Categorie: Niet normaal

Donderdag 9 juni 2022, een dag van Frustratie

Afwisseling

Mijn werkdag met Tripple was vandaag een tikkeltje anders dan normaal. Al begon deze op de gewoonlijke manier. Vanochtend samen thuis vertrokken met Philippe naar de bushalte om onze gewone werkdag te voltooien tot 12u.

Vandaag had ik (Manuella) nog in het hoofdgebouw een vergadering die van 12 tot 13u duurde. Op weg naar het hoofdgebouw wilde ik Tripple even een plasje laten doen, maar daar had ze niet veel zin in waardoor we ze het nog een uurtje extra moest ophouden. Tripple kan haar kleine plas wel lang ophouden want als ik haar om 9u30 wil buiten laten dan gaat ze er nog eens goed bijliggen in haar bench en staat ze niet op.

Vervanghalte

Om 13u wandelde we terug van het hoofdgebouw naar de ‘Brederodestraat’ waar we de bus namen van 13.23u. We waren ruim op tijd, maar de bus van 13u23 en de bus van 13.38 zijn gewoon weg niet gepasseerd aan de bushalte. Door een omleiding waardoor mijn bus niet passeert aan de halte ‘Troonplaats’ moet ik de volgende maand aan de vervanghalte ‘Broedermin’ opstappen. En daar stonden we ook netjes te wachten.

De bus van 13u53 was ook te laat en ik wilde niet het risico nemen om nog een kwartier te wachten. Dus de eerstvolgende bus richting bushalte ‘station Zuid’ die heb ik dan maar genomen. Daar konden we ofwel bus 181 nemen die ik van plan was te nemen of wel bus 500. En er was dan gelukkig ook een stukje graas waar Tripple een plasje zou kunnen doen. Maar hoe ik het ook probeerde, Tripple wilde ook nu niet plassen.

Frustratie

Ik merkte aan Tripple dat ze mijn frustratie ook aanvoelde. Ik had om 14u30 met Diane afgesproken om naar Edegem te rijden want ik kon eindelijk mijn nieuwe bril gaan ophalen nadat die 6 weken geleden was besteld. Maar we kwamen dan ook pas rond 14u30 thuis binnengewaaid. Ik had nog niet gegeten en bij het binnenkomen moest Tripple toch een enorme grote plas gaan doen. Wat heeft zij toch een sterke blaas. Veel sterker dan haar baasje. Uiteindelijk Diane nog op tijd gebeld zodat zij er zou zijn om 15u. Dat gaf me iets meer ruimte om toch nog een beetje te eten.

Terwijl Tripple van haar rust nadien kon genieten, ging ik met Diane op pad om mijn nieuwe bril op te halen. Ja, een nieuwe bril op je snoet is altijd even wennen en dat was nu niet anders. Maar ik had in de avond veel last van hoofdpijn en had de indruk dat er iets niet klopte. Het was nu wel lang geleden dat ik mijn bril had vervangen. Dus misschien had het wel even tijd nodig.

Even ter update

Philippe en Tazzy waren vandaag op de terreinen van BASF en merkte niets van onze frustratie. Mr. Tazzy vond het wel zo amusant om overal met zijn neus weer even in te zitten, tussen de takken, tussen de grassprieten… En hij moest het toch weer presteren om een stuk kadaver van wat ooit een mini levend schepsel was. Ja, op de terreinen van BASF loopt ook wel het één en ander rond. Maar uiteindelijk wist Philippe het toch maar weer tijdig uit Tazzy zijn muil te vissen. Om één of andere reden proberen di honden dat altijd te verdoezelen omdat ze weten dat ze het niet mogen. Toch ontdekken wij het altijd wel.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

28-02-2022, wat vliegt de tijd

Wat vliegt de tijd!

Het is toch niet te geloven. Letterlijk, maar ook figuurlijk vliegt de tijd wel voorbij. Je hebt nog niet de tijd om op het einde van de avond even rustig na te genieten van de dag die net gepasseerd is. De tijd, die trekt zich nergens iets van aan en blijft maar doorlopen. Soms lijkt het echt of we met die opgelegde 24u die ieder van ons ter beschikking heeft, niet toe komen. Het gejaagde leven dat wij voor corona hadden lijkt langzaam terug mee bezit te nemen van ons, hoe hard we ons er ook tegen verzetten. De algemene maatschappij leeft gejaagd. Als stadsmens moet je mee in het snelle leven.  Soms zou ik de tijd een halt willen toeroepen zodat de tijd rustig voorbij zou gaan, maar helaas bestaat die oplossing niet.

Het was dus wel een goede bewuste keuze geweest om toch wat te leven met de voet op de levensrem. Het gejaagde stresserende leven niet helemaal toe te laten in ons leven. Gewoon er op letten dat we nu met de honden alles op een rustigere tempo kunnen doen. Je merkt natuurlijk wel een enorm verschil tegenover de opleidingsfase en de eerste maanden van Chivas en Cenna bij ons. Zij waren genoodzaakt om tijdens de Class en de postclass alles te leren met ons waardoor we ook veel sneller meekonden in de maatschappij. Met Tazzy en Tripple is het wat anders omdat onze class aangepast werd in functie van de covid maatregelen die er heerste tussen oktober 2021 en nu vandaag. Momenteel hebben we nog maar een kleine regio verkent met de honden, maar het is de bedoeling om onze grenzen snel te kunnen verleggen.

De tijd… Daar gaan we weer… Gejaagd door de tijd die maar wil dat wij vooruit gaat!

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Oefening met de schoentjes en nadien naar de pianoles met Tripple

Deze ochtend Philippe vroeg uit de veren want hij ging met Tazzy naar het werk. Om half 7 vertrokken maar om 10 voor 7 kreeg ik een telefoontje van Philippe met de vraag of zijn badge van het werk nog thuis ergens lag (tafels). Na het zoeken witte badge op een witte placemat kon ik bevestigen aan Philippe dat deze dus nog thuis lag. Met een teleurstelling kwam Philippe dan terug naar huis met Tazzy die het niet begreep dat hij nu al moest terugkeren.

Deze week begin ik ook terug met werken maar in samenspraak met mijn diensthoofd, werk ik 10u van thuis uit deze week. Zo heb ik nog tijd om te oefenen met Tripple. Deze beslissing werd half november al gemaakt toen ik nog geen idee had hoelang mijn class zou duren. Na mijn 2u30 min. telewerk, was het dus de tijd voor Philippe om te beginnen met werken. Door dat hij zijn badge was vergeten, zou hij dus vandaag ook van thuis uit werken.

Oefenen met de schoentjes

Na mijn werk besloot ik even tijd te steken in het oefenen van het dragen van de nieuwe schoentjes die ik had gekocht. De schoenen die Chivas en Cenna hadden, kon zij niet dragen omdat deze te groot waren. Gelukkig paste deze wel voor Tazzy. Het was wel een hele karwei om ze aan te krijgen en nadien gingen we naar de tuin. Eigenlijk geen slim idee moet ik achteraf toegeven. Tripple begon als een razende te rennen en vloog door onze beplanting heen. Dan in combinatie nog eens met een 2de hond achter je aan? Nee, dit zag ik niet goed komen. Ik dacht al van als ik niet ingrijp nu krijgt die nog een hartaanval.

Ik kreeg Tripple nog niet meteen gevangen en zelfs niet met zo een paardensnoepje waar ze zo op verlekkerd zijn. Lichtjes kreeg ik paniek. Ik besloot Tazzy naar binnen te brengen bij Philippe en rustig even af te wachten. Tripple liep al iets kalmer en uiteindelijk kon ik haar te pakken krijgen en deed ook meteen de schoenen uit. De volgende keer gaan we dit ook niet meer in de tuin doen, maar doen we het gewoon buiten op straat tijdens een vrije wandeling. Dan moet ze wel meelopen en volgen. Met de tijd zal dit dan toch ook wel loslopen.

Het zal in ons geval een veiligheid zijn tijdens de koude winterperiode als de mensen tonnen zout strooien. Misschien is het ook goed om ze dit te leren dragen als we naar de zee zouden gaan want zeezout is ook niet gezond voor een hondentong. Als we gaan wandelen op straat met de hondenschoenen zullen jullie hier ook een update van krijgen.

Pianoles

Het was een kort weekend om mijn opdracht te oefenen van de pianoles van afgelopen vrijdag, maar we gaan toch een poging wagen. Tripple mee naar de les want moest ook nog langst de bakker want had brood laten bestellen deze morgen door Philippe dat ik nog moest gaan halen. De route naar de muziekschool verliep ontzettend goed en Tripple wist al snel hoe we aan ons lokaal moesten geraken via de lift.

Vandaag was er niet de mogelijkheid om de pedalen van de piano te gebruiken. Nee hoor! De pedalen waren niet defect, maar er had een hond beslist om de pedalen te gaan gebruiken als hoofdkussen. Gelukkig galmde de piano niet als ik gewoon aan het spelen was. Ons madam bleef gewoon languit liggen en vond het zelf zo plezant om op een gegeven moment haar kopje op mijn rechtervoet te gaan leggen zodat ik deze helemaal niet kon gaan gebruiken. Ach gekke meid toch! Als ik ooit optredens wil geven dan mag je niet onder de vleugelpiano gaan liggen.

Met een goed gevoel keerden we terug naar huis na de les en ik vertelde aan Philippe wat er was gebeurd in de les. Hij moest hier toch ook wel héél hard om lachen. Chivas ging ook meestal onder de vleugelpiano liggen en daar had hij geen problemen mee, maar als ik thuis piano speelde, dan ging hij altijd buiten. Tripple stoort mijn pianospel thuis helemaal niet. Ze geniet er zelfs van heb ik het gevoel.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.