Wat moet een mens nog meer hebben? Zondagochtend, stralend zonnetje, helderblauwe lucht en 11 graden. Ideaal wandelweer en jep, daar hebben we ook gebruik van gemaakt. Na het ontbijt de honden in hun in getuigd om samen op pad te gaan. Vandaag een niet al te verre bestemming en besloten we naar de losloopweide op Neerlandpark te gaan. Een losloopweide meet een vijver die Tripple toch wel plezant vindt.
aan het begin van het park deden we het harnas uit maar wandelde wel met de gentle-leader aan. We kiezen er bewust voor om de gentle-leader aan te laten zodat de honden er ook wat van genieten net als wij en dat ze niet al hun krachten gebruiken om vooruit te komen. Als vrije hond zijn het 2 sterke beesten. Met gentle-leader aan kunnen we dus ook genieten van de wandeling op bekend terrein.
Aangekomen aan de losloopweide die vrij modderig is, mochten ze binnen de weide gaan rennen. Gelukkig dat we een broek en jas aanhadden die hiertegen konden. Manuella heeft zich uiteindelijk ook een werkbroek gekocht zoals ik en die kan dan lekker vuil worden. En als we dan toch ergens binnen moeten na onze wandeling zoals bijvoorbeeld bij mijn ouders, dan kunnen we de broek uitdoen net als de schoenen. Zo blijft het altijd proper voor iedereen. De honden gingen er dan ook meteen vandoor toen ze los mochten. Wij besloten ons op een veilig plekje op een bank te zetten want op deze losloopweide zijn wel enorme diepe graafkuilen.
De honden renden achter elkaar aan en begonnen aan alles te snuffelen en opeens, opeens hoorde we een plons. Ons Tripple zat toch zeker niet in de vijver. En er maar door rennen. Tazzy was er ook wel in de buurt te vinden maar is niet zo een waterkieken als zijn zusje. Manuelle besloot eens aan de vijver te gaan zien maar ze moest voetje per voetje zetten om veilig aan de vijver te geraken met die kuilen. Ze zei al dat ze toch volgende keer haar stok gaat meenemen om een veiliger gevoel te hebben. Ze vertelde dat Tripple rondjes aan het rennen was en dat ze het leuk vond. We hadden beiden honden belletjes aangedaan zodat we steeds konden horen waar ze waren.
Ze hebben zeker 40 min. kunnen rennen en Manuella heeft geprobeerd enkele mooie foto’s te maken. Of ze gelukt zijn weten we niet. Foto’s maken door een blinde, ja hoor, het kan wel want kennen nog blinde mensen die foto’s maken maar natuurlijk is er dan visuele controle nodig achteraf om te zien of de foto’s goed zijn. Meestal zetten we de foto’s wel online, ook al zijn ze mislukt. Er was nog iemand op de losloopweide gekomen, ook een labrador en dat was een echte zwemmer want die ging de bal van zijn baasje toch wel even halen. Tripple waagde het er toch maar niet op om zo diep in het water te gaan wat natuurlijk voor ons een zegen is want dat is niet de bedoeling dat ze echt gaan zwemmen want in geval van, moeten wij hun ook kunnen redden natuurlijk.
In ieder geval na het rennen op de losloopweide wandelde we op een rustig tempo terug naar de ingang van het park waar we de harnassen weer aandeden zodat de honden ons veilig naar huis konden leiden. Voldaan genoten de honden van een rustige namiddag op hun favoriete plekjes in huis.