nieuw avontuur – Pagina 3 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Geweldig nieuws

Dag lieve vrienden,

Eindelijk is het dan zover! Met veel trots kan en mag ik jullie het blijde nieuws meedelen.
Bewust heb ik er ook voor gekozen om het nog niet meteen aan de grote klok te hangen. Het was voor mij ook belangrijk om me hier in alle rust te kunnen op voorbereiden op een nieuw hoofdstuk in mijn leven.

Maar… het leuke nieuws is dat er voor mij ook een nieuwe blindengeleidehond klaar was die mijn pad heeft gekruist. Het verlossende nieuws was er al in oktober, maar op 15 november 2021 ben ik dan gestart met mijn class. Wat ben ik toch ook blij met deze nieuwe mooie combinatie. Een waardige opvolging voor mijn vorige blindengeleidehond Chivas die op 26 september 2021 definitief met pensioen ging en nu ten volle geniet van zijn welverdiende gouden mandje. Dit nieuw lichtpuntje kwam er nadat de afgelopen drie maanden voor mij enorm heftig waren. Maar nu brengt dit lichtpuntje rust en vrede in mijn leven en heb ik het ook kunnen plaatsen dat Chivas gelukkig is.

**Tripple**

Dus nu stel ik je even het nieuwe blondje voor. Tripple is een 2-jarige blonde labrador en is het zusje van Tazzy die Philippe nu begeleidt in het dagelijkse leven. Net als Tazzy heeft ze ook verschillende kleurschakeringen bruin in haar vacht zitten. Volgens de beschrijvingen van anderen komt dit heel mooi uit. Tripple is geboren in augustus 2019. Onze horoscoop leeuw, dat hebben we dan toch al gemeen.

Haar enthousiasme, vriendelijkheid, vrolijkheid, het speelse dat ze nog heeft. Telkens je nog maar naar haar durft te kijken dan charmeert ze je al. Ze is een hondje met een speciale handleiding en ook een tong die je lachspieren echt wel triggert om te beginnen met te lachen. Je kan niet naar haar kijken zonder een glimlach te hebben om je mond. Tripple heeft zo een speciaal snoetje en zo anders dan de stoere snoet van Chivas. Het is moeilijk te beschrijven maar Tripple draagt haar vrolijke energie echt wel over op mij.

Ik breng ook nog zeker een verslag zoals Philippe heeft gedaan over mijn weken class met Tripple, maar nu moet ik me nog bezighouden met haar en ben ik ook wel snel moe na zo een intense class weken tot nu toe.

Snel zullen jullie van ons nog updates kunnen lezen.

Liefs Manou & Tripple.

Solo naar het werk

Hallo lezers,

Even een update!

Deze week start week 5 in mijn opleiding met Tazzy en vandaag mocht ik het solo proberen om naar mijn werk te gaan. Best toch wel spannend want dit is weer een andere situatie tegenover een training. De trainingen verliepen in de dag op een rustigere moment, maar nu is het back to the reality.

Vroeg uit de veren en dat is om 5u15. Ik neem dan de tijd om de hond zijn eten te geven en me ook rustig klaar te maken voor ons vertrek. Een ontbijt mag ik niet vergeten voor mezelf, maar ook Tazzy moet ook nog een plasje doen. Na mijn ochtendritueel kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken naar de bushalte.

De route naar de halte verliep wel goed. Deze route hebben we vaak met Lore geoefend want is toch wel belangrijk. Deze ochtend wouw Tazzy geen plasje doen en toch nog even geprobeerd aan de bushalte een momentje te voorzien… maar niks… Meneertje wou niet!

Daar kwam dan de touringcar aan, totaal anders dan een bus van De Lijn. Dit vond Tazzy best wel even vreemd want we mochten vooraan opstappen. Ik had de vaste chauffeur op voorhand wel al even gewaarschuwd, want Tazzy moest dit opeens doen terwijl hij dit niet had kunnen oefenen op voorhand. Tijdens de busrit bleef hij netjes rechtzitten want gaan liggen was toch wel wat vreemd voor hem.

Op mijn werk aangekomen in de Antwerpse haven (BASF) moesten we nog even op een andere bus stappen die ons naar de juiste locatie zou brengen op het grote terrein. De draaipoort binnen gaan was even een zoektocht, maar dat verliep wel vlotjes. Was toch voor mij ook wel spannend.

Enkele collega’s, net als mijn baas, kwamen al eens naar Tazzy kijken en kennismaken met hem. Hij bleef netjes op zijn voorziende plekje liggen in mijn bureau. De nest van Cenna doet nu goed zijn dienst voor Tazzy. We zijn af en toe in de buurt van mijn bureau even gaan verkennen. Ook even een luchtje scheppen, maar de hondenweide was niet zo interessant vond Tazzy.

Tijdens deze dag heb ik ook wel mijn e-mails gelezen en Tazzy deed het ontzettend goed. om 16u37 kon ik me afmelden en maakte we ons klaar om de binnen bus terug te nemen naar de locatie waar alle touringcars staan om iedereen naar huis te brengen. Dit was even een moeilijk obstakel omdat er veel bussen stonden en ook veel collega’s die net als ik hun dag afsloten. uiteindelijk heeft Tazzy zijn weg wel gevonden naar de bus op mijn aanwijzingen. Eerlijk? Ik was blij dat we beiden op de bus naar huis konden stappen want zo een eerste dag intensief naar het werk om solo te trainen was toch wel een enorme inspanning voor ons.

Dit zijn dus toch wel lange werkdagen voor ons en Tazzy zal dan pas zijn eten krijgen als we thuiskomen. Alles is dan afhankelijk van de drukte en fileleed op de Antwerpse ring.

In ieder geval, beiden waren we uitgeput na onze eerste solo uitstap naar het werk. Zolang nu covid nog aanwezig is, zal ik momenteel geen 4 dagen per week naar het werk kunnen gaan. Hopelijk kan ik er toch 2 gaan zodat we beiden het aangeleerde traject niet zullen verleren.

Het is wel anders werken met Tazzy dan met Cenna, maar uiteindelijk zijn we nog maar 5 weken een combinatie en moeten we nog groeien in onze carrière.

Blijf gerust lezen want er komen nog wel updates aan van ons.

Ook voor mij waren de 3 laatste maanden best wel heftig

De laatste 3 maanden waren ook voor mij best wel een heftige periode met allerlei emoties. Vele ups en downs. Altijd had ik al geweten dat deze dag er opnieuw zou aankomen, maar de impact was toch weer helemaal anders dan ik me had voorgesteld.

Philippe

Op 26 augustus 2021 maakte Philippe kennis met zijn eventuele nieuwe blindengeleidehond Tazzy die uiteindelijk een positieve matching bleek te zijn. Eerlijk gezegd hadden wij beiden dit nog niet nu verwacht! Ik wist meteen wat dit zou betekenen. Dit voelde zo dubbel aan deze keer. Wat was ik blij voor Philippe. Ik moest Chivas mee laten gaan verhuizen samen met Cenna. Altijd vanaf het begin hadden we al besproken dat deze twee honden nooit gescheiden zouden kunnen worden. Helaas konden we geen 4 honden houden omdat dit voor ieder van ons te moeilijk zou worden. Philippe & Tazzy zouden dus in class gaan op 18/10/2021.

Chivas en Cenna

Op 26 september verhuisden Chivas & Cenna dus naar Nederland en gingen bij Joyce en Iseaac wonen op 1 van de 5 Waddeneilanden (Vlieland). Dat was en is wel een stukje rijden tussen Antwerpen en Vlieland, maar de honden zijn er gelukkig en voelen zich beiden koning te rijk. Het definitieve afscheid van Chivas, mijn trouw maatje. Maar ook van zusje Cenna afscheid viel dan ook wel erg zwaar voor me. Het afscheid nemen van deze twee kanjers die acht jaar onze trouwe begeleiders waren geweest ging niet voorbij zonder een traan. Ik was in die periode wel een emotioneel wrak. Het vooruitzicht dat er voor mij nog geen opvolger was gevonden en dat die donkere winterperiode er aan kwam, dat waren voor mij geen aangename vooruitzichten. Maar gelukkig had ik mijn werk nog en mijn lieve collega’s, the love of my live Philippe, enkele dierbare vrienden en familieleden die me hebben gesteund. Ook kon ik mijn verdriet van me afschrijven in het ontwerpen van deze website om dit alles toch een plaats te kunnen geven.

Hoop

De onzekerheid was enorm, maar er was wel een klein lichtpuntje. Een klein sprankeltje hoop dat ik mocht hebben dat ik misschien toch in november een opvolger zou kunnen krijgen. Ik durfde helemaal niet meer te hopen want dat vroeg teveel van mijn emoties. Maar toch, op maandag 11 oktober, op een moment dat ik het niet had verwacht, kreeg ik ook van het BCG een telefoontje met de melding dat er een kanshebber voor mij was gevonden. Ik was even geschrokken en van blijdschap heb ik echt gehuild en gelachen. Ik wist niet hoe ik mij moest voelen op dat moment.

Matching

Dus op woensdag 13 oktober (2 dagen na het telefoontje) kwam de trainster Lore langst met een kleine blonde labrador Tripple genoemd. Het toeval was dat we haar al eens een keertje bij het bezoek van Tazzy zijn matching hadden ontmoet zodat ze een boodschapje kon doen, maar nu, nu kwam Tripple mee met Lore om te zien of wij met ons 2 een positieve matching zouden kunnen zijn. De eerste indrukken, de kennismaking in huis, het lopen in harnas was positief. Dat viel zo goed mee dat ook ik het verlossende bericht kreeg dat we in class zouden kunnen gaan. Dit alles ging zo snel en ik wist dat mijn class zou starten op 15 november. Jammer genoeg kon ik niet samen met Philippe in class gaan die volgende week voor hem zou starten. Ik had nu de tijd om in die 4 weken alles te regelen met mijn werk want ik zou toch een aantal weken er tussen uit zijn. Wat was ik opgelucht dat ik toch nog al bij al snel een opvolger zou hebben. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik Chivas niet ben vergeten. Er zijn toch nog kleine momenten dat als ik over mijn maatje vertel dat dit gebeurd met een krop in de keel en soms een klein traantje. Gelukkig word ik wel goed op de hoogte gehouden hoe het gaat met Chivas en ook Cenna wat me uiteindelijk toch alle rust geeft in mijn hoofd.

Class

De afgelopen maanden waren dan ook heftig. Vol enthousiasme kijk ik dan ook uit naar de start van mijn class die start morgen op 15 november. Ondertussen heb ik ook al kunnen wennen aan nieuw leven in het huishouden want een hond brengt toch leven in de brouwerij. Gedaan met de rust die er was voor 25 oktober, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik kijk er dus naar uit om met Tripple kunnen van start te gaan. Als ik zie hoe goed Philippe en Tazzy het al doen in die laatste 4 weken, dan moet mij dat toch ook wel lukken. Vol goede moed gaan we er dus tegen aan. Mijn class zal speciaal zijn en uniek, maar evengoed doorlopen we het volledige proces zoals Philippe en Tazzy het hebben gedaan.

Jullie horen snel updates van ons.

Liefs Manou

Philippe & Tazzy – week 4 in class

Deze week zitten we in onze 4^de classweek. Het verloopt ook weer een beetje anders dan normaal het zou zijn. Deze week was het maar een extreme korte week omdat er opnieuw een verlengd weekend was. Donderdag 11 november – wapenstilstand en op vrijdag werd er niet gewerkt. Lore kwam dus enkel begin van de week.

Maandag de route naar de apotheek in de voormiddag. Om 11u kwam onze vriendin Diane langst met haar hondje Lita om kennis te maken met Tazzy. Dit was best wel een spannend moment. In het verleden hebben we Lita enkele keren opgevangen en naar de toekomst toe zal dit ook wel eens gebeuren. Zo was de vraag gesteld of Lita zaterdag enkele uurtjes zou kunnen komen omdat de baasjes naar een feestje moesten waar de hond niet mee naartoe kon. De kennismaking met Lita verliep eigenlijk wel vlotjes. Natuurlijk een klein hondje van 6 jaar tegenover een grote jonge hond die nog speels is? Maar alles verliep goed en Lita liet even horen dat ze van zich kon afbijten en Tazzy ging dat van zelf uit de weg. Dat was voor ons wel een geruststelling zodat Lita zaterdag kon afkomen.

Op dinsdag gingen we dan met de bus naar Aartselaar om de route naar mijn ouders en de route van de fitness te oefenen. Aan de fitness is het toch nog een moeilijk punt. Maar dat kunnen we nog steeds herhalen eventueel volgende week. Woensdag ging ik met Lore nog een keertje naar mijn werk om alles daar eens te overlopen. Het is de bedoeling dat ik volgende week maandag met Tazzy alleen naar het werk zou gaan. Indien er dan toch nog iets fout zou lopen dan kan Lore nog feedback geven. Gelukkig worden we nog niet meteen gelost en moeten we nog niet meteen onder moeders vleugels uitvliegen.

Door covid verloopt onze class toch wel een beetje anders. Anders was er een hogere druk geweest om nog bepaalde routes aan te leren in die 5 weken die we eigenlijk maar hebben. Dan waren de routes naar en in Antwerpen-centraal station er nog bij gekomen en ook nog de verkenning in Hasselt station en in Zolder naar de familie. Als laatste ook nog de route naar de manege om af te spreken met de vriendengroep van Limburg. Maar nu heeft Covid er zo over beslist dat we enkel ons momenteel focussen op onze omgeving hier in Wilrijk. Als de coronacijfers terug zakken dan kan ik Lore opnieuw contacteren om de extra routes aan te leren. Ik denk dat het nu belangrijk is om vooral te focussen op het leren aanvoelen van Tazzy en ook de enkele routes die ik nu al ken. Nu met dat hele gedoe van corona gaan we toch niet de deur uit en doen we geen onnodige uitstappen.

Philippe & Tazzy week 3 in class

Wat vliegt de tijd toch wel snel voorbij. Ondanks dat we met zijn allen in een donkere periode zitten door covid, heb ik de indruk dat het toch met momenten chaotisch is in die buitenwereld. Gelukkig zit ik nog in ons veilig bubbeltje en kan ik zonder al te veel zorgen mijn 3^de week starten in class met Tazzy.

Afgelopen weekend was er een verlengd weekend dat toch wel rustig was. Ja, wat wil je? Halloweenweekend, het uur werd aangepast van de zomer- naar het winteruur en dan was er nog Allerheiligen, de dag dat men de doden herdenkt. Een verlengd weekend om gewoon in ons kot te blijven. Uitstapjes met Tazzy maken mochten we toch nog niet doen en we hadden onze rust toch wel nodig.

Deze week kwam Lore 3 dagen deze week om te trainen. We zouden enkele routes opnieuw oefenen zoals de routes naar de bushalte van het werk, de route naar de apotheek. Ook namen we op vrijdag de bus naar Antwerpen want we liepen de route naar Manuella haar werk eens een keertje. Dit zou ik af en toe ook wel eens doen met Tazzy. Zo wist Lore al hoe de route naar Manuella haar werk was want dit is ook geen al te gemakkelijke route met vele obstakels. Het was een aangename verassing om één van mijn oude collega’s nog eens een keertje terug te zien. Mijn oude collega is nu een collega van Manuella geworden en dat is wel leuk.

We gingen ook opnieuw een keertje trainen op mijn werk en enkele dingen herhalen. Deze week namen we de route van de bushalte naar mijn ouders ook bij. We reden met de auto naar Aartselaar om daar de omgeving wat te verkennen en de route naar mijn ouders te lopen. Volgende week gaan we dan de route met de bus doen.

Momenteel loop ik nog alleen met Tazzy en is Manuella nog niet in beeld gekomen. Naar de toekomst is het toch de bedoeling dat we weer wat meer kunnen gaan wandelen. Al dan niet met ook een 2^de blindengeleidehond voor Manuella. Momenteel houdt Manuella zich nog wat op de achtergrond. Natuurlijk knuffelt ze ook met Tazzy en speelt ze er ook mee. De hond heeft evengoed recht op een beetje ontspanning.

Al snel was het dus vrijdagmiddag en tijd om deze week ook weer af te sluiten.
Het verliep deze week wel een beetje vlotter maar toch moet ik over bepaalde dingen nog wel even nadenken want het werken met Tazzy is toch helemaal anders dan het werken met Cenna.

25-10-2021 Philippe & Tazzy – class – week 2

Het afgelopen weekend was ons eerste weekend samen thuis. Niks op de agenda, gewoon rust. Vorige week waren er zowel voor mij als voor Tazzy toch wel heel wat nieuwe prikkels. Aan elkaar leren wennen, op elkaar leren vertrouwen en elkaar wat leren aan te voelen. Ik merk natuurlijk dat ik met Tazzy even een stap moet terug zetten en enkele dingen terug moet opfrissen. Met Cenna verliep het allemaal zo vlotjes omdat we op elkaar ingewerkt waren. Maar nu, nu is het weer alles opnieuw aanleren.

Er is beslist dat ik mijn 2^de week class thuis zou doorbrengen, dit gebeurd wel meer dat een geleidehond gebruiker thuis zijn opleiding verder zet. Stiekem was ik daar toch ook wel blij om, want nu word ik niet meer iedere ochtend uit mijn bed gekraaid door die vervelende haan van in de buurt.

In de afgelopen week leerde we enkele belangrijke trajecten zoals de route naar mijn werk (bushalte waar ik op- en afstap. Dat is niet altijd een even gemakkelijke route omdat hier toch wel regelmatig obstakels staan zoals verkeersborden op het voetpad, afval ophaling op woensdag en de fiets- en voetpaden die hier doorlopend zijn met enkel een kleurverschil. Ja, dat is voor ons een ramp. Ook de route naar de apotheker oefenden we een keertje in. Het waren meestal intensieve sessies van 1u tot max 2u in de voor- en namiddag. We merkte toch dat dit al voldoende was voor ons beiden.

we gingen ook al eens een keertje naar mijn werk om er de omgeving te verkennen. Ja, op een chemisch bedrijf geraak je als buitenstaander niet zomaar binnen. Ik moest op voorhand aankondigen dat ik met Lore zou komen en Lore moest dan enkele veiligheidsfilmpjes bekijken en vragen beantwoorden. Dat is hier op het werk een standaardprotocol. Tazzy was precies niet zo onder de indruk van dit alles. Natuurlijk gingen we al op bepaalde stukken trainen zoals binnen en buiten gaan via het poortje. Mijn bureau even verkennen en ook Tazzy mocht kennis maken met zijn nieuw plekje op bureau. Ik merkte natuurlijk op het einde van de trainingssessies dat ook Tazzy wel moe was. Dat is ook niet abnormaal é, je moet zoveel nieuwe dingen die we moeten aanleren.

Natuurlijk loopt het niet altijd even perfect. Al die commando’s die we terug moeten opfrissen, hier en daar zijn er nieuwe commando’s gekomen in plaats van andere commando’s die wij 8 jaar geleden hadden geleerd. Gelukkig is Lore hier héél alert op om ons te corrigeren. Het is goed om hier samen met haar toch wel de tijd voor te nemen want ik moet toegeven dat dit toch zo anders werken is dan met Cenna. Gelukkig heb ik al tonnen ervaring omdat ik altijd grote honden heb gehad en ook al een eerste geleidehond had. Al deze ervaring is toch wel ideaal om mee te nemen in deze nieuwe uitdaging.

Eigenlijk al snel was het vrijdagmiddag en eindigde onze 2^de class. Er zijn veel dingen gebeurd en vermoedelijk zal ik nog dingen vergeten zijn om te vertellen, maar in ieder geval, beiden zijn we blij dat het wel weekend is dat we weer wat kunnen bij rusten. Helaas wordt er op zaterdag 30/10 de klok weeral verzet van 3u naar 2u. Dat is een uurtje langer slapen, maar dat wil ook zeggen dat zowel wij als de hond hier toch wel last van ondervind. Dat zullen we dus volgend week wel ervaren. We hebben nu een verlengd weekend want maandag is het 1 november (Allerheiligen) en dan wordt er niet gewerkt en komt Lore ook niet!.

Zo dit was de update van week 2.

Liefs

Philippe & Tazzy in class – W1

Van 18/10/2021 tot 22/10/2021

Vrijdagmiddag 22 oktober 2021 keer ik met een voldaan gevoel weer naar huis toe. Mijn 1^ste week class in Tongeren met mijn nieuwe blindengeleidehond Tazzy is redelijk goed verlopen. Het was ook wel een intensieve week moet ik toegeven. Intensief maar ook wel uitputtend!

Afgelopen maandag de 18^de oktober stapte ik een klein beetje nerveus het centrum binnen. Al had ik dit 8 jaar geleden met Cenna ook al meegemaakt, dit zou toch wel een beetje anders zijn. In de tussentijd van de 2 classes is het BCG verhuisd naar een andere locatie in Tongeren wat meer ruimte heeft dan de oude locatie. We waren hier nog maar 1 keer bij een opendeurdag enkele jaren geleden geweest, maar toen hadden we de rondleiding niet gehad. Gelukkig moest ik de trein niet nemen naar Tongeren, al had ik dat geen probleem gevonden, maar Manuella had aan onze lieve vriendin Diane gevraagd om te rijden. De dames zouden nadien nog even bij Manuella haar grootmoeders op visite gaan.

De trainster Lore besprak nog even met ons hoe de class zou verlopen en dit zowel intern als extern. Manuella zou als ik terug thuis ben uitgebreider kennis kunnen maken met Tazzy. Gelukkig mocht Tazzy al meteen kennis opnieuw komen maken met Manuella en Diane want hij zou hun nadien nog héél vaak zien. Na de nodige uitleg vertrokken de 2 dames en ik kreeg de rondleiding in het centrum. Toch wel véél meer ruimte dan in het ouderlijke huis wat zeer compact was. Hier zijn dan 5 slaapkamers voor de gebruikers voorzien. Omdat ik de enige in class was, kreeg ik de slaapkamer met badkamer toegewezen. Na even tot rust gekomen te zijn genoten we ’s middags samen met enkelen medewerkers van ons middagmaal.

In de namiddag had Lore een wandelingetje voorzien met Tazzy. Nee, nog even ontspannend vandaag. Zowel voor mij als Tazzy waren dit toch wel nieuwe prikkels. Tazzy liep gewoon mee aan de riem die ik vasthield en ik liep aan de arm van Lore. In de avond werd er door een vrijwilliger gekookt. Ik moet toegeven dat het eten iedere avond toch wel lekker was in de afgelopen week want iedere avond kwam er een ander pleeggezin koken voor de geleidehondengebruikers in class.

In de volgende dagen leerde ik nog de nieuwe commando’s te gebruiken die erbij waren gekomen of waren veranderd in de tussenperiode van de vorige class in 2014 en nu. Dat zal natuurlijk nog wel even wennen zijn omdat dingen in het leven nu eenmaal veranderen. Ik had tijd genoeg om ook met Tazzy te spelen en een band op te bouwen met hem. De trainingen waren intensief, maar uren aan een stuk trainen was nu ook niet haalbaar. Maar gelukkig deden we het in kleine stukjes. We hadden de afgelopen week ook wel geluk met het weer. We zijn ook in Hasselt gaan trainen aan het Sint-Katharinaplein achter het cultureel centrum van Hasselt. Ja, een gekende locatie want hier trainde we ook met Chivas en Cenna in onze vorige class.

Op woensdagavond kwam het pleeggezin van Tazzy op bezoek. Dit waren aangename mensen. Tazzy herkende hun natuurlijk nog. Ondanks dat hij ook in een *Boarder gezin zat tijdens zijn opleiding zat. Het pleeggezin had nog enkele spulletjes voor de hond meegebracht. Ja, daar was Tazzy wel blij mee 😊. Het was in ieder geval wel een gezellige avond moet ik toegeven.

Op donderdag kwam er een cameraploeg van het één programma ‘Iedereen Beroemd’ langst dat iedere avond na het Journaal van 19u wordt uitgezonden. De opnames duurde in totaal 1u30 min. terwijl we maar 30 seconden in beeld zouden komen. Bepaalde dingen maar herhalen. Dat bracht op het einde wel wat verwarring mee voor de hond. Gelukkig stond Lore ons hier goed in bij. Morgenavond zou dit dan worden uitgezonden op tv. Het was vandaag in ieder geval wel een zeer winderige dag. Afgelopen nacht had het toch in België weer eens gestormd.

Het was al snel vrijdagmiddag en tegen de middag zouden we terug in Wilrijk zijn. Eerst natuurlijk alles inladen zoals de mand, het eten, Tazzy zijn speelgoed enz… Een hele verhuis… Natuurlijk Tazzy niet te vergeten. ’s Middags stond Manuella al een klein beetje zenuwachtig met een grote smile op ons te wachten. We werden allen verwelkomt met een warm gevoel. Lore installeerde Tazzy in huis en gaf me en Manuella nog wat extra instructies. Nu de volgende 2 dagen zal het echt een gewenning hier thuis worden zo samen met ons drieën.

In de afgelopen week hebben we ons vooral toegelegd op de basistraining tussen hond en baasje en dit vooral omdat er toch dingen veranderd waren. Gelukkig konden we even terug naar de basis gaan. Dit eigenlijk ook wel weer door de coronapandemie die nog steeds heer en meester is in België. Als er geen corona was geweest, dan hadden we de stations en het openbaar vervoer ook al meer verkend. Door dat ik deze momenteel toch maar zeer beperkt neem naar bepaalde locaties in de omgeving kan het nemen van de bus uitgesteld worden naar één van de volgende weken tijdens mijn class periode. Het nemen van de trein momenteel nog geen prioriteit omdat we nog niet naar Limburg zo meteen zullen pendelen of andere locaties waar een trein voor nodig is. Dit is een training die kan uitgesteld worden naar het voorjaar.

*Boardergezin is een gezin dat de hond na een trainingsdag opvangt in een huiselijke omgeving. Iedere avond om 16u30 wordt de hond opgehaald en iedere ochtend om 8u30 wordt de hond naar het centrum gebracht. Dit is zoals een kind naar school gaat.

Happy birthday aan de 2 gepensioneerde

Vandaag 8/1/2021 worden Chivas & Cenna 10 jaar.
In die afgelopen 10 jaar hebben wij er acht jaar van deel mogen uitmaken.
Hoe graag we vandaag nog deze speciale dag met hun hadden willen vieren, heeft het lot er anders over beslist. Maar niet getreurd, beiden honden hebben deze middag een lekkere verjaardaglunch gekregen van Joyce en Ies. Beiden hebben er dan ook lekker van genoten. Hun lunch was dan ook snel opgepeuzeld. Onze 2 gepensioneerden voelen zich op Vlieland ontzettend goed en ze zien er goed uit en genieten van hun pensioen (als we zo de berichten van iedereen horen).

We hebben hier op basis van de afgelopen 10 jaar een reportage geprobeerd te maken vanaf dat ze bij het BCG aankwamen tot nu. De verandering van een jonge hond naar een oude hond. Het heeft me bloed-zweet en tranen gekost om dit maken, maar met een voldaan gevoel kan ik dit nu dus aan jullie presenteren. En met de tijd hoop ik iemand te vinden die zo een dingen voor mij zou kunnen monteren.

Nog een gelukkige verjaardag C&C

Liefs
Phima

30-09-2021 Update van onze gepensioneerden Chivas en Cenna

Dag lieve vrienden,

onze hondjes hebben de verhuis 5 dagen geleden gemaakt naar Vlieland waar ze zich al bijna he-le-maal thuis voelen. De vrijheid die ze opeens hebben gekregen daar konden wij alleen maar van dromen. Als ex-baasjes konden wij hun dat hier in België niet geven en waar er ook geen adoptiegezin die aan dit gouden mandje zouden kunnen tippen. Als wij de reacties van iedereen horen op de foto’s en video’s die gedeeld worden door Joyce, dan geraken we meer en meer er van overtuigd dat dit de juiste beslissing was. Het wil natuurlijk niet zeggen dat wij het al vergeten zijn, maar het helpt ons wel met het te verwerken.

Iedere dag gaan Chivas en Cenna enkele keren per dag lekker wandelen op het eiland. Gisteren hadden ze zelfs een regenachtige dag en moesten ze nadien lekker afgedroogd worden. Deze ochtend hebben ze een wandeling gemaakt met een prachtige zonsopgang. Zowel de nieuwe baasjes al de honden genieten hier wel echt van. Ze laten hun neus nu toch werken met al die nieuwe geurtjes die er zijn op dat eiland. De rust die er is zonder al te veel mensen om hun heen. Zelfs bijna geen auto’s meer. Heerlijk toch?

Chivas ligt precies toch wel graag op de bank (zetel) maar Cenna niet (dat deed ze hier ook niet). Ze zoeken op hun manier nu wel contact met de baasjes. hun eetlust dat zijn ze toch in ieder geval al niet kwijt. Het eettempo is nog steeds niet veranderd. In ieder geval, ze maken het ontzettend goed in Vlieland.

Liefs van Phima

De knoop is doorgehakt

Het is wel al even bekend, maar we willen nu nog in alle rust van de laatste week van onze twee honden genieten inclusief ons logeerhondje die blijft tot volgende donderdag.

Het is definitief. Op zondag 26 september zullen we afscheid moeten nemen van onze 2 honden.

Het is zal emotioneel en heftig worden, maar de honden krijgen een gouden mandje waar ze heerlijk kunnen gaan genieten van hun wel verdiend pensioen.

De locatie is niet vlak bij de deur, maar volgens enkele dierbare vrienden is die de beste plek waar ze naartoe zouden kunnen gaan. Na acht jaar trouwe dienst en lekker bij ons gewoond te hebben wordt het tijd voor een nieuw avontuur voor Chivas en Cenna.

Het is dan ook tijd om onze fakkel door te geven aan het nieuwe adoptie gezien Joyce en Isaäc die dit zeker fantastisch gaan doen. Het is geen vaarwel, maar tot een later moment als de tijd er rijp voor is.

Treur niet lieve vrienden maar jullie kunnen de honden nog in hun eigen FB groep gaan volgen, en af en toe zal ik op onze geleidehonden blog op deze pagina ook nog updates posten voor de mensen die geen FB hebben.

Het adoptiegezin heeft ons beloofd wat foto’s en updates te posten voor de honden hun trouwe fans. Maar nu, nu gaan we nog genieten van de mooie momenten samen met onze 2 honden.