onzeblindengeleidehondenblog – Pagina 10 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Ons eerste bericht van 2022

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN! We wenste ook aan onze feestgezelschap gelukkig nieuwjaar maar de kusjes en knuffels die bleven achterwege door de gemaakte coronamaatregelen. Om middernacht had ik (Manuella) het wel even moeilijk en ging ik naar de honden toe. Ik moest even een traantje wegpinken omdat ik aan onze 2 zwartjes moest denken. Hoe vieren zij oudjaar/nieuwjaar? Heeft Chivas niet te veel bang van het afgeschoten vuurwerk? Denken de honden ook aan ons? Ja, ik voelde me toch even emotioneel. Veel tijd had ik niet om hier over te piekeren want de meisjes wilde gelukkig nieuwjaar komen wensen aan de honden. Dit jaar was er toch geen nationaal vuurwerk op de tv (wat wel jammer was). Er werd niet veel vuurwerk afgeschoten in de omgeving en in Aartselaar was het eigenlijk héél rustig. Een opluchting.

De eerste uurtjes van 2022 zaten we nog aan de eettafel en moesten we nog ons dessert oppeuzelen nadat ons buikje toch al enorm was gevuld. Alles was wel lekker moesten we toegeven. Tegen half 3 keerden we terug huiswaarts met iets minder geladen cadeautjes en iets minder gepakt en gezakt. Mr. Tazzy vond het toch zeker niet plezant om langst Philippe op de zetel te gaan zitten liggend in zijn armen terwijl Tripple netjes aan mijn voeten bleef zitten. Af en toe een likje geven. Thuis gekomen lieten we in stilte de honden snel nog even een plasje gaan doen want het was al bijna 3u. Een uur dat men normaal allemaal wel in bed ligt. De rust keerde voor ieder van ons terug in het hoofd en ik denk zelf ook dat het voor de honden goed geweest was en dat ook zij nu terug tot rust konden komen.

Tegen een uur op 10 kwamen wij ons bed uitgerold en zelfs de honden hebben zo lang geslapen al moesten ze deze ochtend om 7u30 tot een plasje gaan maken. Nog een gewoonte om tijdens het weekend toch zo vroeg een plasje te doen. Nieuwjaar vierden we nog in alle rust verder. Het was vandaag echt zo een dag om in je zetel te blijven hangen zonder al te veel activiteit. De afgelopen 7 dagen lekker en veel gegeten.

Merkte dat de honden vandaag ontzettend knuffelachtig waren. Hoe we ook probeerde om ze niet in de zetel te laten liggen, toch gaven ze niet af. Echte doorzetters. Fase 1: hoofd op je schoot, fase 2: rechterpoot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 3: rechter- en linker poot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 4: niet twijfelen en meteen in de zetel op baasje komen liggen met de hoop er niet uit t te hoeven. En als we ze eruit zetten, springen ze meteen terug in de zetel. Onvoorstelbaar en niet te geloven, maar uiteindelijk hebben we ze maar bij ons laten liggen omdat het gisteren ook al een dag vol prikkels was voor de honden ondanks dat ze superflink waren.

Laatste dag van 2021

De laatste dag van 2021 is een feit.

Ook mijn laatste dag verlof van 2021. Ik stond erop dat ik na mijn onbetaald verlof nog 2 dagen verlof had zoals op de 24^ste december net als vandaag. Nee, geen verlofdag om lekker te chillen maar een dag om de laatste voorbereidingen te treffen voor vanavond. Al hoewel we vanavond op locatie zullen zijn, moest ik de cadeautjes die vandaag nog werden geleverd inpakken. En ja, het waren er toch wel een aantal. Afgelopen jaar hebben we geen cadeautjes kunnen geven aan de kinderen van Philippe zijn zus en dat wilde we nu toch wel goed maken. Gelukkig was Post NL nog tijdig hier met alle pakjes en zaten onze pakketten niet vast in de afgesloten magazijnen waar de douane binnen was gevallen. Ja, één van onze pakketjes lag er wel maar die was gelukkig niet voor onder de kerstboom.

Vanavond is de grote avond. De eerste avond samen met de honden het huis uit. Wat moeten we er van verwachten? Oudjaarsavond is toch altijd zo anders met de bommetjes die worden afgeschoten. Al dagen op voorhand waren ze in Wilrijk ergens bezig met die bommetjes. Gelukkig viel het in onze regio nog wel goed mee. We wonen in een rustige buurt van Wilrijk ondanks dat we dicht tegen het centrum aanliggen.

Samen er op uit

Om 17u30 werden we door Philippe zijn zus opgehaald waar ik eerlijk gezegd wel blij om was. Met de taxi ons verplaatsen dat zag ik nu niet zitten om verschillende redenen. Dan hadden we de taxi bus moeten reserveren. Gepakt en gezakt vertrokken we richting Aartselaar en gelukkig was het niet zo ver. De cadeautjes, de honden, hun hondeneten en lekkernij moesten mee en dan wij zelf niet te vergeten. Aangekomen in Aartselaar allemaal eerst een zelftest ondergaan. Wij konden dit niet zelf bij ons, maar gelukkig werd deze afgenomen bij ons en na 15 min. wisten we ook al dat we toch safe waren. Dat was bij iedereen het geval, dus de feestavond kon beginnen.

Philippe zijn ouders hadden de 2^de Bench meegebracht. We hadden daar in begin dat we Chivas en Cenna hadden er ook eentje gezet zodat ze erin konden slapen. Cenna was anders veel te nieuwsgierig en wou graag op bed liggen. Nu de Bench blijven gebruiken voor deze honden was ook wel nodig. De Bench hadden we opgezet in de inkomhal langst de eetruimte en daar konden Tazzy en Tripple dan tot rust komen. Dat was voor hun beiden wel belangrijk. Er waren vanavond toch wel enorme prikkels en voor onze gevoelige Tripple moesten we dit beperken. Net voor ze in de Bench gingen gaven we de honden in de garage nog even eten. Dat eten was toch snel op. De tweeling wilde graag helpen en ze haalde beiden een bakje water voor de honden.

De kinderen waren opgewonden en iedereen was in een vrolijke stemming. Tijdens het aperitieven zaten we in de living en werden we up-to-date gehouden door de kinderen die af en toe naar de honden gingen kijken. Vooral de tweeling hield ons lekker op de hoogte. Tijdens het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven en het uitpakken werd het wel even vrij intens. Een glas dat sneuvelde en één van de kinderen die een glassplinter in de voet had zitten. Gelukkig na de nodige zorgen werd de splinter verwijderd en werden de laatste cadeautjes uitgepakt. Iedereen was toch blij met hun cadeau. Na het uitpakken van de cadeautjes lieten Philippe en ik de honden nog één keer buiten want we wisten niet wat er om 12u zou gebeuren. Het was enorm stil in Aartselaar en de 2 meisjes gingen mee de honden buiten laten. Van de zomer mogen ze met de honden eens wandelen maar dan zorgen we dat we een 2^de lijn bijhebben en ze zelf nog onder controle hebben. Moet toch toegeven dat het sterke beesten zijn.

Naarmate de avond vorderde kwamen we dichter bij de klok van 12u. Af en toe even checken bij de honden die nu rustig in hun bench lagen. Wij zaten tenslotte in de kamer er langst en er werd af en toe eens om de hoek gekeken naar de honden. Al etend verlieten wij het jaar 2021 om al etend 2022 in te treden.

Een gelukkig nieuwjaar aan iedereen toegewenst van het Phimateam

Manuella & Tripple’s laatste werkdag/Nieuwe uitdaging

Laatste werkdag voor mij en Tripple

Yes, ook voor mij en Tripple eindigde onze laatste werkdag van 2021 om 12u deze middag. Tijd om af te ronden en huiswaarts te keren. Morgen is het de allerlaatste dag van 2021 en die zal nog wel druk genoeg zijn. We hopen dat vandaag alles van de overige cadeautjes nog worden geleverd van Bol.com via DPD en Post.NL, maar het zal er ook wat vanaf hangen. In ieder geval, morgen hebben we nog 1 dag dat alles kan geleverd worden. Het was enorm rustig op de bus en al snel kreeg ik per mail bevestigd dat de 4 laatste cadeaus morgen pas zullen geleverd worden. Pot Jan koffie… Dat is even vloeken. Gelukkig konden we in de namiddag dan toch wel onze geplande uitstap plannen want als we dat morgen hadden moeten doen zou het te chaotisch gaan worden vrees ik.

Een nieuwe uitdaging voor de honden

Namiddag nog een grote uitstap. Een nieuwe uitdaging zowel voor ons als voor de honden. Het gezin van Sophie hadden de honden nog niet gezien. De kinderen hadden al meermaals gevraagd aan de mama wanneer ze de honden eens mochten zien. We besloten vandaag dus naar de kinderen toe te gaan en hun kennis te laten maken met de honden. Gelukkig was het toch wel mooi weer buiten waardoor het veel leuker was om te wandelen. Onze PTT knop terug geactiveerd op de Zhello en onze headset opgeladen zodat we tijdens het wandelen konden communiceren met elkaar. Was geleden van voor corona dat we deze app nog hadden gebruikt. We namen dus de bus naar Aartselaar in de vroege namiddag en gelukkig was het wel mooi weer. Vandaag werkte Tripple dus ook met haar gentle-leader.

Vanaf de bushalte in het dorp wandelden we via de Adriaan Sanderslei tussen de velden door naar Philippe zijn zus. Normaal gezien laten we de honden altijd vrij wandelen (wel aan de leiband wel te verstaan) op dit wandelweggetje, maar vandaag hielden wij hun harnas aan. Het was de eerste keer dat we met de honden deze route liepen en dan moet je al niet meteen voor verwarring gaan zorgen natuurlijk. Tussen de bushalte en voetweg moesten wij enkele obstakels passeren van mensen die aan het verhuizen waren en het voetpad hadden versperd. Een tentzeil dat zat te klapperen door de wind. De honden ontweken dit wel. Tripple bleef netjes en beheerst werken maar liep toch het liefst achter Tazzy aan die zich nergens wat van aantrok, behalve dat meneer vooraan wilde lopen.

De kinderen

Aangekomen werden we meteen verwelkomt. De kinderen waren snel bij ons om de honden te knuffelen. Zelfs de honden waren dolenthousiast. Bewust de gentle-leader in het begin aangehouden bij beiden honden. Er kwam een tijd dat Tazzy voldoende rustig was om te knuffelen maar Tripple bleef enthousiast. Daarom besliste ik om de gentle-leader bij haar aan te laten maar konden de kinderen haar wel knuffelen. Tripple vond het in begin niet zo leuk om die gentle-leader aan te hebben, maar toen ze ontdekte dat ze werd beloond met knuffels en af en toe een snoepje, maakt het voor haar allemaal niet meer zoveel uit. Het was voor beiden honden maar voor de kinderen toch ook een enorme prikkel moet ik toegeven. De kennismaking tussen men en dier is ontzettend goed verlopen. Ben op een gegeven moment wel even met Tripple naar buiten gegaan om ons af te zonderen. Dat is een puntje van Tripple waar we rekening mee moeten houden dat ze de rust terug kan vinden. Een hondje met een hoge gevoeligheid die we zeker moeten bewaren.

De tweeling was heel enthousiast net als Emma die ook veel foto’s had gemaakt

Terug naar huis

Na een klein uurtje namen we dan de bus terug naar huis. Eerst was er vervoer met de auto naar huis voorzien om onze cadeautjes voor morgen dan al mee te nemen, maar dat kwam dan toch niet zo goed uit.

Geen probleem! We nemen de bus dan gewoon terug naar huis. We zijn dat toch al gewend en het is ook een goede oefening voor Tazzy en Tripple. De route naar huis verliep terug via de Adriaan Sanderslei waar we terug de obstakels van de verhuis tegenkwamen en het klapperende tentzeil. Nu reageerden beiden honden weer helemaal anders en gingen ze de obstakels op een andere manier ontwijken. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus. 4 bussen op 1u naar Wilrijk, dat is toch zeer zalig en aangenaam.

Thuis gekomen kregen de honden een verdiende dentastick als lekkere beloning en nog een stukje wortel verstopt in de Kong die ze in de tuin lekker konden oppeuzelen.

Wat een slecht weer vandaag

Goeiemorgen, 5u55 begint mijn horloge te babbelen en aan te geven dat binnen 5min mijn wekker zal afgaan. Maar evengoed om 5u15 gaat meneer Tazzy al aan de deur van ons bureau liggen en begint af en toe te zeuren met de hoop dat we op hem reageren. Soms wel vervelend en vooral als je van die vervelende slechte nachten achter de rug hebt. Nu maakt het allemaal niet uit want Tripple en ik moesten toch naar het werk. Omdat ik niet eet in de ochtend, win ik toch wel een hele tijd om me klaar te maken en rond half 7 te kunnen vertrekken naar mijn werk.

Tripple en Manuella op pad.

Gelukkig dat Philippe in de ochtend de honden eten geeft en een boodschap laat gaan doen want anders moest ik nog een half uur vroeger opstaan. Ik hou niet van zo heel vroeg opstaan tenzij dat het niet anders kan. De bus rijdt tijdens de vakantie ook op een andere dienstregeling en komt dan 10min. later dan tijdens het schooljaar. Gelukkig moesten we nu niet al te lang op de bus zitten want veel mensen waren er niet van de vaste busreizigers die anders bij ons op de bus zitten.

Vandaag was het rustig op bureau. Tja, dat is altijd tijdens de feestdagen. Er zijn toch enkelingen die nog proberen te bellen en al maar goed dat er dan iemand aanwezig is. Ik heb de 5 weken afwezigheid ondertussen kunnen inhalen en ben ook weer bijgewerkt. Tripple lag heel de tijd rustig te snurken en dan met momenten met die poten in de lucht. Zo grappig als ze dan van die geluidjes begint te maken als je net aan het telefoneren bent. Dit is natuurlijk voor een nieuwe hond ook een ideale periode om haar plekje te ontdekken op de werkvloer. Wacht maar tot de collega’s terug zijn of even binnenspringen.

Einde van onze werkdag

We eindigde onze werkdag met een afwijking op onze route naar de bushalte. Ik moest nog even enkele brieven gaan posten en schuin tegenover de bushalte is er een brievenbus. Dus voor een groot gedeelte liepen we hetzelfde traject maar waar Tripple normaal het plein aan de Troonplaats zou kunnen oversteken, daar moest ze rechtdoor lopen. Dat vond ze best wel vreemd en had hier even extra bevestiging nodig om te weten dat ze het wel goed deed.

Net als bij Chivas gaf ik de brievenbus ook een naam, een naam die voor niets anders gebruikt kon worden. Na twee keer het te oefenen wist ze al op het commando ‘find the box’ dat ik de brievenbus bedoelde. Uiteindelijk zullen we op regelmatige basis toch wel eens brieven gaan insteken. Na het insteken van de brieven moest Tripple een beetje verder wandelen om de zebra te kunnen vinden om de straat over te steken richting de bushalte. Na enkele keren het herhaald te hebben voerde ze perfect uit wat ik vroeg en bracht ze me langst een andere weg naar de bushalte.

Normaal zouden Philippe en ik samen met de honden namiddag nog even een gekende route gaan stappen, maar het was zo slecht en donker weer dat we besloten er niet door te gaan. Het zou niet leuk zijn om tijdens het volgend weekend met een verkoudheid te zitten. Het werd dus een namiddagje thuis zitten. Tijdens de periodes dat het droog weer was gingen we naar buiten met de honden en steeds opnieuw waren de honden in hun element en raasden door die tuin.

2de kerstdag

Wat ben ik blij dat het zondag is. In het verleden was 2^de kerstdag meestal toch wel een drukke dag. Terug naar pendelen naar Antwerpen en dat was altijd tijdens de vakantie dienstregeling of tijdens de weekend dienstregeling die in Limburg al helemaal op niks trekt. Niet zoveel rustgevends aan. Het 3^de jaar al op rij dat we kerstmis gewoon kunnen vieren zonder te veel stress of grote verplaatsingen.

Dat kwam zeker dit jaar goed uit om een rustdag te hebben vandaag. Door de verplichte opname van mijn verlof voor de opleiding van Tripple in november en december moest ik volgende week toch terug naar het werk. Ja, ik kon onbetaald verlof nemen maar dat zag ik niet zitten. Dat zou eerder nadelig zijn voor mij. Door de 3 weken onbetaald verlof van afgelopen periode heb ik al minder vakantie in 2022. 2 dagen verlof is toch wel wat. Ik was dus blij dat 2^de kerstdag op een zondag viel.

Nog een klein beetje opruimwerk van gisteren na ons gezellig kerstfeestje met de ouders om dan te eindigen voor de televisie. Al snel merkte we dat de honden vandaag extra aandacht nodig hadden. Al snel hadden ze het toch zeker niet gevonden om bij ons in de zetel te komen liggen. Nee, niet echt in de zetel maar eerder op ons lichaam. Vooral Tripple had dit precies nodig om dat ze me toch precies gisteren wel gemist heeft.

Morgen is de rust weer voorbij en moeten wij terug naar het werk. Gelukkig is het een rustige werkweek want bijna iedereen heeft verlof en ook op de bus zal het rustig zijn.

Kerstmis

Kerstdag

We zijn een beetje teleurgesteld want dit jaar opnieuw geen witte kerst. Het is al ontzettend lang geleden dat er nog eens een witte kerst was. Kerstfoto’s maken met de honden en een rode kerstmuts zal er dus niet inzitten. Dat idee bergen we dan maar op naar volgend jaar. Maar wat zou het leuk geweest zijn om vandaag nog een sneeuwtapijtje te hebben. Kerstmis 2021 is helemaal anders dan kerstmis 2020. Ook al is de covid pandemie nog zo aanwezig, er is iets meer vrijheid dan vorig jaar.

De temperaturen waren niet ideaal om sneeuw te krijgen, maar toch was het wel koud genoeg buiten om ons eten koud te houden. Ik moest nu wel oppassen waar Tazzy & Tripple steeds waren zodat ze niet aan het eten zouden komen. Zonder toezicht in de tuin is momenteel toch nog niet aan de orde voor deze twee blondjes.

Niet pendelen dit jaar naar Limburg

Omdat Tazzy en Tripple nog maar zeer recent bij ons woonden en we nog niet buiten ons comfortzone waren getreden besloten we het dit jaar anders aan te pakken. Normaal pendelen we wel naar Limburg om kerstmis te vieren bij mijn papa en Hilde samen met het gezin van mijn zus en mijn mama eventueel. Maar dit jaar eerlijk gezegd, hadden wij er geen behoefte aan om te pendelen naar Limburg. We kunnen onmogelijk bij mijn mama op bezoek gaan omdat haar hondje bang heeft van andere honden (maar de honden van mijn nichtje of tante was geen probleem in het verleden).

We zouden dan naar haar thuis moeten en hulp moeten vragen om ten 1^ste ons te brengen naar haar thuis en ten 2^de moeten de honden in een totaal vreemde omgeving bij mijn papa op het appartement blijven. Nee, daar hadden we geen zin in en trouwens waarom al die moeite. Er is ons aangeraden dat we deze 2 blondjes een beetje anders moeten behandelen dan onze 2 zwartjes. Dus, we hebben vermoedelijk een leuk alternatief gevonden.

We waren aangenaam verrast nadat we ons alternatief voorstelden aan de ouders van Philippe maar ook aan mijn papa en mama plus. We stelden voor of ze het zagen zitten om bij ons kerstmis te komen vieren onder ons zessen en we zouden een koud buffet voorzien. Ondanks de niet zo heersende kerstsfeer was dit een positieve noot die we weer hebben gekraakt.

Het bezoek

Om 14u verwelkomde we onze bezoekers. In de voormiddag hadden we nog de laatste voorbereidingen getroffen om strakjes niet te veel werk te hebben. Door de beperkte ruimte besloten we dat Tazzy en Tripple in de bureauruimte moesten blijven. Het kinderpoortje was op slot maar zo hadden ze toch een overzicht van wat er allemaal gebeurde. Trouwens voor mijn papa en Hilde was dit de eerste keer ook dat ze de honden zagen. De honden accepteren nogal vrij gemakkelijk nieuwe mensen en dat was nu ook niet anders.

Het hele kerstgebeuren was eigenlijk een grandioos succes. Begin oktober hadden we niet verwacht dat we beiden al een opvolger zouden hebben voor de 2 zwartjes en ergens, ergens een heel klein beetje, hadden we gehoopt dat de pandemie was gaan liggen. We gaan nu de 4^de golf in en de cijfers gaan terug de stijgende lijn uit. Maar dat belette ons niet om samen te genieten met de honden en onze ouders van een lekkere kerstmaaltijd die deze keer bestond uit een lekker koud buffet. Het enige wat de honden konden krijgen van deze maaltijd waren wat lekkere geraspte wortelen onder hun brokken.

T & T

Tazzy & Tripple kregen ook een kerstcadeautje. Ze kregen een nieuw calciumbot waar ze heel de namiddag en avond lekker op hadden gekauwd. Ze hebben zich beiden wel netjes gedragen en heel de tijd op hun vetbed voor het poortje gelegen. Af en toe waren er momenten dat we ze even naar buiten lieten zodat ze even konden hollen, hun energie kwijt spelen of een plasje gaan doen. Nadat iedereen naar huis was, was er nog een moment dat ze een extra dikke knuffel kregen van ons.

Onze eerste kerst met de 2 nieuwelingen is zo goed meegevallen dat we eigenlijk onterecht een beetje gespannen waren. Maar ja, de spanning is niet meer dan normaal in zo een drukke periode natuurlijk.

Update C & C

Deze ochtend bij het opstaan voelde het wel even raar dat er geen zwarte labradors meer waren in huis die in de zeven laatste jaren steeds aan onze zijde stonden om kerst te vieren. Ze kregen bij kerst ook altijd een stukje extra kip of zowat ze zo smakelijk opaten. Met Tazzy en Tripple moeten we hier mee oppassen met al die dierlijke vetten. Maar als de berichten vanuit Vlieland binnenkwamen, wisten we ook wel dat ze beiden ginder een super kerst zouden hebben.

Chivas en Cenna speelden vandaag mee in een eigen kerstfilm gemaakt door de baasjes. Beiden hadden rode elandoren aangekregen of waren het nu rendieroren, ik weet het eigenlijk niet, maar blijkbaar voor een snoepje doen ze veel. Netjes en beheerst bleven ze langst elkaar lopen gefocust op het snoepje of toch de camera? Het was in ieder geval zalig om te zien hoe ze het deden. Ook al kunnen we niet altijd de beelden waarnemen, toch zijn we wel blij met alle berichten die binnenkomen vanuit Vlieland.

Ook in Vlieland was het dit jaar geen witte kerst, maar ondanks dat het een eiland is waren het ongeveer toch dezelfde temperaturen als hier bij ons. Enige verschil is dat er precies veel meer mooier weer is met een helderblauwe lucht. Snel volgt er dan ook een nieuwe update vanuit Vlieland.

Honden namiddag alleen thuis voor de eerste keer

Vandaag blijven onze honden voor de allereerste keer alleen thuis. Dit om de simpele reden dat we van een overleden persoon afscheid gingen nemen. De vader van onze goede vriend Rudi was er niet meer. Ja, de honden hadden eventueel kunnen meegaan, maar uit respect doe je dit niet. Dat is onze mening natuurlijk. Het was achteraf bekeken ook niet praktisch geweest. En uiteindelijk werd er voor ons gezorgd en konden we met de ouders van Philippe mee rijden tot voor de deur. Tijdens zo een gelegenheden is er toch meestal begeleiding voorzien.

In het verleden zijn zowel Chivas als Django ooit 1x mee geweest naar een begrafenis. Beiden begrafenissen vanuit het verleden waren in de kerk. Simpel en rustgevend is dat niet want als je moet rechtstaan voor de pastoor, dan staat de hond ook mee recht of de hond wordt eens onrustig. Dus besloten we gewoon de honden thuis in hun prikkelvrije ruimte in alle rust. We deden wel de tussendeur naar de woonkamer dicht zodat ze het lawaai van de algemene voordeur of de passerende buren niet zouden horen.

De honden zijn ongeveer 1u30min. alleen geweest wat voor de 1ste keer toch wel lang is. Daar zijn we wel blij om. Natuurlijk uren alleen laten dat moet langzaam opgebouwd worden. De volgende keer zouden ze 15 januari misschien wel eens alleen kunnen zitten als Rudi en Diane geen oppas kunnen zijn. Dan hebben we ons jaarlijks familiefeest dat in de buurt zal doorgaan.

Tripple vandaag mee naar de pianoles.

Ik zonder Tripple naar het ziekenhuis.

Deze voormiddag moest ik niet werken want ik had een consult bij de oogarts in het ziekenhuis UZA in Antwerpen. Met Tripple had ik deze route nog niet verkend en ik besloot haar dit nog even te besparen om verschillende redenen:
– gezichtsveld controle en oogdrukmetingen
– onderzoek van het gezichtsveld
– met een lampje kijken in de ogen

Dat zijn toch wel van die vervelende onderzoeken waar een afleiding van een hond niet ideaal is. Wetend dat de arts de hond ook wel leuk vindt en dat ik Tripple op dat punt nog niet voor de leeuwen wil gooien. Met de tijd zal het wel komen dat ze ook meekomt naar dit ziekenhuis. Die oogonderzoeken vragen toch van mij keer op keer steeds veel energie. Als aan mij lag, deed ik het gezichtsveldonderzoek niet meer. Iedere keer om de 6 maanden ben ik nadien er zo mottig van. Helaas heb ik daar geen keuze over en beslist de arts in sommige gevallen nog van wat het beste is.

Mee naar de pianoles

Namiddag had ik nog 1x pianoles voor het jaar 2021. Wat opnieuw een gek jaar toch was. Gelukkig kon ik wel verder met de pianoles gaan omdat dit eigenlijk 1 op 1 was. Maar toch ook door de opleiding van Tripple enkele lessen gemist. Natuurlijk, ook de covid cijfers zijn zeer afhankelijk wat ik beslis op moment. Ik ben al van begin november niet meer naar het koor geweest omdat het te druk was (te veel volk in het lokaal). Voor het DKO zijn er de onderwijsmaatregelen en ik had nu niet zoveel zin om in een te kleine ruimte te zitten. Ik moet toegeven dat onze dirigente wel extreem zich aan de regels houdt. Maar door mijn visus probleem kan ik heel die situatie niet inschatten.

Tripple was ontzettend vrolijk om mijn pianoleraar te zien die het moeilijk had om haar geen aandacht te geven. Simpel is echt wel anders met zo een hond die je likjes wil geven en je zo met een snoet aankijkt van ‘streel me, ik wil spelen en knuffelen’. Maar daar moet ik nog wel meer de klemtoon leggen op discipline voor mijzelf en ook naar de hond toe. Tripple kan echt wel genieten van pianomuziek, en meteen nadat ze de rust had gevonden, kon ik beginnen met spelen. Alleen 1 klein detail… Ik kon de piano niet gebruiken zoals ik zou willen want madam had haar snoet op mijn voet gelegd waardoor ik niet echt kon bewegen. Merk wel als ik een beetje beweeg dat ze toch wel heel alert is.

Na de pianoles terug naar huis en kregen beiden honden een lekkere Edgar Cooper Denta stick die ze al redelijk snel ophadden. Nog even spelen met beiden honden in de tuin om dan de dag af te sluiten met wat televisie te kijken. Vanavond mocht ik toch al niet meer echt eten want ik moest nuchter zijn voor mijn medisch onderzoek van morgen.

Lita op bezoek

Gisteren besloten we de honden een rustdag te geven. Na een intensieve periode zowel voor mij als voor Tripple verdient ze dit wel. Door de stijgende cijfers van de 4de golf, mag Philippe maar max. 2 dagen per week naar bureau komen. Het resultaat is dus dat Philippe en Tazzy wel minder werken op moment dan ik.

Vandaag kwamen onze goede vrienden Rudi & Diane op bezoek met Lita. Altijd leuk hun allen te zien, al hoop ik dat Lita nog dikkere vriendjes zal worden met T & T. Ach, de tijd geven en dan komt het wel goed. Daar zijn we wel van overtuigd. Lita heeft ook in de laatste 6 maanden wel wat avonturen beleefd. Een verhuis naar deze nieuwe baasjes, mee op de zeilboot van haar baasjes gaan zeilen, op vakantie komen bij ons in september en regelmatig dat we ze tussendoor eens opvangen. Dat is helemaal geen probleem.

Ja, deze keer waren onze honden zo vrolijk haar te zien en het dametje van 6 jaar vond het niet altijd even leuk. Naarmate de avond vorderde, konden ze rustig bij elkaar liggen. Dat was wel goed. Uiteindelijk is de bedoeling naar de toekomst dat wij uitstapjes kunnen gaan doen onder ons zevenen en ook eens op reis kunnen naar Vlieland om Chivas en Cenna te gaan bezoeken. Voorlopig is dat nog niet aan de orde.

Tazzy en Tripple zijn vandaag super flink geweest.

Manuella & Tripple boodschappen doen in de winkel-poging 1

In de voormiddag samen met Tripple nog een poging gedaan om even enkele boodschappen te gaan doen. Had de trolley nog niet meegenomen, maar wel mijn rugzak. Ik had gelukkig niet zoveel nodig, maar wilde nog enkele kleine boodschappen doen ter voorbereiding van het kerstfeestje volgende zaterdag. De drukte een beetje voor zijn.

Vol goede moed wandelde we het aangeleerde traject richting de Bist. We besloten 1x recht op recht te lopen naar de winkel, maar eigenlijk is dat niet te doen voor ons. Je kan wel het rechtdoor commando gebruiken, maar toch. Tripple gaf netjes de dikke kabels aan die over het plein waren gelegd. Er was een ijspiste voorzien op de Bist voor de schaatsers. Eigenlijk was het vandaag nog de opbouw van de tent waardoor het er toch wel wat drukker was.

Aangekomen aan de winkel begon ik mijn route te lopen die ik in het verleden ook altijd gelopen heb met Chivas. Zo kan ik me een beetje oriënteren waar alle producten zowat liggen. Ik moet toegeven dat de winkel er wat rommelig bij lag. Veel producten voor de feestdagen die er anders nooit lagen. Enkele extra koelbakken die erbij werden gezet en enkele extra paletten waar extra geschenken uit gestald stonden. Dit maakte de winkelgangen veel smaller dan dat het normaal was.

Het was dan ook nog eens druk en dat rond 10u. Je zou denken dat het op de middag drukker was, maar nee hoor! Komt het misschien nu ook omdat het examens zijn voor de jongeren? Of komt het omdat de coronapandemie opnieuw rond zich aan het meppen is waardoor meer mensen thuis zitten door quarantaines in het gezin etc. Wie zal het zeggen. Het was in ieder geval veel drukker en dat maakte het er niet gemakkelijker op voor mij en Tripple. Na 45 min. Alles gevonden en met een kleine volle rugzak en nog een winkelzak gingen we terug naar huis.

Tripple had geen gentle-leader aan waardoor ze met momenten ook misbruik probeerde te maken van de situatie door even af te dwalen of om eens te gaan snuffelen aan een passerende persoon. Ze wist goed genoeg dat ik haar niet kon corrigeren met de riem in mijn rechterhand te nemen. Gelukkig was het testen zeer beperkt en toen we de drukke omgeving uit waren, werkte ze netjes en bracht ze me veilig naar huis. Bah… Ik hou niet meer van shoppen! Ik was dan ook blij dat ik thuis was.

Namiddag nog even naar de huisarts omdat ik me toch niet zo lekker voelde. Uitslag: Reactie op mijn boosterprik van 3/12. Dit komt niet heel erg vaak voor, maar het is nogal gebeurd vertelde de dokter. Geen corona want mijn zelftest bij de dokter was negatief. Nee, een zelftest uitvoeren is voor ons niet te doen. Tripple is niet mee geweest naar de huisdokter omdat dit achter de hoek is en maar 100m van onze deur afligt.

Tag: onzeblindengeleidehondenblog

Ons eerste bericht van 2022