geleidehond – Pagina 4 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Manuella & Tripple – Class week 3

Het zal deze week een kortere week worden. Opnieuw een intensieve week. Je mag het toch echt niet onderschatten. Zelf vond ik het toch ook wel weer spannend. We gaan deze week opnieuw enkele nieuwe dingen aanleren en ontdekken.

Op maandagvoormiddag oefende we de route van thuis naar het ziekenhuis (Sint-Augustinusziekenhuis in Wilrijk). Toch wel een belangrijke route vermits ik maandelijks naar deze locatie moet gaan voor mijn medische behandeling. Eigenlijk niet zo een moeilijke route, maar toch wel eentje waar je goed bij moet nadenken. Eerlijk gezegd besefte ik niet dat er zoveel stoepranden waren op deze route. De reden? Chivas kende deze route zo goed en wist me altijd veilig naar de wachtruimte te begeleiden. Met Tripple moet ik dit nu samen terug herontdekken, maar het is allemaal nog zo nieuw. Er is al één groot voordeel: het ziekenhuis heeft geen vervelende draaideuren om binnen te geraken maar simpelweg gewone grote schuifdeuren die automatisch open en dicht gaan. Na 2 keer oefenen wist Tripple al meteen naar welke wachtruimte we moesten gaan. Enkel jammer dat we ons niet zelfstandig aan het schermloket kunnen aanmelden en dat we hier steeds hulp voor moeten vragen. Maar als dat het enige is…. Volgende week moet ik ook naar het ziekenhuis komen 2 keer en Lore heeft gezegd dat ik deze route solo mag doen. Moest er een probleem zijn dan kunnen we deze herhalen. Normaal gezien had ik nog pianoles in de namiddag, maar omdat ik afgelopen nacht zo slecht heb geslapen, liet ik de pianoles voor wat het was. Tripple kon nu dan wat rusten na deze intensieve ochtend net als het baasje😊.

Van maandag of dinsdag had ik al veel beter geslapen maar in mijn dromen was ik al de route naar mijn werk aan het oefenen. Welke commando’s moest ik weer gebruiken? Hoe moest ik nu juist weer lopen? Wat zijn mijn valkuilen? Zelfs in mijn slaap ben ik hier nu mee bezig. Is dat nu niet erg? Dinsdagmorgen was ik toch wel wat nerveus al weet ik dat het voor niets nodig is. Vandaag kwam nog één van de trainsters mee (Kathleen), waar ik ook aan moest tonen hoe onze route naar het werk verloopt. Kathleen gaat ons verder naar de toekomst voorlopig opvolgen met Lore. Onze route verliep eigenlijk wel zoals het zou moeten, behalve in het begin wilde ons mevrouwtje liever gaan drinken aan een grote plas water voor onze voordeur terwijl ze thuis net drinken had gehad. Ik ving dit goed op om dit te corrigeren en haar even van de plas weg te leiden en er opnieuw te passeren. Pas na de 3^de keer lukte het me om er zonder problemen langst door te lopen. Zou ze dan toch in een testfase zitten? Tripple ging toch bij het uitstappen van de bus aan de Troonplaats nog eens proberen Lore te zoeken. Nu moest ze kijken waar de 2 andere mensen waren die er nog bij hoorde. Ze bleef zoeken, maar ik bleef haar motiveren om me te begeleiden. Uiteindelijk na een aantal minuten rust te nemen, gaf Tripple het op en ging ze haar werk maar doen. Ze bleef netjes aan de stoepranden staan in plaats van te trippelen. Ze ging niet meer zoeken achter Lore en daar waren we met zijn allen blij om. Buiten deze 2 testmomentjes heeft ze keurig haar werk gedaan. Het grappige was zelfs dat ze zelf een grote plas ontweek en mij erdoor liet lopen. Ze had geen andere keuze. Op de terugweg liet ze me dan wel netjes langst diezelfde plas lopen. Dat vertelde Lore en Kathleen me nadien. Maar dat die plas er was, dat had ik wel gemerkt want het was een redelijke diepe plas. Bah… heel de voormiddag heeft het geregend en kwamen we ook thuis als verzopen katten. Gelukkig hadden we maar class tot de middag. In de namiddag maakte ik tijd om met beiden honden het denkspelletje te spelen dat we hebben gekocht.

Op woensdag hadden we een afspraak bij de dierenarts. Een dubbele afspraak want beiden honden moesten nog hun vaccin krijgen die door omstandigheden niet in het BCG was gebeurd bij hun vertrek. Lore was ook mee geweest omdat het ons eerste keer was dat Philippe en ik samen zouden lopen onder ons vieren. (Hier volgt een langer verslagje van). Oh, ik hoorde van Lore dat ze vanaf volgende week niet meer zou komen en dat ik eigenlijk al klaar was om de wijde wereld in te trekken, toch me vooral te focussen op de routes die ik nu had geleerd. Morgen donderdag zou voor de laatste keer langst komen om nog enkele dingen te oefenen.

Vandaag donderdag oefende we geen nieuw traject meer maar we gingen wel kijken hoe Tripple reageerde als ik een caddie of trolley mee zou nemen. We moeten toegeven dat dit eigenlijk wel redelijk vlot ging. Tja, het is niet het gemakkelijkste alternatief, maar regelmatig zal ik toch eens boodschappen moeten doen met de caddie of met de trolley onderweg zijn. Ik heb ook een trolley waar mijn laptop van het werk in zit voor het geval ik eens van thuis uit kan werken. Mijn laptop van het werk is te zwaar om te dragen in mijn rugzak. Een te zware rugzak dragen als je hond geleidenwerk moet doen is ook altijd niet even gemakkelijk. Oké, het is niet altijd praktisch maar in sommige gevallen is een trolley wel zeer handig. We oefende de korte route naar de bakker met de trolley en we kochten voor Lore iets lekkers, de al om gekende ‘Antwerpse handjes’ bij de bakker.

Uiteindelijk heeft Lore ons zoveel geleerd in die korte periode. Wat Lore graag wilde bereiken en wilde zien, dat is haar ook gelukt. Wat zijn die afgelopen drie weken voorbijgevlogen en wat heb ik veel bijgeleerd. Nu ben ik klaar om met Tripple de wijde wereld in te trekken, al is het met een klein hartje. Langzaam zullen we ons ritme terug vinden in het dagelijkse leven. Belangrijkste is dat ik me nu focus op de 2 volgende weken om zoveel mogelijk nog te oefenen met Tripple want ik had nog 2 weken onbetaald verlof genomen. Eerst wilde ik gewoon vanaf maandag terug gaan werken, maar op raad van enkele mensen ga ik toch die 2 weken nog nemen.

Liefs Manuella & Tripple.

Manuella & Tripple – Class week 2

Deze week focussen we ons op de routes naar mijn werk, naar de muziekschool, de bushalte op de Bist en bakker en apotheek. Langzaam kunnen we dit verder uitbreiden. Helaas was afgelopen week niet elke dag droog weer voorspelt waardoor we wel eens wat nat werden.

Op maandag oefende we toch wel een spannende route in combinatie met een pianoles. Spannend voor mij om te spelen voor publiek maar aan de andere kant hadden we meteen al pech dat de lift buiten werking was. Dus opeens oefende we dan ook al meteen het moeilijkste obstakel voor mij, de trappen. Een stevige klim want mijn klaslokaal ligt op de 6^de verdieping van de muziekschool. Bewust hadden we ervoor gekozen om mijn pianoles in de voormiddag door te laten gaan zodat we in alle rust konden kijken hoe zowel ik als Tripple op alle prikkels zouden reageren. De pianoles verliep ontzettend goed en Tripple vond ook haar plekje onder mijn benen. Ze genoot precies wel van de pianomuziek (zie filmpje)

De beklimming net als de afdaling van de trappen verliep vlotter dan ik had verwacht. Wel op mijn eigen tempo, maar dat was voor Tripple niet erg. Afhankelijk van wanneer ik mijn brood heb besteld oefende we de route naar de bakker ook nog even omdat dit toch wel aansluitend zal gebeuren voor of na dat ik naar de muziekschool ben geweest.

Op zowel dinsdag als woensdag kwam de pittigste route van heel mijn opleiding er aan. De route van thuis naar mijn werk. Ik ben niet zo lang onderweg naar mijn werk, maar het is wel een heftige route. Eerste keer met Tripple in harnas ook op de bus. Dit is iets waar ik heel hard aan moet gaan wennen omdat Ik haar in de bus niet echt geleidenwerk kan laten doen. Dit om verschillende redenen zoals drukte, een bus die al aan het rijden is terwijl je nog niet zit. Je moet je als blinde/slechtziende ook nog eens vasthouden. Daarom is geleidenwerk niet altijd even handig. Maar met de tips die ik gekregen heb kan ik me hierin wel behelpen. De tijd zal het wel allemaal uitwijzen om te zien hoe de medemens hierop reageert. De busritten verliepen rustig, al was er toch wel weer iemand die Tripple wilde strelen. Ja, had haar hesje met de tekst ‘niet aaien’ niet aan en natuurlijk als de hond tussen de benen zit, dan zien de mensen niet altijd het harnas. We oefende 2 keer iedere dag de route naar het werk en op dinsdag gingen we zelfs even binnen op mijn bureau. Enkele collega’s waren al gecharmeerd door de charmes van Tripple. Dinsdag heeft ze dan ook kennis gemaakt met de bench in mijn bureau maar we konden niet lang blijven omdat er nog patiënten waren die aankwamen. Maar op woensdag heeft ze dan wel even in haar bench kunnen liggen.

Op woensdag probeerde Lore haar te verstoppen achter alle hoekjes die ze maar kon tegenkomen zodat ze ons van op afstand kon evalueren. We merkte dat Tripple daar het in begin best wel moeilijk mee had maar des te langer we onze route aan het lopen waren, des te gemakkelijker werd het wel voor Tripple. Ondertussen zijn ook de denkspelletjes (ik had er 2 besteld) van Nina Ottenson. Blijkbaar al niveau 3, maar dat maakte niet uit zei Lore. Lore legde uit hoe deze spelletjes werkte.
Bij slecht weer was dit zeker een alternatief want met de grote Kong in huis spelen was toch niet zo ideaal. Samen met Lore bekeken we de spelletjes en ook hoe de honden hierop reageerde. Dit was dan ook weer een oefening om nog meer onze band te versterken.

Op donderdag was het best wel spannend moet ik toegeven, nu moet ik met Tripple de route naar de apotheek solo gaan lopen zonder Lore achter ons. Er is afgesproken dat Lore ons van op afstand volgt en evalueert. Vooral belangrijk dat Tripple haar niet zou opmerken. Eigenlijk deed Tripple het heel goed. Ongeveer op het einde van de straat denken we wel dat ze Lore zou kunnen gezien hebben, maar al snel was ze weer gefocust op haar werk. Ook de grote groep van lagere school kinderen die ons passeerden verliep vlotjes. Ik moet me nog vooral aanpassen aan haar wandeltempo en ook rekening houdend met haar emmertje.

De feedback van Lore nadien was héél positief en ze had verwacht hoe het moest lopen. We werkte vlotjes en Tripple stond ook minder te bewegen aan de zebrapaden en was rustig en relaxed. We waren een mooie combinatie.

We lieten de honden ook kennis maken met de hondenschoenen die we nog hadden van C&C. Bij hun waren we eigenlijk te laat toen we ermee begonnen, maar deze twee hebben nu de ideale leeftijd. Schoentjes willen we in de winter gaan gebruiken omdat er hier nogal veel zout wordt gestrooid. Dat heb je natuurlijk als je in de stad woont, maar ook bij Philippe op het werk wordt er nogal wat gestrooid. Tazzy leek hier geen problemen mee te hebben maar Tripple was hier iets minder happig op. Toen Philippe en Tazzy voor de laatste keer een route gingen lopen met Lore, oefende ik nog even met de schoentjes bij Tripple. 2 aan de achterpoten was fase 1 maar al snel ontdekte we dat deze schoenen die we hadden eigenlijk te groot waren. Dus… ik bestel er maar een setje bij en 2 maatjes kleiner dan dat we al hadden.

En ondertussen zijn we alweer vrijdag en vandaag kwam Lore niet. BCG had de agenda ingepland. Ik zou dan ook de route eens naar de muziekschool lopen om te zien hoe het verliep, maar helaas, het was een winderige regenachtige dag waardoor we de route vandaag niet hebben gelopen en als het deftig weer is in het weekend, dan lopen we deze route wel. Het is goed dat Tripple en ik even een rustpauze inlassen want merken toch wel dat Tripple dat nog kan gebruiken.

Geweldig nieuws

Dag lieve vrienden,

Eindelijk is het dan zover! Met veel trots kan en mag ik jullie het blijde nieuws meedelen.
Bewust heb ik er ook voor gekozen om het nog niet meteen aan de grote klok te hangen. Het was voor mij ook belangrijk om me hier in alle rust te kunnen op voorbereiden op een nieuw hoofdstuk in mijn leven.

Maar… het leuke nieuws is dat er voor mij ook een nieuwe blindengeleidehond klaar was die mijn pad heeft gekruist. Het verlossende nieuws was er al in oktober, maar op 15 november 2021 ben ik dan gestart met mijn class. Wat ben ik toch ook blij met deze nieuwe mooie combinatie. Een waardige opvolging voor mijn vorige blindengeleidehond Chivas die op 26 september 2021 definitief met pensioen ging en nu ten volle geniet van zijn welverdiende gouden mandje. Dit nieuw lichtpuntje kwam er nadat de afgelopen drie maanden voor mij enorm heftig waren. Maar nu brengt dit lichtpuntje rust en vrede in mijn leven en heb ik het ook kunnen plaatsen dat Chivas gelukkig is.

**Tripple**

Dus nu stel ik je even het nieuwe blondje voor. Tripple is een 2-jarige blonde labrador en is het zusje van Tazzy die Philippe nu begeleidt in het dagelijkse leven. Net als Tazzy heeft ze ook verschillende kleurschakeringen bruin in haar vacht zitten. Volgens de beschrijvingen van anderen komt dit heel mooi uit. Tripple is geboren in augustus 2019. Onze horoscoop leeuw, dat hebben we dan toch al gemeen.

Haar enthousiasme, vriendelijkheid, vrolijkheid, het speelse dat ze nog heeft. Telkens je nog maar naar haar durft te kijken dan charmeert ze je al. Ze is een hondje met een speciale handleiding en ook een tong die je lachspieren echt wel triggert om te beginnen met te lachen. Je kan niet naar haar kijken zonder een glimlach te hebben om je mond. Tripple heeft zo een speciaal snoetje en zo anders dan de stoere snoet van Chivas. Het is moeilijk te beschrijven maar Tripple draagt haar vrolijke energie echt wel over op mij.

Ik breng ook nog zeker een verslag zoals Philippe heeft gedaan over mijn weken class met Tripple, maar nu moet ik me nog bezighouden met haar en ben ik ook wel snel moe na zo een intense class weken tot nu toe.

Snel zullen jullie van ons nog updates kunnen lezen.

Liefs Manou & Tripple.

Tazzy een rustdag want baasje reageert niet goed op vaccin

Maandagnamiddag gisteren dus kreeg ik (Philippe) ook mijn 3^de prik en deze keer was het van Moderna. Wat hoopte ik dat ik er geen last van zou hebben. Ik wilde vandaag nog eens een poging wagen om naar het werk met Tazzy te gaan. Door al die coronamaatregelen is mijn werkritme al helemaal verstoord is. Dit is toch ook niet de ideale situatie en vooral al je nog veel moet leren en oefenen met een nieuwe blindengeleidehond. Helaas, ik voelde me niet goed en opnieuw had ik koorts met temperaturen van boven de 38 graden. Dat was toch even vloeken want ik had helemaal geen controle over mijn lichaam. Ik kon zelfs niet onder de voeten uit. Er zat dus niets anders op dan Tazzy maar wat rust te gunnen. Ik had geen andere keuze.

Manuella en Tripple hadden nog steeds class en hadden in de voormiddag hun bezigheid. De route naar het werk oefenen wat voor hen toch ook wel belangrijk was (verslag: Manuella & Tripple – Class week 2) ). Het was voor Manuella ook wel een intensieve training geweest maar gelukkig nam ze de tijd om met Tazzy namiddag ook te spelen. Ze had voor beiden honden een ‘Kong’ wiebelbal gevuld met enkele lekkernijen zoals wortel en groentesnoepjes. Zo hield ze de honden toch meer dan een half uurtje bezig in de tuin en werden ze ook beloond. Laten we hopen dat ik deze week toch nog naar het werk zou kunnen.

Manuella en Tripple Claas week 1

Amai… Het is alweer vrijdagmiddag. Wat vliegt een week toch wel snel voorbij. De tijd blijft echt niet stil staan en als je zo druk bezig bent heb je er niet altijd een besef van. Ook voor mij was het wel een intensieve week geweest.

Maandagochtend om half 10 startte dan mijn class met Tripple. Beetje anders dan normaal, maar wel een goed alternatief in deze gekke corona periode. Normaal gezien moest ik ook naar het BCG, maar omdat Philippe nu in zijn 4^de week class zat met Tazzy, was er afgesproken dat ik mijn class thuis zou krijgen. Dit was voor Lore dan 2 vliegen in één klap. Zo kon zij nog verder Philippe & Tazzy ondersteunen waar nodig was en kon ze ook met ons startten. Dit was ook voor Tripple een ideale oplossing.

In de voormiddag was het de gekende introductie over de hond en werden de commando’s overlopen die ik voor een groot gedeelte al kende. In de tussentijd van de afgelopen 8 jaar waren er enkele nieuwe commando’s bijgekomen maar waren er ook enkele veranderd of weggelaten. Dat gaat in het begin nog wel even wennen zijn. Na de intro gingen we appèl oefeningen doen in de garage. Daar waren geen vreemde geuren, geen vreemde prikkel. In de buitenomgeving was dit nu even wat te moeilijk. We overliepen de oefeningen en telkens Tripple deze goed deed, mocht ik haar belonen met een snoepje. Ik ontdekte al snel dat aan de hand van een bepaald woord Tripple mocht beloond worden. Ja, en laat dat nu net een woord zijn dat ik vaak gebruikte met Chivas in allerlei situaties. Dus hier moet ik dan wel even aan gaan wennen om dit niet meer te gebruiken. Na deze oefeningen. Na de oefeningen maakte we een ontspannende wandeling zonder harnas. Ik liep aan de arm van Lore en Tripple gewoon aangelijnd. Een stukje aan de arm en dan een stukje ook met mijn witte stok. Eens te zien of Tripple ook met mij op de eerste dag zo ontspannend zou meelopen. Na de wandeling was het een rustpauze en aten we een kleine lunch

Namiddag liepen Lore en ik even zonder Tripple in de straat een klein toertje. Lore Leidde me en gaf me al instructies maar zonder Tripple. Ik moest het harnas aanvoelen en ook de nieuwe commando’s toepassen. Lore hield het harnas gewoon vast zodat ik het kon aanvoelen. Best wel een gek zicht voor de mensen die ons zagen lopen. Nadien deden we het harnas aan bij Tripple dat ook in verschillende stappen moet gebeuren. Praktisch hetzelfde als bij Chivas maar toch helemaal anders.

Klaar om de eerste keer echt met Tripple te gaan werken. Ik was best een beetje nerveus, maar dat was snel over. Best wel spannend met een nieuwe hond de buitenwereld in. Lore gaf instructies en het ging zelfs zo goed dat we al snel meer als een uurtje hier mee bezig geweest zijn. Dit was meteen voor de eerste dag toch al wat pittig.

Op dinsdag kwam Lore niet omdat er een activiteit voor het team was gepland op het BCG. Een verplichte activiteit, maar ik had huiswerk gekregen van Lore. Mijn appèl oefeningen met Tripple in de garage oefenen en een wandelingetje maken in de omliggende straten. Nu ja, dat laatste heb ik niet gedaan omdat ik me nog niet zeker genoeg voelde over de nieuwe situatie. En trouwens, het was ook slecht weer vandaag.

Ook de volgende dagen zou het even pittig blijven. Pittiger dan we hadden verwacht, maar Tripple gaf aan dat het allemaal lukte ondanks haar gevoeligheid. Op woensdag en donderdag trokken we richting Boom. Ik kende deze omgeving wel een klein beetje, al was het toch allemaal vreemd voor me. Dit was een ideale omgeving om te leren oefenen op het aanvoelen van de beugel en Tripple haar signalen. Kleine straatjes, smalle voetpaden, obstakels. We verkende ook 2 verschillende losloopweides in de buurt. We liepen op woensdag door Boom park, al was dit een enorme uitdaging voor ons en best wel beangstigend omdat we in het park een pad moesten volgen waar de fietsers enorm hard rijden. Dit hebben we dan ook maar 1x maal gedaan. Een intense training van een 2u ongeveer. Zoveel dat er op me, maar ook op Tripple afkwam.

De losloopweides die waren wel een grote uitdaging want hier vergat Tripple even dat ze moest werken! Even alle stress eruit, rondrennen, achter andere honden aanhollen, de andere baasjes begroeten. Dat was best wel spannend. Je moet wel niet met goede kleren naar een losloopweide gaan want dat komt echt niet goed. Zeker niet als het er wat vettig is. Maar voor de honden is dit wel eens plezant. Beide weides in Boom waren wel acceptabel en als het er niet te druk is, kunnen we er eens naartoe. Maar we zullen alleen naar de weide gaan als er een ziende persoon bij is om zeker te zijn dat alles veilig is. Op donderdag had Tripple na ons bezoek aan de losloopweide wat meer moeite met haar focus, maar ik gaf haar even de tijd om zich te herpakken zodat we rustig verder konden werken. Op het einde van onze werkdag op donderdag merkte we wel dat het genoeg was geweest voor zowel mij als vooral voor Tripple. Ze heeft het niet opgegeven en heeft me veilig terug tot aan de bus gebracht van het BCG.wat was ik fier op mijn meisje.

Op vrijdag merkte we dat het wat rustiger aan moest gaan en leerde we de route naar de apotheek aan. Eerst aan de leiband als vrije wandeling en ik met de witte stok en nadien nog een keertje maar dan in werkfunctie. De route naar de apotheek was een andere route dan dat we normaal zouden lopen, maar Philippe had deze route met Tazzy zo voorgesteld omdat dit afwijkend was van de vaste routes. We oefende in de voormiddag en zo was er namiddag nog tijd voor Philippe en Tazzy. Philippe en Lore overliepen nog bepaalde dingen in de route van thuis naar zijn Maandag zal Philippe solo dus met Tazzy naar zijn werk gaan.

Met een voldaan gevoel kijk ik terug op deze eerste week class met Tripple. Vermoeiend, intensief, spannend maar ook verrassend. We gaan nu genieten van een weekendje rust met elkaar want dat hebben we nu toch wel verdiend.

Solo naar het werk

Hallo lezers,

Even een update!

Deze week start week 5 in mijn opleiding met Tazzy en vandaag mocht ik het solo proberen om naar mijn werk te gaan. Best toch wel spannend want dit is weer een andere situatie tegenover een training. De trainingen verliepen in de dag op een rustigere moment, maar nu is het back to the reality.

Vroeg uit de veren en dat is om 5u15. Ik neem dan de tijd om de hond zijn eten te geven en me ook rustig klaar te maken voor ons vertrek. Een ontbijt mag ik niet vergeten voor mezelf, maar ook Tazzy moet ook nog een plasje doen. Na mijn ochtendritueel kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken naar de bushalte.

De route naar de halte verliep wel goed. Deze route hebben we vaak met Lore geoefend want is toch wel belangrijk. Deze ochtend wouw Tazzy geen plasje doen en toch nog even geprobeerd aan de bushalte een momentje te voorzien… maar niks… Meneertje wou niet!

Daar kwam dan de touringcar aan, totaal anders dan een bus van De Lijn. Dit vond Tazzy best wel even vreemd want we mochten vooraan opstappen. Ik had de vaste chauffeur op voorhand wel al even gewaarschuwd, want Tazzy moest dit opeens doen terwijl hij dit niet had kunnen oefenen op voorhand. Tijdens de busrit bleef hij netjes rechtzitten want gaan liggen was toch wel wat vreemd voor hem.

Op mijn werk aangekomen in de Antwerpse haven (BASF) moesten we nog even op een andere bus stappen die ons naar de juiste locatie zou brengen op het grote terrein. De draaipoort binnen gaan was even een zoektocht, maar dat verliep wel vlotjes. Was toch voor mij ook wel spannend.

Enkele collega’s, net als mijn baas, kwamen al eens naar Tazzy kijken en kennismaken met hem. Hij bleef netjes op zijn voorziende plekje liggen in mijn bureau. De nest van Cenna doet nu goed zijn dienst voor Tazzy. We zijn af en toe in de buurt van mijn bureau even gaan verkennen. Ook even een luchtje scheppen, maar de hondenweide was niet zo interessant vond Tazzy.

Tijdens deze dag heb ik ook wel mijn e-mails gelezen en Tazzy deed het ontzettend goed. om 16u37 kon ik me afmelden en maakte we ons klaar om de binnen bus terug te nemen naar de locatie waar alle touringcars staan om iedereen naar huis te brengen. Dit was even een moeilijk obstakel omdat er veel bussen stonden en ook veel collega’s die net als ik hun dag afsloten. uiteindelijk heeft Tazzy zijn weg wel gevonden naar de bus op mijn aanwijzingen. Eerlijk? Ik was blij dat we beiden op de bus naar huis konden stappen want zo een eerste dag intensief naar het werk om solo te trainen was toch wel een enorme inspanning voor ons.

Dit zijn dus toch wel lange werkdagen voor ons en Tazzy zal dan pas zijn eten krijgen als we thuiskomen. Alles is dan afhankelijk van de drukte en fileleed op de Antwerpse ring.

In ieder geval, beiden waren we uitgeput na onze eerste solo uitstap naar het werk. Zolang nu covid nog aanwezig is, zal ik momenteel geen 4 dagen per week naar het werk kunnen gaan. Hopelijk kan ik er toch 2 gaan zodat we beiden het aangeleerde traject niet zullen verleren.

Het is wel anders werken met Tazzy dan met Cenna, maar uiteindelijk zijn we nog maar 5 weken een combinatie en moeten we nog groeien in onze carrière.

Blijf gerust lezen want er komen nog wel updates aan van ons.

Tazzy

Dag lieve vrienden,

Eindelijk is het dan zover! Met veel trots kan ik jullie het blijde nieuws meedelen. Er was wel al wat over geweten –> zie Goed nieuws op Iedereen beroemd. Bewust had ik gekozen om het nog niet meteen aan de grote klok te hangen. Het was belangrijk voor me om me hier in alle rust te kunnen op voorbereiden op het volgende hoofdstuk in mijn leven.

Maar… er is een nieuwe blindengeleidehond die mijn pad heeft gekruist. Op 18 oktober 2021 ben ik dan gestart met mijn class. Wat ben ik toch ook blij met deze mooie combinatie. Een waardige opvolging voor mijn vorige blindengeleidehond Cenna die op 26 september 2021 definitief met pensioen ging en nu ten volle geniet van haar welverdiende gouden mandje.

**Tazzy**

Tazzy is een 2-jarige blonde labrador. Licht van kleur maar heeft wel verschillende kleurschakeringen bruin in zijn vacht zitten. Volgens de beschrijvingen van anderen komt dit heel mooi uit. Tazzy is van horoscoop een leeuw want is geboren in augustus, Gelukkig heeft hij geen eigenschappen van de leeuw, behalve de kleur van zijn vacht. Wat een blijdschap kan hij toch meebrengen. Zijn enthousiasme, zijn vriendelijkheid, zijn vrolijkheid, telkens je nog maar zijn naam roept staat hij al meteen langst je, behalve… als hij ligt te relaxen in de bench. Hij is een goede vertegenwoordiger voor het ras labrador op gebied van eten. De focus op voeding is iets minder sterk als bij Chivas en Cenna, maar laat niks lekkers op tafel liggen want hij is er mee weg. Doe je nog maar een zakje open, dan staat hij wel meteen langst je met de hoop wat te kunnen krijgen. Het is met momenten nog een echte puber die we in huis hebben. Maar dat vind ik allemaal niet erg. We zijn nu nog maar een combinatie sinds 3 weken en we moeten nog veel van mekaar ontdekken. Maar ik denk dat ik het belangrijkste over Tazzy nu wel heb verteld.

Snel zullen jullie van ons nog updates kunnen lezen.

Liefs Philippe en Tazzy

Philippe & Tazzy in class – W1

Van 18/10/2021 tot 22/10/2021

Vrijdagmiddag 22 oktober 2021 keer ik met een voldaan gevoel weer naar huis toe. Mijn 1^ste week class in Tongeren met mijn nieuwe blindengeleidehond Tazzy is redelijk goed verlopen. Het was ook wel een intensieve week moet ik toegeven. Intensief maar ook wel uitputtend!

Afgelopen maandag de 18^de oktober stapte ik een klein beetje nerveus het centrum binnen. Al had ik dit 8 jaar geleden met Cenna ook al meegemaakt, dit zou toch wel een beetje anders zijn. In de tussentijd van de 2 classes is het BCG verhuisd naar een andere locatie in Tongeren wat meer ruimte heeft dan de oude locatie. We waren hier nog maar 1 keer bij een opendeurdag enkele jaren geleden geweest, maar toen hadden we de rondleiding niet gehad. Gelukkig moest ik de trein niet nemen naar Tongeren, al had ik dat geen probleem gevonden, maar Manuella had aan onze lieve vriendin Diane gevraagd om te rijden. De dames zouden nadien nog even bij Manuella haar grootmoeders op visite gaan.

De trainster Lore besprak nog even met ons hoe de class zou verlopen en dit zowel intern als extern. Manuella zou als ik terug thuis ben uitgebreider kennis kunnen maken met Tazzy. Gelukkig mocht Tazzy al meteen kennis opnieuw komen maken met Manuella en Diane want hij zou hun nadien nog héél vaak zien. Na de nodige uitleg vertrokken de 2 dames en ik kreeg de rondleiding in het centrum. Toch wel véél meer ruimte dan in het ouderlijke huis wat zeer compact was. Hier zijn dan 5 slaapkamers voor de gebruikers voorzien. Omdat ik de enige in class was, kreeg ik de slaapkamer met badkamer toegewezen. Na even tot rust gekomen te zijn genoten we ’s middags samen met enkelen medewerkers van ons middagmaal.

In de namiddag had Lore een wandelingetje voorzien met Tazzy. Nee, nog even ontspannend vandaag. Zowel voor mij als Tazzy waren dit toch wel nieuwe prikkels. Tazzy liep gewoon mee aan de riem die ik vasthield en ik liep aan de arm van Lore. In de avond werd er door een vrijwilliger gekookt. Ik moet toegeven dat het eten iedere avond toch wel lekker was in de afgelopen week want iedere avond kwam er een ander pleeggezin koken voor de geleidehondengebruikers in class.

In de volgende dagen leerde ik nog de nieuwe commando’s te gebruiken die erbij waren gekomen of waren veranderd in de tussenperiode van de vorige class in 2014 en nu. Dat zal natuurlijk nog wel even wennen zijn omdat dingen in het leven nu eenmaal veranderen. Ik had tijd genoeg om ook met Tazzy te spelen en een band op te bouwen met hem. De trainingen waren intensief, maar uren aan een stuk trainen was nu ook niet haalbaar. Maar gelukkig deden we het in kleine stukjes. We hadden de afgelopen week ook wel geluk met het weer. We zijn ook in Hasselt gaan trainen aan het Sint-Katharinaplein achter het cultureel centrum van Hasselt. Ja, een gekende locatie want hier trainde we ook met Chivas en Cenna in onze vorige class.

Op woensdagavond kwam het pleeggezin van Tazzy op bezoek. Dit waren aangename mensen. Tazzy herkende hun natuurlijk nog. Ondanks dat hij ook in een *Boarder gezin zat tijdens zijn opleiding zat. Het pleeggezin had nog enkele spulletjes voor de hond meegebracht. Ja, daar was Tazzy wel blij mee 😊. Het was in ieder geval wel een gezellige avond moet ik toegeven.

Op donderdag kwam er een cameraploeg van het één programma ‘Iedereen Beroemd’ langst dat iedere avond na het Journaal van 19u wordt uitgezonden. De opnames duurde in totaal 1u30 min. terwijl we maar 30 seconden in beeld zouden komen. Bepaalde dingen maar herhalen. Dat bracht op het einde wel wat verwarring mee voor de hond. Gelukkig stond Lore ons hier goed in bij. Morgenavond zou dit dan worden uitgezonden op tv. Het was vandaag in ieder geval wel een zeer winderige dag. Afgelopen nacht had het toch in België weer eens gestormd.

Het was al snel vrijdagmiddag en tegen de middag zouden we terug in Wilrijk zijn. Eerst natuurlijk alles inladen zoals de mand, het eten, Tazzy zijn speelgoed enz… Een hele verhuis… Natuurlijk Tazzy niet te vergeten. ’s Middags stond Manuella al een klein beetje zenuwachtig met een grote smile op ons te wachten. We werden allen verwelkomt met een warm gevoel. Lore installeerde Tazzy in huis en gaf me en Manuella nog wat extra instructies. Nu de volgende 2 dagen zal het echt een gewenning hier thuis worden zo samen met ons drieën.

In de afgelopen week hebben we ons vooral toegelegd op de basistraining tussen hond en baasje en dit vooral omdat er toch dingen veranderd waren. Gelukkig konden we even terug naar de basis gaan. Dit eigenlijk ook wel weer door de coronapandemie die nog steeds heer en meester is in België. Als er geen corona was geweest, dan hadden we de stations en het openbaar vervoer ook al meer verkend. Door dat ik deze momenteel toch maar zeer beperkt neem naar bepaalde locaties in de omgeving kan het nemen van de bus uitgesteld worden naar één van de volgende weken tijdens mijn class periode. Het nemen van de trein momenteel nog geen prioriteit omdat we nog niet naar Limburg zo meteen zullen pendelen of andere locaties waar een trein voor nodig is. Dit is een training die kan uitgesteld worden naar het voorjaar.

*Boardergezin is een gezin dat de hond na een trainingsdag opvangt in een huiselijke omgeving. Iedere avond om 16u30 wordt de hond opgehaald en iedere ochtend om 8u30 wordt de hond naar het centrum gebracht. Dit is zoals een kind naar school gaat.

De werkgever BASF Antwerpen van Philippe

Op verschillende mediakanalen van de werkgever van Philippe stond het volgende bericht vermeld.

Technisch magazijn planner Philippe en zijn blindengeleidehond Cenna zijn een bekend en hecht team op BASF. Na 8 jaar begeleiden én opvrolijken van collega’s gaat Cenna op welverdiend pensioen. Binnenkort komt hond Tazzy als opvolger. #diversity #inclusion

De knoop is doorgehakt

Het is wel al even bekend, maar we willen nu nog in alle rust van de laatste week van onze twee honden genieten inclusief ons logeerhondje die blijft tot volgende donderdag.

Het is definitief. Op zondag 26 september zullen we afscheid moeten nemen van onze 2 honden.

Het is zal emotioneel en heftig worden, maar de honden krijgen een gouden mandje waar ze heerlijk kunnen gaan genieten van hun wel verdiend pensioen.

De locatie is niet vlak bij de deur, maar volgens enkele dierbare vrienden is die de beste plek waar ze naartoe zouden kunnen gaan. Na acht jaar trouwe dienst en lekker bij ons gewoond te hebben wordt het tijd voor een nieuw avontuur voor Chivas en Cenna.

Het is dan ook tijd om onze fakkel door te geven aan het nieuwe adoptie gezien Joyce en Isaäc die dit zeker fantastisch gaan doen. Het is geen vaarwel, maar tot een later moment als de tijd er rijp voor is.

Treur niet lieve vrienden maar jullie kunnen de honden nog in hun eigen FB groep gaan volgen, en af en toe zal ik op onze geleidehonden blog op deze pagina ook nog updates posten voor de mensen die geen FB hebben.

Het adoptiegezin heeft ons beloofd wat foto’s en updates te posten voor de honden hun trouwe fans. Maar nu, nu gaan we nog genieten van de mooie momenten samen met onze 2 honden.