Categorie: geleidehond

20-05-2022: Overlegcomité komt nog eens samen

Allé… vandaag komen die van het overlegcomité nog eens samen om zich over de gemaakte Covid-maatregelen te buigen. De cijfers gaan volgens hen de goede richting uit waardoor de maatregelen kunnen aangepast worden. De volgende maatregelen worden op de tafel gezwierd:

–          Mondmasker: Dit zou je op het openbaar vervoer (bus/trein/tram) niet meer te hoeven dragen. Voor velen zal dit een opluchting zijn. Je moet wel nog steeds een mondmasker dragen in allerlei zorginstellingen zoals in ziekenhuizen, woonzorgcentra, bij de huisdokter of tandarts en zelfs bij de apotheek.

–          Vooraan opstappen op de bus: 1 groot voordeel zal dit wel zijn en zeker als je een visuele beperking hebt. Je mag weer vooraan in de bus opstappen. Na 2 jaar zal dit weer een uitdaging zijn voor ons als blinden- en slechtzienden. Hoe vaak hebben wij ons niet geërgerd aan buschauffeurs die ongeduldig waren als we de deur niet vonden of wilden informeren welke bus het was. Hoe vaak we niet hebben gevloekt omdat ze niet de moeite wilde doen om spontaan de voordeur open te doen om te zeggen welke bus het was.

We zijn dus benieuwd welke aanpassingen dit dus gaat geven vanaf volgende week maandag want als je elke dag op de bus zit. In ieder geval, Ikzelf (Manuella) blijf nog steeds netjes mijn mondmasker gebruiken want tot nu toe zijn we nog gespaard gebleven en het zou toch heel dom zijn moesten wij nu morgen covid oplopen omdat iedereen zijn masker achterwege gaat laten.

Natuurlijk zijn er hier en daar nog enkele aanpassingen, maar die hebben op ons geen invloed want we gaan toch niet reizen of weet-ik-veel-wat doen. Buiten het openbaar vervoer in België nemen hebben we geen plannen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

13/05/2022 – Vrijdag de 13de

Vrijdag de 13de is een ongeluksdag zegt men altijd. Gelukkig was het hier vandaag niet de wet van Murphy! Philippe en Tazzy moesten niet naar BASF want ze waren al 2 dagen geweest deze week.

het openbaar vervoer staakt weer

Ik zal maar een poging wagen om vandaag toch naar het werk te gaan ondanks dat ‘De Lijn’ weer meedeed met de aangekondigde stakingen i.v.m. de koopkracht. Gelukkig kwam de bus van 7u16 netjes aangereden waardoor we vlot op ons werk geraakte. Vandaag een kleine uitdaging voor Tripple want ik was een halte vroeger afgestapt op onze vaste route. Tripple volgde gemotiveerd mijn instructies op omdat dit voor mij toch wel een gekende route was. Inde zomer of met mooi weer tijdens de andere seizoenen deed ik dit ook al eens met onze Chivas. Zo krijgen de honden toch hun extra beweging want momenteel is er niet al te veel beweging nog dankzij het stekelmonster COVID. Ik merkte dat dit eigenlijk niet zo moeilijk was en dat we dit in de toekomst wel wat meer zouden kunnen doen voor die extra beweging.

Een uitdaging

’s Middags werd het al wat moeilijker om thuis te geraken. Volgens de app van ‘De Lijn’ en de app ‘Busje komt zo’ konden we de bus van 11u37 nemen want de bus van 11u53 en die van 12u08 ook reden niet. Dus op tijd vertrokken naar de bushalte maar helaas de bus van 11u37 is niet komen opdagen. Om nu naar de bushalte van de 500 op het Zuid te wandelen was toch wel riskant. Wie zegt dat de bus van 12u29 zou vertrekken? De volgende bus die zou passeren zou om 12u38 pas zijn. Er stond ook nog een oudere dame te wachten op de bus en die kon haar afspraak niet opbellen omdat haar GSM leeg was. Omdat we toch dezelfde richting uit moesten en ze eigenlijk mijn straat passeerde, besloten we een taxi te delen. Zo waren we al bij al nog vlot thuis geraakt maar met een taxi reizen is toch ook wel een kostelijke grap. De taxichauffeur heeft mij en Tripple de dokterspraktijk op de Doornstraat afgezet waar we gewoon via het kleine wandelstraatje in onze straat uitkwamen. Het was een vriendelijke taxichauffeur en ze waren vandaag met hun tweeën want één van de taxichauffeurs werd opgeleid om met de taxi rond te gaan rijden.

Eigenlijk toch wel steeds een uitdaging als je het openbaar vervoer moet nemen tijdens een staking. Altijd is er wel ergens miserie. Dan mogen we nog blij zijn dat we niet op de boerenbuiten wonen zoals in Limburg in Heusden-Zolder of zelfs in de steden Hasselt of Genk. Tijdens een staking in Limburg ben je zo goed als afhankelijk van een eigen auto of fiets. Daar rijden niet zomaar overal Taxi’s zoals in de grote steden zoals in Antwerpen of Brussel.  Gelukkig heb je hier in Antwerpen als blinde iets meer mogelijkheden in geval van nood… Maar of het altijd haalbaar is? Dat is een ander paar mouwen.  In ieder geval, de volgende keer ga ik (Manuella) tijdens een staking proberen van thuis uit te werken want dit brengt toch altijd wel wat enorme prikkels voor mij mee.

Philippe moest zich vandaag niet verplaatsen en kon van thuis uit werken. Gelukkig bestaat die mogelijkheid nu wel. Anders had hij waarschijnlijk deze avond problemen gehad. Meestal als er ergens in BE stakingen zijn dan loopt het ook op de weg in het honderd met al die files etc. Terwijl Philippe dan aan het werk was, hield ik me bezig met de honden. Ik voorzag een knuffelsessie, een borstelsessie, een speelsessie. Tja, dat vonden ze allemaal geweldig. Tijdens mijn rustpauze (als ik naar een boek aan het luisteren was of aan het breien (*handwerken) waren de honden aan het kauwen op hun botje.

*Handwerken is voor bijna iedereen te doen! Ook voor blinden en slechtzienden. Wij pakken het helemaal anders aan en werken ook op het gevoel. Onze vingers zijn hier de ogen die alles controleren en nakijken of het klopt. Is er toch een fout ingeslopen, dan moeten we ook hulp vragen aan een ziende persoon.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

11/05/2022 Terug aan het werk

Na zo een korte ontspannende vakantieperiode zonder stress, zonder je hond in te tuigen (omdat die ook vakantie had), is het toch weer even wennen om snel in je ritme terug te komen. Gelukkig heeft Tripple er niet zoveel problemen mee om de draad terug op te pakken. Uiteindelijk tijdens de afgelopen 4 dagen hebben ze ook een beetje op het eiland moeten werken in harnas.

Ja de dagelijkse route van en naar mijn werk, daar moet ik eigenlijk toch niets meer over schrijven. Alle obstakels die er vast zijn weet Tripple wel te vinden al scheelt er toch elke dag wel iets op die routes tussen de Troonplaats en mijn werk.

Dat geldt natuurlijk ook voor Philippe en Tazzy vandaag naar BASF gingen. Natuurlijk tijdens de middagpauze als Philippe Tazzy zijn snuffelmoment geeft, tja, dan denkt Tazzy dat hij een echte speurneus is en kan het zijn dat Philippe hem wel even moet bijsturen.

Het is wel goed dat de honden hun dagelijkse ritme terug kunnen opnemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Triple of tree party

Gisteren 14/08/2022, gelukkige verjaardag aan the double T-team. Hiep hiep hoera want Tazzy en Tripple wordn vandaag 3 jaar. En aan alle genodigden een dikke merci om aanwezig te zijn op ’the tripple of tree party’.

Met een glimlach kijken we met een voldaan gevoel terug op de afgelopen uren die fantastisch waren voor mens en dier.

Ik post hierover nog een vervolg omdat ik toch wel wat te vertellen heb over deze dag.

Liefs
Phima-team

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Even kort op de bal spelen

Even kort op de bal

Heb even héél kort op de bal gespeeld met het probleem van Tripple van afgelopen zondag. Maandag ochtend meteen Marc een sms’je gestuurd om dit probleem te bekijken en gelukkig… vandaag kon hij een extra training inplannen om dit probleem even te bekijken op dat vervelend perron. Dus om 12u richting Berchem station om daar te trein naar Hasselt te nemen en dat verliep allemaal goed. Ondanks dat Berchem-station ook niet zo eenvoudig is met zijn schuine perrons verliep het goed.
Het enige kleine nadeel was dat het vandaag een warme dag was. Temperaturen boven de 29 graden en dan was het nog eens zo een oude trein die ingelegd werden zonder airco waarvan de raampjes open moesten. Affin.. Aangekomen in Hasselt stond Marc me al op te wachten en vermits dat deze trein bleef staan kon hij meteen nadat Tripple rustig was even oefenen met haar.

Het spannende moment

Het probleem

Yes! Ze weigerde opnieuw en wilde er niet in! Waarom zeg ik nu Yes, meestal als er een probleem zich voordoet en een professional bekijkt het probleem, dan is het probleem vaak opgelost of op dat moment is er geen probleem. Maar gelukkig kon Marc nu wel zien wat het probleem was. Hij moest ook eens paar keer proberen Na een aantal keer lukte het hem toch Tripple in de trein te krijgen maar mijn moederhartje brak toch wel een beetje. Daarom moet je zo een dingen aan professionals overlaten. Na die intense 10 min. Besloot Marc even pauze te nemen en het dan nog eens te proberen en toen lukte het vlot. Nog even naar een ander perron (nieuw perron dat hoger lag) en dat ging ontzettend goed.  Omdat we nog even moesten wachten gingen we nog een cola dringen in de ‘Volksmacht’ tegenover het station en kon Tripple ook even tot rust komen.

Back @ home

De trein terug naar Antwerpen vertrok nu gelukkig vanaf spoor 6 en dat verliep ontzettend vlot. Helaas weer een oude trein en het was iets minder druk. Ik begon een vervelend kuchje te krijgen en besloot mijn mondmasker toch maar op te zetten. Afgelopen 2 dagen is er een koude airco in de bus geweest en dan heb ik meestal wel prijs. Meestal heb ik dan een luchtwegeninfectie want ik ben daar wel gevoelig aan. Tegen kwart na vijf was ik thuis en toen moest ik nog enkele dingen in orde brengen samen met mijn begeleidster van begeleidt wonen. Gelukkig had Philippe al een groot gedeelte gedaan waardoor ik niet al te veel meer moest doen. Ik voelde me vrij moe, maar wat wil je na zo een inspannende dag en dan een vervelende hoofdpijn.  Het dragen van een mondmasker in een warme trein zonder al te veel lucht, niet ideaal, maar met mijn vervelend kuchje dat precies iets erger leek dan deze ochtend, kon ik maar beter een mondmasker opzetten.

Eindelijk thuis

Tazzy was ook door het dolle heen toen we thuiskwamen. Hij had zijn zusje wel echt gemist en natuurlijk zijn vrouwenbaasje. Eerst met hem knuffelen voor ik de anderen kon begroeten. Gelukkig was er nu al wat meer schaduw in de tuin waardoor beiden honden naar buiten konden. Het was te merken aan Tripple dat ze vandaag wel stevige inspanningen had geleverd want haar emmertje was vandaag behoorlijk vol. Ja, een geleidehond moet ook constant presteren en dat wordt soms door de baasjes ook wel eens onderschat.  Maar gelukkig kan ze nu van de avond genieten en morgen krijgt ze een rustdag want morgen wordt het nog warmer dan vandaag.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Internationale dag van de geleidehond

iedere laatste woensdag van april is het de Internationale Dag van de Geleidehond. Je weet wel, die trouwe en

 slimme viervoeters die blinden en slechtzienden van hot naar her weten te brengen zonder dat zij tegen paaltjes en bankjes op knallen. En ja, hier hebben wij er ook zo een twee rondlopen die ons van hot naar her brengen.  Best wel handig zo een blindengeleidehond, want lopen zonder iets te zien is een rotklus. Blindengeleidehonden maken ons leven dan ook veel simpeler en productiever, en daarvoor mogen we die dieren best eens bedanken.

Het is een Dag die puur bedoeld is om geleidehonden even te bedanken voor hun harde werk en hun onmisbaarheid in onze samenleving. Dus als je een blindengeleidehond in je buurt kent net als het baasje, weet dan dat de meeste baasjes hun geleidehond al extra verwennen die dag. Sta er dan even bij stil wat een enorme waarde deze geleidehonden hebben voor hun baasje om van punt A naar punt B te gaan.  

De Dag van de Geleidehond is in het leven geroepen door de Royal Society for the Blind Guide Dog (uit Engeland. Eigenlijk is dit wel goed dat het in het leven is geroepen. Iedere dag plaatsen ze wel iets of iemand in de bloemen: ‘dag van het kind’, “dag van de armoede’, ‘dag van de vrede’, dus waarom geen ‘dag van de geleidehond’. En nee, deze dag is voor ons net als een andere dag in het jaar. Je geleidehond moet je iedere dag verwennen, iedere dag bedanken als deze jou van hot naar her heeft begeleidt.

Django (Manuella) blindengeleidehond van 2007 tot 2013
Chivas (Manuella) links en Cenna (Philippe) rechts. Beiden blindengeleidehond tussen 2014 en 2021
Tazzy (Philippe) links en Tripple (Manuella) rechts. onze blindengeleidehonden vanaf november 2021 tot op heden.

Weeral eens een vakbondactie

Daar zijn ze dan weer de stakers!!! Ook die van ‘De Lijn’ doen voor de verandering nog maar eens een keertje mee. Eigenlijk nooit anders geweten. Is er ergens een staking, dan doen die van ‘De Lijn’ bijna altijd mee.

Er was een grote vakbondsactie voor betere lonen maar zeker niet tegen vervoersmaatschappij ‘De Lijn’ gericht, maar toch deden ze toch wel mee.  Ze bieden dan wel een alternatieve dienstregeling aan om hun reizigers niet in de kou te laten staan maar toch. Vandaag besloot ik een poging te wagen om die alternatieve dienstregeling eens aan te spreken om te zien of het in een grote stad met veel mogelijkheden zou lukken om van punt A naar punt B te geraken. Voor 5km moet dat nu toch wel lukken zeker?  Dus gisterenavond na meer dan een uur gesukkeld te hebben en via verschillende linken kwam ik tot de conclusie dat ik wel heen en terug kon geraken. Dus we zullen een poging wagen?

Frustratie

Eerlijk gezegd? Ik was best gisteren wel gefrustreerd na mijn zoektocht op de websites. De apps van ‘De Lijn’ en ‘Busje komt zo’ stuurden je naar de website van ‘De Lijn’ waar je dan de alternatieve dienstregeling kon raadplegen. Maar wat een gedoe! Verschrikkelijk gewoon. Helemaal niet duidelijk en ook nog eens doorklikken van de ene link naar de andere link. Ik weet in ieder geval dat ik gewoon de volgende keer verlof ga nemen of gewoon van thuis uit ga werken.    

Naar het werk

Deze ochtend kon ik met Tripple gewoon vertrekken met de bus van 6u50. Dat was toch al goed nieuws. Afwachten wat het deze middag dan zal geven en of we wel thuis kunnen geraken. Tijdens de voormiddag controleerde ik de app ‘Busje komt zo’ die gelukkig de geschrapte bussen wel aangaf.  Blijkbaar veranderde dit toch ook wel constant. Tijdens het kijken op de app om 11u15 zag ik dat enkel in het volgende uur bus 182 van 11u38 zou rijden en ik kon gelukkig dus vroeger stoppen om deze bus toch te halen naar huis.

Aangekomen aan de bushalte stond er nog een madammetje te wachten die naar Aartselaar moest. Ze vertelde me dat de bus van 11u23 ook niet was komen opdagen en ze werd nog ergens verwacht. Hopend dat bus 182 toch nog zou komen stonden wij er om 11u55 nog steeds te wachten. Op de app van ‘Busje komt zo’ stond dat de bus van 11u53 en 12u08 al zeker niet zouden rijden. Het had ook niet veel zin om naar de terminal van bus 500 te wandelen want wie zegt dat deze bus zou rijden? Wat een gedoe dan toch blijkbaar.

Taxi

Uiteindelijk heb ik dan een taxi gebeld en samen met de mevrouw zijn we zo dan toch op onze thuisbestemming geraakt. Ik had naar de centrale gebeld en vermeld dat ik Tripple mee had en dat was helemaal geen probleem. Als Tripple in de koffer kon zitten was het in orde en dat deed ons meisje ook goed. Het waren vandaag 2 taxi  chauffeurs want eentje werd opgeleid om ook te gaan rijden.

Ok, zo afhankelijk ben je in een grote stad niet door de taxi’s, maar helaas rijden deze taxi’s voor ons ook niet gratis en als je taxicheques hebt, dan is dat evengoed de volle pot. En als ik 1 rit van mijn werk naar huis moet nemen, dan heb ik bijna mijn dagloon hieraan opgebruikt voor nog geen 6km. En helaas, de prijzen zullen zeker niet dalen met de stijgende benzineprijzen. Vandaag had ik dan nog het geluk dat de mevrouw die meereed de kosten op haar nam en niet wilde dat wij zouden betalen (wat wel vervelend was). Ik had natuurlijk wel aangedrongen om mijn stukje te betalen, maar ze was al dankbaar dat ik de taxi had gebeld en ze met mij mee mocht rijden. Haar telefoon was plat waardoor ze geen taxi kon bellen.

Besluit

Als het niet nodig is, zal ik al mijn bus/trein/tram verplaatsingen uitstellen. Ik heb zoveel gesukkeld om een geschikte bus te vinden en dan is het me nog niet gelukt om op eigen houtje thuis te geraken. Best wel zonde. Als dit op een werkdag valt, zal ik proberen die dag van thuis uit te werken (indien mogelijk) en anders overuren terug nemen zodat ik toch niet meer moet gaan sukkelen al vandaag.

Training met Marc (BCG) in het station

Kl. Dinsdag 19 april 2022

Vandaag kwam Marc van het BCG langst om een extra trainingsmoment in te plannen voor ons met T&T. Door al die Coronamaatregelen afgelopen winter hadden we trainingssessie in het station met de trein nog on hold gezet, maar nu, nu merken we toch dat de tijd rijp is voor wat meer uitdaging in ons leven.  Zowel wij als de honden hunkeren wel naar wat meer avontuur en meer en meer worden de Coronamaatregelen gelost. Het zal volgens mij niet lang duren voordat de wereldbevolking terug is hervallen in de oude gewoontes van voor het Corona tijdperk. En helaas, willen of niet! Wij moeten ook mee al zijn we ons bewuster van bepaalde dingen geworden in het leven.

Om 10u kwam Marc bij ons aan en ja de honden waren door het dolle heen. Natuurlijk wat wil je? Iedere instructeur ruikt naar het BCG een gekende hondengeur. Vandaag gingen we samen met Marc naar Antwerpen-Centraal om de trainingssessie te oefenen met het in- en uitstappen van de trein. Voor T&T was het station in Antwerpen wel echt een onbekend terrein want met ons waren ze hier ook nog niet geweest en voor onszelf was het ook al meer dan 2 jaar geleden. Dus voor ons was het ook wel even wennen.

We namen ook voor de eerste keer bus 17 naar het station die we vroeger ook altijd namen en eigenlijk op de route was er niets veranderd behalve dat de bushalte nu net voorbij de bocht van het station ligt (volgens mij door werken recht tegenover het station). Ook hier is de bushalte niet zo ideaal gelegen qua fietsers die toch nog vlotjes komen aangereden. Helaas kennen niet veel fietsers het reglement van aan de bushalte dat ze moeten stoppen als er mensen in- of uitstappen van de bus.

Het station

Antwerpen-Centraal is toch altijd wel een indrukwekkend station geweest en blijft dat nog steeds. Het was vandaag niet zo druk, dus ideaal om even te oefenen met de honden richting het perron. Eigenlijk hebben we ons nu niet toegelegd op wat er allemaal rondom ons gebeurt, maar op aanwijzingen van Marc werden wij naar enkele perrons gestuurd waar de treinen voldoende blijven stilstaan om te oefenen.  Iedere trein is dan ook weer verschillend en sommige hebben een gemakkelijke in- en uitstap en andere treinen hebben weer zo een hoge in- en uitstap. Wat het in Antwerpen-Centraal nog moeilijker maakt is dat de perrons niet overal even ver van de trein liggen. Je moet soms een grote stap maken om in de trein te stappen. Het station en de perrons zijn in een flauwe bocht naar links gebouwd. Soms heb je dit dat diep gat tussen de trein en perron en dat kan ook akelig zijn voor de honden.

Oefenen maar…

Aangekomen aan het perron hadden we een redelijke oude trein met 3 trappen. Ideaal om te oefenen. Marc en Philippe gingen eerst aan de slag terwijl wij op het bankje bleven wachten. Deze trein bleef toch nog wel 20 min. Staan waardoor we tijd hadden. Toch altijd wel stressie als je op een leegstaande trein bent aan het oefenen. Gewoon al van wat als de deuren dicht gaan en de machinist vertrekt om de trein te verplaatsen. Dan sta je daar.  Philippe & Tazzy hadden het al vlug onder de knie en dat ging redelijk vlot. Ikzelf met Tripple moest meer zoeken en voelen omdat ik nog een beetje restzicht heb en ook geconfronteerd wordt met geen dieptezicht te hebben waardoor alles een groot diep gat is. Marc heeft betreffende mijn voetenwerk me terug tips gegeven om het toch veilig te doen. Na een paar keer oefenen ging het al veel beter met mijn voetenwerk. We oefenende ook nog eens op een andere trein waar effectief wel een iets groter gat was tussen de trein en perron. Ook voor beiden honden was dit geen probleem. Maar voor mij (Manuella) is dit dus een enorme uitdaging moet ik toegeven. Natuurlijk zal het me ook weer wel gaan lukken, maar iedere hond is ook anders. Ikzelf ben nooit een grote held geweest op trappen en dat zal het ook nooit zijn.

Vermoeiend voor ieder van ons

Toegegeven! Het was voor zowel Philippe als voor mij toch wel een inspannende middag. Hier kruipt veel tijd en energie in en vooral omdat dit voor ons wel gekend is maar voor de honden nog helemaal nieuw is. Hier moeten we even opnieuw enkele stappen voor achteruit zetten om dit alles nadien goed er in te prenten. Het anders aanpakken, en inderdaad oefenen. Natuurlijk doelloos naar het station gaan om gewoon in en uit de trein te stappen, dat heeft geen zin. Je moet dan ook een echte reden hebben om de trein te nemen. En momenteel is die reden er nog niet voor ons. Dat zal snel wel veranderen als er weer meer versoepelingen komen, maar momenteel is onze behoefte er nog niet om grote uitstappen te doen. De oefening verliep dan ook goed en Marc was content over wat hij allemaal toch had gezien. Binnenkort is er dan nog het nazorgbezoek (nog niet bekend wanneer) om alles nog eens te overlopen en aan te passen. 

Je ziet, iedere keer je op pad gaat met je hond, ervaar je nieuwe dingen of dingen die helemaal veranderd zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Sint-Augustinus (Manuella)

Sint-Augustinus

Het is weer zover! Mijn maandelijks bezoekje aan het ziekenhuis voor mijn TDCS-sessie. Eigenlijk toch altijd blij als ik kan gaan want tegen dat ik opnieuw moet gaan voor mijn nieuwe afspraak zoals vandaag, heb ik toch altijd meer last van mijn migraine en aangezicht. In de voormiddag samen met Tripple nog eerst gaan werken en dat is eigenlijk iedere dag hetzelfde. Ondertussen kent Tripple de route zowel naar het ziekenhuis als route 147 in het ziekenhuis wel goed. Enkel vandaag moesten wij ons na de virtuele inschrijving aan de kiosk in de inkomhal ons ook nog eens inschrijven bij de gewone balie die gekoppeld is aan de dienst neurologie.

Infobalie

Gelukkig werken ze aan deze infobalie wel heel praktisch. Je krijgt bij de inschrijvingskiosk in de inkomhal een aanmeldingsnummer waar je u mee moet aanmelden aan de balie. Overal in het ziekenhuis hangen tegenwoordig van die digitale schermen waar je aanmeldingsnummer + loketnummer kan op terug vinden. Voor ons als blinde persoon is dit een ramp want je geraakt de tel al snel kwijt met dat gepiep als het aan de volgende persoon is. Gelukkig wordt hier gewoon je naam afgeroepen zodat je weet dat je tenminste aan de beurt bent. Natuurlijk is het dan nog gokken naar welk loket je dan moet gaan, maar dan heb je een mond gekregen om te vragen of ze je even begeleiden met hun stem.  Als ze nu de nummers al eens afroepen dan heb je natuurlijk al een idee wanneer het jou beurt is al moet je dan wel even aan een omstaander vragen welk nummertje je hebt. Op die manier kan je dan toch al wel je plan trekken.

Tijdens de behandeling

In de wachtruimte moesten we toch wel even wachten. Ja, in ziekenhuizen moet je soms geduld hebben, ‘Geduld is een schone deugd’ zeggen we dan maar. Gelukkig waren de patiënten die er al zaten (en het waren er wel wat) niet voor mijn therapeut. Daar was ik al opgelucht om. Met een mondmasker wachten in een ruimte met muziek die scherp door de boxen klinkt en dan nog eens van die vervelende witte ziekenhuislampen, dat is echt voor mij een overprikkeling tegenwoordig. Ik was dan ook blij toen we naar de behandelkamer mochten.

Zoals altijd was ik blij dat ik in deze kamer in volledige stilte (buiten het gezoem van de ventilatie) en met gedimd licht toch kon genieten van de sessie. Tripple haar harnas uitgedaan zodat ze in de volgende 50 min. toch comfortabel kon liggen. ZO was het ook gemakkelijker voor de therapeut om de sponsjes te verwisselen op mijn hoofd na de eerste 20 min. De eerste 25 min. verliepen dan ook zeer ontspannend en Tripple was zeer rustig.  Toen de 2de sessie was gestart dacht Tripple het hare ervan. Ze zal vermoedelijk gedacht hebben: zeg vrouwtje, dat kan niet é dat jij daar zo rustig ligt en ik op de grond moet liggen.

Dus Tripple besloot dan maar met veel moeite op bed te klimmen om op mijn benen te komen liggen. Een echte therapiehond die zorgt voor rust en ontspanning. Ze lag dan ook eigenlijk op mijn sjaal die onder mijn benen lag.

Toen mijn 2de sessie voorbij was en de therapeut terug binnenkwam, moest hij 2 keer kijken en lachen. Het zal er wel een zicht geweest zijn dat er zo een hond op haar baasjes schoot lag. Een grappig zicht moet het geweest zijn. Ik had mijn GSM niet in de buurt want anders had ik wel gevraagd voor een foto van dit spektakel te maken.

Flink gewerkt!

Na zo een TDCS-sessie is mijn hoofd altijd extreem gevoelig en kan ik toch niet zoveel prikkels verdragen. Ben dan toch ook altijd wel blij als ik weer terug thuis ben. Tripple bracht me spontaal naar huis. Natuurlijk het laatste stukje op haar ontspannende rustige tempo wat ik nu op moment niet zo erg vond. Al ervaar ik toch wel dat ik mijn evenwicht met Tripple mee moet oefenen en echt moet controleren.

Thuis gekomen eindigde we onze avond in onze zetel om even tot rust te komen.

06-03-2022 Naar de losloopweide in Boom park

Naar Boom park

Ook vandaag gaan we de deur uit! We konden met Lilian meerijden naar Boom. Zij ging zwemmen (al hoopt Manuella snel mee te kunnen gaan als het water 18°C is), en wij gingen naar de losloopweide. Ondanks dat T & T gisteren ook al naar de losloopweide waren geweest, was dit vandaag een extra beloning. Hopelijk denken de honden hier ook zo over? Ze wisten al meteen welke richting we uitgingen. Aangekomen aan de losloopweide was het op 1 baasje met zijn hond na rustig. Zo op zondagochtend naar de losloopweide komen is eigenlijk wel ideaal. Op deze weide is het helemaal niet zo druk. Dat is voor ons wel ideaal.

Nieuwe ervaring

Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. We waren wel al eens (vorige keer) met de honden in het berenhol (clubhuis van de ijsberen Boom) geweest, maar vandaag was het zo mooi weer dat we wel op het terras buiten konden zitten. Lilian had voor ons al een plekje voorzien in de zon en uit de wind. Eigenlijk was dat wel genieten en het was niet storend om een jas aan te hebben.

Ikzelf besloot Tazzy zijn harnas uit te doen zodat hij comfortabel zou kunnen gaan liggen maar dat stond niet echt genoteerd in meneer zijn woordenboek. Dus ging hij maar wat rondkijken met de hoop een beetje aandacht te krijgen van de mensen vlak langst ons aan het tafeltje. Manuella koos er bewust voor om Tripple haar harnas aan te laten omdat Tripple dan niet te overprikkelt zou geraken. Een bewuste goede keuze lijkt me ook wel. Als ze gewoon in haar harnas blijft is ze rustig. Uiteindelijk krijgt ze haar beloningen en knuffels ook wel van haar baasje.

Als onze honden in hun harnas zitten is dat zeker geen straf als we een terrasje zouden doen. Ze krijgen voldoende vrije tijd en hun losloopmomenten. Al is het jammer genoeg in een afgebakend terrein waar ook andere honden, maar voor hun is dit wel goed.

Voldaan gevoel

Met een voldaan gevoel keerden we terug huiswaarts. Ook Lilian was ontzettend fier op de honden. Namiddag maakte we er gewoon een luie zondag van en konden we met zijn allen lekker gaan rusten. Morgen is het weer een nieuwe werkweek

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.