Even een flashback naar 2014 over Chivas en Cenna. De opleiding en nazorg bezoek is anders dan met Tazzy en Tripple.
Toch wilde ik de volgende herinnering graag met jullie delen.
Hadden een positief nazorgbezoek van BCG (geleidehondenschool) na onze eerste zes maanden samen. Mijn probleempuntje is aangepakt en zal uiteindelijk met wat oefenen opgelost geraken met het inspringen van de trein. Voor de rest deed Chivas het heel correct en goed. Ons Cenna haar voeding moeten we een beetje bijpassen zodat ze makkelijker kan gaan voor een grote boodschap en Cenna moet een beetje minder snoepen op het bureau want ze is wat aangekomen, maar dat wordt ook aangepast en ze krijgen vanaf nu allebei kleinere snoepjes als beloning. Maar voor de rest zijn onze kids goed gekeurd voor een jaar en wij zijn zo fier als het maar kan zijn!
Even een kort berichtje van Philippe hier. Nee, ik ben niet zo een schrijver voor een website, maar ik wilde jullie toch even laten weten dat we het al een klein beetje beter maken. Manuella heeft nog steeds Covid en is eigenlijk deze week haar bed niet uitgekomen omdat het gewoon niet ging. Leven op Aquarius en 1 bakje aardbeien van 250 gr dat was het enige waarop ze kon leven en een halve komkommer. Zelfs yoghurt ging er niet in. Ze is momenteel ook erg verzwakt en dus wandelen lukt helemaal niet. Ikzelf heb ook wel wat rust moeten nemen en we denken dat ik ook een lichte vorm van Covid heb gehad, maar dat weten we niet. Onszelf testen als blinde persoon is echt niet te doen.
Helaas hebben Tazzy en Tripple deze week dan ook niks gedaan. Niet gewerkt, niet echt kunnen spelen (door te hoge temperaturen in de dag), niet naar de losloopweide. Ja, ze hebben veel bij Manuella gelegen op bed met hun kopjes op haar buik of benen. Ze wilde met haar contact hebben en vonden het raar dat hun baasje ziek in bed lag. Het weer was ook aan de warme kant en niet ideaal om buiten te gaan spelen in de dag. Gelukkig dat het in de zomer langer licht is waardoor de honden vanaf half negen in de tuin konden gaan liggen en met elkaar spelen. Laten we dus hopen dat we snel terug de draad van het oude leven kunnen opnemen zodat de honden ook meer kunnen gaan wandelen en ook terug naar de losloopweide zouden kunnen gaan.
Momenteel ben ik nog steeds geveld door Covid en het is een vies beestje. ik heb weinig energie en ben snel moe. helaas, ook hebben we de pech dat onze honden al een hele week minder beweging hebben en dat zowel door corona die aanwezig is maar ook door de hitte van gister-en eergisteren.,
ik hoop snel weer meer kracht te vinden om mijn andere blog berichten online te kunnen zetten.
Even een korte update van het afgelopen weekend betreffende Manuella. Gelukkig heb ik tot nu toe niet de ambulance moeten laten komen (gelukkig maar) ondanks dat Manuella moeite heeft met ademen en slikken en nog andere COVID symptomen. Vermoedelijk ook wel een beetje door dat we het koel konden houden in huis. Afgelopen weekend waren temperaturen van boven de 35°C. De airco heeft hier echt wel zijn werk gedaan met temperaturen rond de 24 °C in huis. Helaas heb ikzelf ook opnieuw 2 dagen net als Manuella met koorts in bed gelegen en vermits we toch in quarantaine zitten was het ook het ideale moment om te rusten. Daar lig je dan met prachtig weer in het weekend beiden doodziek in bed en zien we alle leuke geplande activiteiten gewoon aan onze neus voorbijgaan. Zelfs voor Tazzy en Tripple was het veel te warm in de dag. Natuurlijk werden zij in de avond zo ergens van 20u30 wat meer actiever en wilden dan spelen. Ideaal om hun dan in de tuin te laten liggen en te laten spelen terwijl de deur van de slaapkamer naar het terras openstond. Gelukkig worden de plantjes in de tuin al wat meer gerust gelaten door Tripple tenzij ze over haar rooie gaat. Maar op moment liggen de honden rustig te spelen in de tuin.
Ondanks COVID even gisteren een foto gemaakt om te zien hoe we ons weekend hebben doorgebracht. Het is niet om dat de lach er is dat we ons goed voelde want dat was helemaal niet. Met temperaturen afgelopen weekend van meer dan 30 graden…
Vlieland
Even een berichtje van Chivas en Cenna uit Vlieland. Momenteel is het op Vlieland ook prachtig weer en het eiland ligt onder een stralende blauwe hemel net als in België. Omdat het een eiland is omringd door aan de ene kant de Waddenzee en aan de andere kant de Noordzee, liggen de temperaturen er niet zo hoog als in het binnenland. Natuurlijk spreken we er ook van aangename temperaturen van rond de 25°C. ideale temperaturen en een zacht briesje om echt van te genieten. Daar kunnen C&C zeker wel van genieten want op het laatste waren die warme temperaturen van in België het ook niet meer voor deze 2 oudjes. En dan hadden we vorige zomer in juli, 2 maanden voor hun verhuis naar Vlieland nog een airco voorzien zodat wij, maar ook de honden konden tot rust komen zonder te veel inspanningen te moeten doen.
Eerlijk gezegd, moesten T&T nu ook naar Vlieland kunnen, dan denk ik dat ze er een even groot plezier zouden heven omdat het er minder warm zou zijn.
Daar zit je dan, leuke plannen voor het weekend en deze dan onverwachts te moeten annuleren. Het verhaal van Manuella’s eerste ervaring met covid.
2 jaar en half is het ons gelukt, ja echt waar! Is het ons gelukt om het stekelmonster corona buiten te houden. Tot op de dag van vandaag droegen en dragen we nog steeds ons mondmasker op het openbaar vervoer, in het station, gezondheidsinstellingen en in de winkels waar we kwamen of komen.
Toch… even niet opletten en 2 keer in de vroege ochtend op de bus mijn masker niet opzetten met een koude airco de afgelopen dagen waar ik het misschien heb opgelopen. Meestal met een te koude airco in de bus heb ik prijs en ik dacht dat het nu niet anders was
Het begon woensdag in de late namiddag met het gekend vervelend kuchje dat ik ook altijd heb bij de gekende luchtwegeninfecties van afgelopen jaren.
Woensdagnacht kwamen de slijmen er nog bij, maar het was niet ernstig genoeg om thuis te blijven van het werk. Op het werk werd het een sterker kuchje maar ik was niet ziek en dacht helemaal niet aan Covid.
Gelukkig kon ik donderdag namiidag wel bij de huisarts terecht om een check-up van mijn luchtwegen te laten doen en ik besloot ook een covid-test te laten uitvoeren. Een anti-gen test zowel in de keel als in de neus.
Verdicht: zwaar positief en 7 dagen in quarantaine en Philippe is negatief maar is ook in quarantaine gegaan omdat wij als blinde de zelftesten niet kunnen uitvoeren en kunnen aflezen. Dit sloeg dus wel even in als een bom na zo lang onder de radar gezeten te hebben.
Ik wil dan ook die ene persoon hartelijk bedanken die me besmet heeft, al heeft het geen zin om te piekeren waar je het zou kunnen opgelopen hebben. Ondanks dat we goed opgelet hebben, hebben ze me hier dan toch te pakken.
In de laatste 14u werd het alleen maar erger en dit is geen milde verkoudheid. Praktisch alle corona symptomen zijn hier aanwezig. Zelfs zo een keelpijn dat ik zelfs last heb om te slikken en die hoest, elke keer ik hoest krimp ik in elkaar. Nu voel ik me nog belabberder dan straks
Helaas konden ze niet zeggen welke variant hier heeft toegeslagen. Het is zelf zo erg dat ik geen kracht heb om met mijn honden even te spelen in de tuin. Momenteel zijn mijn 2 beste plekken de zetel en het bed.
Ik had gehoopt dat we er aan zouden kunnen ontsnappen maar helaas… De komende dagen zal het dus veel rusten worden en naar mijn lichaam luisten worden. Dus onze honden hebben weer extra onverwachte rust gekregen. De volgende dagen zal het toch te warm worden voor onze kapoenen, en zal Philippe met hun proberen te spelen in tuin want ikzelf ben nu in staat onnozel te doen
Amai, wat een nacht! Veel te kort want ik heb bijna niet geslapen. Deze keer kwam het niet door de warmte in huis, want dankzij onze airco is het in de nacht nu ook acceptabel in de slaapkamer. Maar door dat Manuella steeds meer last van COVID-klachten kreeg, stond ik er machteloos bij. Ook Manuella had helemaal of bijna niet geslapen. Ze kon bijna niet ademen of slikken en alles deed pijn. Zij die zelfs normaal geen koorts aanmaakt had deze keer toch wel koorts. De huisdokter in opleiding had gisteren thans gezegd dat ze er niks van zou weten buiten een kleine verkoudheid, maar dit was toch geen kleine verkoudheid hoor!
De ochtend
Uiteindelijk na een korte nachtrust stond ik met kleine oogjes op en voerde het ochtendritueel uit van honden eten te geven, buiten te laten voor hun plasje. Het was nog vroeg, maar zo te zien zou het terug een mooie zonnige dag worden.
Nadat de honden hun eten hadden laten zakken, mochten ze even naar Manuella die nog in bed lag. Tripple begreep niet goed wat er scheelde met haar vrouwtje en vond het zo vreemd dat haar vrouwtje niet zo spontaan reageerde. Ze ging bij Manuella op bed liggen om haar in de gaten te houden, maar begreep niet zo goed wat die vreemde klanken waren die uit de keel van haar baasje kwamen. Als Manuella dan naar Tripple keek en die geluiden erbij kwamen, dan dacht Tripple dat dit om te spelen was. Kopje draaien, verschillende standen van de oren, haar pootje op Manuella gezicht leggen en piepende geluiden maken. Ze begreep er niks meer van. Helaas, het is geen luxe ziek te zijn met een enthousiaste hond zoals Tripple. Maar aan de andere kant, ze voelde perfect aan dat haar vrouwtje ziek was, en dat had ook effect op Tripple. Ze was héél voorzichtig en ging contact zoeken door bijvoorbeeld tegen Manuella te gaan liggen op bed. Normaal mogen onze honden niet op bed, maar in geval van ziekte wordt er een uitzondering gemaakt omdat de honden dan toch al op bed zitten voor dat we kunnen reageren.
Ook ikzelf voelde me niet 100% en blij dat ik van thuis uit kon werken. Ben in de ochtend wel naar de onze vaste huisarts gestapt en nog extra medicatie te gaan halen voor Manuella omdat het echt niet om aan te zien was. Als dit morgen niet betert, tja dan moet ik misschien toch de ambulance laten komen voor Manuella.
Opnieuw zou het zo een warme dag worden. Te warm om de honden te laten werken. In de ochtend zou het wel moeten lukken want dan is het nog lekker fris, maar op de middag is het al niet meer te doen en dan is het in de bussen van De Lijn véél te warm. Philippe kon met deze dagen thuis werken. Dus Ik (Manuella) ging vandaag zonder Tripple naar bureau. Maar wat een slechte nacht gehad. Mijn kuchje werden hoestbuien maar ik voelde me niet ziekjes.
Baasje even naar de huisarts
Tja, hondenbaasjes moeten soms ook eens naar de mensendokter. Ter preventie had ik toch maar een mondmasker gedragen op bureau ondanks ik me helemaal niet ziek voelde. Enkel dat kuchje was of werd wel een zwaar kuchje. Dus een afspraak bij de huisarts gemaakt want ik dacht toch dat het een luchtwegeninfectie zou zijn. Maar helaas! De dokter deed een sneltest om te checken of ik Covid zou hebben. Al snel wees de test uit dat ik dus positief was. Huh… ikke? Waar heb ik dat nu weer opgelopen. En nee? Het is niet omdat je gevaccineerd bent dat je safe bent, dat wist ik natuurlijk ook wel. Pot-jan-koffie, nu moet ik onze geplande BBQ van het aankomende weekend annuleren. Per geluk had ik nog geen boodschappen in huis gehaald want anders zaten we met te veel eten in huis.
Verdict van de huisarts was:” Ja mevrouw, je gaat hier niet echt iets van weten en het zal maar een simpele kleine verkoudheid zijn. Voel je u niet lekker, een paracetamolletje en binnen 10 dagen terug aan het werk.” Dus ik naar huis en samen met Philippe 10 dagen in quarantaine want die zelftesten zelf uitvoeren? Het staafje in je neus steken zou nog lukken, maar dan aflezen welke streepjes er staan op dat meettoestelletje? Dat kan ik zelfs niet zien en Philippe al helemaal niet. Ach, als het maar een verkoudheidje gaat zijn, dan overleven we het wel.
Late namiddag
Thuis gekomen teleurgesteld en onze gasten maar meteen opgebeld om onze BBQ van aanstaande weekend uit te stellen. Uitstel is geen afstel é. Natuurlijk was ik niet happy, want ik had naar de eerste BBQ van 2022 uitgekeken. Ondertussen was het al 18u voorbij en werd het wat acceptabeler weer om buiten op het terras te zitten en nu konden beiden honden ook in de schaduw gaan liggen. Tazzy en Tripple waren nog niet al te actief door de hitte wat te begrijpen is en hoe later het wordt op de avond, hoe actiever ze worden en willen spelen. Helaas, voor mij (Manuella) lukte het niet om nog te spelen met de honden. Hoe later het werd op de avond, hoe zieker ik me begon te voelen. Mijn kuchje was nu al een serieuze hoest en het leek wel op een dikke kopvalling. En moe dat ik was! Had geen fut meer, dus besloot ik maar op mijn bed te gaan liggen want had zelfs verschrikkelijke hoofdpijn. Natuurlijk, de deur van de slaapkamer naar het terras bleef wel openstaan zodat ik het zachte briesje van buiten kon voelen. Philippe zat met de honden nog tot 22u buiten en na hun laatste plasje (ik moest hiervoor mee), kropen we met zijn allen in ons bedje. Natuurlijk Tazzy en Tripple hebben hun eigen bedje in ons bureau staan.
Heb even héél kort op de bal gespeeld met het probleem van Tripple van afgelopen zondag. Maandag ochtend meteen Marc een sms’je gestuurd om dit probleem te bekijken en gelukkig… vandaag kon hij een extra training inplannen om dit probleem even te bekijken op dat vervelend perron. Dus om 12u richting Berchem station om daar te trein naar Hasselt te nemen en dat verliep allemaal goed. Ondanks dat Berchem-station ook niet zo eenvoudig is met zijn schuine perrons verliep het goed. Het enige kleine nadeel was dat het vandaag een warme dag was. Temperaturen boven de 29 graden en dan was het nog eens zo een oude trein die ingelegd werden zonder airco waarvan de raampjes open moesten. Affin.. Aangekomen in Hasselt stond Marc me al op te wachten en vermits dat deze trein bleef staan kon hij meteen nadat Tripple rustig was even oefenen met haar.
Het spannende moment
Het probleem
Yes! Ze weigerde opnieuw en wilde er niet in! Waarom zeg ik nu Yes, meestal als er een probleem zich voordoet en een professional bekijkt het probleem, dan is het probleem vaak opgelost of op dat moment is er geen probleem. Maar gelukkig kon Marc nu wel zien wat het probleem was. Hij moest ook eens paar keer proberen Na een aantal keer lukte het hem toch Tripple in de trein te krijgen maar mijn moederhartje brak toch wel een beetje. Daarom moet je zo een dingen aan professionals overlaten. Na die intense 10 min. Besloot Marc even pauze te nemen en het dan nog eens te proberen en toen lukte het vlot. Nog even naar een ander perron (nieuw perron dat hoger lag) en dat ging ontzettend goed. Omdat we nog even moesten wachten gingen we nog een cola dringen in de ‘Volksmacht’ tegenover het station en kon Tripple ook even tot rust komen.
Back @ home
De trein terug naar Antwerpen vertrok nu gelukkig vanaf spoor 6 en dat verliep ontzettend vlot. Helaas weer een oude trein en het was iets minder druk. Ik begon een vervelend kuchje te krijgen en besloot mijn mondmasker toch maar op te zetten. Afgelopen 2 dagen is er een koude airco in de bus geweest en dan heb ik meestal wel prijs. Meestal heb ik dan een luchtwegeninfectie want ik ben daar wel gevoelig aan. Tegen kwart na vijf was ik thuis en toen moest ik nog enkele dingen in orde brengen samen met mijn begeleidster van begeleidt wonen. Gelukkig had Philippe al een groot gedeelte gedaan waardoor ik niet al te veel meer moest doen. Ik voelde me vrij moe, maar wat wil je na zo een inspannende dag en dan een vervelende hoofdpijn. Het dragen van een mondmasker in een warme trein zonder al te veel lucht, niet ideaal, maar met mijn vervelend kuchje dat precies iets erger leek dan deze ochtend, kon ik maar beter een mondmasker opzetten.
Eindelijk thuis
Tazzy was ook door het dolle heen toen we thuiskwamen. Hij had zijn zusje wel echt gemist en natuurlijk zijn vrouwenbaasje. Eerst met hem knuffelen voor ik de anderen kon begroeten. Gelukkig was er nu al wat meer schaduw in de tuin waardoor beiden honden naar buiten konden. Het was te merken aan Tripple dat ze vandaag wel stevige inspanningen had geleverd want haar emmertje was vandaag behoorlijk vol. Ja, een geleidehond moet ook constant presteren en dat wordt soms door de baasjes ook wel eens onderschat. Maar gelukkig kan ze nu van de avond genieten en morgen krijgt ze een rustdag want morgen wordt het nog warmer dan vandaag.
Ik verwoord het misschien verkeerd, maar sinds Covid is het de eerste keer dat we met onze honden zijn gaan logeren bij mijn vader en mama plus. Maar we hebben wel al eens op verplaatsing geslapen bij het BCG als de honden naar de cardioloog moesten gaan.
Goeiemorgen, iedereen heeft rustig geslapen ondanks dat het toch warm genoeg was onder het dak. Waar T & T sliepen (in de living) was het minder warm. Beiden zijn erg flink geweest en zo stil in de Bench ondanks dat het voor hun een totaal vreemde locatie was.
Even puzzelen
Om de terugrit naar Antwerpen te plannen werd het toch even puzzelen. Op zondag het openbaar vervoer nemen is een grote ramp met het beperkte bussen en treinenaanbod dat maar rijdt vanuit Zolder. En laat het nu net vandaag zijn dat er problemen waren op het traject Zolder – Mol – Antwerpen Centraal tussen Herentals en Lier (enkel vervangbussen). Met onze 2 nieuwelingen T&T zou dit een te grote uitdaging worden en vorige keer was het voor onszelf ook een gedoe om nog op de vervang bus te geraken. Gelukkig werden we vandaag door papa in Hasselt aan het station afgezet waar we dan de rechtstreekse trein naar Antwerpen konden nemen. Dit was voor ons, maar ook voor de honden rustgevender omdat beiden honden ook wel in Hasselt station hebben getraind met Lore tijdens hun opleiding.
Obstakel
We moesten op spoor 3 de trein nemen en het was niet al te druk. De beiden honden zochten de deur en er was tussen mij en Philippe afgesproken dat ik als eerste in zou stappen. Dus gemotiveerd zochten we de deur die we vonden maar Tripple weigerde om in de trein te springen. Ik probeerde het opnieuw, maar ze weigerde weer. Dus ik liet Tazzy en Philippe dan maar instappen met het gedacht dat Tripple dan zou volgen, maar helaas! Ze wou niet in de trein springen. Ook niet nadat Tazzy het nog eens doodleuk had voorgedaan. Uiteindelijk is Philippe uit de trein gestapt en heeft mij terwijl ik Tripple vast had geholpen in de trein te stappen. Het was een oude trein met hoge instap en dan een laag perron. Zweetpareltjes liepen van mijn gezicht 🙁 😰😰. Morgen meteen maar een berichtje naar Marc van BCG sturen. Tripple was in de trein ook nog aan het nahijgen en moest er precies net als ik ook even van bekomen.
Gelukkig bij aankomst in Antwerpen Centraal was Tripple weer helemaal de oude en oefende ik het in- en uitstappen in de trein nog eens een keertje. Gelukkig was er hier geen probleem en stapte ze vlotjes in en uit. Zal het dan liggen aan het te hoge perron in Hasselt en dat ze maar een kleine hond is.
Conclusie
Morgenochtend meteen een smsje naar Marc sturen om een afspraak in te plannen om dit op te lossen. Een hond altijd in de trein heffen is nu ook weer niet de bedoeling. Voor de rest verliep de route naar huis op de normale manier.
Thuisgekomen denk ik dat iedereen wel content was. Nog even recupereren van het drukke weekend om morgenochtend weer paraat te staan om te gaan werken. De honden hebben in de tuin nog even liggen rennen achter elkaar en moesten het toch in de gaten houden zodat er geen planten zouden sneuvelen.
De afgelopen dagen had Philippe toch nog tijd nodig om te herstellen van zijn koortsaanvallen. Gelukkig stond hij deze morgen al veel stabieler op zijn benen dan 3 dagen geleden.
Spannend! Normaal hadden we vorig weekend al op de trein naar Hasselt gezeten en afgesproken met onze vriendengroep van de manège, maar dat is even uitgesteld. Vandaag waren we uitgenodigd op een jubeleum van een 50-jarig huwelijksfeest in Lummen. Over het weer hadden we al niet te klagen want het was een prachtige zonnige dag vandaag. Het was te merken dat het mooi weer was in Antwerpen-Centraal want in het station was het toch wel best druk! Joepie, mooi weer en gezellig met z’n allen opgepropt in de trein naar de zee. Nee hoor! Daar doen wij niet aan mee. We zochten de rustigere kant van Vlaanderen op en trokken richting Limburg.
Helaas was het te moeilijk om zelfstandig in Lummen op de locatie te geraken, maar gelukkig werden we door de gastvrouw in spé zelf opgehaald aan het station van Diest. Lange tijd geleden dat ik hier nog ben geweest. Een jaar of vier geleden passeerden we hier wel eens met C&C als Manuella naar de oogarts moest die haar praktijk hier had. Was even vergeten dat Diest een heel laag perron heeft en als je dus uitstapt een diepe afstap hebt. Gelukkig ging dit wel vlotjes voor de honden, al merkte we dat Tazzy nog wel een beetje ongeduldig is en al wil uitstappen als Manuella nog aan het uitstappen is op haar manier.
De locatie was gelegen een prachtige gerenoveerde hoeve en noemde Hove st Paul (B&B gelegen in de Rekhovenstraat 20, Lummen 3560 België) waar ook een feestzaal aan gekoppeld was met enkele kamers voor een overnachting. Voor ons niet van toepassing omdat we in Zolder bleven overnachten. Mooie locatie, maar om er te geraken met het openbaar vervoer? Nee, niet te doen! Zeker niet op die landelijke wegen waar de fietspaden op de straat zelf liggen en waar nergens geen voetpad ligt.
Het feest
Het was voor ons ook een spannende ervaring want sinds covid was dit ons 2de iets groter feestje dan de beperkte familiefeestjes. Vorig jaar mijn 40ste verjaardag met 35 mensen en nu dit feest met toch wel het dubbele. Tazzy en Tripple gedroegen zich voorbeeldig al was het toch voor ons ook wel een uitdaging om te drinken, een hapje te eten en de honden rustig te laten liggen. Presteerde ik (Manuella) het toch zeker niet om mijn hondensnoepjes te laten vallen uit mijn rugzak over de hele grond. Die 2 honden dachten meteen ‘dit laat ik me niet meer afnemen hoor baasje’. Het was voor ons een uitdaging om de honden niet te laten opspringen naar andere mensen maar tevens wel een goede les.
Tijdens het eten hadden we een plekje aan de eretafel in de schaduw gekregen. Ideaal voor hondjes. Zij bleven dan ook netjes liggen. Alleen Tripple had het moeilijk als ik samen met mijn begeleider even eten ging halen. 1 keer is ze meegegaan naar het buffet omdat ze onrustig was en de 2de keer bleef ze blij Philippe liggen tot ik terugkwam. Moeten toch toegeven dat het 2 sterke honden zijn.
Tegen 20u was het feestje afgelopen en kwamen mijn papa en Hilde ons oppikken. Het was nog warm genoeg om even op het terras bij papa te zitten om gezellig nog iets te drinken en bij te kletsen. De honden lagen samen in de Bench omdat de tafel te laag was waar drank opstond. Anders zouden ze alles omverlopen. Maar tegen slapen tijd tegen half elf was het nog licht genoeg om een rustige avondwandeling te maken van 25min. Alleen jammer dat je hier op de boerenbuiten ook de honden nergens meer los kan laten lopen. En zeker niet in een dorpskern. Maar ja, de wandeling deed ieder van ons wel goed.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
