Na een weekje ziekteverlof en rust genomen te hebben nemen we vandaag de draad terug op. We stappen terug in ons dagelijks ritueel om iedere ochtend om 6u op te staan. Nee hoor! Dat vinden we helemaal niet erg. Tripple was er in ieder geval ook klaar voor al moest ik haar eerst motiveren. Ze heft nogal eens de nijging om op haar bedje zich comfortabel te leggen of met haar poten in de lucht te gaan liggen ofwel ligt ze in de zetel en bekijkt ze u van ‘moet ik nu echt werken?’. Maar eens ze rechtstaat, is ze er ook helemaal klaar voor om te gaan werken.
De werkdag op bureau verloopt eigenlijk iedere dag hetzelfde en Tripple ligt dan 4u te rusten. Meermaals heb ik geprobeerd om rond 9u30 naar buiten te gaan zodat Tripple een plasje kan doen, maar dan doet ze niets. Ja, 15 min. snuffelen als je haar laat doen. Ik zou er tijd voor moeten maken, maar helaas op dat kleine grasveldje van 1m op 1m is dat ook maar niets. Daarom als we naar huis gaan treuzelen we ook nergens anders zodat Tripple bij thuiskomt meteen haar boodschap kan doen.
Namiddag was het dan voor mij pianoles en Tripple bleef dan bij Philippe en Tazzy. Dat is voor beiden partijen niet slecht omdat ik maar 45 min. weg ben en het maar 200m van mijn deur is. Dat is één van de gemakkelijkste routes die ik heb in mijn dagelijkse leven. Terwijl ik naar de pianoles was had ik wel de ‘Wobbler’ voor Tazzy en Tripple gevuld zodat ze zich konden bezighouden met het zoeken van de stukjes wortel die ik er in had gedaan. Dat was voor Philippe ook iets gemakkelijker om de honden in de gaten te houden omdat die ‘Wobblers’ wel geluid maken. En tegen dat ik thuis kwam, waren de beiden ‘Wobblers’ helemaal leeg.