Goeieavond lieve lezers,
Ik vond afgelopen dag toch best wel inspannend en maar ook spannend. We besloten een uitstapje te doen naar de ouders van Philippe die in Aartselaar wonen. Dat is eigenlijk het volgende dorp en voor de honden een ideale route om onder ons vieren te doen. Philippe en Tazzy hadden tijdens hun class deze route al verschillende keren geoefend samen met Lore maar voor mij was dit in combinatie met Tripple wel onbekend. Natuurlijk ken ik deze route ook wel vanuit het verleden want maar al te vaak gelopen met Django en Chivas.
We wisten dat het een uitdaging zou worden want vorige keer toen we onder ons vieren samen met Lore naar de dierenarts waren geweest was het echt werken voor mij om Tripple onder controle te houden. Tripple was constant aan het trekken en ik moest zoveel spanning in het harnas houden onder lichte druk en spanning op haar riem om haar rustig te kunnen laten stappen. Waren toen blij dat Lore erbij was. Er werd ons aangeraden deze oefening te herhalen op bekend terrein wat niet te lang duurde en het traject naar Aartselaar was ideaal.
We vertrokken richting de bushalte en het eerste stukje verliep rustig met een beetje trekken van Tripple, maar het was nog acceptabel. In de bus netjes op de 4-zitbank gaan zitten. Fase 2 van de route was eigenlijk een beetje een frustratie voor mij want aangenaam werken was het niet voor me. Constant aan het trekken en maar vooruit willen. Dan als ze net achter Tazzy liep gaan zigzaggen waardoor ik regelmatig mijn oriëntatie verloor. Dit gaf ons geen aangenaam gevoel om constant een druk te moeten leggen op de leiband en te gaan moeten lopen in een onaangename houding om mijn krachten te kunnen verdelen over het harnas, leiband en mijn benenwerk. Dit was niet aangenaam en uitgeput na nog geen 1500m wandelen was ik al uitgeput. Dit kostte me veel energie.
Tijdens ons bezoek in Aartselaar waren de honden wel heel braaf. Nieuwsgierig want ze moesten alles gezien hebben. Bij het naar binnenhalen was ik toch zeker niet in paniek, beiden honden waren zo snel en ontsnapte en raasde door de tuin. Ik dacht dat de grote poort vooraan dicht was blijkbaar stond die nog open. Sh*t!!! Even vloeken en de beiden reageerde niet meteen op mijn stem. Gelukkig kwam ons Tazzy al redelijk snel naar me toe maar madam haar oren leken even niet te werken. Beiden honden lopen zo stil dat we ze totaal niet horen en ook niet weten waar ze dan zitten.
Uiteindelijk heb ik mijn hulplijn Philippe ingeroepen die mee kwam roepen op Tripple en ondertussen ook de poort ging sluiten. Uiteindelijk ergens achteraan in de tuin tussen de planten hoorden we geritsel en kwam er zo een klein blond spook naar ons toegelopen met zo een snoetje van ‘Had je mij geroepen vrouwtje?’. Toch even boos geprobeerd te zijn op haar maar met haar snoet kan je niet lang boos blijven. Nadien hebben ze heel de tijd bij ons gelegen. Ze springen wel nog graag op tegen andere mensen en dat moeten ze nog afleren.
Na ons bezoek namen we bus 500 naar huis. Beiden hadden dit traject met de hond nog niet gelopen. We hebben even gewisseld met Tripple vooraan te laten lopen in plaats van Tazzy maar al snel ging meneer ons voorbij om terug vooraan te lopen. Tripple kijkt als ze vooraan loopt steeds achterom om te kijken of haar roedel volgt.
De spanning in haar lichaam om de broer bij te houden was nog steeds hoog maar wel iets controleerbaarder tegenover deze middag. Echt ontspannend wandelen was het nog niet. Vlotjes vonden beiden honden de bushalte op onze aanwijzingen. De busrit verliep vlot ondanks dat het wel wat druk was. We hadden in ieder geval beiden een zitplaats gevonden maar niet op de klapstoeltjes want die waren al bezet door 2 kinderwagens. Dus moesten wij ergens anders zitten en de chauffeur had gewacht tot we achteraan beiden een plaats hadden gevonden. Dank U wel meneer de buschauffeur👍
Het laatste stukje wandelen van de Boomsesteenweg naar huis verliep aangenaam. WIj liepen opnieuw achter Philippe en Tazzy en volgden hen. We gebruikten ieder onze eigen commando’s maar als we te dicht achter elkaar liepen hoorde we elkaars commando. Volgende keer gaan we onze walkie-talkie app terug gebruiken, maar eerst even nieuwe batterijen in onze PTT-knop (Push To Talk) steken zodat we deze kunnen gaan gebruiken zoals we in het verleden al deden met C & C. Dat zou ons bij de volgende uitstap kunnen helpen en ik heb besloten om volgende keer ook de gentle-leader eens te gaan gebruiken met Tripple om te zien hoe dit zal lukken want zo gespannen wandelen is echt niet comfortabel.
Yes! Het is toch ons weer gelukt om onder ons vieren een nieuwe uitdaging aan te gaan. De honden hebben een lekkere Dentastick van ‘Edgar Cooper’ verdiend die ze lekker opaten.
Van onze route naar huis heb ik ook een video gemaakt die ik ingesproken heb.