onzeblindengeleidehondenblog – Pagina 11 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Manuella & Tripple een rustige dag vandaag.

Vandaag hadden we bewust niets op ons programma gezet om verschillende redenen.

– Reden 1: Rustdag voor Tripple. We merken toch dat Tripple een erg leergierige meid is, maar dat we toch ook even rustmomenten moeten inbouwen voor haar en ook voor mij omdat het allemaal nog zo nieuw is.

– Reden 2: ikzelf voelde me niet zo lekker. Voelde me wat griepachtig. Moet ik me nu zorgen maken of niet? Gisteren toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt om morgen langst te komen. Voor de veiligheid laat ik maar een zelftest doen.

– Reden 3: het was toch al zo slecht weer vandaag. En als er nu iets is waar ik helemaal niet van hou dan is dat zeker niet doelloos in die regen gaan lopen. Ik hou niet van dat koude natte weer 😒. Natuurlijk heeft ieder seizoen zijn charmes, maar dat kil weer, nee dank je!

Namiddag voorzag ik dan maar een borstelbeurt voor beiden honden. Hun borstelen is toch wel nodig. Terwijl onze poetshulp Yamina in huis bezig was, ging ik de honden borstelen in het tuinhuis. Ik moet met de tijd toch op zoek naar een trimtafel voor de honden. Eentje die je kan opbergen want op die grond zitten of zo vooroverbuigen dat voelt toch helemaal niet goed meer aan. Zo kom ik toch maar even tot de conclusie dat ik geen 20 jaar meer ben🤣. Dus met de tijd er maar eens voor uitkijken.

Ik ben wel blij dat deze 2 honden hun iets gemakkelijker laten borstelen. Alhoewel, met Chivas viel dat ook altijd wel mee. Cenna bleef eigenlijk nooit staan en wilde altijd maar rondlopen. Zowel Tazzy als Tripple, die blijven ontzettend makkelijk staan waardoor het borstelen vrij gemakkelijk lukt. De volgende stap is om Tripple binnenkort eens te gaan wassen in zo een zelf was unit bij een dierenwinkel. Daar moet ik dan een afspraak voor maken en ook vragen aan mijn vriendin om naar de dierenwinkel te rijden om dit samen te doen. Daar brengen we met de tijd ook een verslag van uit.

Na de borstelbeurt dat toch wel een uur duurde, was ik ook blij dat ik terug een beetje kon gaan rusten want ik begon me wat licht te voelen in mijn hoofd. Nee hoor! Helemaal geen alcohol gedronken hoor. De honden kregen nog een lekkere Denta stick en we hoorden hun de rest van de avond niet meer.

Cadeautje voor Chivas en Cenna

Deze namiddag ontvingen we een videoboodschap vanuit Vlieland. Joyce en Ies hadden het pakketje dat ik afgelopen vrijdag had opgestuurd via de post ontvangen. Ik stond er van verwonderd dat het toch nog zo snel is gegaan allemaal. Daar was ik al blij om want tijdens de feestdagen pakketjes versturen is niet zo evident natuurlijk. Door de drukte kan er dan wel eens een pakketje verloren gaan of grote vertragingen oplopen.

Het was een leuk filmpje. Joyce vertelde dat het pakje was aangekomen en terwijl ze het pakket open deed, zaten er toch al 2 te likkenbaarden wat je ook kon horen op de video. Zo zalig! Al die geluiden. Zo herkennen we deze 2 kanjers toch wel. Als er nog maar eten is dan staan ze al rond je.

Wat hadden we voorzien in hun pakket:

2 grote calciumbotten (voor ieder eentje)
Grote mergpijp snoepen die Philippe van de collega’s had gekregen bij het afscheid van Cenna. T & T mogen deze lekkernijen helemaal niet eten.
Ook had ik nog een grote zak van die kleine zachte botjes over, maar ook deze mochten T & T niet eten.
Een pakje van de ‘Edgar Cooper’ dentasticks (appel-munt).
Eerste wilde ik er nog een speelgoedje ook bij steken, maar dat hebben we niet gedaan.

Natuurlijk ook nog een kerstkaartje voor de baasjes. Lekkernijen voor de baasjes hadden we er niet ingestoken want dat willen we toch liever persoonlijk afgeven als er de mogelijkheid is om naar Vlieland te reizen. Iets waar we uit kunnen naar kijken in 2022.

Chivas en Cenna waren in ieder geval wel content met al die lekkernijen die ze gekregen hebben. De eerste tijd zullen ze hier wel zoet mee zijn. Als dit op is, dan kunnen we nog eens wat lekkers sturen.

Als bewijs hier de beelden maar ze meer geïnteresseerd in al die lekkernijen.

Oefening met de schoentjes en nadien naar de pianoles met Tripple

Deze ochtend Philippe vroeg uit de veren want hij ging met Tazzy naar het werk. Om half 7 vertrokken maar om 10 voor 7 kreeg ik een telefoontje van Philippe met de vraag of zijn badge van het werk nog thuis ergens lag (tafels). Na het zoeken witte badge op een witte placemat kon ik bevestigen aan Philippe dat deze dus nog thuis lag. Met een teleurstelling kwam Philippe dan terug naar huis met Tazzy die het niet begreep dat hij nu al moest terugkeren.

Deze week begin ik ook terug met werken maar in samenspraak met mijn diensthoofd, werk ik 10u van thuis uit deze week. Zo heb ik nog tijd om te oefenen met Tripple. Deze beslissing werd half november al gemaakt toen ik nog geen idee had hoelang mijn class zou duren. Na mijn 2u30 min. telewerk, was het dus de tijd voor Philippe om te beginnen met werken. Door dat hij zijn badge was vergeten, zou hij dus vandaag ook van thuis uit werken.

Oefenen met de schoentjes

Na mijn werk besloot ik even tijd te steken in het oefenen van het dragen van de nieuwe schoentjes die ik had gekocht. De schoenen die Chivas en Cenna hadden, kon zij niet dragen omdat deze te groot waren. Gelukkig paste deze wel voor Tazzy. Het was wel een hele karwei om ze aan te krijgen en nadien gingen we naar de tuin. Eigenlijk geen slim idee moet ik achteraf toegeven. Tripple begon als een razende te rennen en vloog door onze beplanting heen. Dan in combinatie nog eens met een 2^de hond achter je aan? Nee, dit zag ik niet goed komen. Ik dacht al van als ik niet ingrijp nu krijgt die nog een hartaanval.

Ik kreeg Tripple nog niet meteen gevangen en zelfs niet met zo een paardensnoepje waar ze zo op verlekkerd zijn. Lichtjes kreeg ik paniek. Ik besloot Tazzy naar binnen te brengen bij Philippe en rustig even af te wachten. Tripple liep al iets kalmer en uiteindelijk kon ik haar te pakken krijgen en deed ook meteen de schoenen uit. De volgende keer gaan we dit ook niet meer in de tuin doen, maar doen we het gewoon buiten op straat tijdens een vrije wandeling. Dan moet ze wel meelopen en volgen. Met de tijd zal dit dan toch ook wel loslopen.

Het zal in ons geval een veiligheid zijn tijdens de koude winterperiode als de mensen tonnen zout strooien. Misschien is het ook goed om ze dit te leren dragen als we naar de zee zouden gaan want zeezout is ook niet gezond voor een hondentong. Als we gaan wandelen op straat met de hondenschoenen zullen jullie hier ook een update van krijgen.

Pianoles

Het was een kort weekend om mijn opdracht te oefenen van de pianoles van afgelopen vrijdag, maar we gaan toch een poging wagen. Tripple mee naar de les want moest ook nog langst de bakker want had brood laten bestellen deze morgen door Philippe dat ik nog moest gaan halen. De route naar de muziekschool verliep ontzettend goed en Tripple wist al snel hoe we aan ons lokaal moesten geraken via de lift.

Vandaag was er niet de mogelijkheid om de pedalen van de piano te gebruiken. Nee hoor! De pedalen waren niet defect, maar er had een hond beslist om de pedalen te gaan gebruiken als hoofdkussen. Gelukkig galmde de piano niet als ik gewoon aan het spelen was. Ons madam bleef gewoon languit liggen en vond het zelf zo plezant om op een gegeven moment haar kopje op mijn rechtervoet te gaan leggen zodat ik deze helemaal niet kon gaan gebruiken. Ach gekke meid toch! Als ik ooit optredens wil geven dan mag je niet onder de vleugelpiano gaan liggen.

Met een goed gevoel keerden we terug naar huis na de les en ik vertelde aan Philippe wat er was gebeurd in de les. Hij moest hier toch ook wel héél hard om lachen. Chivas ging ook meestal onder de vleugelpiano liggen en daar had hij geen problemen mee, maar als ik thuis piano speelde, dan ging hij altijd buiten. Tripple stoort mijn pianospel thuis helemaal niet. Ze geniet er zelfs van heb ik het gevoel.

Onze eerste uitstap onder ons vieren zonder trainer van BCG

Goeieavond lieve lezers,

Ik vond afgelopen dag toch best wel inspannend en maar ook spannend. We besloten een uitstapje te doen naar de ouders van Philippe die in Aartselaar wonen. Dat is eigenlijk het volgende dorp en voor de honden een ideale route om onder ons vieren te doen. Philippe en Tazzy hadden tijdens hun class deze route al verschillende keren geoefend samen met Lore maar voor mij was dit in combinatie met Tripple wel onbekend. Natuurlijk ken ik deze route ook wel vanuit het verleden want maar al te vaak gelopen met Django en Chivas.

We wisten dat het een uitdaging zou worden want vorige keer toen we onder ons vieren samen met Lore naar de dierenarts waren geweest was het echt werken voor mij om Tripple onder controle te houden. Tripple was constant aan het trekken en ik moest zoveel spanning in het harnas houden onder lichte druk en spanning op haar riem om haar rustig te kunnen laten stappen. Waren toen blij dat Lore erbij was. Er werd ons aangeraden deze oefening te herhalen op bekend terrein wat niet te lang duurde en het traject naar Aartselaar was ideaal.

We vertrokken richting de bushalte en het eerste stukje verliep rustig met een beetje trekken van Tripple, maar het was nog acceptabel. In de bus netjes op de 4-zitbank gaan zitten. Fase 2 van de route was eigenlijk een beetje een frustratie voor mij want aangenaam werken was het niet voor me. Constant aan het trekken en maar vooruit willen. Dan als ze net achter Tazzy liep gaan zigzaggen waardoor ik regelmatig mijn oriëntatie verloor. Dit gaf ons geen aangenaam gevoel om constant een druk te moeten leggen op de leiband en te gaan moeten lopen in een onaangename houding om mijn krachten te kunnen verdelen over het harnas, leiband en mijn benenwerk. Dit was niet aangenaam en uitgeput na nog geen 1500m wandelen was ik al uitgeput. Dit kostte me veel energie.

Tijdens ons bezoek in Aartselaar waren de honden wel heel braaf. Nieuwsgierig want ze moesten alles gezien hebben. Bij het naar binnenhalen was ik toch zeker niet in paniek, beiden honden waren zo snel en ontsnapte en raasde door de tuin. Ik dacht dat de grote poort vooraan dicht was blijkbaar stond die nog open. Sh*t!!! Even vloeken en de beiden reageerde niet meteen op mijn stem. Gelukkig kwam ons Tazzy al redelijk snel naar me toe maar madam haar oren leken even niet te werken. Beiden honden lopen zo stil dat we ze totaal niet horen en ook niet weten waar ze dan zitten.

Uiteindelijk heb ik mijn hulplijn Philippe ingeroepen die mee kwam roepen op Tripple en ondertussen ook de poort ging sluiten. Uiteindelijk ergens achteraan in de tuin tussen de planten hoorden we geritsel en kwam er zo een klein blond spook naar ons toegelopen met zo een snoetje van ‘Had je mij geroepen vrouwtje?’. Toch even boos geprobeerd te zijn op haar maar met haar snoet kan je niet lang boos blijven. Nadien hebben ze heel de tijd bij ons gelegen. Ze springen wel nog graag op tegen andere mensen en dat moeten ze nog afleren.

Na ons bezoek namen we bus 500 naar huis. Beiden hadden dit traject met de hond nog niet gelopen. We hebben even gewisseld met Tripple vooraan te laten lopen in plaats van Tazzy maar al snel ging meneer ons voorbij om terug vooraan te lopen. Tripple kijkt als ze vooraan loopt steeds achterom om te kijken of haar roedel volgt.

De spanning in haar lichaam om de broer bij te houden was nog steeds hoog maar wel iets controleerbaarder tegenover deze middag. Echt ontspannend wandelen was het nog niet. Vlotjes vonden beiden honden de bushalte op onze aanwijzingen. De busrit verliep vlot ondanks dat het wel wat druk was. We hadden in ieder geval beiden een zitplaats gevonden maar niet op de klapstoeltjes want die waren al bezet door 2 kinderwagens. Dus moesten wij ergens anders zitten en de chauffeur had gewacht tot we achteraan beiden een plaats hadden gevonden. Dank U wel meneer de buschauffeur👍

Het laatste stukje wandelen van de Boomsesteenweg naar huis verliep aangenaam. WIj liepen opnieuw achter Philippe en Tazzy en volgden hen. We gebruikten ieder onze eigen commando’s maar als we te dicht achter elkaar liepen hoorde we elkaars commando. Volgende keer gaan we onze walkie-talkie app terug gebruiken, maar eerst even nieuwe batterijen in onze PTT-knop (Push To Talk) steken zodat we deze kunnen gaan gebruiken zoals we in het verleden al deden met C & C. Dat zou ons bij de volgende uitstap kunnen helpen en ik heb besloten om volgende keer ook de gentle-leader eens te gaan gebruiken met Tripple om te zien hoe dit zal lukken want zo gespannen wandelen is echt niet comfortabel.

Yes! Het is toch ons weer gelukt om onder ons vieren een nieuwe uitdaging aan te gaan. De honden hebben een lekkere Dentastick van ‘Edgar Cooper’ verdiend die ze lekker opaten.

Van onze route naar huis heb ik ook een video gemaakt die ik ingesproken heb.

Een vrije dag voor T & T

Net als Tazzy kreeg Tripple vandaag ook een rustdag. We merkten toch dat beide honden dit precies wel wat nodig hadden. Vooral Tazzy was moe na 2 dagen deze week naar BASF geweest te zijn. Ja, met de tijd als ze wat meer naar het werk kunnen en mogen gaan, dan zal hij dat ook wel gewend worden. Ik besloot vandaag Tripple rust te gunnen want ik moest naar het postkantoor en de pianoles. De route naar het postkantoor dat hadden we nog niet geoefend en vermits ik 2 pakketten moest binnenbrengen op de post was dit met een nieuwe geleidehond niet ideaal. Bah, het was dan ook nog slecht weer met die regen. Voila, de pakjes naar Houthalen en naar Vlieland zijn opgestuurd. Benieuwd wanneer deze zullen aankomen. Nadien nog even naar de pianoles want ik had mijn les vandaag ipv op maandag.

Ik was ongeveer een uurtje in totaal weg en niet te geloven, het was alsof ik jaren was weggeweest. Wat een enorme begroeting bij het thuiskomen. Maandag kan en mag Tripple terug mee naar de muziekschool. Vandaag een rustdag want morgen gaan we onder ons vieren op uitstap.

Eerste keer Manuella en Tripple zonder Lore naar het werk.

Philippe en Tazzy

Philippe en Tazzy gaan vandaag opnieuw naar hun werk. Eigenlijk stelt een werkdag op BASF niet veel spectaculairs voor tenzij er wat zou gebeuren, al hopen we dat er zich geen zwaar chemisch ongeval zich zal voordoen als Philippe en Tazzy er aanwezig zijn. Aan deze dingen wil niemand denken. Helaas hadden ze vanavond ook weer de pech dat ze pas om 18u30 thuis waren. 2 dagen naar het werk en meteen al 2 ontzettend lange dagen. Dat is voor de hond toch wel even wennen. Op de ring van Antwerpen is er vaak dagelijks miserie en als je in tijden van nu zo weinig naar het werk moet, kan dit wel vervelend zijn.

Manuella en Tripple

Nadat Philippe met Tazzy richting de bushalte waren vertrokken besloot ik nog even te gaan rusten. Vandaag had ik in de voormiddag de route en bezoek naar mijn werk op de agenda staan. Dat is een pittige route die nooit hetzelfde zal zijn. Elke dag is er wel iets anders op de route. Een deelstep of deelbromfiets die zomaar overal wordt geparkeerd (midden van voetpad) Afval dat overal ligt, op vrijdag de vuilnisophaling en de containers die nadien dan overal staan. Dat is vooral in de ochtend. Tja, mensen doen gekke dingen.

De bus nemen is totaal geen probleem al heb ik al gemerkt dat Tripple niet graag gaat liggen in een rijdend voortuig en dat ze graag rondkijkt. Ach, als ze maar veilig ligt en ik haar kan houden is het allemaal in orde. Ik heb er enkel een beetje problemen nog mee dat we deze honden gewoon aan de riem mee de bus in moeten nemen en eigenlijk geen werkcommando’s mogen gebruiken. De hond zal wel een leeg plekje zoeken zeker en ook zonder commando’s?

Het eerste stukje tot aan de Brederodestraat verliep goed ondanks dat het passeren van het plein ‘Troonplaats’ niet zo simpel is. Duidelijke instructies zijn hier dan ook wel nodig. Aan de verkeerslichten van de Brederodestraat verliep het even wat minder goed. Tot wel 4x moest ik aan Tripple vragen om me de paal aan te wijzen waar de rateltikker aanhangt. Dit weigerde ze en ging er maar na de 3de keer bij zitten. Daar stond ik dan. Uiteindelijk me omgedraaid en richting bushalte gewandeld om dan even de route opnieuw tot aan het kruispunt te lopen. Uiteindelijk lukte het me om haar de paal aan te laten geven en we konden toen onze route verderzetten naar het werk. Ze wist toch nog van de vorige keer welke deur ze binnen moest gaan. Gelukkig maar!

Nu hadden we de tijd om rustig ons bureau te verkennen en kon ze kennismaken in alle rust met haar plekje. Nog even een babbeltje met de collega’s die aanwezig waren en ze vonden ons bezoek toch wel leuk. Ook opnieuw was Tripple zeer enthousiast en moest ik haar echt rustig houden. Denk naar de toekomst toe dat een gentle-leader toch een extra hulpmiddel zou kunnen zijn. Ik moet het rustig bekijken want momenteel is het niet nodig. Dat zal zich met de tijd wel allemaal uitwijzen zeker?

Op de terugweg naar de bushalte stopte we nog even aan het plekje waar Tripple haar boodschap iedere voormiddag mag doen. Dit had ik vandaag toegevoegd omdat ze toch al ontzettend flink was. De rateltikker op de terugweg naar de bushalte aangeven verliep veel vlotter. Toppie Tripple. Op het plein ‘Troonplaats’ moest ze zelf haar weg op basis van mijn instructies zoeken. Dit plein staat vol terrasjes, fietsen, steps… Hier moeten we een beetje anders lopen want er zijn helemaal geen gidslijnen of echte oriëntatiepunten voorzien. Zelfs met een stok hier lopen wat ik maanden heb gedaan is niet evident en dan heb ik nog een klein beetje restzicht.

Voldaan en met een goed gevoel kwam ik met ons Tripple terug thuis. Wat was ik fier op mezelf dat dit toch ook gelukt was. Oké, er zijn hier en daar nog enkele kleine werkpunten, maar je kan niet verwachten dat je op 3 weken alles kent want dat is helemaal niet zo. Met sommige commando’s ben ik echt nog in de war. Soms nog even terug hard nadenken wat ik zal vragen aan Tripple. Ik wil het toch ook met Tripple goed blijven doen.