Fantastisch, Vandaag genieten we van een dagje extra verlof. Philippe maakt op het werk de brug, maar ik heb hier een dagje verlof voor moeten nemen. Gisteren was het Onze Lieve Heer Hemelvaart, een wettelijke feestdag in België. Maar wat vieren we eigenlijk?
O.L.H.Hemelwaart, watte??
Hemelvaart is een christelijke feestdag met een verhaal over afscheid nemen en alleen verder gaan. Dit valt veertig dagen na Pasen en sluit de paasperiode dan ook af. Eigenlijk begint de paastijd trouwens ook met veertig vastendagen vóór Pasen, vanaf Aswoensdag om dan 40 dagen na Pasen te eindigen.
Eerlijk? Ik denk niet dat er nog veel mensen zijn die de essentie van deze feestdag kennen. Wij zijn daar ook niet mee bezig want als werkende persoon zijn we al blij met dit extra dagje verlof. Welke reden of feestdag het dan ook mag zijn, dat maakt voor ons niet veel uit! Dus nee, we kenden ook niet de echte essentie van deze feestdag.
Prachtig weer voor deze periode van het jaar.
Wat een aangenaam weertje buiten. Een prachtige lentedag en mij hoor je niet klagen. Ideaal weer ook om tijd te maken om de beestenboel eens onder handen te nemen. Een borstelbeurt wel te verstaan é mannekes! Tripple vind borstelen wel aangenaam en lijkt daar precies van te genieten. Ze komt ook spontaan langst voor de borstelsessie. Zelfs met de borstel in mijn handen komt ze doodleuk af.
Een winderige dag vandaag. Amai wat een chance voor Philippe en Tazzy want zij moeten er vandaag niet door. Philippe heeft momenteel het geluk dat hij in geval van te slecht weer kan beslissen om van thuis uit te werken. Maar ik (Manuella) heb op moment geen andere keuze heb. Natuurlijk, als het te gevaarlijk is buiten dan is er voor mij ook wel de mogelijkheid om niet naar het werk te komen, maar voor een stevig briesje? Nee, daar moet ik toch door! Gelukkig regende het deze ochtend niet op die enkele verdwaalde regendruppels waardoor je toch een beetje nat werd. Als je zonder hond op pad moest met je witte stok, dan is dit zeker geen weer voor een beginner. Je witte stok is maar vrij licht en daar kan de wind mee doen wat die wil.
Rond 8u was het buiten zeer donker en het waren stortbuien in plaats van een lichte regenbui. Enkele collega’s kwamen dan ook helemaal doorweekt aan op bureau. Rond 9u30 was er een enorme stortbui en de regen of hagel kletterde tegen mijn raam. Wat was ik blij dat wij nu niet buiten moesten voor een plasje of ergens naartoe moesten. Laten we hopen dat het deze middag dan toch op zijn minst droog blijft want ik moet nog enkele kleine boodschappen gaan doen deze middag.
Boodschappen doen
Ondanks de paasvakantie was het toch vrij druk in de winkel deze middag. Gelukkig had ik niet zoveel nodig, maar al snel merkte we toch ook wel de gevolgen van de oorlog tussen Oekraïne en Rusland. Bepaalde producten die we altijd kopen waren al voor de 2de of zelfs voor de 3de keer niet op voorraad en wanneer het opnieuw binnen zou komen, daar had men geen idee van. Dus even improviseren en snel naar de kassa. Tripple deed netjes wat van haar werd gevraagd en iedere keer dat we naar de winkel gaan doet ze het steeds beter. Alleen als ik rechtstreeks van het werk kom, dan heb ik een boodschappentas vast en kan ik niets meer in mijn rugzak steken wat nadien het werken met Tripple wat moeilijker maakt.
Bij het uitkomen van de ‘Carrefour’ wilde Tripple persé nog even ‘De Zeeman’ binnenlopen die recht tegenover de Carrefour ligt. Ik moest echt hier mijn stem gebruiken om te corrigeren want ze bleef ondanks mijn commando’s gemotiveerd naar de winkel stappen. Ze had gedacht dat ik nieuwe kousen nodig had. Ja, ik kon niet meteen corrigeren met de gentle-leader omdat ik mijn 2de hand nodig had voor mijn boodschappentas. Er was nog steeds een stevig briesje en op weg naar het zebrapad werden we beiden echt wel vooruit geduwd. Tussen die 2 appartementsgebouwen waar de ‘Carrefour’ gelegen is, dat is wel een enorm trekgat.
Erg Winderige terugtocht naar huis
Op weg dus opeens enorm veel wind en met momenten verloor ik kort even mijn evenwicht. Ook Tripple leek wat moeite te hebben met de wind. Het was even een kleine uitdaging voor ons, maar gelukkig overwonnen we het toch ook weer. Zo een windje hadden we samen eigenlijk nog niet meegemaakt. Uiteindelijk na even een rustmomentje ingelast te hebben van 2 minuten, konden we weer op pad. De enthousiaste motivatie in mijn stem deed het weer goed en zo geraakte we toch gelukkig droog thuis. Ik kan nog niet goed inschatten welk staptempo Tripple aanneemt want iedere dag is dat toch wel verschillend.
Thuis gekomen konden we in de namiddag niet buiten zitten of de honden konden ook niet spelen in de tuin want het was veel te vies weer.
Wat een prachtig lenteweer al de hele week. Toch konden we er niet echt van genieten want Manuella was goed ziek geweest. Gelukkig geen COVID, maar buiten zitten of een wandeling doen zat er niet in. Omdat het toch nog mooi weer was en morgen het veel minder zou zijn, zou het goed zijn dat Manuella haar neus toch even kon buitensteken. We besloten dus naar de losloopweide op Neerlandpark te wandelen dat op 800m ligt van onze deur. Nu dat Tripple een hele week niet gewerkt heeft moet ze toch even haar energie kwijt geraken. Anders vrees ik dat ze vandaag of morgen nog plantjes in de tuin kapot gaat maken zoals gisteren. Natuurlijk kan Manuella daar ook niet aan doen, dat ze ziek was, en ik alleen met de honden naar de losloopweide is helemaal geen optie.
Naar de losloopweide
Dus vanmorgen na ons ontbijt vertrokken we op een rustig wandeltempo naar het park. Beiden honden moeten werken vanaf onze voordeur tot aan de ingang van het park. Vanaf dan doen we het harnas uit zodat ze kunnen snuffelen. Helaas zijn beiden honden zo gefocust op het snuffelen dat ze enorm sterk zijn en enorm hard trekken aan de leiband waardoor het wandelen voor ons niet aangenaam is. Ze lopen dan ook beiden met de gentle-leader gewoon aan tijdens de vrije wandelingen. Dit is voor beiden rustgevender en ook voor T & T die nog steeds aan de vrije riem kunnen snuffelen.
Aan de losloopweide gekomen was er niemand op het terrein. Dat is toch altijd wel een spannend moment als we er aankomen. Dus zodra we het hekje binnen kwamen mochten ze beiden los. Daar ging Tripple dan rennend er vandoor. Hoeveel rondjes ze rende in de losloopweide, daar hebben we geen idee van. We konden ongeveer inschatten waar beiden zaten door dat we ze een belletje hadden aangedaan. En aan dat geluid konden we horen dat vooral Tripple aan het rennen was. Ondertussen hadden wij ons op een bankje in het zonnetje neergezet. Manuella was toch een beetje uitgeput hoorde ik aan haar ademhaling, toch genoot ze ook wel van dit moment.
Terwijl Tazzy in de buurt bleef hoorde we ook plonsgeluiden in het water. Tja, het heeft niet lang geduurd voordat madam Tripple in de vijver zat. Gelukkig reageerde ze meteen op het fluitje en kwam er steeds aan. De 2de keer lekker nat. Ondertussen waren er nog 2 mensen met 2 kleinere honden op de weide gekomen. De grote van een collie ongeveer. Op een gegeven moment hoorde we een van de dames zeggen tegen haar vriendin: “Ojee, die hond ziet er helemaal zwart uit en nat. Ik denk dat we stilletjes aan van de weide zullen gaan.” Ze vertelde ons nog dat Tripple helemaal nat was en er goed bemoddert uit zag. We bedankte de dames en ja, dan zullen we thuis Tripple goed moeten afdrogen en dan kan ze nadien nog in de tuin drogen (zonder de planten te molesteren).
Terug naar huis…
Gelukkig was het toch nog een klein stukje wandelen voor we thuis waren, zo had Tripple al de tijd om wat op te drogen en zo zal het opgedroogde zand sneller er vanaf vallen van haar vacht. Gelukkig hebben Tazzy en Tripple wel een gemakkelijke vacht die snel droog is en waar het vuil ook snel vanaf valt. Enige minpuntje is dat Tripple enorm veel haren verliest. Volgende week zal Manuella als het weer wat meezit de beiden honden nog eens borstelen want het is toch wel weer nodig. Manuella wil dus nu een trimtafel gaan kopen om het makkelijker te maken om de honden goed te kunnen borstelen.
Genieten van een rustige avond
Voilà, na onze deugddoende wandeling en dat de honden nog een tijdje buiten in de tuin hebben kunnen genieten van het zonnetje werd het tegen 17u tijd om een rustige avond tegenmoet te gaan onder ons met onze 2 kanjers.
De storm die gisterenavond aanwakkerde en vannacht zo aanwezig was, had blijkbaar ook een naam. ‘Dudley’ was de naam van deze storm. Ikzelf (Manuella) hou helemaal niet van zo een weer in de nacht want dan slaap ik altijd zeer onrustig. Dat was dus afgelopen nacht in een vreemd bed op een vreemde locatie niet anders. Al maar goed dat ik nog een extra dekentje bij had waar Tripple op kon liggen. Normaal mag de hond niet bij ons op bed, maar vannacht gaf het me zo een veilig gevoel dat er iets warms tegen mijn benen lag. En Tripple, ja die heeft er volgens mij ook wel van genoten. Ze heeft geen krimp gegeven terwijl ze in de zetel niet stil kan liggen. Philippe en Tazzy lagen in een andere slaapkamer en hebben ook goed geslapen. Philippe heeft van de storm niks geweten maar wel van de natuurlijke wekker (de haan) die weer vroeg ging kraaien en zich niets aantrok van de wind. Van die kraaiende haan, daar heb ik dan weer niets van gehoord.
Cardioloog
Na het ontbijt vertrokken we samen met Ellis richting Stavelot in de Ardennen. Het BCG werkt samen met deze cardiologe die zeer gekend. Omdat Tazzy & Tripple vanaf puppy zijnde er al in opvolging is, wil het BCG dit zo behouden. Dat wil dus voor ons zeggen dat we elke keer een enorme verplaatsing hiervoor zullen moeten doen. Een verplaatsing waarin we ons maar voor de helft op zelfstandige basis kunnen verplaatsen en waarin de andere helft met hulp van derden zal moeten gebeuren. Het is vanuit Tongeren toch een klein uurtje rijden richting Stavelot.
We dachten eerlijk gezegd dat het wel een grote dierenartsenpraktijk zou zijn omdat het toch een gekende cardiologe was, maar dat was toch even teleurstellend. Je kan er al niet met de bus geraken en dan was het precies nog zo klein. Bij beiden honden duurde het onderzoek toch ongeveer 30 min. en werd het hart van verschillende kanten bekeken en moesten de honden op hun zijflank liggen. De cardiologe had bij beide honden ook 2 plekjes kaalgeschoren om met de echografie beter te kunnen kijken naar het hart. Voor beiden honden zag het er toch wel zeer positief uit.
Tazzy à 28.5 kg à hartslag 94 à mag zeker niet verdikken en mag van 4 cardiosupplementen naar 2 cardiosupplementen gaan. 1 in de ochtend en 1 in de avond bij het eten. Binnen 6 maand terug op controle. Voeding kon met de tijd misschien veranderd worden omdat daar over werd gesproken. Tazzy krijgt momenteel ‘Hill’s Prescription I/D (i/d) Sensitive Digestive Care hondenvoer met ei & rijst’, redelijk speciaal dierenvoeding dat je niet zomaar overal kan kopen.
Tripple à 23.8 kg à hartslag 72 à iets actiever en fitter dan de broer en mag ook niet verdikken. Haar hartsupplementen mag ze niet afbouwen en zal vermoedelijk ook levenslang blijven. Binnen 6 maand samen met de broer nog een controle. Tripple mag van supplementen en hondenvoeding niet veranderen. Zij krijgt nu ‘Trovet Hypoallergenic Paard HPD Hond 10kg’. In begin zei ik (Manuella) nog tegen de dierenarts van het BCG, moet ze nu echt paard eten? Uiteindelijk als paardenliefhebber vind ik dit erg dat dit dier in de voedingsindustrie terecht komt, maar zolang ik het niet moet eten. Blijkbaar is dit heel mager vlees en gezond. Tripple is hier op verschillende manieren toch mee geholpen en daarom mag het niet veranderd worden.
Terug thuis
De laatste 24 uren waren best wel emotionele en vermoeiende uren geweest voor ons. Vooral voor mij (Manuella). Weinig slaap, het afscheid van mijn bomma, het bezoek aan de cardioloog en dat alles in een tijdspanne van 24u. Best toch wel heftig en niet te onderschatten. Natuurlijk waren we blij dat de uitslag van Tazzy & Tripple bij de cardioloog zo positief waren. Toch voelde ik me een beetje emotioneel. Vermoedelijk door alle omstandigheden die op me af waren gekomen en het verdriet dat ik opkropte in het bijzijn van anderen.
We werden door Ellis dan ook terug thuis netjes afgezet waarvoor we haar uitvoerig bedankten. Uiteindelijk toch wel een enorme verplaatsing. Ze zou dus nu ook onze vraag doorgeven aan de trainers van het BCG om de volgende stap in te plannen. Het oefenen van het in- en uitstappen van de trein. Dat was voor de trainers toch ook wel belangrijk dat we het de eerste keer onder supervisie van hun zouden doen. Zo leren wij meteen de juiste methode met deze 2 nieuwe honden. Vermoedelijk zal het niet zo anders zijn als met Chivas en Cenna, maar toch. Iedere hond is anders en heeft het ook anders opgepikt. We horen dus wel wanneer we een afspraak kunnen inplannen voor onze volgende fase van de training.
Goeiemorgen, 5u55 begint mijn horloge te babbelen en aan te geven dat binnen 5min mijn wekker zal afgaan. Maar evengoed om 5u15 gaat meneer Tazzy al aan de deur van ons bureau liggen en begint af en toe te zeuren met de hoop dat we op hem reageren. Soms wel vervelend en vooral als je van die vervelende slechte nachten achter de rug hebt. Nu maakt het allemaal niet uit want Tripple en ik moesten toch naar het werk. Omdat ik niet eet in de ochtend, win ik toch wel een hele tijd om me klaar te maken en rond half 7 te kunnen vertrekken naar mijn werk.
Tripple en Manuella op pad.
Gelukkig dat Philippe in de ochtend de honden eten geeft en een boodschap laat gaan doen want anders moest ik nog een half uur vroeger opstaan. Ik hou niet van zo heel vroeg opstaan tenzij dat het niet anders kan. De bus rijdt tijdens de vakantie ook op een andere dienstregeling en komt dan 10min. later dan tijdens het schooljaar. Gelukkig moesten we nu niet al te lang op de bus zitten want veel mensen waren er niet van de vaste busreizigers die anders bij ons op de bus zitten.
Vandaag was het rustig op bureau. Tja, dat is altijd tijdens de feestdagen. Er zijn toch enkelingen die nog proberen te bellen en al maar goed dat er dan iemand aanwezig is. Ik heb de 5 weken afwezigheid ondertussen kunnen inhalen en ben ook weer bijgewerkt. Tripple lag heel de tijd rustig te snurken en dan met momenten met die poten in de lucht. Zo grappig als ze dan van die geluidjes begint te maken als je net aan het telefoneren bent. Dit is natuurlijk voor een nieuwe hond ook een ideale periode om haar plekje te ontdekken op de werkvloer. Wacht maar tot de collega’s terug zijn of even binnenspringen.
Einde van onze werkdag
We eindigde onze werkdag met een afwijking op onze route naar de bushalte. Ik moest nog even enkele brieven gaan posten en schuin tegenover de bushalte is er een brievenbus. Dus voor een groot gedeelte liepen we hetzelfde traject maar waar Tripple normaal het plein aan de Troonplaats zou kunnen oversteken, daar moest ze rechtdoor lopen. Dat vond ze best wel vreemd en had hier even extra bevestiging nodig om te weten dat ze het wel goed deed.
Net als bij Chivas gaf ik de brievenbus ook een naam, een naam die voor niets anders gebruikt kon worden. Na twee keer het te oefenen wist ze al op het commando ‘find the box’ dat ik de brievenbus bedoelde. Uiteindelijk zullen we op regelmatige basis toch wel eens brieven gaan insteken. Na het insteken van de brieven moest Tripple een beetje verder wandelen om de zebra te kunnen vinden om de straat over te steken richting de bushalte. Na enkele keren het herhaald te hebben voerde ze perfect uit wat ik vroeg en bracht ze me langst een andere weg naar de bushalte.
Normaal zouden Philippe en ik samen met de honden namiddag nog even een gekende route gaan stappen, maar het was zo slecht en donker weer dat we besloten er niet door te gaan. Het zou niet leuk zijn om tijdens het volgend weekend met een verkoudheid te zitten. Het werd dus een namiddagje thuis zitten. Tijdens de periodes dat het droog weer was gingen we naar buiten met de honden en steeds opnieuw waren de honden in hun element en raasden door die tuin.
Chivas en Cenna doen het momenteel nog steeds ontzettend goed in Nederland. Ze voelen zich er al he-le-maal thuis. Wat een luxe leventje ze nu gekregen hebben. Vaak krijgen we leuke foto’s van hun te zien via hun baasjes. Ook al kunnen wij het niet meer duidelijk waarnemen, de reacties die we van onze omgeving krijgen over hoe ze uit zien, dat geeft ons een enorm goed gevoel.
Van de week kregen we nog een filmpje vanuit Vlieland waar op te horen was hoe Cenna doodleuk door het water aan het trippelen was. Ook was er een vogel die dacht evenveel heisa te maken om aan te geven dat ook hij of zij aanwezig was. De honden die trekken hun daar gelukkig niet veel van aan. Als ze maar kunnen wandelen, knuffelen met hun baasjes etc. Vorig weekend hebben ze ook enkele familieleden van de baasjes ontmoet die helemaal weg waren van hun. Maar ja wat wil je? Zo 2 zwarte labradors stelen graag andermans hartje nu eenmaal
Langzaam doet ook de winter in Vlieland haar intrede, maar dat maakt voor de honden niet zoveel uit. Als ze maar kunnen gaan wandelen en kunnen genieten van alle geurtjes die er zijn op het eiland. Het is ook prachtig hoe de zon zo een mooie impact kan hebben op het landschap daar. Iedere dag is zo anders en zo kleurrijk.
Zoals je kan zien heeft Vlieland ook haar mooie kanten. Geniet evengoed mee van dit natuur.
Zo dit was weer even een update van Chivas en Cenna
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
