Onze blog

2/07/2022 uitstel is geen afstel

Even uitstellen naar een latere datum

Dag lieve lezers,

Helaas hebben we ons 2de grote uitstap van het jaar met ons vieren moeten annuleren. Dat was natuurlijk wel spijtig, maar veiligheid boven alles. Philippe had woensdag een koortsopstoot gehad na een visite bij de tandarts (dit kan je lezen in ons vorig blogbericht) maar momenteel is hij nog steeds wat aan de koortsige kant. In de afgelopen dagen wilde zijn koorts niet zakken en bleef deze maar schommelen tussen 38.8 °C en 39.6 °C. Hij heeft ook constant in bed gelegen en Tja, Tazzy die begreep er helemaal niets van. Stiekem is hij een paar keer bij Philippe op bed gesprongen om tegen hem aan te kruipen. Hij liet op deze manier weten dat hij er was. Zolang hij rustig op zijn plekje bleef liggen was het wel oké.  Philippe is helaas in de afgelopen dagen niet veel uit zijn bed geweest.

Telkens ik thuis kwam, nam ik Tazzy ook mee naar de tuin om dan even te spelen. Natuurlijk geen uren want het was buiten al een warme temperatuur en ook ikzelf hou het geen uren vol om te ravotten met de jonkies op een hoog tempo. Tenslotte heeft Tripple ook er al een werkdag op zitten.

Dus, het was net nog teveel voor Philippe en niet verantwoord om dan een tripje uit te zitten naar Hasselt en dat voor enkele uren op een stoel te gaan zitten in een kantine van een manege. Als je U niet goed voelt, kan je nergens beter zijn dan thuis. Normaal gaan we dan morgenochtend wel even naar de losloopweide hier in het Neerlandpark zodat beiden honden daar even kunnen ont stressen. Jammer genoeg zullen onze lieve vrienden nog een aantal weekjes moeten wachten op de voorstelling van T&T. Maar gelukkig hebben ze de honden al gezien op foto.  

Worteltijd

Vandaag zat er dus ook geen wandeltochtje in naar de losloopweide omdat Philippe niet sterk genoeg was. Dus.. Wat gaan we vandaag dan doen? Oja, een Kong vullen met van die lekkere oranje stukjes die baasje ook graag eet. Lekker gezond voor mens en dier. Een portie worteltjes klaar maken voor 2 ongeduldige woefjes. En ze weten het al goed genoeg wanneer het worteltijd is. Als ik bezig ben met de voorbereiding en nog maar een stukje in mijn mond durf te steken en ze hebben het gezien, dan krijg ik al een klein piepje op de achtergrond of zoals Tazzy het geweldig goed kan, dan gaat hij vlak achter mij zitten. Hoe vaak ik hem hiervoor al de keuken heb uitgestuurd, toch overwint zijn nieuwsgierigheid het altijd. En Tripple? Die gaat dan aan de andere kant (links van mij) zitten wat ook geen ideale plaats is. Ook haar moet ik dan eens de keuken uitsturen. Als de worteltjes klaar zijn dan is het een groot feest en juist alsof kinderen een groot cadeau krijgen. Hun gevulde Kong krijgen ze enkel bij goed weer buiten in de tuin. Als we dit binnen zouden geven, dan zouden we nogal wat schade hebben aan onze meubels.

In ieder geval, altijd een plezier om die 2 te zien genieten van hun wortelmoment.

In de avond genoten we nog even buiten van het heerlijk weertje. Terwijl de honden in de schaduw lagen te rusten, dronken wij nog een frisse Ice-tea om vervolgens vanavond op tijd onder de veren te kruipen. Zo in de zomervakantie is er eigenlijk bijna niks op televisie en dan is het ook maar saaie boel.

29/06/2022 Het doorbreken van een dagelijkse patroon

Dagelijks ritueel

Een ritueel, dat kruipt toch zo snel in je kleren. Dat was bij mij niet anders. In de eerste lockdown had ik de toestemming gekregen om vroeger te starten op mijn werk zodat ik niet op de overvolle bussen tijdens de schooluren moest zitten. Ondertussen zijn we zo goed als 2 jaar verder en niet beseffend deed ik dit dus nog. Ik werd hierover aangesproken om me er op attent te maken dat ik eventueel wat later de bus zou kunnen nemen en ik niet om kwart na zeven al op het werk hoefde te zijn. Dus ik overliep even mijn alternatieven en zoals ik voor corona al deed, zou ik dus de bus van 7.10 terug naar mijn werk nemen. Het heeft niet veel zin om de bus van 7.30 te nemen want die zit altijd overvol en is ook vaak te laat waardoor ik dan te laat ben. Maar uiteindelijk als ik om 7.10 de bus met Tripple kan nemen, dan is dit voor mij ook goed.

Ik moet toegeven dat het vanaf morgen wel even zal wennen en dat ik zeker niet mag vergeten een bus later te nemen dan vandaag. Maar je wordt wel snel gewoon al bepaalde dagdagelijkse rituelen in je leven en het zal hier niet anders zijn.

Bezoek

Namiddag hadden wij eerst een speelmoment voorzien in de tuin terwijl onze poetshulp bezig was in huis. Vandaag hadden we ook ons metenhondje Lita in plaats van metenkindje op visite. Haar baasje ging zich even inschrijven in de muziekschool zodat ik (Manuella) en het baasje volgend jaar samen pianoles kunnen gaan volgen. De eerste momenten als Lita bij ons binnen is, dan zijn T&T altijd door het dolle heen. Zo enthousiast dat ze dan door de tuin rennen. Lita begint al een héél klein beetje te spelen met de honden, maar toch… Eerst met zijn drieën in de losloopweide een plas doen en allemaal op die ene plek…  Lita is vandaag niet zo lang gebleven omdat wij ook nog een afspraak om 16u45 hadden opstaan. Anders was ze wat langer gebleven maar gelukkig mocht ze mee naar de volgende afspraak van haar baasje om 15u.

Tandartsvisite

Om 16u30 vertrokken wij dus richting de tandartsenpraktijk op de Bist. Gelukkig niet zo ver, maar helemaal niet eenvoudig om de honden mee naartoe te nemen. Oké, honden zijn wel toegelaten in de praktijk, maar als je alleen gaat blijft de hond nog niet zo makkelijk liggen aan de tafel. En als de hond je geluiden hoort maken… Dan wil die meteen naar je toekomen. Daarom besliste we de honden niet mee te nemen aar de tandarts want hadden toch een dubbele afspraak. De airco werd aangezet voor de honden want het was toch een warme dag vandaag. De afspraak verliep redelijk vlot maar toch… toch houden we niet van de tandarts. Philippe moest jammer genoeg een kies laten trekken.

Even schrikken

Thuis gekomen aten we met zijn allen wat. De honden waren uitgelaten toen ze eten kregen en als beloning extra worteltjes. Na dat het verplichte uurtje rust ging Philippe om 19u even naar buiten om met de honden te spelen, het was toch nog goed weer en ideaal om even op het terras te zitten. Maar zomaar opeens was het spelen voorbij. De verdoving bij Philippe was langzaam uitgewerkt en van het ene moment op het andere moment moest Philippe ook echt stoppen en op bed  gaan liggen. Koortsstuipen met temperaturen van meer dan 39.5°C koorts. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Dus meteen Philippe in bed gestoken en even gezorgd dat hij comfortabel kon rusten. Dat was toch even schrikken. Dit begrepen natuurlijk de honden ook niet. Eerst papa aan het spelen en het volgende moment KO in bed liggen? Toch vreemd! Uiteindelijk heb ik nog even met de honden gespeeld en geknuffeld om vervolgens dan ook voor een keertje op tijd onder de dekens te kruipen. Morgen is het weer op tijd uit de veren want dan is het werkendag voor mij en Tripple.

Dopjesactie

Jullie hebben het inmiddels vast wel gezien: steeds vaker worden plastic dopjes vastgemaakt aan flessen. Zo komen ze niet bij het restafval of in de natuur terecht. Je kan deze dopjes nog steeds voor ons blijven sparen, aangezien ze via onze actie ook rechtstreeks bij het recyclagebedrijf terecht komen! Daarnaast zijn er nog veel andere soorten dopjes en dekseltjes die we inzamelen.

Heb je een specifiek dopje waarvan je niet weet of deze mag worden meegegeven? Stuur ons dan een foto via WhatsApp op het nummer 0489 41 64 55. Wij helpen je graag verder!😊

Een druk weekend achter de rug

Zondagavond en het weekend is voorbij gevlogen. Vrijdag een dag verlof ingeboekt om met de trein te reizen tot in Hasselt om vervolgens opgehaald te worden om te lunchen in Tongeren om nadien door te rijden mee met de auto naar de dierencardioloog van Tazzy en Tripple in Stavelot (Provincie Luik). Gelukkig was er voor T&T goed nieuws. Hun hartonderzoek was goed en onveranderd en over een jaartje terug op controle.

Tripple mag niet stoppen met haar voedingssupplementen die ze nu neemt en haar speciale voeding. Tazzy moest niks nemen van supplementen. Beiden honden hadden volgens de cardioloog een mooi gewicht.

Na ons bezoekje in Stavelot keerden we terug naar Limburg om een nachtje te gaan logeren bij mijn papa en mama plus in Heusden-Zolder. En wat waren de honden super flink tijdens de hele avons op het appartement.

En in de avond gingen we nog een hapje eten bij de vroegere Jood uit Hasselt Jeruzalem in Genk (wel zonder de hondjes) Een echte Limburgse shoarma schotel dat ze zo niet kennen in Antwerpen. Wat heeft deze schotel ons gesmaakt. Na ons etentje gezellig bij papa en Hilde nog een glaasje gedronken.

Zaterdagochtend waren T&T superflink geweest en hebben ze ook flink samen geslapen in de bench. Na de brunch nog een gezellige middag samen drinken in Hasselt door gebracht met onze vrienden in de manege.

Om 18u waren we terug in Antwerpen om vandaag zondag een verplichte rustdag in te plannen en morgen start er weer een nieuwe werkweek.

Update vanuit Vlieland

Even een update vanuit Vlieland. Momenteel is het er ook lekker koud zoals bij ons in BE maar dat vinden deze zwartjes niet erg! Vorige week waren ze een beetje ziekjes geweest (vermoedelijk hun neus teveel achterna gezeten), maar ondertussen gaat het weer wat beter! Ze genieten van hun oude dag van wandelingen, takken of dennenappels eten… En natuurlijk lekker niks doen. Vlieland een echt hondenparadijs voor 2 gepensioneerde blindengeleidehonden.

onzeblindengeleidehonden #chivasencennna #vlieland #heerlijkgenieten

Trowback 26/01/2018

Vanochtend zijn de baasjes op tijd opgestaan want vrouwtje moest voormiddag naar de Franse les en ik (Chivas) mocht natuurlijk mee. Zusje Cenna bleef vandaag bij het baasje omdat hij ook thuis was.

Om half negen vertrok ik met vrouwtje naar de bushalte en in de bus zocht ik voor het vrouwtje een klapstoeltje op. Aangekomen aan de halte Elisabethlaan in Berchem stapte ik met mijn vrouwtje af en bracht ik haar naar het eerste zebrapad, het 2de zebrapad, het 3de zebrapad voor we aan de grote straat kwamen. De lichten sprongen voor ons op groen en we staken de straat over.

Helaas door getreuzel van anderer mensen geraakte ik met het vrouwtje niet tijdig aan de overzijde en moesten we wachten op een klein stukje voetpad tussen de straat en het tramspoor. Gelukkig had de lieve tramchauffeur al gezien dat ik mijn vrouwtje niet meteen in veiligheid kon brengen, maar de tramchauffeur reed heel voorzichtig en toen hij merkte dat we ver genoeg van hem verwijderd waren en niet op de straat stonden, toen passeerde hij voorzichtig. Gelukkig sprong het op groen en ik kon nog even naar het gras om een plasje toe doen voor we in de klas binnenkwamen. Tijdens de les was ik héél stil al liet ik me toch af en toe eens horen.

Na de les wandelde vrouwtje samen met iemand van de klas naar de tramhalte en we konden gelukkig tram 15 nog nemen want vrouwtje wilde tot de halte in Belgialei gaan en daar de 17 terug nemen want op Harmonie was véél tr gevaarlijk. We zaten net goed in de tram toen de trambestuurder afriep dat de tram net voor ons een aanrijding had gehad en we niet verder konden. Ik leidde mijn vrouwtje ook maar uit de tram en héél voorzichtig zocht ik een veilige weg om over te steken, maar een onoplettende fietser had ons niet gezien en maakt al van zijn oren.

Eerst wilde vrouwtje bus 21 nemen maar deze bus zat zo vol dat niet iedereeen mee kon dus wandelde we samen met ons klasgenoot maar tot aan Harmonie…. Verschrikkelijk dat fietspad dat tegen het voetpad ligt. Vele fietsers zouden ons onderste boven rijden i.p.v. even hun bel te gebruiken want andere voetgangers kloegen hier ook over. Gelukkig had mijn vrouwtje nog een extra paar ogen die haar hielpen want het was vandaag een vreemd traject voor mij om te wandelen en ja ik heb mijn best gedaan. Ik heb mijn vrouwtje veilig gebracht tot aan de halte Harmonie waar we bus 17 naar Wilrijik namen.

Op de Bist zijn ze ook aan het werken op de Kleine steenweg en het zebrapad was nu opgebroken met rekken er om heen. Ik moest even nadenken hoe ik het veilig kon oplossen, maar goed… ik heb veilig mijn weg gevonden en ik heb mijn vrouwtje thuis gebracht waardoor ik een dikke knuffel heb erdiend en vele goede woordjes. Later op de dag kregen zus en ik ook nog een lekker snoepje… En nu is het avond en ga ik lekker rusten in de bench.

Even een belangrijke herinnering.

Wat houd “NIET AFLEIDEN” nou eigenlijk in?

Het NIET AFLEIDEN van een assistentiehond is meer dan het “niet aaien…”

Een assistentiehond is getraind om z’n baasje te helpen. Dit kan op heel veel vlakken. Ook leert een assistentiehond in zijn opleiding om zich niet te laten afleiden. Maar een assistentiehond is ook maar een hond
Als een assistentiehond te vaak toch afgeleid word van z’n werk kan dit als een succes ervaren worden voor de hond. Waardoor deze minder op z’n baasje let en meer op zoek gaat naar aandacht van vreemden.
Daarnaast is het voor het baasje niet alleen vervelend dat de assistentiehond afgeleid word, het is ook een groot risico. Op het moment dat een assistentiehond afgeleid word van z’n werk, kan deze niet op z’n baasje letten. Dus mist de hond belangrijke signalen die voor z’n baasje van levensbelang zijn.

Dus ziet u een assistentiehond, wilt u dan doen als of de assistentiehond er niet is?

  • Ga de hond niet aaien
  • Ga niet (met al uw liefde) met de hond in gesprek
  • Kijk de hond niet recht in de ogen
  • Maak geen klik, piep of lok geluidjes
  • Voer de hond niet
  • en steek niet uw hand uit tijdens het passeren

Geef de hond ruimte om z’n werk te kunnen doen!

Bedankt voor het lezen

Vragen zijn welkom en delen is super!

Goodbye 2022, welcome 2023

Ons laatste bericht voor 2022 terwijl wij ons in lichte opwinding voorbereiden op 2023. Maar wat was 2022 een vreemd jaar.

Een jaar van nieuwe uitdagingen (onze 2 nieuwe blindengeleidehonden Tazzy & Tripple), een jaar van het weerzien met Chivas & Cenna op Vlieland, maar ook een jaar waarin we nieuwe vrienden bijkregen en enkele oude vrienden die terug ten tonele kwamen. Maar 2022 was ook een heftig jaar vol frustratie, geduld, verdriet (overlijden van mijn bomma (Manuella)), goed ziek zijn door corona.
Maar 2022 was ook een jaar waar er veranderingen aan te pas kwamen en die langzaam een vorm kregen. Dus ondanks dat het een heftig jaar denken we nog even aan 2022 voor dat we straks met zijn allen gezellig 2023 in zullen huppelen.

Dus ons laatste bericht posten we hier met een glimlach en nemen we afscheid en wensen wij jullie allen onze beste wensen toe voor het nieuwr jaar

Beschrijving van het kaartje is een foto van wij aan het werk met onze 2 blindengeleidehonden aan zee met de tekst die geschreven staat op de kaart:
Dat het nieuwe jaar rijk mag zijn aan mooie dagen, en veel liefde, voorspoed en geluk mag dragen. Happy Newyear! Philippe & Tazzy, Manuella & Tripple

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.