijn we nog gespaard gebleven en het zou toch heel dom zijn moesten wij nu morgen covid oplopen omdat iedereen zijn masker achterwege gaat laten.
Natuurlijk zijn er hier en daar nog enkele aanpassingen, maar die hebben op ons geen invloed want we gaan toch niet reizen of weet-ik-veel-wat doen. Buiten het openbaar vervoer in België nemen hebben we geen plannen.
Afgelopen paasweekend hadden Joyce en Isaac een familiefeest in Duitsland. De 2 oudjes Chivas en Cenna werden bewust thuis gelaten omdat het een te inspannende verplaatsing in combinatie met het feestweekend zou zijn voor hun. Zij mochten gewoon lekker relaxen op hun eigen vertrouwde plekje en voor een weekendje werden ze verwent door goede vrienden van Joyce en Ies. Vrienden Trix en Rob kwamen een weekendje naar Vlieland en vonden het fantastisch om op deze zwartjes te mogen passen.
Het was dan ook grappig om een foto tegen te komen op FB in de groep over ‘Vlieland’ van 2 bekende zwarte vlekjes die op zo een speciale manier bij elkaar blijven en aan elkaar hangen. Wij kennen geen ander honden broer en zus die zo aan elkaar gehecht zijn buiten Tazzy en Tripple. Enige verschil is dat C & C zwart zijn en T & T blond zijn. Na bevestiging van een ziende persoon wisten we dan ook meteen dat het C & C waren. Uiteindelijk zijn we dan ook bevriend geraakt via FB omdat we gemeenschappelijke vrienden hebben en ook C & C erg leuk vinden.
En aan de berichten die Trix postte op haar FB-profiel zagen we dat de honden het goed hadden en ook genoten van hun opvanggezin. Zalig! Wat hebben deze 2 het toch getroffen dat ze zo een leuk doggysitters hadden. Dat toverde bij ons toch ook een glimlach op ons gezicht.
Onze Paasmaandag
Vandaag genoten wij met zijn allen van een extra dagje verlof. Toch wel mooi meegenomen. Gewoon al omdat het gisteren toch wel een drukke dag was voor zowel ons als voor de honden. Even met zijn vieren tot rust komen want morgen is het opnieuw een dag vol inspanningen en uitdagingen want we gaan voor de eerste keer met de honden naar Antwerpen-Centraal ter voorbereiding om meer stappen terug te kunnen zetten naar onze zelfstandigheid.
Goeiemorgen! Of we hier nu vrolijk van moeten worden of vrolijk van moeten zijn? We weten het toch niet zo goed. Het klinkt allemaal zo bedenkelijk en dat net na een weekje krokusvakantie waarin héél veel mensen zijn gaan skiën of op vakantie zijn geweest.
Het is dus een feit! we staan op in het land der vrijheid. De Belgische overheid noemt dit toch zo. In de afgelopen 2 jaar waren wij enorm hard gebonden aan allerlei regeltjes die constant wisselde en waar je geen vat op had. De Belgische overheid deelde afgelopen vrijdag via het overlegcomité mee dat de volgende regels zouden ingaan vanaf vandaag.
Nieuwe regels
Mondmaskerplicht valt (bijna) overal weg. Moet niet meer gedragen worden in winkels, scholen, bioscoop, restaurant, concertzalen. Wel nog te dragen op het openbaar vervoer, in de zorgsector, in woonzorgcentra, bij de apotheek.
Het sluitingsuur voor de horeca valt volledig weg.
De evenementensector mag weer opstarten en concerten etc. mogen weer in volle zalen doorgaan. Ook in de sportsector mag er terug publiek ontvangen worden zonder limieten.
Huwelijks- net als verjaardags- als eender welk feest mag opnieuw doorgaan zonder beperkingen.
CST-ticket valt weg.
Over sommige dingen hebben we onze bedenkingen omdat Covid niet verdwenen is. Het is nog altijd erg aanwezig. De overheid is het precies allemaal wat moe aan het worden. In ieder geval, wij blijven ons mondmasker dragen op drukke plaatsen alsook gewoon in de winkel etc. We zijn hier beiden al zo braaf geweest en tot nu toe gespaard gebleven van Covid dat het, het niet waard is om ziek te worden. En we hebben toch niet de behoefte om op drukke plaatsen te gaan rondlopen. Die zin is er niet meer.
Volgende stap in training
Vandaag belde Marc van het BCG ons om een afspraak in te plannen om treinoefeningen te gaan doen. Afspraak ligt vast voor 23/03 waar jullie ook nog een update van krijgen. De eerste keer dat we met deze 2 honden naar het centraal station van Antwerpen zullen gaan om te verkennen en de in- en uitstap te oefenen van de trein. Op zich zal dat wel niet zoveel verschillen als dat van Chivas en Cenna, enkel zullen we na de training nog niet zo vaak de trein nemen als met Chivas en Cenna in het verleden. Update wordt verzekerd.
Het is toch niet te geloven. Exact 3 maanden geleden begon ik pas echt aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Al had ik op 25/10/2021 een maand na het vertrek van Chivas de bladzijde al mogen omdraaien. Tripple kwam op maandag 25/10/2021 al bij mij wonen. Een heel ander hondje dan Chivas met haar overgevoelig karaktertje dat een totaal andere aanpak vereiste dan met Chivas en Cenna. 3 weken gewenningstherapie aan elkaar + extra trainingen tussen Lore en Tripple zonder mij erbij want mijn opleiding ging van start op 15/11/2021. Ook mijn class verliep anders dan normaal en ik genoot van een volledige thuisclass met Tripple wat zeker voor ons zijn voordelen wel heeft gehad.
De afgelopen 3 maanden
In de afgelopen 3 maanden was het al een enorme leerschool voor mij en dat is het nog steeds. Een teefje nu hebben als blindengeleidehond tegenover een reu als blindengeleidehond, dat is toch wel een enorm verschil. Een uitdaging want de teefjes zijn precies toch wel pittiger dan de reutjes. Ja, ook hier is dat wel te merken dat Tripple pittiger is dan Chivas en Django. Maar goed eigenlijk, want een beetje meer pit en uitdaging is voor mij ook wel goed om nieuwe dingen te leren en ook te ervaren.
In de afgelopen 3 maanden hebben wij een heel ander traject afgelegd dan bijna 8 jaar geleden met Chivas. En dat gewoon alleen al door de het hele COVID gebeuren rondom ons heen met al die regels. Gelukkig konden we al meteen na onze class iedere dag naar het werk, eens naar de winkel, bakker of het ziekenhuis. De bus nemen als we in de omgeving moesten zijn. We waren niet gebonden aan ons huis en konden er toch op uit trekken al was het toch nog beperkt. Zoals Philippe met Tazzy tijdens zijn class had beslist, zo hadden ook wij beslist om de omgeving van station en het nemen van de trein nog even achterwege te laten tot het wat veiliger zou zijn betreffende Corona.
Maar om eerlijk te zijn? De tijd die we nu al hebben kunnen benutten in het werken met elkaar in gekende omgevingen, dat heeft ons al goed gedaan. Mijn band met Tripple kan alleen maar groeien en sterker worden en langzaam, ja langzaam kunnen wij onze grenzen dus gaan verleggen om meer uitdagingen tegenmoet te gaan. Ik ben eerlijk gezegd wel blij dat Tripple mijn pad heeft gekruist want haar karakter past wel bij mijn karakter en ze heeft me al zoveel dingen geleerd in de laatste 3 maanden. Ze heeft in bepaalde opzichten wat meer rust in mijn leven gebracht wat nodig was. Samen gaan we de komende jaren nog veel uitdagingen tegenmoed die ik graag met jullie wil blijven delen.
Eerste keer langere tijd alleen gebleven.
Vanavond werden we al voor de eerste keer op de proef gesteld. Tazzy en Tripple zouden voor een aantal uren alleen blijven. De omstandigheden waren nu ook niet geschikt om ze mee te nemen, en ze zouden er ook niets aan gehad hebben. Het was de laatste keer dat ik mijn bomma zou kunnen groeten bij de begrafenisondernemer en om dan 2 jonge honden mee te nemen? Nee, dat was te stressvol en ook te emotioneel voor mij. Ze konden beter thuis blijven in alle rust.
Gelukkig zijn we erop voorzien om ze in de gaten te houden van op afstand. Toekomstgericht zullen er nog wel situaties voorkomen dat ze eens niet mee kunnen. Sommige mensen zullen zich wel afvragen waarom blinden een camera in huis hebben hangen, maar met een camera kan je zoveel meer dan alleen maar kijken. In het begin waren de honden ook veel onrustiger want we kregen veel meldingen binnen op de telefoon. Na een 20-tal minuten keerde de rust in huis terug en hebben we ze tijdens de rest van de avond niet meer gehoord.
In totaal zijn ze nu voor de 1ste keer 4u alleen thuis geweest en wat hebben ze dit flink gedaan. Bij thuiskomt na een toch wel emotionele avond nog even met de honden geknuffeld, tranen gelaten en na gaan slapen. Morgen is het een nieuwe dag, een dag dat we weer naar het werk moeten.
Wat was ik blij dat ik deze verplaatsing nog heb kunnen maken. Altijd had ik me voorgenomen om nooit nog naar een overleden persoon te gaan zien na die ene keer als tiener. Nooit zou ik het nog doen. Maar toch ben ik blij dat ik van mijn bomma afscheid heb kunnen nemen op mijn manier. Zoals ik het kon waarnemen van op een afstand (al zag ik maar een klein beetje en durfde ik niet dichterbij te gaan), zag bomma er mooi en vredig uit. Dat is een waardig beeld waar ik me mee kan verzoenen en dat alles maakt het verlies toch een beetje dragelijker.
Iedere avond als ik naar die maan kijk (ook al kan ik hem niet zien, zal ik aan je denken lieve bomma. Je ziel is er niet meer, maar toch kon ik nog waardig afscheid van je nemen
Eerst konden we het niet echt geloven maar toen de definitieve beslissing er kwam, waren wij echt beiden door het dolle heen. We hebben tot nu toe al 4 maanden moeten wachten.. Maar onze reis zal nog niet voor morgen of overmorgen zijn. We moeten nog even afwachten, maar dat kleine beetje zekerheid dat we net hebben gekregen, dat gaf ons een enorme boost om toch verder te gaan en het afscheid van deze 2 mooie zwarte labradors een betere plaats te kunnen geven. Het feit alleen al dat ze zo gelukkig zijn. Elke keer we ze kunnen gaan bezoeken zal dus een mooie herinnering zijn voor ons want Vlieland is niet bij de deur zoals Deurne in de tijd waar mijn eerste blindengeleidehond Django woonde (Django was de eerste hond van Manuella). In ieder geval, er valt al een last van onze beiden schouders.
Een last minder te dragen op onze schouders.
Yes! Even een rondje dansen en even opgelucht ademen. We Hebben na 2 dagen intens zoeken toch nog een appartement gevonden in Vlieland. Alle eer gaat natuurlijk naar Rudi en Diana die het zoeken en boeken op zich hebben genomen omdat het niet zo toegankelijk was voor ons. Ondertussen is alles zo goed als geboekt zoals de boottocht heen en terug net als de huurauto en het bedlinnen. Daar moeten we ons al geen zorgen meer om maken. Natuurlijk moeten we nog wel enkele kleine dingen aankopen voor in de huurauto (hoes voor over de zetels) om te zorgen dat er geen schade zal komen aan andermans materiaal.
Eigenlijk wel grappig…
Eigenlijk is het toch wel een beetje grappig. We moeten een auto huren omdat de auto van onze vrienden veel te klein is om met 4 volwassenen en 3 honden comfortabel te kunnen reizen. Gelukkig bestaat die mogelijk er wel om een huurauto te huren in geval van nood. Natuurlijk reizen met honden in een huurauto, daar zijn ook wel strenge voorwaarden aan verbonden. We moeten al een klein busje huren waar voldoende ruimte in is en waar er toch wel wat comfort is voorzien. Gelukkig kennen onze vrienden daar wel iets meer van af en zullen zij kijken aar een geschikte auto.
Nog niet aan de orde
Om de eerste keer deze trip met de trein te doen was nog niet aan de orde. We hebben gedeelte van onze training om de trein te leren nemen zelf nog niet geoefend. Dit om de gekende redenen van de COVID- regels. Met de tijd zal dit wel in orde komen als de cijfers nog meer zullen zakken. Voorlopig zijn die besmettingscijfers dan ook heel langzaam aan het zakken. We zullen wel zien wanneer we de volgende fase van onze training kunnen voltooien. Maar voorlopig zegt ons gevoel nog dat we even moeten afwachten. Waarom U forceren als er toch voldoende tijd en ruimte is?
Spannend
In ieder geval, het is echt iets om naar uit te kijken. Neen, bewust ga ik nu niet vertellen wanneer we naar Vlieland zullen afreizen. Als we geweest zijn, zullen jullie hier op onze blog er een uitgebreid verslag van mee kunnen lezen. Zowel van ons als van de baasjes van Chivas en Cenna zullen jullie een leuke update mogen ontvangen met het nodige beeldmateriaal. Dus lieve mensen, jullie zullen nog even geduldig moeten afwachten en zeker onze blog blijven lezen en of jullie inschrijven op onze nieuwsbrief om het verslag als eerste te kunnen leven.
Laten we dus hopen dat er geen roet in de pap wordt gegooid door COVID of eender welke actie dan ook want na toch wel bijna 2 jaar verlangen wij ook naar onze eerste echte uitstap.
Vandaag kwamen onze lieve vrienden Rudi en Diane op bezoek. Het was weer even geleden dat we hun nog hadden gezien en het werd tijd om weer eens bij te praten. Bijpraten over van alles en nog wat.
We stelden hun voor wat ze ervan zouden vinden om met ons een uitstap te maken naar Vlieland. Dit vonden ze wel een top idee vermits ze een aantal weken niet naar hun zeilboot zouden kunnen gaan en ze zelf ook Vlieland wel eens wilden bezoeken. De Waddeneilanden stonden ook op hun To-do list omdat ze al gekend waren met Texel. Yes! wat moeten wij gezegend zijn met deze lieve vrienden die zo een uitstapje naar Vlieland toch wel zien zitten. De periode die we in gedachten hadden, daarmee moesten we toch niet te lang meer mee wachten. Dus meteen tablet, laptop, gsm erbij genomen om eens te bekijken welke mogelijkheden er nog vrij waren in die periode.
Website niet toegankelijk voor personen met een visus probleem
Als persoon met een visuele beperking botste we tegen verschillende obstakels aan waaronder de ontoegankelijke website waar je alle vakantiehuisjes kon terugvinden van Vlieland. Dat was voor ons een speld in de hooiberg en niet te doen. Ja, je kan ook altijd via die boekingswebsites waaronder www.booking.com gaan boeken, maar dan betaal je altijd veel meer dan als je rechtstreeks bij de verhuurder kan boeken.
Onze zoektocht
In onze zoektocht hadden we ook al 2 vakantieparken en een hotel aangeschreven, maar het hotel was enkel een optie als we in de toekomst met de ouders van Philippe eens terug zouden gaan. Het was nog niet zo evident om een huisje te vinden waar je met 3 honden terecht kon. Dus Diane had ook nog enkele verhuurders aangeschreven. Als laatste optie besloten we ook Joyce en Isaac te bellen om eens te horen welke mogelijkheden zij ons zouden kunnen aanbieden wat niet te afgelegen lag van het dorp. Het was dus ook tevens de eerste keer dat we hun opbelden sinds het vertrek van Chivas & Cenna en dat was toch ook wel een beetje spannend.
Update Chivas & Cenna
Dus belden we of beter gezegd deden we aan videocalling naar Vlieland. Er waren in het weekend dat wij wilden gaan al veel dingen volzet vertelde ze ons ook, maar ze ging ook eens rondhoren waar we toch met ons zevenen terecht zouden kunnen. Het was dan ook gezellig om even bij te praten. Alleen jammer dat het scherm van de IPhone zo klein is. Toch kwam er een grote zwarte vlek in het beeld en Joyce vertelde dat het Chivas was. Hij kwam snuffelen aan de telefoon en ik hoorde het wel en ik kreeg een traantje en wilde lekker vrolijk gaan doen, maar ik mocht hem niet zot maken van Philippe. Het was alsof Chivas toch op mijn stem reageerde. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Begon zelfs een beetje te beven van blijdschap en wat zou ik hem graag geknuffeld hebben, maar helaas… Dat kan niet door de telefoon. Maar we hoorde wel dat ze het goed maakte. Cenna had net weer even last van haar linkse voorschouder (waar ze in het verleden ook al last van had), en met de nodige pijnmedicatie was dit weer op te lossen. Ze mankte een klein beetje maar de dierenarts was gisteren toevallig op het eiland en heeft haar even onderzocht. Voor de rest maakte ze het beiden wel goed.
Gelukkig moment
De rest van de avond verliep in een kleine roes. De glimlach en het goed gevoel dat we hadden konden ze ons niet meer afnemen. We wisten hoe het met Chivas en Cenna ging en dan het gevoel dat Chivas reageerde op onze stem. Die glimlacht op onze snoet, die kunnen ze ons vandaag al niet meer afnemen.
Afgelopen weekend hebben we het dan rustig gehouden. Lekker relaxen en wat geluierd. Het weer was toch ook niet ideaal. Natuurlijk, het is nog winter, maar een echte koude winter met sneeuw etc. hebben we tot nu toe nog niet gehad en eerlijk gezegd? Dat hoeft dit jaar ook niet! We hebben nog niet echt de tijd gehad om onze tijd en energie hier in te steken omdat we toch merken dat we alles een beetje anders moeten aanpakken en vooral ook naar Tripple die iets gevoeliger is in alles. Eerst dacht ik (Manuella) nog een cake te bakken voor onze gast van morgen, maar dat heb ik dan maar niet gedaan. Ik moet toch dan maar even naar de winkel.
Eindelijk…
Het is even geleden, maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. Voormiddag zijn Tripple en ik nog gaan werken en Philippe werkte vandaag van thuis uit. Het zal een beetje een spannende dag worden want vandaag krijgen we bezoek van Diana en Choco (haar hond). Toen ik klaar was met werken, nog even naar de winkel. Deze keer enkel naar de diepvriesafdeling waar ik enkele vissoorten kocht om te werken in mijn tajine. Dat verliep vandaag redelijk vlot omdat we snel ook aan de kassa konden geholpen worden. Thuis gekomen begon ik al aan de voorbereiding van het avondeten terwijl we dus wachten op ons bezoek. Ondertussen keren even terug in de geschiedenis van hoe we Diana hebben leren kennen.
Back in time
Django mijn 1ste blindengeleidehond kwam van de BGHSG (blindengeleidehondenschool) uit Genk. Tussen februari 2007 tot november 2013 was Django mijn trouw maatje. In 2009 besloot ik me in te schrijven op de wachtlijst van het BCG (de huidige school) in Tongeren omdat dit altijd mijn 1ste keuze was maar Genk in 2004 een betere keuze leek. Ik weet niet meer in welk jaar het was, maar ik werd door het BCG uitgenodigd om kennis te maken met de werking van de school. De namiddag ging door in Zutendaal. Het was een spelletjesnamiddag en ook een interactie met de vrijwilligers en pleeggezinnen en andere blindengeleidehonden en hun baasjes.
Ik had Django nog in werkfunctie, maar het was geen probleem dat hij mee zou komen. Ik had geen begeleider tijdens de spelletjes en ik kreeg toen Diana als mijn begeleidster toegewezen. Wat een positieve klik was dat en wat een lol hadden we die namiddag. Sindsdien hebben we al verschillende activiteiten samengedaan zoals enkele kerstdrinks van het BCG, heeft ze ons begeleidt op het BCG-weekend, zijn we bij haar met Chivas en Cenna gaan logeren. Allemaal leuke dingen en vandaag, vandaag was ze in de buurt waardoor het ideaal was om af te spreken.
Diana en Choco
Rond 15.15 werd er aangebeld en daar was ze dan, onze Nederlandse vriendin met haar hond. We hadden Tazzy en Tripple even in ons bureau gezet zodat Diana en Choco rustig konden binnenkomen. Dat doen we ook met andere bezoekers die langst komen. Eerst de begroeting tussen onze honden en Choco wat we bewust in onze tuin lieten doorgaan. Even een terughoudende kennismaking al dacht Tazzy er een beetje anders over. Al snel was de klik tussen de 3 honden gemaakt waardoor wij als mensen eindelijk de tijd konden nemen elkaar te begroeten.
Het was zeker bijna 4 jaar geleden dat we Diana nog hadden gezien want ze was naar Spanje verhuisd om daar haar dromen te volgen, maar het is allemaal anders gelopen. Maar wat was het fijn om haar terug te zien en lekker bij te kletsen. Was een gezellige namiddag en avond en ik had een lekkere vistajine voorzien. Het was een geslaagde maaltijd moet ik toegeven. Op een gegeven moment waren we Choco kwijt en deze was in de bench van onze honden gaan liggen. Dat was precies voor haar een veilige plek en onze honden? Ja die waren op hun matje aan de salontafel gaan liggen. Af en toe eens lekker komen snuffelen maar voor de rest was de rust in huis snel weergekeerd en konden wij genieten van een gezellige babbel.
Helaas blijft de tijd niet stilstaan en kwam het moment voor Diana om huiswaarts te keren want ze moest toch nog een aardig stukje rijden terug naar huis. Zeker iets meer als 1uurtje rijden vertelde ze toch. Hopelijk kunnen we van de zomer opnieuw eens afspreken en misschien ziet ze het wel zitten om ons eens te begeleiden naar zee of op een wandeling. Na het bezoekje nog even lekker knuffelen met die 2 van ons die ontzettend braaf waren en dit nu wel hebben verdiend. Morgen zal het weer vroeg dag zijn want ja als werkende persoon heb je ook uw verplichtingen naar de werkgever.
Goeiemorgen lieve lezers,
Een visuele update vanuit Vlieland van Chivas en Cenna.
Dit filmpje is gemaakt door Joyce en hier zijn ze aan het wandelen.
Chivas is zo blij om zijn eilandvriendjes weer tegen te komen en gaat er vol enthousiasme op af terwijl Cenna rustig blijft wandelen. Zal hij die bruine labrador zijn gaan begroeten of was het algemeen?
Blijkbaar waren er toch wel enkele labjes aanwezig deze ochtend.
Het is toch zalig om zo een beelden te mogen ontvangen die we dan kunnen delen met jullie.
Even een korte update van onze 2 eilandbewoners Chivas & Cenna. Zoals beloofd is het ook de bedoeling om de volgers via deze weg op de hoogte te houden van hun avonturen.
Elke keer ze er op uit trekken met hun baasjes is het steeds een avontuur voor hen. Genietend van hun vrijheid, maar ook genietend van de wandelingen, van de Vlielandse hondenvriendjes die er wonen en ja het zijn er toch wel een hoop. Soms komen de baasjes elkaar tegen en dan is het een hondenparadijs. De mensen die een Facebookprofiel hebben kunnen de honden ook volgen via de honden hun Facebookgroep waar het baasje nog wel eens foto’s op post. Ik vond het dan ook belangrijk om mensen zonder Facebook mee te laten genieten van hun avonturen.
De reacties die er al binnen gekomen zijn op hun berichten zijn:
‘Jullie hebben de juiste keuze gemaakt en dit hadden jullie de honden nooit in België kunnen geven.’
‘De honden zien er gelukkig uit en precies dat ze terug jonger zijn geworden. Het serieuze is van hun snoetje verdwenen.’
‘Ze glanzen en wat een vrijheid. Ze zien er gelukkig uit!’
Al die positieve reacties die we hier ontvangen op onze berichten, dat geeft ons een enorme boost. Het geeft ons zo een warm gevoel om te weten dat ze het goed maken en kunnen genieten van een welverdiend pensioen.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
