Storm Franklin

3de storm

Dudley en Eunice waren nog maar net gepasseerd of daar had je Franklin al. Wat een weertje zeg! Regen en veel wind. Geen weer om een hond door te sturen. Zeker geen blindengeleidehond in functie. De bossen en parken waren om veiligheidsredenen nog niet opengesteld en omdat we ook niet wisten hoe veilig het was buitenhuis, bleven we veilig binnen. Al de 3 losloopweides die we bezoeken liggen allemaal in of vlak tegen een park. En als het de laatste dagen zo slecht weer is geweest met veel regen, dan zijn die losloopweides een smerige boel. Trouwens met een storm moet je niet buiten gaan rondhangen. Zeker niet in ons geval want je hoort van alles maar je weet niet wat er rondom je gebeurt.

Voor ons part mag het stormen nu wel stoppen want zo een weertje kan je niet veel doen buiten. Gelukkig was het in onze tuin veilig genoeg om de honden buiten te laten. En, we hebben opnieuw zonder schade de storm overleefd.

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tripple met gentle-leader/samen met Tazzy naar de winkel.

Philippe heeft vandaag dan zijn laatste dag gewerkt van het jaar 2021. Ik moest er nog 2 doen. Vandaag en morgen. Gelukkig was het toch rustig op het werk en kon de Bench de hele tijd openblijven. Op één werkende collega was ik de enige op bureau. Ik kon dus in alle rust bijwerken. Tijdens het buiten laten van Tripple nog enkele zelftesten gaan halen om deze bij oudjaar mee te nemen. Gelukkig had ik er nog vier.

We wisten nog niet exact wat de planning was voor bij oudjaar dus had ik een bestelling gedaan om in de namiddag af te gaan halen in de Carrefour. Omdat Yamina kwam kuisen besloten Philippe en ik met de honden er een uitstapje van te maken. Even oefenen met beiden honden achter elkaar aan maar ook de route naar de winkel. Dus zodra Yamina aangekomen was, vertrokken wij richting de Carrefour. Het was best wel druk op de Bist, maar ja dat is toch niet abnormaal met deze periode. 

Tripple met gentle-leader

We besloten deze keer het erop te wagen en Tripple een gentle-leader aan te doen.  Het was een poging waard om te proberen. En eerlijk? We hadden dit al veel eerder moeten doen. In het begin was Tripple nog een beetje aan het trekken, maar eens we aan het werken waren werd ze zeer rustig. Het zal nog een echte uitdaging worden voor ons allen.  Tazzy die bleef netjes vooruitlopen en trok zich van alle heisa achter zich niet zoveel aan.

Elkaar even kwijt

We liepen tot aan de zebra van de dierenwinkel ‘De Pauw’ waar we de zebra veilig konden oversteken. W zouden zo naar de Carrefour lopen, maar bij het afkomen van het zebrapad ging ik naar links met het gedacht dat Philippe me zou volgen, maar Philippe en Tazzy liepen rechtdoor. Ik was hem dus opeens kwijt. Ik draaide me om en begon hem te zoeken maar vond hem nergens. Telefoon genomen en belde hem op. Ook hij was me kwijt en Tazzy wist het even niet meer. Uiteindelijk vonden we elkaar terug en konden we verder naar de Carrefour stappen. Vanaf morgen nemen we toch onze Zhello terug onder de arm om hier mee te werken.

Naar de Carrefour

Aangekomen aan de Carrefour moest ik even de boodschappen gaan halen maar er waren geen boodschappen geleverd. De man die de boodschappen moest leveren was met mijn spullen terug vertrokken en had het niet in de winkel gelaten. Daar stonden we dan. De winkelbediendes konden zelf wel de boodschappen gaan halen uit de winkelrekken, maar dat zou meer dan 45min. gaan kosten. Eigenlijk die tijd hadden we nu ook weer niet. Enige oplossing was om met Tripple de winkel even in te duiken om het hoogstnodige te gaan halen. De kassabediende heeft me dan ook meteen geholpen en ik moest nergens aanschuiven. Dus op 10min. waren we dan ook weer buiten. Philippe en Tazzy bleven even wachten vooraan in de winkel om ons niet opnieuw kwijt te spelen

Ondanks de drukte bleef Tripple netjes werken met de gentle-leader aan. Ik moest van enkele dingen hebben die er gelukkig nog waren. Ik had dus niet alles meegenomen wat er oorspronkelijk op mijn lijstje stond. Wat een gedoe was het toch wel.  Best teleurstellend en eigenlijk hadden ze me in de winkel een consumptie moeten geven maar daar gaan wel niet over klagen. Ik was blij dat het ons al was gelukt. Op weg naar huis waren we aan het twijfelen welke route we zouden nemen. Nemen we de route via het plein of de lange route. We besloten eens de route via het plein te nemen maar al snel kwamen we tot de conclusie dat eigenlijk niet ideaal was. Er zijn op dat plein geen oriëntatiepunten waar we ons kunnen op focussen en als we de honden vroegen om de zebra recht voor ons te zoeken vonden ze deze ook niet. We moeten ons te veel focussen op de commando’s geven dat het voor beiden partijen niet meer aangenaam is. Oké, niet ideaal en als Kathleen de volgende keer komt zullen we deze route eens verkennen en haar mening ook vragen.

Eigenlijk mogen we toch wel fier zijn op onze 2 kanjers. Weer een hindernis die we hebben overwonnen. Ondanks onze ervaring met de vorige 2 geleidehonden, is dit opnieuw een leerschool en moeten we toch al die dingen opnieuw meemaken. Iedere hond is anders en uniek. Tripple en de gentle-leader is dus geïntroduceerd en geeft haar iets meer rust tijdens haar geleidenwerk.  En Tazzy, die deed zijn werk ook netjes. Hij wilde enkel graag als eerste lopen met een vlot wandeltempo (wel trager dan Cenna), maar meer gefocust op Philippe zijn commando’s. Natuurlijk kan je niet verlangen van de honden dat ze vandaag al alles kennen en perfect zouden gaan uitvoeren.

Nog 2 dagen in 2021 en juist 2 dagen vol prikkels waar we toch wel naar benieuwd zijn hoe de honden hierop zullen reageren.  

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Herhaling naar het ziekenhuis

Goeiemorgen! We hoopten vandaag tot 8u te kunnen slapen maar daar dacht Tazzy toch wel even anders over. Om half zes begon ons meneertje al te zeuren en dat bleef hij doen tot dat Philippe opstond. We moeten toch dringen die wekker van Tazzy eens gaan bijschaven want dat kruipt op den duur echt wel in je kleren.

Uiteindelijk om acht uur nadat Philippe beiden honden om half zes al eten had gegeven en buiten had gelaten, toch opgestaan. Opnieuw werd ik om 10u in het ziekenhuis verwacht. Op tijd vertrokken want met de bussen weet je nooit waardoor we eigenlijk 25 min.  We waren opnieuw te vroeg aangekomen maar ja, als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer, dan is dit moeilijk in te schatten. Tripple wist me opnieuw te verassen vandaag om met enkele commando’s te weten naar welke dienst ze moest gaan.

Gelukkig is dit een dienst waar ik eigenlijk niet vaak naartoe moet komen. Om stipt 10u werd ik binnengeroepen Vandaag was Tripple al iets minder overprikkelt maar toch nog genoeg. Ik moest haar echt tot rust brengen zodat ze rustig zou gaan liggen terwijl het kastje en de plakkers werden verwijderd. Gelukkig duurde dit nog geen 5 min.  en opnieuw binnen de 10min. waren we buiten. Soms kan een ziekenhuisbezoek een blitz bezoek zijn. Gelukkig maar. Eigenlijk de route van en naar het ziekenhuis is eigenlijk een vrij simpele route.

De winkel

Bij het terugkomen van het ziekenhuis moesten we afstappen aan de ‘Bist’. In plaats van naar huis te wandelen gaf ik Tripple aanwijzingen om naar de Carrefour te gaan die op 300m van de bushalte ligt. 10u45 en toch best al druk in de winkel. Drukker dan ik had verwacht. De eerste keer dat ik in de winkel kwam met haar. Echt aanwijzingen geven aan haar en je moet dan eigenlijk de winkel met zijn hele indeling uit je hoofd kennen. Het was echt niet zo simpel en ik had maar een paar dingen nodig.

Ondanks de drukte en de eerste keer deed Tripple het wel goed maar er waren zowel voor mij als voor haar toch wel wat prikkels. Een irritante fase is het aanschuiven aan de kassa en als je dan je spullen op de band legt. Mensen die dan al met hun winkelkar zo dicht achter je staan en snel hun spullen ook op de band willen gaan leggen.  De ongeduldigheid van de mensen waar ik nerveus van word. Als je dan je spullen in het tasten bent en je wil je hond dan ook nog onder controle houden en je moet betalen? Dat is niet zo gemakkelijk en dan ook nog eens mensen die langst je doorlopen.

Ik heb toch wat ik moest hebben en het toch maar beslist om boodschappen uit te stellen voor lange tijd. Lang leve het leveren aan huis van de boodschappen! Als er iets dringend is en ik moet niet sleuren met zakken dan zal ik wel eens naar de winkel gaan of ik zal eens onze hulplijnen inschakelen want momenteel is het niet te doen in de winkel. Gelukkig had ik maar een kleine boodschappentas vast maar het zou een uitdaging worden met Tripple.

Maar welke route zou nu het gemakkelijkste zijn naar huis? Ik besloot over het plein recht op recht naar huis te stappen. Dat was niet zo simpel want Tripple kon het zebrapad niet meteen vinden. Ik denk dat ik dus volgende keer de route via de bushalte maar terug ga lopen. Die is misschien 100m langer maar wel veel veiliger dan het plein waar eigenlijk helemaal geen oriëntatievoorzieningen zijn voor ons. Een nieuwe uitdaging naar die winkel maar we zijn toch heelhuids thuis geraakt en daar was ik wel blij om. Intensief en toch wel vermoeiend moet ik toegeven.

Na de middag was het een rustmoment voor beiden honden. Tazzy had vandaag niet gewerkt want Philippe werkte vandaag van thuis uit. Ook kwam onze poetshulp langst en terwijl zij dan het ene gedeelte kuist liggen de honden in een andere ruimte en zo wordt er afgewisseld. Gelukkig waren er droge momenten waardoor er even ook buiten gespeelt kon worden want momenteel kunnen de honden zonder ons nog niet alleen buiten spelen. Als ze te enthousiast en te opgewonden worden komt hun kattenkwaad naar boven en gaan ze plantjes uittrekken. Dat is vooral iets wat Tripple doet en Tazzy gaat doodleuk net als een koe eten van de planten.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.