Categorie: Manuella & Tripple

3-07-2022 naar de losloopweide

Goeiemorgen, goeiemorgen!
Blij dat ik jullie weer ontmoeten mag. En vandaag nemen we jullie mee op avontuur naar de losloopweide met de zwemvijver (een kleine vijver dan) waar de honden even in kunnen ravotten.

Gelukkige voelde Philippe zich vanochtend al wat beter en zijn koorts was gezakt tot onder de 38°C waar ik natuurlijk ontzettend blij om was. De afgelopen dagen voelde Philippe zich helemaal niet lekker. Deze ochtend was het dan gelukkig droog weer en besloten we dus naar de losloopweide te gaan. Onze 2 honden even belonen om hun pootjes even te strekken maar ook dat ze even hun energie kwijt zouden kunnen. Tripple heeft in de afgelopen dagen gewoon kunnen werken, maar Tazzy niet.  En zo even je neus buiten steken op een zondagochtend, dat kan geen kwaad. Als we hier vertrekken hebben de honden altijd hun harnas aan tot we aan het begin van het park komen. Daar doen we dan het harnas uit tot aan de losloopweide. Zo kunnen beiden honden dan ook snuffelen, even aan de leiband wandelen en ook even genieten. Gelukkig is het niet druk om 10u in het park waardoor we met onze witte stok kunnen lopen.

Aan de losloopweide aangekomen waren beiden best wat opgewonden. Wat wil je? Al die vreemde geuren van andere honden. Dat is toch niet abnormaal. Tripple zat al redelijk snel in het water tegenover Tazzy die uiteindelijk zijn zusje toch volgde. Gelukkig zijn het geen echte zwemmers en blijven ze aan de zijkant. Ze blijven toch steeds de bodem onder hun pootjes voelen. Daar zijn we dan toch we blij om. Maar wat genoten onze 2 kanjers toch van dit uitje. Ongeveer zijn we een uurtje op de weide gebleven om dan nadien weer naar huis te keren.

Tripple die was veel natter dan Tazzy, maar dat maakt op zich niet veel uit. Tegen dat we thuis zijn ze beiden weer helemaal opgedroogd en moeten we ze maar een beetje afdrogen om het zand uit hun vacht te krijgen.  Na onze uitstap werd het een luie zondag en kijken we nog wat naar sport op de televisie.

Morgen is het weer een nieuwe werkweek.

geniet van het filmfragment in de losloopweide

Een druk weekend achter de rug

Zondagavond en het weekend is voorbij gevlogen. Vrijdag een dag verlof ingeboekt om met de trein te reizen tot in Hasselt om vervolgens opgehaald te worden om te lunchen in Tongeren om nadien door te rijden mee met de auto naar de dierencardioloog van Tazzy en Tripple in Stavelot (Provincie Luik). Gelukkig was er voor T&T goed nieuws. Hun hartonderzoek was goed en onveranderd en over een jaartje terug op controle.

Tripple mag niet stoppen met haar voedingssupplementen die ze nu neemt en haar speciale voeding. Tazzy moest niks nemen van supplementen. Beiden honden hadden volgens de cardioloog een mooi gewicht.

Na ons bezoekje in Stavelot keerden we terug naar Limburg om een nachtje te gaan logeren bij mijn papa en mama plus in Heusden-Zolder. En wat waren de honden super flink tijdens de hele avons op het appartement.

En in de avond gingen we nog een hapje eten bij de vroegere Jood uit Hasselt Jeruzalem in Genk (wel zonder de hondjes) Een echte Limburgse shoarma schotel dat ze zo niet kennen in Antwerpen. Wat heeft deze schotel ons gesmaakt. Na ons etentje gezellig bij papa en Hilde nog een glaasje gedronken.

Zaterdagochtend waren T&T superflink geweest en hebben ze ook flink samen geslapen in de bench. Na de brunch nog een gezellige middag samen drinken in Hasselt door gebracht met onze vrienden in de manege.

Om 18u waren we terug in Antwerpen om vandaag zondag een verplichte rustdag in te plannen en morgen start er weer een nieuwe werkweek.

24/06/2022 Nazorgbezoek BCG

Nazorgbezoek

Daar komt Marc van het BCG weer! Ik denk dat we Marc in het afgelopen jaar zeker al 3 keer hebben gezien als het er niet 4 zijn. De opvolging in het 1ste werkjaar is helemaal anders dan bij Chivas en Cenna. Maar de tijd van 9 jaar geleden en de tijd van nu, dat is echt niet te vergelijken. De opleiding van T&T en de opleiding van C&C waren grotendeels wel hetzelfde, maar toch… Toch was het verschil er al dat T&T hun opleiding ten tijde van de Corona pandemie hebben gehad tegenover C&C. 9 jaar geleden was er geen sprake van een pandemie of epidemie. Maar maakt dat iets uit? Eigenlijk niet! Liever een controle teveel om kort op de bal te spelen als er ergens een fout in je werkpatroon is geslopen. Zo kan je dit sneller herstellen.

Vandaag werden de honden gewogen en het gewicht was redelijk ok. Ook moesten we beiden een gekende route lopen en ik (Manuella) koos er voor om naar de Bist te lopen want op regelmatige basis moeten wij deze route toch lopen om naar de bushalte te gaan of naar de winkel. Philippe koos er voor om de route naar de Boomsesteenweg nog eens te lopen. De route die hij loopt naar de bushalte van zijn werk.

Marc was content of ieder looproute, snelheid van wandelen en de motivatie van de honden zelf. Gelukkig was het al iets minder warm tegenover het afgelopen weekend. Dat waren toch ook wel benauwde temperaturen en dan in die hitte werken is niet aangenaam voor mens en dier.  En natuurlijk waren wijzelf ook blij dat het minder warm was en dat ook onze honden voor deze korte evaluatie weer goed waren gekeurd.

Het volgende nazorgbezoek zou ongeveer voor over 3 maanden zijn. We houden jullie op de hoogte. Maar voor vandaag is het voldoende geweest en sluiten we ons dagje ook af om lekker te relaxen in de tuin onder een licht briesje en een beetje zonneschijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

23/06/2022 Wat een uitdaging!

Wat een uitdaging

Een uitdaging voor Tripple maar evengoed ook voor mij. Wat een gedoe vandaag om thuis te geraken. En dat voor een afstand van ongeveer 5 km.  Om 11u gestopt met werken om dan de bus van 11.08 te nemen en dan om 11:40 thuis binnen te wandelen.  Maar helaas pindakaas! Vandaag kwamen we pas om 12u15 thuis binnengewaaid. De bus van 11:08 was afgeschaft, de volgende bus die ik kon nemen Lijn 183 reed opeens een andere route en passeerde niet aan de bushalte ‘Zuid’ waar die wel moest passeren. Reden van omleiding was onbekend en stond ook nergens aangegeven. Ik was aan vandaag speciaal aan halte ‘Zuid’ gaan wachten omdat aan mijn vaste bushalte een omleiding was voorzien. De omleiding van halte ‘Troonplaats’ kan ik aannemen maar met de 180 bundel is het nu gokken en hopen dat ze omleidingshalte ‘Broedermin’ aandoen, en dat gebeurt niet altijd.  Dus daarom waren wij met bus 14 tot aan halte ’Zuid’ gegaan om dan tot de conclusie te komen dat zowel bus 500 als de 180 bundel deze halte niet bedienden.

Levensgevaarlijk kruispunt en bushalte aan station zuid

Toch eigenlijk niet te begrijpen. Ze zitten zo te klagen over de verkeersveiligheid etc. Maar aan het kruispunt waar nu een aantal jaar geleden de busterminal is aangelegd zodat niet alle bussen meer in stad hoeven in te rijden en waar ook een druk mini-station ligt waar veel pendelaars passeren richting Oost- en West-Vlaanderen, Nee daar is nog niks aangepast. Ze hebben wel mini-aanpassingen uitgevoerd aan dat kruispunt maar niet in functie van de veiligheid van de voetgangers. En dan nog maar te zwijgen over de 2 bushaltes van station Zuid zelf. Je stapt in of uit de bus, maar de fietsen passeren er gewoon en bijna 90% remt niet af en zoeven maar langst je door. Gewoon verschrikkelijk en zeker voor ons als blinden.

Via het levensgevaarlijke kruispunt aan station Zuid dan maar terug naar de begin- en eindhalte van de lijn 500 gewandeld om vervolgens van de chauffeur te horen dat er een omleiding is tot 8 juli en ze een omleiding moeten maar we aan halte ‘Zuid’ moeten passeren. Resultaat: deze bus passeerde de halte waar wij eerst stonden te wachten en waar we gerust hadden kunnen blijven staan. Dat was even vloeken natuurlijk. We zijn dan ook via de Boomsesteenweg en Boekstraat naar huis gewandeld. Een route die wij nog maar enkele keren hebben gedaan, maar dat wel een gekende route van Philippe & Tazzy is.

Laatste stukje naar huis

Merk wel dat het voor de hond even wennen is. Zeer alert en oplettend met wat er rond ons gebeurt en dat is wel fantastisch. Dan gaat ze iets trager wandelen en voel je dat ook in haar beugel.

En Tripple had vandaag dus een enorme uitdaging, kende de route naar de busterminal niet en dat ingewikkeld kruispunt met die scheve zebrapaden, dat was ook maar vreemd. Blij dat ze me veilig naar huis heeft gebracht ondanks het laffe weer buiten.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

19/06/2022 Even bekomen na onze 1ste intensieve uitstap

Dag lieve lezers,

Vandaag is het gelukkig niet meer zo zwoel als gisteren (temperaturen van lokaal 35 graden). Natuurlijk in de grootsteden koelt het iets minder snel af als op het platteland. Maar wat waren we blij dat er toch een briesje te voelen was als we buiten kwamen. Ook voor de honden was dit aangenamer.

Toch hadden we vandaag bewust niets gepland zoals ons wekelijks uitstapje naar de losloopweide. Het was voor ons vieren gisteren toch wel een leuke maar toch ook wel een vermoeiende dag. Even tot rust komen want morgen is het weer een nieuwe werkdag voor mij (Manuella & Tripple). Het was ook onze 1ste grote uitstap buiten onze comfortzone sinds februari 2020 (2 jaar niet echt wat kunnen doen door de Coronapandemie). En er is ons wijs gemaakt dat we het toch anders moeten aanpakken en niet meer zo een gejaagd leven als in het verleden kunnen leiden met onze honden. Tripple met haar gevoelig karakter en emmertje, dat moeten we nu even anders doseren.

Tuurlijk! Het komt wel goed en het heeft zijn tijd nodig. Ergens wel zonde dat we onze opleiding (class) hebben gedaan in een fase waardoor je niet kon beschikken over de volledige eindtraining met de honden. Nu dat we uit de comfortzone treden kunnen we pas gaan ontdekken in hoeverre onze honden hun emmertjes kunnen volgelaten worden. Dat moeten we natuurlijk langzaam opbouwen en dan komt het wel goed. Alles op zijn tijd en nu kunnen we misschien nog enkele leuke uitstappen gaan plannen voor de zomer.

Maar vandaag… Vandaag hadden we toch wel 2 tamme honden die niet zo actief waren in de dag. Ten 1ste veel te warm in de dag en ten 2de de uitstap van gisteren vermoedelijk. Weet je wanneer ze actief werden? Ja juist, tegen half 10 in de avond, het moment dat we in ons bed gingen kruipen. Het was nog een acceptabel temperatuurtje voor de honden en er was nog wat licht buiten. Dus deze 2 dachten nog even te gaan genieten… En zo zijn we dan ook ons weekend geëindigd met een voldaan en goed gevoel.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

28/05/2022 Weeral een maand voorbij

Het is toch niet te geloven, maar de maand mei is voorbijgevlogen. Zoveel dingen gebeurt in de afgelopen weken. Fantastische herinneringen die ze ons nooit of te nimmer kunnen afnemen. Topmoment was het weekend van 6 tot 9 mei toen we op Vlieland verbleven waar Chivas en Cenna nu genieten van hun pensioenenleven. Fantastisch! Het is thans nog maar 3 weekends geleden, maar het lijkt alsof het al langer geleden gepasseerd is.  Maar wat glunderen wij toch elke keer dat we aan dit weekend terugdenken. Zo fantastisch.

Vandaag naar de losloopweide

Vandaag besloten we nog eens naar de losloopweide op het Neerlandpark te gaan. Die fantastische leuke weide waar Tripple he-le-maal ‘out of control’ kan gaan met die zwemvijver. Die vijver dat is toch iets fantastisch voor madam. Ze zwemt niet echt maar vind het fantastisch om er in te ploeteren. Meestal komt ze toch vrij nat terug maar een speeltje halen dat te ver ligt doet ze toch niet. In begin ging Tazzy niet mee naar het water, maar tegenwoordig is dat veranderd. Bijna tot aan de buik gaat hij er in, maar moet toch nog vaste grond onder de poten hebben. Denk bij Tripple ook trouwens. Vandaag hadden we Tripple haar nieuwe K9 tuigje omgedaan tijdens de wandeling vanaf het begin van het park. Lieve mensen, even ter verduidelijking…. Tazzy en Tripple dragen tijdens hun werk hun werkharnas en als ze vrij zijn op zeer bekend terrein zoals het park of de losloopweide, dan krijgen ze een K9 tuigje om waar we hun op hun rug vast maken. Zo kunnen ze beiden ontspannend wandelen en ten volle genieten als ze hun neus achterna willen en zo hebben wij ze nog onder controle. Op de losloopweide had Tripple het tuigje om zodat de mensen konden zien dat ze een vrije geleidehond was. Zo weten de mensen ook dat ze geen snoepjes aan onze honden mogen geven.

In ieder geval, beiden honden hebben er van genoten en na een uurtje keerden we voldaan terug naar huis. Aan het einde van het park wisselen van harnas zodat de honden ons veilig naar huis konden brengen wat ze ook super deden.  Thuis gekomen natuurlijk de honden afgedroogd want ze waren toch wel wat aan de natte kant. Gelukkig scheen het zonnetje zodat ze buiten konden opdrogen en eens ze droog waren mochten ze weer binnen. Maar wij hebben evengoed genoten van het zonnetje op ons terras samen met de viervoeters.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

18 mei 2022: Eerst naar het ziekenhuis om nadien aangenaam verrast te worden

Met zijn allen de deur uit

Goeiemorgen! Vandaag met z’n allen de deur uit! Voor mij (Manuella) en Tripple is dat dagelijkse kost en al zo een gewoonte. Blij dat ik toch op dit punt een vast ritueel heb in de ochtend. Samen met Philippe en Tazzy vertrokken we richting de bushalte. Onze wegen splitsen zich als we het ‘Ooievaarsnest’ (klein straatje voor voetgangers) uitkomen. Philippe gaat dan naar links richting de Boomsesteenweg om daar de privé bus van BASF te nemen. Een gekende route voor hun, al lopen zij deze route momenteel maar 2x per week. En ik met Tripple liepen gewoon naar onze vaste bushalte. Naar het Sint Augustinus ziekenhuis

Normaal moest vandaag Yam. Komen als onze vaste poetshulp, maar ze was ziek. Dat kwam dan wel een beetje goed uit, maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit. Yam. Komt hier al meer dan 2 jaar poetsen en ze kan makkelijk de deur achter zich dicht doen. Vandaag moest ik naar het Sint-Augustinus. Vorige keer was Tripple niet mee geweest, maar vandaag besloot ik dat wel te doen. Een niet al te moeilijke route, maar toch elke keer verandert er wel iets.

De paaltjes vanuit de lockdown periode zijn eindelijk weggehaald. Er was een heel hindernissen parcour voorzien, alsof je in een pretpark moest aanschuiven wat het er voor ons niet makkelijker op maakte. Al helemaal niet voor de hond omdat het van die geïmproviseerde paaltjes waren met zwarte linten op heuphoogte. Niet zo simpel voor een hond volgens mij. Heb daar toch een paar keer hulp bij gekregen om door het doolhof te geraken van omstaanders.

Maar vandaag waren ze verdwenen! Na de 1ste aanmelding in de inkomhal aan die digitale zuilen (met hulp) moest ik me toch weer eens voor de 2de keer aanmelden aan de balie van de dienst waar ik moest zijn. Ik kom hier toch al meer als 2 jaar bijna en toch moet ik me opnieuw net als vorige keer aanmelden. Bij de balie begrepen ze het ook niet, maar vermoedelijk zal het aan hun systeem liggen want momenteel zijn ze in het ziekenhuis aan het overschakelen naar een ander digitaal platform.

TDCS

We waren een 15-min. Wel wat te vroeg, maar als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer, dan kom je liever te vroeg dan te laat. Enige kleine nadeel is dat het zo warm is in het ziekenhuis en dat het dragen van een mondmasker nog verplicht is. Niet dat het me uitmaakt, maar als je inspanningen hebt gedaan en even op adem wil komen… Maar goed, we klagen niet! De dubbele sessie verliep zoals altijd wel vlotjes en deze keer bleef Tripple dan ook netjes 45min. langst mijn relaxzetel liggen.

Vorige keer was dat niet zo het geval! Precies of ze wat onrustig was. Ik weet het niet. Ze kwam contact zoeken met me en besloot de vorige keer dan ook maar op de relaxzetel te klauteren. Ook al kostte het haar enorm veel moeite. Maar deze keer, deze keer ging het allemaal goed. Hier kon ik haar nu eigenlijk ook wel loslaten in die kleine ruimte. Buiten de therapeut komt eigenlijk niemand in de behandelkamer. Tijdens de sessie is het dan ook een rustmoment voor mezelf want soms voel ik die stroomschokjes toch wel en zijn de prikkels enorm heftig. Na zo een hersenstimulatie ben ik dan ook iedere sessie wel uitgeput.

Een cadeautje

Thuis gekomen moest ik nog even de brievenbus checken en eerlijk? We waren aangenaam verrast. Zowel wij als Rudi en Diane hadden een mooi cadeautje vanuit Vlieland gekregen. Ik wist wel dat Rudi en Diane nog een cadeautje gingen krijgen, maar had niet verwacht dat wij er ook eentje zouden krijgen. Dat was zo pakkend en emotioneel. Joyce had van die 4 fantastische dagen de mooiste foto’s in een verjaardagskalender gegoten. Een kalender die jaarlijks herbruikbaar blijft. En ja, heerlijk! Alle verjaardagen van ons allen net als de honden, behalve van Lita stonden er op genoteerd. Een reden om de verjaardagen nooit meer te vergeten. Maar wel mooi gemaakt. We zullen er misschien niet veel van zien, maar zijn alleen nog aan het denken waar we deze zouden kunnen ophangen in ons appartement. Op vele plaatsen hangt de verjaardagskalender op het toilet, maar eerlijk gezegd? Ik zou niet weten waar we deze moeten hangen. Dus dat moeten we toch nog even bekijken. Maar we waren er wel heel blij mee. Bedankt lieve Joyce!!!

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

13/05/2022 – Vrijdag de 13de

Vrijdag de 13de is een ongeluksdag zegt men altijd. Gelukkig was het hier vandaag niet de wet van Murphy! Philippe en Tazzy moesten niet naar BASF want ze waren al 2 dagen geweest deze week.

het openbaar vervoer staakt weer

Ik zal maar een poging wagen om vandaag toch naar het werk te gaan ondanks dat ‘De Lijn’ weer meedeed met de aangekondigde stakingen i.v.m. de koopkracht. Gelukkig kwam de bus van 7u16 netjes aangereden waardoor we vlot op ons werk geraakte. Vandaag een kleine uitdaging voor Tripple want ik was een halte vroeger afgestapt op onze vaste route. Tripple volgde gemotiveerd mijn instructies op omdat dit voor mij toch wel een gekende route was. Inde zomer of met mooi weer tijdens de andere seizoenen deed ik dit ook al eens met onze Chivas. Zo krijgen de honden toch hun extra beweging want momenteel is er niet al te veel beweging nog dankzij het stekelmonster COVID. Ik merkte dat dit eigenlijk niet zo moeilijk was en dat we dit in de toekomst wel wat meer zouden kunnen doen voor die extra beweging.

Een uitdaging

’s Middags werd het al wat moeilijker om thuis te geraken. Volgens de app van ‘De Lijn’ en de app ‘Busje komt zo’ konden we de bus van 11u37 nemen want de bus van 11u53 en die van 12u08 ook reden niet. Dus op tijd vertrokken naar de bushalte maar helaas de bus van 11u37 is niet komen opdagen. Om nu naar de bushalte van de 500 op het Zuid te wandelen was toch wel riskant. Wie zegt dat de bus van 12u29 zou vertrekken? De volgende bus die zou passeren zou om 12u38 pas zijn. Er stond ook nog een oudere dame te wachten op de bus en die kon haar afspraak niet opbellen omdat haar GSM leeg was. Omdat we toch dezelfde richting uit moesten en ze eigenlijk mijn straat passeerde, besloten we een taxi te delen. Zo waren we al bij al nog vlot thuis geraakt maar met een taxi reizen is toch ook wel een kostelijke grap. De taxichauffeur heeft mij en Tripple de dokterspraktijk op de Doornstraat afgezet waar we gewoon via het kleine wandelstraatje in onze straat uitkwamen. Het was een vriendelijke taxichauffeur en ze waren vandaag met hun tweeën want één van de taxichauffeurs werd opgeleid om met de taxi rond te gaan rijden.

Eigenlijk toch wel steeds een uitdaging als je het openbaar vervoer moet nemen tijdens een staking. Altijd is er wel ergens miserie. Dan mogen we nog blij zijn dat we niet op de boerenbuiten wonen zoals in Limburg in Heusden-Zolder of zelfs in de steden Hasselt of Genk. Tijdens een staking in Limburg ben je zo goed als afhankelijk van een eigen auto of fiets. Daar rijden niet zomaar overal Taxi’s zoals in de grote steden zoals in Antwerpen of Brussel.  Gelukkig heb je hier in Antwerpen als blinde iets meer mogelijkheden in geval van nood… Maar of het altijd haalbaar is? Dat is een ander paar mouwen.  In ieder geval, de volgende keer ga ik (Manuella) tijdens een staking proberen van thuis uit te werken want dit brengt toch altijd wel wat enorme prikkels voor mij mee.

Philippe moest zich vandaag niet verplaatsen en kon van thuis uit werken. Gelukkig bestaat die mogelijkheid nu wel. Anders had hij waarschijnlijk deze avond problemen gehad. Meestal als er ergens in BE stakingen zijn dan loopt het ook op de weg in het honderd met al die files etc. Terwijl Philippe dan aan het werk was, hield ik me bezig met de honden. Ik voorzag een knuffelsessie, een borstelsessie, een speelsessie. Tja, dat vonden ze allemaal geweldig. Tijdens mijn rustpauze (als ik naar een boek aan het luisteren was of aan het breien (*handwerken) waren de honden aan het kauwen op hun botje.

*Handwerken is voor bijna iedereen te doen! Ook voor blinden en slechtzienden. Wij pakken het helemaal anders aan en werken ook op het gevoel. Onze vingers zijn hier de ogen die alles controleren en nakijken of het klopt. Is er toch een fout ingeslopen, dan moeten we ook hulp vragen aan een ziende persoon.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

11/05/2022 Terug aan het werk

Na zo een korte ontspannende vakantieperiode zonder stress, zonder je hond in te tuigen (omdat die ook vakantie had), is het toch weer even wennen om snel in je ritme terug te komen. Gelukkig heeft Tripple er niet zoveel problemen mee om de draad terug op te pakken. Uiteindelijk tijdens de afgelopen 4 dagen hebben ze ook een beetje op het eiland moeten werken in harnas.

Ja de dagelijkse route van en naar mijn werk, daar moet ik eigenlijk toch niets meer over schrijven. Alle obstakels die er vast zijn weet Tripple wel te vinden al scheelt er toch elke dag wel iets op die routes tussen de Troonplaats en mijn werk.

Dat geldt natuurlijk ook voor Philippe en Tazzy vandaag naar BASF gingen. Natuurlijk tijdens de middagpauze als Philippe Tazzy zijn snuffelmoment geeft, tja, dan denkt Tazzy dat hij een echte speurneus is en kan het zijn dat Philippe hem wel even moet bijsturen.

Het is wel goed dat de honden hun dagelijkse ritme terug kunnen opnemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Triple of tree party

Gisteren 14/08/2022, gelukkige verjaardag aan the double T-team. Hiep hiep hoera want Tazzy en Tripple wordn vandaag 3 jaar. En aan alle genodigden een dikke merci om aanwezig te zijn op ’the tripple of tree party’.

Met een glimlach kijken we met een voldaan gevoel terug op de afgelopen uren die fantastisch waren voor mens en dier.

Ik post hierover nog een vervolg omdat ik toch wel wat te vertellen heb over deze dag.

Liefs
Phima-team

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.