Categorie: geleidehond

5-03-2022 Een mini daguitstapje in het volgende dorp

Mini-uitstap

Vanmorgen op tijd uit de veren want we gaan een mini uitstap maken naar het volgende dorp. Om 10u20 namen we bus 183 richting Niel om vlak achter Aartselaar dorp uit te stappen. We gingen naar ‘Reukenspad’. We waren een halte te vroeg afgestapt en eigenlijk maar goed. Aan de oorspronkelijke bushalte die vlak achter een scherpe bocht ligt was aan de kant richting Niel waar wij zouden uitstappen geen voet of fietspad. 

Aan de halte waar we nu waren afgestapt konden we ook meteen de straat oversteken om tegen het verkeer in te gaan lopen op het dubbele fiets/voetpad.  Dit was voor de honden meteen al een nieuwe uitdaging. Hier en daar waren er enkele werkpunten waar we nog aan moesten werken.  Het is op dat punt nog aanvoelen wanneer een hond profiteert van de zaak of niet of er echt gevaar is. Als de hond uitwijkt om één of andere reden, je weet nooit waarom. Maar toch is dat ook een punt om aan te werken voor zowel baasje als hond. Dit was trouwens ook de eerste keer dat we hier op deze route liepen met T & T en voor ons zelf was het ook een beetje uitzoeken waar we exact moesten zijn.

Nieuwe losloopweide aan het Reukenspad

Eigenlijk toch blij dat we van die drukke baan af zijn. Misschien moeten we met een ziende persoon eens met de auto tot aan de dichtstbijzijnde bushalte rijden om het er te verkennen of het toch niet veiliger is om hier af te stappen i.p.v. de vorige halte zoals vandaag.

In het verleden waren we 1 keer met C & C hier geweest maar omdat Chivas toen opnieuw een blokkade had opgelopen, deden we geen losloopweides meer met hun. Maar vandaag was het dan met T & T de eerste keer op deze weide. Ondanks dat het toch droog was, was er aan de ingangen van de losloopweide een enorme modderpoel.

Met goede kleren en schoenen moet je echt niet naar een losloopweide komen. De honden vonden deze weide ook wel interessant. Ook deze weide is een grote losloopweide. Denk zelfs nog groter dan in Neerlandpark en Boom park. Na een 45 tal min. besloten we verder te gaan richting de ouders van Philippe. Beiden honden zagen er wat zwart uit na het ravotten en hadden ook van die vieze zwarte pootjes.

Nadien wandelden we door de weilanden via het ‘Reukenspad’ naar naar het huis van Philippe zijn ouders. Ze wisten dat we zouden komen voor een kort bezoekje. De honden hun pootjes waren nog vies en konden we T & T in de hondenweide zetten. Gelukkig moesten de duiven van Philippe zijn papa nu niet landen. Tripple was hier niet mee akkoord dat ze in de weide moest wachten en was redelijk onrustig. Hoorde haar ook voor de eerste keer piepen. Maar ze zagen er een beetje te vettig uit om mee in huis te nemen en het regende nu toch niet.

Losloopweide

Een drukke bus op de terugweg

We besloten wat te drinken en een sanitaire pitstop in te plannen bij Philippe zijn ouders. Gewoon een blitz bezoekje omdat we in de buurt waren. Uiteindelijk een gewoon bezoekje brengen, dat moet toch kunnen. Hier kunnen we dat tenminste doen. We bleven uiteindelijk ook niet zo lang want de papa van Philippe voelde zich ook niet zo lekker.

We namen dus bus 500 terug naar huis omdat deze toch om het kwartier rijdt in de dag. Net voor bus aankwam, passeerde er een koetsier met zijn paard en een open koets. Knap dat deze man dit durft met zijn paard rijden op de Boomsesteenweg. Had ik een grote mond zou ik gevraagd hebben of we mee mochten rijden, maar ik durfde het niet! Had het misschien beter wel gedaan want de bus zat vrij overvol.

De vorige bus was niet komen opdagen. Het was een lange harmonicabus en de plaats met klapstoeltjes was al bezet. Toch probeerde het gezin met de buggy 1 plaats vrij te maken voor ons. Zitten konden we zelf ook niet, maar beiden honden konden wel veilig liggen aan de klapstoeltjes. Het kindje van het gezin (een peuter) die in buggy zat, begon Tripple zacht te strelen. Tja, Tripple vond dat zou zalig dat ze tegen de buggy van die mensen ging hangen.

Toppunt van egoïsme

Toppunt van egoïsme bestaat ook nog steeds en ik kan je hier een duidelijk voorbeeld van geven. Aan de bushalte van de Ikea (waar tegenwoordig altijd wel veel volk opstapt) stapte er aan de eerste dubbele deur een grote groep allochtoonse dames met hun kinderen op. In plaats van door te schuiven naar de achterkant van de bus bleven ze met zijn allen aan die specifieke deur staan (thans er was voldoende plaats in bus). Ze waren luidkeels aan het praten en ook constant in Philippe zijn rug aan het duwen net als bij andere busreizigers. Nog 2 haltes en dan was het ons beurt om uit te stappen, maar zoals het er nu uitzag konden wij niet deftig uitstappen.

Uiteindelijk konden wij dus effectief niet deftig uitstappen bij onze halte en begonnen de dames boos te worden en paniekerig te doen omdat wij er waren met de hond. Ze wilden zelfs niet eens opzij gaan, zelfs niet voor het gezin met de buggy die er ook uit moesten. Deze keer trok ik (Manuella) mijn stoute schoenen aan en duwde deze mensen op een te sarcastische vriendelijke manier opzij zodat wij op zijn minst deftig konden uitstappen met de honden. Deze dames en kinderen zouden beter eens een cursus respect voor de medemens moeten gaan volgen en Nederlands gaan leren, Want dan begrepen ze misschien onze vraag wel om even opzij te gaan zodat we konden uitstappen net als het stoppen van het duwen in de rug van Philippe. Enigste was dat we gewoon als debielen werden aangegaapt.

Voor de rest verliep de route naar huis vrij goed. Tazzy liep eerst even zonder gentle-leader, maar uiteindelijk was Philippe wel genoodzaakt om deze weer aan te doen omdat Tazzy er anders zijn voeten alias poten een beetje aan begon te vegen. Dan was de neus toch net een tikkeltje sterker. Maar eens de gentle-leader om was ons mannetje weer de alertheid zelve en zijn zus? Die trok zich er niet veel van aan want zij had wel haar gentle-leader aan. Een wijs idee was het om dit toch te gaan gebruiken in december 2021.  Na een voldane uitstap kwamen wij thuis met een glimlach en fier op onze 2 kanjers.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Zoveel emoties😥

Dit bericht is op een later moment geschreven.

Afgelopen nacht

De storm die gisterenavond aanwakkerde en vannacht zo aanwezig was, had blijkbaar ook een naam. ‘Dudley’ was de naam van deze storm. Ikzelf (Manuella) hou helemaal niet van zo een weer in de nacht want dan slaap ik altijd zeer onrustig. Dat was dus afgelopen nacht in een vreemd bed op een vreemde locatie niet anders. Al maar goed dat ik nog een extra dekentje bij had waar Tripple op kon liggen. Normaal mag de hond niet bij ons op bed, maar vannacht gaf het me zo een veilig gevoel dat er iets warms tegen mijn benen lag. En Tripple, ja die heeft er volgens mij ook wel van genoten. Ze heeft geen krimp gegeven terwijl ze in de zetel niet stil kan liggen. Philippe en Tazzy lagen in een andere slaapkamer en hebben ook goed geslapen. Philippe heeft van de storm niks geweten maar wel van de natuurlijke wekker (de haan) die weer vroeg ging kraaien en zich niets aantrok van de wind. Van die kraaiende haan, daar heb ik dan weer niets van gehoord.

Cardioloog

Na het ontbijt vertrokken we samen met Ellis richting Stavelot in de Ardennen. Het BCG werkt samen met deze cardiologe die zeer gekend. Omdat Tazzy & Tripple vanaf puppy zijnde er al in opvolging is, wil het BCG dit zo behouden. Dat wil dus voor ons zeggen dat we elke keer een enorme verplaatsing hiervoor zullen moeten doen. Een verplaatsing waarin we ons maar voor de helft op zelfstandige basis kunnen verplaatsen en waarin de andere helft met hulp van derden zal moeten gebeuren.  Het is vanuit Tongeren toch een klein uurtje rijden richting Stavelot.

We dachten eerlijk gezegd dat het wel een grote dierenartsenpraktijk zou zijn omdat het toch een gekende cardiologe was, maar dat was toch even teleurstellend. Je kan er al niet met de bus geraken en dan was het precies nog zo klein. Bij beiden honden duurde het onderzoek toch ongeveer 30 min. en werd het hart van verschillende kanten bekeken en moesten de honden op hun zijflank liggen. De cardiologe had bij beide honden ook 2 plekjes kaalgeschoren om met de echografie beter te kunnen kijken naar het hart. Voor beiden honden zag het er toch wel zeer positief uit.

Tazzy à 28.5 kg à hartslag 94 à mag zeker niet verdikken en mag van 4 cardiosupplementen naar 2 cardiosupplementen gaan. 1 in de ochtend en 1 in de avond bij het eten. Binnen 6 maand terug op controle. Voeding kon met de tijd misschien veranderd worden omdat daar over werd gesproken. Tazzy krijgt momenteel ‘Hill’s Prescription I/D (i/d) Sensitive Digestive Care hondenvoer met ei & rijst’, redelijk speciaal dierenvoeding dat je niet zomaar overal kan kopen.

Tripple à 23.8 kg à hartslag 72 à iets actiever en fitter dan de broer en mag ook niet verdikken. Haar hartsupplementen mag ze niet afbouwen en zal vermoedelijk ook levenslang blijven. Binnen 6 maand samen met de broer nog een controle. Tripple mag van supplementen en hondenvoeding niet veranderen. Zij krijgt nu ‘Trovet Hypoallergenic Paard HPD Hond 10kg’. In begin zei ik (Manuella) nog tegen de dierenarts van het BCG, moet ze nu echt paard eten? Uiteindelijk als paardenliefhebber vind ik dit erg dat dit dier in de voedingsindustrie terecht komt, maar zolang ik het niet moet eten. Blijkbaar is dit heel mager vlees en gezond. Tripple is hier op verschillende manieren toch mee geholpen en daarom mag het niet veranderd worden.

Terug thuis

De laatste 24 uren waren best wel emotionele en vermoeiende uren geweest voor ons. Vooral voor mij (Manuella). Weinig slaap, het afscheid van mijn bomma, het bezoek aan de cardioloog en dat alles in een tijdspanne van 24u. Best toch wel heftig en niet te onderschatten. Natuurlijk waren we blij dat de uitslag van Tazzy & Tripple bij de cardioloog zo positief waren. Toch voelde ik me een beetje emotioneel. Vermoedelijk door alle omstandigheden die op me af waren gekomen en het verdriet dat ik opkropte in het bijzijn van anderen.

We werden door Ellis dan ook terug thuis netjes afgezet waarvoor we haar uitvoerig bedankten. Uiteindelijk toch wel een enorme verplaatsing. Ze zou dus nu ook onze vraag doorgeven aan de trainers van het BCG om de volgende stap in te plannen. Het oefenen van het in- en uitstappen van de trein. Dat was voor de trainers toch ook wel belangrijk dat we het de eerste keer onder supervisie van hun zouden doen. Zo leren wij meteen de juiste methode met deze 2 nieuwe honden. Vermoedelijk zal het niet zo anders zijn als met Chivas en Cenna, maar toch. Iedere hond is anders en heeft het ook anders opgepikt. We horen dus wel wanneer we een afspraak kunnen inplannen voor onze volgende fase van de training.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Mijn eerste 3 maanden en voor eerste keer langere tijd alleen gebleven

Wat vliegt de tijd toch snel voorbij

Het is toch niet te geloven. Exact 3 maanden geleden begon ik pas echt aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Al had ik op 25/10/2021 een maand na het vertrek van Chivas de bladzijde al mogen omdraaien. Tripple kwam op maandag 25/10/2021 al bij mij wonen. Een heel ander hondje dan Chivas met haar overgevoelig karaktertje dat een totaal andere aanpak vereiste dan met Chivas en Cenna. 3 weken gewenningstherapie aan elkaar + extra trainingen tussen Lore en Tripple zonder mij erbij want mijn opleiding ging van start op 15/11/2021.  Ook mijn class verliep anders dan normaal en ik genoot van een volledige thuisclass met Tripple wat zeker voor ons zijn voordelen wel heeft gehad.

De afgelopen 3 maanden

In de afgelopen 3 maanden was het al een enorme leerschool voor mij en dat is het nog steeds. Een teefje nu hebben als blindengeleidehond tegenover een reu als blindengeleidehond, dat is toch wel een enorm verschil. Een uitdaging want de teefjes zijn precies toch wel pittiger dan de reutjes. Ja, ook hier is dat wel te merken dat Tripple pittiger is dan Chivas en Django. Maar goed eigenlijk, want een beetje meer pit en uitdaging is voor mij ook wel goed om nieuwe dingen te leren en ook te ervaren.

In de afgelopen 3 maanden hebben wij een heel ander traject afgelegd dan bijna 8 jaar geleden met Chivas. En dat gewoon alleen al door de het hele COVID gebeuren rondom ons heen met al die regels. Gelukkig konden we al meteen na onze class iedere dag naar het werk, eens naar de winkel, bakker of het ziekenhuis. De bus nemen als we in de omgeving moesten zijn. We waren niet gebonden aan ons huis en konden er toch op uit trekken al was het toch nog beperkt. Zoals Philippe met Tazzy tijdens zijn class had beslist, zo hadden ook wij beslist om de omgeving van station en het nemen van de trein nog even achterwege te laten tot het wat veiliger zou zijn betreffende Corona.

Maar om eerlijk te zijn? De tijd die we nu al hebben kunnen benutten in het werken met elkaar in gekende omgevingen, dat heeft ons al goed gedaan. Mijn band met Tripple kan alleen maar groeien en sterker worden en langzaam, ja langzaam kunnen wij onze grenzen dus gaan verleggen om meer uitdagingen tegenmoet te gaan. Ik ben eerlijk gezegd wel blij dat Tripple mijn pad heeft gekruist want haar karakter past wel bij mijn karakter en ze heeft me al zoveel dingen geleerd in de laatste 3 maanden. Ze heeft in bepaalde opzichten wat meer rust in mijn leven gebracht wat nodig was. Samen gaan we de komende jaren nog veel uitdagingen tegenmoed die ik graag met jullie wil blijven delen.  

Eerste keer langere tijd alleen gebleven.

Vanavond werden we al voor de eerste keer op de proef gesteld. Tazzy en Tripple zouden voor een aantal uren alleen blijven. De omstandigheden waren nu ook niet geschikt om ze mee te nemen, en ze zouden er ook niets aan gehad hebben. Het was de laatste keer dat ik mijn bomma zou kunnen groeten bij de begrafenisondernemer en om dan 2 jonge honden mee te nemen? Nee, dat was te stressvol en ook te emotioneel voor mij. Ze konden beter thuis blijven in alle rust.

Gelukkig zijn we erop voorzien om ze in de gaten te houden van op afstand. Toekomstgericht zullen er nog wel situaties voorkomen dat ze eens niet mee kunnen. Sommige mensen zullen zich wel afvragen waarom blinden een camera in huis hebben hangen, maar met een camera kan je zoveel meer dan alleen maar kijken. In het begin waren de honden ook veel onrustiger want we kregen veel meldingen binnen op de telefoon. Na een 20-tal minuten keerde de rust in huis terug en hebben we ze tijdens de rest van de avond niet meer gehoord.

In totaal zijn ze nu voor de 1ste keer 4u alleen thuis geweest en wat hebben ze dit flink gedaan. Bij thuiskomt na een toch wel emotionele avond nog even met de honden geknuffeld, tranen gelaten en na gaan slapen. Morgen is het een nieuwe dag, een dag dat we weer naar het werk moeten.

Wat was ik blij dat ik deze verplaatsing nog heb kunnen maken. Altijd had ik me voorgenomen om nooit nog naar een overleden persoon te gaan zien na die ene keer als tiener. Nooit zou ik het nog doen. Maar toch ben ik blij dat ik van mijn bomma afscheid heb kunnen nemen op mijn manier. Zoals ik het kon waarnemen van op een afstand (al zag ik maar een klein beetje en durfde ik niet dichterbij te gaan), zag bomma er mooi en vredig uit. Dat is een waardig beeld waar ik me mee kan verzoenen en dat alles maakt het verlies toch een beetje dragelijker.

Iedere avond als ik naar die maan kijk (ook al kan ik hem niet zien, zal ik aan je denken lieve bomma. Je ziel is er niet meer, maar toch kon ik nog waardig afscheid van je nemen

Eerst werken en dan naar het Sint-Augustinus ziekenhuis

Werk

Voormiddag Tripple mee naar het werk en namiddag mocht ze mee naar het Sint-Augustinus want ik had mijn maandelijkse TDCS-sessie. De route naar het ziekenhuis en naar de wachtruimte verloopt ontzettend goed en daar is niet veel meer op aan te merken. Enkel bij de inschrijvingskiosk hebben we altijd hulp nodig om me in te schrijven.  Ze moeten alles maar willen digitaliseren waardoor het voor ons veel moeilijker wordt in de maatschappij om zelfstandig te kunnen functioneren. Gelukkig stond er vandaag ook een vrijwilliger die ons hielp. Als er niemand staat, dan wandelen we naar de balie en moeten ze ons daar maar helpen.De route naar het ziekenhuis en naar de wachtruimte.

Sint Augustinus

Vandaag moest ik me weer aan de 2de balie op de dienst neurologie aanmelden. Na aankomst aan de balie roepen ze je naam, maar je weet niet als blinde/slechtziende naar welke van de drie balies je dan moet gaan. Waarom ik me hier opnieuw moest laten inschrijven, daar had ik geen flauw idee van.  Aangekomen in de wachtruimte moesten we onze beurt afwachten.

Tripple bleef rustig wachten in de toch wel drukke wachtruimte en gelukkig werd ze dan ook volledig genegeerd door de andere patiënten in de wachtruimte. Tijdens de TDCS-sessie bleef Tripple rustig langst het bed liggen. Ze had zich languit gelegd. Bewust had ik er voor gekozen om haar harnas aan te laten zodat ze rustig bleef. De TDCS-sessie duurde ongeveer 50min in totaal. 20 min. per sessie en ik heb er momenteel 2. En dan nog het plaatsen van de sponsen op je hoofd. Toch wel een hele procedure. Ik merkte toch wel na 50 min. dat Tripple aandacht kwam vragen en aangaf dat ze dit toch maar een beetje vreemd vond.

Om 15u de bus nemen in de beginnende spits is niet zo ideaal. Ik was eigenlijk blij dat ik net voor de grote drukte thuis was. Ik heb Tripple wel beloond met een Coopertje (dentastick van Edgar Cooper) waar ze enorm gek van is.  Natuurlijk had de broer er ook eentje gekregen en konden ze deze beiden buiten lekker gaan oppeuzelen. Philippe had nog werk tot half 5 waardoor ik me dan maar bezig hield met beiden honden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

3de poging met Tripple naar de winkel

Dag lieve lezers,

 

Een nieuwe video update van mij met Tripple voor de 3de keer naar de winkel. Het algemene verslag zal nog volgen die ik hier meestal neerpen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Philippe & Tazzy de eerste 3 maanden

3 maanden geleden ging ik (Philippe) een nieuwe uitdaging aan. Sneller dan verwacht kon ik met de opvolger van Cenna aan de slag, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn meisje zal vergeten. Het zou een enorme uitdaging zijn om met een totaal andere hond te werken. Tazzy was een reu, heeft een totaal ander karakter en werkt ook totaal anders dan Cenna. In de afgelopen maanden moest ik bepaalde gewoontes die er waren met Cenna even vergeten en ik moest enkele stappen terugzetten om nieuwe dingen samen met Tazzy te leren.

De afgelopen maanden waren dan ook niet altijd even gemakkelijk. We moeten ons nog steeds aan heel wat regels houden door dat Coronavirus waardoor het me/ons niet motiveert om extra uitdagingen aan te gaan buiten ons aangeleerde trajecten. Het voordeel was of is wel dat we nu beter op elkaar afgestemd geraken en dat ik toch wel heb ontdekt dat het werken met Tazzy anders is. Vooral het werken met de gentle-leader. Als we gaan wandelen kan ik Tazzy nog niet aan de riem laten wandelen omdat hij veel sterker is dan Cenna of zijn zus. Om de rust te bewaren voor ons beiden loopt hij tijdens de wandeling ook aan de gentle-leader.

Maar wat is Tazzy ook een zalige hond. Leergierig, gemotiveerd, trekt zich niet veel aan van andere honden tijdens zijn geleidenwerk, doet geen boodschap op straat. Natuurlijk heb ik wel poepzakjes mee als er een ongelukje moet gebeuren. Gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar ze krijgen ook voldoende de kans en mogelijkheid om tijdens hun werkmomenten hun behoefte te doen.  Beiden moeten we nog veel oefenen en ook meer gewend gaan worden aan nieuwe drukkere omgevingen. Maar voorlopig, voorlopig blijven we verder doen zoals we nu bezig zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Irritante obstakels altijd

Het is toch niet te geloven! Op ons traject naar het werk waren her en der obstakels verspreidt die enorm in de weg lagen. Het begon eigenlijk al met het uitstappen van de bus. Er was een oud dametje dat zich met haar rollator vlak voor de deur al had geparkeerd met resultaat dat wij niet deftig konden uitstappen. Denk je nu dat ze een beetje opzij ging? Nee hoor! Dat zouden de mensen nog moeten leren. De buschauffeur had wel gezien dat het dametje mee moest en zou niet eerder vertrekken hoor. Waren we eindelijk uit de bus, lag er een redelijke grote dennenboom langst de vuilnisbak waardoor er niet veel ruimte was waar we moesten lopen. Laten we hopen dat ze deze vanmiddag hebben opgeruimd. Zigzaggend moest Tripple haar weg meteen zoeken na het uitstappen.

Onderweg kwamen we op 2 plaatsen nog containers tegen die het hele voetpad versperden waardoor Tripple genoodzaakt was om mij de straat op te leiden. Dan was er nog een punt waar het al wat smaller was waar mensen afval buiten hadden gezet. Nee, het gaat hier niet over de vuilzakken die reglementair buiten moeten staan maar gewoon afval dat thuishoort op een containerpark. Deze bewoners zijn hier reglementair niet in orde.  ‘Bwa, we gooien het maar buiten en die van de stad ruimen dat wel op’, zo denken die mensen daar precies over. Maar het maakt het wel niet veiliger erop voor ons want dan moeten we een stukje op straat gaan lopen. Ooit in het verleden heb ik hier al eens de ‘Blauwe lijn’ voor gebeld omdat dit toen wel een storthoop was.

Uiteindelijk heeft ons meisje het goed opgelost. De kerstvakantie loopt op zijn einde en vanaf volgende week komen de collega’s allemaal terug uit verlof en zullen dan af en toe passeren op bureau. Dus vanaf volgende week zien vele collega’s Tripple ook voor de eerste keer want toen ik net terug kwam op bureau begon de kerstvakantie of er was nog telewerk.

Eerste werkweek zit erop!

Zo de eerste werkweek zit er voor ons alweer op. Ons weekend kan dus al beginnen en Philippe moet nog een aantal uren werken voor zijn weekend ook kan beginnen. Echte weekendplannen hebben we niet want zal afhangen van het weer, maar we denken het gewoon rustig te houden met de honden.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.