Mini-uitstap
Vanmorgen op tijd uit de veren want we gaan een mini uitstap maken naar het volgende dorp. Om 10u20 namen we bus 183 richting Niel om vlak achter Aartselaar dorp uit te stappen. We gingen naar ‘Reukenspad’. We waren een halte te vroeg afgestapt en eigenlijk maar goed. Aan de oorspronkelijke bushalte die vlak achter een scherpe bocht ligt was aan de kant richting Niel waar wij zouden uitstappen geen voet of fietspad.
Aan de halte waar we nu waren afgestapt konden we ook meteen de straat oversteken om tegen het verkeer in te gaan lopen op het dubbele fiets/voetpad. Dit was voor de honden meteen al een nieuwe uitdaging. Hier en daar waren er enkele werkpunten waar we nog aan moesten werken. Het is op dat punt nog aanvoelen wanneer een hond profiteert van de zaak of niet of er echt gevaar is. Als de hond uitwijkt om één of andere reden, je weet nooit waarom. Maar toch is dat ook een punt om aan te werken voor zowel baasje als hond. Dit was trouwens ook de eerste keer dat we hier op deze route liepen met T & T en voor ons zelf was het ook een beetje uitzoeken waar we exact moesten zijn.
Nieuwe losloopweide aan het Reukenspad
Eigenlijk toch blij dat we van die drukke baan af zijn. Misschien moeten we met een ziende persoon eens met de auto tot aan de dichtstbijzijnde bushalte rijden om het er te verkennen of het toch niet veiliger is om hier af te stappen i.p.v. de vorige halte zoals vandaag.
In het verleden waren we 1 keer met C & C hier geweest maar omdat Chivas toen opnieuw een blokkade had opgelopen, deden we geen losloopweides meer met hun. Maar vandaag was het dan met T & T de eerste keer op deze weide. Ondanks dat het toch droog was, was er aan de ingangen van de losloopweide een enorme modderpoel.
Met goede kleren en schoenen moet je echt niet naar een losloopweide komen. De honden vonden deze weide ook wel interessant. Ook deze weide is een grote losloopweide. Denk zelfs nog groter dan in Neerlandpark en Boom park. Na een 45 tal min. besloten we verder te gaan richting de ouders van Philippe. Beiden honden zagen er wat zwart uit na het ravotten en hadden ook van die vieze zwarte pootjes.
Nadien wandelden we door de weilanden via het ‘Reukenspad’ naar naar het huis van Philippe zijn ouders. Ze wisten dat we zouden komen voor een kort bezoekje. De honden hun pootjes waren nog vies en konden we T & T in de hondenweide zetten. Gelukkig moesten de duiven van Philippe zijn papa nu niet landen. Tripple was hier niet mee akkoord dat ze in de weide moest wachten en was redelijk onrustig. Hoorde haar ook voor de eerste keer piepen. Maar ze zagen er een beetje te vettig uit om mee in huis te nemen en het regende nu toch niet.
Een drukke bus op de terugweg
We besloten wat te drinken en een sanitaire pitstop in te plannen bij Philippe zijn ouders. Gewoon een blitz bezoekje omdat we in de buurt waren. Uiteindelijk een gewoon bezoekje brengen, dat moet toch kunnen. Hier kunnen we dat tenminste doen. We bleven uiteindelijk ook niet zo lang want de papa van Philippe voelde zich ook niet zo lekker.
We namen dus bus 500 terug naar huis omdat deze toch om het kwartier rijdt in de dag. Net voor bus aankwam, passeerde er een koetsier met zijn paard en een open koets. Knap dat deze man dit durft met zijn paard rijden op de Boomsesteenweg. Had ik een grote mond zou ik gevraagd hebben of we mee mochten rijden, maar ik durfde het niet! Had het misschien beter wel gedaan want de bus zat vrij overvol.
De vorige bus was niet komen opdagen. Het was een lange harmonicabus en de plaats met klapstoeltjes was al bezet. Toch probeerde het gezin met de buggy 1 plaats vrij te maken voor ons. Zitten konden we zelf ook niet, maar beiden honden konden wel veilig liggen aan de klapstoeltjes. Het kindje van het gezin (een peuter) die in buggy zat, begon Tripple zacht te strelen. Tja, Tripple vond dat zou zalig dat ze tegen de buggy van die mensen ging hangen.
Toppunt van egoïsme
Toppunt van egoïsme bestaat ook nog steeds en ik kan je hier een duidelijk voorbeeld van geven. Aan de bushalte van de Ikea (waar tegenwoordig altijd wel veel volk opstapt) stapte er aan de eerste dubbele deur een grote groep allochtoonse dames met hun kinderen op. In plaats van door te schuiven naar de achterkant van de bus bleven ze met zijn allen aan die specifieke deur staan (thans er was voldoende plaats in bus). Ze waren luidkeels aan het praten en ook constant in Philippe zijn rug aan het duwen net als bij andere busreizigers. Nog 2 haltes en dan was het ons beurt om uit te stappen, maar zoals het er nu uitzag konden wij niet deftig uitstappen.
Uiteindelijk konden wij dus effectief niet deftig uitstappen bij onze halte en begonnen de dames boos te worden en paniekerig te doen omdat wij er waren met de hond. Ze wilden zelfs niet eens opzij gaan, zelfs niet voor het gezin met de buggy die er ook uit moesten. Deze keer trok ik (Manuella) mijn stoute schoenen aan en duwde deze mensen op een te sarcastische vriendelijke manier opzij zodat wij op zijn minst deftig konden uitstappen met de honden. Deze dames en kinderen zouden beter eens een cursus respect voor de medemens moeten gaan volgen en Nederlands gaan leren, Want dan begrepen ze misschien onze vraag wel om even opzij te gaan zodat we konden uitstappen net als het stoppen van het duwen in de rug van Philippe. Enigste was dat we gewoon als debielen werden aangegaapt.
Voor de rest verliep de route naar huis vrij goed. Tazzy liep eerst even zonder gentle-leader, maar uiteindelijk was Philippe wel genoodzaakt om deze weer aan te doen omdat Tazzy er anders zijn voeten alias poten een beetje aan begon te vegen. Dan was de neus toch net een tikkeltje sterker. Maar eens de gentle-leader om was ons mannetje weer de alertheid zelve en zijn zus? Die trok zich er niet veel van aan want zij had wel haar gentle-leader aan. Een wijs idee was het om dit toch te gaan gebruiken in december 2021. Na een voldane uitstap kwamen wij thuis met een glimlach en fier op onze 2 kanjers.