Categorie: Bezoekje

29/06/2022 Het doorbreken van een dagelijkse patroon

Dagelijks ritueel

Een ritueel, dat kruipt toch zo snel in je kleren. Dat was bij mij niet anders. In de eerste lockdown had ik de toestemming gekregen om vroeger te starten op mijn werk zodat ik niet op de overvolle bussen tijdens de schooluren moest zitten. Ondertussen zijn we zo goed als 2 jaar verder en niet beseffend deed ik dit dus nog. Ik werd hierover aangesproken om me er op attent te maken dat ik eventueel wat later de bus zou kunnen nemen en ik niet om kwart na zeven al op het werk hoefde te zijn. Dus ik overliep even mijn alternatieven en zoals ik voor corona al deed, zou ik dus de bus van 7.10 terug naar mijn werk nemen. Het heeft niet veel zin om de bus van 7.30 te nemen want die zit altijd overvol en is ook vaak te laat waardoor ik dan te laat ben. Maar uiteindelijk als ik om 7.10 de bus met Tripple kan nemen, dan is dit voor mij ook goed.

Ik moet toegeven dat het vanaf morgen wel even zal wennen en dat ik zeker niet mag vergeten een bus later te nemen dan vandaag. Maar je wordt wel snel gewoon al bepaalde dagdagelijkse rituelen in je leven en het zal hier niet anders zijn.

Bezoek

Namiddag hadden wij eerst een speelmoment voorzien in de tuin terwijl onze poetshulp bezig was in huis. Vandaag hadden we ook ons metenhondje Lita in plaats van metenkindje op visite. Haar baasje ging zich even inschrijven in de muziekschool zodat ik (Manuella) en het baasje volgend jaar samen pianoles kunnen gaan volgen. De eerste momenten als Lita bij ons binnen is, dan zijn T&T altijd door het dolle heen. Zo enthousiast dat ze dan door de tuin rennen. Lita begint al een héél klein beetje te spelen met de honden, maar toch… Eerst met zijn drieën in de losloopweide een plas doen en allemaal op die ene plek…  Lita is vandaag niet zo lang gebleven omdat wij ook nog een afspraak om 16u45 hadden opstaan. Anders was ze wat langer gebleven maar gelukkig mocht ze mee naar de volgende afspraak van haar baasje om 15u.

Tandartsvisite

Om 16u30 vertrokken wij dus richting de tandartsenpraktijk op de Bist. Gelukkig niet zo ver, maar helemaal niet eenvoudig om de honden mee naartoe te nemen. Oké, honden zijn wel toegelaten in de praktijk, maar als je alleen gaat blijft de hond nog niet zo makkelijk liggen aan de tafel. En als de hond je geluiden hoort maken… Dan wil die meteen naar je toekomen. Daarom besliste we de honden niet mee te nemen aar de tandarts want hadden toch een dubbele afspraak. De airco werd aangezet voor de honden want het was toch een warme dag vandaag. De afspraak verliep redelijk vlot maar toch… toch houden we niet van de tandarts. Philippe moest jammer genoeg een kies laten trekken.

Even schrikken

Thuis gekomen aten we met zijn allen wat. De honden waren uitgelaten toen ze eten kregen en als beloning extra worteltjes. Na dat het verplichte uurtje rust ging Philippe om 19u even naar buiten om met de honden te spelen, het was toch nog goed weer en ideaal om even op het terras te zitten. Maar zomaar opeens was het spelen voorbij. De verdoving bij Philippe was langzaam uitgewerkt en van het ene moment op het andere moment moest Philippe ook echt stoppen en op bed  gaan liggen. Koortsstuipen met temperaturen van meer dan 39.5°C koorts. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Dus meteen Philippe in bed gestoken en even gezorgd dat hij comfortabel kon rusten. Dat was toch even schrikken. Dit begrepen natuurlijk de honden ook niet. Eerst papa aan het spelen en het volgende moment KO in bed liggen? Toch vreemd! Uiteindelijk heb ik nog even met de honden gespeeld en geknuffeld om vervolgens dan ook voor een keertje op tijd onder de dekens te kruipen. Morgen is het weer op tijd uit de veren want dan is het werkendag voor mij en Tripple.

18/06/2022 Onze eerste uitstap

Onze eerste uitstap

Het is dan zover! Onze eerste uitstap met de trein met ons vieren is een feit! We besloten het rustig aan te doen en hadden met vrienden afgesproken in Geel. Antwerpen – Geel is ongeveer 40 min. We waren een 30min vroeg in Antwerpen-Centraal en besloten een cola te drinken en de hondjes zelf ook te voorzien van wat water. We hadden al een paar keer op voorhand geoefend in het station waardoor vandaag de grote test, alles goed verliep! Oef, wij blij.

Het was toch een warme dag. Vol overtuiging dachten we dat het een dieseltrein was die zou rijden tussen Antwerpen en Geel, maar dat is blijkbaar een elektrische trein geworden sinds een jaar geleden waardoor we dus op –1 moesten vertrekken. Een trein met een lage instap en dat verliep ontzettend goed. We merken wel dat we dus terug meer met onze Zhello applicatie moeten gaan werken om te communiceren zodat we niet door het hele station moeten gaan roepen en elkaar kwijt zouden spelen. Dat gebeurd wel eens in een drukke omgeving.

*Zhello een applicatie voor op je smartphone en is een soort walkietalkie die je op lange afstand kan gebruiken en via 4G/wifi werkt. We hebben een bluetooth knop aan onze rugzak hangen die op dat moment gekoppeld is met onze IPhone en een headset zodat we kunnen communiceren met elkaar.

Geel

Nee, niet de kleur geel, maar het gaat hier over de gemeente geel in de kempen nog gelegen in de provincie Antwerpen. We zijn uitgenodigd bij onze goede vrienden met hun 2 hondjes Ulfie en Valencia (ik ben even de korte naam van Valencia vergeten🤔 en kan er niet opkomen). Door het hele gebeuren rond corona hadden we hun nog niet gezien. Dus zou het wel even spannend worden bij onze aankomst. De treinrit op zich verliep dan ook ontzettend normaal.  Er was wel wat meer drukte op de trein dit weekend dan anders want het was in Dessel ook Graspop (een rockfestival). Gelukkig ondervonden wij er geen last van en was er nog voldoende plaats in de trein. Onze vriendin stond ons in het station al op te wachten.

Bezoek in Geel

De route naar onze vrienden hun appartement is eigenlijk een vrij simpele en eenvoudige route. Niet zo moeilijk en voor de eerste keer haalbaar voor de honden. Zeker als het eigenlijk de eerste keer is dat je samen de wijde wereld met de trein intrekt. We werden verwelkomt door onze gastheer en de 2 hondjes des huizes. Kleine hondjes die graag blaffen en denken dat ze groot zijn. Door het blaffen van 1 van de honden bleek Tripple zich de eerste minuten niet zo veilig te voelen al was dit ontzettend snel over. De kennismaking tussen de 4 honden verliep vlotjes. Even blaffen, grollen, snuffelen aan de poep en eens dit was gebeurd begonnen ze te spelen en achter elkaar aan te lopen. Een grappig gezicht hoe het toch goed klikte. Ondanks de hitte van 30°C viel het in de schaduw op het terras van het appartement héél goed mee om te zitten en genieten. We genoten van de lekkere kookkunsten van onze gastheer en gastvrouw wat wel plezant was.

De terugrit

Helaas aan mooie liedjes komen ook een einde en dat was vandaag niet anders. De heenrit naar Geel verliep ontzettend goed, maar helaas het was te mooi om waar te zijn. Het was zo gezellig en de tijd vloog zo snel voorbij dat het halen van de trein van 20.08 niet meer te doen was. We besloten dan maar de trein van een uur later te nemen omdat de NMBS deze zonder problemen aangaf. De trein van 21u08  reed uitzonderlijk eens NIET rechtstreeks naar Antwerpen maar gewoon tot in Herentals waar we dus met  een overstap in zaten. Gelukkig verliep alles goed en hadden we voldoende tijd om rustig over te stappen in Herentals. Beiden honden deden dit wel goed, maar we moesten wel goed de commando’s aan hun geven en niet gejaagd werken. De conductrice van de trein naar Berchem gaf ons voldoende tijd om in te stappen in Herentals maar was ook in Berchem naar onze deur gekomen om ons helpen uit te stappen. Fantastisch! Even wat minder stress!

Aankomst Berchem station 22.01? VERTREK BUS 21 22.07 volgens de app. Maar blijkbaar is het veranderd en bus 21 richting Wilrijk stopt niet meer onder de brug. 15min. later stonden we er nog te wachten en uiteindelijk een reiziger vertelde ons dat er geen bus 21 naar Wilrijk reed. De halte is dus veranderd, maar hij wist zelf ook niet waar. Daar stonden we dan. Een poging om de halte te zoeken? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. Dus wandelde we richting de bussenperrons voor het station. Maar om er veilig te geraken is echt niet simpel vol fietsen en obstakels. Daar vonden we dus enkele taxi’s en uiteindelijk hebben we een taxi naar huis genomen om uiteindelijk om 22u45 thuis te geraken. Het was nog zo warm buiten dat we nog even genoten hebben van een lekker wijntje op ons terras en dat de honden even lekker konden ontspannen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Trowback: een bericht van 1 jaar geleden.

26/08/2021: Emoties al de hele week! Afgelopen maandag werd Philippe door Lore van het BCG ‘Belgisch Centrum voor Geleidehonden’ opgebeld. Vandaag was het dan zover! Lore, één van de trainsters van het BCG kwam langst met een eventuele opvolger voor Cenna. Want er was een hond klaar die aan het profiel van Philippe beantwoordde.

De kanshebber

De kanshebber was deze keer een reu van net 2 jaar oud. Een blonde labrador en deze keer iets groter dan Chivas. Philippe kreeg eerst wat meer uitleg over de nieuwe hond en waarom deze een matching zou kunnen zijn. Na de uitleg kwam dan het grote moment! De kennismaking met Philippe en ook met mij… Dat was toch wel even heftig want als deze matching positief was en Philippe ermee verder wilde gaan, dan moesten we keuzes maken.

De eerste foto van Tazzy bij ons thuis
Tazzy voor de dopjesbus

Een route lopen

Het moment dat Philippe met Tazzy en route ging lopen was best wel spannend voor ons allen. Achteraf vertelde Philippe het volgende: “Eigenlijk was het wel spannend. Het was helemaal anders werken dan met Cenna. Ik moest met Tazzy ook lopen met een gentle-leader terwijl dit eigenlijk niet nodig was bij Cenna (behalve in noodsituaties). Blijkbaar moeten we ook een aantal nieuwe commando’s gaan gebruiken. De route naar de Boomsesteenweg verliep eigenlijk wel goed. Enkel in het begin was Tazzy te hard afgeleid door Felix, de kat van de buren. Gelukkig was alles goed gegaan en blijkbaar was Lore wel content. “ De matching tussen Tazzy & Philippe was dan ook positief en zijn class in Tongeren zou al zijn op 18/10/2021.

Bewust tijdens de eerste kennismaking tussen Philippe en Tazzy hadden we Chivas en Cenna in de bureau laten wachten. Philippe en Tazzy waren toch een dikke 45 min. weggeweest. Nadat ze terug waren, mochten Chivas en Cenna kennismaken met Tazzy. Alle zottigheid op een stokje met de 2 senioren en de tiener. Lore vertelde dat ze ook het zusje van Tazzy mee had en dat ze die nog een plasje moest laten doen. We boden aan dat ze haar even zou halen zodat ze hier in de tuin een plasje kon doen en even drinken. Het zusje noemde Tripple en was nog een grotere energiebom dan haar broer blijkbaar.

Chivas en Cenna vonden beiden jongelingen wel interessant en zette dan ook alles op alles om lekker mee te gaan doen en zeer actief mee te spelen. Ook al zijn ze bijna 10 jaar, op zo een momenten zijn het even grote puppy’s al de 2 andere honden. Tripple was nog bezig met haar opleiding en zat in haar laatste fase.

Maar wat nu?

De matching is een feit, maar wat nu? We zijn nu op een punt gekomen dat we keuzes moeten maken. Hartverscheurende keuzes waarbij tranen zullen vloeien. In juli hadden we al aangegeven op het BCG dat we nog geen gezin hadden waar beiden honden terecht zouden kunnen en de vraag gesteld of ze ons zouden kunnen helpen. Momenteel had het BCG ook nog geen gezin op hun lijst staan die 2 honden wensten te nemen. 1 hond was geen probleem, maar 2 was er niet. We hadden dit intern al besproken want als de honden zouden verhuizen, waren deze wel gekoppeld aan enkele voorwaarden. Konden de voorwaarden niet ingevuld worden, dan zouden Chivas en Cenna gewoon bij ons blijven tot ze er niet meer waren.

Onze voorwaarden waren niet veeleisend maar wel erg belangrijk voor ons:

  • Chivas en Cenna mogen niet gescheiden worden en moeten terecht komen in hetzelfde gezin.
  • Dat we contact mogen houden met het adoptiegezin
  • Dat ze goed worden verzorgd en kunnen genieten van hun gouden mandje.

De zoektocht kan dus beginnen. Binnen 6 weken zou alles geregeld moeten worden. Een gezin zoeken, alles op het werk regelen om een tijdje afwezig te zijn, maar ook het verwerkingsproces als de honden moesten verhuizen. Philippe had nog niet meteen ja gezegd, maar wilde eerst zeker weten dat er opvang gevonden zou worden voor Chivas en Cenna.

Ikzelf (Manuella) had nog geen zicht op een nieuwe hond en weet ook niet wanneer er een vervanger zou komen. Door dat Chivas en Cenna niet gescheiden kunnen worden, zit ik nu met de hartverscheurende beslissing om Chivas mee op pensioen te laten gaan. Zolang er geen opvang gevonden is kan hij nog wel blijven werken, maar toch… Ik voel me ook wel verdrietig maar aan de andere kant ook wel blij want Philippe krijgt al een opvolger. Ik hoop dus dat hij deze keer deze hond niet moet laten schieten. En hoe het bij mij zal aflopen? Ja, dat zullen we maar moeten afwachten.

Vandaag 1 jaar later 26/08/2022

En vandaag een jaartje later is er dan ook zoveel veranderd. Een dikke 2 weken na het bezoek van Lore kwam het verlossend nieuws dat we een geschikt gezin voor C & C hadden gevonden en dat Philippe toch zijn class met Tazzy zou kunnen starten. Het afscheid van C & C was dan ook best wel zwaar en vooral voor mij (Manuella) omdat ik in een donker gat viel zonder vooruitzichten naar een nieuwe hond. Maar net voor de start van Philippe zijn class kreeg ik het verlossend bericht dat er voor mij ook een opvolger was gevonden en ja hoor! De matching was ook hier positief en niet te geloven, het werd het zusje van Tazzy. Chivas & Cenna hadden hun gouden mandje gevonden en ondertussen zijn we hun al 1 keer gaan bezoeken. Ons leven is ook veranderd door de nieuwe honden, maar ook heel die pandemie van Corona heeft ons leven veranderd.

Maar wat voelen wij ons gezegend dat C & C snel een gouden mandje hadden gevonden zodat we deze weg konden bewandelen en T & T konden verwelkomen. Een zaligheid om 2 pubers in huis hebben die nog maar al te vaak last van puberitis hebben.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Vrijdag 04/05/2022 Dag 1 Vlieland

De voorbereiding

Vlieland here we come.  Rond 8u45 arriveerde R & D samen met Lita met de huurauto. We hadden een busje gehuurd om comfortabel te reizen richting Harlingen. Toch een afstand van 272 KM en dan zijn we er nog niet helemaal want dan moeten we nog eens een boottocht vandaag van 45 min doen om op Vlieland te geraken. De reistijd met de auto is ongeveer 2u41 min. Maar maak er maar ongeveer 3u van. De huurauto werd ook nog voorbereidt voor de comfortabele rit met de honden. We hadden autohoezen voorzien om de zetels en kofferruimte beschermen. Een drie kwartier later ingeladen, plasje gedaan voor mens en dier waren we klaar om te vertrekken.

Onze rit

Tijdens de rit waren er vele lage wolken. De Windmolens naast de Belgische en Nederlandse autosnelwegen verdwenen vanaf de helft uit het zicht. Enkel de beneden kant was te zien volgens de beschrijving van Diane. Philippe en Tazzy besloten helemaal op de achterste bank te gaan zitten zodat mr. Tazzy heel de rit op de zetel kon liggen. We hadden geprobeerd hem aan de voeten te laten liggen, maar Tazzy voelde zich onrustig. Eens hij dicht bij Philippe zat hoorde we hem helemaal niet meer. Ik zat met Tripple op de middelste bank en Tripple bleef tot aan de eerste en enige pitstop rustig liggen aan de voeten. Nadien wilde ze ook wel even op de zetel liggen met haar kopje op mijn schoot.  Onze reis verliep dan ook zonder obstakels en files. Het enige gekke was dat we opeens op de autosnelweg in Nederland moesten stil staan voor bruggen die opengingen om boten te laten passeren. Hoe gek is dat nu? Die Nederlanders toch é! Ik vond het best wel grappig!

We vertrokken in Antwerpen om 9u30 en kwamen in Harlingen aan op de parking om 13u30. Van de parking naar de pendelbus was het al een drukte. Mensen die persé de bus wilde halen die vertrekkensklaar stond. De mensen liepen ons net als de honden gewoon ondersteboven. Diana maakte zich even boos maar na een korte sorry liepen ze door. Conclusie: ze hebben zich voor niets afgejaagd want de buschauffeur bleef netjes wachten tot wij op de bus waren gestapt om mee te rijden. Een volle bus en iedereen droeg er geen mondmasker meer. We waren al aan het rijden toen we tot het besef kwamen dat wij zelf ook ons masker niet ophadden. Blijkbaar was die regel in Nederland al 2 weken geleden afgeschaft terwijl wij in België wel nog steeds ons mondmasker moesten dragen op het openbaar vervoer. Onze boot vertrok om 14u35 maar we waren er al om 13u50 waardoor we nog de tijd hadden om rustig te lunchen. Dat hadden we bewust niet onderweg gedaan omdat we niet wisten hoe de rest van de route dan nog zou verlopen. Tijdens het eten van onze lunch meerde de boot ook aan. Toen begon het echt te kriebelen.

Boottocht

Om 14u15 was het dus tijd voor ons om in te checken en om aan boord te gaan.  Best wel spannend voor ons want dit hadden we met Tazzy en Tripple nog niet gedaan. Het was tevens ook onze eerste uitstap met de honden.  We kozen er bewust voor om met de snelboot naar Vlieland te gaan. De naam van de boot waar mee we de overzet deden was ‘De Koegelwieck’.  Deze overtocht duurde 45 min. Ik (Manuella) had in geval van nood toch maar een reispilletje genomen. De indeling van de boot zag er eigenlijk uit als een vliegtuigindeling. 2 zitjes aan beiden zijkanten en 4 stoelen in het midden. Wij zaten op een rij met vrij veel ruimte en moesten ook een gordel net als in het vliegtuig om. Op die andere rijen was dat niet nodig. Deze boot kon 300 mensen vervoeren en onze bagage moest ook in het bagageruim.  Blijkbaar kregen we hier op de boot hetzelfde filmpje te zien wat ze ook in het vliegtuig altijd tonen met de veiligheidsmaatregelen, maar dit filmpje was aangepast aan onze boot.

De grote boot van 14u die al een half uur geleden was vertrokken en er een 1u30 min over doet, die kwamen we tijdens onze tocht nog tegen en de stroming van die grote boot werd ik toch zeker niet een beetje zeeziek. Maar met een pepermuntje kon ik het toch wat oplossen. Tazzy en Tripple genoten van een rustige overzet en ondervonden hier geen problemen mee want ze lagen rustig aan onze voeten. Naarmate we dichterbij Vlieland kwamen begon het toch wel te kriebelen bij iedereen. En zeker toen er land in zicht kwam…

De Aankomst

Omstreeks 15u15 zouden we aankomen en net zoals bij ons als bij andere passagiers was de opwinding te voelen. Ook de aankondiging van de kapitein was wel vrolijk. Dat toverde een glimlach op onze snoet. Ik zei nog tegen Diane toen we van de boot afwandelde: “Moet ik niet een SMS sturen want in die drukte gaan we ze nooit vinden!”. Diane zei dat het goed kwam en daarbij hoorde we al de ‘oh, je hebt ze toch meegebracht’. Er was afgesproken C & C thuis te laten als Joyce en Ies ons kwamen verwelkomen, maar stiekem hadden ze Chivas en Cenna toch al mee gebracht. Dat hadden wij eerlijk gezegd nu niet verwacht. Ontvangst was dan best ook wel emotioneel. Natuurlijk moesten de honden elkaar eerst begroeten. Tazzy en Tripple waren even moeilijk onder controle te houden in hun harnas, dus besloten we ze even uit te doen zodat de begroeting tussen de honden gemakkelijker verliep. Chivas zijn eerste ex-mannenbaasje die hij begroette was toch zeker niet Philippe en niet zijn ex-vrouwenbaasje. Maar dat werd wel goed gemaakt door Cenna die eerst spontaan het ex-vrouwenbaasje kwam begroeten in plaats van haar ex-mannenbaasje. Na de enthousiaste begroeting van de honden konden de mensen elkaar begroeten. Wij knuffelde Joyce natuurlijk (een uitzondering van buitenstaanders uit onze bubbel) want het was ook zo hartelijk welkom. Zelfs andere eilandbewoners en bezoekers stonden gefascineerd te kijken naar ons spektakel. Na de verwelkoming ging Joyce met ons nog mee naar het appartement. Dit was niet ver van de bootterminal, maar toch was er een taxi geregeld zodat we ons sneller zouden kunnen settelen en nog boodschappen zouden kunnen gaan doen.

Ons appartement

We hadden geluk en zullen dus in het appartement – ‘de Zandhapper’ logeren. Ieder vakantiehuis hier op Vlieland heeft wel een naam. Ons appartement voor de komende dagen was op het gelijkvloers en geschikt voor 4 pers. Er waren 2 deftige slaapkamers met 2 1 persoonsbedden, Een badkamer met bad en een toilet, een wasruimte met wasmachine en er was zelfs een stofzuiger aanwezig en een leefruimte met tv, DVD, en een keuken met koelkast en een kookfornuis. Een elektronisch kookfornuis met oven die wij zelf helaas niet konden bedienen. Het enige kleine minpuntje was dat de tuin niet was afgesloten waardoor de honden van het domein konden en we ze niet buiten konden laten of de deur konden openzetten zonder toezicht.  In het appartement lag al een lekker ‘Vlielands’ brood en een lekkere fles witte wijn.

We moesten wel voor ons eigen bad- en bedlinnen zorgen, maar deze hadden we gehuurd en dit stond bij aankomst ook aan het appartement klaar. Gelukkig maar want anders moesten we hier ook nog mee sleuren. Terwijl ik onze koffers in de slaapkamer aan het zetten was en op mijn eigen tempo de omgeving aan het verkennen was (dat doe ik altijd), had Philippe toch even een emotioneel moeilijk moment. Joyce heeft hem dan ook even getroost. In alle commotie had ik dit niet gemerkt. Tazzy en Tripple wilde ook meteen op verkenning gaan in het appartement en in de tuin. Hier had je dan wel echt een paar extra ogen nodig om die stille gasten in de gaten te houden. We hebben maar de belletjes aangedaan zodat we hun konden horen en wisten waar ze waren.

Even boodschappen doen

Nadat we even gesetteld waren nam Joyce en mij mee op sleeptouw. Ze liet ons de route naar het dorp zien en ook waar zij woonden. Even snel binnen bij Joyce om lekker in alle rust even te knuffelen met Chivas. Ach, als je dit moment krijgt moet je deze toch nemen? De heren waren in het appartement gebleven met de honden zodat wij dames, rustig even boodschappen konden gaan doen. Waardoor ik deze knuffelsessie extra had. We werden vanavond nog uitgenodigd bij Joyce en Ies om een drankje te nuttigen en rustig bij te praten. Iets om naar uit te kijken natuurlijk maar eerst even boodschappen doen bij de ‘Spar’.

Wat een drukte in die winkel! Toch maar beslist meteen ons mondmasker op te zetten. De mensen bekeken ons als buitenaardse wezens. De mensen (toeristen) denk ik vooral waren enorm gehaast en gejaagd en gaven ons niet het vakantiegevoel. We kochten het nodige voor vanavond en ook enkele dingen voor het weekend door te komen. Zo konden wij vanavond lekker eenvoudig eten en Diane en Rudi hadden lekker gekookt op dat gek fornuis.

Avondbezoekje

Om 19u30 werden we verwacht ten huize van het ‘Double C-team dat ons bij aankomst met veel likjes verwelkomde. En de baasjes waren ook blij met ons bezoekje. We hadden voor Joyce en Ies nog een mooi cadeautje voorzien, een cadeau om U tegen te zeggen. We hadden een fotoboek laten maken van de honden door de jaren heen. Een levensboek van hoe ze eruitzagen als pup en helemaal veranderde door de jaren heen dat ze bij ons waren. En natuurlijk hadden we ook een grote zak lekkernijen mee voor Chivas en Cenna waar ze zo verzot op waren. Lekkere dingen die we hun in het verleden konden geven maar die Tazzy en Tripple niet mogen eten.

Ook de kennismaking in de thuisomgeving tussen C&C met T&T verliep ontzettend goed. En dan niet te vergeten dat Lita het hondje van Rudi en Diane er ook nog bij was. Die deed wel niet zo actief mee met het geravot tussen die grote honden maar ze liet haar aanwezigheid wel opmerken. Wat werden we allen verwend met vele hondenlikjes en natuurlijk het strelen, dat mocht niet ontbreken. Chivas en Cenna kwamen nog echt tegen onze benen hangen als ze werden gestreeld en dat vond Tazzy toch niet altijd leuk. Merkte wel dat Chivas en Tripple een goede klik hadden en dat meneer zijn charmes aan het tonen was aan ons missie.

Eigenlijk was het wel een gezellige avond en ook de honden genoten van elkaars gezelschap. Dat was zo mooi om te horen, om te zien. Tegen 22u was het al vrij donker waardoor we toch wel naar ons appartement terug moesten gaan. Dommerik dat ik (Manuella) was. Ik had een zaklamp meegenomen, maar was die toch zeker niet in het appartement vergeten? Gelukkig hadden Rudi en Diane hun zaklamp op hun smartphone in gebruik genomen zodat we met zijn allen veilig van punt A naar punt B konden geraken.

Op weg naar het appartement… Hoor eens de stilte, in de verte het bruisen van de zee, gewoon zo rustgevend, zo aangenaam. In het appartement toch nog even bijpraten over onze eerste dag op Vlieland met al zijn indrukken om dan toch met een voldaan gevoel te gaan slapen. Morgen gaan we naar de vuurtoren samen met Joyce en Chivas en Cenna. En wie weet kunnen er mooie foto’s gemaakt worden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eerste keer slapen op verplaatsing

1ste keer gaan logeren.

Ik verwoord het misschien verkeerd, maar sinds Covid is het de eerste keer dat we met onze honden zijn gaan logeren bij mijn vader en mama plus. Maar we hebben wel al eens op verplaatsing geslapen bij het BCG als de honden naar de cardioloog moesten gaan.

Goeiemorgen, iedereen heeft rustig geslapen ondanks dat het toch warm genoeg was onder het dak. Waar T & T sliepen (in de living) was het minder warm. Beiden zijn erg flink geweest en zo stil in de Bench ondanks dat het voor hun een totaal vreemde locatie was.

Even puzzelen

Om de terugrit naar Antwerpen te plannen werd het toch even puzzelen.  Op zondag het openbaar vervoer nemen is een grote ramp met het beperkte bussen en treinenaanbod dat maar rijdt vanuit Zolder. En laat het nu net vandaag zijn dat er problemen waren op het traject Zolder – Mol – Antwerpen Centraal tussen Herentals en Lier (enkel vervangbussen). Met onze 2 nieuwelingen T&T zou dit een te grote uitdaging worden en vorige keer was het voor onszelf ook een gedoe om nog op de vervang bus te geraken. Gelukkig werden we vandaag door papa in Hasselt aan het station afgezet waar we dan de rechtstreekse trein naar Antwerpen konden nemen. Dit was voor ons, maar ook voor de honden rustgevender omdat beiden honden ook wel in Hasselt station hebben getraind met Lore tijdens hun opleiding.

Obstakel

We moesten op spoor 3 de trein nemen en het was niet al te druk. De beiden honden zochten de deur en er was tussen mij en Philippe afgesproken dat ik als eerste in zou stappen. Dus gemotiveerd zochten we de deur die we vonden maar Tripple weigerde om in de trein te springen. Ik probeerde het opnieuw, maar ze weigerde weer. Dus ik liet Tazzy en Philippe dan maar instappen met het gedacht dat Tripple dan zou volgen, maar helaas! Ze wou niet in de trein springen. Ook niet nadat Tazzy het nog eens doodleuk had voorgedaan. Uiteindelijk is Philippe uit de trein gestapt en heeft mij terwijl ik Tripple vast had geholpen in de trein te stappen. Het was een oude trein met hoge instap en dan een laag perron. Zweetpareltjes liepen van mijn gezicht 🙁 😰😰. Morgen meteen maar een berichtje naar Marc van BCG sturen. Tripple was in de trein ook nog aan het nahijgen en moest er precies net als ik ook even van bekomen.

Gelukkig bij aankomst in Antwerpen Centraal was Tripple weer helemaal de oude en oefende ik het in- en uitstappen in de trein nog eens een keertje. Gelukkig was er hier geen probleem en stapte ze vlotjes in en uit. Zal het dan liggen aan het te hoge perron in Hasselt en dat ze maar een kleine hond is.

Conclusie

Morgenochtend meteen een smsje naar Marc sturen om een afspraak in te plannen om dit op te lossen. Een hond altijd in de trein heffen is nu ook weer niet de bedoeling. Voor de rest verliep de route naar huis op de normale manier.

Thuisgekomen denk ik dat iedereen wel content was. Nog even recupereren van het drukke weekend om morgenochtend weer paraat te staan om te gaan werken. De honden hebben in de tuin nog even liggen rennen achter elkaar en moesten het toch in de gaten houden zodat er geen planten zouden sneuvelen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Onze eerste uitstap

De afgelopen dagen had Philippe toch nog tijd nodig om te herstellen van zijn koortsaanvallen. Gelukkig stond hij deze morgen al veel stabieler op zijn benen dan 3 dagen geleden.

Spannend! Normaal hadden we vorig weekend al op de trein naar Hasselt gezeten en afgesproken met onze vriendengroep van de manège, maar dat is even uitgesteld. Vandaag waren we uitgenodigd op een jubeleum van een 50-jarig huwelijksfeest in Lummen. Over het weer hadden we al niet te klagen want het was een prachtige zonnige dag vandaag. Het was te merken dat het mooi weer was in Antwerpen-Centraal want in het station was het toch wel best druk! Joepie, mooi weer en gezellig met z’n allen opgepropt in de trein naar de zee. Nee hoor! Daar doen wij niet aan mee. We zochten de rustigere kant van Vlaanderen op en trokken richting Limburg.

Helaas was het te moeilijk om zelfstandig in Lummen op de locatie te geraken, maar gelukkig werden we door de gastvrouw in spé zelf opgehaald aan het station van Diest. Lange tijd geleden dat ik hier nog ben geweest. Een jaar of vier geleden passeerden we hier wel eens met C&C als Manuella naar de oogarts moest die haar praktijk hier had. Was even vergeten dat Diest een heel laag perron heeft en als je dus uitstapt een diepe afstap hebt. Gelukkig ging dit wel vlotjes voor de honden, al merkte we dat Tazzy nog wel een beetje ongeduldig is en al wil uitstappen als Manuella nog aan het uitstappen is op haar manier.

De locatie was gelegen een prachtige gerenoveerde hoeve en noemde Hove st Paul (B&B gelegen in de Rekhovenstraat 20, Lummen 3560 België) waar ook een feestzaal aan gekoppeld was met enkele kamers voor een overnachting. Voor ons niet van toepassing omdat we in Zolder bleven overnachten. Mooie locatie, maar om er te geraken met het openbaar vervoer? Nee, niet te doen! Zeker niet op die landelijke wegen waar de fietspaden op de straat zelf liggen en waar nergens geen voetpad ligt.

Het feest

Het was voor ons ook een spannende ervaring want sinds covid was dit ons 2de iets groter feestje dan de beperkte familiefeestjes. Vorig jaar mijn 40ste verjaardag met 35 mensen en nu dit feest met toch wel het dubbele. Tazzy en Tripple gedroegen zich voorbeeldig al was het toch voor ons ook wel een uitdaging om te drinken, een hapje te eten en de honden rustig te laten liggen. Presteerde ik (Manuella) het toch zeker niet om mijn hondensnoepjes te laten vallen uit mijn rugzak over de hele grond. Die 2 honden dachten meteen ‘dit laat ik me niet meer afnemen hoor baasje’.  Het was voor ons een uitdaging om de honden niet te laten opspringen naar andere mensen maar tevens wel een goede les.

Tijdens het eten hadden we een plekje aan de eretafel in de schaduw gekregen. Ideaal voor hondjes. Zij bleven dan ook netjes liggen. Alleen Tripple had het moeilijk als ik samen met mijn begeleider even eten ging halen. 1 keer is ze meegegaan naar het buffet omdat ze onrustig was en de 2de keer bleef ze blij Philippe liggen tot ik terugkwam. Moeten toch toegeven dat het 2 sterke honden zijn.

Tegen 20u was het feestje afgelopen en kwamen mijn papa en Hilde ons oppikken. Het was nog warm genoeg om even op het terras bij papa te zitten om gezellig nog iets te drinken en bij te kletsen. De honden lagen samen in de Bench omdat de tafel te laag was waar drank opstond. Anders zouden ze alles omverlopen. Maar tegen slapen tijd tegen half elf was het nog licht genoeg om een rustige avondwandeling te maken van 25min. Alleen jammer dat je hier op de boerenbuiten ook de honden nergens meer los kan laten lopen. En zeker niet in een dorpskern. Maar ja, de wandeling deed ieder van ons wel goed.

Voorbereiding voor op reis te gaan.

Op reis gaan

Op reis gaan treft elke keer toch een goede voorbereiding. Dagen ben je er al mee bezig. Wat heb jezelf nodig, welk weer gaat het worden, welke kleren neem je mee en hoeveel? Keuzestress is soms wel enorm. Zeker als vrouw. Jammer genoeg ben ik één van die vrouwen met keuzestress waardoor ik vaak véél te veel mee neem op reis! Al maar goed dat je dan een partner hebt die dan even doodleuk zegt: “Teveel meenemen is voor niets nodig, er is een wasmachine en desnoods vragen we Joyce even om hulp. Er zijn nog steeds winkels genoeg die het hoogst nodige in huis hebben.

Neem je dan nog 2 honden mee met speciale zorgen? Ja, dan heb je die stress er ook nog eens bij. Afwegen van zakjes hondeneten voor de komende 5 dagen. Hopen dat je alles in één kleine koffer krijgt. 2 veldbedjes nog meenemen waar ze comfortabel op kunnen slapen. Extra hondendeken voor het geval en 2 hondenhanddoeken.

Daar sta je dan met 2 koffers gevuld. De kleine trolley gevuld met alles voor de honden en de grote trolley gevuld voor ons. Voor de veiligheid namen we ook onze kleine kruimeldief mee, want met die vele hondenharen! We wisten niet of er een stofzuiger aanwezig was in het appartement. Ons kennende wilden we het toch graag bij vertrek netjes achterlaten ook al moesten we toch 50€ schoonmaakkosten betalen.

Gepakt en gezakt waren we klaar. Klaar voor een uitdagend, spannend en emotioneel avontuur. We onze rugzak ook nog mee met daar onze persoonlijke spullen in omdat op de boot we onze koffer niet bij ons konden houden en een hapje en drankje voor onderweg voor mens en dier, dat is toch handig als je dit dicht bij je hebt.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Familiebezoek in Gingelom

Vandaag rijden we samen met Rudi en Diane naar Limburg. Mijn tante en nonkel hebben een westernwinkel in Gingelom en in het verleden hebben ze al enkele kleine dingen voor Philippe gemaakt. Maar nu was het een beetje te ingewikkeld om via Messenger alles door te sturen dat we besloten langst te gaan. Omdat we  de bus en trein in combinatie nog niet hadden genomen, waren Rudi en Diane enthousiast om mee te rijden naar Gingelom samen met ons en de 2 honden en Lita natuurlijk. Het was toch wel spannend omdat het zolang geleden was dat ik (Manuella) er nog op bezoek was geweest en dat ik mijn tante (zus van mijn moeder) nog had gezien. In mijn herinneringen was Gingelom een zeer landelijk dorp en zij wonen ook vlak langst een landweggetje. Om vroeger in de tuin te geraken was niet simpel en voor mij al helemaal niet.

De rit naar Gingelom verliep ontzettend vlot en de honden waren ook heel flink. Tijdens ons bezoek hebben we de hele middag buiten gezeten en zelfs op het moment van dat kleine regenbuitje dat ons passeerde. Maar we zaten droog onder de parasol. Bewust hielden we onze honden aan de leiband in de tuin want mijn nonkel heeft een hele moestuin en ook wel wat dieren zoals, eenden, een gans, kippen en zelfs een paard.  Bronco het paard was heel geïnteresseerd in Lita en ook andersom. Tazzy en Tripple kregen de mogelijkheid om ook even lekker te gaan rennen in de 2de wei die vrij was. Was volledig afgezet waardoor ze niet konden ontsnappen. En gelukkig konden ze ook niet bij het paard.

Ons bezoekje in Limburg was wel goed meegevallen en na het mee eten van een portie spaghetti, was het al snel half negen waardoor we besloten richting huiswaarts te keren. Uiteindelijk richting Antwerpen was toch nog een ritje van 50 min. ongeveer. We waren wel blij wat ons bezoek zo goed was meegevallen. Dat was en is zeker voor herhaling vatbaar en ook met de honden was het meegevallen.

Paaszondag

Opnieuw een feestje

Wat een avontuurlijke dag werd het vandaag. Vandaag kwamen we met zijn allen samen bij Philippe zijn ouders om samen te zijn. Wij met de honden, Sophie met haar gezin en natuurlijk mijn ouders. Dat hebben we toch wel gemist moet ik toegeven. Oké, het is altijd wel een drukte met veel prikkels, maar toch… het samen zijn met de familie is voor ons ook wel belangrijk. En zeker als je omringd wordt door de kleine simpele dingen van het leven waaronder het geven, het delen en nemen van de vriendschap en liefde. En dat je aanvaardt wordt zoals je echt bent. Daar draait het samenzijn tijdens zo een feesten toch ook om?

Vandaag was het niet anders en vierden wij ook het Paasfeest. De paashaas had net voor de komst van de kinderen nog de chocolade eieren verstopt en het was grappig hoe de paashaas in de tuin rondhuppelde. Sssttt! Dat mogen wij niet tegen onze jonge lezers vertellen, maar we hebben ze wel gezien of beter gezegd gehoord. Al maar goed dat de kinderen in aantocht waren want de chocolade begon al redelijk snel te smelten.

De honden

Ja, ook de honden hebben de paashaas zien rondhuppelen en zaten in de kleine weide die er altijd wel is voorzien voor elke hond die er was. Likkebaardend zaten Tazzy & Tripple aan de omheining te wachten om eruit te mogen en vooral Tripple was niet gelukkig met deze situatie dat ze in de weide zat. We hadden haar eigenlijk nog niet zo horen piepen, maar voor alles is een eerste keer. Tazzy & Tripple, jullie zullen nog geduld moeten hebben tot de tuin chocoladevrij is voor dat jullie mogen komen. Gelukkig was er in de weide ook wel schaduw voorzien waar de honden toch konden gaan liggen. Maar denk je nu dat ze dat deden? Nee hoor! Ze zaten liever te zeuren aan de omheining om eruit te mogen. Natuurlijk moesten de honden wachten tot de tuin chocoladevrij was en dat alles was opgeruimd want chocolade is giftig voor een hond.

Allerlei lekkernijen

Uiteindelijk besloten we de honden toch nog even te laten wachten want oma had toch enkele lekkernijen voorzien. Warme en koude hapjes en ook opa had zijn lekkere frietjes weer gebakken. Dus tussen het terras en in de keuken was het dus even veel te druk en ook niet veilig voor de honden of ons. Het was dan beter om nog even te blijven in de weide. Toch hadden de kinderen geen geduld meer en wilde ze gaan spelen, gaan knuffelen met de honden tussen het eten door. Ja kinderen hebben niet altijd een zittende poep om rustig te blijven zitten tijdens het eten. De kinderen kwamen vragen of ze met de honden mochten gaan spelen. Dat was voor ons wel even een spannend moment want hoe zouden de honden nu reageren op de kinderen zonder aan de riem te hangen en zonder een Bench. Ze hadden elkaar bij kerstmis al ontmoet maar toen zaten de honden rusten in de Bench. We zullen dus zien wat er gaat gebeuren.

De honden en kinderen tezamen.

Ach, uiteindelijk de zorgen die we hadden was helemaal nergens voor nodig. De beiden honden waren tegenover de kinderen véél voorzichtiger dan tegenover ons als volwassenen. Natuurlijk waren T & T wel enthousiast en wilde ze spelen en knuffelen, maar ze waren wel heel rustig en tastte de grenzen af van hoe veilig het was om te spelen met de kinderen. Dat is eigenlijk toch wel knap want Chivas en Cenna deden dat ook. Ze waren ook altijd voorzichtiger met kinderen dan met volwassenen.

Alles verliep goed en nadat we hadden gedaan met eten mochten de honden uit de weide om tegen iedereen een goedendag te kunnen gaan zeggen en op verkenning te gaan samen met de kinderen die dat natuurlijk geweldig vonden.

Voetbal

Op een gegeven moment besloten de kinderen te gaan voetballen al moesten ze voorzichtig zijn met Loïc zijn enkel, maar ook hijzelf had wel zin om te sjotten. Met hun mooie paaskleren voetballen maar. Zelfs de meisjes deden mee en natuurlijk vonden de beiden honden dit geweldig. Het was een voorzichtige voetbalwedstrijd waarbij eigenlijk de honden maar moesten proberen te bal te vangen en dat was wel leuk om te zien. Tripple heeft precies wel wat voetbaltalent want ging één van de meisjes eens even tackelen om de bal te hebben. Gelukkig werd de bal niet kapot gebeten. Daar waren wij al blij om.

Een zaligheid om hier van mee te kunnen genieten. Op een mooie zonnige lentedag samen met je familie doorbrengen met spelende kinderen en honden die goed overeen komen. Wat moet een mens nog meer hebben? Dit maakt ons al gelukkig omdat dit iets simpel en kleins is en wat voor ons enorm waardevol is. Helaas komen aan mooie liedjes ook een einde en moesten wij rekening houdend met het openbaar vervoer de bus op tijd naar huis nemen. Besloten de bus van kwart voor acht te nemen want zo waren we nog net voor het donker thuis. Ja, in Antwerpen heb je de luxe om de bus om 22u nog te nemen maar liefst niet in het donker. Beiden honden hadden een stevig staptempo voorzien waardoor we de bus nog tijdig haalde. Ook de route naar huis was vlotjes verlopen waardoor we met zijn allen met een voldaan gevoel ons dag konden beëindigen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Bezoek uit Limburg

Limburg

Daar is mijn vaderland,
Limburgs dierbaar oord!
Daar is mijn vaderland,
Limburgs dierbaar oord!

Bronvermelding: https://www.limburg.be/Limburg/overlimburg/Geschiedenis/Limburgs-volkslied.html

Als Limburgse mag ik toch trots zijn waar ik nu sta in mijn leven. Zo fier op mijn roots, op mezelf en vandaag kan en mag ik mijn Limburgse gastvrijheid nog eens tentoon stellen. Toch is het wel te merken dat ik mijn band met Limburg aan het verliezen ben. Hoe erg dit ook klinkt, hoe pijnlijk het ook aanvoelt, dat is best wel een heftige confrontatie. Het draadje dat mij nog verbind met Limburg is nu toch wel flinterdun aan het worden.

Gelukkig is er nog een kleine connectiviteit met Limburg die me toch de kracht en energie geeft om te blijven hopen en geloven in het goede van andere mensen. Toch stel ik me vaak de vraag af of het nog wel zin heeft dat ik blijf hopen, terwijl ik vaak teleurstellingen moet verwerken die mijn energiepijl de grond inboren. Wordt het niet tijd mijn eigen raad eens op te volgen en dingen los te laten waar ik toch niets aan kan veranderen? Wordt het niet tijd om te genieten van wat er wel waarde geeft aan mijn leven in plaats van mij te blijven pijnigen? Ik denk dat het tijd wordt om een andere weg in te slaan en het negatieve achterwege te laten.

Leuk bezoek

Maar vandaag werden we opgevrolijkt door leuk bezoek uit Limburg. Toch positieve noot vanuit Limburg. Mijn papa & Hilde kwamen vandaag op bezoek en deze keer was het niet om samen boodschappen te gaan doen in de ‘ALDI’ of weet-ik-veel-waar, maar vandaag was het een uitgebreidere kennismaking met T&T. Bij hun vorig bezoek (kerstmis) was dit iets moeilijker omdat we de eettafel hadden gedekt voor 6p. en dat we ook een lange tafel bij moesten bijzetten om ons kerstbuffet te kunnen uitzetten. En natuurlijk, iedereen was feestelijk gekleed en met dat enthousiast begroeten van T&T zou dat niet goed komen vreesden we.  Maar vandaag was dat helemaal anders

Enthousiasme van de honden

Bij het binnenkomen van papa en Hilde hadden we de honden even in de bureau gezet. T&T waren wel ongeduldig en moeten hun uitgebreid laten horen. Gelukkig hadden we nu een hoger veiligheidspoortje voorzien waardoor Tazzy niet meer erover kan springen en gelukkig heeft hij het tot nu toe niet meer gedaan. Ach, het enthousiasme van die 2 toch ook. Er zijn niet veel mensen die de honden echt kunnen negeren tot ze rustig zijn. Ze werden begroet door ons bezoek en als ze rustig bleven wachten werden ze gestreeld, maar als ze tegen het poortje sprongen dan hield het strelen op.

Nadat de kalmte een beetje teruggekeerd was en we dachten dat T&T ook helemaal gekalmeerd waren, gingen we met zijn allen naar de tuin waar T&T even uitgebreider zonder tussenpoortje kennis konden maken. Dat verliep ook redelijk goed buiten dat ze nog graag opspringen. Iedereen zegt wel dat we dit moeten afleren, maar op 4 maanden dit afleren met alles wat we in de afgelopen maanden al hebben geleerd en ontdekt? Ja, dat is niet altijd even simpel. Zeker met zo een kangoeroe als Tazzy is dit geen evidentie en zeker niet als hij zo onverwacht opspringt en je het in ons geval niet meteen zien aankomen. Tripple daar en tegenover springt wel minder, maar is dan weer een hond met een zeer actieve tong. Een tong die ze niet altijd onder controle kan houden.

Na de uitgebreide interessante kennismaking werd het nog een gezellige middag met ons bezoek uit Limburg. De honden hebben zich voorbeeldig gedragen en toen we even het huis uitgingen om een hapje te eten, lagen zij gewoon rustig in de bureau op hun nestje.     

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.