Waar zouden we staan zonder jullie vriendschap?
In een wereld koud en kil
Dat maakt ons wel heel even stil
Heel even maar,
want we staan op de drempel van een heel nieuw jaar
klaar om op 2024 onze stempel te drukken
Onze beste wensen voor het nieuwe jaar.
Beschrijving van de foto via app: Een collage van een paar mensen en een hond – 2 mensen gedetecteerd. 40-jarige man die gelukkig lijkt te zijn. 34 éénjarigen vrouw met Bruin haar die glazenglas dragen die gelukkig schijnt te zijn.
Omdat ik zover achtersta met mijn website, heb ik besloten om van bepaalde maanden een samenvatting te maken om toch up-to-date te blijven. Laten we zeggen dat het afgelopen jaar op gezondheidsvlak een jaar vol ups en dows waren en dat deze nog steeds niet voorbij zijn.
Augustus is eigenlijk de 2de beste maand van het jaar na december. Maar deze maand was het iets minder avontuurlijker dan het normaal zou zijn. Alhoewel, iets minder avontuurlijk, maar toch enkele belangrijke gebeurtenissen die gepasseerd zijn. Eigenlijk is augustus in snel tempo aan ons voorbij gegaan. Ikzelf (Manuella) was nog herstellende van covid van vorige maand en grote inspanningen waren voor mij niet weggelegd. Zonde eigenlijk voor onze actieve hondjes. Gelukkig kon ik wel iedere dag mijn deeltijdse job uitoefenen, maar in de namiddag wist ik er toch wel van. Veel interesse in de pc was er dan ook nadien niet. Veel te moe.
Buiten enkele keren naar de losloopweide geweest te zijn, stonden er 2 grote activiteiten in onze agenda genoteerd die gelukkig konden doorgaan.
Onze eerste activiteit ging door op 14 augustus en dit wilde ik wel graag met jullie delen.
Eindelijk! Naar deze dag hebben we met zijn allen naar uitgekeken. Bijna hadden we het nog moeten cancelen als COVID een beetje later bij ons was gepasseerd. Gelukkig was dat niet het geval en kon ons feestje toch doorgaan. De afgelopen weken waren best wel pittig en dit uitstapje kwam dan ook als een geschenk uit de hemel. En het weer, daar moesten we ook al niet over klagen. Het zonnetje was van de partij. Het zal dan wel warm zijn in de feestzaal want daar is geen airco voorzien. Maar we zien wel hoe het verloopt en we gaan het er het beste van maken.
14/08/2022 à een speciale dag en bij toeval dat deze dag nog net vrij was voor een feestje. Een driedubbel feestje. Tazzy en Tripple worden vandaag 3 jaartjes jong, ik (Manuella) verjaar volgende week zondag en we wilden de trainster, de 2 pleeggezinnen en het opvanggezin van Tazzy en Tripple bedanken voor hun geduld, opvang, tijd en energie die ze gestoken hadden in deze 2 fantastische uitgegroeide kanjers. Zonder pleeg- en opvanggezinnen was dit niet mogelijk geweest en hadden we nu geen blindengeleidehond gehad. De reden waarom we de gezinnen in de bloemetjes wilden zetten was ook omdat we op de officiële overhandiging van de blindengeleidehonden in Tongeren die op zondag 8 mei doorging er niet bij waren. Op dat moment waren we op vakantie bij onze 2 vorige blindengeleidehonden Chivas en Cenna die met pensioen zijn. Een weekendje Vlieland dat al lang voor deze datum bekend was, geboekt werd. Dus gingen we onze vakantieplannen niet even annuleren. Dus daarom deze mooie oplossing.
De locatie
We kozen opnieuw voor T’ Rekreatief dat op de grens gelegen is van Wilrijk en Edegem. Een leuke locatie in het groen waar je zowel binnen als buiten kan zitten. T ’Rekreatief is eigenlijk ook een sociaal project die mensen een job aanbieden die iets moeilijker een plekje vinden op de arbeidsmarkt. En ja, een goed doel mag gesteund worden. Het is voor ons de 2de keer dat we er een feestje organiseren want vorig jaar heb ik er mijn 40ste verjaardag gevierd. We waren dus al gekend met de formule van vorig jaar en kozen er opnieuw voor. Een BBQ met een kleine receptie voor de gasten te kunnen ontvangen en om af te sluiten een lekker dessertje. En onze speciale gasten waren de pleeggezinnen van beiden honden en het boardergezin. En natuurlijk, Lorre de trainster van de honden niet te vergeten. Omdat we niet naar de officiële overhandiging in mei van de honden waren geweest, besloten we dan maar een mini overhandiging te organiseren om de pleeggezinnen enz. te bedanken. En het was een geslaagd feestje
Zalig zo een verlengd weekend waardoor alles véél makkelijker geregeld kan worden. Dat was nu hier niet anders. Het kwam ook goed uit dat van ons feestgezelschap niemand morgen moest werken. We besloten al in de namiddag ons feestje laten doorgaan, praktisch, dat we niet te laat moesten eten en dat onze gasten die van ver moesten komen, nog op een normaal uur naar huis konden rijden. Tijdens het ontvangen van de gasten konden we met zijn allen buiten onder de bomen of parasols met een glaasje fruitsap of cava. Natuurlijk, de hapjes die mochten niet ontbreken.
We hebben héél wat cadeautjes gekregen. Correctie! De honden hebben véél cadeautjes gekregen. Op voorhand hadden we een lijstje gemaakt met wat we nog konden gebruiken voor de honden en wat ze zeker wel mochten eten. Het was een succes! T&T zullen zeker de eerste 3 maanden niet omkomen van honger (snoepjes). Ze kregen zelfs beiden een zak hondeneten. Alle cadeautjes moesten T&T ook allemaal gekeurd en besnuffeld hebben.
De BBQ ging binnen in de feestzaal door want het eten werd ook binnen uitgestald. Dan zaten we toch ook zonder wespen en zonder de geur van rokende mensen op het terras. Tijdens de maaltijd zaten beiden honden even in de bench die we van thuis hadden meegenomen. Zo kon iedereen rustig eten. Tijdens de maaltijd had ik de video opname van Vlieland laten afspelen met een fotoreportage. Die bleef dus tijdens de maaltijd zonder geluid afspelen. Het was een leuke middag en ik besloot een speech te doen wat ontzettend goed ging. Nadien tijdens het eten en na het drinken van een slokje wijn… Onee, was het toch zeker niet waar! Ik voelde me niet goed en wilde even wat frisse lucht. Maar helaas, ik ben niet ver geraakt. Daar ging ik weer en viel ik flauw. T&T werden door de beiden pleeggezinnen mee genomen om een plasje te gaan doen terwijl ik terug bij positieven kwam. Dit vond Tripple zo raar dat ze toch even moest komen kijken. Dus Chantal met Tripple toch tot bij mij gekomen en na 2 likjes ging T er weer vandoor.
Uiteindelijk heb ikzelf niet meer veel gegeten op een sorbetijsje na. Maar het heeft toch weer enkele uren geduurd voor ik op mijn positieven was. Ondanks dat ik vandaag al veel had gezeten door mijn pijnlijke benen voelde ik me toch nog slapjes. Dus vanaf vandaag voor mij (Manuella) een NO GO voor Alcohol. Philippe heeft niet veel kunnen doen maar toch ondanks gezorgd dat ik niet teveel ging rondlopen of weet-ik-veel-wat. En er werd altijd gezorgd dat ik zout of cola zou binnenkrijgen.
Iedereen en ja zelfs de kinderen hebben genoten van het feestje. Ondanks dat het geen grote eters waren, vonden ze het een superfeest! Enige reden? Wat denken jullie? Jawel, 2 labradors… Tazzy en Tripple hebben zich ook geamuseerd en de kinderen van het Boardergezin van Tazzy net als de kinderen van Sophie & Dirk, die hebben zich met beiden honden geamuseerd. Ook mochten de honden niet los, maar ze hebben wel op het terrein met de kinderen gespeeld, gerend, gekwispeld. En de nagels van de honden zijn vandaag door Lore ook een beetje bijgeknipt omdat beiden honden toch een beetje lange scherpe nagels hadden.
Tegen 22u sloten we het feestje af en keerden we met een voldaan en goed gevoel naar huis en dan nog een goed gevulde koffer met de bench en alle cadeautjes. We moesten met 2 auto’s naar het appartement rijden want anders zou het niet gelukt zijn. Maar het was zo leuk om fijne en blijde gezichten te zien wat ons ook blij maakte.
Natuurlijk zo een grote activiteit nam wel wat energie van ons in beslag maar ook van de honden. De feestdag van de 15de augustus was dan ook een welgemeende rustdag voor ieder van ons.
Tijdens ons weekje congé van 22 tot 26 augustus moesten we dan onze grote verplaatsing + 1 nacht logement nog doen. Beiden honden moesten dus naar de cardioloog in Stavelot (Luik). Een verre verplaatsing die toch wel 2 dagen bijna in beslag nemen, en ook hier van heb ik een verslagje gemaakt.
Hum… Een weekje congé! Al lang op voorhand vastgezet volgepland met verschillende afspraken. Niet wetend dat we een maand eerder onder de sloef werden gehouden door het monster COVID. Sommige andere geplande uitstapjes vielen in het water omdat COVID zo hard bij mij (Manuella) had ingehakt waardoor mijn lichaam zeer moeilijk kan herstellen. En tot op de dag heb ik nog heel wat klachten. De last in mijn benen is nog steeds aanwezig, net als de vermoeidheid en snel buiten adem. Merkte ook dat ik meer gevoel ben aan migraine aanvallen. Hopelijk was die COVID geen trigger om weer meer last te hebben want de migraine had ik al goed onder controle de laatste maanden.
Voor dat we namiddag naar Tongeren zouden vertrekken, moest ik (Manuella) nog even naar de huisdokter omdat ik al die klachten nog steeds had. Na enkele oefeningen en aanrakingen was er niet dadelijk een verontrustende melding volgens de huisarts (onze vaste HA had net verlof), ik moest mijn lichaam meer tijd geven om te herstellen en dan zouden die klachten vanzelf ook verdwijnen.
Na het eten van een boterham maakte we ons klaar om te gaan pendelen. Beiden honden waren natuurlijk opgewonden want ze mochten hun harnas aan doen. Tuurlijk niet wetend waar we naartoe zouden gaan. Met bus 17 gingen we naar Antwerpen-Centraal. Door werken is de bushalte een 100m verplaatst, maar qua veiligheid ligt de bushalte er nog even slecht aan toe als voorheen. Vele fietsers kennen het reglement niet dat je aan een bushalte moet stoppen om mensen uit te laten stappen. Zo jammer want dit kan voor gevaarlijke situaties leiden. Gelukkig hadden we vandaag geluk. Tazzy en Tripple deden het in het station ontzettend goed en omdat we nog wel even tijd hadden voor dat onze trein kwam, gingen we nog iets drinken en onze 2 honden kregen ook een lekker fris bakje water van de ober 😊.
De treinrit verliep vrij vlotjes en er waren geen obstakels. Normaal zouden we tot Tongeren gaan, maar Ellis kwam ons ophalen in Hasselt station. Dit was voor Ellis iets gemakkelijker want ze was toch onderweg. Tussen velden en over kleine binnenwegen reden we dan naar Tongeren. T&T samen vanachter in het BCG-busje. En wat dacht je? Ze zagen Ellis en dat was een en al enthousiasme. Dat is tegenover vroeger nooit veranderd. Het was een zonnige avond dus konden we buiten op het centrum een broodje eten terwijl de honden rondliepen. De andere honden die in het centrum verbleven om hun training te vervolledigen, die zagen we dus niet. In de avond toonden we Ellis nog ons vakantieboek van Vlieland van Chivas en Cenna waar ze terecht waren gekomen. Rond half 10 nog een plasje en toen kropen we in ons bedje.
Goedemorgen! Even verdwaasd wakker worden om te ontdekken dat je ergens anders slaapt vannacht. Philippe had een andere kamer dan ik en hij had goed geslapen. Philippe kan overal slapen en slaapt veel gemakkelijker dan ik. Door de pijnlijke benen kon ik al moeilijker mijn draai vinden en was toch ook wat onrustig. Uiteindelijk in slaap gevallen en toen ik deze ochtend wakker werd, lag er zo een klein hondje tegen mijn benen aan. Ze kwam contact met me zoeken en ze voelt ook zo goed aan als ik onrustig ben. Tripple is zelf ook een gevoelig hondje en we zijn dus een perfecte combinatie. We kwamen in de keuken en Ellis ging met onze 2 honden even naar buiten voor hun boodschap. Ze hadden beiden in de slaapkamer rond 7u al gegeten waardoor hun eten voldoende gezakt was om een boodschap te gaan leggen en even te gaan rennen. Terwijl aten wij een boterhammetje met af en toe een babbeltje als er iemand van het BCG-team binnenkwam.
Omstreeks 9u30 vertrokken we richting Stavelot (Luik) waar onze hondjes hun cardio onderzoek krijgen. Ik reed met Ellis mee en Philippe met Inge die nieuw was binnen de BCG-familie en met de tijd de dierenartsbezoekjes zou mee afleggen. Gezellige babbel met Ellis gedaan en ook wat herinneringen over Chivas en Cenna opgehaald. Het was te merken dat het volgende weekend het Formule 1 (autorace op circuit van Spa-Francorchamps) zou zijn. Vanaf de autosnelweg was dit al te merken en Ellis vertelde dat de weides vlak bij de cardioloog ook vol zouden staan. De cardioloog kan zelfs meegenieten van het geluid.
Onderzoek
Daar zit je dan in de wachtruimte te wachten tot je aan de beurt bent. Eigenlijk hier nog nooit andere dieren gezien buiten die van ons. Tripple is altijd hare rust zelve bij de dierenarts tegenover haar broer. Die moet alles besnuffeld hebben, kan niet stil zitten en is zeker niet zo rustig als zijn zus. Vandaag mochten we met zijn allen mee naar binnen. Eerst mister T op de tafel. Philippe er langst en zijn hartonderzoek verliep vlotjes. Ach, voor hem moest het allemaal niet te lang duren. Dus zodra hij klaar was, de plakkers overal verwijderd waren, mocht hij van de tafel. En maar likjes geven en zijn blijdschap toen dat het voorbij was. Als beloning kreeg hij nog een koekje en toen was het Tripple haar beurt. Ze kon niet wachten tot de tafel voldoende was gezakt want ze was er klaar voor. Zij blijft tijdens het onderzoek iets gemakkelijker liggen en geniet er precies ook nog van. Best wel een goede patiënte bij de dierenarts.
Gelukkig, een goede diagnose. Altijd fijn om te horen. Tripple was wel iets actiever en fitter dan Tazzy, maar helaas mag zij haar voedingssupplementen die ze neemt niet stoppen. Dit zal altijd voor heel haar leven zijn. Tazzy mocht met de zelfde supplementen stoppen wat natuurlijk héél goed nieuws was. En ondanks hun afwijking, mochten ze blijven verder doen zoals ze nu bezig waren. Altijd fijn om te horen als ze goed nieuws krijgen. Zo keerden we met een voldaan gevoel terug naar Hasselt waar we op de juiste trein naar Antwerpen werden gezet, klaar om morgen verder te gaan met ons dagelijkse rituelen in het leven.
Buiten deze activiteiten genoten we ook nog van een verjaardagfeestje bij Philippe zijn zus waar de twins en Emma genoten van T&T, gingen we nog een paar keer wandelen en genoten we gewoon van de momenten als we ons even goed voelden. Zo is de zomervakantie voorbij gevlogen, en hebben we eerlijk gezegd niet veel beseft van de zomer van 2022. Laten we hopen dat we zo een zomer niet meer hoeven mee te maken.
Groetjes het Phima team.
Goeiemorgen, goeiemorgen!
Blij dat ik jullie weer ontmoeten mag. En vandaag nemen we jullie mee op avontuur naar de losloopweide met de zwemvijver (een kleine vijver dan) waar de honden even in kunnen ravotten.
Gelukkige voelde Philippe zich vanochtend al wat beter en zijn koorts was gezakt tot onder de 38°C waar ik natuurlijk ontzettend blij om was. De afgelopen dagen voelde Philippe zich helemaal niet lekker. Deze ochtend was het dan gelukkig droog weer en besloten we dus naar de losloopweide te gaan. Onze 2 honden even belonen om hun pootjes even te strekken maar ook dat ze even hun energie kwijt zouden kunnen. Tripple heeft in de afgelopen dagen gewoon kunnen werken, maar Tazzy niet. En zo even je neus buiten steken op een zondagochtend, dat kan geen kwaad. Als we hier vertrekken hebben de honden altijd hun harnas aan tot we aan het begin van het park komen. Daar doen we dan het harnas uit tot aan de losloopweide. Zo kunnen beiden honden dan ook snuffelen, even aan de leiband wandelen en ook even genieten. Gelukkig is het niet druk om 10u in het park waardoor we met onze witte stok kunnen lopen.
Aan de losloopweide aangekomen waren beiden best wat opgewonden. Wat wil je? Al die vreemde geuren van andere honden. Dat is toch niet abnormaal. Tripple zat al redelijk snel in het water tegenover Tazzy die uiteindelijk zijn zusje toch volgde. Gelukkig zijn het geen echte zwemmers en blijven ze aan de zijkant. Ze blijven toch steeds de bodem onder hun pootjes voelen. Daar zijn we dan toch we blij om. Maar wat genoten onze 2 kanjers toch van dit uitje. Ongeveer zijn we een uurtje op de weide gebleven om dan nadien weer naar huis te keren.
Tripple die was veel natter dan Tazzy, maar dat maakt op zich niet veel uit. Tegen dat we thuis zijn ze beiden weer helemaal opgedroogd en moeten we ze maar een beetje afdrogen om het zand uit hun vacht te krijgen. Na onze uitstap werd het een luie zondag en kijken we nog wat naar sport op de televisie.
Morgen is het weer een nieuwe werkweek.
Dag lieve lezers,
Helaas hebben we ons 2de grote uitstap van het jaar met ons vieren moeten annuleren. Dat was natuurlijk wel spijtig, maar veiligheid boven alles. Philippe had woensdag een koortsopstoot gehad na een visite bij de tandarts (dit kan je lezen in ons vorig blogbericht) maar momenteel is hij nog steeds wat aan de koortsige kant. In de afgelopen dagen wilde zijn koorts niet zakken en bleef deze maar schommelen tussen 38.8 °C en 39.6 °C. Hij heeft ook constant in bed gelegen en Tja, Tazzy die begreep er helemaal niets van. Stiekem is hij een paar keer bij Philippe op bed gesprongen om tegen hem aan te kruipen. Hij liet op deze manier weten dat hij er was. Zolang hij rustig op zijn plekje bleef liggen was het wel oké. Philippe is helaas in de afgelopen dagen niet veel uit zijn bed geweest.
Telkens ik thuis kwam, nam ik Tazzy ook mee naar de tuin om dan even te spelen. Natuurlijk geen uren want het was buiten al een warme temperatuur en ook ikzelf hou het geen uren vol om te ravotten met de jonkies op een hoog tempo. Tenslotte heeft Tripple ook er al een werkdag op zitten.
Dus, het was net nog teveel voor Philippe en niet verantwoord om dan een tripje uit te zitten naar Hasselt en dat voor enkele uren op een stoel te gaan zitten in een kantine van een manege. Als je U niet goed voelt, kan je nergens beter zijn dan thuis. Normaal gaan we dan morgenochtend wel even naar de losloopweide hier in het Neerlandpark zodat beiden honden daar even kunnen ont stressen. Jammer genoeg zullen onze lieve vrienden nog een aantal weekjes moeten wachten op de voorstelling van T&T. Maar gelukkig hebben ze de honden al gezien op foto.
Vandaag zat er dus ook geen wandeltochtje in naar de losloopweide omdat Philippe niet sterk genoeg was. Dus.. Wat gaan we vandaag dan doen? Oja, een Kong vullen met van die lekkere oranje stukjes die baasje ook graag eet. Lekker gezond voor mens en dier. Een portie worteltjes klaar maken voor 2 ongeduldige woefjes. En ze weten het al goed genoeg wanneer het worteltijd is. Als ik bezig ben met de voorbereiding en nog maar een stukje in mijn mond durf te steken en ze hebben het gezien, dan krijg ik al een klein piepje op de achtergrond of zoals Tazzy het geweldig goed kan, dan gaat hij vlak achter mij zitten. Hoe vaak ik hem hiervoor al de keuken heb uitgestuurd, toch overwint zijn nieuwsgierigheid het altijd. En Tripple? Die gaat dan aan de andere kant (links van mij) zitten wat ook geen ideale plaats is. Ook haar moet ik dan eens de keuken uitsturen. Als de worteltjes klaar zijn dan is het een groot feest en juist alsof kinderen een groot cadeau krijgen. Hun gevulde Kong krijgen ze enkel bij goed weer buiten in de tuin. Als we dit binnen zouden geven, dan zouden we nogal wat schade hebben aan onze meubels.
In ieder geval, altijd een plezier om die 2 te zien genieten van hun wortelmoment.
In de avond genoten we nog even buiten van het heerlijk weertje. Terwijl de honden in de schaduw lagen te rusten, dronken wij nog een frisse Ice-tea om vervolgens vanavond op tijd onder de veren te kruipen. Zo in de zomervakantie is er eigenlijk bijna niks op televisie en dan is het ook maar saaie boel.
Een ritueel, dat kruipt toch zo snel in je kleren. Dat was bij mij niet anders. In de eerste lockdown had ik de toestemming gekregen om vroeger te starten op mijn werk zodat ik niet op de overvolle bussen tijdens de schooluren moest zitten. Ondertussen zijn we zo goed als 2 jaar verder en niet beseffend deed ik dit dus nog. Ik werd hierover aangesproken om me er op attent te maken dat ik eventueel wat later de bus zou kunnen nemen en ik niet om kwart na zeven al op het werk hoefde te zijn. Dus ik overliep even mijn alternatieven en zoals ik voor corona al deed, zou ik dus de bus van 7.10 terug naar mijn werk nemen. Het heeft niet veel zin om de bus van 7.30 te nemen want die zit altijd overvol en is ook vaak te laat waardoor ik dan te laat ben. Maar uiteindelijk als ik om 7.10 de bus met Tripple kan nemen, dan is dit voor mij ook goed.
Ik moet toegeven dat het vanaf morgen wel even zal wennen en dat ik zeker niet mag vergeten een bus later te nemen dan vandaag. Maar je wordt wel snel gewoon al bepaalde dagdagelijkse rituelen in je leven en het zal hier niet anders zijn.
Namiddag hadden wij eerst een speelmoment voorzien in de tuin terwijl onze poetshulp bezig was in huis. Vandaag hadden we ook ons metenhondje Lita in plaats van metenkindje op visite. Haar baasje ging zich even inschrijven in de muziekschool zodat ik (Manuella) en het baasje volgend jaar samen pianoles kunnen gaan volgen. De eerste momenten als Lita bij ons binnen is, dan zijn T&T altijd door het dolle heen. Zo enthousiast dat ze dan door de tuin rennen. Lita begint al een héél klein beetje te spelen met de honden, maar toch… Eerst met zijn drieën in de losloopweide een plas doen en allemaal op die ene plek… Lita is vandaag niet zo lang gebleven omdat wij ook nog een afspraak om 16u45 hadden opstaan. Anders was ze wat langer gebleven maar gelukkig mocht ze mee naar de volgende afspraak van haar baasje om 15u.
Om 16u30 vertrokken wij dus richting de tandartsenpraktijk op de Bist. Gelukkig niet zo ver, maar helemaal niet eenvoudig om de honden mee naartoe te nemen. Oké, honden zijn wel toegelaten in de praktijk, maar als je alleen gaat blijft de hond nog niet zo makkelijk liggen aan de tafel. En als de hond je geluiden hoort maken… Dan wil die meteen naar je toekomen. Daarom besliste we de honden niet mee te nemen aar de tandarts want hadden toch een dubbele afspraak. De airco werd aangezet voor de honden want het was toch een warme dag vandaag. De afspraak verliep redelijk vlot maar toch… toch houden we niet van de tandarts. Philippe moest jammer genoeg een kies laten trekken.
Thuis gekomen aten we met zijn allen wat. De honden waren uitgelaten toen ze eten kregen en als beloning extra worteltjes. Na dat het verplichte uurtje rust ging Philippe om 19u even naar buiten om met de honden te spelen, het was toch nog goed weer en ideaal om even op het terras te zitten. Maar zomaar opeens was het spelen voorbij. De verdoving bij Philippe was langzaam uitgewerkt en van het ene moment op het andere moment moest Philippe ook echt stoppen en op bed gaan liggen. Koortsstuipen met temperaturen van meer dan 39.5°C koorts. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Dus meteen Philippe in bed gestoken en even gezorgd dat hij comfortabel kon rusten. Dat was toch even schrikken. Dit begrepen natuurlijk de honden ook niet. Eerst papa aan het spelen en het volgende moment KO in bed liggen? Toch vreemd! Uiteindelijk heb ik nog even met de honden gespeeld en geknuffeld om vervolgens dan ook voor een keertje op tijd onder de dekens te kruipen. Morgen is het weer op tijd uit de veren want dan is het werkendag voor mij en Tripple.
Zondagavond en het weekend is voorbij gevlogen. Vrijdag een dag verlof ingeboekt om met de trein te reizen tot in Hasselt om vervolgens opgehaald te worden om te lunchen in Tongeren om nadien door te rijden mee met de auto naar de dierencardioloog van Tazzy en Tripple in Stavelot (Provincie Luik). Gelukkig was er voor T&T goed nieuws. Hun hartonderzoek was goed en onveranderd en over een jaartje terug op controle.
Tripple mag niet stoppen met haar voedingssupplementen die ze nu neemt en haar speciale voeding. Tazzy moest niks nemen van supplementen. Beiden honden hadden volgens de cardioloog een mooi gewicht.
Na ons bezoekje in Stavelot keerden we terug naar Limburg om een nachtje te gaan logeren bij mijn papa en mama plus in Heusden-Zolder. En wat waren de honden super flink tijdens de hele avons op het appartement.
En in de avond gingen we nog een hapje eten bij de vroegere Jood uit Hasselt Jeruzalem in Genk (wel zonder de hondjes) Een echte Limburgse shoarma schotel dat ze zo niet kennen in Antwerpen. Wat heeft deze schotel ons gesmaakt. Na ons etentje gezellig bij papa en Hilde nog een glaasje gedronken.
Zaterdagochtend waren T&T superflink geweest en hebben ze ook flink samen geslapen in de bench. Na de brunch nog een gezellige middag samen drinken in Hasselt door gebracht met onze vrienden in de manege.
Om 18u waren we terug in Antwerpen om vandaag zondag een verplichte rustdag in te plannen en morgen start er weer een nieuwe werkweek.
Daar komt Marc van het BCG weer! Ik denk dat we Marc in het afgelopen jaar zeker al 3 keer hebben gezien als het er niet 4 zijn. De opvolging in het 1ste werkjaar is helemaal anders dan bij Chivas en Cenna. Maar de tijd van 9 jaar geleden en de tijd van nu, dat is echt niet te vergelijken. De opleiding van T&T en de opleiding van C&C waren grotendeels wel hetzelfde, maar toch… Toch was het verschil er al dat T&T hun opleiding ten tijde van de Corona pandemie hebben gehad tegenover C&C. 9 jaar geleden was er geen sprake van een pandemie of epidemie. Maar maakt dat iets uit? Eigenlijk niet! Liever een controle teveel om kort op de bal te spelen als er ergens een fout in je werkpatroon is geslopen. Zo kan je dit sneller herstellen.
Vandaag werden de honden gewogen en het gewicht was redelijk ok. Ook moesten we beiden een gekende route lopen en ik (Manuella) koos er voor om naar de Bist te lopen want op regelmatige basis moeten wij deze route toch lopen om naar de bushalte te gaan of naar de winkel. Philippe koos er voor om de route naar de Boomsesteenweg nog eens te lopen. De route die hij loopt naar de bushalte van zijn werk.
Marc was content of ieder looproute, snelheid van wandelen en de motivatie van de honden zelf. Gelukkig was het al iets minder warm tegenover het afgelopen weekend. Dat waren toch ook wel benauwde temperaturen en dan in die hitte werken is niet aangenaam voor mens en dier. En natuurlijk waren wijzelf ook blij dat het minder warm was en dat ook onze honden voor deze korte evaluatie weer goed waren gekeurd.
Het volgende nazorgbezoek zou ongeveer voor over 3 maanden zijn. We houden jullie op de hoogte. Maar voor vandaag is het voldoende geweest en sluiten we ons dagje ook af om lekker te relaxen in de tuin onder een licht briesje en een beetje zonneschijn.
Het is dan zover! Onze eerste uitstap met de trein met ons vieren is een feit! We besloten het rustig aan te doen en hadden met vrienden afgesproken in Geel. Antwerpen – Geel is ongeveer 40 min. We waren een 30min vroeg in Antwerpen-Centraal en besloten een cola te drinken en de hondjes zelf ook te voorzien van wat water. We hadden al een paar keer op voorhand geoefend in het station waardoor vandaag de grote test, alles goed verliep! Oef, wij blij.
Het was toch een warme dag. Vol overtuiging dachten we dat het een dieseltrein was die zou rijden tussen Antwerpen en Geel, maar dat is blijkbaar een elektrische trein geworden sinds een jaar geleden waardoor we dus op –1 moesten vertrekken. Een trein met een lage instap en dat verliep ontzettend goed. We merken wel dat we dus terug meer met onze Zhello applicatie moeten gaan werken om te communiceren zodat we niet door het hele station moeten gaan roepen en elkaar kwijt zouden spelen. Dat gebeurd wel eens in een drukke omgeving.
*Zhello een applicatie voor op je smartphone en is een soort walkietalkie die je op lange afstand kan gebruiken en via 4G/wifi werkt. We hebben een bluetooth knop aan onze rugzak hangen die op dat moment gekoppeld is met onze IPhone en een headset zodat we kunnen communiceren met elkaar.
Nee, niet de kleur geel, maar het gaat hier over de gemeente geel in de kempen nog gelegen in de provincie Antwerpen. We zijn uitgenodigd bij onze goede vrienden met hun 2 hondjes Ulfie en Valencia (ik ben even de korte naam van Valencia vergeten🤔 en kan er niet opkomen). Door het hele gebeuren rond corona hadden we hun nog niet gezien. Dus zou het wel even spannend worden bij onze aankomst. De treinrit op zich verliep dan ook ontzettend normaal. Er was wel wat meer drukte op de trein dit weekend dan anders want het was in Dessel ook Graspop (een rockfestival). Gelukkig ondervonden wij er geen last van en was er nog voldoende plaats in de trein. Onze vriendin stond ons in het station al op te wachten.
De route naar onze vrienden hun appartement is eigenlijk een vrij simpele en eenvoudige route. Niet zo moeilijk en voor de eerste keer haalbaar voor de honden. Zeker als het eigenlijk de eerste keer is dat je samen de wijde wereld met de trein intrekt. We werden verwelkomt door onze gastheer en de 2 hondjes des huizes. Kleine hondjes die graag blaffen en denken dat ze groot zijn. Door het blaffen van 1 van de honden bleek Tripple zich de eerste minuten niet zo veilig te voelen al was dit ontzettend snel over. De kennismaking tussen de 4 honden verliep vlotjes. Even blaffen, grollen, snuffelen aan de poep en eens dit was gebeurd begonnen ze te spelen en achter elkaar aan te lopen. Een grappig gezicht hoe het toch goed klikte. Ondanks de hitte van 30°C viel het in de schaduw op het terras van het appartement héél goed mee om te zitten en genieten. We genoten van de lekkere kookkunsten van onze gastheer en gastvrouw wat wel plezant was.
Helaas aan mooie liedjes komen ook een einde en dat was vandaag niet anders. De heenrit naar Geel verliep ontzettend goed, maar helaas het was te mooi om waar te zijn. Het was zo gezellig en de tijd vloog zo snel voorbij dat het halen van de trein van 20.08 niet meer te doen was. We besloten dan maar de trein van een uur later te nemen omdat de NMBS deze zonder problemen aangaf. De trein van 21u08 reed uitzonderlijk eens NIET rechtstreeks naar Antwerpen maar gewoon tot in Herentals waar we dus met een overstap in zaten. Gelukkig verliep alles goed en hadden we voldoende tijd om rustig over te stappen in Herentals. Beiden honden deden dit wel goed, maar we moesten wel goed de commando’s aan hun geven en niet gejaagd werken. De conductrice van de trein naar Berchem gaf ons voldoende tijd om in te stappen in Herentals maar was ook in Berchem naar onze deur gekomen om ons helpen uit te stappen. Fantastisch! Even wat minder stress!
Aankomst Berchem station 22.01? VERTREK BUS 21 22.07 volgens de app. Maar blijkbaar is het veranderd en bus 21 richting Wilrijk stopt niet meer onder de brug. 15min. later stonden we er nog te wachten en uiteindelijk een reiziger vertelde ons dat er geen bus 21 naar Wilrijk reed. De halte is dus veranderd, maar hij wist zelf ook niet waar. Daar stonden we dan. Een poging om de halte te zoeken? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. Dus wandelde we richting de bussenperrons voor het station. Maar om er veilig te geraken is echt niet simpel vol fietsen en obstakels. Daar vonden we dus enkele taxi’s en uiteindelijk hebben we een taxi naar huis genomen om uiteindelijk om 22u45 thuis te geraken. Het was nog zo warm buiten dat we nog even genoten hebben van een lekker wijntje op ons terras en dat de honden even lekker konden ontspannen.
Hoi,
En zo eindigen we het weekend zonder uitstapjes. Geen uitstapje naar de losloopweide deze keer of geen ijsberenplons voor mij (Manuella) of een fietstocht voor Philippe met de tandem. Gewoonweg dit weekend thuis!
De enige reden waarom we er niet op uit trokken was dat ik (Manuella) afgelopen donderdag mijn nieuwe bril ben gaan halen in Edegem. Al snel tot de conclusie gekomen dat er iets niet klopte want ik kreeg enorme hoofdpijn en voelde me steeds zo misselijk met die nieuwe bril op. Misschien moest ik eraan wennen en daarom besloten we gewoon thuis te blijven. Soms duurt het wel even om te wennen aan een nieuwe bril, maar na 3 dagen voelde ik nog steeds geen positieve veranderingen met die bril. Ik heb het vanavond ook maar opgegeven en mijn oude bril terug opgezet. Ik werd er gewoon knetter van.
Tijdens het weekend probeerde we onze actieve honden toch bezig te houden met hun favoriete spelletjes. Afwisselend speelde Philippe of ik met de honden, maar dit uren volhouden? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. We namen ook de tijd voor een rustige borstelbeurt want dat moest ook eens gebeuren, plande een spelletje in met hun favoriete wobler gevuld met lekkernijen zoals groente snoepjes en wortelen. Daar konden we hun gelukkig wel zoet mee houden en natuurlijk niet te vergeten hun knuffelmomenten waar ze iedere dag toch wel achter verlangen.
Zo eindigden we dus ons weekend en hopend dat het de komende week beter zal gaan met de brilgewenning.
Mijn werkdag met Tripple was vandaag een tikkeltje anders dan normaal. Al begon deze op de gewoonlijke manier. Vanochtend samen thuis vertrokken met Philippe naar de bushalte om onze gewone werkdag te voltooien tot 12u.
Vandaag had ik (Manuella) nog in het hoofdgebouw een vergadering die van 12 tot 13u duurde. Op weg naar het hoofdgebouw wilde ik Tripple even een plasje laten doen, maar daar had ze niet veel zin in waardoor we ze het nog een uurtje extra moest ophouden. Tripple kan haar kleine plas wel lang ophouden want als ik haar om 9u30 wil buiten laten dan gaat ze er nog eens goed bijliggen in haar bench en staat ze niet op.
Om 13u wandelde we terug van het hoofdgebouw naar de ‘Brederodestraat’ waar we de bus namen van 13.23u. We waren ruim op tijd, maar de bus van 13u23 en de bus van 13.38 zijn gewoon weg niet gepasseerd aan de bushalte. Door een omleiding waardoor mijn bus niet passeert aan de halte ‘Troonplaats’ moet ik de volgende maand aan de vervanghalte ‘Broedermin’ opstappen. En daar stonden we ook netjes te wachten.
De bus van 13u53 was ook te laat en ik wilde niet het risico nemen om nog een kwartier te wachten. Dus de eerstvolgende bus richting bushalte ‘station Zuid’ die heb ik dan maar genomen. Daar konden we ofwel bus 181 nemen die ik van plan was te nemen of wel bus 500. En er was dan gelukkig ook een stukje graas waar Tripple een plasje zou kunnen doen. Maar hoe ik het ook probeerde, Tripple wilde ook nu niet plassen.
Ik merkte aan Tripple dat ze mijn frustratie ook aanvoelde. Ik had om 14u30 met Diane afgesproken om naar Edegem te rijden want ik kon eindelijk mijn nieuwe bril gaan ophalen nadat die 6 weken geleden was besteld. Maar we kwamen dan ook pas rond 14u30 thuis binnengewaaid. Ik had nog niet gegeten en bij het binnenkomen moest Tripple toch een enorme grote plas gaan doen. Wat heeft zij toch een sterke blaas. Veel sterker dan haar baasje. Uiteindelijk Diane nog op tijd gebeld zodat zij er zou zijn om 15u. Dat gaf me iets meer ruimte om toch nog een beetje te eten.
Terwijl Tripple van haar rust nadien kon genieten, ging ik met Diane op pad om mijn nieuwe bril op te halen. Ja, een nieuwe bril op je snoet is altijd even wennen en dat was nu niet anders. Maar ik had in de avond veel last van hoofdpijn en had de indruk dat er iets niet klopte. Het was nu wel lang geleden dat ik mijn bril had vervangen. Dus misschien had het wel even tijd nodig.
Philippe en Tazzy waren vandaag op de terreinen van BASF en merkte niets van onze frustratie. Mr. Tazzy vond het wel zo amusant om overal met zijn neus weer even in te zitten, tussen de takken, tussen de grassprieten… En hij moest het toch weer presteren om een stuk kadaver van wat ooit een mini levend schepsel was. Ja, op de terreinen van BASF loopt ook wel het één en ander rond. Maar uiteindelijk wist Philippe het toch maar weer tijdig uit Tazzy zijn muil te vissen. Om één of andere reden proberen di honden dat altijd te verdoezelen omdat ze weten dat ze het niet mogen. Toch ontdekken wij het altijd wel.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
