Categorie: Frustrerend

23/06/2022 Wat een uitdaging!

Wat een uitdaging

Een uitdaging voor Tripple maar evengoed ook voor mij. Wat een gedoe vandaag om thuis te geraken. En dat voor een afstand van ongeveer 5 km.  Om 11u gestopt met werken om dan de bus van 11.08 te nemen en dan om 11:40 thuis binnen te wandelen.  Maar helaas pindakaas! Vandaag kwamen we pas om 12u15 thuis binnengewaaid. De bus van 11:08 was afgeschaft, de volgende bus die ik kon nemen Lijn 183 reed opeens een andere route en passeerde niet aan de bushalte ‘Zuid’ waar die wel moest passeren. Reden van omleiding was onbekend en stond ook nergens aangegeven. Ik was aan vandaag speciaal aan halte ‘Zuid’ gaan wachten omdat aan mijn vaste bushalte een omleiding was voorzien. De omleiding van halte ‘Troonplaats’ kan ik aannemen maar met de 180 bundel is het nu gokken en hopen dat ze omleidingshalte ‘Broedermin’ aandoen, en dat gebeurt niet altijd.  Dus daarom waren wij met bus 14 tot aan halte ’Zuid’ gegaan om dan tot de conclusie te komen dat zowel bus 500 als de 180 bundel deze halte niet bedienden.

Levensgevaarlijk kruispunt en bushalte aan station zuid

Toch eigenlijk niet te begrijpen. Ze zitten zo te klagen over de verkeersveiligheid etc. Maar aan het kruispunt waar nu een aantal jaar geleden de busterminal is aangelegd zodat niet alle bussen meer in stad hoeven in te rijden en waar ook een druk mini-station ligt waar veel pendelaars passeren richting Oost- en West-Vlaanderen, Nee daar is nog niks aangepast. Ze hebben wel mini-aanpassingen uitgevoerd aan dat kruispunt maar niet in functie van de veiligheid van de voetgangers. En dan nog maar te zwijgen over de 2 bushaltes van station Zuid zelf. Je stapt in of uit de bus, maar de fietsen passeren er gewoon en bijna 90% remt niet af en zoeven maar langst je door. Gewoon verschrikkelijk en zeker voor ons als blinden.

Via het levensgevaarlijke kruispunt aan station Zuid dan maar terug naar de begin- en eindhalte van de lijn 500 gewandeld om vervolgens van de chauffeur te horen dat er een omleiding is tot 8 juli en ze een omleiding moeten maar we aan halte ‘Zuid’ moeten passeren. Resultaat: deze bus passeerde de halte waar wij eerst stonden te wachten en waar we gerust hadden kunnen blijven staan. Dat was even vloeken natuurlijk. We zijn dan ook via de Boomsesteenweg en Boekstraat naar huis gewandeld. Een route die wij nog maar enkele keren hebben gedaan, maar dat wel een gekende route van Philippe & Tazzy is.

Laatste stukje naar huis

Merk wel dat het voor de hond even wennen is. Zeer alert en oplettend met wat er rond ons gebeurt en dat is wel fantastisch. Dan gaat ze iets trager wandelen en voel je dat ook in haar beugel.

En Tripple had vandaag dus een enorme uitdaging, kende de route naar de busterminal niet en dat ingewikkeld kruispunt met die scheve zebrapaden, dat was ook maar vreemd. Blij dat ze me veilig naar huis heeft gebracht ondanks het laffe weer buiten.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

12/06/2022 – Een rustig weekend

Hoi,

En zo eindigen we het weekend zonder uitstapjes. Geen uitstapje naar de losloopweide deze keer of geen ijsberenplons voor mij (Manuella) of een fietstocht voor Philippe met de tandem. Gewoonweg dit weekend thuis!

De enige reden waarom we er niet op uit trokken was dat ik (Manuella) afgelopen donderdag mijn nieuwe bril ben gaan halen in Edegem. Al snel tot de conclusie gekomen dat er iets niet klopte want ik kreeg enorme hoofdpijn en voelde me steeds zo misselijk met die nieuwe bril op. Misschien moest ik eraan wennen en daarom besloten we gewoon thuis te blijven. Soms duurt het wel even om te wennen aan een nieuwe bril, maar na 3 dagen voelde ik nog steeds geen positieve veranderingen met die bril. Ik heb het vanavond ook maar opgegeven en mijn oude bril terug opgezet. Ik werd er gewoon knetter van.

Tijdens het weekend probeerde we onze actieve honden toch bezig te houden met hun favoriete spelletjes. Afwisselend speelde Philippe of ik met de honden, maar dit uren volhouden? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. We namen ook de tijd voor een rustige borstelbeurt want dat moest ook eens gebeuren, plande een spelletje in met hun favoriete wobler gevuld met lekkernijen zoals groente snoepjes en wortelen. Daar konden we hun gelukkig wel zoet mee houden en natuurlijk niet te vergeten hun knuffelmomenten waar ze iedere dag toch wel achter verlangen.

Zo eindigden we dus ons weekend en hopend dat het de komende week beter zal gaan met de brilgewenning.

Donderdag 9 juni 2022, een dag van Frustratie

Afwisseling

Mijn werkdag met Tripple was vandaag een tikkeltje anders dan normaal. Al begon deze op de gewoonlijke manier. Vanochtend samen thuis vertrokken met Philippe naar de bushalte om onze gewone werkdag te voltooien tot 12u.

Vandaag had ik (Manuella) nog in het hoofdgebouw een vergadering die van 12 tot 13u duurde. Op weg naar het hoofdgebouw wilde ik Tripple even een plasje laten doen, maar daar had ze niet veel zin in waardoor we ze het nog een uurtje extra moest ophouden. Tripple kan haar kleine plas wel lang ophouden want als ik haar om 9u30 wil buiten laten dan gaat ze er nog eens goed bijliggen in haar bench en staat ze niet op.

Vervanghalte

Om 13u wandelde we terug van het hoofdgebouw naar de ‘Brederodestraat’ waar we de bus namen van 13.23u. We waren ruim op tijd, maar de bus van 13u23 en de bus van 13.38 zijn gewoon weg niet gepasseerd aan de bushalte. Door een omleiding waardoor mijn bus niet passeert aan de halte ‘Troonplaats’ moet ik de volgende maand aan de vervanghalte ‘Broedermin’ opstappen. En daar stonden we ook netjes te wachten.

De bus van 13u53 was ook te laat en ik wilde niet het risico nemen om nog een kwartier te wachten. Dus de eerstvolgende bus richting bushalte ‘station Zuid’ die heb ik dan maar genomen. Daar konden we ofwel bus 181 nemen die ik van plan was te nemen of wel bus 500. En er was dan gelukkig ook een stukje graas waar Tripple een plasje zou kunnen doen. Maar hoe ik het ook probeerde, Tripple wilde ook nu niet plassen.

Frustratie

Ik merkte aan Tripple dat ze mijn frustratie ook aanvoelde. Ik had om 14u30 met Diane afgesproken om naar Edegem te rijden want ik kon eindelijk mijn nieuwe bril gaan ophalen nadat die 6 weken geleden was besteld. Maar we kwamen dan ook pas rond 14u30 thuis binnengewaaid. Ik had nog niet gegeten en bij het binnenkomen moest Tripple toch een enorme grote plas gaan doen. Wat heeft zij toch een sterke blaas. Veel sterker dan haar baasje. Uiteindelijk Diane nog op tijd gebeld zodat zij er zou zijn om 15u. Dat gaf me iets meer ruimte om toch nog een beetje te eten.

Terwijl Tripple van haar rust nadien kon genieten, ging ik met Diane op pad om mijn nieuwe bril op te halen. Ja, een nieuwe bril op je snoet is altijd even wennen en dat was nu niet anders. Maar ik had in de avond veel last van hoofdpijn en had de indruk dat er iets niet klopte. Het was nu wel lang geleden dat ik mijn bril had vervangen. Dus misschien had het wel even tijd nodig.

Even ter update

Philippe en Tazzy waren vandaag op de terreinen van BASF en merkte niets van onze frustratie. Mr. Tazzy vond het wel zo amusant om overal met zijn neus weer even in te zitten, tussen de takken, tussen de grassprieten… En hij moest het toch weer presteren om een stuk kadaver van wat ooit een mini levend schepsel was. Ja, op de terreinen van BASF loopt ook wel het één en ander rond. Maar uiteindelijk wist Philippe het toch maar weer tijdig uit Tazzy zijn muil te vissen. Om één of andere reden proberen di honden dat altijd te verdoezelen omdat ze weten dat ze het niet mogen. Toch ontdekken wij het altijd wel.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

13/05/2022 – Vrijdag de 13de

Vrijdag de 13de is een ongeluksdag zegt men altijd. Gelukkig was het hier vandaag niet de wet van Murphy! Philippe en Tazzy moesten niet naar BASF want ze waren al 2 dagen geweest deze week.

het openbaar vervoer staakt weer

Ik zal maar een poging wagen om vandaag toch naar het werk te gaan ondanks dat ‘De Lijn’ weer meedeed met de aangekondigde stakingen i.v.m. de koopkracht. Gelukkig kwam de bus van 7u16 netjes aangereden waardoor we vlot op ons werk geraakte. Vandaag een kleine uitdaging voor Tripple want ik was een halte vroeger afgestapt op onze vaste route. Tripple volgde gemotiveerd mijn instructies op omdat dit voor mij toch wel een gekende route was. Inde zomer of met mooi weer tijdens de andere seizoenen deed ik dit ook al eens met onze Chivas. Zo krijgen de honden toch hun extra beweging want momenteel is er niet al te veel beweging nog dankzij het stekelmonster COVID. Ik merkte dat dit eigenlijk niet zo moeilijk was en dat we dit in de toekomst wel wat meer zouden kunnen doen voor die extra beweging.

Een uitdaging

’s Middags werd het al wat moeilijker om thuis te geraken. Volgens de app van ‘De Lijn’ en de app ‘Busje komt zo’ konden we de bus van 11u37 nemen want de bus van 11u53 en die van 12u08 ook reden niet. Dus op tijd vertrokken naar de bushalte maar helaas de bus van 11u37 is niet komen opdagen. Om nu naar de bushalte van de 500 op het Zuid te wandelen was toch wel riskant. Wie zegt dat de bus van 12u29 zou vertrekken? De volgende bus die zou passeren zou om 12u38 pas zijn. Er stond ook nog een oudere dame te wachten op de bus en die kon haar afspraak niet opbellen omdat haar GSM leeg was. Omdat we toch dezelfde richting uit moesten en ze eigenlijk mijn straat passeerde, besloten we een taxi te delen. Zo waren we al bij al nog vlot thuis geraakt maar met een taxi reizen is toch ook wel een kostelijke grap. De taxichauffeur heeft mij en Tripple de dokterspraktijk op de Doornstraat afgezet waar we gewoon via het kleine wandelstraatje in onze straat uitkwamen. Het was een vriendelijke taxichauffeur en ze waren vandaag met hun tweeën want één van de taxichauffeurs werd opgeleid om met de taxi rond te gaan rijden.

Eigenlijk toch wel steeds een uitdaging als je het openbaar vervoer moet nemen tijdens een staking. Altijd is er wel ergens miserie. Dan mogen we nog blij zijn dat we niet op de boerenbuiten wonen zoals in Limburg in Heusden-Zolder of zelfs in de steden Hasselt of Genk. Tijdens een staking in Limburg ben je zo goed als afhankelijk van een eigen auto of fiets. Daar rijden niet zomaar overal Taxi’s zoals in de grote steden zoals in Antwerpen of Brussel.  Gelukkig heb je hier in Antwerpen als blinde iets meer mogelijkheden in geval van nood… Maar of het altijd haalbaar is? Dat is een ander paar mouwen.  In ieder geval, de volgende keer ga ik (Manuella) tijdens een staking proberen van thuis uit te werken want dit brengt toch altijd wel wat enorme prikkels voor mij mee.

Philippe moest zich vandaag niet verplaatsen en kon van thuis uit werken. Gelukkig bestaat die mogelijkheid nu wel. Anders had hij waarschijnlijk deze avond problemen gehad. Meestal als er ergens in BE stakingen zijn dan loopt het ook op de weg in het honderd met al die files etc. Terwijl Philippe dan aan het werk was, hield ik me bezig met de honden. Ik voorzag een knuffelsessie, een borstelsessie, een speelsessie. Tja, dat vonden ze allemaal geweldig. Tijdens mijn rustpauze (als ik naar een boek aan het luisteren was of aan het breien (*handwerken) waren de honden aan het kauwen op hun botje.

*Handwerken is voor bijna iedereen te doen! Ook voor blinden en slechtzienden. Wij pakken het helemaal anders aan en werken ook op het gevoel. Onze vingers zijn hier de ogen die alles controleren en nakijken of het klopt. Is er toch een fout ingeslopen, dan moeten we ook hulp vragen aan een ziende persoon.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Corona

Daar zit je dan, leuke plannen voor het weekend en deze dan onverwachts te moeten annuleren. Het verhaal van Manuella’s eerste ervaring met covid.

2 jaar en half is het ons gelukt, ja echt waar! Is het ons gelukt om het stekelmonster corona buiten te houden. Tot op de dag van vandaag droegen en dragen we nog steeds ons mondmasker op het openbaar vervoer, in het station, gezondheidsinstellingen en
in de winkels waar we kwamen of komen.

Toch… even niet opletten en 2 keer in de vroege ochtend op de bus mijn masker niet opzetten met een koude airco de afgelopen dagen waar ik het misschien heb opgelopen. Meestal met een te koude airco in de bus heb ik prijs en ik dacht dat het nu niet anders was

Het begon woensdag in de late namiddag met het gekend vervelend kuchje dat ik ook altijd heb bij de gekende luchtwegeninfecties van afgelopen jaren.

Woensdagnacht kwamen de slijmen er nog bij, maar het was niet ernstig genoeg om thuis te blijven van het werk. Op het werk werd het een sterker kuchje maar ik was niet ziek en dacht helemaal niet aan Covid.

Gelukkig kon ik donderdag namiidag wel bij de huisarts terecht om een check-up van mijn luchtwegen te laten doen en ik besloot ook een covid-test te laten uitvoeren. Een anti-gen test zowel in de keel als in de neus.

Verdicht: zwaar positief en 7 dagen in quarantaine en Philippe is negatief maar is ook in quarantaine gegaan omdat wij als blinde de zelftesten niet kunnen uitvoeren en kunnen aflezen. Dit sloeg dus wel even in als een bom na zo lang onder de radar gezeten te hebben.

Ik wil dan ook die ene persoon hartelijk bedanken die me besmet heeft, al heeft het geen zin om te piekeren waar je het zou kunnen opgelopen hebben. Ondanks dat we goed opgelet hebben, hebben ze me hier dan toch te pakken.

In de laatste 14u werd het alleen maar erger en dit is geen milde verkoudheid. Praktisch alle corona symptomen zijn hier aanwezig. Zelfs zo een keelpijn dat ik zelfs last heb om te slikken en die hoest, elke keer ik hoest krimp ik in elkaar. Nu voel ik me nog belabberder dan straks

Helaas konden ze niet zeggen welke variant hier heeft toegeslagen. Het is zelf zo erg dat ik geen kracht heb om met mijn honden even te spelen in de tuin. Momenteel zijn mijn 2 beste plekken de zetel en het bed.

Ik had gehoopt dat we er aan zouden kunnen ontsnappen maar helaas…
De komende dagen zal het dus veel rusten worden en naar mijn lichaam luisten worden. Dus onze honden hebben weer extra onverwachte rust gekregen. De volgende dagen zal het toch te warm worden voor onze kapoenen, en zal Philippe met hun proberen te spelen in tuin want ikzelf ben nu in staat onnozel te doen

COVID TOCH HEFTIG BIJ HET BAASJE

Van donderdag op vrijdag in de nacht.

Philippe doet zijn verhaal:

Amai, wat een nacht! Veel te kort want ik heb bijna niet geslapen. Deze keer kwam het niet door de warmte in huis, want dankzij onze airco is het in de nacht nu ook acceptabel in de slaapkamer.  Maar door dat Manuella steeds meer last van COVID-klachten kreeg, stond ik er machteloos bij. Ook Manuella had helemaal of bijna niet geslapen. Ze kon bijna niet ademen of slikken en alles deed pijn. Zij die zelfs normaal geen koorts aanmaakt had deze keer toch wel koorts. De huisdokter in opleiding had gisteren thans gezegd dat ze er niks van zou weten buiten een kleine verkoudheid, maar dit was toch geen kleine verkoudheid hoor!

De ochtend

Uiteindelijk na een korte nachtrust stond ik met kleine oogjes op en voerde het ochtendritueel uit van honden eten te geven, buiten te laten voor hun plasje. Het was nog vroeg, maar zo te zien zou het terug een mooie zonnige dag worden.

Nadat de honden hun eten hadden laten zakken, mochten ze even naar Manuella die nog in bed lag. Tripple begreep niet goed wat er scheelde met haar vrouwtje en vond het zo vreemd dat haar vrouwtje niet zo spontaan reageerde. Ze ging bij Manuella op bed liggen om haar in de gaten te houden, maar begreep niet zo goed wat die vreemde klanken waren die uit de keel van haar baasje kwamen. Als Manuella dan naar Tripple keek en die geluiden erbij kwamen, dan dacht Tripple dat dit om te spelen was. Kopje draaien, verschillende standen van de oren, haar pootje op Manuella gezicht leggen en piepende geluiden maken. Ze begreep er niks meer van. Helaas, het is geen luxe ziek te zijn met een enthousiaste hond zoals Tripple.  Maar aan de andere kant, ze voelde perfect aan dat haar vrouwtje ziek was, en dat had ook effect op Tripple. Ze was héél voorzichtig en ging contact zoeken door bijvoorbeeld tegen Manuella te gaan liggen op bed. Normaal mogen onze honden niet op bed, maar in geval van ziekte wordt er een uitzondering gemaakt omdat de honden dan toch al op bed zitten voor dat we kunnen reageren.

Ook ikzelf voelde me niet 100% en blij dat ik van thuis uit kon werken. Ben in de ochtend wel naar de onze vaste huisarts gestapt en nog extra medicatie te gaan halen voor Manuella omdat het echt niet om aan te zien was. Als dit morgen niet betert, tja dan moet ik misschien toch de ambulance laten komen voor Manuella.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Te warme dag voor de honden en opeens COVID in huis.

Honden vrije dag

Opnieuw zou het zo een warme dag worden. Te warm om de honden te laten werken.  In de ochtend zou het wel moeten lukken want dan is het nog lekker fris, maar op de middag is het al niet meer te doen en dan is het in de bussen van De Lijn véél te warm. Philippe kon met deze dagen thuis werken. Dus Ik (Manuella) ging vandaag zonder Tripple naar bureau. Maar wat een slechte nacht gehad. Mijn kuchje werden hoestbuien maar ik voelde me niet ziekjes.

Baasje even naar de huisarts

Tja, hondenbaasjes moeten soms ook eens naar de mensendokter.  Ter preventie had ik toch maar een mondmasker gedragen op bureau ondanks ik me helemaal niet ziek voelde. Enkel dat kuchje was of werd wel een zwaar kuchje. Dus een afspraak bij de huisarts gemaakt want ik dacht toch dat het een luchtwegeninfectie zou zijn. Maar helaas! De dokter deed een sneltest om te checken of ik Covid zou hebben. Al snel wees de test uit dat ik dus positief was. Huh… ikke? Waar heb ik dat nu weer opgelopen.  En nee? Het is niet omdat je gevaccineerd bent dat je safe bent, dat wist ik natuurlijk ook wel. Pot-jan-koffie, nu moet ik onze geplande BBQ van het aankomende weekend annuleren. Per geluk had ik nog geen boodschappen in huis gehaald want anders zaten we met te veel eten in huis.

Verdict van de huisarts was:” Ja mevrouw, je gaat hier niet echt iets van weten en het zal maar een simpele kleine verkoudheid zijn. Voel je u niet lekker, een paracetamolletje en binnen 10 dagen terug aan het werk.” Dus ik naar huis en samen met Philippe 10 dagen in quarantaine want die zelftesten zelf uitvoeren? Het staafje in je neus steken zou nog lukken, maar dan aflezen welke streepjes er staan op dat meettoestelletje? Dat kan ik zelfs niet zien en Philippe al helemaal niet.  Ach, als het maar een verkoudheidje gaat zijn, dan overleven we het wel.

Late namiddag

Thuis gekomen teleurgesteld en onze gasten maar meteen opgebeld om onze BBQ van aanstaande weekend uit te stellen. Uitstel is geen afstel é. Natuurlijk was ik niet happy, want ik had naar de eerste BBQ van 2022 uitgekeken. Ondertussen was het al 18u voorbij en werd het wat acceptabeler weer om buiten op het terras te zitten en nu konden beiden honden ook in de schaduw gaan liggen. Tazzy en Tripple waren nog niet al te actief door de hitte wat te begrijpen is en hoe later het wordt op de avond, hoe actiever ze worden en willen spelen. Helaas, voor mij (Manuella) lukte het niet om nog te spelen met de honden. Hoe later het werd op de avond, hoe zieker ik me begon te voelen. Mijn kuchje was nu al een serieuze hoest en het leek wel op een dikke kopvalling. En moe dat ik was! Had geen fut meer, dus besloot ik maar op mijn bed te gaan liggen want had zelfs verschrikkelijke hoofdpijn. Natuurlijk, de deur van de slaapkamer naar het terras bleef wel openstaan zodat ik het zachte briesje van buiten kon voelen. Philippe zat met de honden nog tot 22u buiten en na hun laatste plasje (ik moest hiervoor mee), kropen we met zijn allen in ons bedje. Natuurlijk Tazzy en Tripple hebben hun eigen bedje in ons bureau staan.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Even kort op de bal spelen

Even kort op de bal

Heb even héél kort op de bal gespeeld met het probleem van Tripple van afgelopen zondag. Maandag ochtend meteen Marc een sms’je gestuurd om dit probleem te bekijken en gelukkig… vandaag kon hij een extra training inplannen om dit probleem even te bekijken op dat vervelend perron. Dus om 12u richting Berchem station om daar te trein naar Hasselt te nemen en dat verliep allemaal goed. Ondanks dat Berchem-station ook niet zo eenvoudig is met zijn schuine perrons verliep het goed.
Het enige kleine nadeel was dat het vandaag een warme dag was. Temperaturen boven de 29 graden en dan was het nog eens zo een oude trein die ingelegd werden zonder airco waarvan de raampjes open moesten. Affin.. Aangekomen in Hasselt stond Marc me al op te wachten en vermits dat deze trein bleef staan kon hij meteen nadat Tripple rustig was even oefenen met haar.

Het spannende moment

Het probleem

Yes! Ze weigerde opnieuw en wilde er niet in! Waarom zeg ik nu Yes, meestal als er een probleem zich voordoet en een professional bekijkt het probleem, dan is het probleem vaak opgelost of op dat moment is er geen probleem. Maar gelukkig kon Marc nu wel zien wat het probleem was. Hij moest ook eens paar keer proberen Na een aantal keer lukte het hem toch Tripple in de trein te krijgen maar mijn moederhartje brak toch wel een beetje. Daarom moet je zo een dingen aan professionals overlaten. Na die intense 10 min. Besloot Marc even pauze te nemen en het dan nog eens te proberen en toen lukte het vlot. Nog even naar een ander perron (nieuw perron dat hoger lag) en dat ging ontzettend goed.  Omdat we nog even moesten wachten gingen we nog een cola dringen in de ‘Volksmacht’ tegenover het station en kon Tripple ook even tot rust komen.

Back @ home

De trein terug naar Antwerpen vertrok nu gelukkig vanaf spoor 6 en dat verliep ontzettend vlot. Helaas weer een oude trein en het was iets minder druk. Ik begon een vervelend kuchje te krijgen en besloot mijn mondmasker toch maar op te zetten. Afgelopen 2 dagen is er een koude airco in de bus geweest en dan heb ik meestal wel prijs. Meestal heb ik dan een luchtwegeninfectie want ik ben daar wel gevoelig aan. Tegen kwart na vijf was ik thuis en toen moest ik nog enkele dingen in orde brengen samen met mijn begeleidster van begeleidt wonen. Gelukkig had Philippe al een groot gedeelte gedaan waardoor ik niet al te veel meer moest doen. Ik voelde me vrij moe, maar wat wil je na zo een inspannende dag en dan een vervelende hoofdpijn.  Het dragen van een mondmasker in een warme trein zonder al te veel lucht, niet ideaal, maar met mijn vervelend kuchje dat precies iets erger leek dan deze ochtend, kon ik maar beter een mondmasker opzetten.

Eindelijk thuis

Tazzy was ook door het dolle heen toen we thuiskwamen. Hij had zijn zusje wel echt gemist en natuurlijk zijn vrouwenbaasje. Eerst met hem knuffelen voor ik de anderen kon begroeten. Gelukkig was er nu al wat meer schaduw in de tuin waardoor beiden honden naar buiten konden. Het was te merken aan Tripple dat ze vandaag wel stevige inspanningen had geleverd want haar emmertje was vandaag behoorlijk vol. Ja, een geleidehond moet ook constant presteren en dat wordt soms door de baasjes ook wel eens onderschat.  Maar gelukkig kan ze nu van de avond genieten en morgen krijgt ze een rustdag want morgen wordt het nog warmer dan vandaag.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eerste keer slapen op verplaatsing

1ste keer gaan logeren.

Ik verwoord het misschien verkeerd, maar sinds Covid is het de eerste keer dat we met onze honden zijn gaan logeren bij mijn vader en mama plus. Maar we hebben wel al eens op verplaatsing geslapen bij het BCG als de honden naar de cardioloog moesten gaan.

Goeiemorgen, iedereen heeft rustig geslapen ondanks dat het toch warm genoeg was onder het dak. Waar T & T sliepen (in de living) was het minder warm. Beiden zijn erg flink geweest en zo stil in de Bench ondanks dat het voor hun een totaal vreemde locatie was.

Even puzzelen

Om de terugrit naar Antwerpen te plannen werd het toch even puzzelen.  Op zondag het openbaar vervoer nemen is een grote ramp met het beperkte bussen en treinenaanbod dat maar rijdt vanuit Zolder. En laat het nu net vandaag zijn dat er problemen waren op het traject Zolder – Mol – Antwerpen Centraal tussen Herentals en Lier (enkel vervangbussen). Met onze 2 nieuwelingen T&T zou dit een te grote uitdaging worden en vorige keer was het voor onszelf ook een gedoe om nog op de vervang bus te geraken. Gelukkig werden we vandaag door papa in Hasselt aan het station afgezet waar we dan de rechtstreekse trein naar Antwerpen konden nemen. Dit was voor ons, maar ook voor de honden rustgevender omdat beiden honden ook wel in Hasselt station hebben getraind met Lore tijdens hun opleiding.

Obstakel

We moesten op spoor 3 de trein nemen en het was niet al te druk. De beiden honden zochten de deur en er was tussen mij en Philippe afgesproken dat ik als eerste in zou stappen. Dus gemotiveerd zochten we de deur die we vonden maar Tripple weigerde om in de trein te springen. Ik probeerde het opnieuw, maar ze weigerde weer. Dus ik liet Tazzy en Philippe dan maar instappen met het gedacht dat Tripple dan zou volgen, maar helaas! Ze wou niet in de trein springen. Ook niet nadat Tazzy het nog eens doodleuk had voorgedaan. Uiteindelijk is Philippe uit de trein gestapt en heeft mij terwijl ik Tripple vast had geholpen in de trein te stappen. Het was een oude trein met hoge instap en dan een laag perron. Zweetpareltjes liepen van mijn gezicht 🙁 😰😰. Morgen meteen maar een berichtje naar Marc van BCG sturen. Tripple was in de trein ook nog aan het nahijgen en moest er precies net als ik ook even van bekomen.

Gelukkig bij aankomst in Antwerpen Centraal was Tripple weer helemaal de oude en oefende ik het in- en uitstappen in de trein nog eens een keertje. Gelukkig was er hier geen probleem en stapte ze vlotjes in en uit. Zal het dan liggen aan het te hoge perron in Hasselt en dat ze maar een kleine hond is.

Conclusie

Morgenochtend meteen een smsje naar Marc sturen om een afspraak in te plannen om dit op te lossen. Een hond altijd in de trein heffen is nu ook weer niet de bedoeling. Voor de rest verliep de route naar huis op de normale manier.

Thuisgekomen denk ik dat iedereen wel content was. Nog even recupereren van het drukke weekend om morgenochtend weer paraat te staan om te gaan werken. De honden hebben in de tuin nog even liggen rennen achter elkaar en moesten het toch in de gaten houden zodat er geen planten zouden sneuvelen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Weeral eens een vakbondactie

Daar zijn ze dan weer de stakers!!! Ook die van ‘De Lijn’ doen voor de verandering nog maar eens een keertje mee. Eigenlijk nooit anders geweten. Is er ergens een staking, dan doen die van ‘De Lijn’ bijna altijd mee.

Er was een grote vakbondsactie voor betere lonen maar zeker niet tegen vervoersmaatschappij ‘De Lijn’ gericht, maar toch deden ze toch wel mee.  Ze bieden dan wel een alternatieve dienstregeling aan om hun reizigers niet in de kou te laten staan maar toch. Vandaag besloot ik een poging te wagen om die alternatieve dienstregeling eens aan te spreken om te zien of het in een grote stad met veel mogelijkheden zou lukken om van punt A naar punt B te geraken. Voor 5km moet dat nu toch wel lukken zeker?  Dus gisterenavond na meer dan een uur gesukkeld te hebben en via verschillende linken kwam ik tot de conclusie dat ik wel heen en terug kon geraken. Dus we zullen een poging wagen?

Frustratie

Eerlijk gezegd? Ik was best gisteren wel gefrustreerd na mijn zoektocht op de websites. De apps van ‘De Lijn’ en ‘Busje komt zo’ stuurden je naar de website van ‘De Lijn’ waar je dan de alternatieve dienstregeling kon raadplegen. Maar wat een gedoe! Verschrikkelijk gewoon. Helemaal niet duidelijk en ook nog eens doorklikken van de ene link naar de andere link. Ik weet in ieder geval dat ik gewoon de volgende keer verlof ga nemen of gewoon van thuis uit ga werken.    

Naar het werk

Deze ochtend kon ik met Tripple gewoon vertrekken met de bus van 6u50. Dat was toch al goed nieuws. Afwachten wat het deze middag dan zal geven en of we wel thuis kunnen geraken. Tijdens de voormiddag controleerde ik de app ‘Busje komt zo’ die gelukkig de geschrapte bussen wel aangaf.  Blijkbaar veranderde dit toch ook wel constant. Tijdens het kijken op de app om 11u15 zag ik dat enkel in het volgende uur bus 182 van 11u38 zou rijden en ik kon gelukkig dus vroeger stoppen om deze bus toch te halen naar huis.

Aangekomen aan de bushalte stond er nog een madammetje te wachten die naar Aartselaar moest. Ze vertelde me dat de bus van 11u23 ook niet was komen opdagen en ze werd nog ergens verwacht. Hopend dat bus 182 toch nog zou komen stonden wij er om 11u55 nog steeds te wachten. Op de app van ‘Busje komt zo’ stond dat de bus van 11u53 en 12u08 al zeker niet zouden rijden. Het had ook niet veel zin om naar de terminal van bus 500 te wandelen want wie zegt dat deze bus zou rijden? Wat een gedoe dan toch blijkbaar.

Taxi

Uiteindelijk heb ik dan een taxi gebeld en samen met de mevrouw zijn we zo dan toch op onze thuisbestemming geraakt. Ik had naar de centrale gebeld en vermeld dat ik Tripple mee had en dat was helemaal geen probleem. Als Tripple in de koffer kon zitten was het in orde en dat deed ons meisje ook goed. Het waren vandaag 2 taxi  chauffeurs want eentje werd opgeleid om ook te gaan rijden.

Ok, zo afhankelijk ben je in een grote stad niet door de taxi’s, maar helaas rijden deze taxi’s voor ons ook niet gratis en als je taxicheques hebt, dan is dat evengoed de volle pot. En als ik 1 rit van mijn werk naar huis moet nemen, dan heb ik bijna mijn dagloon hieraan opgebruikt voor nog geen 6km. En helaas, de prijzen zullen zeker niet dalen met de stijgende benzineprijzen. Vandaag had ik dan nog het geluk dat de mevrouw die meereed de kosten op haar nam en niet wilde dat wij zouden betalen (wat wel vervelend was). Ik had natuurlijk wel aangedrongen om mijn stukje te betalen, maar ze was al dankbaar dat ik de taxi had gebeld en ze met mij mee mocht rijden. Haar telefoon was plat waardoor ze geen taxi kon bellen.

Besluit

Als het niet nodig is, zal ik al mijn bus/trein/tram verplaatsingen uitstellen. Ik heb zoveel gesukkeld om een geschikte bus te vinden en dan is het me nog niet gelukt om op eigen houtje thuis te geraken. Best wel zonde. Als dit op een werkdag valt, zal ik proberen die dag van thuis uit te werken (indien mogelijk) en anders overuren terug nemen zodat ik toch niet meer moet gaan sukkelen al vandaag.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.