23/06/2022 Wat een uitdaging!

Wat een uitdaging

Een uitdaging voor Tripple maar evengoed ook voor mij. Wat een gedoe vandaag om thuis te geraken. En dat voor een afstand van ongeveer 5 km.  Om 11u gestopt met werken om dan de bus van 11.08 te nemen en dan om 11:40 thuis binnen te wandelen.  Maar helaas pindakaas! Vandaag kwamen we pas om 12u15 thuis binnengewaaid. De bus van 11:08 was afgeschaft, de volgende bus die ik kon nemen Lijn 183 reed opeens een andere route en passeerde niet aan de bushalte ‘Zuid’ waar die wel moest passeren. Reden van omleiding was onbekend en stond ook nergens aangegeven. Ik was aan vandaag speciaal aan halte ‘Zuid’ gaan wachten omdat aan mijn vaste bushalte een omleiding was voorzien. De omleiding van halte ‘Troonplaats’ kan ik aannemen maar met de 180 bundel is het nu gokken en hopen dat ze omleidingshalte ‘Broedermin’ aandoen, en dat gebeurt niet altijd.  Dus daarom waren wij met bus 14 tot aan halte ’Zuid’ gegaan om dan tot de conclusie te komen dat zowel bus 500 als de 180 bundel deze halte niet bedienden.

Levensgevaarlijk kruispunt en bushalte aan station zuid

Toch eigenlijk niet te begrijpen. Ze zitten zo te klagen over de verkeersveiligheid etc. Maar aan het kruispunt waar nu een aantal jaar geleden de busterminal is aangelegd zodat niet alle bussen meer in stad hoeven in te rijden en waar ook een druk mini-station ligt waar veel pendelaars passeren richting Oost- en West-Vlaanderen, Nee daar is nog niks aangepast. Ze hebben wel mini-aanpassingen uitgevoerd aan dat kruispunt maar niet in functie van de veiligheid van de voetgangers. En dan nog maar te zwijgen over de 2 bushaltes van station Zuid zelf. Je stapt in of uit de bus, maar de fietsen passeren er gewoon en bijna 90% remt niet af en zoeven maar langst je door. Gewoon verschrikkelijk en zeker voor ons als blinden.

Via het levensgevaarlijke kruispunt aan station Zuid dan maar terug naar de begin- en eindhalte van de lijn 500 gewandeld om vervolgens van de chauffeur te horen dat er een omleiding is tot 8 juli en ze een omleiding moeten maar we aan halte ‘Zuid’ moeten passeren. Resultaat: deze bus passeerde de halte waar wij eerst stonden te wachten en waar we gerust hadden kunnen blijven staan. Dat was even vloeken natuurlijk. We zijn dan ook via de Boomsesteenweg en Boekstraat naar huis gewandeld. Een route die wij nog maar enkele keren hebben gedaan, maar dat wel een gekende route van Philippe & Tazzy is.

Laatste stukje naar huis

Merk wel dat het voor de hond even wennen is. Zeer alert en oplettend met wat er rond ons gebeurt en dat is wel fantastisch. Dan gaat ze iets trager wandelen en voel je dat ook in haar beugel.

En Tripple had vandaag dus een enorme uitdaging, kende de route naar de busterminal niet en dat ingewikkeld kruispunt met die scheve zebrapaden, dat was ook maar vreemd. Blij dat ze me veilig naar huis heeft gebracht ondanks het laffe weer buiten.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

12/06/2022 – Een rustig weekend

Hoi,

En zo eindigen we het weekend zonder uitstapjes. Geen uitstapje naar de losloopweide deze keer of geen ijsberenplons voor mij (Manuella) of een fietstocht voor Philippe met de tandem. Gewoonweg dit weekend thuis!

De enige reden waarom we er niet op uit trokken was dat ik (Manuella) afgelopen donderdag mijn nieuwe bril ben gaan halen in Edegem. Al snel tot de conclusie gekomen dat er iets niet klopte want ik kreeg enorme hoofdpijn en voelde me steeds zo misselijk met die nieuwe bril op. Misschien moest ik eraan wennen en daarom besloten we gewoon thuis te blijven. Soms duurt het wel even om te wennen aan een nieuwe bril, maar na 3 dagen voelde ik nog steeds geen positieve veranderingen met die bril. Ik heb het vanavond ook maar opgegeven en mijn oude bril terug opgezet. Ik werd er gewoon knetter van.

Tijdens het weekend probeerde we onze actieve honden toch bezig te houden met hun favoriete spelletjes. Afwisselend speelde Philippe of ik met de honden, maar dit uren volhouden? Nee hoor! Daar begonnen we niet aan. We namen ook de tijd voor een rustige borstelbeurt want dat moest ook eens gebeuren, plande een spelletje in met hun favoriete wobler gevuld met lekkernijen zoals groente snoepjes en wortelen. Daar konden we hun gelukkig wel zoet mee houden en natuurlijk niet te vergeten hun knuffelmomenten waar ze iedere dag toch wel achter verlangen.

Zo eindigden we dus ons weekend en hopend dat het de komende week beter zal gaan met de brilgewenning.

Donderdag 9 juni 2022, een dag van Frustratie

Afwisseling

Mijn werkdag met Tripple was vandaag een tikkeltje anders dan normaal. Al begon deze op de gewoonlijke manier. Vanochtend samen thuis vertrokken met Philippe naar de bushalte om onze gewone werkdag te voltooien tot 12u.

Vandaag had ik (Manuella) nog in het hoofdgebouw een vergadering die van 12 tot 13u duurde. Op weg naar het hoofdgebouw wilde ik Tripple even een plasje laten doen, maar daar had ze niet veel zin in waardoor we ze het nog een uurtje extra moest ophouden. Tripple kan haar kleine plas wel lang ophouden want als ik haar om 9u30 wil buiten laten dan gaat ze er nog eens goed bijliggen in haar bench en staat ze niet op.

Vervanghalte

Om 13u wandelde we terug van het hoofdgebouw naar de ‘Brederodestraat’ waar we de bus namen van 13.23u. We waren ruim op tijd, maar de bus van 13u23 en de bus van 13.38 zijn gewoon weg niet gepasseerd aan de bushalte. Door een omleiding waardoor mijn bus niet passeert aan de halte ‘Troonplaats’ moet ik de volgende maand aan de vervanghalte ‘Broedermin’ opstappen. En daar stonden we ook netjes te wachten.

De bus van 13u53 was ook te laat en ik wilde niet het risico nemen om nog een kwartier te wachten. Dus de eerstvolgende bus richting bushalte ‘station Zuid’ die heb ik dan maar genomen. Daar konden we ofwel bus 181 nemen die ik van plan was te nemen of wel bus 500. En er was dan gelukkig ook een stukje graas waar Tripple een plasje zou kunnen doen. Maar hoe ik het ook probeerde, Tripple wilde ook nu niet plassen.

Frustratie

Ik merkte aan Tripple dat ze mijn frustratie ook aanvoelde. Ik had om 14u30 met Diane afgesproken om naar Edegem te rijden want ik kon eindelijk mijn nieuwe bril gaan ophalen nadat die 6 weken geleden was besteld. Maar we kwamen dan ook pas rond 14u30 thuis binnengewaaid. Ik had nog niet gegeten en bij het binnenkomen moest Tripple toch een enorme grote plas gaan doen. Wat heeft zij toch een sterke blaas. Veel sterker dan haar baasje. Uiteindelijk Diane nog op tijd gebeld zodat zij er zou zijn om 15u. Dat gaf me iets meer ruimte om toch nog een beetje te eten.

Terwijl Tripple van haar rust nadien kon genieten, ging ik met Diane op pad om mijn nieuwe bril op te halen. Ja, een nieuwe bril op je snoet is altijd even wennen en dat was nu niet anders. Maar ik had in de avond veel last van hoofdpijn en had de indruk dat er iets niet klopte. Het was nu wel lang geleden dat ik mijn bril had vervangen. Dus misschien had het wel even tijd nodig.

Even ter update

Philippe en Tazzy waren vandaag op de terreinen van BASF en merkte niets van onze frustratie. Mr. Tazzy vond het wel zo amusant om overal met zijn neus weer even in te zitten, tussen de takken, tussen de grassprieten… En hij moest het toch weer presteren om een stuk kadaver van wat ooit een mini levend schepsel was. Ja, op de terreinen van BASF loopt ook wel het één en ander rond. Maar uiteindelijk wist Philippe het toch maar weer tijdig uit Tazzy zijn muil te vissen. Om één of andere reden proberen di honden dat altijd te verdoezelen omdat ze weten dat ze het niet mogen. Toch ontdekken wij het altijd wel.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

13/05/2022 – Vrijdag de 13de

Vrijdag de 13de is een ongeluksdag zegt men altijd. Gelukkig was het hier vandaag niet de wet van Murphy! Philippe en Tazzy moesten niet naar BASF want ze waren al 2 dagen geweest deze week.

het openbaar vervoer staakt weer

Ik zal maar een poging wagen om vandaag toch naar het werk te gaan ondanks dat ‘De Lijn’ weer meedeed met de aangekondigde stakingen i.v.m. de koopkracht. Gelukkig kwam de bus van 7u16 netjes aangereden waardoor we vlot op ons werk geraakte. Vandaag een kleine uitdaging voor Tripple want ik was een halte vroeger afgestapt op onze vaste route. Tripple volgde gemotiveerd mijn instructies op omdat dit voor mij toch wel een gekende route was. Inde zomer of met mooi weer tijdens de andere seizoenen deed ik dit ook al eens met onze Chivas. Zo krijgen de honden toch hun extra beweging want momenteel is er niet al te veel beweging nog dankzij het stekelmonster COVID. Ik merkte dat dit eigenlijk niet zo moeilijk was en dat we dit in de toekomst wel wat meer zouden kunnen doen voor die extra beweging.

Een uitdaging

’s Middags werd het al wat moeilijker om thuis te geraken. Volgens de app van ‘De Lijn’ en de app ‘Busje komt zo’ konden we de bus van 11u37 nemen want de bus van 11u53 en die van 12u08 ook reden niet. Dus op tijd vertrokken naar de bushalte maar helaas de bus van 11u37 is niet komen opdagen. Om nu naar de bushalte van de 500 op het Zuid te wandelen was toch wel riskant. Wie zegt dat de bus van 12u29 zou vertrekken? De volgende bus die zou passeren zou om 12u38 pas zijn. Er stond ook nog een oudere dame te wachten op de bus en die kon haar afspraak niet opbellen omdat haar GSM leeg was. Omdat we toch dezelfde richting uit moesten en ze eigenlijk mijn straat passeerde, besloten we een taxi te delen. Zo waren we al bij al nog vlot thuis geraakt maar met een taxi reizen is toch ook wel een kostelijke grap. De taxichauffeur heeft mij en Tripple de dokterspraktijk op de Doornstraat afgezet waar we gewoon via het kleine wandelstraatje in onze straat uitkwamen. Het was een vriendelijke taxichauffeur en ze waren vandaag met hun tweeën want één van de taxichauffeurs werd opgeleid om met de taxi rond te gaan rijden.

Eigenlijk toch wel steeds een uitdaging als je het openbaar vervoer moet nemen tijdens een staking. Altijd is er wel ergens miserie. Dan mogen we nog blij zijn dat we niet op de boerenbuiten wonen zoals in Limburg in Heusden-Zolder of zelfs in de steden Hasselt of Genk. Tijdens een staking in Limburg ben je zo goed als afhankelijk van een eigen auto of fiets. Daar rijden niet zomaar overal Taxi’s zoals in de grote steden zoals in Antwerpen of Brussel.  Gelukkig heb je hier in Antwerpen als blinde iets meer mogelijkheden in geval van nood… Maar of het altijd haalbaar is? Dat is een ander paar mouwen.  In ieder geval, de volgende keer ga ik (Manuella) tijdens een staking proberen van thuis uit te werken want dit brengt toch altijd wel wat enorme prikkels voor mij mee.

Philippe moest zich vandaag niet verplaatsen en kon van thuis uit werken. Gelukkig bestaat die mogelijkheid nu wel. Anders had hij waarschijnlijk deze avond problemen gehad. Meestal als er ergens in BE stakingen zijn dan loopt het ook op de weg in het honderd met al die files etc. Terwijl Philippe dan aan het werk was, hield ik me bezig met de honden. Ik voorzag een knuffelsessie, een borstelsessie, een speelsessie. Tja, dat vonden ze allemaal geweldig. Tijdens mijn rustpauze (als ik naar een boek aan het luisteren was of aan het breien (*handwerken) waren de honden aan het kauwen op hun botje.

*Handwerken is voor bijna iedereen te doen! Ook voor blinden en slechtzienden. Wij pakken het helemaal anders aan en werken ook op het gevoel. Onze vingers zijn hier de ogen die alles controleren en nakijken of het klopt. Is er toch een fout ingeslopen, dan moeten we ook hulp vragen aan een ziende persoon.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Corona

Daar zit je dan, leuke plannen voor het weekend en deze dan onverwachts te moeten annuleren. Het verhaal van Manuella’s eerste ervaring met covid.

2 jaar en half is het ons gelukt, ja echt waar! Is het ons gelukt om het stekelmonster corona buiten te houden. Tot op de dag van vandaag droegen en dragen we nog steeds ons mondmasker op het openbaar vervoer, in het station, gezondheidsinstellingen en
in de winkels waar we kwamen of komen.

Toch… even niet opletten en 2 keer in de vroege ochtend op de bus mijn masker niet opzetten met een koude airco de afgelopen dagen waar ik het misschien heb opgelopen. Meestal met een te koude airco in de bus heb ik prijs en ik dacht dat het nu niet anders was

Het begon woensdag in de late namiddag met het gekend vervelend kuchje dat ik ook altijd heb bij de gekende luchtwegeninfecties van afgelopen jaren.

Woensdagnacht kwamen de slijmen er nog bij, maar het was niet ernstig genoeg om thuis te blijven van het werk. Op het werk werd het een sterker kuchje maar ik was niet ziek en dacht helemaal niet aan Covid.

Gelukkig kon ik donderdag namiidag wel bij de huisarts terecht om een check-up van mijn luchtwegen te laten doen en ik besloot ook een covid-test te laten uitvoeren. Een anti-gen test zowel in de keel als in de neus.

Verdicht: zwaar positief en 7 dagen in quarantaine en Philippe is negatief maar is ook in quarantaine gegaan omdat wij als blinde de zelftesten niet kunnen uitvoeren en kunnen aflezen. Dit sloeg dus wel even in als een bom na zo lang onder de radar gezeten te hebben.

Ik wil dan ook die ene persoon hartelijk bedanken die me besmet heeft, al heeft het geen zin om te piekeren waar je het zou kunnen opgelopen hebben. Ondanks dat we goed opgelet hebben, hebben ze me hier dan toch te pakken.

In de laatste 14u werd het alleen maar erger en dit is geen milde verkoudheid. Praktisch alle corona symptomen zijn hier aanwezig. Zelfs zo een keelpijn dat ik zelfs last heb om te slikken en die hoest, elke keer ik hoest krimp ik in elkaar. Nu voel ik me nog belabberder dan straks

Helaas konden ze niet zeggen welke variant hier heeft toegeslagen. Het is zelf zo erg dat ik geen kracht heb om met mijn honden even te spelen in de tuin. Momenteel zijn mijn 2 beste plekken de zetel en het bed.

Ik had gehoopt dat we er aan zouden kunnen ontsnappen maar helaas…
De komende dagen zal het dus veel rusten worden en naar mijn lichaam luisten worden. Dus onze honden hebben weer extra onverwachte rust gekregen. De volgende dagen zal het toch te warm worden voor onze kapoenen, en zal Philippe met hun proberen te spelen in tuin want ikzelf ben nu in staat onnozel te doen

Weeral eens een vakbondactie

Daar zijn ze dan weer de stakers!!! Ook die van ‘De Lijn’ doen voor de verandering nog maar eens een keertje mee. Eigenlijk nooit anders geweten. Is er ergens een staking, dan doen die van ‘De Lijn’ bijna altijd mee.

Er was een grote vakbondsactie voor betere lonen maar zeker niet tegen vervoersmaatschappij ‘De Lijn’ gericht, maar toch deden ze toch wel mee.  Ze bieden dan wel een alternatieve dienstregeling aan om hun reizigers niet in de kou te laten staan maar toch. Vandaag besloot ik een poging te wagen om die alternatieve dienstregeling eens aan te spreken om te zien of het in een grote stad met veel mogelijkheden zou lukken om van punt A naar punt B te geraken. Voor 5km moet dat nu toch wel lukken zeker?  Dus gisterenavond na meer dan een uur gesukkeld te hebben en via verschillende linken kwam ik tot de conclusie dat ik wel heen en terug kon geraken. Dus we zullen een poging wagen?

Frustratie

Eerlijk gezegd? Ik was best gisteren wel gefrustreerd na mijn zoektocht op de websites. De apps van ‘De Lijn’ en ‘Busje komt zo’ stuurden je naar de website van ‘De Lijn’ waar je dan de alternatieve dienstregeling kon raadplegen. Maar wat een gedoe! Verschrikkelijk gewoon. Helemaal niet duidelijk en ook nog eens doorklikken van de ene link naar de andere link. Ik weet in ieder geval dat ik gewoon de volgende keer verlof ga nemen of gewoon van thuis uit ga werken.    

Naar het werk

Deze ochtend kon ik met Tripple gewoon vertrekken met de bus van 6u50. Dat was toch al goed nieuws. Afwachten wat het deze middag dan zal geven en of we wel thuis kunnen geraken. Tijdens de voormiddag controleerde ik de app ‘Busje komt zo’ die gelukkig de geschrapte bussen wel aangaf.  Blijkbaar veranderde dit toch ook wel constant. Tijdens het kijken op de app om 11u15 zag ik dat enkel in het volgende uur bus 182 van 11u38 zou rijden en ik kon gelukkig dus vroeger stoppen om deze bus toch te halen naar huis.

Aangekomen aan de bushalte stond er nog een madammetje te wachten die naar Aartselaar moest. Ze vertelde me dat de bus van 11u23 ook niet was komen opdagen en ze werd nog ergens verwacht. Hopend dat bus 182 toch nog zou komen stonden wij er om 11u55 nog steeds te wachten. Op de app van ‘Busje komt zo’ stond dat de bus van 11u53 en 12u08 al zeker niet zouden rijden. Het had ook niet veel zin om naar de terminal van bus 500 te wandelen want wie zegt dat deze bus zou rijden? Wat een gedoe dan toch blijkbaar.

Taxi

Uiteindelijk heb ik dan een taxi gebeld en samen met de mevrouw zijn we zo dan toch op onze thuisbestemming geraakt. Ik had naar de centrale gebeld en vermeld dat ik Tripple mee had en dat was helemaal geen probleem. Als Tripple in de koffer kon zitten was het in orde en dat deed ons meisje ook goed. Het waren vandaag 2 taxi  chauffeurs want eentje werd opgeleid om ook te gaan rijden.

Ok, zo afhankelijk ben je in een grote stad niet door de taxi’s, maar helaas rijden deze taxi’s voor ons ook niet gratis en als je taxicheques hebt, dan is dat evengoed de volle pot. En als ik 1 rit van mijn werk naar huis moet nemen, dan heb ik bijna mijn dagloon hieraan opgebruikt voor nog geen 6km. En helaas, de prijzen zullen zeker niet dalen met de stijgende benzineprijzen. Vandaag had ik dan nog het geluk dat de mevrouw die meereed de kosten op haar nam en niet wilde dat wij zouden betalen (wat wel vervelend was). Ik had natuurlijk wel aangedrongen om mijn stukje te betalen, maar ze was al dankbaar dat ik de taxi had gebeld en ze met mij mee mocht rijden. Haar telefoon was plat waardoor ze geen taxi kon bellen.

Besluit

Als het niet nodig is, zal ik al mijn bus/trein/tram verplaatsingen uitstellen. Ik heb zoveel gesukkeld om een geschikte bus te vinden en dan is het me nog niet gelukt om op eigen houtje thuis te geraken. Best wel zonde. Als dit op een werkdag valt, zal ik proberen die dag van thuis uit te werken (indien mogelijk) en anders overuren terug nemen zodat ik toch niet meer moet gaan sukkelen al vandaag.

Wat een rotweek

Manuella ziek

Wat een rot week 😞! Ik (Manuella) had vorig weekend al aangegeven dat ik me niet lekker voelde en maandagochtend was het helemaal niet oké. Meteen een afspraak bij de huisarts gemaakt, me latentesten op Corona (test was negatief) en ik zat met het griepvirus. Hoe kan dat nu? Draag bijna overal mijn mondmasker nog en zeker op het werk, openbaar vervoer en in winkel. Waar zou ik het dan opgepakt hebben. Heel de week gewoon ziek in de zetel/bed gelegen.

De huisarts had me oorspronkelijk enkel maandag en dinsdag gegeven om uit te rusten en ze dacht dat ik wel donderdag terug naar het werk zou kunnen. Woensdag hadden we in theorie beiden een dagje verlof want Marc van het BCG zou langst komen om het station van Antwerpen-Centraal te gaan verkennen. Tja, die afspraak moesten we dus ook annuleren. Woensdag dan toch opnieuw naar mijn vaste huisdokter die me nog 2 dagen bijschreef. Uiteindelijk was ik dus niet in staat om donderdag te gaan werken. En weer moeten we de oefensessie met de honden uitstellen naar een later tijdstip.

Tripple

Tripple No😠! Je bent niet flink!  Even uitleggen waarom ze niet flink was.
Vandaag was ze weer in haar element waardoor ze stout is geweest. Omdat ze teveel energie heeft, had ze toch zeker niet weer een grote tak van de haag getrokken. Het ging ook zo snel waardoor we haar niet konden corrigeren. Zo een dingen gebeuren in een fractie van een seconde. Philippe was hier echt niet gelukkig om.  Doen alle moeite hier om een mooie tuin te hebben en dan gaat ons juffie de takken kapot maken.  En als Tripple dan de tak heeft afgetrokken, dan wil Tazzy deze gaan afpakken en gaan ze ruzie maken om dat takje.   

Hebben al ervaren als de honden teveel energie hebben ze sneller kattenkwaad gaan uitspoken. Dingen die niet mogen! Maar de afgelopen 7 dagen was ik niet in staat om veilig te gaan werken me Tripple want ik kon zelf niet eens deftig op mijn benen staan.

5-03-2022 Een mini daguitstapje in het volgende dorp

Mini-uitstap

Vanmorgen op tijd uit de veren want we gaan een mini uitstap maken naar het volgende dorp. Om 10u20 namen we bus 183 richting Niel om vlak achter Aartselaar dorp uit te stappen. We gingen naar ‘Reukenspad’. We waren een halte te vroeg afgestapt en eigenlijk maar goed. Aan de oorspronkelijke bushalte die vlak achter een scherpe bocht ligt was aan de kant richting Niel waar wij zouden uitstappen geen voet of fietspad. 

Aan de halte waar we nu waren afgestapt konden we ook meteen de straat oversteken om tegen het verkeer in te gaan lopen op het dubbele fiets/voetpad.  Dit was voor de honden meteen al een nieuwe uitdaging. Hier en daar waren er enkele werkpunten waar we nog aan moesten werken.  Het is op dat punt nog aanvoelen wanneer een hond profiteert van de zaak of niet of er echt gevaar is. Als de hond uitwijkt om één of andere reden, je weet nooit waarom. Maar toch is dat ook een punt om aan te werken voor zowel baasje als hond. Dit was trouwens ook de eerste keer dat we hier op deze route liepen met T & T en voor ons zelf was het ook een beetje uitzoeken waar we exact moesten zijn.

Nieuwe losloopweide aan het Reukenspad

Eigenlijk toch blij dat we van die drukke baan af zijn. Misschien moeten we met een ziende persoon eens met de auto tot aan de dichtstbijzijnde bushalte rijden om het er te verkennen of het toch niet veiliger is om hier af te stappen i.p.v. de vorige halte zoals vandaag.

In het verleden waren we 1 keer met C & C hier geweest maar omdat Chivas toen opnieuw een blokkade had opgelopen, deden we geen losloopweides meer met hun. Maar vandaag was het dan met T & T de eerste keer op deze weide. Ondanks dat het toch droog was, was er aan de ingangen van de losloopweide een enorme modderpoel.

Met goede kleren en schoenen moet je echt niet naar een losloopweide komen. De honden vonden deze weide ook wel interessant. Ook deze weide is een grote losloopweide. Denk zelfs nog groter dan in Neerlandpark en Boom park. Na een 45 tal min. besloten we verder te gaan richting de ouders van Philippe. Beiden honden zagen er wat zwart uit na het ravotten en hadden ook van die vieze zwarte pootjes.

Nadien wandelden we door de weilanden via het ‘Reukenspad’ naar naar het huis van Philippe zijn ouders. Ze wisten dat we zouden komen voor een kort bezoekje. De honden hun pootjes waren nog vies en konden we T & T in de hondenweide zetten. Gelukkig moesten de duiven van Philippe zijn papa nu niet landen. Tripple was hier niet mee akkoord dat ze in de weide moest wachten en was redelijk onrustig. Hoorde haar ook voor de eerste keer piepen. Maar ze zagen er een beetje te vettig uit om mee in huis te nemen en het regende nu toch niet.

Een drukke bus op de terugweg

We besloten wat te drinken en een sanitaire pitstop in te plannen bij Philippe zijn ouders. Gewoon een blitz bezoekje omdat we in de buurt waren. Uiteindelijk een gewoon bezoekje brengen, dat moet toch kunnen. Hier kunnen we dat tenminste doen. We bleven uiteindelijk ook niet zo lang want de papa van Philippe voelde zich ook niet zo lekker.

We namen dus bus 500 terug naar huis omdat deze toch om het kwartier rijdt in de dag. Net voor bus aankwam, passeerde er een koetsier met zijn paard en een open koets. Knap dat deze man dit durft met zijn paard rijden op de Boomsesteenweg. Had ik een grote mond zou ik gevraagd hebben of we mee mochten rijden, maar ik durfde het niet! Had het misschien beter wel gedaan want de bus zat vrij overvol.

De vorige bus was niet komen opdagen. Het was een lange harmonicabus en de plaats met klapstoeltjes was al bezet. Toch probeerde het gezin met de buggy 1 plaats vrij te maken voor ons. Zitten konden we zelf ook niet, maar beiden honden konden wel veilig liggen aan de klapstoeltjes. Het kindje van het gezin (een peuter) die in buggy zat, begon Tripple zacht te strelen. Tja, Tripple vond dat zou zalig dat ze tegen de buggy van die mensen ging hangen.

Toppunt van egoïsme

Toppunt van egoïsme bestaat ook nog steeds en ik kan je hier een duidelijk voorbeeld van geven. Aan de bushalte van de Ikea (waar tegenwoordig altijd wel veel volk opstapt) stapte er aan de eerste dubbele deur een grote groep allochtoonse dames met hun kinderen op. In plaats van door te schuiven naar de achterkant van de bus bleven ze met zijn allen aan die specifieke deur staan (thans er was voldoende plaats in bus). Ze waren luidkeels aan het praten en ook constant in Philippe zijn rug aan het duwen net als bij andere busreizigers. Nog 2 haltes en dan was het ons beurt om uit te stappen, maar zoals het er nu uitzag konden wij niet deftig uitstappen.

Uiteindelijk konden wij dus effectief niet deftig uitstappen bij onze halte en begonnen de dames boos te worden en paniekerig te doen omdat wij er waren met de hond. Ze wilden zelfs niet eens opzij gaan, zelfs niet voor het gezin met de buggy die er ook uit moesten. Deze keer trok ik (Manuella) mijn stoute schoenen aan en duwde deze mensen op een te sarcastische vriendelijke manier opzij zodat wij op zijn minst deftig konden uitstappen met de honden. Deze dames en kinderen zouden beter eens een cursus respect voor de medemens moeten gaan volgen en Nederlands gaan leren, Want dan begrepen ze misschien onze vraag wel om even opzij te gaan zodat we konden uitstappen net als het stoppen van het duwen in de rug van Philippe. Enigste was dat we gewoon als debielen werden aangegaapt.

Voor de rest verliep de route naar huis vrij goed. Tazzy liep eerst even zonder gentle-leader, maar uiteindelijk was Philippe wel genoodzaakt om deze weer aan te doen omdat Tazzy er anders zijn voeten alias poten een beetje aan begon te vegen. Dan was de neus toch net een tikkeltje sterker. Maar eens de gentle-leader om was ons mannetje weer de alertheid zelve en zijn zus? Die trok zich er niet veel van aan want zij had wel haar gentle-leader aan. Een wijs idee was het om dit toch te gaan gebruiken in december 2021.  Na een voldane uitstap kwamen wij thuis met een glimlach en fier op onze 2 kanjers.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Zorgwekkende berichten

Toch beetje bezorgd

Het is normaal niet echt de bedoeling om andere gebeurtenissen neer te pennen op onze weblog, maar dit is toch wel iets wat ieder van ons aangrijpt, iets waar veel mensen toch gevreesd voor hadden. In plaats van dat we over Corona vertellen is opeens de inval van de Russen in Oekraïne wereldnieuws geworden.  En dat zal misschien ergens ook wel gevolgen kunnen hebben naar ons toe, naar de toekomstige uitdagingen die we nog hebben gepland met onze 2 honden.

Wat is er zo anders aan deze oorlog dan de oorlog in Irak, Afghanistan en-weet-ik-veel-waar? Het feit alleen al dat die Russische dictator geen genade kent en dat Oekraïne over 4 kerncentrales beschikt waaronder het gekende Tsjernobyl met zijn gekende kernramp in 1986. Wat als de Russen een kerncentrale in bezit krijgen en op een rode knop duwen? Ik mag er niet aan denken dat er iets ergs zou gebeuren. Wie had gedacht dat wij anno 2022 nog te maken zouden krijgen met zo een gruwelijke dingen. Wat moet dat niet zijn voor onze oudere generatie die flashbacks krijgen van de 2de Wereldoorlog?

Laten we hopen dat het hier niks wordt

We zullen moeten afwachten wat er de komende weken/maanden/jaren nog staat te gebeuren. Het is al niet erg genoeg dat de hele wereldbevolking getroffen werd door Covid-19 met zijn vreselijke wendingen en gevolgen? Corona is nog niet verdwenen of we krijgen al een volgende klap op ons hoofd en dan niet te vergeten die economische crisis die het leven al zoveel duurder heeft gemaakt en het er helemaal niet op zal verbeteren.  Toch mag heel deze gebeurtenis niet ons hele leven gaan lijden en moeten we nog genieten van iedere dag die er komt. Toch zal het ons wel een beetje bezighouden. Vandaag een mailtje gestuurd naar de trainers van het BCG met de vraag om verdere stappen te kunnen zetten in ons traject om onze grenzen wat te kunnen verleggen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Zoveel emoties😥

Dit bericht is op een later moment geschreven.

Afgelopen nacht

De storm die gisterenavond aanwakkerde en vannacht zo aanwezig was, had blijkbaar ook een naam. ‘Dudley’ was de naam van deze storm. Ikzelf (Manuella) hou helemaal niet van zo een weer in de nacht want dan slaap ik altijd zeer onrustig. Dat was dus afgelopen nacht in een vreemd bed op een vreemde locatie niet anders. Al maar goed dat ik nog een extra dekentje bij had waar Tripple op kon liggen. Normaal mag de hond niet bij ons op bed, maar vannacht gaf het me zo een veilig gevoel dat er iets warms tegen mijn benen lag. En Tripple, ja die heeft er volgens mij ook wel van genoten. Ze heeft geen krimp gegeven terwijl ze in de zetel niet stil kan liggen. Philippe en Tazzy lagen in een andere slaapkamer en hebben ook goed geslapen. Philippe heeft van de storm niks geweten maar wel van de natuurlijke wekker (de haan) die weer vroeg ging kraaien en zich niets aantrok van de wind. Van die kraaiende haan, daar heb ik dan weer niets van gehoord.

Cardioloog

Na het ontbijt vertrokken we samen met Ellis richting Stavelot in de Ardennen. Het BCG werkt samen met deze cardiologe die zeer gekend. Omdat Tazzy & Tripple vanaf puppy zijnde er al in opvolging is, wil het BCG dit zo behouden. Dat wil dus voor ons zeggen dat we elke keer een enorme verplaatsing hiervoor zullen moeten doen. Een verplaatsing waarin we ons maar voor de helft op zelfstandige basis kunnen verplaatsen en waarin de andere helft met hulp van derden zal moeten gebeuren.  Het is vanuit Tongeren toch een klein uurtje rijden richting Stavelot.

We dachten eerlijk gezegd dat het wel een grote dierenartsenpraktijk zou zijn omdat het toch een gekende cardiologe was, maar dat was toch even teleurstellend. Je kan er al niet met de bus geraken en dan was het precies nog zo klein. Bij beiden honden duurde het onderzoek toch ongeveer 30 min. en werd het hart van verschillende kanten bekeken en moesten de honden op hun zijflank liggen. De cardiologe had bij beide honden ook 2 plekjes kaalgeschoren om met de echografie beter te kunnen kijken naar het hart. Voor beiden honden zag het er toch wel zeer positief uit.

Tazzy à 28.5 kg à hartslag 94 à mag zeker niet verdikken en mag van 4 cardiosupplementen naar 2 cardiosupplementen gaan. 1 in de ochtend en 1 in de avond bij het eten. Binnen 6 maand terug op controle. Voeding kon met de tijd misschien veranderd worden omdat daar over werd gesproken. Tazzy krijgt momenteel ‘Hill’s Prescription I/D (i/d) Sensitive Digestive Care hondenvoer met ei & rijst’, redelijk speciaal dierenvoeding dat je niet zomaar overal kan kopen.

Tripple à 23.8 kg à hartslag 72 à iets actiever en fitter dan de broer en mag ook niet verdikken. Haar hartsupplementen mag ze niet afbouwen en zal vermoedelijk ook levenslang blijven. Binnen 6 maand samen met de broer nog een controle. Tripple mag van supplementen en hondenvoeding niet veranderen. Zij krijgt nu ‘Trovet Hypoallergenic Paard HPD Hond 10kg’. In begin zei ik (Manuella) nog tegen de dierenarts van het BCG, moet ze nu echt paard eten? Uiteindelijk als paardenliefhebber vind ik dit erg dat dit dier in de voedingsindustrie terecht komt, maar zolang ik het niet moet eten. Blijkbaar is dit heel mager vlees en gezond. Tripple is hier op verschillende manieren toch mee geholpen en daarom mag het niet veranderd worden.

Terug thuis

De laatste 24 uren waren best wel emotionele en vermoeiende uren geweest voor ons. Vooral voor mij (Manuella). Weinig slaap, het afscheid van mijn bomma, het bezoek aan de cardioloog en dat alles in een tijdspanne van 24u. Best toch wel heftig en niet te onderschatten. Natuurlijk waren we blij dat de uitslag van Tazzy & Tripple bij de cardioloog zo positief waren. Toch voelde ik me een beetje emotioneel. Vermoedelijk door alle omstandigheden die op me af waren gekomen en het verdriet dat ik opkropte in het bijzijn van anderen.

We werden door Ellis dan ook terug thuis netjes afgezet waarvoor we haar uitvoerig bedankten. Uiteindelijk toch wel een enorme verplaatsing. Ze zou dus nu ook onze vraag doorgeven aan de trainers van het BCG om de volgende stap in te plannen. Het oefenen van het in- en uitstappen van de trein. Dat was voor de trainers toch ook wel belangrijk dat we het de eerste keer onder supervisie van hun zouden doen. Zo leren wij meteen de juiste methode met deze 2 nieuwe honden. Vermoedelijk zal het niet zo anders zijn als met Chivas en Cenna, maar toch. Iedere hond is anders en heeft het ook anders opgepikt. We horen dus wel wanneer we een afspraak kunnen inplannen voor onze volgende fase van de training.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.