Tag: onzeblindengeleidehondenblog

Na een weekje ziekteverlof

Na een weekje ziekteverlof en rust genomen te hebben nemen we vandaag de draad terug op. We stappen terug in ons dagelijks ritueel om iedere ochtend om 6u op te staan. Nee hoor! Dat vinden we helemaal niet erg. Tripple was er in ieder geval ook klaar voor al moest ik haar eerst motiveren. Ze heft nogal eens de nijging om op haar bedje zich comfortabel te leggen of met haar poten in de lucht te gaan liggen ofwel ligt ze in de zetel en bekijkt ze u van ‘moet ik nu echt werken?’. Maar eens ze rechtstaat, is ze er ook helemaal klaar voor om te gaan werken.

De werkdag op bureau verloopt eigenlijk iedere dag hetzelfde en Tripple ligt dan 4u te rusten. Meermaals heb ik geprobeerd om rond 9u30 naar buiten te gaan zodat Tripple een plasje kan doen, maar dan doet ze niets. Ja, 15 min. snuffelen als je haar laat doen. Ik zou er tijd voor moeten maken, maar helaas op dat kleine grasveldje van 1m op 1m is dat ook maar niets. Daarom als we naar huis gaan treuzelen we ook nergens anders zodat Tripple bij thuiskomt meteen haar boodschap kan doen.

Namiddag was het dan voor mij pianoles en Tripple bleef dan bij Philippe en Tazzy. Dat is voor beiden partijen niet slecht omdat ik maar 45 min. weg ben en het maar 200m van mijn deur is. Dat is één van de gemakkelijkste routes die ik heb in mijn dagelijkse leven.  Terwijl ik naar de pianoles was had ik wel de ‘Wobbler’ voor Tazzy en Tripple gevuld zodat ze zich konden bezighouden met het zoeken van de stukjes wortel die ik er in had gedaan. Dat was voor Philippe ook iets gemakkelijker om de honden in de gaten te houden omdat die ‘Wobblers’ wel geluid maken.  En tegen dat ik thuis kwam, waren de beiden ‘Wobblers’ helemaal leeg.

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Neerlandpark

Neerlandpark

Vandaag voelde Manuella zich wel wat beter en haar evenwicht is bijna hersteld tot wat ze altijd  gewoon is met haar evenwichtsproblemen. We besloten een poging te wagen om naar het Neerlandpark te wandelen en daar de honden los te laten op de losloopweide. In het verleden kwamen we hier met Chivas en Cenna ook wel eens. Het is een rustige losloopweide met een hondenspeeltuin en een zwemvijver voor de honden.

Gelukkig was het droog weer maar beiden deden we toch een werkbroek aan die vuil mag worden. Ja naar een losloopweide gaan met je goede kleren is echt niet ideaal. Manuella had haar ook een werkbroer besteld die gelukkig tijdig was geleverd.

Aan het begin van het park deden we de harnassen uit zodat de honden als vrije hond konden genieten van een wandeling. Hun neus activeren voor al die andere hondengeuren die daar aanwezig zijn. We ontdekten wel dat rustig wandelen niet in de woordenboek van de honden voorkomen en dat ze al snuffelend een stevige staptempo er op aanhielden. Jammer genoeg zijn ze het park weer aan het bebouwen terwijl er zoveel jaren geleden een mooi park werd geopend met veel ruimte voor mens en dier om te wandelen. Neerlandpark is helemaal anders dan Boom park en met erg warm weer is er in Neerlandpark helemaal geen beschutting tegenover in Boom park is het lekker fris door de vele bomen die er aanwezig zijn.

Aangekomen aan het pad richting de losloopweide moesten we eerst een modderig stuk gras overlopen om aan het poortje te geraken. Als het geregend heeft is het hier een drassige boel. Aangekomen aan het poortje moesten we veilig proberen binnen te geraken want er lagen enorme dikke keien aan beiden kanten zodat het poortje niet helemaal open kon gaan. En dan voor het poortje die enorme kuilen gevuld met water. Jammer genoeg en dat is een minpunt van de meeste losloopweides is dat hier geen extra sleuf in voorzien is waar je U hond rustig kan laten wennen aan de andere honden en de riem in alle rust kan los doen. Nu moet je dat eigenlijk ofwel binnen doen met andere honden rond je heen of aan de buitenkant en dan je hond onder controle houden. Nee, niet zo evident steeds.

Het was niet al te druk. Er was nog een hond op de weide, maar die mensen stonden op het punt de weide te verlaten. Na de begroeting aan de andere hond en de verkenning van de weide waren T & T vertrokken en renden als 2 dolle puppy’s door de weide. Achter elkaar rennen, gaan snuffelen op dezelfde plekjes om dan ook nog op dezelfde plek te gaan plassen.

Opeens hoorde we een plons. Jaja, Tripple heeft de zwemvijver ontdekt en besloot er in te gaan. Na het fluiten kwam ze bij ons en waren de pootjes tot aan de buik nat maar na de 2de en 3de keer was ze helemaal nat en hing toch ook wel onder de modder. Het was geen lichte labrador meer, maar een donkere labrador met lichte schakeringen en haar vacht zat helemaal door elkaar. Gelukkig ontdekte we ook dat Tazzy geen zwemmer is en eigenlijk niet in het water ging.

We hadden er enkele foto’s en video’s geprobeerd te van te maken en deze naar de pleeggezinnen gestuurd. Chantal reageerde al van ‘oei, dat deed Tripple niet bij ons’. Sybren liet ons weten dat Tazzy zelfs plassen ontweek om er niet door te lopen. Ze vonden de video’s toch wel goed gedaan want Manuella probeert alles op gevoel te doen.

Hond met een stok

Na een dik half uurtje begonnen wij het ook fris te krijgen en besloten we terug huiswaarts te keren. Ondertussen heeft Tripple hopelijk voldoende tijd gekregen om op te drogen en is het meeste van de modder ook uit haar vacht verdwenen. In ieder geval thuis zullen we beiden honden nog eens goed afdrogen.

Neerlandpark is bij deze als 2de losloopweide dan ook goedgekeurd en we zullen hier dus regelmatig naartoe komen zodat de honden eens hun energie kwijt kunnen geraken.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tripple is een stoute deugeniet

Pot vol koffie! (ik gebruik dit in plaats van te vloeken) We hoopte dat Tripple haar energie op een andere manier zou kwijt geraken in plaats van takken af te bijten van de beukenhaag, maar helaas, het mocht niet zijn. Tijdens een speelmoment van de honden in de tuin, ging Tripple over haar grenzen heen waardoor ze in een fase komt dat ze dingen doet die niet mogen. De beukenhaag is hier elke keer het slachtoffer van of ze gaat siergrassen met wortel en alles uittrekken.

Helaas krijgt de beukenhaag het nu soms toch zwaar te verduren als daar zo een hond aan die takken zit te sleuren. Wij zijn niet altijd snel genoeg om meteen te reageren en soms heeft ze al een tak vast. Dat vind Philippe helemaal niet leuk dat ze dit doet want de beukenhaag heeft het al niet zo gemakkelijk om mooi te groeien op sommige plaatsen. Dit door de slechte ondergrond in de tuin.  En dan die siergrassen? Ja, er is al een stukje in de tuin die helemaal kaal is geplukt door juffrouw Tripple en waar we nu andere beplanting gaan moeten plaatsen.

Ondanks dat het pleeggezin geprobeerd heeft dit af te leren bleef Tripple dit doen en zet ze hier de trend voort. Daarom mogen beiden honden momenteel ook niet alleen in de tuin spelen of genieten van het zonnetje. Eigenlijk toch wel jammer want een hond moet toch ook buiten kunnen zitten in plaats van een hele dag binnen te zitten. Momenteel moeten wij dan ook elke keer mee naar buiten in weer en wind en ook om met hun te spelen. Maar spelen in de tuin na 10min. dat is op den duur ook afgezaagd.

We hebben al gemerkt als de honden hebben gewerkt dat ze minder kattenkwaad uitspoken. Ja, ik schrijf in meervoud want ook Tazzy is niet te onderschatten. Ik denk dat Tazzy in zijn hoofd een blonde koe is want hij eet graag grassen maar eet ook van de siergrassen in de tuin. Hoe vaak we hem al betrapt hebben op het eten van de siergrassen. En toch, toch blijft hij het doen. En als Tripple een tak van de beukenhaag heeft gebeten, dan wil meneertje persé deze tak hebben en zal hij er ook alles aan doen om deze af te pakken waardoor de honden lekker gaan rennen achter elkaar.

Dat zijn dan juist de fases die je goed in de gaten moet houden en laat dat een enorme uitdaging zijn voor ons. Tazzy en Tripple lopen ook veel stiller rond waardoor je soms moeilijk kan horen. Dat is wel een enorm verschil met Chivas en Cenna die je altijd kon horen. Manuella was nog niet voldoende genoeg hersteld om te ravotten in de tuin of een wandeling te gaan doen in het park. Gelukkig hield ze ondanks haar beperkt zicht toch de honden wel goed in de gaten. Maar ook zij is helaas te traag om snel te reageren op de honden als ze kattenkwaad uithalen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Manuella ziek en Tripple rust

Bah! Wat is dat nu weer? Ik (Manuella) voel me helemaal niet zo lekker vandaag… Deze ochtend kon ik nog niet eens deftig rechtstaan en had ook vervelende oorpijn. Waar komt dat nu opeens vandaan? Gisteren was er nog niet echt iets te merken buiten dat ik me wat duizelig voelde. Om die duizeligheid maak ik me niet al teveel zorgen omdat ik daar dagelijks last van heb. Maar ik was niet in staat om veilig naar mijn werk te gaan en besloot ik mijn baas te bellen dat ik niet zal komen en ik ga bellen om een afspraak te maken bij mijn huisarts.

Dus na geduldig gewacht te hebben geraakte ik om 8u05 binnen op het secretariaat en gelukkig kon ik vandaag nog terecht bij mijn vaste huisarts. Philippe ging mee naar de dokter ook al was dat hier achter de hoek. Hij vertrouwde het toch niet helemaal. Ja, als wij naar de huisarts gaan, dan gaan de honden eigenlijk nooit mee. De praktijk ligt op 20m van onze deur.

Het verdict was: een lichte luchtwegeninfectie waar ik gelukkig geen medicatie voor moest nemen en een zware oorontsteking met evenwichtsproblemen.  Rechtdoor lopen was precies sinds gisterenavond wel een enorm probleem geworden. Op doktersadvies kreeg ik een weekje ziekteverlof om voldoende te rusten en met oordruppels de oorontsteking tegen te gaan. Zo kreeg mijn evenwichtsorgaan ook de tijd om de recupereren. Een oorontsteking komt gelukkig bij mij niet al te vaak voor, maar als er eentje komt dan heb ik meteen meer problemen met mijn evenwicht.

Tripple krijgt dus deze week een extra weekje rust. Als het van het weekend wat beter is dan kan het zijn dat we nog eens naar de losloopweide gaan. Dat is dus afwachten. Ik hoop dat Tripple haar energie deze week niet zal afreageren op de beukenhaag van Philippe.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

3de poging met Tripple naar de winkel

Dag lieve lezers,

 

Een nieuwe video update van mij met Tripple voor de 3de keer naar de winkel. Het algemene verslag zal nog volgen die ik hier meestal neerpen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Vlieland Check!

Opluchting

Eerst konden we het niet echt geloven maar toen de definitieve beslissing er kwam, waren wij echt beiden door het dolle heen. We hebben tot nu toe al 4 maanden moeten wachten.. Maar onze reis zal nog niet voor morgen of overmorgen zijn. We moeten nog even afwachten, maar dat kleine beetje zekerheid dat we net hebben gekregen, dat gaf ons een enorme boost om toch verder te gaan en het afscheid van deze 2 mooie zwarte labradors een betere plaats te kunnen geven. Het feit alleen al dat ze zo gelukkig zijn. Elke keer we ze kunnen gaan bezoeken zal dus een mooie herinnering zijn voor ons want Vlieland is niet bij de deur zoals Deurne in de tijd waar mijn eerste blindengeleidehond Django woonde (Django was de eerste hond van Manuella). In ieder geval, er valt al een last van onze beiden schouders.

Een last minder te dragen op onze schouders.

Yes! Even een rondje dansen en even opgelucht ademen. We Hebben na 2 dagen intens zoeken toch nog een appartement gevonden in Vlieland. Alle eer gaat natuurlijk naar Rudi en Diana die het zoeken en boeken op zich hebben genomen omdat het niet zo toegankelijk was voor ons. Ondertussen is alles zo goed als geboekt zoals de boottocht heen en terug net als de huurauto en het bedlinnen. Daar moeten we ons al geen zorgen meer om maken. Natuurlijk moeten we nog wel enkele kleine dingen aankopen voor in de huurauto (hoes voor over de zetels) om te zorgen dat er geen schade zal komen aan andermans materiaal.

Eigenlijk wel grappig…

Eigenlijk is het toch wel een beetje grappig.  We moeten een auto huren omdat de auto van onze vrienden veel te klein is om met 4 volwassenen en 3 honden comfortabel te kunnen reizen. Gelukkig bestaat die mogelijk er wel om een huurauto te huren in geval van nood.  Natuurlijk reizen met honden in een huurauto, daar zijn ook wel strenge voorwaarden aan verbonden. We moeten al een klein busje huren waar voldoende ruimte in is en waar er toch wel wat comfort is voorzien. Gelukkig kennen onze vrienden daar wel iets meer van af en zullen zij kijken aar een geschikte auto.

Nog niet aan de orde

Om de eerste keer deze trip met de trein te doen was nog niet aan de orde. We hebben gedeelte van onze training om de trein te leren nemen zelf nog niet geoefend. Dit om de gekende redenen van de COVID- regels. Met de tijd zal dit wel in orde komen als de cijfers nog meer zullen zakken. Voorlopig zijn die besmettingscijfers dan ook heel langzaam aan het zakken. We zullen wel zien wanneer we de volgende fase van onze training kunnen voltooien. Maar voorlopig zegt ons gevoel nog dat we even moeten afwachten. Waarom U forceren als er toch voldoende tijd en ruimte is?

Spannend

In ieder geval, het is echt iets om naar uit te kijken. Neen, bewust ga ik nu niet vertellen wanneer we naar Vlieland zullen afreizen. Als we geweest zijn, zullen jullie hier op onze blog er een uitgebreid verslag van mee kunnen lezen. Zowel van ons als van de baasjes van Chivas en Cenna zullen jullie een leuke update mogen ontvangen met het nodige beeldmateriaal.  Dus lieve mensen, jullie zullen nog even geduldig moeten afwachten en zeker onze blog blijven lezen en of jullie inschrijven op onze nieuwsbrief om het verslag als eerste te kunnen leven.

Laten we dus hopen dat er geen roet in de pap wordt gegooid door COVID of eender welke actie dan ook want na toch wel bijna 2 jaar verlangen wij ook naar onze eerste echte uitstap.

Liefs

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tazzy & Tripple & Lita

Hondenvriendinnetje Lita op bezoek

Vandaag kwamen onze lieve vrienden Rudi en Diane op bezoek. Het was weer even geleden dat we hun nog hadden gezien en het werd tijd om weer eens bij te praten. Bijpraten over van alles en nog wat.

We stelden hun voor wat ze ervan zouden vinden om met ons een uitstap te maken naar Vlieland. Dit vonden ze wel een top idee vermits ze een aantal weken niet naar hun zeilboot zouden kunnen gaan en ze zelf ook Vlieland wel eens wilden bezoeken. De Waddeneilanden stonden ook op hun To-do list omdat ze al gekend waren met Texel. Yes! wat moeten wij gezegend zijn met deze lieve vrienden die zo een uitstapje naar Vlieland toch wel zien zitten.  De periode die we in gedachten hadden, daarmee moesten we toch niet te lang meer mee wachten. Dus meteen tablet, laptop, gsm erbij genomen om eens te bekijken welke mogelijkheden er nog vrij waren in die periode.

Website niet toegankelijk voor personen met een visus probleem

Als persoon met een visuele beperking botste we tegen verschillende obstakels aan waaronder de ontoegankelijke website waar je alle vakantiehuisjes kon terugvinden van Vlieland. Dat was voor ons een speld in de hooiberg en niet te doen. Ja, je kan ook altijd via die boekingswebsites waaronder www.booking.com  gaan boeken, maar dan betaal je altijd veel meer dan als je rechtstreeks bij de verhuurder kan boeken.

Onze zoektocht

In onze zoektocht hadden we ook al 2 vakantieparken en een hotel aangeschreven, maar het hotel was enkel een optie als we in de toekomst met de ouders van Philippe eens terug zouden gaan. Het was nog niet zo evident om een huisje te vinden waar je met 3 honden terecht kon. Dus Diane had ook nog enkele verhuurders aangeschreven. Als laatste optie besloten we ook Joyce en Isaac te bellen om eens te horen welke mogelijkheden zij ons zouden kunnen aanbieden wat niet te afgelegen lag van het dorp. Het was dus ook tevens de eerste keer dat we hun opbelden sinds het vertrek van Chivas & Cenna en dat was toch ook wel een beetje spannend.

Update Chivas & Cenna

Dus belden we of beter gezegd deden we aan videocalling naar Vlieland. Er waren in het weekend dat wij wilden gaan al veel dingen volzet vertelde ze ons ook, maar ze ging ook eens rondhoren waar we toch met ons zevenen terecht zouden kunnen. Het was dan ook gezellig om even bij te praten. Alleen jammer dat het scherm van de IPhone zo klein is. Toch kwam er een grote zwarte vlek in het beeld en Joyce vertelde dat het Chivas was. Hij kwam snuffelen aan de telefoon en ik hoorde het wel en ik kreeg een traantje en wilde lekker vrolijk gaan doen, maar ik mocht hem niet zot maken van Philippe. Het was alsof Chivas toch op mijn stem reageerde. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Begon zelfs een beetje te beven van blijdschap en wat zou ik hem graag geknuffeld hebben, maar helaas… Dat kan niet door de telefoon.  Maar we hoorde wel dat ze het goed maakte. Cenna had net weer even last van haar linkse voorschouder (waar ze in het verleden ook al last van had), en met de nodige pijnmedicatie was dit weer op te lossen. Ze mankte een klein beetje maar de dierenarts was gisteren toevallig op het eiland en heeft haar even onderzocht. Voor de rest maakte ze het beiden wel goed.

Gelukkig moment

De rest van de avond verliep in een kleine roes. De glimlach en het goed gevoel dat we hadden konden ze ons niet meer afnemen. We wisten hoe het met Chivas en Cenna ging en dan het gevoel dat Chivas reageerde op onze stem. Die glimlacht op onze snoet, die kunnen ze ons vandaag al niet meer afnemen.

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.