Vrijdag de 13de is een ongeluksdag zegt men altijd. Gelukkig was het hier vandaag niet de wet van Murphy! Philippe en Tazzy moesten niet naar BASF want ze waren al 2 dagen geweest deze week.
het openbaar vervoer staakt weer
Ik zal maar een poging wagen om vandaag toch naar het werk te gaan ondanks dat ‘De Lijn’ weer meedeed met de aangekondigde stakingen i.v.m. de koopkracht. Gelukkig kwam de bus van 7u16 netjes aangereden waardoor we vlot op ons werk geraakte. Vandaag een kleine uitdaging voor Tripple want ik was een halte vroeger afgestapt op onze vaste route. Tripple volgde gemotiveerd mijn instructies op omdat dit voor mij toch wel een gekende route was. Inde zomer of met mooi weer tijdens de andere seizoenen deed ik dit ook al eens met onze Chivas. Zo krijgen de honden toch hun extra beweging want momenteel is er niet al te veel beweging nog dankzij het stekelmonster COVID. Ik merkte dat dit eigenlijk niet zo moeilijk was en dat we dit in de toekomst wel wat meer zouden kunnen doen voor die extra beweging.
Een uitdaging
’s Middags werd het al wat moeilijker om thuis te geraken. Volgens de app van ‘De Lijn’ en de app ‘Busje komt zo’ konden we de bus van 11u37 nemen want de bus van 11u53 en die van 12u08 ook reden niet. Dus op tijd vertrokken naar de bushalte maar helaas de bus van 11u37 is niet komen opdagen. Om nu naar de bushalte van de 500 op het Zuid te wandelen was toch wel riskant. Wie zegt dat de bus van 12u29 zou vertrekken? De volgende bus die zou passeren zou om 12u38 pas zijn. Er stond ook nog een oudere dame te wachten op de bus en die kon haar afspraak niet opbellen omdat haar GSM leeg was. Omdat we toch dezelfde richting uit moesten en ze eigenlijk mijn straat passeerde, besloten we een taxi te delen. Zo waren we al bij al nog vlot thuis geraakt maar met een taxi reizen is toch ook wel een kostelijke grap. De taxichauffeur heeft mij en Tripple de dokterspraktijk op de Doornstraat afgezet waar we gewoon via het kleine wandelstraatje in onze straat uitkwamen. Het was een vriendelijke taxichauffeur en ze waren vandaag met hun tweeën want één van de taxichauffeurs werd opgeleid om met de taxi rond te gaan rijden.
Eigenlijk toch wel steeds een uitdaging als je het openbaar vervoer moet nemen tijdens een staking. Altijd is er wel ergens miserie. Dan mogen we nog blij zijn dat we niet op de boerenbuiten wonen zoals in Limburg in Heusden-Zolder of zelfs in de steden Hasselt of Genk. Tijdens een staking in Limburg ben je zo goed als afhankelijk van een eigen auto of fiets. Daar rijden niet zomaar overal Taxi’s zoals in de grote steden zoals in Antwerpen of Brussel. Gelukkig heb je hier in Antwerpen als blinde iets meer mogelijkheden in geval van nood… Maar of het altijd haalbaar is? Dat is een ander paar mouwen. In ieder geval, de volgende keer ga ik (Manuella) tijdens een staking proberen van thuis uit te werken want dit brengt toch altijd wel wat enorme prikkels voor mij mee.
Philippe moest zich vandaag niet verplaatsen en kon van thuis uit werken. Gelukkig bestaat die mogelijkheid nu wel. Anders had hij waarschijnlijk deze avond problemen gehad. Meestal als er ergens in BE stakingen zijn dan loopt het ook op de weg in het honderd met al die files etc. Terwijl Philippe dan aan het werk was, hield ik me bezig met de honden. Ik voorzag een knuffelsessie, een borstelsessie, een speelsessie. Tja, dat vonden ze allemaal geweldig. Tijdens mijn rustpauze (als ik naar een boek aan het luisteren was of aan het breien (*handwerken) waren de honden aan het kauwen op hun botje.
*Handwerken is voor bijna iedereen te doen! Ook voor blinden en slechtzienden. Wij pakken het helemaal anders aan en werken ook op het gevoel. Onze vingers zijn hier de ogen die alles controleren en nakijken of het klopt. Is er toch een fout ingeslopen, dan moeten we ook hulp vragen aan een ziende persoon.