Wat ook bij ons als een zonnige dag begon eindigde in een grijze dag toen we het droevige nieuws vanuit Vlieland ontvingen dat Cenna (Philippe zijn 1ste blindengeleidehond) onverwacht de regenboogbrug is overgestoken. Ondanks dat ze een fantastisch gouden mandje had en niet meer bij ons woonde, kwam dit nieuws als een bom binnen.
Lieve Cenna, bedankt voor je goede zorgen want samen met Philippe heb je veel avonturen beleefd en was je een fantastische be(geleidster) en bij je huidige baasjes Joyce en Ies genoot je van je welverdiende pensioen. We zullen je missen. Bedankt voor je vrolijke lieve karakter meid en al je warme knuffels. Ook ik als je vrouwtjesbaasje zal je enorm missen.
Goeiemorgen, om half 5 werden we al gewekt door 2 blondjes. T&T sliepen gewoon bij ons in de kamer en hadden hun matje aan de kast liggen. Toch stiekem ergens in de nacht was Tripple heel stilletjes op bed gesprongen om tegen mijn benen te komen liggen. Ondanks dat ik een moeilijke slaper ben, was ik toch moe en had ik hier niets van gemerkt. Blijkbaar moest Tazzy toch zo nodig naar buiten om een boodschapje te doen dat ik maar mopperend ben opgestaan. Ach, even mijn ochtendhumeur. Blijkbaar was ook net het zonnetje wakker aan het worden in die mistige lucht. Het had afgelopen nacht goed geregend want de stenen op het terras waren nat. Na het ochtendplasje van beide honden besloten we nog een poging te doen om wat te slapen. Maar natuurlijk, zo simpel is dat allemaal niet met honden die graag dicht bij je liggen.
Ochtend
Er was geen tijd vermeld wanneer we aan de ontbijttafel werden verwacht, maar rond half negen hoorden we al gestommel in de keuken en kwam er een heerlijke geur van afbakbroodjes onze slaapkamer ingerold. Zelfs de honden werden hier vrolijk van en duwde de deur helemaal open die op een kiertje stond. Blijkbaar was het geen evidentie om de juiste temperaturen te vinden van die oven, maar gelukkig is het toch gelukt dankzij onze medebewoners. Dit hadden Philippe en ikzelf niet meer kunnen doen en 3 jaar geleden hebben we dan ook beslist dat onder ons tweeën op vakantie gaan niet meer te doen is met onze 2 blindengeleidehonden. Dat vraagt voor mij als zwaar slechtziende zoveel energie dat het op den duur geen ontspannende vakantie niet meer is.
Rondje vuurtoren
Nadat we allemaal ons buikje vol hadden gegeten, zowel mens en dier besloten we het eten nog even te laten zakken. Vandaag was het jammer genoeg geen helderblauwe dag zoals gisteren maar eerder grijs weer en een beetje mistig. Om 11u hadden we bij Joyce afgesproken om het gekende toertje rond de vuurtoren te gaan lopen. Chivas en Cenna kennen deze route en nemen ons z’n allen wel mee op sleeptouw.
In de Dorpstraat mochten de honden niet los, maar toen we op de dijk kwamen en het bekendste trapje van Vlieland passeerde mochten alle honden inclusief Lita gewoon los. Eigenlijk niet te geloven. Nog geen 50m van de Waddendijk ligt de Dorpstraat en toch was er op de dijk geen mens te bespeuren op een aantal zielen na. De honden vonden het loslopen precies wel leuk. Zowel voor T&T en Lita was het de eerste keer dat ze vrij waren. En dat we het geweten hebben. Op een gegeven moment kreeg Tripple het helemaal. Even haar emmertje leeggieten dacht ze door maar te rennen en even niet te luisteren. Door het dolle heen was ze van blijdschap. 5 minuten later keerde de rust terug en kwam ze netjes naar ons toe. Het appèl commando had hier op moment niet veel zin. Op de route moesten we ze even 1 keer vastmaken omdat we een drukkere plek op het eiland passeerde, maar gelukkig was het niet druk op moment van passeren.
De vuurtoren
We namen een andere weg naar de vuurtoren. De weg waar ook de auto’s en fietsers rijden die we niet tegenkwamen. De andere weg was een iets moeilijkere route omdat het met veel trappen was en we de harnassen niet bij hadden en het voor Chivas en Cenna ook wat te moeilijk was. Een redelijke beklimming, maar toch genoten we ervan. Tripple en Tazzy gingen hun neus vooral achterna. Zoals in het verleden merkte we toch dat Chivas nog steeds in de buurt van zijn roedel bleef en vaak liep hij vlak achter mij (Manuella). Zonder zorgen kon ik met hem wandelen, maar dat is met Tripple na 7 maanden nog niet het geval. Trouwens in België mogen de honden ook nergens loslopen en ook weer hier moeten we steeds over een paar extra ogen beschikken die de honden in de gaten kunnen houden.
Na een stevige wandeling, want de vuurtoren ligt op het hoogste punt van Vlieland was het even tijd om uit te rusten en werden er enkele mooie foto’s gemaakt van ons met de vier honden. Blond-zwart-zwart-blond. Maar om de vier honden tegelijk naar de lens te laten kijken, dat was blijkbaar niet evident. Ook werden er enkele groepsfoto’s van het hele reisgezelschap gemaakt en uiteindelijk is het gelukt om de vuurtoren er toch mee op te krijgen.
De heide
We wandelden verder naar een groot stuk heide wat erg leek op een Alpenweide volgens Joyce. Een echt stukje natuur waar het zo stil en rustig was en een plekje om tot rust te komen. Heerlijk. Blijkbaar een van de lievelingsplekjes van C&C want blijkbaar liggen hier toch heel wat dennenappels waar ze toch graag liggen op te kauwen. En dat was vandaag niet anders met die 2 zwartjes. T & T strekten liever hun pootjes door lekker heen en weer te rennen en met een stok te spelen. Zij hadden niet zoveel interesse in die dennenappels. En Lita, Lita ontdekte ook dat ze pootjes had gekregen en was ook een vrolijk hondje. Op deze manier hadden Philippe en ik haar nog niet meegemaakt. Zo levendig, zo rollenbollen op haar rug. Op den duur was het geen wit hondje meer maar was het een grijs hondje. Het was fijn om alle vijf de honden zo uitbundig te zien. Zelfs het mensenvolk voelde zich uitgelaten en zeer ontspannen.
Namiddag rusten
Toen we terug in de Dorpstraat aankwamen namen we afscheid van Joyce en de honden. C & C waren toch wel toe aan een grote rustpauze en eerlijk gezegd, ik denk wij met z’n allen ook wel. Nog even enkele boodschappen snel doen in de Spar terwijl de mannen bij de honden buiten bleven wachten. Honden niet in functie, dan mogen ze hier ook de winkel niet binnen. Bij de drogisterij van het eiland (een soort Kruidvat) hadden we Tripple mee binnen genomen en het winkelpersoneel was enthousiast om de opvolger van Chivas te ontmoeten. Lita mocht enkel op de arm mee binnen, maar normaal mocht Tripple ook niet binnen. Ik wilde haar meteen naar buiten brengen, maar het was geen probleem voor het personeel.
Namiddag besloten we de strandwandeling maar te laten voor wat het was want iedereen had wel even een dipje. Zelfs voor de eerste keer in lange tijd besloot ik (Manuella) even op bed te gaan liggen omdat ik zo uitgeput was en dat mijn energiepijl en zich het aangaven. Normaal is Philippe diegene die op bed gaat liggen maar voor een keertje heeft hij zich in de zetel gelegd om wat te rusten en de honden in de gaten te houden. Het was jammer genoeg aan de frisse kant om buiten op het terras te zitten en je kon de honden ook niet gewoon buiten laten omdat de tuin niet was afgesloten.
4 uitgeputte honden. Foto links Tazzy en Tripple. Foto midden Cenna en foto rechts Chivas
Uit eten op Vlieland
In de avond lekker gaan eten bij restaurant ‘De Lutine’. Er was een grote tafel voor ons gereserveerd waar de honden onder de tafel konden liggen. Hier waren T & T wel in werkfunctie en de route van het appartement naar het restaurant deden ze ontzettend goed. Bij Joyce en Ies werden ze wel nog even enthousiast begroet door C & C die vanavond niet meegingen omdat ze al een drukke dag hadden gehad. Strakjes na het eten zouden we hun nog wel zien.
In het restaurant was het een gezellige drukte, met momenten wel een beetje te druk omdat er nog een grote groep achter ons aan het tafelen was. Met momenten heb ik (Manuella) met toch even afgezonderd omdat het zo druk werd in mijn hoofd en ik de conversaties op den duur niet meer kon volgen. Maar wat hebben we met zijn allen wel lekker gegeten en ik moet toegeven dat ik in de avond en nacht geen buikklachten heb gehad. Ik heb volledig lactosevrij gegeten. Ter afsluiting van de avond nog een tasje thee bij Joyce en Ies gedronken en voor dat het volledig donker was keerden we terug naar het appartement. Nog even bijkletsen om dan met een goed gevoel opnieuw te gaan slapen.
Nadat wij naar een familiefeestje in Duitsland waren geweest is het toch steeds leuk om terug thuis te komen op Vlieland. En wat een enthousiasme met onze 2 zwartjes. Heerlijk rondje vuurtoren! Ik heb Chivas en Cenna gemist hoor, hoewel je in Willingen natuurlijk ook prachtig kunt wandelen 😍 . Enkel sfeerfoto’s met deze kanjers.
Afgelopen paasweekend hadden Joyce en Isaac een familiefeest in Duitsland. De 2 oudjes Chivas en Cenna werden bewust thuis gelaten omdat het een te inspannende verplaatsing in combinatie met het feestweekend zou zijn voor hun. Zij mochten gewoon lekker relaxen op hun eigen vertrouwde plekje en voor een weekendje werden ze verwent door goede vrienden van Joyce en Ies. Vrienden Trix en Rob kwamen een weekendje naar Vlieland en vonden het fantastisch om op deze zwartjes te mogen passen.
Het was dan ook grappig om een foto tegen te komen op FB in de groep over ‘Vlieland’ van 2 bekende zwarte vlekjes die op zo een speciale manier bij elkaar blijven en aan elkaar hangen. Wij kennen geen ander honden broer en zus die zo aan elkaar gehecht zijn buiten Tazzy en Tripple. Enige verschil is dat C & C zwart zijn en T & T blond zijn. Na bevestiging van een ziende persoon wisten we dan ook meteen dat het C & C waren. Uiteindelijk zijn we dan ook bevriend geraakt via FB omdat we gemeenschappelijke vrienden hebben en ook C & C erg leuk vinden.
En aan de berichten die Trix postte op haar FB-profiel zagen we dat de honden het goed hadden en ook genoten van hun opvanggezin. Zalig! Wat hebben deze 2 het toch getroffen dat ze zo een leuk doggysitters hadden. Dat toverde bij ons toch ook een glimlach op ons gezicht.
Onze Paasmaandag
Vandaag genoten wij met zijn allen van een extra dagje verlof. Toch wel mooi meegenomen. Gewoon al omdat het gisteren toch wel een drukke dag was voor zowel ons als voor de honden. Even met zijn vieren tot rust komen want morgen is het opnieuw een dag vol inspanningen en uitdagingen want we gaan voor de eerste keer met de honden naar Antwerpen-Centraal ter voorbereiding om meer stappen terug te kunnen zetten naar onze zelfstandigheid.
Het is weer zo’n prachtige dag om te wandelen en snuffelen en pootjebaden en nog meer snuffelen en blaffen naar andere honden en spelen en meer snuffelen…
Even een korte update van onze 2 eilandbewoners Chivas & Cenna. Zoals beloofd is het ook de bedoeling om de volgers via deze weg op de hoogte te houden van hun avonturen.
Elke keer ze er op uit trekken met hun baasjes is het steeds een avontuur voor hen. Genietend van hun vrijheid, maar ook genietend van de wandelingen, van de Vlielandse hondenvriendjes die er wonen en ja het zijn er toch wel een hoop. Soms komen de baasjes elkaar tegen en dan is het een hondenparadijs. De mensen die een Facebookprofiel hebben kunnen de honden ook volgen via de honden hun Facebookgroep waar het baasje nog wel eens foto’s op post. Ik vond het dan ook belangrijk om mensen zonder Facebook mee te laten genieten van hun avonturen.
De reacties die er al binnen gekomen zijn op hun berichten zijn:
‘Jullie hebben de juiste keuze gemaakt en dit hadden jullie de honden nooit in België kunnen geven.’
‘De honden zien er gelukkig uit en precies dat ze terug jonger zijn geworden. Het serieuze is van hun snoetje verdwenen.’
‘Ze glanzen en wat een vrijheid. Ze zien er gelukkig uit!’
Al die positieve reacties die we hier ontvangen op onze berichten, dat geeft ons een enorme boost. Het geeft ons zo een warm gevoel om te weten dat ze het goed maken en kunnen genieten van een welverdiend pensioen.
Chivas en Cenna doen het momenteel nog steeds ontzettend goed in Nederland. Ze voelen zich er al he-le-maal thuis. Wat een luxe leventje ze nu gekregen hebben. Vaak krijgen we leuke foto’s van hun te zien via hun baasjes. Ook al kunnen wij het niet meer duidelijk waarnemen, de reacties die we van onze omgeving krijgen over hoe ze uit zien, dat geeft ons een enorm goed gevoel.
Van de week kregen we nog een filmpje vanuit Vlieland waar op te horen was hoe Cenna doodleuk door het water aan het trippelen was. Ook was er een vogel die dacht evenveel heisa te maken om aan te geven dat ook hij of zij aanwezig was. De honden die trekken hun daar gelukkig niet veel van aan. Als ze maar kunnen wandelen, knuffelen met hun baasjes etc. Vorig weekend hebben ze ook enkele familieleden van de baasjes ontmoet die helemaal weg waren van hun. Maar ja wat wil je? Zo 2 zwarte labradors stelen graag andermans hartje nu eenmaal
Langzaam doet ook de winter in Vlieland haar intrede, maar dat maakt voor de honden niet zoveel uit. Als ze maar kunnen gaan wandelen en kunnen genieten van alle geurtjes die er zijn op het eiland. Het is ook prachtig hoe de zon zo een mooie impact kan hebben op het landschap daar. Iedere dag is zo anders en zo kleurrijk.
Zoals je kan zien heeft Vlieland ook haar mooie kanten. Geniet evengoed mee van dit natuur.
Zo dit was weer even een update van Chivas en Cenna
Chivas & Cenna voelen zich ontzettend goed in Vlieland. 5 weken verblijven ze er nu al permanent. het leven is niet blijven stilstaan. Maar wat hebben deze 2 kanjers al genoten van hun nieuw leven. Lekker eten, elke dag een wandeling of 4, kennismaken met de vlielandse roedel der honden. Het zijn echte eilandbewoners geworden. Dankzij de baasjes kunnen we met z’n allen nog meegenieten van hun nieuw leven.
Elke keer dat er zo van deze berichten online komen, elke keer geeft dat ons een fantastisch goed gevoel.
Even weer een update vanuit Vlieland. Eentje om je duimen en vingers af te likken :-). Eentje waar je toch wel vrolijk van wordt! Ja, wij worden hier toch vrolijk van en vooral als je nadien dan die zachte vacht voelt of die heerlijke geur die de hond dan afgeeft. Dan voel je u toch als baasje weer even voldaan.
Gisteren ging Chivas naar de welness en Cenna eergisteren. Ja hoor! Vlieland heeft een hotel dat voorzien is met een hondenwellnesscomplex. Met alle faciliteiten die je nodig hebt om de hond te laten genieten van een was-borstelbeurt inclusief de nodige massage en verzorging van het dier.
Cenna vond het uitstapje naar de honden wellness heerlijk en genoot ook ten volle van haar wasbeurt. Ons waterkieken vind dit allemaal super. En dan die massage… Niet te geloven.
Chivas is een iets minder groot waterkieken tegenover zijn zus. Hij ging wel naar de wellness maar toch niet met de volste overtuiging. Gelukkig mocht het baasje er toch bij beiden honden bijblijven. Toen Chivas zijn wasbeurt klaar was, Kon hij er al iets meer van genieten.
Na het grote avontuur van het wassen, borstelen, masseren en noem maar op. Kregen beiden nog een lekker geurtje mee zodat ze deze heerlijke geur de hele avond konden verspreiden ten huize van de baasjes. En als grote beloning? Als beloning kregen beiden een lekkere kauwbot om van te genieten.
Je ziet dat ze het er wel geweldig naar hun zinnetje hebben die 2 kanjers!
het is een nieuwe week, dus even een nieuwe update. Onze 2 gepensioneerden doen het ontzettend goed. Deze ochtend kregen we rond kwart na acht al een berichtje van Joyce met de volgende foto erbij. Volgens de beschrijving zitten de honden mooi te kijken met op de achtergrond een prachtige zon opgang met verschillende kleuren in de lucht. Een prachtig effect. Afgelopen dagen hebben ze al kennis gemaakt met nog enkele honden die er waren of wonen. Van de week hadden ze zelfs een wandeling met 5 of 6 honden. Dat was super!
Al die leuke berichten, video’s en foto’s tonen zo een glimlach op onze gezichten. Dat geeft ons zo een fijn gevoel. Wetend dat onze 2 kanjers het daar zo goed maken… Langzaam maar zeker kunnen wij dit nu meer en meer plaatsen want tenslotte is het nog maar een drietal weken geleden dat ze werden herplaatst. Als je het zo bekijkt dan gaat de tijd toch ook wel snel voorbij.
We kunnen nu ook héél rustig de bladzijde van dit hoofdstuk omslaan en kijken naar de toekomst.
Chivas en Cenna zijn 2 gelukkige kanjers geworden daar op Vlieland!
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
