Categorie: pubers

09/05/2022 – Dag 4 en ook onze laatste dag op Vlieland

Goeiemorgen, wat zijn de afgelopen dagen snel voorbijgevlogen. Aan alle mooie liedjes komt een einde en dat was hier niet anders. We moesten vandaag dan ook op tijd opstaan want om 10u moesten we het appartement verlaten. Maar laten we nog genieten van deze laatste uren op Vlieland. Koffers pakken, ontbijten, alles opruimen, ons bedlinnen aftrekken en buiten zetten zodat het kan opgehaald worden.

Om 10u trokken we dan ook de deur van het appartement achter ons dicht. Gelukkig konden we onze koffers etc. bij Joyce en Isaac laten staan tot we naar de boot moesten. Wat zijn we ons reisgezelschap dankbaar dat ze ons wilde helpen met onze koffers.  Ja, waren redelijk geladen maar wat wil je? Als je 2 honden met speciale zorgen hebt, dan moet je alles al meenemen. Op weg naar het huis van Chivas en Cenna moesten Tazzy en Tripple in hun harnas lopen en hun geleidenwerk uitvoeren. Dat was eerlijk gezegd toch wel even een spannend moment. Een nieuwe omgeving, drukte van fietsers rondom ons heen die (de meeste toch) gelukkig rekening hielden met ons. Het was voor ons dan toch ook wel een hindernissen parcour omdat er overal wel iets stond. Een reclamebord van een winkel, tafeltjes die voor de gevels van de huizen stonden. De fietsenverhuurders met hun hele hoop fietsen of zelfs mensen die in de weg stonden en niet wisten naar waar ze moesten stappen. Het was voor ons een hele uitdaging maar gelukkig geraakte we goed en wel bij Chivas en Cenna die ons al vrolijk begroette bij onze aankomst.

Er werd ons aangeboden om ‘s middags samen met Joyce en Isaac te lunchen, maar omdat Joyce niet exact wist wanneer Isaac terug zou zijn van het werk, besloten we een lunchpakket mee te nemen op onze laatste wandeling. Dus de dames Joyce en Diane gingen nog even enkele boodschappen doen zodat we toch een boterham konden meenemen onderweg.

Onze laatste wandeling

Toen de boterhammen waren gemaakt gingen we op wandel samen met Chivas en Cenna. In geval van dat het nodig zou zijn hadden we de harnassen van Tazzy en Tripple wel meegenomen zodat we deze konden aandoen op de drukke plaatsen zoals het aanmeerpunt van de boot of in de Dorpstraat. Chivas en Cenna liepen gewoon los omdat die dit toertje wel kende.

Via de Waddendijk wandelden we naar de jachthaven toe. Tussen de haven en de jachthaven kwamen we dus ook praktisch niemand tegen en alle honden konden op de Waddendijk zalig loslopen. Enkel juffrouw Tripple presteerde om even te dicht naar de waterkant te gaan en geraakte een beetje in paniek toen ze weggleed op de stenen. Ach Tripple toch, je laat een mens toch ook weer schrikken. Chivas was toch niet zo een avontuur als jij.

Links Cenna-Philippe-rechts Tazzy
Links Chivas-Manuella-rechts-Tripple

Aan de jachthaven besloten we even een sanitaire pitstop in te lassen en ook een eet- en drinkmoment. We genoten van het uitzicht van de bootjes die er lagen, maar er waren nog voldoende lege ligplaatsen. Een ideaal plekje volgens onze 2 zeilers Rudi en Diane die het wel zagen zitten om hier een vakantie op de boot door te brengen. De stilte, de rust die de jachthaven uitstraalde. Zeer aangenaam. We werden zelfs begroet door een bruine labrador die op een van de zeilboten zat. Hier in het gebied van de jachthaven, hadden we voor de veiligheid toch maar even de honden terug aangelijnd. 

Na de pitstop wandelden we verder richting de Noordzee. Net voorbij de jachthaven vloeien de Waddenzee en Noordzee in elkaar over. Daar is ook een gevaarlijke onderstromingen. Je merkt toch wel een aantal verschillen tussen de Wadden- en Noordzee. Allez, dat ervaar ik (Manuella) toch.

Verschil tussen de Wadden- en Noordzee zijn:

  • Sterkte van golven
  • Geluid is tussen beiden wel anders.
  • Aan de kant van de Noordzee is er véél meer wind

Zalig! Wandelen op het strand en geen enkele levende mensenziel tegenkomen, dat is toch zalig. De honden konden hier met z’n allen zoveel rennen als ze wilden. We moesten ons geen zorgen maken. En als er iets gevonden werd wat eerbaar leek voor de deugnieten, dan werd hier meteen op gereageerd door ons ziende begeleiders. Maar wat genoten ook wij van deze wandeling en de rust. Niet voor niets dat wij ook zo van de zee houden. Op gegeven moment had Tripple toch zeker geen kadaver van een dode vogel gevonden en waar ze aan zat te peuzelen. Bah… vieze hond! Gelukkig had Joyce dit toch gezien. Er was precies een stukje op het strand waar verschillende stukjes van kadavers waren aangespoeld want we moesten even de honden aan de riem nemen om terug te keren.

Na een 30 min. wandelen over het Noordzeestrand keerden we met z’n allen terug. De tijd om afscheid te nemen kroop steeds dichter en dichterbij.  Maar laten we nog even genieten van onze laatste wandeling richting het huis van Chivas en Cenna. Natuurlijk waren Chivas en Cenna ook moe want ondanks hun leeftijd deden ze nog aardig mee met het spelen in het water met Tazzy en Tripple. Zelfs T & T vonden deze uitstap op het strand wel fantastisch. Jammer genoeg kunnen we wat we dit weekend hebben gedaan nooit in België geven.  Terug bij Chivas en Cenna hun thuis nog een verfrissend drankje gedronken om nadien langzaam afscheid te nemen.

Het afscheid.

Hum… Ik (Manuella) dacht dat ik toch wel even sterker in mijn schoenen stond maar helaas. Ik heb traantjes gelaten die ik eerst probeerde te verbergen. Chivas was al in zijn mand gaan liggen en hij voelde ook aan dat het afscheid dichterbij kwam. Nog een klein likje terwijl ik over zijn buikje streelde. Ondertussen liepen de andere honden gewoon rond en Cenna was zelfs nog zeer actief. Nog snel even naar het toilet om mijn tranen de vrije loop te laten gaan maar bij het binnenkomen was het de anderen toch meteen opgevallen dat ik het enorm moeilijk had. Nog een knuffel van Diane en Joyce gekregen en toen kon ik het niet meer verbergen. Daar kwamen mijn tranen dan. Tripple kwam ook al likjes geven en begreep er eerlijk gezegd niet zoveel van. Ik weet natuurlijk wel dat C & C hier hun gouden mandje hebben gevonden en ik heb er ook vrede meegenomen, maar afscheid nemen is voor mij altijd zeer emotioneel. Voor Philippe was het toch ook wel wat emotioneel, al kon hij zijn tranen gemakkelijker in bedwang houden en merkte niemand dit op.

We tuigden T&T in en samen met Joyce en Isaac wandelden we naar de boot die vertrekkensklaar lag. Inschepen, valiezen in de bagagekar, afscheid nemen van deze lieve mensen om samen met Rudi en Diane om aan boord te gaan. T&T deden dit beiden fantastisch en er was ruimte genoeg op de boot om veilig een plekje te zoeken. Uiteindelijk een plekje op het buitendek gevonden want het was nog mooi weer om 17u en eigenlijk nog warm voor deze periode. Het laatste signaal van de scheepshoorn was het signaal om af te varen. Dat geluid vonden de honden toch beetje vreemd, maar er was voldoende afleiding voorzien. Nog enkele traantjes gelaten en we namen met gemengde gevoelens afscheid van Vlieland. Maar… Dit is geen vaarwel, maar tot de volgende keer!

Nog 1u30 minuten varen voor we aanmeren op het vaste land in Harlingen, dan is definitief onze vakantie voorbij en kunnen we de laatste tocht inzetten naar huis.

De laatste etappe

De laatste etappe van onze reis duurde vanaf het aanmeren in Harlingen een kleine 4u met onderweg 2 ingelaste stops. Bij de eerste stop ‘Burger King’ hadden we geen succes want sloot om 20u net voor onze neus wegens personeelstekort. Wel ideale moment om even de honden te laten plassen want in Harlingen hadden we niet meteen een plekje gevonden. In de buurt van Amsterdam dan een 2de poging om bij niet onze favoriete fastfoodketen ‘Mc Donalds’ te stoppen voor een kleine hap en de nodige plas voor ons. 

De afsluitdijk

Via de A7 over de afsluitdijk waar er werken waren maar ook aan de linkerkant kilometers water en windmolens tot aan de horizon waren te zien. Aan de rechterzijde was er een hoge dijk begroet met gras waardoor er geen zicht op de Waddenzee was. Ik (Manuella) vond dit wel interessant om wat meer over de ‘Afsluitdijk’ te weten te komen, maar ergens was ik ook een beetje teleurgesteld dat we de ‘Waddenzee’ niet meer konden zien.

Ik heb even wat opzoekwerk gedaan op de volgende website: https://nl.wikipedia.org/wiki/Afsluitdijk:

De Afsluitdijk (Fries: Ofslútdyk), is een waterkering in Nederland tussen de provincies Noord-Holland en Friesland die het IJsselmeer afsluit van de Waddenzee. Hieraan ontleent de dam zijn naam. De hele dam is 32,5 km lang, het waterkerende deel ervan 30 km. De Afsluitdijk is belangrijk om een deel van Nederland tegen overstromingen te beschermen.

De Afsluitdijk is een onderdeel van de Zuiderzeewerken. In 1927 werd begonnen met de aanleg. In 1932 werd het laatste sluitgat, de Vlieter, gesloten. Een jaar later werd de dijk opengesteld voor het wegverkeer. Op de plaats waar de Afsluitdijk werd gedicht, werd een monument opgericht, het Vlietermonument.

Aan beide kanten van de Afsluitdijk liggen sluizen voor de scheepvaart en spuisluizen. Tegen Noord-Holland zijn het de Stevinsluizen. Op Kornwerderzand, ruim 4 km van Friesland, liggen de Lorentzsluizen.

Over de Afsluitdijk loopt een verkeersweg die beide provincies met elkaar verbindt. Deze weg is onderdeel van de Rijksweg 7. De weg ligt niet op het hoogste punt van de dam maar ten zuiden daarvan, waardoor de Waddenzee vanaf de weg niet zichtbaar is. Tussen de snelweg en het hoogste punt ligt een fietspad. Aangezien fietsers op een snelweg niet toegestaan zijn, wordt het fietspad als een aparte weg beschouwd.

Tot aan de afsluiting was het IJsselmeer een zee, de Zuiderzee geheten. Na de afsluiting verwerd het zoute IJsselmeer tot een zoetwaterplas.

Even enkele afbeeldingen om er een beter beeld van te krijgen. Ik kan begrijpen dat dit fascinerend kan zijn voor de mensen die deze route nog nooit hebben genomen. Mij fascineerde het alleszins wel.

Afsluitdijk Nederland
Kaart van Nederland om een idee te hebben waar dit is.

Nee, ben de windmolens op deze route ook niet gaan tellen. Tijdens onze rit was het ook zéér rustig op het IJsselmeer waardoor het net leek of de windmolens allemaal op een spiegel stonden… Dat kon ik allemaal zelf niet meer waarnemen maar Rudi en Diane deden aan ons de beschrijven.

Vele windmolens op de afsluitdijk in Nederland

En weet je? Het gekke is dat we zelfs op een gegeven moment opnieuw stilstonden op de snelweg. 2 keer zelfs. De eerste keer om wegenwerken die momenteel aan de gang zijn maar we stonden ook stil voor één van de sluizen die schepen moesten laten passeren. Het kan niet gekker want wij als Belg, wij kunnen ons niet inbeelden om stil te staan voor een sluis die open- en dichtgaat op de snelweg.

Aankomst in Antwerpen

Omstreeks 22u50 kwamen we terug aan in Wilrijk. Tijdens de rit hebben de drie honden zich fantastisch gedragen en bijna de hele rit geslapen. In het begin even rondkijken maar nadien comfortabel gelegen. Tazzy meteen op de zetel en Tripple tot aan de eerste pitstop op de vloer. Uiteindelijk heeft ze ook op de zetel gelegen. Natuurlijk! We hebben beschermhoezen voorzien voor in de auto die we toekomstgericht ook kunnen blijven gebruiken. Ikzelf (Manuella) heb bijna tijdens de hele rit wakker geweest maar toen het donker was, werd het moeilijk en dommelde ik in. De lichten van de tegenhangers deden ook pijn aan mijn ogen. Philippe die heeft uiteindelijk bijna de hele rit geslapen. Wij waren al thuis maar onze chauffeurs moesten nog naar het volgende dorp rijden en zouden dan binnen 15 min. thuis zijn.  Met een voldaan gevoel kropen wij een half uurtje laten in ons bed nadat de honden nog even konden rennen in de tuin, een boodschapje konden doen en nog even drinken. Zelfs voor onze honden was het een inspannend maar evengoed een zalig weekend op Vlieland.

Maar we willen vooral aan onze 2 lieve vrienden Rudi en Diane een dikke merci zeggen.
MERCI voor deze fantastische uitstap die jullie ons hebben aangeboden. VIa deze weg al een virtueel boeket bloemen. En natuurlijk Joyce en Ies voor jullie tellen deze mooie bloemen ook.

Zaterdag 5 mei 2022 – Dag 2 op Vlieland

Bij de ochtendkrieken

Goeiemorgen, om half 5 werden we al gewekt door 2 blondjes. T&T sliepen gewoon bij ons in de kamer en hadden hun matje aan de kast liggen. Toch stiekem ergens in de nacht was Tripple heel stilletjes op bed gesprongen om tegen mijn benen te komen liggen. Ondanks dat ik een moeilijke slaper ben, was ik toch moe en had ik hier niets van gemerkt. Blijkbaar moest Tazzy toch zo nodig naar buiten om een boodschapje te doen dat ik maar mopperend ben opgestaan. Ach, even mijn ochtendhumeur. Blijkbaar was ook net het zonnetje wakker aan het worden in die mistige lucht. Het had afgelopen nacht goed geregend want de stenen op het terras waren nat. Na het ochtendplasje van beide honden besloten we nog een poging te doen om wat te slapen. Maar natuurlijk, zo simpel is dat allemaal niet met honden die graag dicht bij je liggen.

Ochtend

Er was geen tijd vermeld wanneer we aan de ontbijttafel werden verwacht, maar rond half negen hoorden we al gestommel in de keuken en kwam er een heerlijke geur van afbakbroodjes onze slaapkamer ingerold. Zelfs de honden werden hier vrolijk van en duwde de deur helemaal open die op een kiertje stond. Blijkbaar was het geen evidentie om de juiste temperaturen te vinden van die oven, maar gelukkig is het toch gelukt dankzij onze medebewoners. Dit hadden Philippe en ikzelf niet meer kunnen doen en 3 jaar geleden hebben we dan ook beslist dat onder ons tweeën op vakantie gaan niet meer te doen is met onze 2 blindengeleidehonden. Dat vraagt voor mij als zwaar slechtziende zoveel energie dat het op den duur geen ontspannende vakantie niet meer is.

Rondje vuurtoren

Nadat we allemaal ons buikje vol hadden gegeten, zowel mens en dier besloten we het eten nog even te laten zakken. Vandaag was het jammer genoeg geen helderblauwe dag zoals gisteren maar eerder grijs weer en een beetje mistig. Om 11u hadden we bij Joyce afgesproken om het gekende toertje rond de vuurtoren te gaan lopen. Chivas en Cenna kennen deze route en nemen ons z’n allen wel mee op sleeptouw.

In de Dorpstraat mochten de honden niet los, maar toen we op de dijk kwamen en het bekendste trapje van Vlieland passeerde mochten alle honden inclusief Lita gewoon los. Eigenlijk niet te geloven. Nog geen 50m van de Waddendijk ligt de Dorpstraat en toch was er op de dijk geen mens te bespeuren op een aantal zielen na. De honden vonden het loslopen precies wel leuk. Zowel voor T&T en Lita was het de eerste keer dat ze vrij waren. En dat we het geweten hebben. Op een gegeven moment kreeg Tripple het helemaal. Even haar emmertje leeggieten dacht ze door maar te rennen en even niet te luisteren. Door het dolle heen was ze van blijdschap. 5 minuten later keerde de rust terug en kwam ze netjes naar ons toe. Het appèl commando had hier op moment niet veel zin. Op de route moesten we ze even 1 keer vastmaken omdat we een drukkere plek op het eiland passeerde, maar gelukkig was het niet druk op moment van passeren.

De vuurtoren

We namen een andere weg naar de vuurtoren. De weg waar ook de auto’s en fietsers rijden die we niet tegenkwamen. De andere weg was een iets moeilijkere route omdat het met veel trappen was en we de harnassen niet bij hadden en het voor Chivas en Cenna ook wat te moeilijk was. Een redelijke beklimming, maar toch genoten we ervan. Tripple en Tazzy gingen hun neus vooral achterna. Zoals in het verleden merkte we toch dat Chivas nog steeds in de buurt van zijn roedel bleef en vaak liep hij vlak achter mij (Manuella). Zonder zorgen kon ik met hem wandelen, maar dat is met Tripple na 7 maanden nog niet het geval. Trouwens in België mogen de honden ook nergens loslopen en ook weer hier moeten we steeds over een paar extra ogen beschikken die de honden in de gaten kunnen houden.

Na een stevige wandeling, want de vuurtoren ligt op het hoogste punt van Vlieland was het even tijd om uit te rusten en werden er enkele mooie foto’s gemaakt van ons met de vier honden. Blond-zwart-zwart-blond. Maar om de vier honden tegelijk naar de lens te laten kijken, dat was blijkbaar niet evident. Ook werden er enkele groepsfoto’s van het hele reisgezelschap gemaakt en uiteindelijk is het gelukt om de vuurtoren er toch mee op te krijgen.

De heide

We wandelden verder naar een groot stuk heide wat erg leek op een Alpenweide volgens Joyce. Een echt stukje natuur waar het zo stil en rustig was en een plekje om tot rust te komen. Heerlijk. Blijkbaar een van de lievelingsplekjes van C&C want blijkbaar liggen hier toch heel wat dennenappels waar ze toch graag liggen op te kauwen. En dat was vandaag niet anders met die 2 zwartjes. T & T strekten liever hun pootjes door lekker heen en weer te rennen en met een stok te spelen. Zij hadden niet zoveel interesse in die dennenappels. En Lita, Lita ontdekte ook dat ze pootjes had gekregen en was ook een vrolijk hondje. Op deze manier hadden Philippe en ik haar nog niet meegemaakt. Zo levendig, zo rollenbollen op haar rug. Op den duur was het geen wit hondje meer maar was het een grijs hondje. Het was fijn om alle vijf de honden zo uitbundig te zien. Zelfs het mensenvolk voelde zich uitgelaten en zeer ontspannen.

Namiddag rusten

Toen we terug in de Dorpstraat aankwamen namen we afscheid van Joyce en de honden. C & C waren toch wel toe aan een grote rustpauze en eerlijk gezegd, ik denk wij met z’n allen ook wel. Nog even enkele boodschappen snel doen in de Spar terwijl de mannen bij de honden buiten bleven wachten. Honden niet in functie, dan mogen ze hier ook de winkel niet binnen. Bij de drogisterij van het eiland (een soort Kruidvat) hadden we Tripple mee binnen genomen en het winkelpersoneel was enthousiast om de opvolger van Chivas te ontmoeten. Lita mocht enkel op de arm mee binnen, maar normaal mocht Tripple ook niet binnen. Ik wilde haar meteen naar buiten brengen, maar het was geen probleem voor het personeel.

Namiddag besloten we de strandwandeling maar te laten voor wat het was want iedereen had wel even een dipje. Zelfs voor de eerste keer in lange tijd besloot ik (Manuella) even op bed te gaan liggen omdat ik zo uitgeput was en dat mijn energiepijl en zich het aangaven. Normaal is Philippe diegene die op bed gaat liggen maar voor een keertje heeft hij zich in de zetel gelegd om wat te rusten en de honden in de gaten te houden. Het was jammer genoeg aan de frisse kant om buiten op het terras te zitten en je kon de honden ook niet gewoon buiten laten omdat de tuin niet was afgesloten.

4 uitgeputte honden. Foto links Tazzy en Tripple. Foto midden Cenna en foto rechts Chivas

Uit eten op Vlieland

In de avond lekker gaan eten bij restaurant ‘De Lutine’. Er was een grote tafel voor ons gereserveerd waar de honden onder de tafel konden liggen. Hier waren T & T wel in werkfunctie en de route van het appartement naar het restaurant deden ze ontzettend goed. Bij Joyce en Ies werden ze wel nog even enthousiast begroet door C & C die vanavond niet meegingen omdat ze al een drukke dag hadden gehad. Strakjes na het eten zouden we hun nog wel zien.

In het restaurant was het een gezellige drukte, met momenten wel een beetje te druk omdat er nog een grote groep achter ons aan het tafelen was. Met momenten heb ik (Manuella) met toch even afgezonderd omdat het zo druk werd in mijn hoofd en ik de conversaties op den duur niet meer kon volgen. Maar wat hebben we met zijn allen wel lekker gegeten en ik moet toegeven dat ik in de avond en nacht geen buikklachten heb gehad. Ik heb volledig lactosevrij gegeten. Ter afsluiting van de avond nog een tasje thee bij Joyce en Ies gedronken en voor dat het volledig donker was keerden we terug naar het appartement. Nog even bijkletsen om dan met een goed gevoel opnieuw te gaan slapen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Paaszondag

Opnieuw een feestje

Wat een avontuurlijke dag werd het vandaag. Vandaag kwamen we met zijn allen samen bij Philippe zijn ouders om samen te zijn. Wij met de honden, Sophie met haar gezin en natuurlijk mijn ouders. Dat hebben we toch wel gemist moet ik toegeven. Oké, het is altijd wel een drukte met veel prikkels, maar toch… het samen zijn met de familie is voor ons ook wel belangrijk. En zeker als je omringd wordt door de kleine simpele dingen van het leven waaronder het geven, het delen en nemen van de vriendschap en liefde. En dat je aanvaardt wordt zoals je echt bent. Daar draait het samenzijn tijdens zo een feesten toch ook om?

Vandaag was het niet anders en vierden wij ook het Paasfeest. De paashaas had net voor de komst van de kinderen nog de chocolade eieren verstopt en het was grappig hoe de paashaas in de tuin rondhuppelde. Sssttt! Dat mogen wij niet tegen onze jonge lezers vertellen, maar we hebben ze wel gezien of beter gezegd gehoord. Al maar goed dat de kinderen in aantocht waren want de chocolade begon al redelijk snel te smelten.

De honden

Ja, ook de honden hebben de paashaas zien rondhuppelen en zaten in de kleine weide die er altijd wel is voorzien voor elke hond die er was. Likkebaardend zaten Tazzy & Tripple aan de omheining te wachten om eruit te mogen en vooral Tripple was niet gelukkig met deze situatie dat ze in de weide zat. We hadden haar eigenlijk nog niet zo horen piepen, maar voor alles is een eerste keer. Tazzy & Tripple, jullie zullen nog geduld moeten hebben tot de tuin chocoladevrij is voor dat jullie mogen komen. Gelukkig was er in de weide ook wel schaduw voorzien waar de honden toch konden gaan liggen. Maar denk je nu dat ze dat deden? Nee hoor! Ze zaten liever te zeuren aan de omheining om eruit te mogen. Natuurlijk moesten de honden wachten tot de tuin chocoladevrij was en dat alles was opgeruimd want chocolade is giftig voor een hond.

Allerlei lekkernijen

Uiteindelijk besloten we de honden toch nog even te laten wachten want oma had toch enkele lekkernijen voorzien. Warme en koude hapjes en ook opa had zijn lekkere frietjes weer gebakken. Dus tussen het terras en in de keuken was het dus even veel te druk en ook niet veilig voor de honden of ons. Het was dan beter om nog even te blijven in de weide. Toch hadden de kinderen geen geduld meer en wilde ze gaan spelen, gaan knuffelen met de honden tussen het eten door. Ja kinderen hebben niet altijd een zittende poep om rustig te blijven zitten tijdens het eten. De kinderen kwamen vragen of ze met de honden mochten gaan spelen. Dat was voor ons wel even een spannend moment want hoe zouden de honden nu reageren op de kinderen zonder aan de riem te hangen en zonder een Bench. Ze hadden elkaar bij kerstmis al ontmoet maar toen zaten de honden rusten in de Bench. We zullen dus zien wat er gaat gebeuren.

De honden en kinderen tezamen.

Ach, uiteindelijk de zorgen die we hadden was helemaal nergens voor nodig. De beiden honden waren tegenover de kinderen véél voorzichtiger dan tegenover ons als volwassenen. Natuurlijk waren T & T wel enthousiast en wilde ze spelen en knuffelen, maar ze waren wel heel rustig en tastte de grenzen af van hoe veilig het was om te spelen met de kinderen. Dat is eigenlijk toch wel knap want Chivas en Cenna deden dat ook. Ze waren ook altijd voorzichtiger met kinderen dan met volwassenen.

Alles verliep goed en nadat we hadden gedaan met eten mochten de honden uit de weide om tegen iedereen een goedendag te kunnen gaan zeggen en op verkenning te gaan samen met de kinderen die dat natuurlijk geweldig vonden.

Voetbal

Op een gegeven moment besloten de kinderen te gaan voetballen al moesten ze voorzichtig zijn met Loïc zijn enkel, maar ook hijzelf had wel zin om te sjotten. Met hun mooie paaskleren voetballen maar. Zelfs de meisjes deden mee en natuurlijk vonden de beiden honden dit geweldig. Het was een voorzichtige voetbalwedstrijd waarbij eigenlijk de honden maar moesten proberen te bal te vangen en dat was wel leuk om te zien. Tripple heeft precies wel wat voetbaltalent want ging één van de meisjes eens even tackelen om de bal te hebben. Gelukkig werd de bal niet kapot gebeten. Daar waren wij al blij om.

Een zaligheid om hier van mee te kunnen genieten. Op een mooie zonnige lentedag samen met je familie doorbrengen met spelende kinderen en honden die goed overeen komen. Wat moet een mens nog meer hebben? Dit maakt ons al gelukkig omdat dit iets simpel en kleins is en wat voor ons enorm waardevol is. Helaas komen aan mooie liedjes ook een einde en moesten wij rekening houdend met het openbaar vervoer de bus op tijd naar huis nemen. Besloten de bus van kwart voor acht te nemen want zo waren we nog net voor het donker thuis. Ja, in Antwerpen heb je de luxe om de bus om 22u nog te nemen maar liefst niet in het donker. Beiden honden hadden een stevig staptempo voorzien waardoor we de bus nog tijdig haalde. Ook de route naar huis was vlotjes verlopen waardoor we met zijn allen met een voldaan gevoel ons dag konden beëindigen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eens wat anders

Ja, het leven bestaat niet alleen maar op uitstap gaan. Soms gewoon thuis zijn, dat kan ook een genot zijn. Dus dit weekend was het zo een we-gaan-eens-niet-weg-weekend. Het was thans wel zonnig weer maar toch moesten we even onze batterijen opladen. Buiten wat luieren in de zetel, berichten updaten op onze blindengeleidehondenblog, maakte we ook tijd om beiden honden een borstelbeurt te geven. Hum… dat was wel weer nodig. We zijn even gestopt met de zalmolie, maar het is te merken dat de honden dan terug meer haarverlies hebben. Vooral bij Tripple komt er enorm veel haar los. Laat hier nu net het probleem liggen dat we Tripple niet vaak mogen borstelen om het haarverlies te stimuleren.

Ik heb nu ook een werkbroek aangedaan om de hond te borstelen en mijn broek was wit van de haren i.p.v. zwart. Na de borstelbeurt van 1u, werd Tazzy ook nog geborsteld’ Bij hem leek het allemaal best nog mee te vallen, alleen wil hij niet zolang stil blijven zitten of blijven staan. Hoe sneller het gaan is, des te beter denkt hij.  De honden zitten nu wel in een ruiperiode en verliezen wel wat haar.

06-03-2022 Naar de losloopweide in Boom park

Naar Boom park

Ook vandaag gaan we de deur uit! We konden met Lilian meerijden naar Boom. Zij ging zwemmen (al hoopt Manuella snel mee te kunnen gaan als het water 18°C is), en wij gingen naar de losloopweide. Ondanks dat T & T gisteren ook al naar de losloopweide waren geweest, was dit vandaag een extra beloning. Hopelijk denken de honden hier ook zo over? Ze wisten al meteen welke richting we uitgingen. Aangekomen aan de losloopweide was het op 1 baasje met zijn hond na rustig. Zo op zondagochtend naar de losloopweide komen is eigenlijk wel ideaal. Op deze weide is het helemaal niet zo druk. Dat is voor ons wel ideaal.

Nieuwe ervaring

Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. We waren wel al eens (vorige keer) met de honden in het berenhol (clubhuis van de ijsberen Boom) geweest, maar vandaag was het zo mooi weer dat we wel op het terras buiten konden zitten. Lilian had voor ons al een plekje voorzien in de zon en uit de wind. Eigenlijk was dat wel genieten en het was niet storend om een jas aan te hebben.

Ikzelf besloot Tazzy zijn harnas uit te doen zodat hij comfortabel zou kunnen gaan liggen maar dat stond niet echt genoteerd in meneer zijn woordenboek. Dus ging hij maar wat rondkijken met de hoop een beetje aandacht te krijgen van de mensen vlak langst ons aan het tafeltje. Manuella koos er bewust voor om Tripple haar harnas aan te laten omdat Tripple dan niet te overprikkelt zou geraken. Een bewuste goede keuze lijkt me ook wel. Als ze gewoon in haar harnas blijft is ze rustig. Uiteindelijk krijgt ze haar beloningen en knuffels ook wel van haar baasje.

Als onze honden in hun harnas zitten is dat zeker geen straf als we een terrasje zouden doen. Ze krijgen voldoende vrije tijd en hun losloopmomenten. Al is het jammer genoeg in een afgebakend terrein waar ook andere honden, maar voor hun is dit wel goed.

Voldaan gevoel

Met een voldaan gevoel keerden we terug huiswaarts. Ook Lilian was ontzettend fier op de honden. Namiddag maakte we er gewoon een luie zondag van en konden we met zijn allen lekker gaan rusten. Morgen is het weer een nieuwe werkweek

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

2-03-2022, het nieuwe veiligheidspoortje is geleverd.

Veiligheidsrekje voor Kinderen, maar ook voor honden

Vandaag werd het veiligheidshekje al geleverd. 1 dag vroeger dan voorzien. Ideaal! Samen met Yamina en Philippe haalde we het lage hekje eruit en plaatste we het nieuwe hekje. Dit alles nam toch wel 1u in beslag. Wie dacht dat dit even snel zou gaan, die was eraan voor de moeite. Gelukkig moesten we al geen gaten in de deurstijlen boren of op andere plaatsen en is het gewoon tussen de deur opspannen. We moesten het rekje wel anders plaatsen, maar dankzij Philippe zijn genius idee staat het rekje, stoort het niet aan de deurklink en kan de deur in de nacht dicht.

Waar te vinden

‘BabyDan klemhek 73-56cm breed en 105cm hoog’ gekocht op www.bol.com. De prijs is wel wat aan de prijzige kant, maar het volgens de reviews is het toch een goed rekje. We zijn dus eens benieuwd. Binnen een maand zal ik onze ervaringen meedelen zodat voor wie interesse heeft in zo een hekje dit ook zou kunnen bestellen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Neerlandpark

Neerlandpark

Vandaag voelde Manuella zich wel wat beter en haar evenwicht is bijna hersteld tot wat ze altijd  gewoon is met haar evenwichtsproblemen. We besloten een poging te wagen om naar het Neerlandpark te wandelen en daar de honden los te laten op de losloopweide. In het verleden kwamen we hier met Chivas en Cenna ook wel eens. Het is een rustige losloopweide met een hondenspeeltuin en een zwemvijver voor de honden.

Gelukkig was het droog weer maar beiden deden we toch een werkbroek aan die vuil mag worden. Ja naar een losloopweide gaan met je goede kleren is echt niet ideaal. Manuella had haar ook een werkbroer besteld die gelukkig tijdig was geleverd.

Aan het begin van het park deden we de harnassen uit zodat de honden als vrije hond konden genieten van een wandeling. Hun neus activeren voor al die andere hondengeuren die daar aanwezig zijn. We ontdekten wel dat rustig wandelen niet in de woordenboek van de honden voorkomen en dat ze al snuffelend een stevige staptempo er op aanhielden. Jammer genoeg zijn ze het park weer aan het bebouwen terwijl er zoveel jaren geleden een mooi park werd geopend met veel ruimte voor mens en dier om te wandelen. Neerlandpark is helemaal anders dan Boom park en met erg warm weer is er in Neerlandpark helemaal geen beschutting tegenover in Boom park is het lekker fris door de vele bomen die er aanwezig zijn.

Aangekomen aan het pad richting de losloopweide moesten we eerst een modderig stuk gras overlopen om aan het poortje te geraken. Als het geregend heeft is het hier een drassige boel. Aangekomen aan het poortje moesten we veilig proberen binnen te geraken want er lagen enorme dikke keien aan beiden kanten zodat het poortje niet helemaal open kon gaan. En dan voor het poortje die enorme kuilen gevuld met water. Jammer genoeg en dat is een minpunt van de meeste losloopweides is dat hier geen extra sleuf in voorzien is waar je U hond rustig kan laten wennen aan de andere honden en de riem in alle rust kan los doen. Nu moet je dat eigenlijk ofwel binnen doen met andere honden rond je heen of aan de buitenkant en dan je hond onder controle houden. Nee, niet zo evident steeds.

Het was niet al te druk. Er was nog een hond op de weide, maar die mensen stonden op het punt de weide te verlaten. Na de begroeting aan de andere hond en de verkenning van de weide waren T & T vertrokken en renden als 2 dolle puppy’s door de weide. Achter elkaar rennen, gaan snuffelen op dezelfde plekjes om dan ook nog op dezelfde plek te gaan plassen.

Opeens hoorde we een plons. Jaja, Tripple heeft de zwemvijver ontdekt en besloot er in te gaan. Na het fluiten kwam ze bij ons en waren de pootjes tot aan de buik nat maar na de 2de en 3de keer was ze helemaal nat en hing toch ook wel onder de modder. Het was geen lichte labrador meer, maar een donkere labrador met lichte schakeringen en haar vacht zat helemaal door elkaar. Gelukkig ontdekte we ook dat Tazzy geen zwemmer is en eigenlijk niet in het water ging.

We hadden er enkele foto’s en video’s geprobeerd te van te maken en deze naar de pleeggezinnen gestuurd. Chantal reageerde al van ‘oei, dat deed Tripple niet bij ons’. Sybren liet ons weten dat Tazzy zelfs plassen ontweek om er niet door te lopen. Ze vonden de video’s toch wel goed gedaan want Manuella probeert alles op gevoel te doen.

Hond met een stok

Na een dik half uurtje begonnen wij het ook fris te krijgen en besloten we terug huiswaarts te keren. Ondertussen heeft Tripple hopelijk voldoende tijd gekregen om op te drogen en is het meeste van de modder ook uit haar vacht verdwenen. In ieder geval thuis zullen we beiden honden nog eens goed afdrogen.

Neerlandpark is bij deze als 2de losloopweide dan ook goedgekeurd en we zullen hier dus regelmatig naartoe komen zodat de honden eens hun energie kwijt kunnen geraken.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Naar deze dag hebben we met zijn allen toegeleeft

Voor we de pc vandaag afsluiten, wilde ik jullie toch nog even mee laten genieten van onze fantastische nieuwe en leuke ervaring. Geniet gerust allen mee.

Eindelijk is het dan zover!

Ik denk net als wij dat er nog een gezin enorm naar deze dag hebben uitgekeken. Het is dan ook de eerste keer dat we het pleeggezin van Tripple zullen ontmoeten. Traditiegetrouw komt normaal het pleeggezin tijdens de interne classweek in het BCG op bezoek om kennis te maken met het nieuwe baasje van hun pupil die ze toch lange tijd onder hun hoede hadden. Maar bij mij verliep het allemaal een beetje anders dan voorzien was.

Uitgesteld

Het bezoek van het pleeggezin van Tripple werd door verschillende omstandigheden op aanraden van het BCG uitgesteld en dat om verschillende redenen. Dit vooral in functie van Tripple. Tripple is een hondje met een gevoelig karakter en voor ons is het ook belangrijk om de binnenkomende prikkels voor haar te kunnen doseren. Door dat we al een volledige thuisclass hadden, dat corona in november nog meer aanwezig was dan nu en dat er voor Tripple zoveel veranderde werd het bezoek uitgesteld. In de voormiddag nog enkele kleine dingen voorbereidt om strakjes aan te bieden. Een klein hapje en drankje kunnen we altijd aanbieden.

Het Pleeggezin van Tripple

Om 14u werd er dan aangebeld. De honden hadden we bewust in onze bureauruimte gezet en de tussendeur ook dicht gedaan. Zo konden Chantal en haar gezin op zijn minst toch rustig binnenkomen. Natuurlijk reageerde zowel Tripple als Tazzy op de stem van Chantal. Achter die gesloten deur hoorden wij 2 ongeduldige honden blaffen. Beiden honden dachten even ‘die stem ken ik!’ Na de eerste menselijke kennismaking deden wij de binnendeur open. Wat een enthousiasme straalde de beiden honden uit. Tazzy kon al niet meer wachten en besloot over het poortje heen te springen om zo Chantal en Frank te begroeten. Dan moet je toch weten dat zo een veiligheidspoortje toch wel ongeveer 1m hoog is. Tazzy ging door het dolle heen terwijl Tripple piepend stond te wachten tot zij ook werd begroet.

Na de enorme enthousiasme-explosie van Tazzy probeerde we hem weg te lokken zodat Tripple haar moment nu kreeg. Ze had al zo flink moeten wachten. Ik nam Tazzy even bij me om hem te kalmeren want het werd toch wel even een druk momentje in de hal. Tripple werd zo enthousiast, zo blij dat ze moeite had om haar lange tong onder controle te houden. En dan haar staart die van pure opwinding van links naar rechts zwiepte. Voor het pleeggezin was het best wel allemaal emotioneel. Vooral Chantal was zo blij. Het was jammer dat ze Tripple niet veel eerder mochten terugzien en dat het was geleden van het moment dat Tripple startte in het BCG voor haar definitieve opleiding.

Even al die stress er af gooien 🙂

We besloten met zijn allen naar de tuin te gaan zodat Chantal en haar gezin Tripple verder konden knuffelen met wat meer ruimte. Natuurlijk maakte Tazzy hier mooi mee gebruik van. Tijdens de puppy opleiding gingen beiden pleeggezinnen regelmatig samen wandelen waardoor Tazzy Chantal ook kende. Gelukkig regende het al niet vandaag maar het was toch een fris windje. Spontaan werden de frisbee of een trektouw gebracht maar als iemand deze wilde afnemen, dan moest er achter de hond gelopen worden. En laat dat nu juist iets zijn wat Tripple zo geweldig vindt want zelden zal ze haar speelgoedje aan je geven. De rust keerde langzaam bij beide honden wel terug, maar toch moesten we ze extreem goed in de gaten houden zodat er geen plantjes werden gemolesteerd door Tripple. Na de uitgebreide knuffel- en speelmomenten keerde de rust eindelijk een beetje terug in huis en besloten we onze gasten een hapje en drankje aan te bieden.

Om de veiligheid van ons hapjes en drankjes te garanderen die op de salontafel werden gezet, besloten we de honden in de bureauruimte te laten liggen. We legden de beiden vetbedjes aan het poortje waardoor de honden zicht hadden op alles en iedereen. Oef, gelukkig waagde Tazzy het niet meer om over het poortje te springen. Ja, Chivas en Cenna mochten ook nooit rond de salontafel lopen als er bezoek was of als er eten en drinken werd neergezet. Die wisten dat op den duur wel, maar deze 2 moeten dat nog leren. Uiteindelijk, je kan niet verwachten dat een hond op 3 maanden alles al perfect gaat kunnen of kennen.

Tijdens het bezoek

Tijdens het hele bezoek werden Tazzy en Tripple wel verwend met bezoekjes en speelmomenten. Natuurlijk mochten onze gasten naar de honden toe. Dat is toch niet meer als normaal.  Helaas bleef ook de tijd hier niet stil staan en werd het al snel tijd om afscheid te nemen. Chantal & Frank waren blij dat ook Tripple goed was terecht gekomen en er werd al afgesproken om van de zomer zeker af te spreken. Zodra hun nieuwe puppy groot genoeg is om het pleegzusje te ontmoeten gaan we er zeker tijd voor vrij maken en dan hopen we meteen ook in één keer Sybren en zijn mama (pleeggezin Tazzy) te kunnen ontmoeten.

Toch wel belangrijk voor ons!

Wij vinden het ook belangrijk om de pleeggezinnen van onze honden te blijven ontmoeten en hun op de hoogte te houden van hoe het verder verloopt met de honden. Uiteindelijk hebben zij de eerste 13 maanden zoveel tijd met de hond doorgebracht. Ik kan ook niet begrijpen dat er geleidehondengebruikers zijn die zeggen van geen contact te willen met het pleeggezin. Maar ja, ieder zijn eigen keuze of mening. Wij houden in ieder geval contact. Dat hadden we met de pleeggezinnen van onze vorige honden ook gedaan en wij vinden het ook leuk om contact te houden met de adoptiegezinnen die onze vorige honden hebben geadopteerd.

Wat genieten wij ook iedere keer van de updates die we binnenkrijgen van Chivas & Cenna als ze weer een leuke wandeling hebben gemaakt.

Conclusie!

Wat een fantastische namiddag en wat een fantastische eerste ontmoeting. We zijn er zeer zeker van overtuigd dat we dit gezin in de loop der jaren nog op regelmatige basis zullen blijven ontmoeten en dat we nog wel leuke momenten gaan beleven. Natuurlijk hop

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Lita op bezoek

Gisteren besloten we de honden een rustdag te geven. Na een intensieve periode zowel voor mij als voor Tripple verdient ze dit wel. Door de stijgende cijfers van de 4de golf, mag Philippe maar max. 2 dagen per week naar bureau komen. Het resultaat is dus dat Philippe en Tazzy wel minder werken op moment dan ik.

Vandaag kwamen onze goede vrienden Rudi & Diane op bezoek met Lita. Altijd leuk hun allen te zien, al hoop ik dat Lita nog dikkere vriendjes zal worden met T & T. Ach, de tijd geven en dan komt het wel goed. Daar zijn we wel van overtuigd. Lita heeft ook in de laatste 6 maanden wel wat avonturen beleefd. Een verhuis naar deze nieuwe baasjes, mee op de zeilboot van haar baasjes gaan zeilen, op vakantie komen bij ons in september en regelmatig dat we ze tussendoor eens opvangen. Dat is helemaal geen probleem.

Ja, deze keer waren onze honden zo vrolijk haar te zien en het dametje van 6 jaar vond het niet altijd even leuk. Naarmate de avond vorderde, konden ze rustig bij elkaar liggen. Dat was wel goed. Uiteindelijk is de bedoeling naar de toekomst dat wij uitstapjes kunnen gaan doen onder ons zevenen en ook eens op reis kunnen naar Vlieland om Chivas en Cenna te gaan bezoeken. Voorlopig is dat nog niet aan de orde.

Tazzy en Tripple zijn vandaag super flink geweest.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.