Categorie: Plezant

05-10-2022: Tazzy en Tripple maken kennis met de GoPro Action camera

Woensdagnamiddag en terwijl onze poetshulp in huis aan het kuisen is neem ik (Manuella) Tazzy & Tripple mee naar de tuin. Philippe was buitenhuis aan het werk en had vandaag een KVM-meeting waardoor het wat te moeilijk was om Tazzy mee te nemen.

Ik wilde even weten op een droge namiddag hoe T & T reageerde met de GoPro op hun rug. Toekomstgericht wil ik evengoed met hun ook een tocht maken tijdens het geleidewerk. Graag wil ik jullie mee nemen vanuit het oogpunt van onze honden. Veel plezier met deze grappige video en abonneer je gerust op mijn YouTubekanaal als je meer video’s wil zien van Tazzy & Tripple maar ook van mij tijdens mijn andere passie de piano.

24/05/2022 Chivas naar de spa

Dag lieve lezers, Vandaag post ik even een update vanuit… jawel, Vlieland.  Eigenlijk is het gewoon een leuk berichtje dat Joyce met haar wereld deelt, maar ik vond deze update ook wel heel interessant om met jullie te delen.

Het berichtje van Joyce:

Een vrije dag met Chivas en Cenna . Ochtend/middag/eind v.d. middag/avondwandeling. Prachtige dramatische wolken en vergezichten… wat een genot om op Vlieland te wonen.

Nadat Cenna vorige week bij het #hondenhotelvlieland was voor een groomsessie, was het nu Chivas’ beurt. Cenna wíst precies waar ze heen moest!

Heerlijk toch die hondenspa. Bij mij in BE genoot hij er enkel van als de zus niet in de buurt was want Cenna vond het zo nodig om steeds in de tuinslang te bijten of in de massagekop die we hadden voorzien op de tuinslang.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Bezoek uit Limburg

Limburg

Daar is mijn vaderland,
Limburgs dierbaar oord!
Daar is mijn vaderland,
Limburgs dierbaar oord!

Bronvermelding: https://www.limburg.be/Limburg/overlimburg/Geschiedenis/Limburgs-volkslied.html

Als Limburgse mag ik toch trots zijn waar ik nu sta in mijn leven. Zo fier op mijn roots, op mezelf en vandaag kan en mag ik mijn Limburgse gastvrijheid nog eens tentoon stellen. Toch is het wel te merken dat ik mijn band met Limburg aan het verliezen ben. Hoe erg dit ook klinkt, hoe pijnlijk het ook aanvoelt, dat is best wel een heftige confrontatie. Het draadje dat mij nog verbind met Limburg is nu toch wel flinterdun aan het worden.

Gelukkig is er nog een kleine connectiviteit met Limburg die me toch de kracht en energie geeft om te blijven hopen en geloven in het goede van andere mensen. Toch stel ik me vaak de vraag af of het nog wel zin heeft dat ik blijf hopen, terwijl ik vaak teleurstellingen moet verwerken die mijn energiepijl de grond inboren. Wordt het niet tijd mijn eigen raad eens op te volgen en dingen los te laten waar ik toch niets aan kan veranderen? Wordt het niet tijd om te genieten van wat er wel waarde geeft aan mijn leven in plaats van mij te blijven pijnigen? Ik denk dat het tijd wordt om een andere weg in te slaan en het negatieve achterwege te laten.

Leuk bezoek

Maar vandaag werden we opgevrolijkt door leuk bezoek uit Limburg. Toch positieve noot vanuit Limburg. Mijn papa & Hilde kwamen vandaag op bezoek en deze keer was het niet om samen boodschappen te gaan doen in de ‘ALDI’ of weet-ik-veel-waar, maar vandaag was het een uitgebreidere kennismaking met T&T. Bij hun vorig bezoek (kerstmis) was dit iets moeilijker omdat we de eettafel hadden gedekt voor 6p. en dat we ook een lange tafel bij moesten bijzetten om ons kerstbuffet te kunnen uitzetten. En natuurlijk, iedereen was feestelijk gekleed en met dat enthousiast begroeten van T&T zou dat niet goed komen vreesden we.  Maar vandaag was dat helemaal anders

Enthousiasme van de honden

Bij het binnenkomen van papa en Hilde hadden we de honden even in de bureau gezet. T&T waren wel ongeduldig en moeten hun uitgebreid laten horen. Gelukkig hadden we nu een hoger veiligheidspoortje voorzien waardoor Tazzy niet meer erover kan springen en gelukkig heeft hij het tot nu toe niet meer gedaan. Ach, het enthousiasme van die 2 toch ook. Er zijn niet veel mensen die de honden echt kunnen negeren tot ze rustig zijn. Ze werden begroet door ons bezoek en als ze rustig bleven wachten werden ze gestreeld, maar als ze tegen het poortje sprongen dan hield het strelen op.

Nadat de kalmte een beetje teruggekeerd was en we dachten dat T&T ook helemaal gekalmeerd waren, gingen we met zijn allen naar de tuin waar T&T even uitgebreider zonder tussenpoortje kennis konden maken. Dat verliep ook redelijk goed buiten dat ze nog graag opspringen. Iedereen zegt wel dat we dit moeten afleren, maar op 4 maanden dit afleren met alles wat we in de afgelopen maanden al hebben geleerd en ontdekt? Ja, dat is niet altijd even simpel. Zeker met zo een kangoeroe als Tazzy is dit geen evidentie en zeker niet als hij zo onverwacht opspringt en je het in ons geval niet meteen zien aankomen. Tripple daar en tegenover springt wel minder, maar is dan weer een hond met een zeer actieve tong. Een tong die ze niet altijd onder controle kan houden.

Na de uitgebreide interessante kennismaking werd het nog een gezellige middag met ons bezoek uit Limburg. De honden hebben zich voorbeeldig gedragen en toen we even het huis uitgingen om een hapje te eten, lagen zij gewoon rustig in de bureau op hun nestje.     

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Neerlandpark

Neerlandpark

Vandaag voelde Manuella zich wel wat beter en haar evenwicht is bijna hersteld tot wat ze altijd  gewoon is met haar evenwichtsproblemen. We besloten een poging te wagen om naar het Neerlandpark te wandelen en daar de honden los te laten op de losloopweide. In het verleden kwamen we hier met Chivas en Cenna ook wel eens. Het is een rustige losloopweide met een hondenspeeltuin en een zwemvijver voor de honden.

Gelukkig was het droog weer maar beiden deden we toch een werkbroek aan die vuil mag worden. Ja naar een losloopweide gaan met je goede kleren is echt niet ideaal. Manuella had haar ook een werkbroer besteld die gelukkig tijdig was geleverd.

Aan het begin van het park deden we de harnassen uit zodat de honden als vrije hond konden genieten van een wandeling. Hun neus activeren voor al die andere hondengeuren die daar aanwezig zijn. We ontdekten wel dat rustig wandelen niet in de woordenboek van de honden voorkomen en dat ze al snuffelend een stevige staptempo er op aanhielden. Jammer genoeg zijn ze het park weer aan het bebouwen terwijl er zoveel jaren geleden een mooi park werd geopend met veel ruimte voor mens en dier om te wandelen. Neerlandpark is helemaal anders dan Boom park en met erg warm weer is er in Neerlandpark helemaal geen beschutting tegenover in Boom park is het lekker fris door de vele bomen die er aanwezig zijn.

Aangekomen aan het pad richting de losloopweide moesten we eerst een modderig stuk gras overlopen om aan het poortje te geraken. Als het geregend heeft is het hier een drassige boel. Aangekomen aan het poortje moesten we veilig proberen binnen te geraken want er lagen enorme dikke keien aan beiden kanten zodat het poortje niet helemaal open kon gaan. En dan voor het poortje die enorme kuilen gevuld met water. Jammer genoeg en dat is een minpunt van de meeste losloopweides is dat hier geen extra sleuf in voorzien is waar je U hond rustig kan laten wennen aan de andere honden en de riem in alle rust kan los doen. Nu moet je dat eigenlijk ofwel binnen doen met andere honden rond je heen of aan de buitenkant en dan je hond onder controle houden. Nee, niet zo evident steeds.

Het was niet al te druk. Er was nog een hond op de weide, maar die mensen stonden op het punt de weide te verlaten. Na de begroeting aan de andere hond en de verkenning van de weide waren T & T vertrokken en renden als 2 dolle puppy’s door de weide. Achter elkaar rennen, gaan snuffelen op dezelfde plekjes om dan ook nog op dezelfde plek te gaan plassen.

Opeens hoorde we een plons. Jaja, Tripple heeft de zwemvijver ontdekt en besloot er in te gaan. Na het fluiten kwam ze bij ons en waren de pootjes tot aan de buik nat maar na de 2de en 3de keer was ze helemaal nat en hing toch ook wel onder de modder. Het was geen lichte labrador meer, maar een donkere labrador met lichte schakeringen en haar vacht zat helemaal door elkaar. Gelukkig ontdekte we ook dat Tazzy geen zwemmer is en eigenlijk niet in het water ging.

We hadden er enkele foto’s en video’s geprobeerd te van te maken en deze naar de pleeggezinnen gestuurd. Chantal reageerde al van ‘oei, dat deed Tripple niet bij ons’. Sybren liet ons weten dat Tazzy zelfs plassen ontweek om er niet door te lopen. Ze vonden de video’s toch wel goed gedaan want Manuella probeert alles op gevoel te doen.

Hond met een stok

Na een dik half uurtje begonnen wij het ook fris te krijgen en besloten we terug huiswaarts te keren. Ondertussen heeft Tripple hopelijk voldoende tijd gekregen om op te drogen en is het meeste van de modder ook uit haar vacht verdwenen. In ieder geval thuis zullen we beiden honden nog eens goed afdrogen.

Neerlandpark is bij deze als 2de losloopweide dan ook goedgekeurd en we zullen hier dus regelmatig naartoe komen zodat de honden eens hun energie kwijt kunnen geraken.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Naar deze dag hebben we met zijn allen toegeleeft

Voor we de pc vandaag afsluiten, wilde ik jullie toch nog even mee laten genieten van onze fantastische nieuwe en leuke ervaring. Geniet gerust allen mee.

Eindelijk is het dan zover!

Ik denk net als wij dat er nog een gezin enorm naar deze dag hebben uitgekeken. Het is dan ook de eerste keer dat we het pleeggezin van Tripple zullen ontmoeten. Traditiegetrouw komt normaal het pleeggezin tijdens de interne classweek in het BCG op bezoek om kennis te maken met het nieuwe baasje van hun pupil die ze toch lange tijd onder hun hoede hadden. Maar bij mij verliep het allemaal een beetje anders dan voorzien was.

Uitgesteld

Het bezoek van het pleeggezin van Tripple werd door verschillende omstandigheden op aanraden van het BCG uitgesteld en dat om verschillende redenen. Dit vooral in functie van Tripple. Tripple is een hondje met een gevoelig karakter en voor ons is het ook belangrijk om de binnenkomende prikkels voor haar te kunnen doseren. Door dat we al een volledige thuisclass hadden, dat corona in november nog meer aanwezig was dan nu en dat er voor Tripple zoveel veranderde werd het bezoek uitgesteld. In de voormiddag nog enkele kleine dingen voorbereidt om strakjes aan te bieden. Een klein hapje en drankje kunnen we altijd aanbieden.

Het Pleeggezin van Tripple

Om 14u werd er dan aangebeld. De honden hadden we bewust in onze bureauruimte gezet en de tussendeur ook dicht gedaan. Zo konden Chantal en haar gezin op zijn minst toch rustig binnenkomen. Natuurlijk reageerde zowel Tripple als Tazzy op de stem van Chantal. Achter die gesloten deur hoorden wij 2 ongeduldige honden blaffen. Beiden honden dachten even ‘die stem ken ik!’ Na de eerste menselijke kennismaking deden wij de binnendeur open. Wat een enthousiasme straalde de beiden honden uit. Tazzy kon al niet meer wachten en besloot over het poortje heen te springen om zo Chantal en Frank te begroeten. Dan moet je toch weten dat zo een veiligheidspoortje toch wel ongeveer 1m hoog is. Tazzy ging door het dolle heen terwijl Tripple piepend stond te wachten tot zij ook werd begroet.

Na de enorme enthousiasme-explosie van Tazzy probeerde we hem weg te lokken zodat Tripple haar moment nu kreeg. Ze had al zo flink moeten wachten. Ik nam Tazzy even bij me om hem te kalmeren want het werd toch wel even een druk momentje in de hal. Tripple werd zo enthousiast, zo blij dat ze moeite had om haar lange tong onder controle te houden. En dan haar staart die van pure opwinding van links naar rechts zwiepte. Voor het pleeggezin was het best wel allemaal emotioneel. Vooral Chantal was zo blij. Het was jammer dat ze Tripple niet veel eerder mochten terugzien en dat het was geleden van het moment dat Tripple startte in het BCG voor haar definitieve opleiding.

Even al die stress er af gooien 🙂

We besloten met zijn allen naar de tuin te gaan zodat Chantal en haar gezin Tripple verder konden knuffelen met wat meer ruimte. Natuurlijk maakte Tazzy hier mooi mee gebruik van. Tijdens de puppy opleiding gingen beiden pleeggezinnen regelmatig samen wandelen waardoor Tazzy Chantal ook kende. Gelukkig regende het al niet vandaag maar het was toch een fris windje. Spontaan werden de frisbee of een trektouw gebracht maar als iemand deze wilde afnemen, dan moest er achter de hond gelopen worden. En laat dat nu juist iets zijn wat Tripple zo geweldig vindt want zelden zal ze haar speelgoedje aan je geven. De rust keerde langzaam bij beide honden wel terug, maar toch moesten we ze extreem goed in de gaten houden zodat er geen plantjes werden gemolesteerd door Tripple. Na de uitgebreide knuffel- en speelmomenten keerde de rust eindelijk een beetje terug in huis en besloten we onze gasten een hapje en drankje aan te bieden.

Om de veiligheid van ons hapjes en drankjes te garanderen die op de salontafel werden gezet, besloten we de honden in de bureauruimte te laten liggen. We legden de beiden vetbedjes aan het poortje waardoor de honden zicht hadden op alles en iedereen. Oef, gelukkig waagde Tazzy het niet meer om over het poortje te springen. Ja, Chivas en Cenna mochten ook nooit rond de salontafel lopen als er bezoek was of als er eten en drinken werd neergezet. Die wisten dat op den duur wel, maar deze 2 moeten dat nog leren. Uiteindelijk, je kan niet verwachten dat een hond op 3 maanden alles al perfect gaat kunnen of kennen.

Tijdens het bezoek

Tijdens het hele bezoek werden Tazzy en Tripple wel verwend met bezoekjes en speelmomenten. Natuurlijk mochten onze gasten naar de honden toe. Dat is toch niet meer als normaal.  Helaas bleef ook de tijd hier niet stil staan en werd het al snel tijd om afscheid te nemen. Chantal & Frank waren blij dat ook Tripple goed was terecht gekomen en er werd al afgesproken om van de zomer zeker af te spreken. Zodra hun nieuwe puppy groot genoeg is om het pleegzusje te ontmoeten gaan we er zeker tijd voor vrij maken en dan hopen we meteen ook in één keer Sybren en zijn mama (pleeggezin Tazzy) te kunnen ontmoeten.

Toch wel belangrijk voor ons!

Wij vinden het ook belangrijk om de pleeggezinnen van onze honden te blijven ontmoeten en hun op de hoogte te houden van hoe het verder verloopt met de honden. Uiteindelijk hebben zij de eerste 13 maanden zoveel tijd met de hond doorgebracht. Ik kan ook niet begrijpen dat er geleidehondengebruikers zijn die zeggen van geen contact te willen met het pleeggezin. Maar ja, ieder zijn eigen keuze of mening. Wij houden in ieder geval contact. Dat hadden we met de pleeggezinnen van onze vorige honden ook gedaan en wij vinden het ook leuk om contact te houden met de adoptiegezinnen die onze vorige honden hebben geadopteerd.

Wat genieten wij ook iedere keer van de updates die we binnenkrijgen van Chivas & Cenna als ze weer een leuke wandeling hebben gemaakt.

Conclusie!

Wat een fantastische namiddag en wat een fantastische eerste ontmoeting. We zijn er zeer zeker van overtuigd dat we dit gezin in de loop der jaren nog op regelmatige basis zullen blijven ontmoeten en dat we nog wel leuke momenten gaan beleven. Natuurlijk hop

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tripple vandaag mee naar de pianoles.

Ik zonder Tripple naar het ziekenhuis.

Deze voormiddag moest ik niet werken want ik had een consult bij de oogarts in het ziekenhuis UZA in Antwerpen. Met Tripple had ik deze route nog niet verkend en ik besloot haar dit nog even te besparen om verschillende redenen:
–             gezichtsveld controle en oogdrukmetingen
– onderzoek van het gezichtsveld
– met een lampje kijken in de ogen

Dat zijn toch wel van die vervelende onderzoeken waar een afleiding van een hond niet ideaal is. Wetend dat de arts de hond ook wel leuk vindt en dat ik Tripple op dat punt nog niet voor de leeuwen wil gooien. Met de tijd zal het wel komen dat ze ook meekomt naar dit ziekenhuis. Die oogonderzoeken vragen toch van mij keer op keer steeds veel energie. Als aan mij lag, deed ik het gezichtsveldonderzoek niet meer. Iedere keer om de 6 maanden ben ik nadien er zo mottig van. Helaas heb ik daar geen keuze over en beslist de arts in sommige gevallen nog van wat het beste is.

Mee naar de pianoles

Namiddag had ik nog 1x pianoles voor het jaar 2021. Wat opnieuw een gek jaar toch was. Gelukkig kon ik wel verder met de pianoles gaan omdat dit eigenlijk 1 op 1 was. Maar toch ook door de opleiding van Tripple enkele lessen gemist. Natuurlijk, ook de covid cijfers zijn zeer afhankelijk wat ik beslis op moment.  Ik ben al van begin november niet meer naar het koor geweest omdat het te druk was (te veel volk in het lokaal). Voor het DKO zijn er de onderwijsmaatregelen en ik had nu niet zoveel zin om in een te kleine ruimte te zitten. Ik moet toegeven dat onze dirigente wel extreem zich aan de regels houdt. Maar door mijn visus probleem kan ik heel die situatie niet inschatten.

Tripple was ontzettend vrolijk om mijn pianoleraar te zien die het moeilijk had om haar geen aandacht te geven. Simpel is echt wel anders met zo een hond die je likjes wil geven en je zo met een snoet aankijkt van ‘streel me, ik wil spelen en knuffelen’. Maar daar moet ik nog wel meer de klemtoon leggen op discipline voor mijzelf en ook naar de hond toe.  Tripple kan echt wel genieten van pianomuziek, en meteen nadat ze de rust had gevonden, kon ik beginnen met spelen. Alleen 1 klein detail… Ik kon de piano niet gebruiken zoals ik zou willen want madam had haar snoet op mijn voet gelegd waardoor ik niet echt kon bewegen. Merk wel als ik een beetje beweeg dat ze toch wel heel alert is.

Na de pianoles terug naar huis en kregen beiden honden een lekkere Edgar Cooper Denta stick die ze al redelijk snel ophadden. Nog even spelen met beiden honden in de tuin om dan de dag af te sluiten met wat televisie te kijken. Vanavond mocht ik toch al niet meer echt eten want ik moest nuchter zijn voor mijn medisch onderzoek van morgen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Lita op bezoek

Gisteren besloten we de honden een rustdag te geven. Na een intensieve periode zowel voor mij als voor Tripple verdient ze dit wel. Door de stijgende cijfers van de 4de golf, mag Philippe maar max. 2 dagen per week naar bureau komen. Het resultaat is dus dat Philippe en Tazzy wel minder werken op moment dan ik.

Vandaag kwamen onze goede vrienden Rudi & Diane op bezoek met Lita. Altijd leuk hun allen te zien, al hoop ik dat Lita nog dikkere vriendjes zal worden met T & T. Ach, de tijd geven en dan komt het wel goed. Daar zijn we wel van overtuigd. Lita heeft ook in de laatste 6 maanden wel wat avonturen beleefd. Een verhuis naar deze nieuwe baasjes, mee op de zeilboot van haar baasjes gaan zeilen, op vakantie komen bij ons in september en regelmatig dat we ze tussendoor eens opvangen. Dat is helemaal geen probleem.

Ja, deze keer waren onze honden zo vrolijk haar te zien en het dametje van 6 jaar vond het niet altijd even leuk. Naarmate de avond vorderde, konden ze rustig bij elkaar liggen. Dat was wel goed. Uiteindelijk is de bedoeling naar de toekomst dat wij uitstapjes kunnen gaan doen onder ons zevenen en ook eens op reis kunnen naar Vlieland om Chivas en Cenna te gaan bezoeken. Voorlopig is dat nog niet aan de orde.

Tazzy en Tripple zijn vandaag super flink geweest.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

2021-10-09 Update van onze gepensioneerden

Hallo,

Een update van onze 2 eilandbewoners Chivas en Cenna.
We zijn blij met de beslissing die we toch hebben genomen in het welzijn van onze 2 gepensioneerde honden. Ze voelen zich op het eiland wel vrij en  gelukkig en dat maakt ons wel blij. Oke, het is met momenten nog wel heftig voor mij (Manuella), maar door alle mooie berichten die we ontvangen en de reacties van onze vrienden en familie, kan ik het afscheid van Chivas en Cenna nu wel beter plaatsen. Door over onze honden te vertellen op deze website, is dit voor mij wel een verwerkingsproces.

De honden genieten elke dag van het leven dat ze nu hebben. Vrije wandelingen, lekker eten, knuffels met de baasjes. Wat wil een hond nu nog meer hebben? Maar ze hebben dat natuurlijk ook wel verdiend. Het zou fout zijn als we het hun niet hadden gegund.

Vrijdag 8 oktober 2021 was best ook wel een emotionele dag en dit om verschillende redenen. Het was de verjaardag van C&C en we kregen via Facebook de mooie herinneringen te zien die we al hadden gedeeld op deze dag in de afgelopen jaren. Ja, Chivas en Cenna werden deze dag 10 jaar. Dit is toch wel een speciale leeftijd. Wat hadden wij dit ergens nog wel graag met hun willen vieren, maar dat was niet mogelijk omdat volgende week voor Philippe al een nieuw hoofdstuk gaat starten. Maar in plaats van dat wij hun zouden verwennen met allerlei lekkere dingen, deden dat nu Joyce en Isaäc dit nu met veel plezier. Ze bezorgde ons nog een mooi fragmentje van hun lekkere lunch die ze met plezier opaten.

De heerlijke beelden en video’s die passeren toveren een glimlach op een mens zijn gezicht. Ook al kunnen we niet alles waarnemen, aan de geluiden van de video-opnames kunnen we al veel waarnemen. Daar zullen we Joyce dankbaar voor blijven voor al deze updates.

Ze hebben gisteren voor de eerste keer de wandeling naar de vuurtoren gemaakt wat blijkbaar het hoogste punt is op het eiland. Een stevige wandeling, maar het was wel ontzettend mooi weer. Onze honden hadden van zo kort bij nog nooit een vuurtoren gezien. Ze hebben er in ieder geval wel van genoten en het baasje ook. 

Beiden honden doen het dus goed en er volgt snel weer een update over deze kanjers

 Groetjes het Phima-team

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.