Philippe en Tazzy
Philippe en Tazzy gaan vandaag opnieuw naar hun werk. Eigenlijk stelt een werkdag op BASF niet veel spectaculairs voor tenzij er wat zou gebeuren, al hopen we dat er zich geen zwaar chemisch ongeval zich zal voordoen als Philippe en Tazzy er aanwezig zijn. Aan deze dingen wil niemand denken. Helaas hadden ze vanavond ook weer de pech dat ze pas om 18u30 thuis waren. 2 dagen naar het werk en meteen al 2 ontzettend lange dagen. Dat is voor de hond toch wel even wennen. Op de ring van Antwerpen is er vaak dagelijks miserie en als je in tijden van nu zo weinig naar het werk moet, kan dit wel vervelend zijn.
Manuella en Tripple
Nadat Philippe met Tazzy richting de bushalte waren vertrokken besloot ik nog even te gaan rusten. Vandaag had ik in de voormiddag de route en bezoek naar mijn werk op de agenda staan. Dat is een pittige route die nooit hetzelfde zal zijn. Elke dag is er wel iets anders op de route. Een deelstep of deelbromfiets die zomaar overal wordt geparkeerd (midden van voetpad) Afval dat overal ligt, op vrijdag de vuilnisophaling en de containers die nadien dan overal staan. Dat is vooral in de ochtend. Tja, mensen doen gekke dingen.
De bus nemen is totaal geen probleem al heb ik al gemerkt dat Tripple niet graag gaat liggen in een rijdend voortuig en dat ze graag rondkijkt. Ach, als ze maar veilig ligt en ik haar kan houden is het allemaal in orde. Ik heb er enkel een beetje problemen nog mee dat we deze honden gewoon aan de riem mee de bus in moeten nemen en eigenlijk geen werkcommando’s mogen gebruiken. De hond zal wel een leeg plekje zoeken zeker en ook zonder commando’s?
Het eerste stukje tot aan de Brederodestraat verliep goed ondanks dat het passeren van het plein ‘Troonplaats’ niet zo simpel is. Duidelijke instructies zijn hier dan ook wel nodig. Aan de verkeerslichten van de Brederodestraat verliep het even wat minder goed. Tot wel 4x moest ik aan Tripple vragen om me de paal aan te wijzen waar de rateltikker aanhangt. Dit weigerde ze en ging er maar na de 3de keer bij zitten. Daar stond ik dan. Uiteindelijk me omgedraaid en richting bushalte gewandeld om dan even de route opnieuw tot aan het kruispunt te lopen. Uiteindelijk lukte het me om haar de paal aan te laten geven en we konden toen onze route verderzetten naar het werk. Ze wist toch nog van de vorige keer welke deur ze binnen moest gaan. Gelukkig maar!
Nu hadden we de tijd om rustig ons bureau te verkennen en kon ze kennismaken in alle rust met haar plekje. Nog even een babbeltje met de collega’s die aanwezig waren en ze vonden ons bezoek toch wel leuk. Ook opnieuw was Tripple zeer enthousiast en moest ik haar echt rustig houden. Denk naar de toekomst toe dat een gentle-leader toch een extra hulpmiddel zou kunnen zijn. Ik moet het rustig bekijken want momenteel is het niet nodig. Dat zal zich met de tijd wel allemaal uitwijzen zeker?
Op de terugweg naar de bushalte stopte we nog even aan het plekje waar Tripple haar boodschap iedere voormiddag mag doen. Dit had ik vandaag toegevoegd omdat ze toch al ontzettend flink was. De rateltikker op de terugweg naar de bushalte aangeven verliep veel vlotter. Toppie Tripple. Op het plein ‘Troonplaats’ moest ze zelf haar weg op basis van mijn instructies zoeken. Dit plein staat vol terrasjes, fietsen, steps… Hier moeten we een beetje anders lopen want er zijn helemaal geen gidslijnen of echte oriëntatiepunten voorzien. Zelfs met een stok hier lopen wat ik maanden heb gedaan is niet evident en dan heb ik nog een klein beetje restzicht.
Voldaan en met een goed gevoel kwam ik met ons Tripple terug thuis. Wat was ik fier op mezelf dat dit toch ook gelukt was. Oké, er zijn hier en daar nog enkele kleine werkpunten, maar je kan niet verwachten dat je op 3 weken alles kent want dat is helemaal niet zo. Met sommige commando’s ben ik echt nog in de war. Soms nog even terug hard nadenken wat ik zal vragen aan Tripple. Ik wil het toch ook met Tripple goed blijven doen.