Goeiemorgen, goeiemorgen! Blij dat ik jullie weer ontmoeten mag. En vandaag nemen we jullie mee op avontuur naar de losloopweide met de zwemvijver (een kleine vijver dan) waar de honden even in kunnen ravotten.
Gelukkige voelde Philippe zich vanochtend al wat beter en zijn koorts was gezakt tot onder de 38°C waar ik natuurlijk ontzettend blij om was. De afgelopen dagen voelde Philippe zich helemaal niet lekker. Deze ochtend was het dan gelukkig droog weer en besloten we dus naar de losloopweide te gaan. Onze 2 honden even belonen om hun pootjes even te strekken maar ook dat ze even hun energie kwijt zouden kunnen. Tripple heeft in de afgelopen dagen gewoon kunnen werken, maar Tazzy niet. En zo even je neus buiten steken op een zondagochtend, dat kan geen kwaad. Als we hier vertrekken hebben de honden altijd hun harnas aan tot we aan het begin van het park komen. Daar doen we dan het harnas uit tot aan de losloopweide. Zo kunnen beiden honden dan ook snuffelen, even aan de leiband wandelen en ook even genieten. Gelukkig is het niet druk om 10u in het park waardoor we met onze witte stok kunnen lopen.
Aan de losloopweide aangekomen waren beiden best wat opgewonden. Wat wil je? Al die vreemde geuren van andere honden. Dat is toch niet abnormaal. Tripple zat al redelijk snel in het water tegenover Tazzy die uiteindelijk zijn zusje toch volgde. Gelukkig zijn het geen echte zwemmers en blijven ze aan de zijkant. Ze blijven toch steeds de bodem onder hun pootjes voelen. Daar zijn we dan toch we blij om. Maar wat genoten onze 2 kanjers toch van dit uitje. Ongeveer zijn we een uurtje op de weide gebleven om dan nadien weer naar huis te keren.
Tripple die was veel natter dan Tazzy, maar dat maakt op zich niet veel uit. Tegen dat we thuis zijn ze beiden weer helemaal opgedroogd en moeten we ze maar een beetje afdrogen om het zand uit hun vacht te krijgen. Na onze uitstap werd het een luie zondag en kijken we nog wat naar sport op de televisie.
Het is toch niet te geloven, maar de maand mei is voorbijgevlogen. Zoveel dingen gebeurt in de afgelopen weken. Fantastische herinneringen die ze ons nooit of te nimmer kunnen afnemen. Topmoment was het weekend van 6 tot 9 mei toen we op Vlieland verbleven waar Chivas en Cenna nu genieten van hun pensioenenleven. Fantastisch! Het is thans nog maar 3 weekends geleden, maar het lijkt alsof het al langer geleden gepasseerd is. Maar wat glunderen wij toch elke keer dat we aan dit weekend terugdenken. Zo fantastisch.
Vandaag naar de losloopweide
Vandaag besloten we nog eens naar de losloopweide op het Neerlandpark te gaan. Die fantastische leuke weide waar Tripple he-le-maal ‘out of control’ kan gaan met die zwemvijver. Die vijver dat is toch iets fantastisch voor madam. Ze zwemt niet echt maar vind het fantastisch om er in te ploeteren. Meestal komt ze toch vrij nat terug maar een speeltje halen dat te ver ligt doet ze toch niet. In begin ging Tazzy niet mee naar het water, maar tegenwoordig is dat veranderd. Bijna tot aan de buik gaat hij er in, maar moet toch nog vaste grond onder de poten hebben. Denk bij Tripple ook trouwens. Vandaag hadden we Tripple haar nieuwe K9 tuigje omgedaan tijdens de wandeling vanaf het begin van het park. Lieve mensen, even ter verduidelijking…. Tazzy en Tripple dragen tijdens hun werk hun werkharnas en als ze vrij zijn op zeer bekend terrein zoals het park of de losloopweide, dan krijgen ze een K9 tuigje om waar we hun op hun rug vast maken. Zo kunnen ze beiden ontspannend wandelen en ten volle genieten als ze hun neus achterna willen en zo hebben wij ze nog onder controle. Op de losloopweide had Tripple het tuigje om zodat de mensen konden zien dat ze een vrije geleidehond was. Zo weten de mensen ook dat ze geen snoepjes aan onze honden mogen geven.
In ieder geval, beiden honden hebben er van genoten en na een uurtje keerden we voldaan terug naar huis. Aan het einde van het park wisselen van harnas zodat de honden ons veilig naar huis konden brengen wat ze ook super deden. Thuis gekomen natuurlijk de honden afgedroogd want ze waren toch wel wat aan de natte kant. Gelukkig scheen het zonnetje zodat ze buiten konden opdrogen en eens ze droog waren mochten ze weer binnen. Maar wij hebben evengoed genoten van het zonnetje op ons terras samen met de viervoeters.
Wat een prachtig lenteweer al de hele week. Toch konden we er niet echt van genieten want Manuella was goed ziek geweest. Gelukkig geen COVID, maar buiten zitten of een wandeling doen zat er niet in. Omdat het toch nog mooi weer was en morgen het veel minder zou zijn, zou het goed zijn dat Manuella haar neus toch even kon buitensteken. We besloten dus naar de losloopweide op Neerlandpark te wandelen dat op 800m ligt van onze deur. Nu dat Tripple een hele week niet gewerkt heeft moet ze toch even haar energie kwijt geraken. Anders vrees ik dat ze vandaag of morgen nog plantjes in de tuin kapot gaat maken zoals gisteren. Natuurlijk kan Manuella daar ook niet aan doen, dat ze ziek was, en ik alleen met de honden naar de losloopweide is helemaal geen optie.
Naar de losloopweide
Dus vanmorgen na ons ontbijt vertrokken we op een rustig wandeltempo naar het park. Beiden honden moeten werken vanaf onze voordeur tot aan de ingang van het park. Vanaf dan doen we het harnas uit zodat ze kunnen snuffelen. Helaas zijn beiden honden zo gefocust op het snuffelen dat ze enorm sterk zijn en enorm hard trekken aan de leiband waardoor het wandelen voor ons niet aangenaam is. Ze lopen dan ook beiden met de gentle-leader gewoon aan tijdens de vrije wandelingen. Dit is voor beiden rustgevender en ook voor T & T die nog steeds aan de vrije riem kunnen snuffelen.
Aan de losloopweide gekomen was er niemand op het terrein. Dat is toch altijd wel een spannend moment als we er aankomen. Dus zodra we het hekje binnen kwamen mochten ze beiden los. Daar ging Tripple dan rennend er vandoor. Hoeveel rondjes ze rende in de losloopweide, daar hebben we geen idee van. We konden ongeveer inschatten waar beiden zaten door dat we ze een belletje hadden aangedaan. En aan dat geluid konden we horen dat vooral Tripple aan het rennen was. Ondertussen hadden wij ons op een bankje in het zonnetje neergezet. Manuella was toch een beetje uitgeput hoorde ik aan haar ademhaling, toch genoot ze ook wel van dit moment.
Terwijl Tazzy in de buurt bleef hoorde we ook plonsgeluiden in het water. Tja, het heeft niet lang geduurd voordat madam Tripple in de vijver zat. Gelukkig reageerde ze meteen op het fluitje en kwam er steeds aan. De 2de keer lekker nat. Ondertussen waren er nog 2 mensen met 2 kleinere honden op de weide gekomen. De grote van een collie ongeveer. Op een gegeven moment hoorde we een van de dames zeggen tegen haar vriendin: “Ojee, die hond ziet er helemaal zwart uit en nat. Ik denk dat we stilletjes aan van de weide zullen gaan.” Ze vertelde ons nog dat Tripple helemaal nat was en er goed bemoddert uit zag. We bedankte de dames en ja, dan zullen we thuis Tripple goed moeten afdrogen en dan kan ze nadien nog in de tuin drogen (zonder de planten te molesteren).
Terug naar huis…
Gelukkig was het toch nog een klein stukje wandelen voor we thuis waren, zo had Tripple al de tijd om wat op te drogen en zo zal het opgedroogde zand sneller er vanaf vallen van haar vacht. Gelukkig hebben Tazzy en Tripple wel een gemakkelijke vacht die snel droog is en waar het vuil ook snel vanaf valt. Enige minpuntje is dat Tripple enorm veel haren verliest. Volgende week zal Manuella als het weer wat meezit de beiden honden nog eens borstelen want het is toch wel weer nodig. Manuella wil dus nu een trimtafel gaan kopen om het makkelijker te maken om de honden goed te kunnen borstelen.
Genieten van een rustige avond
Voilà, na onze deugddoende wandeling en dat de honden nog een tijdje buiten in de tuin hebben kunnen genieten van het zonnetje werd het tegen 17u tijd om een rustige avond tegenmoet te gaan onder ons met onze 2 kanjers.
Ook vandaag gaan we de deur uit! We konden met Lilian meerijden naar Boom. Zij ging zwemmen (al hoopt Manuella snel mee te kunnen gaan als het water 18°C is), en wij gingen naar de losloopweide. Ondanks dat T & T gisteren ook al naar de losloopweide waren geweest, was dit vandaag een extra beloning. Hopelijk denken de honden hier ook zo over? Ze wisten al meteen welke richting we uitgingen. Aangekomen aan de losloopweide was het op 1 baasje met zijn hond na rustig. Zo op zondagochtend naar de losloopweide komen is eigenlijk wel ideaal. Op deze weide is het helemaal niet zo druk. Dat is voor ons wel ideaal.
Nieuwe ervaring
Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. We waren wel al eens (vorige keer) met de honden in het berenhol (clubhuis van de ijsberen Boom) geweest, maar vandaag was het zo mooi weer dat we wel op het terras buiten konden zitten. Lilian had voor ons al een plekje voorzien in de zon en uit de wind. Eigenlijk was dat wel genieten en het was niet storend om een jas aan te hebben.
Ikzelf besloot Tazzy zijn harnas uit te doen zodat hij comfortabel zou kunnen gaan liggen maar dat stond niet echt genoteerd in meneer zijn woordenboek. Dus ging hij maar wat rondkijken met de hoop een beetje aandacht te krijgen van de mensen vlak langst ons aan het tafeltje. Manuella koos er bewust voor om Tripple haar harnas aan te laten omdat Tripple dan niet te overprikkelt zou geraken. Een bewuste goede keuze lijkt me ook wel. Als ze gewoon in haar harnas blijft is ze rustig. Uiteindelijk krijgt ze haar beloningen en knuffels ook wel van haar baasje.
Als onze honden in hun harnas zitten is dat zeker geen straf als we een terrasje zouden doen. Ze krijgen voldoende vrije tijd en hun losloopmomenten. Al is het jammer genoeg in een afgebakend terrein waar ook andere honden, maar voor hun is dit wel goed.
Voldaan gevoel
Met een voldaan gevoel keerden we terug huiswaarts. Ook Lilian was ontzettend fier op de honden. Namiddag maakte we er gewoon een luie zondag van en konden we met zijn allen lekker gaan rusten. Morgen is het weer een nieuwe werkweek
Vanmorgen op tijd uit de veren want we gaan een mini uitstap maken naar het volgende dorp. Om 10u20 namen we bus 183 richting Niel om vlak achter Aartselaar dorp uit te stappen. We gingen naar ‘Reukenspad’. We waren een halte te vroeg afgestapt en eigenlijk maar goed. Aan de oorspronkelijke bushalte die vlak achter een scherpe bocht ligt was aan de kant richting Niel waar wij zouden uitstappen geen voet of fietspad.
Aan de halte waar we nu waren afgestapt konden we ook meteen de straat oversteken om tegen het verkeer in te gaan lopen op het dubbele fiets/voetpad. Dit was voor de honden meteen al een nieuwe uitdaging. Hier en daar waren er enkele werkpunten waar we nog aan moesten werken. Het is op dat punt nog aanvoelen wanneer een hond profiteert van de zaak of niet of er echt gevaar is. Als de hond uitwijkt om één of andere reden, je weet nooit waarom. Maar toch is dat ook een punt om aan te werken voor zowel baasje als hond. Dit was trouwens ook de eerste keer dat we hier op deze route liepen met T & T en voor ons zelf was het ook een beetje uitzoeken waar we exact moesten zijn.
Nieuwe losloopweide aan het Reukenspad
Eigenlijk toch blij dat we van die drukke baan af zijn. Misschien moeten we met een ziende persoon eens met de auto tot aan de dichtstbijzijnde bushalte rijden om het er te verkennen of het toch niet veiliger is om hier af te stappen i.p.v. de vorige halte zoals vandaag.
In het verleden waren we 1 keer met C & C hier geweest maar omdat Chivas toen opnieuw een blokkade had opgelopen, deden we geen losloopweides meer met hun. Maar vandaag was het dan met T & T de eerste keer op deze weide. Ondanks dat het toch droog was, was er aan de ingangen van de losloopweide een enorme modderpoel.
Met goede kleren en schoenen moet je echt niet naar een losloopweide komen. De honden vonden deze weide ook wel interessant. Ook deze weide is een grote losloopweide. Denk zelfs nog groter dan in Neerlandpark en Boom park. Na een 45 tal min. besloten we verder te gaan richting de ouders van Philippe. Beiden honden zagen er wat zwart uit na het ravotten en hadden ook van die vieze zwarte pootjes.
Nadien wandelden we door de weilanden via het ‘Reukenspad’ naar naar het huis van Philippe zijn ouders. Ze wisten dat we zouden komen voor een kort bezoekje. De honden hun pootjes waren nog vies en konden we T & T in de hondenweide zetten. Gelukkig moesten de duiven van Philippe zijn papa nu niet landen. Tripple was hier niet mee akkoord dat ze in de weide moest wachten en was redelijk onrustig. Hoorde haar ook voor de eerste keer piepen. Maar ze zagen er een beetje te vettig uit om mee in huis te nemen en het regende nu toch niet.
Losloopweide
Een drukke bus op de terugweg
We besloten wat te drinken en een sanitaire pitstop in te plannen bij Philippe zijn ouders. Gewoon een blitz bezoekje omdat we in de buurt waren. Uiteindelijk een gewoon bezoekje brengen, dat moet toch kunnen. Hier kunnen we dat tenminste doen. We bleven uiteindelijk ook niet zo lang want de papa van Philippe voelde zich ook niet zo lekker.
We namen dus bus 500 terug naar huis omdat deze toch om het kwartier rijdt in de dag. Net voor bus aankwam, passeerde er een koetsier met zijn paard en een open koets. Knap dat deze man dit durft met zijn paard rijden op de Boomsesteenweg. Had ik een grote mond zou ik gevraagd hebben of we mee mochten rijden, maar ik durfde het niet! Had het misschien beter wel gedaan want de bus zat vrij overvol.
De vorige bus was niet komen opdagen. Het was een lange harmonicabus en de plaats met klapstoeltjes was al bezet. Toch probeerde het gezin met de buggy 1 plaats vrij te maken voor ons. Zitten konden we zelf ook niet, maar beiden honden konden wel veilig liggen aan de klapstoeltjes. Het kindje van het gezin (een peuter) die in buggy zat, begon Tripple zacht te strelen. Tja, Tripple vond dat zou zalig dat ze tegen de buggy van die mensen ging hangen.
Toppunt van egoïsme
Toppunt van egoïsme bestaat ook nog steeds en ik kan je hier een duidelijk voorbeeld van geven. Aan de bushalte van de Ikea (waar tegenwoordig altijd wel veel volk opstapt) stapte er aan de eerste dubbele deur een grote groep allochtoonse dames met hun kinderen op. In plaats van door te schuiven naar de achterkant van de bus bleven ze met zijn allen aan die specifieke deur staan (thans er was voldoende plaats in bus). Ze waren luidkeels aan het praten en ook constant in Philippe zijn rug aan het duwen net als bij andere busreizigers. Nog 2 haltes en dan was het ons beurt om uit te stappen, maar zoals het er nu uitzag konden wij niet deftig uitstappen.
Uiteindelijk konden wij dus effectief niet deftig uitstappen bij onze halte en begonnen de dames boos te worden en paniekerig te doen omdat wij er waren met de hond. Ze wilden zelfs niet eens opzij gaan, zelfs niet voor het gezin met de buggy die er ook uit moesten. Deze keer trok ik (Manuella) mijn stoute schoenen aan en duwde deze mensen op een te sarcastische vriendelijke manier opzij zodat wij op zijn minst deftig konden uitstappen met de honden. Deze dames en kinderen zouden beter eens een cursus respect voor de medemens moeten gaan volgen en Nederlands gaan leren, Want dan begrepen ze misschien onze vraag wel om even opzij te gaan zodat we konden uitstappen net als het stoppen van het duwen in de rug van Philippe. Enigste was dat we gewoon als debielen werden aangegaapt.
Voor de rest verliep de route naar huis vrij goed. Tazzy liep eerst even zonder gentle-leader, maar uiteindelijk was Philippe wel genoodzaakt om deze weer aan te doen omdat Tazzy er anders zijn voeten alias poten een beetje aan begon te vegen. Dan was de neus toch net een tikkeltje sterker. Maar eens de gentle-leader om was ons mannetje weer de alertheid zelve en zijn zus? Die trok zich er niet veel van aan want zij had wel haar gentle-leader aan. Een wijs idee was het om dit toch te gaan gebruiken in december 2021. Na een voldane uitstap kwamen wij thuis met een glimlach en fier op onze 2 kanjers.
Vandaag steken we ter verfrissing onze neus even buiten. Het was droog weer en ook niet zo vettig in het park of op de losloopweide. We konden met Lilian mee rijden naar Boom maar zouden op eigen houtje terug keren naar Wilrijk. We wilden eerst een half uurtje naar de losloopweide om dan een wandeling te maken in het park van Boom om dan zo tussen de weilanden via het ‘Reukespad’ te eindigen bij Philippe zijn ouders. Hun een bezoekje brengen en nog enkele dingen verder af te spreken.
Al is het nog maar de 3de keer dat we met deze honden naar de losloopweide gaan, we merken toch wel dat ze een vrij moment nodig hebben om even te rennen, om even hond te kunnen zijn. Waarom we met Chivas en Cenna nooit naar de losloopweide gingen was om de simpele reden dat als Chivas in overdrive ging met het spelen of ravotten, dat hij blokkeerde in zijn rug. We hebben het 3 keer meegemaakt waardoor we dit beperkte. Op regelmatige basis liet ik Chivas wel eens loslopen op het Reukespad of in het park terwijl dat niet mocht. Maar ik deed het alleen als ik wist dat er geen persoon in de omgeving was. Chivas bleef altijd dicht bij mij in de buurt. Cenna konden we eigenlijk nooit loslaten want die ging maar al te graag op avontuur.
Maar met Tazzy en Tripple valt het uitje naar de losloopweide tot nu toe ontzettend mee. Er zijn ook maar 3 weides waar we zelfstandig naartoe kunnen gaan omdat we weten van andere hondenbaasjes dat het redelijk veilig is op de tijdstippen als we gaan. Er zijn ook weides waar we niet komen omdat we weten dat daar veel agressie voorkomt en de baasjes hun hond niet onder controle hebben en ze hun hond ook maar laten doen. We bekijken ook elke keer als we aan de weide komen hoe de situatie in de weide is. Zijn er veel honden, hoe reageren de andere honden op onze honden?
Bezoekje aan de ouders van Philippe
Na de losloopweide nog een stevige wandeling naar de ouders van Philippe. Tijdens deze wandeling konden de honden nog snuffelen en moesten ze niet in harnas (behalve bij het oversteken van de straten etc.). Daar genoten ze ook van al hebben ze toch nog een stevige snuffel/wandeltempo. Aangekomen bij Philippe zijn ouders lieten we de honden daar ook in de weide die voorzien is voor honden. Een mooie tuin die voor Tripple wel gevaarlijk kan zijn met hagen, takjes, beplanting. Ik zou niet graag willen dat ze andermans tuintje gaat vernielen. Tijdens onze maaltijd mochten de honden mee binnenkomen en mochten ze op hun dekentje liggen. Eventjes tot rust komen want strakjes na het eten moeten ze nog werken om ons thuis te brengen.
Met ons vieren op pad
We merkten dat het samen op pad gaan met ons vieren wel beter begint te lukken. Tripple trekt niet meer zo en dat mede dankzij de gentle-leader. Natuurlijk heeft ze wel een ander wandeltempo dan haar broer en als ze voorop loopt, voelen we wel dat Tazzy een manier aan het zoeken is om haar ergens voorbij te steken. Soms lijkt hij te vergeten dat Tripple er ook nog loopt. Het lukt nog niet altijd even goed, maar Tripple kan al een klein stukje als eerste blijven lopen terwijl dat in het begin niet te doen was en Tazzy altijd als eerste moest lopen.
De route van het eerste stuk naar op een stukje van 500m waar geen voet- of fietspad is aangelegd, daar moeten we beiden honden toch wel goed blijven motiveren om ofwel met het verkeer mee of wel tegen het verkeer in te gaan lopen en zo dicht mogelijk bij de rand. Dat is toch niet altijd evident. Maar gelukkig hebben we hier de mogelijkheid om dat extra te oefenen want is een heel rustige straat. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus.
Het 2de gedeelte, de route vanaf de bushalte tot thuis die verliep zonder al te veel commando’s te geven. Voor Tazzy is dit een gekende route want hij loopt als hij mee gaat werken met Philippe. Voor Tripple is de route iets minder gekend omdat zij deze route enkel samenloopt met Tazzy. Na het uitstappen was Tazzy de leider die het hele gezelschap naar huis bracht. Tripple volgde netjes zoals het hoorde. Enkel hielden we bewust een beetje afstand van elkaar zodat onze commando’s niet storend waren voor de honden. Eigenlijk verliep alles heel vlot vandaag.
Het was een stevige wandeling gespreid over de hele dag. We hebben er in totaal een 8km opzitten. Dat gaf de GPS-tracker toch aan die we hebben gekocht voor de honden.
Vandaag voelde Manuella zich wel wat beter en haar evenwicht is bijna hersteld tot wat ze altijd gewoon is met haar evenwichtsproblemen. We besloten een poging te wagen om naar het Neerlandpark te wandelen en daar de honden los te laten op de losloopweide. In het verleden kwamen we hier met Chivas en Cenna ook wel eens. Het is een rustige losloopweide met een hondenspeeltuin en een zwemvijver voor de honden.
Gelukkig was het droog weer maar beiden deden we toch een werkbroek aan die vuil mag worden. Ja naar een losloopweide gaan met je goede kleren is echt niet ideaal. Manuella had haar ook een werkbroer besteld die gelukkig tijdig was geleverd.
Aan het begin van het park deden we de harnassen uit zodat de honden als vrije hond konden genieten van een wandeling. Hun neus activeren voor al die andere hondengeuren die daar aanwezig zijn. We ontdekten wel dat rustig wandelen niet in de woordenboek van de honden voorkomen en dat ze al snuffelend een stevige staptempo er op aanhielden. Jammer genoeg zijn ze het park weer aan het bebouwen terwijl er zoveel jaren geleden een mooi park werd geopend met veel ruimte voor mens en dier om te wandelen. Neerlandpark is helemaal anders dan Boom park en met erg warm weer is er in Neerlandpark helemaal geen beschutting tegenover in Boom park is het lekker fris door de vele bomen die er aanwezig zijn.
Aangekomen aan het pad richting de losloopweide moesten we eerst een modderig stuk gras overlopen om aan het poortje te geraken. Als het geregend heeft is het hier een drassige boel. Aangekomen aan het poortje moesten we veilig proberen binnen te geraken want er lagen enorme dikke keien aan beiden kanten zodat het poortje niet helemaal open kon gaan. En dan voor het poortje die enorme kuilen gevuld met water. Jammer genoeg en dat is een minpunt van de meeste losloopweides is dat hier geen extra sleuf in voorzien is waar je U hond rustig kan laten wennen aan de andere honden en de riem in alle rust kan los doen. Nu moet je dat eigenlijk ofwel binnen doen met andere honden rond je heen of aan de buitenkant en dan je hond onder controle houden. Nee, niet zo evident steeds.
Het was niet al te druk. Er was nog een hond op de weide, maar die mensen stonden op het punt de weide te verlaten. Na de begroeting aan de andere hond en de verkenning van de weide waren T & T vertrokken en renden als 2 dolle puppy’s door de weide. Achter elkaar rennen, gaan snuffelen op dezelfde plekjes om dan ook nog op dezelfde plek te gaan plassen.
Opeens hoorde we een plons. Jaja, Tripple heeft de zwemvijver ontdekt en besloot er in te gaan. Na het fluiten kwam ze bij ons en waren de pootjes tot aan de buik nat maar na de 2de en 3de keer was ze helemaal nat en hing toch ook wel onder de modder. Het was geen lichte labrador meer, maar een donkere labrador met lichte schakeringen en haar vacht zat helemaal door elkaar. Gelukkig ontdekte we ook dat Tazzy geen zwemmer is en eigenlijk niet in het water ging.
We hadden er enkele foto’s en video’s geprobeerd te van te maken en deze naar de pleeggezinnen gestuurd. Chantal reageerde al van ‘oei, dat deed Tripple niet bij ons’. Sybren liet ons weten dat Tazzy zelfs plassen ontweek om er niet door te lopen. Ze vonden de video’s toch wel goed gedaan want Manuella probeert alles op gevoel te doen.
Na een dik half uurtje begonnen wij het ook fris te krijgen en besloten we terug huiswaarts te keren. Ondertussen heeft Tripple hopelijk voldoende tijd gekregen om op te drogen en is het meeste van de modder ook uit haar vacht verdwenen. In ieder geval thuis zullen we beiden honden nog eens goed afdrogen.
Neerlandpark is bij deze als 2de losloopweide dan ook goedgekeurd en we zullen hier dus regelmatig naartoe komen zodat de honden eens hun energie kwijt kunnen geraken.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
