Categorie: blijdschap

Zaterdag 5 mei 2022 – Dag 2 op Vlieland

Bij de ochtendkrieken

Goeiemorgen, om half 5 werden we al gewekt door 2 blondjes. T&T sliepen gewoon bij ons in de kamer en hadden hun matje aan de kast liggen. Toch stiekem ergens in de nacht was Tripple heel stilletjes op bed gesprongen om tegen mijn benen te komen liggen. Ondanks dat ik een moeilijke slaper ben, was ik toch moe en had ik hier niets van gemerkt. Blijkbaar moest Tazzy toch zo nodig naar buiten om een boodschapje te doen dat ik maar mopperend ben opgestaan. Ach, even mijn ochtendhumeur. Blijkbaar was ook net het zonnetje wakker aan het worden in die mistige lucht. Het had afgelopen nacht goed geregend want de stenen op het terras waren nat. Na het ochtendplasje van beide honden besloten we nog een poging te doen om wat te slapen. Maar natuurlijk, zo simpel is dat allemaal niet met honden die graag dicht bij je liggen.

Ochtend

Er was geen tijd vermeld wanneer we aan de ontbijttafel werden verwacht, maar rond half negen hoorden we al gestommel in de keuken en kwam er een heerlijke geur van afbakbroodjes onze slaapkamer ingerold. Zelfs de honden werden hier vrolijk van en duwde de deur helemaal open die op een kiertje stond. Blijkbaar was het geen evidentie om de juiste temperaturen te vinden van die oven, maar gelukkig is het toch gelukt dankzij onze medebewoners. Dit hadden Philippe en ikzelf niet meer kunnen doen en 3 jaar geleden hebben we dan ook beslist dat onder ons tweeën op vakantie gaan niet meer te doen is met onze 2 blindengeleidehonden. Dat vraagt voor mij als zwaar slechtziende zoveel energie dat het op den duur geen ontspannende vakantie niet meer is.

Rondje vuurtoren

Nadat we allemaal ons buikje vol hadden gegeten, zowel mens en dier besloten we het eten nog even te laten zakken. Vandaag was het jammer genoeg geen helderblauwe dag zoals gisteren maar eerder grijs weer en een beetje mistig. Om 11u hadden we bij Joyce afgesproken om het gekende toertje rond de vuurtoren te gaan lopen. Chivas en Cenna kennen deze route en nemen ons z’n allen wel mee op sleeptouw.

In de Dorpstraat mochten de honden niet los, maar toen we op de dijk kwamen en het bekendste trapje van Vlieland passeerde mochten alle honden inclusief Lita gewoon los. Eigenlijk niet te geloven. Nog geen 50m van de Waddendijk ligt de Dorpstraat en toch was er op de dijk geen mens te bespeuren op een aantal zielen na. De honden vonden het loslopen precies wel leuk. Zowel voor T&T en Lita was het de eerste keer dat ze vrij waren. En dat we het geweten hebben. Op een gegeven moment kreeg Tripple het helemaal. Even haar emmertje leeggieten dacht ze door maar te rennen en even niet te luisteren. Door het dolle heen was ze van blijdschap. 5 minuten later keerde de rust terug en kwam ze netjes naar ons toe. Het appèl commando had hier op moment niet veel zin. Op de route moesten we ze even 1 keer vastmaken omdat we een drukkere plek op het eiland passeerde, maar gelukkig was het niet druk op moment van passeren.

De vuurtoren

We namen een andere weg naar de vuurtoren. De weg waar ook de auto’s en fietsers rijden die we niet tegenkwamen. De andere weg was een iets moeilijkere route omdat het met veel trappen was en we de harnassen niet bij hadden en het voor Chivas en Cenna ook wat te moeilijk was. Een redelijke beklimming, maar toch genoten we ervan. Tripple en Tazzy gingen hun neus vooral achterna. Zoals in het verleden merkte we toch dat Chivas nog steeds in de buurt van zijn roedel bleef en vaak liep hij vlak achter mij (Manuella). Zonder zorgen kon ik met hem wandelen, maar dat is met Tripple na 7 maanden nog niet het geval. Trouwens in België mogen de honden ook nergens loslopen en ook weer hier moeten we steeds over een paar extra ogen beschikken die de honden in de gaten kunnen houden.

Na een stevige wandeling, want de vuurtoren ligt op het hoogste punt van Vlieland was het even tijd om uit te rusten en werden er enkele mooie foto’s gemaakt van ons met de vier honden. Blond-zwart-zwart-blond. Maar om de vier honden tegelijk naar de lens te laten kijken, dat was blijkbaar niet evident. Ook werden er enkele groepsfoto’s van het hele reisgezelschap gemaakt en uiteindelijk is het gelukt om de vuurtoren er toch mee op te krijgen.

De heide

We wandelden verder naar een groot stuk heide wat erg leek op een Alpenweide volgens Joyce. Een echt stukje natuur waar het zo stil en rustig was en een plekje om tot rust te komen. Heerlijk. Blijkbaar een van de lievelingsplekjes van C&C want blijkbaar liggen hier toch heel wat dennenappels waar ze toch graag liggen op te kauwen. En dat was vandaag niet anders met die 2 zwartjes. T & T strekten liever hun pootjes door lekker heen en weer te rennen en met een stok te spelen. Zij hadden niet zoveel interesse in die dennenappels. En Lita, Lita ontdekte ook dat ze pootjes had gekregen en was ook een vrolijk hondje. Op deze manier hadden Philippe en ik haar nog niet meegemaakt. Zo levendig, zo rollenbollen op haar rug. Op den duur was het geen wit hondje meer maar was het een grijs hondje. Het was fijn om alle vijf de honden zo uitbundig te zien. Zelfs het mensenvolk voelde zich uitgelaten en zeer ontspannen.

Namiddag rusten

Toen we terug in de Dorpstraat aankwamen namen we afscheid van Joyce en de honden. C & C waren toch wel toe aan een grote rustpauze en eerlijk gezegd, ik denk wij met z’n allen ook wel. Nog even enkele boodschappen snel doen in de Spar terwijl de mannen bij de honden buiten bleven wachten. Honden niet in functie, dan mogen ze hier ook de winkel niet binnen. Bij de drogisterij van het eiland (een soort Kruidvat) hadden we Tripple mee binnen genomen en het winkelpersoneel was enthousiast om de opvolger van Chivas te ontmoeten. Lita mocht enkel op de arm mee binnen, maar normaal mocht Tripple ook niet binnen. Ik wilde haar meteen naar buiten brengen, maar het was geen probleem voor het personeel.

Namiddag besloten we de strandwandeling maar te laten voor wat het was want iedereen had wel even een dipje. Zelfs voor de eerste keer in lange tijd besloot ik (Manuella) even op bed te gaan liggen omdat ik zo uitgeput was en dat mijn energiepijl en zich het aangaven. Normaal is Philippe diegene die op bed gaat liggen maar voor een keertje heeft hij zich in de zetel gelegd om wat te rusten en de honden in de gaten te houden. Het was jammer genoeg aan de frisse kant om buiten op het terras te zitten en je kon de honden ook niet gewoon buiten laten omdat de tuin niet was afgesloten.

4 uitgeputte honden. Foto links Tazzy en Tripple. Foto midden Cenna en foto rechts Chivas

Uit eten op Vlieland

In de avond lekker gaan eten bij restaurant ‘De Lutine’. Er was een grote tafel voor ons gereserveerd waar de honden onder de tafel konden liggen. Hier waren T & T wel in werkfunctie en de route van het appartement naar het restaurant deden ze ontzettend goed. Bij Joyce en Ies werden ze wel nog even enthousiast begroet door C & C die vanavond niet meegingen omdat ze al een drukke dag hadden gehad. Strakjes na het eten zouden we hun nog wel zien.

In het restaurant was het een gezellige drukte, met momenten wel een beetje te druk omdat er nog een grote groep achter ons aan het tafelen was. Met momenten heb ik (Manuella) met toch even afgezonderd omdat het zo druk werd in mijn hoofd en ik de conversaties op den duur niet meer kon volgen. Maar wat hebben we met zijn allen wel lekker gegeten en ik moet toegeven dat ik in de avond en nacht geen buikklachten heb gehad. Ik heb volledig lactosevrij gegeten. Ter afsluiting van de avond nog een tasje thee bij Joyce en Ies gedronken en voor dat het volledig donker was keerden we terug naar het appartement. Nog even bijkletsen om dan met een goed gevoel opnieuw te gaan slapen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Vrijdag 04/05/2022 Dag 1 Vlieland

De voorbereiding

Vlieland here we come.  Rond 8u45 arriveerde R & D samen met Lita met de huurauto. We hadden een busje gehuurd om comfortabel te reizen richting Harlingen. Toch een afstand van 272 KM en dan zijn we er nog niet helemaal want dan moeten we nog eens een boottocht vandaag van 45 min doen om op Vlieland te geraken. De reistijd met de auto is ongeveer 2u41 min. Maar maak er maar ongeveer 3u van. De huurauto werd ook nog voorbereidt voor de comfortabele rit met de honden. We hadden autohoezen voorzien om de zetels en kofferruimte beschermen. Een drie kwartier later ingeladen, plasje gedaan voor mens en dier waren we klaar om te vertrekken.

Onze rit

Tijdens de rit waren er vele lage wolken. De Windmolens naast de Belgische en Nederlandse autosnelwegen verdwenen vanaf de helft uit het zicht. Enkel de beneden kant was te zien volgens de beschrijving van Diane. Philippe en Tazzy besloten helemaal op de achterste bank te gaan zitten zodat mr. Tazzy heel de rit op de zetel kon liggen. We hadden geprobeerd hem aan de voeten te laten liggen, maar Tazzy voelde zich onrustig. Eens hij dicht bij Philippe zat hoorde we hem helemaal niet meer. Ik zat met Tripple op de middelste bank en Tripple bleef tot aan de eerste en enige pitstop rustig liggen aan de voeten. Nadien wilde ze ook wel even op de zetel liggen met haar kopje op mijn schoot.  Onze reis verliep dan ook zonder obstakels en files. Het enige gekke was dat we opeens op de autosnelweg in Nederland moesten stil staan voor bruggen die opengingen om boten te laten passeren. Hoe gek is dat nu? Die Nederlanders toch é! Ik vond het best wel grappig!

We vertrokken in Antwerpen om 9u30 en kwamen in Harlingen aan op de parking om 13u30. Van de parking naar de pendelbus was het al een drukte. Mensen die persé de bus wilde halen die vertrekkensklaar stond. De mensen liepen ons net als de honden gewoon ondersteboven. Diana maakte zich even boos maar na een korte sorry liepen ze door. Conclusie: ze hebben zich voor niets afgejaagd want de buschauffeur bleef netjes wachten tot wij op de bus waren gestapt om mee te rijden. Een volle bus en iedereen droeg er geen mondmasker meer. We waren al aan het rijden toen we tot het besef kwamen dat wij zelf ook ons masker niet ophadden. Blijkbaar was die regel in Nederland al 2 weken geleden afgeschaft terwijl wij in België wel nog steeds ons mondmasker moesten dragen op het openbaar vervoer. Onze boot vertrok om 14u35 maar we waren er al om 13u50 waardoor we nog de tijd hadden om rustig te lunchen. Dat hadden we bewust niet onderweg gedaan omdat we niet wisten hoe de rest van de route dan nog zou verlopen. Tijdens het eten van onze lunch meerde de boot ook aan. Toen begon het echt te kriebelen.

Boottocht

Om 14u15 was het dus tijd voor ons om in te checken en om aan boord te gaan.  Best wel spannend voor ons want dit hadden we met Tazzy en Tripple nog niet gedaan. Het was tevens ook onze eerste uitstap met de honden.  We kozen er bewust voor om met de snelboot naar Vlieland te gaan. De naam van de boot waar mee we de overzet deden was ‘De Koegelwieck’.  Deze overtocht duurde 45 min. Ik (Manuella) had in geval van nood toch maar een reispilletje genomen. De indeling van de boot zag er eigenlijk uit als een vliegtuigindeling. 2 zitjes aan beiden zijkanten en 4 stoelen in het midden. Wij zaten op een rij met vrij veel ruimte en moesten ook een gordel net als in het vliegtuig om. Op die andere rijen was dat niet nodig. Deze boot kon 300 mensen vervoeren en onze bagage moest ook in het bagageruim.  Blijkbaar kregen we hier op de boot hetzelfde filmpje te zien wat ze ook in het vliegtuig altijd tonen met de veiligheidsmaatregelen, maar dit filmpje was aangepast aan onze boot.

De grote boot van 14u die al een half uur geleden was vertrokken en er een 1u30 min over doet, die kwamen we tijdens onze tocht nog tegen en de stroming van die grote boot werd ik toch zeker niet een beetje zeeziek. Maar met een pepermuntje kon ik het toch wat oplossen. Tazzy en Tripple genoten van een rustige overzet en ondervonden hier geen problemen mee want ze lagen rustig aan onze voeten. Naarmate we dichterbij Vlieland kwamen begon het toch wel te kriebelen bij iedereen. En zeker toen er land in zicht kwam…

De Aankomst

Omstreeks 15u15 zouden we aankomen en net zoals bij ons als bij andere passagiers was de opwinding te voelen. Ook de aankondiging van de kapitein was wel vrolijk. Dat toverde een glimlach op onze snoet. Ik zei nog tegen Diane toen we van de boot afwandelde: “Moet ik niet een SMS sturen want in die drukte gaan we ze nooit vinden!”. Diane zei dat het goed kwam en daarbij hoorde we al de ‘oh, je hebt ze toch meegebracht’. Er was afgesproken C & C thuis te laten als Joyce en Ies ons kwamen verwelkomen, maar stiekem hadden ze Chivas en Cenna toch al mee gebracht. Dat hadden wij eerlijk gezegd nu niet verwacht. Ontvangst was dan best ook wel emotioneel. Natuurlijk moesten de honden elkaar eerst begroeten. Tazzy en Tripple waren even moeilijk onder controle te houden in hun harnas, dus besloten we ze even uit te doen zodat de begroeting tussen de honden gemakkelijker verliep. Chivas zijn eerste ex-mannenbaasje die hij begroette was toch zeker niet Philippe en niet zijn ex-vrouwenbaasje. Maar dat werd wel goed gemaakt door Cenna die eerst spontaan het ex-vrouwenbaasje kwam begroeten in plaats van haar ex-mannenbaasje. Na de enthousiaste begroeting van de honden konden de mensen elkaar begroeten. Wij knuffelde Joyce natuurlijk (een uitzondering van buitenstaanders uit onze bubbel) want het was ook zo hartelijk welkom. Zelfs andere eilandbewoners en bezoekers stonden gefascineerd te kijken naar ons spektakel. Na de verwelkoming ging Joyce met ons nog mee naar het appartement. Dit was niet ver van de bootterminal, maar toch was er een taxi geregeld zodat we ons sneller zouden kunnen settelen en nog boodschappen zouden kunnen gaan doen.

Ons appartement

We hadden geluk en zullen dus in het appartement – ‘de Zandhapper’ logeren. Ieder vakantiehuis hier op Vlieland heeft wel een naam. Ons appartement voor de komende dagen was op het gelijkvloers en geschikt voor 4 pers. Er waren 2 deftige slaapkamers met 2 1 persoonsbedden, Een badkamer met bad en een toilet, een wasruimte met wasmachine en er was zelfs een stofzuiger aanwezig en een leefruimte met tv, DVD, en een keuken met koelkast en een kookfornuis. Een elektronisch kookfornuis met oven die wij zelf helaas niet konden bedienen. Het enige kleine minpuntje was dat de tuin niet was afgesloten waardoor de honden van het domein konden en we ze niet buiten konden laten of de deur konden openzetten zonder toezicht.  In het appartement lag al een lekker ‘Vlielands’ brood en een lekkere fles witte wijn.

We moesten wel voor ons eigen bad- en bedlinnen zorgen, maar deze hadden we gehuurd en dit stond bij aankomst ook aan het appartement klaar. Gelukkig maar want anders moesten we hier ook nog mee sleuren. Terwijl ik onze koffers in de slaapkamer aan het zetten was en op mijn eigen tempo de omgeving aan het verkennen was (dat doe ik altijd), had Philippe toch even een emotioneel moeilijk moment. Joyce heeft hem dan ook even getroost. In alle commotie had ik dit niet gemerkt. Tazzy en Tripple wilde ook meteen op verkenning gaan in het appartement en in de tuin. Hier had je dan wel echt een paar extra ogen nodig om die stille gasten in de gaten te houden. We hebben maar de belletjes aangedaan zodat we hun konden horen en wisten waar ze waren.

Even boodschappen doen

Nadat we even gesetteld waren nam Joyce en mij mee op sleeptouw. Ze liet ons de route naar het dorp zien en ook waar zij woonden. Even snel binnen bij Joyce om lekker in alle rust even te knuffelen met Chivas. Ach, als je dit moment krijgt moet je deze toch nemen? De heren waren in het appartement gebleven met de honden zodat wij dames, rustig even boodschappen konden gaan doen. Waardoor ik deze knuffelsessie extra had. We werden vanavond nog uitgenodigd bij Joyce en Ies om een drankje te nuttigen en rustig bij te praten. Iets om naar uit te kijken natuurlijk maar eerst even boodschappen doen bij de ‘Spar’.

Wat een drukte in die winkel! Toch maar beslist meteen ons mondmasker op te zetten. De mensen bekeken ons als buitenaardse wezens. De mensen (toeristen) denk ik vooral waren enorm gehaast en gejaagd en gaven ons niet het vakantiegevoel. We kochten het nodige voor vanavond en ook enkele dingen voor het weekend door te komen. Zo konden wij vanavond lekker eenvoudig eten en Diane en Rudi hadden lekker gekookt op dat gek fornuis.

Avondbezoekje

Om 19u30 werden we verwacht ten huize van het ‘Double C-team dat ons bij aankomst met veel likjes verwelkomde. En de baasjes waren ook blij met ons bezoekje. We hadden voor Joyce en Ies nog een mooi cadeautje voorzien, een cadeau om U tegen te zeggen. We hadden een fotoboek laten maken van de honden door de jaren heen. Een levensboek van hoe ze eruitzagen als pup en helemaal veranderde door de jaren heen dat ze bij ons waren. En natuurlijk hadden we ook een grote zak lekkernijen mee voor Chivas en Cenna waar ze zo verzot op waren. Lekkere dingen die we hun in het verleden konden geven maar die Tazzy en Tripple niet mogen eten.

Ook de kennismaking in de thuisomgeving tussen C&C met T&T verliep ontzettend goed. En dan niet te vergeten dat Lita het hondje van Rudi en Diane er ook nog bij was. Die deed wel niet zo actief mee met het geravot tussen die grote honden maar ze liet haar aanwezigheid wel opmerken. Wat werden we allen verwend met vele hondenlikjes en natuurlijk het strelen, dat mocht niet ontbreken. Chivas en Cenna kwamen nog echt tegen onze benen hangen als ze werden gestreeld en dat vond Tazzy toch niet altijd leuk. Merkte wel dat Chivas en Tripple een goede klik hadden en dat meneer zijn charmes aan het tonen was aan ons missie.

Eigenlijk was het wel een gezellige avond en ook de honden genoten van elkaars gezelschap. Dat was zo mooi om te horen, om te zien. Tegen 22u was het al vrij donker waardoor we toch wel naar ons appartement terug moesten gaan. Dommerik dat ik (Manuella) was. Ik had een zaklamp meegenomen, maar was die toch zeker niet in het appartement vergeten? Gelukkig hadden Rudi en Diane hun zaklamp op hun smartphone in gebruik genomen zodat we met zijn allen veilig van punt A naar punt B konden geraken.

Op weg naar het appartement… Hoor eens de stilte, in de verte het bruisen van de zee, gewoon zo rustgevend, zo aangenaam. In het appartement toch nog even bijpraten over onze eerste dag op Vlieland met al zijn indrukken om dan toch met een voldaan gevoel te gaan slapen. Morgen gaan we naar de vuurtoren samen met Joyce en Chivas en Cenna. En wie weet kunnen er mooie foto’s gemaakt worden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Triple of tree party

Gisteren 14/08/2022, gelukkige verjaardag aan the double T-team. Hiep hiep hoera want Tazzy en Tripple wordn vandaag 3 jaar. En aan alle genodigden een dikke merci om aanwezig te zijn op ’the tripple of tree party’.

Met een glimlach kijken we met een voldaan gevoel terug op de afgelopen uren die fantastisch waren voor mens en dier.

Ik post hierover nog een vervolg omdat ik toch wel wat te vertellen heb over deze dag.

Liefs
Phima-team

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Voorbereiding voor op reis te gaan.

Op reis gaan

Op reis gaan treft elke keer toch een goede voorbereiding. Dagen ben je er al mee bezig. Wat heb jezelf nodig, welk weer gaat het worden, welke kleren neem je mee en hoeveel? Keuzestress is soms wel enorm. Zeker als vrouw. Jammer genoeg ben ik één van die vrouwen met keuzestress waardoor ik vaak véél te veel mee neem op reis! Al maar goed dat je dan een partner hebt die dan even doodleuk zegt: “Teveel meenemen is voor niets nodig, er is een wasmachine en desnoods vragen we Joyce even om hulp. Er zijn nog steeds winkels genoeg die het hoogst nodige in huis hebben.

Neem je dan nog 2 honden mee met speciale zorgen? Ja, dan heb je die stress er ook nog eens bij. Afwegen van zakjes hondeneten voor de komende 5 dagen. Hopen dat je alles in één kleine koffer krijgt. 2 veldbedjes nog meenemen waar ze comfortabel op kunnen slapen. Extra hondendeken voor het geval en 2 hondenhanddoeken.

Daar sta je dan met 2 koffers gevuld. De kleine trolley gevuld met alles voor de honden en de grote trolley gevuld voor ons. Voor de veiligheid namen we ook onze kleine kruimeldief mee, want met die vele hondenharen! We wisten niet of er een stofzuiger aanwezig was in het appartement. Ons kennende wilden we het toch graag bij vertrek netjes achterlaten ook al moesten we toch 50€ schoonmaakkosten betalen.

Gepakt en gezakt waren we klaar. Klaar voor een uitdagend, spannend en emotioneel avontuur. We onze rugzak ook nog mee met daar onze persoonlijke spullen in omdat op de boot we onze koffer niet bij ons konden houden en een hapje en drankje voor onderweg voor mens en dier, dat is toch handig als je dit dicht bij je hebt.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Update Vlieland

Update van Chivas en Cenna

Dag lieve lezers,

Eerlijk gezegd weet ik niet of de feest van de arbeid op Vlieland ook gevierd wordt, maar het is in ieder geval er ook zondag en ik denk op veel plaatsen in de wereld dat zondag wel een algemene rustdag is.

Ook nog even een update vanuit Vlieland. Het leven als gepensioneerde hond op Vlieland is zalig! Zeker als je bij Joyce en Ies mag wonen. Zij die zoveel tijd vrij maken om voor C & C te zorgen. Er elke dag mee gaan wandelen en de tijd van hun leven geven. Wat wil je nog meer!

En ja hoor! Eindelijk mogen we het van de daken schreeuwen, maar langzaam mogen wij nu beginnen met aftellen want a.s. vrijdag reizen wij naar Vlieland af om waar te nemen hoe mooi Chivas en Cenna hun pensioen nu eigenlijk is. We kijken er in ieder geval al naar uit.

Internationale dag van de geleidehond

iedere laatste woensdag van april is het de Internationale Dag van de Geleidehond. Je weet wel, die trouwe en

 slimme viervoeters die blinden en slechtzienden van hot naar her weten te brengen zonder dat zij tegen paaltjes en bankjes op knallen. En ja, hier hebben wij er ook zo een twee rondlopen die ons van hot naar her brengen.  Best wel handig zo een blindengeleidehond, want lopen zonder iets te zien is een rotklus. Blindengeleidehonden maken ons leven dan ook veel simpeler en productiever, en daarvoor mogen we die dieren best eens bedanken.

Het is een Dag die puur bedoeld is om geleidehonden even te bedanken voor hun harde werk en hun onmisbaarheid in onze samenleving. Dus als je een blindengeleidehond in je buurt kent net als het baasje, weet dan dat de meeste baasjes hun geleidehond al extra verwennen die dag. Sta er dan even bij stil wat een enorme waarde deze geleidehonden hebben voor hun baasje om van punt A naar punt B te gaan.  

De Dag van de Geleidehond is in het leven geroepen door de Royal Society for the Blind Guide Dog (uit Engeland. Eigenlijk is dit wel goed dat het in het leven is geroepen. Iedere dag plaatsen ze wel iets of iemand in de bloemen: ‘dag van het kind’, “dag van de armoede’, ‘dag van de vrede’, dus waarom geen ‘dag van de geleidehond’. En nee, deze dag is voor ons net als een andere dag in het jaar. Je geleidehond moet je iedere dag verwennen, iedere dag bedanken als deze jou van hot naar her heeft begeleidt.

Django (Manuella) blindengeleidehond van 2007 tot 2013
Chivas (Manuella) links en Cenna (Philippe) rechts. Beiden blindengeleidehond tussen 2014 en 2021
Tazzy (Philippe) links en Tripple (Manuella) rechts. onze blindengeleidehonden vanaf november 2021 tot op heden.

Paaszondag

Opnieuw een feestje

Wat een avontuurlijke dag werd het vandaag. Vandaag kwamen we met zijn allen samen bij Philippe zijn ouders om samen te zijn. Wij met de honden, Sophie met haar gezin en natuurlijk mijn ouders. Dat hebben we toch wel gemist moet ik toegeven. Oké, het is altijd wel een drukte met veel prikkels, maar toch… het samen zijn met de familie is voor ons ook wel belangrijk. En zeker als je omringd wordt door de kleine simpele dingen van het leven waaronder het geven, het delen en nemen van de vriendschap en liefde. En dat je aanvaardt wordt zoals je echt bent. Daar draait het samenzijn tijdens zo een feesten toch ook om?

Vandaag was het niet anders en vierden wij ook het Paasfeest. De paashaas had net voor de komst van de kinderen nog de chocolade eieren verstopt en het was grappig hoe de paashaas in de tuin rondhuppelde. Sssttt! Dat mogen wij niet tegen onze jonge lezers vertellen, maar we hebben ze wel gezien of beter gezegd gehoord. Al maar goed dat de kinderen in aantocht waren want de chocolade begon al redelijk snel te smelten.

De honden

Ja, ook de honden hebben de paashaas zien rondhuppelen en zaten in de kleine weide die er altijd wel is voorzien voor elke hond die er was. Likkebaardend zaten Tazzy & Tripple aan de omheining te wachten om eruit te mogen en vooral Tripple was niet gelukkig met deze situatie dat ze in de weide zat. We hadden haar eigenlijk nog niet zo horen piepen, maar voor alles is een eerste keer. Tazzy & Tripple, jullie zullen nog geduld moeten hebben tot de tuin chocoladevrij is voor dat jullie mogen komen. Gelukkig was er in de weide ook wel schaduw voorzien waar de honden toch konden gaan liggen. Maar denk je nu dat ze dat deden? Nee hoor! Ze zaten liever te zeuren aan de omheining om eruit te mogen. Natuurlijk moesten de honden wachten tot de tuin chocoladevrij was en dat alles was opgeruimd want chocolade is giftig voor een hond.

Allerlei lekkernijen

Uiteindelijk besloten we de honden toch nog even te laten wachten want oma had toch enkele lekkernijen voorzien. Warme en koude hapjes en ook opa had zijn lekkere frietjes weer gebakken. Dus tussen het terras en in de keuken was het dus even veel te druk en ook niet veilig voor de honden of ons. Het was dan beter om nog even te blijven in de weide. Toch hadden de kinderen geen geduld meer en wilde ze gaan spelen, gaan knuffelen met de honden tussen het eten door. Ja kinderen hebben niet altijd een zittende poep om rustig te blijven zitten tijdens het eten. De kinderen kwamen vragen of ze met de honden mochten gaan spelen. Dat was voor ons wel even een spannend moment want hoe zouden de honden nu reageren op de kinderen zonder aan de riem te hangen en zonder een Bench. Ze hadden elkaar bij kerstmis al ontmoet maar toen zaten de honden rusten in de Bench. We zullen dus zien wat er gaat gebeuren.

De honden en kinderen tezamen.

Ach, uiteindelijk de zorgen die we hadden was helemaal nergens voor nodig. De beiden honden waren tegenover de kinderen véél voorzichtiger dan tegenover ons als volwassenen. Natuurlijk waren T & T wel enthousiast en wilde ze spelen en knuffelen, maar ze waren wel heel rustig en tastte de grenzen af van hoe veilig het was om te spelen met de kinderen. Dat is eigenlijk toch wel knap want Chivas en Cenna deden dat ook. Ze waren ook altijd voorzichtiger met kinderen dan met volwassenen.

Alles verliep goed en nadat we hadden gedaan met eten mochten de honden uit de weide om tegen iedereen een goedendag te kunnen gaan zeggen en op verkenning te gaan samen met de kinderen die dat natuurlijk geweldig vonden.

Voetbal

Op een gegeven moment besloten de kinderen te gaan voetballen al moesten ze voorzichtig zijn met Loïc zijn enkel, maar ook hijzelf had wel zin om te sjotten. Met hun mooie paaskleren voetballen maar. Zelfs de meisjes deden mee en natuurlijk vonden de beiden honden dit geweldig. Het was een voorzichtige voetbalwedstrijd waarbij eigenlijk de honden maar moesten proberen te bal te vangen en dat was wel leuk om te zien. Tripple heeft precies wel wat voetbaltalent want ging één van de meisjes eens even tackelen om de bal te hebben. Gelukkig werd de bal niet kapot gebeten. Daar waren wij al blij om.

Een zaligheid om hier van mee te kunnen genieten. Op een mooie zonnige lentedag samen met je familie doorbrengen met spelende kinderen en honden die goed overeen komen. Wat moet een mens nog meer hebben? Dit maakt ons al gelukkig omdat dit iets simpel en kleins is en wat voor ons enorm waardevol is. Helaas komen aan mooie liedjes ook een einde en moesten wij rekening houdend met het openbaar vervoer de bus op tijd naar huis nemen. Besloten de bus van kwart voor acht te nemen want zo waren we nog net voor het donker thuis. Ja, in Antwerpen heb je de luxe om de bus om 22u nog te nemen maar liefst niet in het donker. Beiden honden hadden een stevig staptempo voorzien waardoor we de bus nog tijdig haalde. Ook de route naar huis was vlotjes verlopen waardoor we met zijn allen met een voldaan gevoel ons dag konden beëindigen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Stille zaterdag

Paasweekend, Stille zaterdag dat Goede vrijdag opvolgt en de dag voor het Paasfeest. Je zou denken stille zaterdag, een rustige relaxte zaterdag? Nee, ook dit jaar, het 2de jaar op rij al was het ten huize ‘The Double T-team’ niet zo rustig.

Vorig jaar

Gelukkig waren het nu hele andere omstandigheden dan vorig jaar. Toen werden we geconfronteerd met het overlijden van een buurman waardoor er een enorme drukte in het appartementsgebouw was van ambulanciers, politie, parket, begrafenisondernemer. Een drukte die wij allen konden horen. Gelukkig hadden Chivas en Cenna er toen geen last van en gingen ze ook niet constant blaffen. Chivas heeft wel eens 2 keer kort gereageerd, maar toen hadden we ze uiteindelijk ook maar in de bureau gelegd. Dat was een jaar geleden.  was het een andere drukte want morgen hadden we ons eerste buitenhuisfeestje en we wilden toch dat de honden er picobello uit zouden zien.

Borstelen maar…

We besloten dus T & T een grondige borstelbeurt te geven zodat ze er werkelijk picobello uit zouden zien want ze verliezen beiden toch wel veel haar. Zoals met Chivas en Cenna op de grond zitten om hun uitgebreid te borstelen, dat zag Manuella niet meer zitten dus gebruikten we de massagetafel die we hier hebben staan. Ooit hoopte Manuella haar dromen om kinesist te worden waar te maken, maar het lot heeft anders beslist waardoor de massagetafel eigenlijk niet meer wordt gebruikt. Manuella wil nu graag een trimtafel kopen waardoor het borstelen dan gemakkelijker zal zijn want om een bepaalde reden hebben de honden niet graag dat ik de honden borstel. Dus een trimtafel mag er wel komen, maar dan moet eerst de massagetafel worden verkocht of weggegeven worden.

We maakte er een doggytime van door samen met ons twee de beiden honden uitgebreid te borstelen. Ikzelf hield de honden vast terwijl ze op de tafel zaten en Manuella was ze dan aan het borstelen. Als de billen moesten geborsteld worden gingen zowel Tazzy als Tripple erbij zitten waardoor het voor Manuella dan niet zo gemakkelijk was. Ik was vandaag een goede assistent om de honden in rechtstaande houding vast te houden waardoor de billen en de achterzijde goed geborsteld konden worden. We merkten wel dat het borstelen na 45 min. bij beiden honden wat ging vervelen en dat ze er geen goesting meer in hadden. Natuurlijk als man kan ik dat begrijpen want als ik naar de kapper moet, dan heb ik ook niet graag dat ze lang aan mijn kapsel bezig zijn (een echt kapsel heb ik toch niet meer want heb niet meer al teveel haren). Uiteindelijk zijn we aan beiden honden toch wel een 2u bezig geweest en waren we zelf ook wel blij dat het voorbij was. De honden zien er picobello uit voor morgen en wij zelf zien er na een opfrisbeurt ook weer picobello uit en klaar om morgen naar ons buitenhuisfeestje te gaan.

Bezoek uit Limburg

Limburg

Daar is mijn vaderland,
Limburgs dierbaar oord!
Daar is mijn vaderland,
Limburgs dierbaar oord!

Bronvermelding: https://www.limburg.be/Limburg/overlimburg/Geschiedenis/Limburgs-volkslied.html

Als Limburgse mag ik toch trots zijn waar ik nu sta in mijn leven. Zo fier op mijn roots, op mezelf en vandaag kan en mag ik mijn Limburgse gastvrijheid nog eens tentoon stellen. Toch is het wel te merken dat ik mijn band met Limburg aan het verliezen ben. Hoe erg dit ook klinkt, hoe pijnlijk het ook aanvoelt, dat is best wel een heftige confrontatie. Het draadje dat mij nog verbind met Limburg is nu toch wel flinterdun aan het worden.

Gelukkig is er nog een kleine connectiviteit met Limburg die me toch de kracht en energie geeft om te blijven hopen en geloven in het goede van andere mensen. Toch stel ik me vaak de vraag af of het nog wel zin heeft dat ik blijf hopen, terwijl ik vaak teleurstellingen moet verwerken die mijn energiepijl de grond inboren. Wordt het niet tijd mijn eigen raad eens op te volgen en dingen los te laten waar ik toch niets aan kan veranderen? Wordt het niet tijd om te genieten van wat er wel waarde geeft aan mijn leven in plaats van mij te blijven pijnigen? Ik denk dat het tijd wordt om een andere weg in te slaan en het negatieve achterwege te laten.

Leuk bezoek

Maar vandaag werden we opgevrolijkt door leuk bezoek uit Limburg. Toch positieve noot vanuit Limburg. Mijn papa & Hilde kwamen vandaag op bezoek en deze keer was het niet om samen boodschappen te gaan doen in de ‘ALDI’ of weet-ik-veel-waar, maar vandaag was het een uitgebreidere kennismaking met T&T. Bij hun vorig bezoek (kerstmis) was dit iets moeilijker omdat we de eettafel hadden gedekt voor 6p. en dat we ook een lange tafel bij moesten bijzetten om ons kerstbuffet te kunnen uitzetten. En natuurlijk, iedereen was feestelijk gekleed en met dat enthousiast begroeten van T&T zou dat niet goed komen vreesden we.  Maar vandaag was dat helemaal anders

Enthousiasme van de honden

Bij het binnenkomen van papa en Hilde hadden we de honden even in de bureau gezet. T&T waren wel ongeduldig en moeten hun uitgebreid laten horen. Gelukkig hadden we nu een hoger veiligheidspoortje voorzien waardoor Tazzy niet meer erover kan springen en gelukkig heeft hij het tot nu toe niet meer gedaan. Ach, het enthousiasme van die 2 toch ook. Er zijn niet veel mensen die de honden echt kunnen negeren tot ze rustig zijn. Ze werden begroet door ons bezoek en als ze rustig bleven wachten werden ze gestreeld, maar als ze tegen het poortje sprongen dan hield het strelen op.

Nadat de kalmte een beetje teruggekeerd was en we dachten dat T&T ook helemaal gekalmeerd waren, gingen we met zijn allen naar de tuin waar T&T even uitgebreider zonder tussenpoortje kennis konden maken. Dat verliep ook redelijk goed buiten dat ze nog graag opspringen. Iedereen zegt wel dat we dit moeten afleren, maar op 4 maanden dit afleren met alles wat we in de afgelopen maanden al hebben geleerd en ontdekt? Ja, dat is niet altijd even simpel. Zeker met zo een kangoeroe als Tazzy is dit geen evidentie en zeker niet als hij zo onverwacht opspringt en je het in ons geval niet meteen zien aankomen. Tripple daar en tegenover springt wel minder, maar is dan weer een hond met een zeer actieve tong. Een tong die ze niet altijd onder controle kan houden.

Na de uitgebreide interessante kennismaking werd het nog een gezellige middag met ons bezoek uit Limburg. De honden hebben zich voorbeeldig gedragen en toen we even het huis uitgingen om een hapje te eten, lagen zij gewoon rustig in de bureau op hun nestje.     

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

1-03-2022 Tazzy een dagje verlof

Manuella telewerk

Het is nog te snel om de honden al meer dan 4u alleen te laten. Philippe was vandaag zonder Tazzy naar BASF want had enkele vergaderingen opstaan en dan kon hij maar heel korte periodes naar buiten met de hond. En dan nog al die bouwwerken op de wandelroute in de komende week. Dat zou het allemaal niet zo eenvoudig maken voor Philippe. Daarom besloot ik (Manuella) vandaag van thuis uit te werken voor enkele uurtjes. Zo zaten de honden niet meteen te lang alleen. Bedoeling is dat het natuurlijk wel eens zou kunnen, maar als we het kunnen beperken? Tijdens mijn werk waren beiden honden ontzettend rustig en had ik er geen last van.

Na mijn werk

Gelukkig was het niet al te vies weer buiten en besloot ik beiden honden even een snelle borstelbeurt te geven. Het is echt geen voordeel om op de grond te gaan zitten om ze te borstelen want dan ben ik zo wit als een sneeuwman omdat de honden veel haren verliezen en het is ook niet meer comfortabel om op de grond te zitten. Jammer genoeg zit Tazzy niet lang stil op de tafel waardoor het niet makkelijk is om hem te borstelen en ook ikzelf 28 kilo opnemen, dat begint toch wel zwaar te worden. Na hun borstelbeurt werden beiden honden beloond met hun kong gevuld met wortelen.

Philippe komt thuis

In de namiddag nog even gespeeld met de honden en toen was het tijd om te gaan rusten op hun troon. Naarmate we de late namiddag naderde, dacht Tazzy ook er het zijne van. Om 17u15 al aandacht komen vragen voor zijn eten. Maar Tazzy toch? Je weet toch dat je moet wachten tot na 18u. Philippe had vandaag geen file (voor een keertje) en was dan redelijk op tijd thuis. Hij kwam om 18:05 dan ook binnen gewandeld. Denk je nu echt dat Tazzy zijn baasje begroette? Nee hoor! Die gevulde etensbak op het aanrecht die al klaarstond, die was interessanter. Hij zou zijn baasje nog omver lopen om geen enkel korreltje te moeten missen. Zelf Tripple was meer geïnteresseerd in haar eten. Dan zijn het toch precies wel echte labradors?

Uiteindelijk als het buikje gevuld was van de beiden honden werd Philippe pas begroet.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.