Manuella & Tripple – Pagina 4 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1^ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5^de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Naar deze dag hebben we met zijn allen toegeleeft

Voor we de pc vandaag afsluiten, wilde ik jullie toch nog even mee laten genieten van onze fantastische nieuwe en leuke ervaring. Geniet gerust allen mee.

Eindelijk is het dan zover!

Ik denk net als wij dat er nog een gezin enorm naar deze dag hebben uitgekeken. Het is dan ook de eerste keer dat we het pleeggezin van Tripple zullen ontmoeten. Traditiegetrouw komt normaal het pleeggezin tijdens de interne classweek in het BCG op bezoek om kennis te maken met het nieuwe baasje van hun pupil die ze toch lange tijd onder hun hoede hadden. Maar bij mij verliep het allemaal een beetje anders dan voorzien was.

Uitgesteld

Het bezoek van het pleeggezin van Tripple werd door verschillende omstandigheden op aanraden van het BCG uitgesteld en dat om verschillende redenen. Dit vooral in functie van Tripple. Tripple is een hondje met een gevoelig karakter en voor ons is het ook belangrijk om de binnenkomende prikkels voor haar te kunnen doseren. Door dat we al een volledige thuisclass hadden, dat corona in november nog meer aanwezig was dan nu en dat er voor Tripple zoveel veranderde werd het bezoek uitgesteld. In de voormiddag nog enkele kleine dingen voorbereidt om strakjes aan te bieden. Een klein hapje en drankje kunnen we altijd aanbieden.

Het Pleeggezin van Tripple

Om 14u werd er dan aangebeld. De honden hadden we bewust in onze bureauruimte gezet en de tussendeur ook dicht gedaan. Zo konden Chantal en haar gezin op zijn minst toch rustig binnenkomen. Natuurlijk reageerde zowel Tripple als Tazzy op de stem van Chantal. Achter die gesloten deur hoorden wij 2 ongeduldige honden blaffen. Beiden honden dachten even ‘die stem ken ik!’ Na de eerste menselijke kennismaking deden wij de binnendeur open. Wat een enthousiasme straalde de beiden honden uit. Tazzy kon al niet meer wachten en besloot over het poortje heen te springen om zo Chantal en Frank te begroeten. Dan moet je toch weten dat zo een veiligheidspoortje toch wel ongeveer 1m hoog is. Tazzy ging door het dolle heen terwijl Tripple piepend stond te wachten tot zij ook werd begroet.

Na de enorme enthousiasme-explosie van Tazzy probeerde we hem weg te lokken zodat Tripple haar moment nu kreeg. Ze had al zo flink moeten wachten. Ik nam Tazzy even bij me om hem te kalmeren want het werd toch wel even een druk momentje in de hal. Tripple werd zo enthousiast, zo blij dat ze moeite had om haar lange tong onder controle te houden. En dan haar staart die van pure opwinding van links naar rechts zwiepte. Voor het pleeggezin was het best wel allemaal emotioneel. Vooral Chantal was zo blij. Het was jammer dat ze Tripple niet veel eerder mochten terugzien en dat het was geleden van het moment dat Tripple startte in het BCG voor haar definitieve opleiding.

Even al die stress er af gooien 🙂

We besloten met zijn allen naar de tuin te gaan zodat Chantal en haar gezin Tripple verder konden knuffelen met wat meer ruimte. Natuurlijk maakte Tazzy hier mooi mee gebruik van. Tijdens de puppy opleiding gingen beiden pleeggezinnen regelmatig samen wandelen waardoor Tazzy Chantal ook kende. Gelukkig regende het al niet vandaag maar het was toch een fris windje. Spontaan werden de frisbee of een trektouw gebracht maar als iemand deze wilde afnemen, dan moest er achter de hond gelopen worden. En laat dat nu juist iets zijn wat Tripple zo geweldig vindt want zelden zal ze haar speelgoedje aan je geven. De rust keerde langzaam bij beide honden wel terug, maar toch moesten we ze extreem goed in de gaten houden zodat er geen plantjes werden gemolesteerd door Tripple. Na de uitgebreide knuffel- en speelmomenten keerde de rust eindelijk een beetje terug in huis en besloten we onze gasten een hapje en drankje aan te bieden.

Om de veiligheid van ons hapjes en drankjes te garanderen die op de salontafel werden gezet, besloten we de honden in de bureauruimte te laten liggen. We legden de beiden vetbedjes aan het poortje waardoor de honden zicht hadden op alles en iedereen. Oef, gelukkig waagde Tazzy het niet meer om over het poortje te springen. Ja, Chivas en Cenna mochten ook nooit rond de salontafel lopen als er bezoek was of als er eten en drinken werd neergezet. Die wisten dat op den duur wel, maar deze 2 moeten dat nog leren. Uiteindelijk, je kan niet verwachten dat een hond op 3 maanden alles al perfect gaat kunnen of kennen.

Tijdens het bezoek

Tijdens het hele bezoek werden Tazzy en Tripple wel verwend met bezoekjes en speelmomenten. Natuurlijk mochten onze gasten naar de honden toe. Dat is toch niet meer als normaal. Helaas bleef ook de tijd hier niet stil staan en werd het al snel tijd om afscheid te nemen. Chantal & Frank waren blij dat ook Tripple goed was terecht gekomen en er werd al afgesproken om van de zomer zeker af te spreken. Zodra hun nieuwe puppy groot genoeg is om het pleegzusje te ontmoeten gaan we er zeker tijd voor vrij maken en dan hopen we meteen ook in één keer Sybren en zijn mama (pleeggezin Tazzy) te kunnen ontmoeten.

Toch wel belangrijk voor ons!

Wij vinden het ook belangrijk om de pleeggezinnen van onze honden te blijven ontmoeten en hun op de hoogte te houden van hoe het verder verloopt met de honden. Uiteindelijk hebben zij de eerste 13 maanden zoveel tijd met de hond doorgebracht. Ik kan ook niet begrijpen dat er geleidehondengebruikers zijn die zeggen van geen contact te willen met het pleeggezin. Maar ja, ieder zijn eigen keuze of mening. Wij houden in ieder geval contact. Dat hadden we met de pleeggezinnen van onze vorige honden ook gedaan en wij vinden het ook leuk om contact te houden met de adoptiegezinnen die onze vorige honden hebben geadopteerd.

Wat genieten wij ook iedere keer van de updates die we binnenkrijgen van Chivas & Cenna als ze weer een leuke wandeling hebben gemaakt.

Conclusie!

Wat een fantastische namiddag en wat een fantastische eerste ontmoeting. We zijn er zeer zeker van overtuigd dat we dit gezin in de loop der jaren nog op regelmatige basis zullen blijven ontmoeten en dat we nog wel leuke momenten gaan beleven. Natuurlijk hop

Irritante obstakels altijd

Het is toch niet te geloven! Op ons traject naar het werk waren her en der obstakels verspreidt die enorm in de weg lagen. Het begon eigenlijk al met het uitstappen van de bus. Er was een oud dametje dat zich met haar rollator vlak voor de deur al had geparkeerd met resultaat dat wij niet deftig konden uitstappen. Denk je nu dat ze een beetje opzij ging? Nee hoor! Dat zouden de mensen nog moeten leren. De buschauffeur had wel gezien dat het dametje mee moest en zou niet eerder vertrekken hoor. Waren we eindelijk uit de bus, lag er een redelijke grote dennenboom langst de vuilnisbak waardoor er niet veel ruimte was waar we moesten lopen. Laten we hopen dat ze deze vanmiddag hebben opgeruimd. Zigzaggend moest Tripple haar weg meteen zoeken na het uitstappen.

Onderweg kwamen we op 2 plaatsen nog containers tegen die het hele voetpad versperden waardoor Tripple genoodzaakt was om mij de straat op te leiden. Dan was er nog een punt waar het al wat smaller was waar mensen afval buiten hadden gezet. Nee, het gaat hier niet over de vuilzakken die reglementair buiten moeten staan maar gewoon afval dat thuishoort op een containerpark. Deze bewoners zijn hier reglementair niet in orde. ‘Bwa, we gooien het maar buiten en die van de stad ruimen dat wel op’, zo denken die mensen daar precies over. Maar het maakt het wel niet veiliger erop voor ons want dan moeten we een stukje op straat gaan lopen. Ooit in het verleden heb ik hier al eens de ‘Blauwe lijn’ voor gebeld omdat dit toen wel een storthoop was.

Uiteindelijk heeft ons meisje het goed opgelost. De kerstvakantie loopt op zijn einde en vanaf volgende week komen de collega’s allemaal terug uit verlof en zullen dan af en toe passeren op bureau. Dus vanaf volgende week zien vele collega’s Tripple ook voor de eerste keer want toen ik net terug kwam op bureau begon de kerstvakantie of er was nog telewerk.

Eerste werkweek zit erop!

Zo de eerste werkweek zit er voor ons alweer op. Ons weekend kan dus al beginnen en Philippe moet nog een aantal uren werken voor zijn weekend ook kan beginnen. Echte weekendplannen hebben we niet want zal afhangen van het weer, maar we denken het gewoon rustig te houden met de honden.

Ons eerste bericht van 2022

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN! We wenste ook aan onze feestgezelschap gelukkig nieuwjaar maar de kusjes en knuffels die bleven achterwege door de gemaakte coronamaatregelen. Om middernacht had ik (Manuella) het wel even moeilijk en ging ik naar de honden toe. Ik moest even een traantje wegpinken omdat ik aan onze 2 zwartjes moest denken. Hoe vieren zij oudjaar/nieuwjaar? Heeft Chivas niet te veel bang van het afgeschoten vuurwerk? Denken de honden ook aan ons? Ja, ik voelde me toch even emotioneel. Veel tijd had ik niet om hier over te piekeren want de meisjes wilde gelukkig nieuwjaar komen wensen aan de honden. Dit jaar was er toch geen nationaal vuurwerk op de tv (wat wel jammer was). Er werd niet veel vuurwerk afgeschoten in de omgeving en in Aartselaar was het eigenlijk héél rustig. Een opluchting.

De eerste uurtjes van 2022 zaten we nog aan de eettafel en moesten we nog ons dessert oppeuzelen nadat ons buikje toch al enorm was gevuld. Alles was wel lekker moesten we toegeven. Tegen half 3 keerden we terug huiswaarts met iets minder geladen cadeautjes en iets minder gepakt en gezakt. Mr. Tazzy vond het toch zeker niet plezant om langst Philippe op de zetel te gaan zitten liggend in zijn armen terwijl Tripple netjes aan mijn voeten bleef zitten. Af en toe een likje geven. Thuis gekomen lieten we in stilte de honden snel nog even een plasje gaan doen want het was al bijna 3u. Een uur dat men normaal allemaal wel in bed ligt. De rust keerde voor ieder van ons terug in het hoofd en ik denk zelf ook dat het voor de honden goed geweest was en dat ook zij nu terug tot rust konden komen.

Tegen een uur op 10 kwamen wij ons bed uitgerold en zelfs de honden hebben zo lang geslapen al moesten ze deze ochtend om 7u30 tot een plasje gaan maken. Nog een gewoonte om tijdens het weekend toch zo vroeg een plasje te doen. Nieuwjaar vierden we nog in alle rust verder. Het was vandaag echt zo een dag om in je zetel te blijven hangen zonder al te veel activiteit. De afgelopen 7 dagen lekker en veel gegeten.

Merkte dat de honden vandaag ontzettend knuffelachtig waren. Hoe we ook probeerde om ze niet in de zetel te laten liggen, toch gaven ze niet af. Echte doorzetters. Fase 1: hoofd op je schoot, fase 2: rechterpoot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 3: rechter- en linker poot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 4: niet twijfelen en meteen in de zetel op baasje komen liggen met de hoop er niet uit t te hoeven. En als we ze eruit zetten, springen ze meteen terug in de zetel. Onvoorstelbaar en niet te geloven, maar uiteindelijk hebben we ze maar bij ons laten liggen omdat het gisteren ook al een dag vol prikkels was voor de honden ondanks dat ze superflink waren.

Laatste dag van 2021

De laatste dag van 2021 is een feit.

Ook mijn laatste dag verlof van 2021. Ik stond erop dat ik na mijn onbetaald verlof nog 2 dagen verlof had zoals op de 24^ste december net als vandaag. Nee, geen verlofdag om lekker te chillen maar een dag om de laatste voorbereidingen te treffen voor vanavond. Al hoewel we vanavond op locatie zullen zijn, moest ik de cadeautjes die vandaag nog werden geleverd inpakken. En ja, het waren er toch wel een aantal. Afgelopen jaar hebben we geen cadeautjes kunnen geven aan de kinderen van Philippe zijn zus en dat wilde we nu toch wel goed maken. Gelukkig was Post NL nog tijdig hier met alle pakjes en zaten onze pakketten niet vast in de afgesloten magazijnen waar de douane binnen was gevallen. Ja, één van onze pakketjes lag er wel maar die was gelukkig niet voor onder de kerstboom.

Vanavond is de grote avond. De eerste avond samen met de honden het huis uit. Wat moeten we er van verwachten? Oudjaarsavond is toch altijd zo anders met de bommetjes die worden afgeschoten. Al dagen op voorhand waren ze in Wilrijk ergens bezig met die bommetjes. Gelukkig viel het in onze regio nog wel goed mee. We wonen in een rustige buurt van Wilrijk ondanks dat we dicht tegen het centrum aanliggen.

Samen er op uit

Om 17u30 werden we door Philippe zijn zus opgehaald waar ik eerlijk gezegd wel blij om was. Met de taxi ons verplaatsen dat zag ik nu niet zitten om verschillende redenen. Dan hadden we de taxi bus moeten reserveren. Gepakt en gezakt vertrokken we richting Aartselaar en gelukkig was het niet zo ver. De cadeautjes, de honden, hun hondeneten en lekkernij moesten mee en dan wij zelf niet te vergeten. Aangekomen in Aartselaar allemaal eerst een zelftest ondergaan. Wij konden dit niet zelf bij ons, maar gelukkig werd deze afgenomen bij ons en na 15 min. wisten we ook al dat we toch safe waren. Dat was bij iedereen het geval, dus de feestavond kon beginnen.

Philippe zijn ouders hadden de 2^de Bench meegebracht. We hadden daar in begin dat we Chivas en Cenna hadden er ook eentje gezet zodat ze erin konden slapen. Cenna was anders veel te nieuwsgierig en wou graag op bed liggen. Nu de Bench blijven gebruiken voor deze honden was ook wel nodig. De Bench hadden we opgezet in de inkomhal langst de eetruimte en daar konden Tazzy en Tripple dan tot rust komen. Dat was voor hun beiden wel belangrijk. Er waren vanavond toch wel enorme prikkels en voor onze gevoelige Tripple moesten we dit beperken. Net voor ze in de Bench gingen gaven we de honden in de garage nog even eten. Dat eten was toch snel op. De tweeling wilde graag helpen en ze haalde beiden een bakje water voor de honden.

De kinderen waren opgewonden en iedereen was in een vrolijke stemming. Tijdens het aperitieven zaten we in de living en werden we up-to-date gehouden door de kinderen die af en toe naar de honden gingen kijken. Vooral de tweeling hield ons lekker op de hoogte. Tijdens het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven en het uitpakken werd het wel even vrij intens. Een glas dat sneuvelde en één van de kinderen die een glassplinter in de voet had zitten. Gelukkig na de nodige zorgen werd de splinter verwijderd en werden de laatste cadeautjes uitgepakt. Iedereen was toch blij met hun cadeau. Na het uitpakken van de cadeautjes lieten Philippe en ik de honden nog één keer buiten want we wisten niet wat er om 12u zou gebeuren. Het was enorm stil in Aartselaar en de 2 meisjes gingen mee de honden buiten laten. Van de zomer mogen ze met de honden eens wandelen maar dan zorgen we dat we een 2^de lijn bijhebben en ze zelf nog onder controle hebben. Moet toch toegeven dat het sterke beesten zijn.

Naarmate de avond vorderde kwamen we dichter bij de klok van 12u. Af en toe even checken bij de honden die nu rustig in hun bench lagen. Wij zaten tenslotte in de kamer er langst en er werd af en toe eens om de hoek gekeken naar de honden. Al etend verlieten wij het jaar 2021 om al etend 2022 in te treden.

Een gelukkig nieuwjaar aan iedereen toegewenst van het Phimateam

Manuella & Tripple’s laatste werkdag/Nieuwe uitdaging

Laatste werkdag voor mij en Tripple

Yes, ook voor mij en Tripple eindigde onze laatste werkdag van 2021 om 12u deze middag. Tijd om af te ronden en huiswaarts te keren. Morgen is het de allerlaatste dag van 2021 en die zal nog wel druk genoeg zijn. We hopen dat vandaag alles van de overige cadeautjes nog worden geleverd van Bol.com via DPD en Post.NL, maar het zal er ook wat vanaf hangen. In ieder geval, morgen hebben we nog 1 dag dat alles kan geleverd worden. Het was enorm rustig op de bus en al snel kreeg ik per mail bevestigd dat de 4 laatste cadeaus morgen pas zullen geleverd worden. Pot Jan koffie… Dat is even vloeken. Gelukkig konden we in de namiddag dan toch wel onze geplande uitstap plannen want als we dat morgen hadden moeten doen zou het te chaotisch gaan worden vrees ik.

Een nieuwe uitdaging voor de honden

Namiddag nog een grote uitstap. Een nieuwe uitdaging zowel voor ons als voor de honden. Het gezin van Sophie hadden de honden nog niet gezien. De kinderen hadden al meermaals gevraagd aan de mama wanneer ze de honden eens mochten zien. We besloten vandaag dus naar de kinderen toe te gaan en hun kennis te laten maken met de honden. Gelukkig was het toch wel mooi weer buiten waardoor het veel leuker was om te wandelen. Onze PTT knop terug geactiveerd op de Zhello en onze headset opgeladen zodat we tijdens het wandelen konden communiceren met elkaar. Was geleden van voor corona dat we deze app nog hadden gebruikt. We namen dus de bus naar Aartselaar in de vroege namiddag en gelukkig was het wel mooi weer. Vandaag werkte Tripple dus ook met haar gentle-leader.

Vanaf de bushalte in het dorp wandelden we via de Adriaan Sanderslei tussen de velden door naar Philippe zijn zus. Normaal gezien laten we de honden altijd vrij wandelen (wel aan de leiband wel te verstaan) op dit wandelweggetje, maar vandaag hielden wij hun harnas aan. Het was de eerste keer dat we met de honden deze route liepen en dan moet je al niet meteen voor verwarring gaan zorgen natuurlijk. Tussen de bushalte en voetweg moesten wij enkele obstakels passeren van mensen die aan het verhuizen waren en het voetpad hadden versperd. Een tentzeil dat zat te klapperen door de wind. De honden ontweken dit wel. Tripple bleef netjes en beheerst werken maar liep toch het liefst achter Tazzy aan die zich nergens wat van aantrok, behalve dat meneer vooraan wilde lopen.

De kinderen

Aangekomen werden we meteen verwelkomt. De kinderen waren snel bij ons om de honden te knuffelen. Zelfs de honden waren dolenthousiast. Bewust de gentle-leader in het begin aangehouden bij beiden honden. Er kwam een tijd dat Tazzy voldoende rustig was om te knuffelen maar Tripple bleef enthousiast. Daarom besliste ik om de gentle-leader bij haar aan te laten maar konden de kinderen haar wel knuffelen. Tripple vond het in begin niet zo leuk om die gentle-leader aan te hebben, maar toen ze ontdekte dat ze werd beloond met knuffels en af en toe een snoepje, maakt het voor haar allemaal niet meer zoveel uit. Het was voor beiden honden maar voor de kinderen toch ook een enorme prikkel moet ik toegeven. De kennismaking tussen men en dier is ontzettend goed verlopen. Ben op een gegeven moment wel even met Tripple naar buiten gegaan om ons af te zonderen. Dat is een puntje van Tripple waar we rekening mee moeten houden dat ze de rust terug kan vinden. Een hondje met een hoge gevoeligheid die we zeker moeten bewaren.

De tweeling was heel enthousiast net als Emma die ook veel foto’s had gemaakt

Terug naar huis

Na een klein uurtje namen we dan de bus terug naar huis. Eerst was er vervoer met de auto naar huis voorzien om onze cadeautjes voor morgen dan al mee te nemen, maar dat kwam dan toch niet zo goed uit.

Geen probleem! We nemen de bus dan gewoon terug naar huis. We zijn dat toch al gewend en het is ook een goede oefening voor Tazzy en Tripple. De route naar huis verliep terug via de Adriaan Sanderslei waar we terug de obstakels van de verhuis tegenkwamen en het klapperende tentzeil. Nu reageerden beiden honden weer helemaal anders en gingen ze de obstakels op een andere manier ontwijken. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus. 4 bussen op 1u naar Wilrijk, dat is toch zeer zalig en aangenaam.

Thuis gekomen kregen de honden een verdiende dentastick als lekkere beloning en nog een stukje wortel verstopt in de Kong die ze in de tuin lekker konden oppeuzelen.

Tripple met gentle-leader/samen met Tazzy naar de winkel.

Philippe heeft vandaag dan zijn laatste dag gewerkt van het jaar 2021. Ik moest er nog 2 doen. Vandaag en morgen. Gelukkig was het toch rustig op het werk en kon de Bench de hele tijd openblijven. Op één werkende collega was ik de enige op bureau. Ik kon dus in alle rust bijwerken. Tijdens het buiten laten van Tripple nog enkele zelftesten gaan halen om deze bij oudjaar mee te nemen. Gelukkig had ik er nog vier.

We wisten nog niet exact wat de planning was voor bij oudjaar dus had ik een bestelling gedaan om in de namiddag af te gaan halen in de Carrefour. Omdat Yamina kwam kuisen besloten Philippe en ik met de honden er een uitstapje van te maken. Even oefenen met beiden honden achter elkaar aan maar ook de route naar de winkel. Dus zodra Yamina aangekomen was, vertrokken wij richting de Carrefour. Het was best wel druk op de Bist, maar ja dat is toch niet abnormaal met deze periode.

Tripple met gentle-leader

We besloten deze keer het erop te wagen en Tripple een gentle-leader aan te doen. Het was een poging waard om te proberen. En eerlijk? We hadden dit al veel eerder moeten doen. In het begin was Tripple nog een beetje aan het trekken, maar eens we aan het werken waren werd ze zeer rustig. Het zal nog een echte uitdaging worden voor ons allen. Tazzy die bleef netjes vooruitlopen en trok zich van alle heisa achter zich niet zoveel aan.

Elkaar even kwijt

We liepen tot aan de zebra van de dierenwinkel ‘De Pauw’ waar we de zebra veilig konden oversteken. W zouden zo naar de Carrefour lopen, maar bij het afkomen van het zebrapad ging ik naar links met het gedacht dat Philippe me zou volgen, maar Philippe en Tazzy liepen rechtdoor. Ik was hem dus opeens kwijt. Ik draaide me om en begon hem te zoeken maar vond hem nergens. Telefoon genomen en belde hem op. Ook hij was me kwijt en Tazzy wist het even niet meer. Uiteindelijk vonden we elkaar terug en konden we verder naar de Carrefour stappen. Vanaf morgen nemen we toch onze Zhello terug onder de arm om hier mee te werken.

Naar de Carrefour

Aangekomen aan de Carrefour moest ik even de boodschappen gaan halen maar er waren geen boodschappen geleverd. De man die de boodschappen moest leveren was met mijn spullen terug vertrokken en had het niet in de winkel gelaten. Daar stonden we dan. De winkelbediendes konden zelf wel de boodschappen gaan halen uit de winkelrekken, maar dat zou meer dan 45min. gaan kosten. Eigenlijk die tijd hadden we nu ook weer niet. Enige oplossing was om met Tripple de winkel even in te duiken om het hoogstnodige te gaan halen. De kassabediende heeft me dan ook meteen geholpen en ik moest nergens aanschuiven. Dus op 10min. waren we dan ook weer buiten. Philippe en Tazzy bleven even wachten vooraan in de winkel om ons niet opnieuw kwijt te spelen

Ondanks de drukte bleef Tripple netjes werken met de gentle-leader aan. Ik moest van enkele dingen hebben die er gelukkig nog waren. Ik had dus niet alles meegenomen wat er oorspronkelijk op mijn lijstje stond. Wat een gedoe was het toch wel. Best teleurstellend en eigenlijk hadden ze me in de winkel een consumptie moeten geven maar daar gaan wel niet over klagen. Ik was blij dat het ons al was gelukt. Op weg naar huis waren we aan het twijfelen welke route we zouden nemen. Nemen we de route via het plein of de lange route. We besloten eens de route via het plein te nemen maar al snel kwamen we tot de conclusie dat eigenlijk niet ideaal was. Er zijn op dat plein geen oriëntatiepunten waar we ons kunnen op focussen en als we de honden vroegen om de zebra recht voor ons te zoeken vonden ze deze ook niet. We moeten ons te veel focussen op de commando’s geven dat het voor beiden partijen niet meer aangenaam is. Oké, niet ideaal en als Kathleen de volgende keer komt zullen we deze route eens verkennen en haar mening ook vragen.

Eigenlijk mogen we toch wel fier zijn op onze 2 kanjers. Weer een hindernis die we hebben overwonnen. Ondanks onze ervaring met de vorige 2 geleidehonden, is dit opnieuw een leerschool en moeten we toch al die dingen opnieuw meemaken. Iedere hond is anders en uniek. Tripple en de gentle-leader is dus geïntroduceerd en geeft haar iets meer rust tijdens haar geleidenwerk. En Tazzy, die deed zijn werk ook netjes. Hij wilde enkel graag als eerste lopen met een vlot wandeltempo (wel trager dan Cenna), maar meer gefocust op Philippe zijn commando’s. Natuurlijk kan je niet verlangen van de honden dat ze vandaag al alles kennen en perfect zouden gaan uitvoeren.

Nog 2 dagen in 2021 en juist 2 dagen vol prikkels waar we toch wel naar benieuwd zijn hoe de honden hierop zullen reageren.

Wat een slecht weer vandaag

Goeiemorgen, 5u55 begint mijn horloge te babbelen en aan te geven dat binnen 5min mijn wekker zal afgaan. Maar evengoed om 5u15 gaat meneer Tazzy al aan de deur van ons bureau liggen en begint af en toe te zeuren met de hoop dat we op hem reageren. Soms wel vervelend en vooral als je van die vervelende slechte nachten achter de rug hebt. Nu maakt het allemaal niet uit want Tripple en ik moesten toch naar het werk. Omdat ik niet eet in de ochtend, win ik toch wel een hele tijd om me klaar te maken en rond half 7 te kunnen vertrekken naar mijn werk.

Tripple en Manuella op pad.

Gelukkig dat Philippe in de ochtend de honden eten geeft en een boodschap laat gaan doen want anders moest ik nog een half uur vroeger opstaan. Ik hou niet van zo heel vroeg opstaan tenzij dat het niet anders kan. De bus rijdt tijdens de vakantie ook op een andere dienstregeling en komt dan 10min. later dan tijdens het schooljaar. Gelukkig moesten we nu niet al te lang op de bus zitten want veel mensen waren er niet van de vaste busreizigers die anders bij ons op de bus zitten.

Vandaag was het rustig op bureau. Tja, dat is altijd tijdens de feestdagen. Er zijn toch enkelingen die nog proberen te bellen en al maar goed dat er dan iemand aanwezig is. Ik heb de 5 weken afwezigheid ondertussen kunnen inhalen en ben ook weer bijgewerkt. Tripple lag heel de tijd rustig te snurken en dan met momenten met die poten in de lucht. Zo grappig als ze dan van die geluidjes begint te maken als je net aan het telefoneren bent. Dit is natuurlijk voor een nieuwe hond ook een ideale periode om haar plekje te ontdekken op de werkvloer. Wacht maar tot de collega’s terug zijn of even binnenspringen.

Einde van onze werkdag

We eindigde onze werkdag met een afwijking op onze route naar de bushalte. Ik moest nog even enkele brieven gaan posten en schuin tegenover de bushalte is er een brievenbus. Dus voor een groot gedeelte liepen we hetzelfde traject maar waar Tripple normaal het plein aan de Troonplaats zou kunnen oversteken, daar moest ze rechtdoor lopen. Dat vond ze best wel vreemd en had hier even extra bevestiging nodig om te weten dat ze het wel goed deed.

Net als bij Chivas gaf ik de brievenbus ook een naam, een naam die voor niets anders gebruikt kon worden. Na twee keer het te oefenen wist ze al op het commando ‘find the box’ dat ik de brievenbus bedoelde. Uiteindelijk zullen we op regelmatige basis toch wel eens brieven gaan insteken. Na het insteken van de brieven moest Tripple een beetje verder wandelen om de zebra te kunnen vinden om de straat over te steken richting de bushalte. Na enkele keren het herhaald te hebben voerde ze perfect uit wat ik vroeg en bracht ze me langst een andere weg naar de bushalte.

Normaal zouden Philippe en ik samen met de honden namiddag nog even een gekende route gaan stappen, maar het was zo slecht en donker weer dat we besloten er niet door te gaan. Het zou niet leuk zijn om tijdens het volgend weekend met een verkoudheid te zitten. Het werd dus een namiddagje thuis zitten. Tijdens de periodes dat het droog weer was gingen we naar buiten met de honden en steeds opnieuw waren de honden in hun element en raasden door die tuin.

Tripple vandaag mee naar de pianoles.

Ik zonder Tripple naar het ziekenhuis.

Deze voormiddag moest ik niet werken want ik had een consult bij de oogarts in het ziekenhuis UZA in Antwerpen. Met Tripple had ik deze route nog niet verkend en ik besloot haar dit nog even te besparen om verschillende redenen:
– gezichtsveld controle en oogdrukmetingen
– onderzoek van het gezichtsveld
– met een lampje kijken in de ogen

Dat zijn toch wel van die vervelende onderzoeken waar een afleiding van een hond niet ideaal is. Wetend dat de arts de hond ook wel leuk vindt en dat ik Tripple op dat punt nog niet voor de leeuwen wil gooien. Met de tijd zal het wel komen dat ze ook meekomt naar dit ziekenhuis. Die oogonderzoeken vragen toch van mij keer op keer steeds veel energie. Als aan mij lag, deed ik het gezichtsveldonderzoek niet meer. Iedere keer om de 6 maanden ben ik nadien er zo mottig van. Helaas heb ik daar geen keuze over en beslist de arts in sommige gevallen nog van wat het beste is.

Mee naar de pianoles

Namiddag had ik nog 1x pianoles voor het jaar 2021. Wat opnieuw een gek jaar toch was. Gelukkig kon ik wel verder met de pianoles gaan omdat dit eigenlijk 1 op 1 was. Maar toch ook door de opleiding van Tripple enkele lessen gemist. Natuurlijk, ook de covid cijfers zijn zeer afhankelijk wat ik beslis op moment. Ik ben al van begin november niet meer naar het koor geweest omdat het te druk was (te veel volk in het lokaal). Voor het DKO zijn er de onderwijsmaatregelen en ik had nu niet zoveel zin om in een te kleine ruimte te zitten. Ik moet toegeven dat onze dirigente wel extreem zich aan de regels houdt. Maar door mijn visus probleem kan ik heel die situatie niet inschatten.

Tripple was ontzettend vrolijk om mijn pianoleraar te zien die het moeilijk had om haar geen aandacht te geven. Simpel is echt wel anders met zo een hond die je likjes wil geven en je zo met een snoet aankijkt van ‘streel me, ik wil spelen en knuffelen’. Maar daar moet ik nog wel meer de klemtoon leggen op discipline voor mijzelf en ook naar de hond toe. Tripple kan echt wel genieten van pianomuziek, en meteen nadat ze de rust had gevonden, kon ik beginnen met spelen. Alleen 1 klein detail… Ik kon de piano niet gebruiken zoals ik zou willen want madam had haar snoet op mijn voet gelegd waardoor ik niet echt kon bewegen. Merk wel als ik een beetje beweeg dat ze toch wel heel alert is.

Na de pianoles terug naar huis en kregen beiden honden een lekkere Edgar Cooper Denta stick die ze al redelijk snel ophadden. Nog even spelen met beiden honden in de tuin om dan de dag af te sluiten met wat televisie te kijken. Vanavond mocht ik toch al niet meer echt eten want ik moest nuchter zijn voor mijn medisch onderzoek van morgen.

Einde van 5 weken class en afterclass voor Manuella & Tripple

De 5 weken training die ik heb gehad met Tripple waren vrij intensief, maar zijn ook zo snel voorbijgevlogen. De essentiële routes zijn aangeleerd in de eerste 3 weken dat Lore er nog was en nadien had ik nog 2 weken de tijd om al die routes te herhalen. Eerlijk gezegd? Als ik er nu op terugkijk had ik de laatste 2 weken van mijn onbetaald verlof terug kunnen gaan werken. Genieten van mijn verlof zat er toch niet in. De intensieve weken waren bijna gelijkwaardig aan een halve dag gaan werken.

Buiten de momenten van het oefenen van de aangeleerde routes ja trokken we er toch niet op uit. Er hing geen gezellige kerstsfeer in de lucht, iedereen liep precies op hun tenen, in de winkels was het veel te druk en helemaal niet aangenaam. Dat waren wel enorme prikkels die er te veel aan waren voor zowel mij en Tripple maar ook voor Philippe en Tazzy. In het belang van Tripple hadden we gekozen om de laatste 2 weken het nog rustig aan te doen. Toch denk ik wel dat het haar ook gelukt was om dit alles op 3 weken te doen.

Door die onduidelijke coronaregels van de overheid en de opnieuw stijgende coronacijfers hadden wij toch geen zin om er op uit te trekken. Uiteindelijk is onze opleiding nog niet volledig ten einde en komt er nog een 2de fase aan die nu niet in de opleiding toegevoegd was door corona. In het voorjaar van 2022 is het de bedoeling dat we met de honden ook nog onze grenzen zullen verleggen door de stations van Antwerpen–Centraal, Antwerpen-Berchem en Hasselt te ontdekken. Vooral de bedoeling om te zien hoe wij maar ook de honden reageren om in de trein te stappen. Ook de route naar de manege in Hasselt eens te lopen en de route naar mijn ouders in Heusden-Zolder om op familiebezoek te kunnen gaan.

Als er geen corona was geweest dan hadden de honden al meer geleerd op die 5 weken en hadden we al wat meer van de wereld gezien en vermoedelijk al gedaan😊. Het trainen met de hond tijdens een pandemie heeft het voordeel dat je u diepgaander kan focussen op bepaalde routes die belangrijk zijn zoals naar het werk.

In ieder geval Tripple en ik zijn er klaar voor om samen een carrière te gaan opbouwen. Klaar voor een nieuw hoofdstuk in ons leven.

Categorie: Manuella & Tripple