Tag: onzeblindengeleidehondenblog

28-02-2022, wat vliegt de tijd

Wat vliegt de tijd!

Het is toch niet te geloven. Letterlijk, maar ook figuurlijk vliegt de tijd wel voorbij. Je hebt nog niet de tijd om op het einde van de avond even rustig na te genieten van de dag die net gepasseerd is. De tijd, die trekt zich nergens iets van aan en blijft maar doorlopen. Soms lijkt het echt of we met die opgelegde 24u die ieder van ons ter beschikking heeft, niet toe komen. Het gejaagde leven dat wij voor corona hadden lijkt langzaam terug mee bezit te nemen van ons, hoe hard we ons er ook tegen verzetten. De algemene maatschappij leeft gejaagd. Als stadsmens moet je mee in het snelle leven.  Soms zou ik de tijd een halt willen toeroepen zodat de tijd rustig voorbij zou gaan, maar helaas bestaat die oplossing niet.

Het was dus wel een goede bewuste keuze geweest om toch wat te leven met de voet op de levensrem. Het gejaagde stresserende leven niet helemaal toe te laten in ons leven. Gewoon er op letten dat we nu met de honden alles op een rustigere tempo kunnen doen. Je merkt natuurlijk wel een enorm verschil tegenover de opleidingsfase en de eerste maanden van Chivas en Cenna bij ons. Zij waren genoodzaakt om tijdens de Class en de postclass alles te leren met ons waardoor we ook veel sneller meekonden in de maatschappij. Met Tazzy en Tripple is het wat anders omdat onze class aangepast werd in functie van de covid maatregelen die er heerste tussen oktober 2021 en nu vandaag. Momenteel hebben we nog maar een kleine regio verkent met de honden, maar het is de bedoeling om onze grenzen snel te kunnen verleggen.

De tijd… Daar gaan we weer… Gejaagd door de tijd die maar wil dat wij vooruit gaat!

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

27-02-2022 Naar Neerlandpark

Wat moet een mens nog meer hebben? Zondagochtend, stralend zonnetje, helderblauwe lucht en 11 graden. Ideaal wandelweer en jep, daar hebben we ook gebruik van gemaakt. Na het ontbijt de honden in hun in getuigd om samen op pad te gaan. Vandaag een niet al te verre bestemming en besloten we naar de losloopweide op Neerlandpark te gaan. Een losloopweide meet een vijver die Tripple toch wel plezant vindt.

aan het begin van het  park deden we het harnas uit maar wandelde wel met de gentle-leader aan. We kiezen er bewust voor om de gentle-leader aan te laten zodat de honden er ook wat van genieten net als wij en dat ze niet al hun krachten gebruiken om vooruit te komen. Als vrije hond zijn het 2 sterke beesten. Met gentle-leader aan kunnen we dus ook genieten van de wandeling op bekend terrein.

Aangekomen aan de losloopweide die vrij modderig is, mochten ze binnen de weide gaan rennen. Gelukkig dat we een broek en jas aanhadden die hiertegen konden. Manuella heeft zich uiteindelijk ook een werkbroek gekocht zoals ik en die kan dan lekker vuil worden. En als we dan toch ergens binnen moeten na onze wandeling zoals bijvoorbeeld bij mijn ouders, dan kunnen we de broek uitdoen net als de schoenen. Zo blijft het altijd proper voor iedereen. De honden gingen er dan ook meteen vandoor toen ze los mochten. Wij besloten ons op een veilig plekje op een bank te zetten want op deze losloopweide zijn wel enorme diepe graafkuilen.

De honden renden achter elkaar aan en begonnen aan alles te snuffelen en opeens, opeens hoorde we een plons. Ons Tripple zat toch zeker niet in de vijver. En er maar door rennen. Tazzy was er ook wel in de buurt te vinden maar is niet zo een waterkieken als zijn zusje. Manuelle besloot eens aan de vijver te gaan zien maar ze moest voetje per voetje zetten om veilig aan de vijver te geraken met die kuilen. Ze zei al dat ze toch volgende keer haar stok gaat meenemen om een veiliger gevoel te hebben. Ze vertelde dat Tripple rondjes aan het rennen was en dat ze het leuk vond. We hadden beiden honden belletjes aangedaan zodat we steeds konden horen waar ze waren.

Ze hebben zeker 40 min. kunnen rennen en Manuella heeft geprobeerd enkele mooie foto’s te maken. Of ze gelukt zijn weten we niet. Foto’s maken door een blinde, ja hoor, het kan wel want kennen nog blinde mensen die foto’s maken maar natuurlijk is er dan visuele controle nodig achteraf om te zien of de foto’s goed zijn. Meestal zetten we de foto’s wel online, ook al zijn ze mislukt. Er was nog iemand op de losloopweide gekomen, ook een labrador en dat was een echte zwemmer want die ging de bal van zijn baasje toch wel even halen. Tripple waagde het er toch maar niet op om zo diep in het water te gaan wat natuurlijk voor ons een zegen is want dat is niet de bedoeling dat ze echt gaan zwemmen want in geval van, moeten wij hun ook kunnen redden natuurlijk.

In ieder geval na het rennen op de losloopweide wandelde we op een rustig tempo terug naar de ingang van het park waar we de harnassen weer aandeden zodat de honden ons veilig naar huis konden leiden. Voldaan genoten de honden van een rustige namiddag op hun favoriete plekjes in huis.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

25-02-2022 Kinderhekje in de bureau

Kinderhekje

Het is toch niet waar zeker! Het is nu al de 4de keer dat Tazzy over ons kinderhekje springt. Deze keer omdat Diane binnenkwam. Natuurlijk moet hij zijn volk kunnen gaan begroeten, maar het is niet de bedoeling om over het hekje te springen. Dat hekje staat er al zeker 7 jaar en Chivas en Cenna hebben gelukkig er nooit overgesprongen, die hadden ook een andere lichaamsbouw dan Tazzy en Tripple. Tripple doet dit gelukkig ook niet!

Tazzy toch! Dit is wel niet de bedoeling é dat je hierover gaat springen. Het hekje staat er niet voor niks. We zijn dus maar tot de conclusie gekomen dat we dus strakjes nog even op zoek moeten gaan naar een ander en hoger veiligheidshekje dat we in de plaats kunnen monteren.  

Toch niet zo simpel

Blijkbaar toch niet zo evident om een goed hekje te vinden. Verschillende prijs en kwaliteitscategorieën en dan ook nog eens de meeste websites die niet eens toegankelijk zijn om goede en duidelijke informatie te vinden. Toch wel verschrikkelijk. Belangrijk is toch dat je een goed hekje koopt é. Uiteindelijk via www.bol.com een geschikt hekje van 105cm hoog gevonden die eenvoudig te monteren is tussen de deurposten en waar je niet moet gaan boren in de deurstijlen. En de reviews van dit hekje waren zeer lovend. Alleen jammer dat het aan de hoge prijs was. Laten we dus hopen dat het zijn 100€ dan ook waard is.

We hebben dan het hekje besteld en volgende week donderdag zou het dan geleverd worden.
Ja, Tazzy gedaan met het erover springen. Ook jij moet leren wachten in de bureau net als je zusje.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

22-02-2022 Toch niet te geloven

Tripple heeft een schaap

Toen Tripple hier in november aankwam had ze een knuffelschaapje meegekregen dat ze al vanaf puppy overal met zich meedroeg. Chantal had al 1x het schaapje vervangen in de tussentijd en tot op de dag van vandaag loopt Tripple er nog steeds mee rond. Ik heb voor haar zelfs een 2de schaapje besteld dat ik gelukkig nog via www.bol.com kon kopen. Ik had deze mee genomen naar het werk maar we merkte enkele dagen geleden dat Tazzy haar schaap thuis had gepikt. Dus we besloten er eentje bij te bestellen.

Niet te geloven

Toen het 3de schaapje dan werd geleverd en we het gaven aan Tazzy, liep hij er meteen mee weg. Hij was er meteen aan verkocht. Afgeven stond niet in zijn woordenboek en als de zus dit nieuwe schaapje wilde hebben, kreeg ze het niet te pakken.

Zoveel emoties😥

Dit bericht is op een later moment geschreven.

Afgelopen nacht

De storm die gisterenavond aanwakkerde en vannacht zo aanwezig was, had blijkbaar ook een naam. ‘Dudley’ was de naam van deze storm. Ikzelf (Manuella) hou helemaal niet van zo een weer in de nacht want dan slaap ik altijd zeer onrustig. Dat was dus afgelopen nacht in een vreemd bed op een vreemde locatie niet anders. Al maar goed dat ik nog een extra dekentje bij had waar Tripple op kon liggen. Normaal mag de hond niet bij ons op bed, maar vannacht gaf het me zo een veilig gevoel dat er iets warms tegen mijn benen lag. En Tripple, ja die heeft er volgens mij ook wel van genoten. Ze heeft geen krimp gegeven terwijl ze in de zetel niet stil kan liggen. Philippe en Tazzy lagen in een andere slaapkamer en hebben ook goed geslapen. Philippe heeft van de storm niks geweten maar wel van de natuurlijke wekker (de haan) die weer vroeg ging kraaien en zich niets aantrok van de wind. Van die kraaiende haan, daar heb ik dan weer niets van gehoord.

Cardioloog

Na het ontbijt vertrokken we samen met Ellis richting Stavelot in de Ardennen. Het BCG werkt samen met deze cardiologe die zeer gekend. Omdat Tazzy & Tripple vanaf puppy zijnde er al in opvolging is, wil het BCG dit zo behouden. Dat wil dus voor ons zeggen dat we elke keer een enorme verplaatsing hiervoor zullen moeten doen. Een verplaatsing waarin we ons maar voor de helft op zelfstandige basis kunnen verplaatsen en waarin de andere helft met hulp van derden zal moeten gebeuren.  Het is vanuit Tongeren toch een klein uurtje rijden richting Stavelot.

We dachten eerlijk gezegd dat het wel een grote dierenartsenpraktijk zou zijn omdat het toch een gekende cardiologe was, maar dat was toch even teleurstellend. Je kan er al niet met de bus geraken en dan was het precies nog zo klein. Bij beiden honden duurde het onderzoek toch ongeveer 30 min. en werd het hart van verschillende kanten bekeken en moesten de honden op hun zijflank liggen. De cardiologe had bij beide honden ook 2 plekjes kaalgeschoren om met de echografie beter te kunnen kijken naar het hart. Voor beiden honden zag het er toch wel zeer positief uit.

Tazzy à 28.5 kg à hartslag 94 à mag zeker niet verdikken en mag van 4 cardiosupplementen naar 2 cardiosupplementen gaan. 1 in de ochtend en 1 in de avond bij het eten. Binnen 6 maand terug op controle. Voeding kon met de tijd misschien veranderd worden omdat daar over werd gesproken. Tazzy krijgt momenteel ‘Hill’s Prescription I/D (i/d) Sensitive Digestive Care hondenvoer met ei & rijst’, redelijk speciaal dierenvoeding dat je niet zomaar overal kan kopen.

Tripple à 23.8 kg à hartslag 72 à iets actiever en fitter dan de broer en mag ook niet verdikken. Haar hartsupplementen mag ze niet afbouwen en zal vermoedelijk ook levenslang blijven. Binnen 6 maand samen met de broer nog een controle. Tripple mag van supplementen en hondenvoeding niet veranderen. Zij krijgt nu ‘Trovet Hypoallergenic Paard HPD Hond 10kg’. In begin zei ik (Manuella) nog tegen de dierenarts van het BCG, moet ze nu echt paard eten? Uiteindelijk als paardenliefhebber vind ik dit erg dat dit dier in de voedingsindustrie terecht komt, maar zolang ik het niet moet eten. Blijkbaar is dit heel mager vlees en gezond. Tripple is hier op verschillende manieren toch mee geholpen en daarom mag het niet veranderd worden.

Terug thuis

De laatste 24 uren waren best wel emotionele en vermoeiende uren geweest voor ons. Vooral voor mij (Manuella). Weinig slaap, het afscheid van mijn bomma, het bezoek aan de cardioloog en dat alles in een tijdspanne van 24u. Best toch wel heftig en niet te onderschatten. Natuurlijk waren we blij dat de uitslag van Tazzy & Tripple bij de cardioloog zo positief waren. Toch voelde ik me een beetje emotioneel. Vermoedelijk door alle omstandigheden die op me af waren gekomen en het verdriet dat ik opkropte in het bijzijn van anderen.

We werden door Ellis dan ook terug thuis netjes afgezet waarvoor we haar uitvoerig bedankten. Uiteindelijk toch wel een enorme verplaatsing. Ze zou dus nu ook onze vraag doorgeven aan de trainers van het BCG om de volgende stap in te plannen. Het oefenen van het in- en uitstappen van de trein. Dat was voor de trainers toch ook wel belangrijk dat we het de eerste keer onder supervisie van hun zouden doen. Zo leren wij meteen de juiste methode met deze 2 nieuwe honden. Vermoedelijk zal het niet zo anders zijn als met Chivas en Cenna, maar toch. Iedere hond is anders en heeft het ook anders opgepikt. We horen dus wel wanneer we een afspraak kunnen inplannen voor onze volgende fase van de training.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Drukke dag voor de boeg

In de ochtend

Deze ochtend pikte het toch een beetje om op te staan om 6u. Nee, de zin en fit waren er even niet. Je kan zo van die  hebben dat je nergens zin in hebt en vandaag was het zo een dagje. Gisterenavond lagen we ook al niet al te vroeg in ons bedje na toch wel een emotionele avond. Afscheid nemen van iemand die je geliefd was, dat is echt niet leuk! Mijn kopje laten hangen heeft toch geen zin en mijn bomma zou ook niet willen dat we de hele dag zouden zitten treuren, dus om 6u opgestaan en met Tripple vol goede moed naar mijn werk.

Drukte op de bus

S’ Middags was het toch best druk op de bus van 11u53 (deze keer toch). Ik neem op woensdag altijd deze bus om eigenlijk juist thuis te zijn voor dat de jeugd de bus neemt naar huis. Bijna alle zitplaatsen waren bezet en er stond ook niemand recht voor ons. Zelfs de jeugd op de klapstoeltjes niet. Uiteindelijk heb ik me langst iemand gezet die haar handtas langst haar had gezet en precies niet zo gelukkig was dat ik er kwam zitten. Tja, respect is tegenwoordig bij de mensen ver te zoeken. Mij is er altijd geleerd dat ik moet rechtstaan voor een oudere persoon, invalide persoon of zwangere dame, maar op de dag doe ik dit ook niet meer want ik ben zelf ook invalide. Oké, begrijp wel dat iedereen betaald om te zitten in de bus, maar respect is toch ook iets kleins.

Thuis gekomen snel wat eten en ons koffertje voor 1 nacht van huis klaar maken. Halve koffer voor ons en een halve koffer voor de honden. Ja zo een koffer dat je gebruikt voor de handbagage. Vannacht gaan we een nachtje met de honden slapen in Tongeren omdat we morgen een heftige dag voor de boeg hebben.  Wat gaat het geven als Ellis om 13u30 zal aanbellen?

Ellis

En ja hoor! Zoals we al dachten waren beide honden gewoon door het dolle heen toen ze Ellis nog maar hoorden en zagen binnenkomen. Dat was met Chivas en Cenna ook zo. Ellis is eigenlijk de conciërge van het BCG en zorgt ook met enorm veel liefde voor iedere hond die in het BCG zit. Tazzy was zelfs zo ongeduldig dat hij niet meer kon wachten dat wij het poortje zouden opendoen. Hij besloot er maar over te springen om zo sneller Ellis te kunnen gaan begroeten. Hum ja, Tazzy? Geen goede punten, want dat wil dus zeggen dat we opnieuw een investering moeten doen voor een hoger veiligheidspoortje te zetten. En Tripple, die sprong daar niet over, maar liet zich op een andere manier wel horen. Ze stond de dansen achter het poortje op 2 pootjes met een zeer bewegelijke staart, en ze liet zich ook wel horen door te blaffen en te piepen. Met haar schaapje spurtte ze naar Ellis voor haar knuffelmoment. Alleen jammer dat ze nog zo vaak opspringt en zeker bij een zeer gekende persoon voor haar. Toen de rust eindelijk terug keerde in huis, kon Ellis de honden in de bus zetten om vervolgens samen met ons naar Tongeren te rijden.

Het BCG

Gelukkig verliep de rit via Brussel naar Tongeren zonder fille. Als we via de E313 via Hasselt hadden gereden, dan hadden gegarandeerd prijs. Rijden naar Limburg via de E313, dat is altijd miserie. Is het niet door een ongeval dan is het door wegenwerken.  Eigenlijk toch wel een beetje spannend deze uitstap. Voor Philippe was het niet meer nieuw want hij had in oktober 2021 er nog 1 week gelogeerd voor zijn class met Tazzy. Maar voor mij (Manuella), was het toch wel spannend. Ik was nog maar 2x in het centrum geweest als bezoekster en mijn class met Tripple was gewoon thuis.

Aangekomen in Tongeren wisten beiden honden al meteen waar ze waren. Ellis ging ze al even loslaten op de hondenweide achter het gebouw om ons vervolgens naar de leefruimte te brengen. Mondmaskers moesten wij binnen toch nog dragen. Oh, Muffin de hond van Ellis was er ook nog bij. Muffin was er al bij de opleiding van Chivas en Cenna in het vorige gebouw. Ja, T & T hadden hun boodschapje gedaan en werden toen bij ons gelaten. Buiten muffin was er nog een koningspoedel ‘Vitesse’ aanwezig. Een hondje dat ook op zijn geschikte matching aan het wachten was.

Voor Tazzy en Tripple was het ook wel spannend want ze kende het hier maar al te goed. De geluiden, de geuren, de stemmen, alles was zo bekend. We werden ook begroet door de oude garde, maar ook door de nieuwe garde. Ikzelf had nog niet iedereen ontmoet en moet toegeven dat het BCG enorm gegroeid is en ook veranderd is in tegenstelling tot bijna 8 jaar geleden met Chivas en Cenna.

De avond

De avond verliep wat rustiger toen de meeste naar huis gingen. Er kwam wel meer en meer wind op en dat was een voorbode voor de aankomende storm van a.s. vrijdag. In de avond werden er frietjes gehaald door Ellis en terwijl alle honden aan het eten waren in de kennel, kregen ook onze honden hun eten. Moeten eerlijk gezegd wel toegeven dat we blij waren dat Ellis onze honden ook buiten liet want zoveel wind en vreemde locatie. Dat is een extra moeilijkheidsgraad. Samen met Ellis keken we nog samen naar televisie. De honden kwamen gewoon mee in de zetel liggen. Hier moet je zeker niet langst komen met je duurste feestkledij want je hangt meteen vol hondenharen.

Terwijl de wind bleef aanwakkeren en zeer aanwezig zou zijn in de volgende nacht, besloten we rond half 10 toch naar ons bed te tenen. Voor de eerste keer in 8 jaar gingen we opnieuw gescheiden slapen. Als we hadden gewild, dan had er een 2de matras bijgelegd kunnen worden bij Philippe in de kamer, maar voor 1 nacht was het niet zo erg. Laten we hopen dat het qua wind nog zou meevallen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Mijn eerste 3 maanden en voor eerste keer langere tijd alleen gebleven

Wat vliegt de tijd toch snel voorbij

Het is toch niet te geloven. Exact 3 maanden geleden begon ik pas echt aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Al had ik op 25/10/2021 een maand na het vertrek van Chivas de bladzijde al mogen omdraaien. Tripple kwam op maandag 25/10/2021 al bij mij wonen. Een heel ander hondje dan Chivas met haar overgevoelig karaktertje dat een totaal andere aanpak vereiste dan met Chivas en Cenna. 3 weken gewenningstherapie aan elkaar + extra trainingen tussen Lore en Tripple zonder mij erbij want mijn opleiding ging van start op 15/11/2021.  Ook mijn class verliep anders dan normaal en ik genoot van een volledige thuisclass met Tripple wat zeker voor ons zijn voordelen wel heeft gehad.

De afgelopen 3 maanden

In de afgelopen 3 maanden was het al een enorme leerschool voor mij en dat is het nog steeds. Een teefje nu hebben als blindengeleidehond tegenover een reu als blindengeleidehond, dat is toch wel een enorm verschil. Een uitdaging want de teefjes zijn precies toch wel pittiger dan de reutjes. Ja, ook hier is dat wel te merken dat Tripple pittiger is dan Chivas en Django. Maar goed eigenlijk, want een beetje meer pit en uitdaging is voor mij ook wel goed om nieuwe dingen te leren en ook te ervaren.

In de afgelopen 3 maanden hebben wij een heel ander traject afgelegd dan bijna 8 jaar geleden met Chivas. En dat gewoon alleen al door de het hele COVID gebeuren rondom ons heen met al die regels. Gelukkig konden we al meteen na onze class iedere dag naar het werk, eens naar de winkel, bakker of het ziekenhuis. De bus nemen als we in de omgeving moesten zijn. We waren niet gebonden aan ons huis en konden er toch op uit trekken al was het toch nog beperkt. Zoals Philippe met Tazzy tijdens zijn class had beslist, zo hadden ook wij beslist om de omgeving van station en het nemen van de trein nog even achterwege te laten tot het wat veiliger zou zijn betreffende Corona.

Maar om eerlijk te zijn? De tijd die we nu al hebben kunnen benutten in het werken met elkaar in gekende omgevingen, dat heeft ons al goed gedaan. Mijn band met Tripple kan alleen maar groeien en sterker worden en langzaam, ja langzaam kunnen wij onze grenzen dus gaan verleggen om meer uitdagingen tegenmoet te gaan. Ik ben eerlijk gezegd wel blij dat Tripple mijn pad heeft gekruist want haar karakter past wel bij mijn karakter en ze heeft me al zoveel dingen geleerd in de laatste 3 maanden. Ze heeft in bepaalde opzichten wat meer rust in mijn leven gebracht wat nodig was. Samen gaan we de komende jaren nog veel uitdagingen tegenmoed die ik graag met jullie wil blijven delen.  

Eerste keer langere tijd alleen gebleven.

Vanavond werden we al voor de eerste keer op de proef gesteld. Tazzy en Tripple zouden voor een aantal uren alleen blijven. De omstandigheden waren nu ook niet geschikt om ze mee te nemen, en ze zouden er ook niets aan gehad hebben. Het was de laatste keer dat ik mijn bomma zou kunnen groeten bij de begrafenisondernemer en om dan 2 jonge honden mee te nemen? Nee, dat was te stressvol en ook te emotioneel voor mij. Ze konden beter thuis blijven in alle rust.

Gelukkig zijn we erop voorzien om ze in de gaten te houden van op afstand. Toekomstgericht zullen er nog wel situaties voorkomen dat ze eens niet mee kunnen. Sommige mensen zullen zich wel afvragen waarom blinden een camera in huis hebben hangen, maar met een camera kan je zoveel meer dan alleen maar kijken. In het begin waren de honden ook veel onrustiger want we kregen veel meldingen binnen op de telefoon. Na een 20-tal minuten keerde de rust in huis terug en hebben we ze tijdens de rest van de avond niet meer gehoord.

In totaal zijn ze nu voor de 1ste keer 4u alleen thuis geweest en wat hebben ze dit flink gedaan. Bij thuiskomt na een toch wel emotionele avond nog even met de honden geknuffeld, tranen gelaten en na gaan slapen. Morgen is het een nieuwe dag, een dag dat we weer naar het werk moeten.

Wat was ik blij dat ik deze verplaatsing nog heb kunnen maken. Altijd had ik me voorgenomen om nooit nog naar een overleden persoon te gaan zien na die ene keer als tiener. Nooit zou ik het nog doen. Maar toch ben ik blij dat ik van mijn bomma afscheid heb kunnen nemen op mijn manier. Zoals ik het kon waarnemen van op een afstand (al zag ik maar een klein beetje en durfde ik niet dichterbij te gaan), zag bomma er mooi en vredig uit. Dat is een waardig beeld waar ik me mee kan verzoenen en dat alles maakt het verlies toch een beetje dragelijker.

Iedere avond als ik naar die maan kijk (ook al kan ik hem niet zien, zal ik aan je denken lieve bomma. Je ziel is er niet meer, maar toch kon ik nog waardig afscheid van je nemen

Valentijn

Valentijn

Vandaag vieren ze de dag van de liefde, wel beter gekend als ‘Valentijn’.  Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven. Valentijnsdag is hier bij ons in België, sinds midden jaren 90, een groot commercieel succes geworden: supermarkten, cadeauwinkels, boekwinkels, lingeriewinkels en bloemenwinkels profiteren hiervan.  En het thema is dan rood, de kleur van de liefde.

No Valentijn

Wijzelf hebben eigenlijk nooit meegedaan aan dit hele commerciële gebeuren. Eigenlijk moet je uw geliefden iedere dag extra aandacht geven. Iedere dag verwennen met een glimlach, een lekkere maaltijd, een vriendelijk woord. En die extraatjes? Die kan je in de loop van het jaar ook altijd kopen en dan zijn ze trouwens veel beterkoop. Ons manier van Valentijn vieren was gewoon zorgen voor een lekkere maaltijd met een glaasje wijn erbij om dan de in de avond gezellig met de 2 honden voor de tv te gaan relaxen.

De hondjes

Toen ik terug kwam van de pianoles hadden we voor de honden wel een kleine verwennerij voorzien. Ook voor de honden was het een beetje Valentijn. Ik had een lekkere gevulde Wobbler voorzien voor beiden honden en deze gevuld met wortel, courgette, mini-snoepjes van paardenvlees (wat Tripple mag eten) eb ook enkele brokjes van hun eten. Daar waren ze zeker wel een dik uur mee zoet. De paardensnoepjes die in de Wobbler zaten, dat was hun Valentijnscadeautje. En morgen? Morgen is er nieuwe Wobbler voorzien gevuld met wortelen.

Fier op Tripple

Vandaag nog een obstakel ontweken. Zoals jullie in het filmpje kon zien werd het voetpad versperd waardoor we er niet veilig konden passeren. Tripple twijfelde geen moment en nam me veilig mee van punt A naar  Punt B 

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Naar Boom park

Naar het park

Vandaag steken we ter verfrissing onze neus even buiten. Het was droog weer en ook niet zo vettig in het park of op de losloopweide. We konden met Lilian mee rijden naar Boom maar zouden op eigen houtje terug keren naar Wilrijk. We wilden eerst een half uurtje naar de losloopweide om dan een wandeling te maken in het park van Boom om dan zo tussen de weilanden via het ‘Reukespad’ te eindigen bij Philippe zijn ouders. Hun een bezoekje brengen en nog enkele dingen verder af te spreken.

Al is het nog maar de 3de keer dat we met deze honden naar de losloopweide gaan, we merken toch wel dat ze een vrij moment nodig hebben om even te rennen, om even hond te kunnen zijn. Waarom we met Chivas en Cenna nooit naar de losloopweide gingen was om de simpele reden dat als Chivas in overdrive ging met het spelen of ravotten, dat hij blokkeerde in zijn rug. We hebben het 3 keer meegemaakt waardoor we dit beperkte. Op regelmatige basis liet ik Chivas wel eens loslopen op het Reukespad of in het park terwijl dat niet mocht. Maar ik deed het alleen als ik wist dat er geen persoon in de omgeving was. Chivas bleef altijd dicht bij mij in de buurt. Cenna konden we eigenlijk nooit loslaten want die ging maar al te graag op avontuur.

Maar met Tazzy en Tripple valt het uitje naar de losloopweide tot nu toe ontzettend mee. Er zijn ook maar 3 weides waar we zelfstandig naartoe kunnen gaan omdat we weten van andere hondenbaasjes dat het redelijk veilig is op de tijdstippen als we gaan. Er zijn ook weides waar we niet komen omdat we weten dat daar veel agressie voorkomt en de baasjes hun hond niet onder controle hebben en ze hun hond ook maar laten doen. We bekijken ook elke keer als we aan de weide komen hoe de situatie in de weide is. Zijn er veel honden, hoe reageren de andere honden op onze honden?

Foto van 2 wandelende mensen met hond

Bezoekje aan de ouders van Philippe

Na de losloopweide nog een stevige wandeling naar de ouders van Philippe. Tijdens deze wandeling konden de honden nog snuffelen en moesten ze niet in harnas (behalve bij het oversteken van de straten etc.). Daar genoten ze ook van al hebben ze toch nog een stevige snuffel/wandeltempo. Aangekomen bij Philippe zijn ouders lieten we de honden daar ook in de weide die voorzien is voor honden. Een mooie tuin die voor Tripple wel gevaarlijk kan zijn met hagen, takjes, beplanting. Ik zou niet graag willen dat ze andermans tuintje gaat vernielen. Tijdens onze maaltijd mochten de honden mee binnenkomen en mochten ze op hun dekentje liggen.  Eventjes tot rust komen want strakjes na het eten moeten ze nog werken om ons thuis te brengen.

Met ons vieren op pad

We merkten dat het samen op pad gaan met ons vieren wel beter begint te lukken. Tripple trekt niet meer zo en dat mede dankzij de gentle-leader. Natuurlijk heeft ze wel een ander wandeltempo dan haar broer en als ze voorop loopt, voelen we wel dat Tazzy een manier aan het zoeken is om haar ergens voorbij te steken. Soms lijkt hij te vergeten dat Tripple er ook nog loopt.  Het lukt nog niet altijd even goed, maar Tripple kan al een klein stukje als eerste blijven lopen terwijl dat in het begin niet te doen was en Tazzy altijd als eerste moest lopen. 

De route van het eerste stuk naar op een stukje van 500m waar geen voet- of fietspad is aangelegd, daar moeten we beiden honden toch wel goed blijven motiveren om ofwel met het verkeer mee of wel tegen het verkeer in te gaan lopen en zo dicht mogelijk bij de rand. Dat is toch niet altijd evident. Maar gelukkig hebben we hier de mogelijkheid om dat extra te oefenen want is een heel rustige straat. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus.

Het 2de gedeelte, de route vanaf de bushalte tot thuis die verliep zonder al te veel commando’s te geven. Voor Tazzy is dit een gekende route want hij loopt als hij mee gaat werken met Philippe. Voor Tripple is de route iets minder gekend omdat zij deze route enkel samenloopt met Tazzy. Na het uitstappen was Tazzy de leider die het hele gezelschap naar huis bracht. Tripple volgde netjes zoals het hoorde. Enkel hielden we bewust een beetje afstand van elkaar zodat onze commando’s niet storend waren voor de honden. Eigenlijk verliep alles heel vlot vandaag.

Het was een stevige wandeling gespreid over de hele dag. We hebben er in totaal een 8km opzitten. Dat gaf de GPS-tracker toch aan die we hebben gekocht voor de honden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eerst werken en dan naar het Sint-Augustinus ziekenhuis

Werk

Voormiddag Tripple mee naar het werk en namiddag mocht ze mee naar het Sint-Augustinus want ik had mijn maandelijkse TDCS-sessie. De route naar het ziekenhuis en naar de wachtruimte verloopt ontzettend goed en daar is niet veel meer op aan te merken. Enkel bij de inschrijvingskiosk hebben we altijd hulp nodig om me in te schrijven.  Ze moeten alles maar willen digitaliseren waardoor het voor ons veel moeilijker wordt in de maatschappij om zelfstandig te kunnen functioneren. Gelukkig stond er vandaag ook een vrijwilliger die ons hielp. Als er niemand staat, dan wandelen we naar de balie en moeten ze ons daar maar helpen.De route naar het ziekenhuis en naar de wachtruimte.

Sint Augustinus

Vandaag moest ik me weer aan de 2de balie op de dienst neurologie aanmelden. Na aankomst aan de balie roepen ze je naam, maar je weet niet als blinde/slechtziende naar welke van de drie balies je dan moet gaan. Waarom ik me hier opnieuw moest laten inschrijven, daar had ik geen flauw idee van.  Aangekomen in de wachtruimte moesten we onze beurt afwachten.

Tripple bleef rustig wachten in de toch wel drukke wachtruimte en gelukkig werd ze dan ook volledig genegeerd door de andere patiënten in de wachtruimte. Tijdens de TDCS-sessie bleef Tripple rustig langst het bed liggen. Ze had zich languit gelegd. Bewust had ik er voor gekozen om haar harnas aan te laten zodat ze rustig bleef. De TDCS-sessie duurde ongeveer 50min in totaal. 20 min. per sessie en ik heb er momenteel 2. En dan nog het plaatsen van de sponsen op je hoofd. Toch wel een hele procedure. Ik merkte toch wel na 50 min. dat Tripple aandacht kwam vragen en aangaf dat ze dit toch maar een beetje vreemd vond.

Om 15u de bus nemen in de beginnende spits is niet zo ideaal. Ik was eigenlijk blij dat ik net voor de grote drukte thuis was. Ik heb Tripple wel beloond met een Coopertje (dentastick van Edgar Cooper) waar ze enorm gek van is.  Natuurlijk had de broer er ook eentje gekregen en konden ze deze beiden buiten lekker gaan oppeuzelen. Philippe had nog werk tot half 5 waardoor ik me dan maar bezig hield met beiden honden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.