iedere laatste woensdag van april is het de Internationale Dag van de Geleidehond. Je weet wel, die trouwe en
slimme viervoeters die blinden en slechtzienden van hot naar her weten te brengen zonder dat zij tegen paaltjes en bankjes op knallen. En ja, hier hebben wij er ook zo een twee rondlopen die ons van hot naar her brengen. Best wel handig zo een blindengeleidehond, want lopen zonder iets te zien is een rotklus. Blindengeleidehonden maken ons leven dan ook veel simpeler en productiever, en daarvoor mogen we die dieren best eens bedanken.
Het is een Dag die puur bedoeld is om geleidehonden even te bedanken voor hun harde werk en hun onmisbaarheid in onze samenleving. Dus als je een blindengeleidehond in je buurt kent net als het baasje, weet dan dat de meeste baasjes hun geleidehond al extra verwennen die dag. Sta er dan even bij stil wat een enorme waarde deze geleidehonden hebben voor hun baasje om van punt A naar punt B te gaan.
De Dag van de Geleidehond is in het leven geroepen door de Royal Society for the Blind Guide Dog (uit Engeland. Eigenlijk is dit wel goed dat het in het leven is geroepen. Iedere dag plaatsen ze wel iets of iemand in de bloemen: ‘dag van het kind’, “dag van de armoede’, ‘dag van de vrede’, dus waarom geen ‘dag van de geleidehond’. En nee, deze dag is voor ons net als een andere dag in het jaar. Je geleidehond moet je iedere dag verwennen, iedere dag bedanken als deze jou van hot naar her heeft begeleidt.
Django (Manuella) blindengeleidehond van 2007 tot 2013Chivas (Manuella) links en Cenna (Philippe) rechts. Beiden blindengeleidehond tussen 2014 en 2021Tazzy (Philippe) links en Tripple (Manuella) rechts. onze blindengeleidehonden vanaf november 2021 tot op heden.
Afgelopen paasweekend hadden Joyce en Isaac een familiefeest in Duitsland. De 2 oudjes Chivas en Cenna werden bewust thuis gelaten omdat het een te inspannende verplaatsing in combinatie met het feestweekend zou zijn voor hun. Zij mochten gewoon lekker relaxen op hun eigen vertrouwde plekje en voor een weekendje werden ze verwent door goede vrienden van Joyce en Ies. Vrienden Trix en Rob kwamen een weekendje naar Vlieland en vonden het fantastisch om op deze zwartjes te mogen passen.
Het was dan ook grappig om een foto tegen te komen op FB in de groep over ‘Vlieland’ van 2 bekende zwarte vlekjes die op zo een speciale manier bij elkaar blijven en aan elkaar hangen. Wij kennen geen ander honden broer en zus die zo aan elkaar gehecht zijn buiten Tazzy en Tripple. Enige verschil is dat C & C zwart zijn en T & T blond zijn. Na bevestiging van een ziende persoon wisten we dan ook meteen dat het C & C waren. Uiteindelijk zijn we dan ook bevriend geraakt via FB omdat we gemeenschappelijke vrienden hebben en ook C & C erg leuk vinden.
En aan de berichten die Trix postte op haar FB-profiel zagen we dat de honden het goed hadden en ook genoten van hun opvanggezin. Zalig! Wat hebben deze 2 het toch getroffen dat ze zo een leuk doggysitters hadden. Dat toverde bij ons toch ook een glimlach op ons gezicht.
Onze Paasmaandag
Vandaag genoten wij met zijn allen van een extra dagje verlof. Toch wel mooi meegenomen. Gewoon al omdat het gisteren toch wel een drukke dag was voor zowel ons als voor de honden. Even met zijn vieren tot rust komen want morgen is het opnieuw een dag vol inspanningen en uitdagingen want we gaan voor de eerste keer met de honden naar Antwerpen-Centraal ter voorbereiding om meer stappen terug te kunnen zetten naar onze zelfstandigheid.
Wat een avontuurlijke dag werd het vandaag. Vandaag kwamen we met zijn allen samen bij Philippe zijn ouders om samen te zijn. Wij met de honden, Sophie met haar gezin en natuurlijk mijn ouders. Dat hebben we toch wel gemist moet ik toegeven. Oké, het is altijd wel een drukte met veel prikkels, maar toch… het samen zijn met de familie is voor ons ook wel belangrijk. En zeker als je omringd wordt door de kleine simpele dingen van het leven waaronder het geven, het delen en nemen van de vriendschap en liefde. En dat je aanvaardt wordt zoals je echt bent. Daar draait het samenzijn tijdens zo een feesten toch ook om?
Vandaag was het niet anders en vierden wij ook het Paasfeest. De paashaas had net voor de komst van de kinderen nog de chocolade eieren verstopt en het was grappig hoe de paashaas in de tuin rondhuppelde. Sssttt! Dat mogen wij niet tegen onze jonge lezers vertellen, maar we hebben ze wel gezien of beter gezegd gehoord. Al maar goed dat de kinderen in aantocht waren want de chocolade begon al redelijk snel te smelten.
De honden
Ja, ook de honden hebben de paashaas zien rondhuppelen en zaten in de kleine weide die er altijd wel is voorzien voor elke hond die er was. Likkebaardend zaten Tazzy & Tripple aan de omheining te wachten om eruit te mogen en vooral Tripple was niet gelukkig met deze situatie dat ze in de weide zat. We hadden haar eigenlijk nog niet zo horen piepen, maar voor alles is een eerste keer. Tazzy & Tripple, jullie zullen nog geduld moeten hebben tot de tuin chocoladevrij is voor dat jullie mogen komen. Gelukkig was er in de weide ook wel schaduw voorzien waar de honden toch konden gaan liggen. Maar denk je nu dat ze dat deden? Nee hoor! Ze zaten liever te zeuren aan de omheining om eruit te mogen. Natuurlijk moesten de honden wachten tot de tuin chocoladevrij was en dat alles was opgeruimd want chocolade is giftig voor een hond.
Allerlei lekkernijen
Uiteindelijk besloten we de honden toch nog even te laten wachten want oma had toch enkele lekkernijen voorzien. Warme en koude hapjes en ook opa had zijn lekkere frietjes weer gebakken. Dus tussen het terras en in de keuken was het dus even veel te druk en ook niet veilig voor de honden of ons. Het was dan beter om nog even te blijven in de weide. Toch hadden de kinderen geen geduld meer en wilde ze gaan spelen, gaan knuffelen met de honden tussen het eten door. Ja kinderen hebben niet altijd een zittende poep om rustig te blijven zitten tijdens het eten. De kinderen kwamen vragen of ze met de honden mochten gaan spelen. Dat was voor ons wel even een spannend moment want hoe zouden de honden nu reageren op de kinderen zonder aan de riem te hangen en zonder een Bench. Ze hadden elkaar bij kerstmis al ontmoet maar toen zaten de honden rusten in de Bench. We zullen dus zien wat er gaat gebeuren.
De honden en kinderen tezamen.
Ach, uiteindelijk de zorgen die we hadden was helemaal nergens voor nodig. De beiden honden waren tegenover de kinderen véél voorzichtiger dan tegenover ons als volwassenen. Natuurlijk waren T & T wel enthousiast en wilde ze spelen en knuffelen, maar ze waren wel heel rustig en tastte de grenzen af van hoe veilig het was om te spelen met de kinderen. Dat is eigenlijk toch wel knap want Chivas en Cenna deden dat ook. Ze waren ook altijd voorzichtiger met kinderen dan met volwassenen.
Alles verliep goed en nadat we hadden gedaan met eten mochten de honden uit de weide om tegen iedereen een goedendag te kunnen gaan zeggen en op verkenning te gaan samen met de kinderen die dat natuurlijk geweldig vonden.
Voetbal
Op een gegeven moment besloten de kinderen te gaan voetballen al moesten ze voorzichtig zijn met Loïc zijn enkel, maar ook hijzelf had wel zin om te sjotten. Met hun mooie paaskleren voetballen maar. Zelfs de meisjes deden mee en natuurlijk vonden de beiden honden dit geweldig. Het was een voorzichtige voetbalwedstrijd waarbij eigenlijk de honden maar moesten proberen te bal te vangen en dat was wel leuk om te zien. Tripple heeft precies wel wat voetbaltalent want ging één van de meisjes eens even tackelen om de bal te hebben. Gelukkig werd de bal niet kapot gebeten. Daar waren wij al blij om.
Een zaligheid om hier van mee te kunnen genieten. Op een mooie zonnige lentedag samen met je familie doorbrengen met spelende kinderen en honden die goed overeen komen. Wat moet een mens nog meer hebben? Dit maakt ons al gelukkig omdat dit iets simpel en kleins is en wat voor ons enorm waardevol is. Helaas komen aan mooie liedjes ook een einde en moesten wij rekening houdend met het openbaar vervoer de bus op tijd naar huis nemen. Besloten de bus van kwart voor acht te nemen want zo waren we nog net voor het donker thuis. Ja, in Antwerpen heb je de luxe om de bus om 22u nog te nemen maar liefst niet in het donker. Beiden honden hadden een stevig staptempo voorzien waardoor we de bus nog tijdig haalde. Ook de route naar huis was vlotjes verlopen waardoor we met zijn allen met een voldaan gevoel ons dag konden beëindigen.
Als Limburgse mag ik toch trots zijn waar ik nu sta in mijn leven. Zo fier op mijn roots, op mezelf en vandaag kan en mag ik mijn Limburgse gastvrijheid nog eens tentoon stellen. Toch is het wel te merken dat ik mijn band met Limburg aan het verliezen ben. Hoe erg dit ook klinkt, hoe pijnlijk het ook aanvoelt, dat is best wel een heftige confrontatie. Het draadje dat mij nog verbind met Limburg is nu toch wel flinterdun aan het worden.
Gelukkig is er nog een kleine connectiviteit met Limburg die me toch de kracht en energie geeft om te blijven hopen en geloven in het goede van andere mensen. Toch stel ik me vaak de vraag af of het nog wel zin heeft dat ik blijf hopen, terwijl ik vaak teleurstellingen moet verwerken die mijn energiepijl de grond inboren. Wordt het niet tijd mijn eigen raad eens op te volgen en dingen los te laten waar ik toch niets aan kan veranderen? Wordt het niet tijd om te genieten van wat er wel waarde geeft aan mijn leven in plaats van mij te blijven pijnigen? Ik denk dat het tijd wordt om een andere weg in te slaan en het negatieve achterwege te laten.
Leuk bezoek
Maar vandaag werden we opgevrolijkt door leuk bezoek uit Limburg. Toch positieve noot vanuit Limburg. Mijn papa & Hilde kwamen vandaag op bezoek en deze keer was het niet om samen boodschappen te gaan doen in de ‘ALDI’ of weet-ik-veel-waar, maar vandaag was het een uitgebreidere kennismaking met T&T. Bij hun vorig bezoek (kerstmis) was dit iets moeilijker omdat we de eettafel hadden gedekt voor 6p. en dat we ook een lange tafel bij moesten bijzetten om ons kerstbuffet te kunnen uitzetten. En natuurlijk, iedereen was feestelijk gekleed en met dat enthousiast begroeten van T&T zou dat niet goed komen vreesden we. Maar vandaag was dat helemaal anders
Enthousiasme van de honden
Bij het binnenkomen van papa en Hilde hadden we de honden even in de bureau gezet. T&T waren wel ongeduldig en moeten hun uitgebreid laten horen. Gelukkig hadden we nu een hoger veiligheidspoortje voorzien waardoor Tazzy niet meer erover kan springen en gelukkig heeft hij het tot nu toe niet meer gedaan. Ach, het enthousiasme van die 2 toch ook. Er zijn niet veel mensen die de honden echt kunnen negeren tot ze rustig zijn. Ze werden begroet door ons bezoek en als ze rustig bleven wachten werden ze gestreeld, maar als ze tegen het poortje sprongen dan hield het strelen op.
Nadat de kalmte een beetje teruggekeerd was en we dachten dat T&T ook helemaal gekalmeerd waren, gingen we met zijn allen naar de tuin waar T&T even uitgebreider zonder tussenpoortje kennis konden maken. Dat verliep ook redelijk goed buiten dat ze nog graag opspringen. Iedereen zegt wel dat we dit moeten afleren, maar op 4 maanden dit afleren met alles wat we in de afgelopen maanden al hebben geleerd en ontdekt? Ja, dat is niet altijd even simpel. Zeker met zo een kangoeroe als Tazzy is dit geen evidentie en zeker niet als hij zo onverwacht opspringt en je het in ons geval niet meteen zien aankomen. Tripple daar en tegenover springt wel minder, maar is dan weer een hond met een zeer actieve tong. Een tong die ze niet altijd onder controle kan houden.
Na de uitgebreide interessante kennismaking werd het nog een gezellige middag met ons bezoek uit Limburg. De honden hebben zich voorbeeldig gedragen en toen we even het huis uitgingen om een hapje te eten, lagen zij gewoon rustig in de bureau op hun nestje.
Normaal gezien zouden we vandaag samen met Lilian naar Boom rijden om naar de losloopweide te gaan in het park vlak langst het openluchtzwembad. Lilian ging zwemmen en wij zouden dan de honden laten rennen in de losloopweide. Helaas besliste Manuella er anders over. Gisterenavond gaf ze al aan dat ze zich niet 100% voelde en een beetje twijfelde over morgen (vandaag). Maar nu voelde ze zich helemaal grieperig en het weer zat ook niet al te best mee. Een beetje regen en toch een koude wind. Ze besloot Lilian te bellen om te laten weten dat ze zich niet goed voelde. Toeval was dat Lilian toch ook niet besloot te gaan zwemmen omdat ze nog een drukke dag had. Dus kwam het wel even goed uit. De enige die misschien wat teleurgesteld zijn zouden de honden kunnen zijn. We proberen toch ieder weekend naar een van de 3 losloopweides te gaan in de omgeving om de honden eens veilig te laten rennen. Ze hebben het beiden toch nog nodig en de hele dag in de tuin ravotten, die energie kunnen wij beiden er niet aan opbrengen.
Maar we maakte het goed hoor! Manuella besloot enkele wortelen in kleine stukjes te doen en in hun ‘Wobbler [mB1]Kong’ (snackbal) te doen. Hier waren ze zeker toch wel een dik uur mee zoet. Er zaten kleine stukjes maar ook grotere stukjes in en laat nu net zijn dat die grotere stukjes iets moeilijker door het gat gingen waar de snacks uitkomen. De honden vinden telkens ze deze ‘Wobbler’ krijgen het wel fascinerend. Die hele snackbal zal dan ook door het hele tuin rollen. Een grappig zicht en we hebben er nog eens een filmpje van gemaakt die we graag met jullie willen delen. Zo konden we toch horen waar de honden waren in de tuin en of ze aan onze tuinplanten zaten of niet. Alles is goed om ze maar actief te houd en en soms moet je dan ook wel creatief zijn die soms ver te zoeken is.
Vandaag gaat Philippe zonder hond naar het werk. Heel de dag KVM-meetings waardoor er niet de ruimte en tijd was om Tazzy lang buiten te laten. Ik had dan vandaag een dagje overuren teruggenomen zodat de honden niet te lang alleen zouden zijn. Met de tijd zouden ze wel meer alleen kunnen blijven maar momenteel lukt dat nog niet. Tazzy is een echte waakhond en reageert op de deurbel en ook op bewegingen op straat. Hij heeft ook zo een zware blaf en als er niet meteen van ons uit op wordt gereageerd dan blijft hij blaffen en gaat Tripple meedoen.
Een hond moet natuurlijk eens kunnen blaffen en dat maakt ons ook helemaal niet uit, maar als je in een appartement woont moet je rekening houden met je buren. Aan de andere kant, de mensen moeten maar wat verdraagzamer zijn want eigenlijk blaffen onze honden maar af en toe.
In de namiddag was het redelijk goed weer en ook ideaal om met de honden buiten in de tuin te spelen. Ik moest wel een vest bij aandoen want het was nog wat frisjes om in een trui buiten te zitten. Ik heb ook voor beiden honden al beloning een lekkere gevulde ‘Kong’ voorzien met kleine stukjes wortel. Hier waren ze toch wel een klein uurtje mee zoet.
Toen Philippe om 18.05u binnenkwam stond ik net klaar met de etensbakken van honden om buiten te gaan. Toch niet te geloven zeker! Etensbak vs baasje begroeten, wat zou het worden voor Tazzy? Wat zou een echte labrador doen? Wel, de etensbak heeft gewonnen van Philippe. Tazzy had meer interesse in eten dan in Philippe die maar moest wachten tot hij had gedaan. Uiteindelijk nadat we zelf hadden gegeten kreeg Philippe zijn knuffel van Tazzy.
Toen Philippe in de zetel ging zitten dacht Tazzy: nu ga ik toch bij mijn baasje zitten want ik heb hem toch wel gemist na zo een lange dag zonder hem. Beiden honden kropen met een gevuld buikje bij ons in de zetel en zo eindigde wij onze donderdagavond voor de televisie.
Veiligheidsrekje voor Kinderen, maar ook voor honden
Vandaag werd het veiligheidshekje al geleverd. 1 dag vroeger dan voorzien. Ideaal! Samen met Yamina en Philippe haalde we het lage hekje eruit en plaatste we het nieuwe hekje. Dit alles nam toch wel 1u in beslag. Wie dacht dat dit even snel zou gaan, die was eraan voor de moeite. Gelukkig moesten we al geen gaten in de deurstijlen boren of op andere plaatsen en is het gewoon tussen de deur opspannen. We moesten het rekje wel anders plaatsen, maar dankzij Philippe zijn genius idee staat het rekje, stoort het niet aan de deurklink en kan de deur in de nacht dicht.
Waar te vinden
‘BabyDan klemhek 73-56cm breed en 105cm hoog’ gekocht op www.bol.com. De prijs is wel wat aan de prijzige kant, maar het volgens de reviews is het toch een goed rekje. We zijn dus eens benieuwd. Binnen een maand zal ik onze ervaringen meedelen zodat voor wie interesse heeft in zo een hekje dit ook zou kunnen bestellen.
Het is toch niet waar zeker! Het is nu al de 4de keer dat Tazzy over ons kinderhekje springt. Deze keer omdat Diane binnenkwam. Natuurlijk moet hij zijn volk kunnen gaan begroeten, maar het is niet de bedoeling om over het hekje te springen. Dat hekje staat er al zeker 7 jaar en Chivas en Cenna hebben gelukkig er nooit overgesprongen, die hadden ook een andere lichaamsbouw dan Tazzy en Tripple. Tripple doet dit gelukkig ook niet!
Tazzy toch! Dit is wel niet de bedoeling é dat je hierover gaat springen. Het hekje staat er niet voor niks. We zijn dus maar tot de conclusie gekomen dat we dus strakjes nog even op zoek moeten gaan naar een ander en hoger veiligheidshekje dat we in de plaats kunnen monteren.
Toch niet zo simpel
Blijkbaar toch niet zo evident om een goed hekje te vinden. Verschillende prijs en kwaliteitscategorieën en dan ook nog eens de meeste websites die niet eens toegankelijk zijn om goede en duidelijke informatie te vinden. Toch wel verschrikkelijk. Belangrijk is toch dat je een goed hekje koopt é. Uiteindelijk via www.bol.com een geschikt hekje van 105cm hoog gevonden die eenvoudig te monteren is tussen de deurposten en waar je niet moet gaan boren in de deurstijlen. En de reviews van dit hekje waren zeer lovend. Alleen jammer dat het aan de hoge prijs was. Laten we dus hopen dat het zijn 100€ dan ook waard is.
We hebben dan het hekje besteld en volgende week donderdag zou het dan geleverd worden. Ja, Tazzy gedaan met het erover springen. Ook jij moet leren wachten in de bureau net als je zusje.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
