Categorie: geleidehond

Tripple met gentle-leader/samen met Tazzy naar de winkel.

Philippe heeft vandaag dan zijn laatste dag gewerkt van het jaar 2021. Ik moest er nog 2 doen. Vandaag en morgen. Gelukkig was het toch rustig op het werk en kon de Bench de hele tijd openblijven. Op één werkende collega was ik de enige op bureau. Ik kon dus in alle rust bijwerken. Tijdens het buiten laten van Tripple nog enkele zelftesten gaan halen om deze bij oudjaar mee te nemen. Gelukkig had ik er nog vier.

We wisten nog niet exact wat de planning was voor bij oudjaar dus had ik een bestelling gedaan om in de namiddag af te gaan halen in de Carrefour. Omdat Yamina kwam kuisen besloten Philippe en ik met de honden er een uitstapje van te maken. Even oefenen met beiden honden achter elkaar aan maar ook de route naar de winkel. Dus zodra Yamina aangekomen was, vertrokken wij richting de Carrefour. Het was best wel druk op de Bist, maar ja dat is toch niet abnormaal met deze periode. 

Tripple met gentle-leader

We besloten deze keer het erop te wagen en Tripple een gentle-leader aan te doen.  Het was een poging waard om te proberen. En eerlijk? We hadden dit al veel eerder moeten doen. In het begin was Tripple nog een beetje aan het trekken, maar eens we aan het werken waren werd ze zeer rustig. Het zal nog een echte uitdaging worden voor ons allen.  Tazzy die bleef netjes vooruitlopen en trok zich van alle heisa achter zich niet zoveel aan.

Elkaar even kwijt

We liepen tot aan de zebra van de dierenwinkel ‘De Pauw’ waar we de zebra veilig konden oversteken. W zouden zo naar de Carrefour lopen, maar bij het afkomen van het zebrapad ging ik naar links met het gedacht dat Philippe me zou volgen, maar Philippe en Tazzy liepen rechtdoor. Ik was hem dus opeens kwijt. Ik draaide me om en begon hem te zoeken maar vond hem nergens. Telefoon genomen en belde hem op. Ook hij was me kwijt en Tazzy wist het even niet meer. Uiteindelijk vonden we elkaar terug en konden we verder naar de Carrefour stappen. Vanaf morgen nemen we toch onze Zhello terug onder de arm om hier mee te werken.

Naar de Carrefour

Aangekomen aan de Carrefour moest ik even de boodschappen gaan halen maar er waren geen boodschappen geleverd. De man die de boodschappen moest leveren was met mijn spullen terug vertrokken en had het niet in de winkel gelaten. Daar stonden we dan. De winkelbediendes konden zelf wel de boodschappen gaan halen uit de winkelrekken, maar dat zou meer dan 45min. gaan kosten. Eigenlijk die tijd hadden we nu ook weer niet. Enige oplossing was om met Tripple de winkel even in te duiken om het hoogstnodige te gaan halen. De kassabediende heeft me dan ook meteen geholpen en ik moest nergens aanschuiven. Dus op 10min. waren we dan ook weer buiten. Philippe en Tazzy bleven even wachten vooraan in de winkel om ons niet opnieuw kwijt te spelen

Ondanks de drukte bleef Tripple netjes werken met de gentle-leader aan. Ik moest van enkele dingen hebben die er gelukkig nog waren. Ik had dus niet alles meegenomen wat er oorspronkelijk op mijn lijstje stond. Wat een gedoe was het toch wel.  Best teleurstellend en eigenlijk hadden ze me in de winkel een consumptie moeten geven maar daar gaan wel niet over klagen. Ik was blij dat het ons al was gelukt. Op weg naar huis waren we aan het twijfelen welke route we zouden nemen. Nemen we de route via het plein of de lange route. We besloten eens de route via het plein te nemen maar al snel kwamen we tot de conclusie dat eigenlijk niet ideaal was. Er zijn op dat plein geen oriëntatiepunten waar we ons kunnen op focussen en als we de honden vroegen om de zebra recht voor ons te zoeken vonden ze deze ook niet. We moeten ons te veel focussen op de commando’s geven dat het voor beiden partijen niet meer aangenaam is. Oké, niet ideaal en als Kathleen de volgende keer komt zullen we deze route eens verkennen en haar mening ook vragen.

Eigenlijk mogen we toch wel fier zijn op onze 2 kanjers. Weer een hindernis die we hebben overwonnen. Ondanks onze ervaring met de vorige 2 geleidehonden, is dit opnieuw een leerschool en moeten we toch al die dingen opnieuw meemaken. Iedere hond is anders en uniek. Tripple en de gentle-leader is dus geïntroduceerd en geeft haar iets meer rust tijdens haar geleidenwerk.  En Tazzy, die deed zijn werk ook netjes. Hij wilde enkel graag als eerste lopen met een vlot wandeltempo (wel trager dan Cenna), maar meer gefocust op Philippe zijn commando’s. Natuurlijk kan je niet verlangen van de honden dat ze vandaag al alles kennen en perfect zouden gaan uitvoeren.

Nog 2 dagen in 2021 en juist 2 dagen vol prikkels waar we toch wel naar benieuwd zijn hoe de honden hierop zullen reageren.  

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Wat een slecht weer vandaag

Goeiemorgen, 5u55 begint mijn horloge te babbelen en aan te geven dat binnen 5min mijn wekker zal afgaan. Maar evengoed om 5u15 gaat meneer Tazzy al aan de deur van ons bureau liggen en begint af en toe te zeuren met de hoop dat we op hem reageren. Soms wel vervelend en vooral als je van die vervelende slechte nachten achter de rug hebt. Nu maakt het allemaal niet uit want Tripple en ik moesten toch naar het werk. Omdat ik niet eet in de ochtend, win ik toch wel een hele tijd om me klaar te maken en rond half 7 te kunnen vertrekken naar mijn werk.

Tripple en Manuella op pad.

Gelukkig dat Philippe in de ochtend de honden eten geeft en een boodschap laat gaan doen want anders moest ik nog een half uur vroeger opstaan. Ik hou niet van zo heel vroeg opstaan tenzij dat het niet anders kan. De bus rijdt tijdens de vakantie ook op een andere dienstregeling en komt dan 10min. later dan tijdens het schooljaar. Gelukkig moesten we nu niet al te lang op de bus zitten want veel mensen waren er niet van de vaste busreizigers die anders bij ons op de bus zitten.

Vandaag was het rustig op bureau. Tja, dat is altijd tijdens de feestdagen. Er zijn toch enkelingen die nog proberen te bellen en al maar goed dat er dan iemand aanwezig is. Ik heb de 5 weken afwezigheid ondertussen kunnen inhalen en ben ook weer bijgewerkt. Tripple lag heel de tijd rustig te snurken en dan met momenten met die poten in de lucht. Zo grappig als ze dan van die geluidjes begint te maken als je net aan het telefoneren bent. Dit is natuurlijk voor een nieuwe hond ook een ideale periode om haar plekje te ontdekken op de werkvloer. Wacht maar tot de collega’s terug zijn of even binnenspringen.

Einde van onze werkdag

We eindigde onze werkdag met een afwijking op onze route naar de bushalte. Ik moest nog even enkele brieven gaan posten en schuin tegenover de bushalte is er een brievenbus. Dus voor een groot gedeelte liepen we hetzelfde traject maar waar Tripple normaal het plein aan de Troonplaats zou kunnen oversteken, daar moest ze rechtdoor lopen. Dat vond ze best wel vreemd en had hier even extra bevestiging nodig om te weten dat ze het wel goed deed.

Net als bij Chivas gaf ik de brievenbus ook een naam, een naam die voor niets anders gebruikt kon worden. Na twee keer het te oefenen wist ze al op het commando ‘find the box’ dat ik de brievenbus bedoelde. Uiteindelijk zullen we op regelmatige basis toch wel eens brieven gaan insteken. Na het insteken van de brieven moest Tripple een beetje verder wandelen om de zebra te kunnen vinden om de straat over te steken richting de bushalte. Na enkele keren het herhaald te hebben voerde ze perfect uit wat ik vroeg en bracht ze me langst een andere weg naar de bushalte.

Normaal zouden Philippe en ik samen met de honden namiddag nog even een gekende route gaan stappen, maar het was zo slecht en donker weer dat we besloten er niet door te gaan. Het zou niet leuk zijn om tijdens het volgend weekend met een verkoudheid te zitten. Het werd dus een namiddagje thuis zitten. Tijdens de periodes dat het droog weer was gingen we naar buiten met de honden en steeds opnieuw waren de honden in hun element en raasden door die tuin.

Einde van 5 weken class en afterclass voor Manuella & Tripple

De 5 weken training die ik heb gehad met Tripple waren vrij intensief, maar zijn ook zo snel voorbijgevlogen. De essentiële routes zijn aangeleerd in de eerste 3 weken dat Lore er nog was en nadien had ik nog 2 weken de tijd om al die routes te herhalen. Eerlijk gezegd? Als ik er nu op terugkijk had ik de laatste 2 weken van mijn onbetaald verlof terug kunnen gaan werken. Genieten van mijn verlof zat er toch niet in. De intensieve weken waren bijna gelijkwaardig aan een halve dag gaan werken. 

Buiten de momenten van het oefenen van de aangeleerde routes ja trokken we er toch niet op uit. Er hing geen gezellige kerstsfeer in de lucht, iedereen liep precies op hun tenen, in de winkels was het veel te druk en helemaal niet aangenaam. Dat waren wel enorme prikkels die er te veel aan waren voor zowel mij en Tripple maar ook voor Philippe en Tazzy. In het belang van Tripple hadden we gekozen om de laatste 2 weken het nog rustig aan te doen. Toch denk ik wel dat het haar ook gelukt was om dit alles op 3 weken te doen.

Door die onduidelijke coronaregels van de overheid en de opnieuw stijgende coronacijfers hadden wij toch geen zin om er op uit te trekken. Uiteindelijk is onze opleiding nog niet volledig ten einde en komt er nog een 2de fase aan die nu niet in de opleiding toegevoegd was door corona. In het voorjaar van 2022 is het de bedoeling dat we met de honden ook nog onze grenzen zullen verleggen door de stations van Antwerpen–Centraal, Antwerpen-Berchem en Hasselt te ontdekken. Vooral de bedoeling om te zien hoe wij maar ook de honden reageren om in de trein te stappen. Ook de route naar de manege in Hasselt eens te lopen en de route naar mijn ouders in Heusden-Zolder om op familiebezoek te kunnen gaan.

Als er geen corona was geweest dan hadden de honden al meer geleerd op die 5 weken en hadden we al wat meer van de wereld gezien en vermoedelijk al gedaan😊. Het trainen met de hond tijdens een pandemie heeft het voordeel dat je u diepgaander kan focussen op bepaalde routes die belangrijk zijn zoals naar het werk.

In ieder geval Tripple en ik zijn er klaar voor om samen een carrière te gaan opbouwen. Klaar voor een nieuw hoofdstuk in ons leven. 

Manuella & Tripple boodschappen doen in de winkel-poging 1

In de voormiddag samen met Tripple nog een poging gedaan om even enkele boodschappen te gaan doen. Had de trolley nog niet meegenomen, maar wel mijn rugzak. Ik had gelukkig niet zoveel nodig, maar wilde nog enkele kleine boodschappen doen ter voorbereiding van het kerstfeestje volgende zaterdag. De drukte een beetje voor zijn.

Vol goede moed wandelde we het aangeleerde traject richting de Bist. We besloten 1x recht op recht te lopen naar de winkel, maar eigenlijk is dat niet te doen voor ons. Je kan wel het rechtdoor commando gebruiken, maar toch. Tripple gaf netjes de dikke kabels aan die over het plein waren gelegd. Er was een ijspiste voorzien op de Bist voor de schaatsers. Eigenlijk was het vandaag nog de opbouw van de tent waardoor het er toch wel wat drukker was.

Aangekomen aan de winkel begon ik mijn route te lopen die ik in het verleden ook altijd gelopen heb met Chivas. Zo kan ik me een beetje oriënteren waar alle producten zowat liggen. Ik moet toegeven dat de winkel er wat rommelig bij lag. Veel producten voor de feestdagen die er anders nooit lagen.  Enkele extra koelbakken die erbij werden gezet en enkele extra paletten waar extra geschenken uit gestald stonden. Dit maakte de winkelgangen veel smaller dan dat het normaal was.

Het was dan ook nog eens druk en dat rond 10u. Je zou denken dat het op de middag drukker was, maar nee hoor! Komt het misschien nu ook omdat het examens zijn voor de jongeren? Of komt het omdat de coronapandemie opnieuw rond zich aan het meppen is waardoor meer mensen thuis zitten door quarantaines in het gezin etc. Wie zal het zeggen. Het was in ieder geval veel drukker en dat maakte het er niet gemakkelijker op voor mij en Tripple. Na 45 min. Alles gevonden en met een kleine volle rugzak en nog een winkelzak gingen we terug naar huis.

Tripple had geen gentle-leader aan waardoor ze met momenten ook misbruik probeerde te maken van de situatie door even af te dwalen of om eens te gaan snuffelen aan een passerende persoon. Ze wist goed genoeg dat ik haar niet kon corrigeren met de riem in mijn rechterhand te nemen. Gelukkig was het testen zeer beperkt en toen we de drukke omgeving uit waren, werkte ze netjes en bracht ze me veilig naar huis. Bah… Ik hou niet meer van shoppen! Ik was dan ook blij dat ik thuis was.

Namiddag nog even naar de huisarts omdat ik me toch niet zo lekker voelde. Uitslag: Reactie op mijn boosterprik van 3/12. Dit komt niet heel erg vaak voor, maar het is nogal gebeurd vertelde de dokter. Geen corona want mijn zelftest bij de dokter was negatief. Nee, een zelftest uitvoeren is voor ons niet te doen. Tripple is niet mee geweest naar de huisdokter omdat dit achter de hoek is en maar 100m van onze deur afligt.

Manuella & Tripple een rustige dag vandaag.

Vandaag hadden we bewust niets op ons programma gezet om verschillende redenen.

–             Reden 1: Rustdag voor Tripple. We merken toch dat Tripple een erg leergierige meid is, maar dat we toch ook even rustmomenten moeten inbouwen voor haar en ook voor mij omdat het allemaal nog zo nieuw is.

–             Reden 2: ikzelf voelde me niet zo lekker. Voelde me wat griepachtig. Moet ik me nu zorgen maken of niet? Gisteren toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt om morgen langst te komen. Voor de veiligheid laat ik maar een zelftest doen.

–             Reden 3: het was toch al zo slecht weer vandaag. En als er nu iets is waar ik helemaal niet van hou dan is dat zeker niet doelloos in die regen gaan lopen. Ik hou niet van dat koude natte weer 😒. Natuurlijk heeft ieder seizoen zijn charmes, maar dat kil weer, nee dank je!

Namiddag voorzag ik dan maar een borstelbeurt voor beiden honden. Hun borstelen is toch wel nodig. Terwijl onze poetshulp Yamina in huis bezig was, ging ik de honden borstelen in het tuinhuis. Ik moet met de tijd toch op zoek naar een trimtafel voor de honden. Eentje die je kan opbergen want op die grond zitten of zo vooroverbuigen dat voelt toch helemaal niet goed meer aan. Zo kom ik toch maar even tot de conclusie dat ik geen 20 jaar meer ben🤣. Dus met de tijd er maar eens voor uitkijken.

Ik ben wel blij dat deze 2 honden hun iets gemakkelijker laten borstelen. Alhoewel, met Chivas viel dat ook altijd wel mee. Cenna bleef eigenlijk nooit staan en wilde altijd maar rondlopen. Zowel Tazzy als Tripple, die blijven ontzettend makkelijk staan waardoor het borstelen vrij gemakkelijk lukt. De volgende stap is om Tripple binnenkort eens te gaan wassen in zo een zelf was unit bij een dierenwinkel. Daar moet ik dan een afspraak voor maken en ook vragen aan mijn vriendin om naar de dierenwinkel te rijden om dit samen te doen. Daar brengen we met de tijd ook een verslag van uit.

Na de borstelbeurt dat toch wel een uur duurde, was ik ook blij dat ik terug een beetje kon gaan rusten want ik begon me wat licht te voelen in mijn hoofd. Nee hoor! Helemaal geen alcohol gedronken hoor. De honden kregen nog een lekkere Denta stick en we hoorden hun de rest van de avond niet meer.

Onze eerste uitstap onder ons vieren zonder trainer van BCG

Goeieavond lieve lezers,

Ik vond afgelopen dag toch best wel inspannend en maar ook spannend. We besloten een uitstapje te doen naar de ouders van Philippe die in Aartselaar wonen. Dat is eigenlijk het volgende dorp en voor de honden een ideale route om onder ons vieren te doen. Philippe en Tazzy hadden tijdens hun class deze route al verschillende keren geoefend samen met Lore maar voor mij was dit in combinatie met Tripple wel onbekend. Natuurlijk ken ik deze route ook wel vanuit het verleden want maar al te vaak gelopen met Django en Chivas.

We wisten dat het een uitdaging zou worden want vorige keer toen we onder ons vieren samen met Lore naar de dierenarts waren geweest was het echt werken voor mij om Tripple onder controle te houden. Tripple was constant aan het trekken en ik moest zoveel spanning in het harnas houden onder lichte druk en spanning op haar riem om haar rustig te kunnen laten stappen. Waren toen blij dat Lore erbij was. Er werd ons aangeraden deze oefening te herhalen op bekend terrein wat niet te lang duurde en het traject naar Aartselaar was ideaal.

We vertrokken richting de bushalte en het eerste stukje verliep rustig met een beetje trekken van Tripple, maar het was nog acceptabel. In de bus netjes op de 4-zitbank gaan zitten. Fase 2 van de route was eigenlijk een beetje een frustratie voor mij want aangenaam werken was het niet voor me. Constant aan het trekken en maar vooruit willen. Dan als ze net achter Tazzy liep gaan zigzaggen waardoor ik regelmatig mijn oriëntatie verloor. Dit gaf ons geen aangenaam gevoel om constant een druk te moeten leggen op de leiband en te gaan moeten lopen in een onaangename houding om mijn krachten te kunnen verdelen over het harnas, leiband en mijn benenwerk. Dit was niet aangenaam en uitgeput na nog geen 1500m wandelen was ik al uitgeput. Dit kostte me veel energie.

Tijdens ons bezoek in Aartselaar waren de honden wel heel braaf. Nieuwsgierig want ze moesten alles gezien hebben. Bij het naar binnenhalen was ik toch zeker niet in paniek, beiden honden waren zo snel en ontsnapte en raasde door de tuin. Ik dacht dat de grote poort vooraan dicht was blijkbaar stond die nog open. Sh*t!!! Even vloeken en de beiden reageerde niet meteen op mijn stem. Gelukkig kwam ons Tazzy al redelijk snel naar me toe maar madam haar oren leken even niet te werken. Beiden honden lopen zo stil dat we ze totaal niet horen en ook niet weten waar ze dan zitten.

Uiteindelijk heb ik mijn hulplijn Philippe ingeroepen die mee kwam roepen op Tripple en ondertussen ook de poort ging sluiten. Uiteindelijk ergens achteraan in de tuin tussen de planten hoorden we geritsel en kwam er zo een klein blond spook naar ons toegelopen met zo een snoetje van ‘Had je mij geroepen vrouwtje?’. Toch even boos geprobeerd te zijn op haar maar met haar snoet kan je niet lang boos blijven. Nadien hebben ze heel de tijd bij ons gelegen. Ze springen wel nog graag op tegen andere mensen en dat moeten ze nog afleren.

Na ons bezoek namen we bus 500 naar huis. Beiden hadden dit traject met de hond nog niet gelopen. We hebben even gewisseld met Tripple vooraan te laten lopen in plaats van Tazzy maar al snel ging meneer ons voorbij om terug vooraan te lopen. Tripple kijkt als ze vooraan loopt steeds achterom om te kijken of haar roedel volgt.

De spanning in haar lichaam om de broer bij te houden was nog steeds hoog maar wel iets controleerbaarder tegenover deze middag. Echt ontspannend wandelen was het nog niet. Vlotjes vonden beiden honden de bushalte op onze aanwijzingen. De busrit verliep vlot ondanks dat het wel wat druk was. We hadden in ieder geval beiden een zitplaats gevonden maar niet op de klapstoeltjes want die waren al bezet door 2 kinderwagens. Dus moesten wij ergens anders zitten en de chauffeur had gewacht tot we achteraan beiden een plaats hadden gevonden. Dank U wel meneer de buschauffeur👍

Het laatste stukje wandelen van de Boomsesteenweg naar huis verliep aangenaam. WIj liepen opnieuw achter Philippe en Tazzy en volgden hen. We gebruikten ieder onze eigen commando’s maar als we te dicht achter elkaar liepen hoorde we elkaars commando. Volgende keer gaan we onze walkie-talkie app terug gebruiken, maar eerst even nieuwe batterijen in onze PTT-knop (Push To Talk) steken zodat we deze kunnen gaan gebruiken zoals we in het verleden al deden met C & C. Dat zou ons bij de volgende uitstap kunnen helpen en ik heb besloten om volgende keer ook de gentle-leader eens te gaan gebruiken met Tripple om te zien hoe dit zal lukken want zo gespannen wandelen is echt niet comfortabel.

Yes! Het is toch ons weer gelukt om onder ons vieren een nieuwe uitdaging aan te gaan. De honden hebben een lekkere Dentastick van ‘Edgar Cooper’ verdiend die ze lekker opaten.

Van onze route naar huis heb ik ook een video gemaakt die ik ingesproken heb.

 

Eerste keer Manuella en Tripple zonder Lore naar het werk.

Philippe en Tazzy

Philippe en Tazzy gaan vandaag opnieuw naar hun werk. Eigenlijk stelt een werkdag op BASF niet veel spectaculairs voor tenzij er wat zou gebeuren, al hopen we dat er zich geen zwaar chemisch ongeval zich zal voordoen als Philippe en Tazzy er aanwezig zijn. Aan deze dingen wil niemand denken. Helaas hadden ze vanavond ook weer de pech dat ze pas om 18u30 thuis waren. 2 dagen naar het werk en meteen al 2 ontzettend lange dagen. Dat is voor de hond toch wel even wennen. Op de ring van Antwerpen is er vaak dagelijks miserie en als je in tijden van nu zo weinig naar het werk moet, kan dit wel vervelend zijn.

Manuella en Tripple

Nadat Philippe met Tazzy richting de bushalte waren vertrokken besloot ik nog even te gaan rusten. Vandaag had ik in de voormiddag de route en bezoek naar mijn werk op de agenda staan. Dat is een pittige route die nooit hetzelfde zal zijn. Elke dag is er wel iets anders op de route. Een deelstep of deelbromfiets die zomaar overal wordt geparkeerd (midden van voetpad) Afval dat overal ligt, op vrijdag de vuilnisophaling en de containers die nadien dan overal staan. Dat is vooral in de ochtend. Tja, mensen doen gekke dingen.

De bus nemen is totaal geen probleem al heb ik al gemerkt dat Tripple niet graag gaat liggen in een rijdend voortuig en dat ze graag rondkijkt. Ach, als ze maar veilig ligt en ik haar kan houden is het allemaal in orde. Ik heb er enkel een beetje problemen nog mee dat we deze honden gewoon aan de riem mee de bus in moeten nemen en eigenlijk geen werkcommando’s mogen gebruiken. De hond zal wel een leeg plekje zoeken zeker en ook zonder commando’s?

Het eerste stukje tot aan de Brederodestraat verliep goed ondanks dat het passeren van het plein ‘Troonplaats’ niet zo simpel is. Duidelijke instructies zijn hier dan ook wel nodig. Aan de verkeerslichten van de Brederodestraat verliep het even wat minder goed. Tot wel 4x moest ik aan Tripple vragen om me de paal aan te wijzen waar de rateltikker aanhangt. Dit weigerde ze en ging er maar na de 3de keer bij zitten. Daar stond ik dan. Uiteindelijk me omgedraaid en richting bushalte gewandeld om dan even de route opnieuw tot aan het kruispunt te lopen. Uiteindelijk lukte het me om haar de paal aan te laten geven en we konden toen onze route verderzetten naar het werk. Ze wist toch nog van de vorige keer welke deur ze binnen moest gaan. Gelukkig maar!

Nu hadden we de tijd om rustig ons bureau te verkennen en kon ze kennismaken in alle rust met haar plekje. Nog even een babbeltje met de collega’s die aanwezig waren en ze vonden ons bezoek toch wel leuk. Ook opnieuw was Tripple zeer enthousiast en moest ik haar echt rustig houden. Denk naar de toekomst toe dat een gentle-leader toch een extra hulpmiddel zou kunnen zijn. Ik moet het rustig bekijken want momenteel is het niet nodig. Dat zal zich met de tijd wel allemaal uitwijzen zeker?

Op de terugweg naar de bushalte stopte we nog even aan het plekje waar Tripple haar boodschap iedere voormiddag mag doen. Dit had ik vandaag toegevoegd omdat ze toch al ontzettend flink was. De rateltikker op de terugweg naar de bushalte aangeven verliep veel vlotter. Toppie Tripple. Op het plein ‘Troonplaats’ moest ze zelf haar weg op basis van mijn instructies zoeken. Dit plein staat vol terrasjes, fietsen, steps… Hier moeten we een beetje anders lopen want er zijn helemaal geen gidslijnen of echte oriëntatiepunten voorzien. Zelfs met een stok hier lopen wat ik maanden heb gedaan is niet evident en dan heb ik nog een klein beetje restzicht.

Voldaan en met een goed gevoel kwam ik met ons Tripple terug thuis. Wat was ik fier op mezelf dat dit toch ook gelukt was. Oké, er zijn hier en daar nog enkele kleine werkpunten, maar je kan niet verwachten dat je op 3 weken alles kent want dat is helemaal niet zo. Met sommige commando’s ben ik echt nog in de war. Soms nog even terug hard nadenken wat ik zal vragen aan Tripple. Ik wil het toch ook met Tripple goed blijven doen.

M & T: herhaling naar het ziekenhuis en de winkel

Herhaling route ziekenhuis

Goeiemorgen! We hoopten vandaag tot 8u te kunnen slapen maar daar dacht Tazzy toch wel even anders over. Om half zes begon ons meneertje al te zeuren en dat bleef hij doen tot dat Philippe opstond. We moeten toch dringen die wekker van Tazzy eens gaan bijschaven want dat kruipt op den duur echt wel in je kleren.

Uiteindelijk om acht uur nadat Philippe beiden honden om half zes al eten had gegeven en buiten had gelaten, toch opgestaan.

Herhaling ziekenhuis

Opnieuw werd ik om 10u in het ziekenhuis verwacht. Op tijd vertrokken want met de bussen weet je nooit waardoor we eigenlijk 25 min.  We waren opnieuw te vroeg aangekomen maar ja, als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer, dan is dit moeilijk in te schatten. Tripple wist me opnieuw te verassen vandaag om met enkele commando’s te weten naar welke dienst ze moest gaan.

Gelukkig is dit een dienst waar ik eigenlijk niet vaak naartoe moet komen. Om stipt 10u werd ik binnengeroepen Vandaag was Tripple al iets minder overprikkelt maar toch nog genoeg. Ik moest haar echt tot rust brengen zodat ze rustig zou gaan liggen terwijl het kastje en de plakkers werden verwijderd. Gelukkig duurde dit nog geen 5 min.  en opnieuw binnen de 10min. waren we buiten. Soms kan een ziekenhuisbezoek een blitz bezoek zijn. Gelukkig maar. Eigenlijk de route van en naar het ziekenhuis is eigenlijk een vrij simpele route.

De winkel

Bij het terugkomen van het ziekenhuis moesten we afstappen aan de ‘Bist’. In plaats van naar huis te wandelen gaf ik Tripple aanwijzingen om naar de Carrefour te gaan die op 300m van de bushalte ligt. 10u45 en toch best al druk in de winkel. Drukker dan ik had verwacht. De eerste keer dat ik in de winkel kwam met haar. Echt aanwijzingen geven aan haar en je moet dan eigenlijk de winkel met zijn hele indeling uit je hoofd kennen. Het was echt niet zo simpel en ik had maar een paar dingen nodig. Ondanks de drukte en de eerste keer deed Tripple het wel goed maar er waren zowel voor mij als voor haar toch wel wat prikkels. Een irritante fase is het aanschuiven aan de kassa en als je dan je spullen op de band legt. Mensen die dan al met hun winkelkar zo dicht achter je staan en snel hun spullen ook op de band willen gaan leggen.  De ongeduldigheid van de mensen waar ik nerveus van word. Als je dan je spullen in het tasten bent en je wil je hond dan ook nog onder controle houden en je moet betalen? Dat is niet zo gemakkelijk en dan ook nog eens mensen die langst je doorlopen. Ik heb toch wat ik moest hebben en beslist om boodschappen uit te stellen voor lange tijd. Lang leve het leveren aan huis van de boodschappen! Als er iets dringend is en ik moet niet sleuren met zakken dan zal ik wel eens naar de winkel gaan.

Nu had ik een boodschappentas bij waar niet te veel in zat maar welke route zou nu het gemakkelijkste zijn naar huis? Ik besloot over het plein recht op recht naar huis te stappen. Dat was niet zo simpel want Tripple kon het zebrapad niet meteen vinden. Ik denk dat ik dus volgende ker de route via de bushalte maar terug ga lopen. Die is misschien 100m langer maar wel veel veiliger dan het plein waar eigenlijk helemaal geen oriëntatievoorzieningen zijn voor ons. Een nieuwe uitdaging naar die winkel maar we zijn toch heelhuids thuis geraakt en daar was ik wel blij om. Intensief en toch wel vermoeiend moet ik toegeven.

Namiddag

Na de middag was het een rustmoment voor beiden honden. Tazzy had vandaag niet gewerkt want Philippe werkte vandaag van thuis uit. Ook kwam onze poetshulp langst en terwijl zij dan het ene gedeelte kuist liggen de honden in een andere ruimte en zo wordt er afgewisseld. Gelukkig waren er droge momenten waardoor er even ook buiten gespeelt kon worden want momenteel kunnen de honden zonder ons nog niet alleen buiten spelen. Als ze te enthousiast en te opgewonden worden komt hun kattenkwaad naar boven en gaan ze plantjes uittrekken. Dat is vooral iets wat Tripple doet en Tazzy gaat doodleuk net als een koe eten van de planten.

Herhaling naar het ziekenhuis

Goeiemorgen! We hoopten vandaag tot 8u te kunnen slapen maar daar dacht Tazzy toch wel even anders over. Om half zes begon ons meneertje al te zeuren en dat bleef hij doen tot dat Philippe opstond. We moeten toch dringen die wekker van Tazzy eens gaan bijschaven want dat kruipt op den duur echt wel in je kleren.

Uiteindelijk om acht uur nadat Philippe beiden honden om half zes al eten had gegeven en buiten had gelaten, toch opgestaan. Opnieuw werd ik om 10u in het ziekenhuis verwacht. Op tijd vertrokken want met de bussen weet je nooit waardoor we eigenlijk 25 min.  We waren opnieuw te vroeg aangekomen maar ja, als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer, dan is dit moeilijk in te schatten. Tripple wist me opnieuw te verassen vandaag om met enkele commando’s te weten naar welke dienst ze moest gaan.

Gelukkig is dit een dienst waar ik eigenlijk niet vaak naartoe moet komen. Om stipt 10u werd ik binnengeroepen Vandaag was Tripple al iets minder overprikkelt maar toch nog genoeg. Ik moest haar echt tot rust brengen zodat ze rustig zou gaan liggen terwijl het kastje en de plakkers werden verwijderd. Gelukkig duurde dit nog geen 5 min.  en opnieuw binnen de 10min. waren we buiten. Soms kan een ziekenhuisbezoek een blitz bezoek zijn. Gelukkig maar. Eigenlijk de route van en naar het ziekenhuis is eigenlijk een vrij simpele route.

De winkel

Bij het terugkomen van het ziekenhuis moesten we afstappen aan de ‘Bist’. In plaats van naar huis te wandelen gaf ik Tripple aanwijzingen om naar de Carrefour te gaan die op 300m van de bushalte ligt. 10u45 en toch best al druk in de winkel. Drukker dan ik had verwacht. De eerste keer dat ik in de winkel kwam met haar. Echt aanwijzingen geven aan haar en je moet dan eigenlijk de winkel met zijn hele indeling uit je hoofd kennen. Het was echt niet zo simpel en ik had maar een paar dingen nodig.

Ondanks de drukte en de eerste keer deed Tripple het wel goed maar er waren zowel voor mij als voor haar toch wel wat prikkels. Een irritante fase is het aanschuiven aan de kassa en als je dan je spullen op de band legt. Mensen die dan al met hun winkelkar zo dicht achter je staan en snel hun spullen ook op de band willen gaan leggen.  De ongeduldigheid van de mensen waar ik nerveus van word. Als je dan je spullen in het tasten bent en je wil je hond dan ook nog onder controle houden en je moet betalen? Dat is niet zo gemakkelijk en dan ook nog eens mensen die langst je doorlopen.

Ik heb toch wat ik moest hebben en het toch maar beslist om boodschappen uit te stellen voor lange tijd. Lang leve het leveren aan huis van de boodschappen! Als er iets dringend is en ik moet niet sleuren met zakken dan zal ik wel eens naar de winkel gaan of ik zal eens onze hulplijnen inschakelen want momenteel is het niet te doen in de winkel. Gelukkig had ik maar een kleine boodschappentas vast maar het zou een uitdaging worden met Tripple.

Maar welke route zou nu het gemakkelijkste zijn naar huis? Ik besloot over het plein recht op recht naar huis te stappen. Dat was niet zo simpel want Tripple kon het zebrapad niet meteen vinden. Ik denk dat ik dus volgende keer de route via de bushalte maar terug ga lopen. Die is misschien 100m langer maar wel veel veiliger dan het plein waar eigenlijk helemaal geen oriëntatievoorzieningen zijn voor ons. Een nieuwe uitdaging naar die winkel maar we zijn toch heelhuids thuis geraakt en daar was ik wel blij om. Intensief en toch wel vermoeiend moet ik toegeven.

Na de middag was het een rustmoment voor beiden honden. Tazzy had vandaag niet gewerkt want Philippe werkte vandaag van thuis uit. Ook kwam onze poetshulp langst en terwijl zij dan het ene gedeelte kuist liggen de honden in een andere ruimte en zo wordt er afgewisseld. Gelukkig waren er droge momenten waardoor er even ook buiten gespeelt kon worden want momenteel kunnen de honden zonder ons nog niet alleen buiten spelen. Als ze te enthousiast en te opgewonden worden komt hun kattenkwaad naar boven en gaan ze plantjes uittrekken. Dat is vooral iets wat Tripple doet en Tazzy gaat doodleuk net als een koe eten van de planten.

Beiden honden op verschillende locaties aan het werk

Vandaag mocht ik (Manuella) wat langer blijven liggen want zit nog in mijn oefenweek, maar toch stond ik om kwart na zes even op om bij Philippe te zitten en hun uit te zwaaien bij hun vertrek.

Philippe en Tazzy naar BASF

Een werkdag naar BASF dat is elke keer even wennen. Vooral om dan vroeg op te staan. Dan loopt de wekker van Philippe af om 5u15. Dan begint zijn ochtendritueel al. Een actief ventje in de ochtend, honden eten geven, uitlaten, zelf eten en zich klaarmaken.

Door al die coronamaatregelen die er zijn genomen, kan en mag Philippe niet elke dag naar het werk gaan. Alhoewel hij het toch wel graag anders had gezien, orders van bovenhand waar men niets over te zeggen heeft. Dat maakt het juist zo moeilijk om dan terug een vaste structuur te krijgen in het leven. Zeker in deze fase als je net een nieuwe blindengeleidehond hebt. Met Cenna was dat niet zo erg omdat Cenna al de leeftijd had en het niet meer iedere dag even goed ging om elke dag naar BASF te gaan. Maar met Tazzy is dat anders want is opnieuw een jonge hond.

Tazzy en Philippe vertrekken rond half zeven naar de bushalte. Enigste nadeel in de winter is dat je in het donker moet vertrekken. De route naar de bushalte verloopt wel vlotjes omdat dit een route is zonder afwijkingen momenteel. Zowel Tazzy als Philippe dragen lichtjes om goed zichtbaar te zijn als het donker is. Tegenwoordig kan je maar beter goed verlicht zijn want een ongeval is snel gebeurd. Het zal niet de eerste keer zijn dat er een bijna aanrijding is gebeurd in het verleden ondanks de goede verlichting die er wordt gedragen.

Gelukkig voorziet het baasje wel extra plaspauzes voor Tazzy en Tja, tijdens die pauzes staat Tazzy’s neus niet stil! Er zijn zoveel geurtjes op BASF. Tijdens de plaspauzes hangt die hondenneus dan ook steeds tegen de grond. Het grappige is dat als Philippe om 16u nog eens naar buiten gaat, dat Tazzy blijkbaar niet veel zin meer heeft om terug naar bureau te. Hij wil dan liever richting bushalte gaan om naar huis te komen. Helaas kan dat niet. Het zijn wel lange dagen als ze naar BASF moeten.

Vandaag hadden ze dan ook nog eens de pech dat ze pas om half 7 thuis aankwamen en opnieuw in het donker wat nog een nadeel van de winter is. Het is niet dat je niets kan zien dat het even plezant is om in het donker te lopen. Philippe kan nog waarnemen of het nu dag of nacht is en voor hem is het dan toch ook leuker om in het licht thuis te komen. De laatste 300m die gingen goed vooruit want Tazzy heeft zijn stal geroken.

Manuella en Tripple

Ook wij moesten vandaag op pad. Ik had om 10u een afspraak in het ziekenhuis. Deze route liepen we vandaag voor de 2de keer. Vorige week maandag heb ik de route eens gelopen met Lore. Dat was toen zo goed verlopen dat Lore zei dat ik dit wel zou kunnen. Ik was 15 minuten te vroeg aan de ‘Bist’ waardoor ik de kerstkaartjes die nog in mijn handtas zaten al op de post kon gaan doen. De rode brievenbus zal Tripple nog regelmatig te zien krijgen omdat ik soms ook brieven moet posten voor mijn werk. Superflinke meid die Tripple! Terug naar de bushalte en daar was onze bus al. Deze keer had de bus 3 deuren (vooraan, midden en achteraan). Ik vroeg met het commando om de deur te zoeken. NEEEEE Tripple!! Ze nam toch zeker niet de achterdeur, en Ik zit al helemaal niet graag achteraan in de bus en ja, je moet je hond nu eenmaal volgen. Dus daar zaten we dan met ons tweeën op de 4 zitbank achteraan. Gelukkig was het helemaal niet druk en was het maar een ritje van nog geen 8 min.

Aangekomen in het ziekenhuis moesten we ons deze keer niet aanmelden in de inkomruimte en konden meteen naar de afdeling cardiologie. Er werd vandaag een test uitgevoerd waar ik dus 24u met een bakje rond moet lopen om metingen te nemen van mijn hart. Aangemeld op de dienst moesten wij even wachten. Tijdens het wachten was er een andere bezoeker die plots Tripple ging strelen terwijl ze haar harnas aan had. Hij deed dit tijdens mijn telefoongesprek die net binnenkwam. Hij verontschuldigde zich na mijn reactie, maar ondertussen had hij de hond wel gestreeld.

Als snel werd ik door de verpleegster binnengeroepen en gelukkig volgde Tripple ze wel enthousiast want ik was de dame al kwijt. Ja, die artsen en verplegers lopen soms zo snel al naar hun bureau dat je ze kwijt bent. In de onderzoekskamer was Tripple even overprikkeld en ik moest haar even kalmeren. De verpleegster bleef er gelukkig van af. Toch was het voor Tripple niet gemakkelijk.

De verpleegster kon toen de rust teruggekeerd was de plakkers op mijn lichaam kleven en het toestelletje aansluiten. Dit moet ik dus nu 24u moet dragen. Ons ziekenhuisbezoekje duurde welgeteld nog geen 10 min buiten het wachten voor we binnen konden gaan.  Ook de route van de hoofdingang naar de bushalte verliep vlot. Ook naar huis wandelen ging vlotjes ondanks dat er momenten waren dat Tripple heel langzaam aan het stappen was. Even van die fases waar haar emmertje wat vol geraakt.

In de namiddag hebben we dan toch wel even gerust omdat het toch wel een intensieve inspanning was. Nee, de route is niet zo moeilijk maar wat er toch allemaal nog bij komt kijken. De focus, de commando’s, de prikkels van het dagelijkse leven. Daar moet je toch wel rekening mee houden en het vraagt toch ook wel wat energie van je. In de avond na het avondeten was iedereen zijn lontje uit.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.