Categorie: Philippe & Tazzy

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Naar deze dag hebben we met zijn allen toegeleeft

Voor we de pc vandaag afsluiten, wilde ik jullie toch nog even mee laten genieten van onze fantastische nieuwe en leuke ervaring. Geniet gerust allen mee.

Eindelijk is het dan zover!

Ik denk net als wij dat er nog een gezin enorm naar deze dag hebben uitgekeken. Het is dan ook de eerste keer dat we het pleeggezin van Tripple zullen ontmoeten. Traditiegetrouw komt normaal het pleeggezin tijdens de interne classweek in het BCG op bezoek om kennis te maken met het nieuwe baasje van hun pupil die ze toch lange tijd onder hun hoede hadden. Maar bij mij verliep het allemaal een beetje anders dan voorzien was.

Uitgesteld

Het bezoek van het pleeggezin van Tripple werd door verschillende omstandigheden op aanraden van het BCG uitgesteld en dat om verschillende redenen. Dit vooral in functie van Tripple. Tripple is een hondje met een gevoelig karakter en voor ons is het ook belangrijk om de binnenkomende prikkels voor haar te kunnen doseren. Door dat we al een volledige thuisclass hadden, dat corona in november nog meer aanwezig was dan nu en dat er voor Tripple zoveel veranderde werd het bezoek uitgesteld. In de voormiddag nog enkele kleine dingen voorbereidt om strakjes aan te bieden. Een klein hapje en drankje kunnen we altijd aanbieden.

Het Pleeggezin van Tripple

Om 14u werd er dan aangebeld. De honden hadden we bewust in onze bureauruimte gezet en de tussendeur ook dicht gedaan. Zo konden Chantal en haar gezin op zijn minst toch rustig binnenkomen. Natuurlijk reageerde zowel Tripple als Tazzy op de stem van Chantal. Achter die gesloten deur hoorden wij 2 ongeduldige honden blaffen. Beiden honden dachten even ‘die stem ken ik!’ Na de eerste menselijke kennismaking deden wij de binnendeur open. Wat een enthousiasme straalde de beiden honden uit. Tazzy kon al niet meer wachten en besloot over het poortje heen te springen om zo Chantal en Frank te begroeten. Dan moet je toch weten dat zo een veiligheidspoortje toch wel ongeveer 1m hoog is. Tazzy ging door het dolle heen terwijl Tripple piepend stond te wachten tot zij ook werd begroet.

Na de enorme enthousiasme-explosie van Tazzy probeerde we hem weg te lokken zodat Tripple haar moment nu kreeg. Ze had al zo flink moeten wachten. Ik nam Tazzy even bij me om hem te kalmeren want het werd toch wel even een druk momentje in de hal. Tripple werd zo enthousiast, zo blij dat ze moeite had om haar lange tong onder controle te houden. En dan haar staart die van pure opwinding van links naar rechts zwiepte. Voor het pleeggezin was het best wel allemaal emotioneel. Vooral Chantal was zo blij. Het was jammer dat ze Tripple niet veel eerder mochten terugzien en dat het was geleden van het moment dat Tripple startte in het BCG voor haar definitieve opleiding.

Even al die stress er af gooien 🙂

We besloten met zijn allen naar de tuin te gaan zodat Chantal en haar gezin Tripple verder konden knuffelen met wat meer ruimte. Natuurlijk maakte Tazzy hier mooi mee gebruik van. Tijdens de puppy opleiding gingen beiden pleeggezinnen regelmatig samen wandelen waardoor Tazzy Chantal ook kende. Gelukkig regende het al niet vandaag maar het was toch een fris windje. Spontaan werden de frisbee of een trektouw gebracht maar als iemand deze wilde afnemen, dan moest er achter de hond gelopen worden. En laat dat nu juist iets zijn wat Tripple zo geweldig vindt want zelden zal ze haar speelgoedje aan je geven. De rust keerde langzaam bij beide honden wel terug, maar toch moesten we ze extreem goed in de gaten houden zodat er geen plantjes werden gemolesteerd door Tripple. Na de uitgebreide knuffel- en speelmomenten keerde de rust eindelijk een beetje terug in huis en besloten we onze gasten een hapje en drankje aan te bieden.

Om de veiligheid van ons hapjes en drankjes te garanderen die op de salontafel werden gezet, besloten we de honden in de bureauruimte te laten liggen. We legden de beiden vetbedjes aan het poortje waardoor de honden zicht hadden op alles en iedereen. Oef, gelukkig waagde Tazzy het niet meer om over het poortje te springen. Ja, Chivas en Cenna mochten ook nooit rond de salontafel lopen als er bezoek was of als er eten en drinken werd neergezet. Die wisten dat op den duur wel, maar deze 2 moeten dat nog leren. Uiteindelijk, je kan niet verwachten dat een hond op 3 maanden alles al perfect gaat kunnen of kennen.

Tijdens het bezoek

Tijdens het hele bezoek werden Tazzy en Tripple wel verwend met bezoekjes en speelmomenten. Natuurlijk mochten onze gasten naar de honden toe. Dat is toch niet meer als normaal.  Helaas bleef ook de tijd hier niet stil staan en werd het al snel tijd om afscheid te nemen. Chantal & Frank waren blij dat ook Tripple goed was terecht gekomen en er werd al afgesproken om van de zomer zeker af te spreken. Zodra hun nieuwe puppy groot genoeg is om het pleegzusje te ontmoeten gaan we er zeker tijd voor vrij maken en dan hopen we meteen ook in één keer Sybren en zijn mama (pleeggezin Tazzy) te kunnen ontmoeten.

Toch wel belangrijk voor ons!

Wij vinden het ook belangrijk om de pleeggezinnen van onze honden te blijven ontmoeten en hun op de hoogte te houden van hoe het verder verloopt met de honden. Uiteindelijk hebben zij de eerste 13 maanden zoveel tijd met de hond doorgebracht. Ik kan ook niet begrijpen dat er geleidehondengebruikers zijn die zeggen van geen contact te willen met het pleeggezin. Maar ja, ieder zijn eigen keuze of mening. Wij houden in ieder geval contact. Dat hadden we met de pleeggezinnen van onze vorige honden ook gedaan en wij vinden het ook leuk om contact te houden met de adoptiegezinnen die onze vorige honden hebben geadopteerd.

Wat genieten wij ook iedere keer van de updates die we binnenkrijgen van Chivas & Cenna als ze weer een leuke wandeling hebben gemaakt.

Conclusie!

Wat een fantastische namiddag en wat een fantastische eerste ontmoeting. We zijn er zeer zeker van overtuigd dat we dit gezin in de loop der jaren nog op regelmatige basis zullen blijven ontmoeten en dat we nog wel leuke momenten gaan beleven. Natuurlijk hop

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Philippe vertelt over zijn kleine frustratie

Philippe & Tazzy

De dagelijkse sleur van mijn werkenweek zit er week. Ik besef maar al te goed dat het momenteel niet al te uitdagend is. Niet voor mij, maar ook niet voor Tazzy. Omdat we nog steeds gebonden zijn aan bepaalde COVID-maatregelen op het werk, mogen wij niet meer dan 2 keer per week naar de site gaan op BASF. Eigenlijk is dat veel te weinig want ik merk dat Tazzy soms nog teveel energie overheeft in de avond. In de namiddag als Manuella thuis is van haar werk, probeert ze wel in de tuin met de honden te spelen. Maar ik kan toch niet van haar verwachten dat ze 4u aan een stuk gaat ravotten met de beesten want dat geraakt ook afgezaagd en natuurlijk is zij na een gewerkte voormiddag ook wel moe.

Momenteel doelloos trajecten door de week gaan lopen is ook geen alternatief. Ik werk 2 dagen van thuis uit, maar dat zijn ook voltijdse dagen met soms drukke dagen. Eerlijk gezegd zie ik het dan ook niet meer zitten om na 17u in hartje winter in het donker nog toertjes te gaan lopen met de hond. Ik ben dus wel blij dat we een tuin hebben al kunnen de honden nog niet alleen in de tuin blijven omdat ze graag gras eten en Tripple graag de haag met momenten kapot bijt.

Ik hoop dat de tijden ook snel zullen veranderen en dat COVID zal verdwijnen (al zal deze nog lange tijd aanwezig blijven) of dat het leven toch terug leefbaarder wordt en dat we in het weekend op zijn minst naar de losloopweide kunnen gaan of op bekend terrein zoals Boom park, Neerlandpark, Reukespad kunnen gaan wandelen. Momenteel naar Limburg pendelen of naar eender waar zal er  nog niet inzitten. Zolang we dit niet hebben geoefend met de trainers zal dit dan ook een No Go zijn.

Maar in ieder geval dit weekend zal het er voor beiden honden er niet aan ontbreken want er staat van alles op het programma. Leuke spannende gebeurtenissen die zowel voor ons als voor de honden spannend zullen zijn. Meer nieuws volgt nog.

Liefs Philippe

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Philippe & Tazzy de eerste 3 maanden

3 maanden geleden ging ik (Philippe) een nieuwe uitdaging aan. Sneller dan verwacht kon ik met de opvolger van Cenna aan de slag, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn meisje zal vergeten. Het zou een enorme uitdaging zijn om met een totaal andere hond te werken. Tazzy was een reu, heeft een totaal ander karakter en werkt ook totaal anders dan Cenna. In de afgelopen maanden moest ik bepaalde gewoontes die er waren met Cenna even vergeten en ik moest enkele stappen terugzetten om nieuwe dingen samen met Tazzy te leren.

De afgelopen maanden waren dan ook niet altijd even gemakkelijk. We moeten ons nog steeds aan heel wat regels houden door dat Coronavirus waardoor het me/ons niet motiveert om extra uitdagingen aan te gaan buiten ons aangeleerde trajecten. Het voordeel was of is wel dat we nu beter op elkaar afgestemd geraken en dat ik toch wel heb ontdekt dat het werken met Tazzy anders is. Vooral het werken met de gentle-leader. Als we gaan wandelen kan ik Tazzy nog niet aan de riem laten wandelen omdat hij veel sterker is dan Cenna of zijn zus. Om de rust te bewaren voor ons beiden loopt hij tijdens de wandeling ook aan de gentle-leader.

Maar wat is Tazzy ook een zalige hond. Leergierig, gemotiveerd, trekt zich niet veel aan van andere honden tijdens zijn geleidenwerk, doet geen boodschap op straat. Natuurlijk heb ik wel poepzakjes mee als er een ongelukje moet gebeuren. Gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar ze krijgen ook voldoende de kans en mogelijkheid om tijdens hun werkmomenten hun behoefte te doen.  Beiden moeten we nog veel oefenen en ook meer gewend gaan worden aan nieuwe drukkere omgevingen. Maar voorlopig, voorlopig blijven we verder doen zoals we nu bezig zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Ons eerste bericht van 2022

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN! We wenste ook aan onze feestgezelschap gelukkig nieuwjaar maar de kusjes en knuffels die bleven achterwege door de gemaakte coronamaatregelen. Om middernacht had ik (Manuella) het wel even moeilijk en ging ik naar de honden toe. Ik moest even een traantje wegpinken omdat ik aan onze 2 zwartjes moest denken. Hoe vieren zij oudjaar/nieuwjaar? Heeft Chivas niet te veel bang van het afgeschoten vuurwerk? Denken de honden ook aan ons? Ja, ik voelde me toch even emotioneel. Veel tijd had ik niet om hier over te piekeren want de meisjes wilde gelukkig nieuwjaar komen wensen aan de honden. Dit jaar was er toch geen nationaal vuurwerk op de tv (wat wel jammer was).  Er werd niet veel vuurwerk afgeschoten in de omgeving en in Aartselaar was het eigenlijk héél rustig. Een opluchting.

De eerste uurtjes van 2022 zaten we nog aan de eettafel en moesten we nog ons dessert oppeuzelen nadat ons buikje toch al enorm was gevuld. Alles was wel lekker moesten we toegeven. Tegen half 3 keerden we terug huiswaarts met iets minder geladen cadeautjes en iets minder gepakt en gezakt. Mr. Tazzy vond het toch zeker niet plezant om langst Philippe op de zetel te gaan zitten liggend in zijn armen terwijl Tripple netjes aan mijn voeten bleef zitten. Af en toe een likje geven. Thuis gekomen lieten we in stilte de honden snel nog even een plasje gaan doen want het was al bijna 3u. Een uur dat men normaal allemaal wel in bed ligt.  De rust keerde voor ieder van ons terug in het hoofd en ik denk zelf ook dat het voor de honden goed geweest was en dat ook zij nu terug tot rust konden komen.

Tegen een uur op 10 kwamen wij ons bed uitgerold en zelfs de honden hebben zo lang geslapen al moesten ze deze ochtend om 7u30 tot een plasje gaan maken. Nog een gewoonte om tijdens het weekend toch zo vroeg een plasje te doen. Nieuwjaar vierden we nog in alle rust verder. Het was vandaag echt zo een dag om in je zetel te blijven hangen zonder al te veel activiteit. De afgelopen 7 dagen lekker en veel gegeten.

Merkte dat de honden vandaag ontzettend knuffelachtig waren. Hoe we ook probeerde om ze niet in de zetel te laten liggen, toch gaven ze niet af. Echte doorzetters. Fase 1: hoofd op je schoot, fase 2: rechterpoot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 3: rechter- en linker poot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 4: niet twijfelen en meteen in de zetel op baasje komen liggen met de hoop er niet uit t te hoeven. En als we ze eruit zetten, springen ze meteen terug in de zetel. Onvoorstelbaar en niet te geloven, maar uiteindelijk hebben we ze maar bij ons laten liggen omdat het gisteren ook al een dag vol prikkels was voor de honden ondanks dat ze superflink waren.

Laatste dag van 2021

De laatste dag van 2021 is een feit.

Ook mijn laatste dag verlof van 2021. Ik stond erop dat ik na mijn onbetaald verlof nog 2 dagen verlof had zoals op de 24ste december net als vandaag. Nee, geen verlofdag om lekker te chillen maar een dag om de laatste voorbereidingen te treffen voor vanavond. Al hoewel we vanavond op locatie zullen zijn, moest ik de cadeautjes die vandaag nog werden geleverd inpakken. En ja, het waren er toch wel een aantal. Afgelopen jaar hebben we geen cadeautjes kunnen geven aan de kinderen van Philippe zijn zus en dat wilde we nu toch wel goed maken. Gelukkig was Post NL nog tijdig hier met alle pakjes en zaten onze pakketten niet vast in de afgesloten magazijnen waar de douane binnen was gevallen. Ja, één van onze pakketjes lag er wel maar die was gelukkig niet voor onder de kerstboom.

Vanavond is de grote avond. De eerste avond samen met de honden het huis uit. Wat moeten we er van verwachten? Oudjaarsavond is toch altijd zo anders met de bommetjes die worden afgeschoten. Al dagen op voorhand waren ze in Wilrijk ergens bezig met die bommetjes. Gelukkig viel het in onze regio nog wel goed mee. We wonen in een rustige buurt van Wilrijk ondanks dat we dicht tegen het centrum aanliggen.

Samen er op uit

Om 17u30 werden we door Philippe zijn zus opgehaald waar ik eerlijk gezegd wel blij om was. Met de taxi ons verplaatsen dat zag ik nu niet zitten om verschillende redenen. Dan hadden we de taxi bus moeten reserveren. Gepakt en gezakt vertrokken we richting Aartselaar en gelukkig was het niet zo ver. De cadeautjes, de honden, hun hondeneten en lekkernij moesten mee en dan wij zelf niet te vergeten. Aangekomen in Aartselaar allemaal eerst een zelftest ondergaan. Wij konden dit niet zelf bij ons, maar gelukkig werd deze afgenomen bij ons en na 15 min. wisten we ook al dat we toch safe waren. Dat was bij iedereen het geval, dus de feestavond kon beginnen.

Philippe zijn ouders hadden de 2de Bench meegebracht. We hadden daar in begin dat we Chivas en Cenna hadden er ook eentje gezet zodat ze erin konden slapen. Cenna was anders veel te nieuwsgierig en wou graag op bed liggen. Nu de Bench blijven gebruiken voor deze honden was ook wel nodig. De Bench hadden we opgezet in de inkomhal langst de eetruimte en daar konden Tazzy en Tripple dan tot rust komen. Dat was voor hun beiden wel belangrijk. Er waren vanavond toch wel enorme prikkels en voor onze gevoelige Tripple moesten we dit beperken.  Net voor ze in de Bench gingen gaven we de honden in de garage nog even eten. Dat eten was toch snel op. De tweeling wilde graag helpen en ze haalde beiden een bakje water voor de honden.

De kinderen waren opgewonden en iedereen was in een vrolijke stemming. Tijdens het aperitieven zaten we in de living en werden we up-to-date gehouden door de kinderen die af en toe naar de honden gingen kijken. Vooral de tweeling hield ons lekker op de hoogte. Tijdens het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven en het uitpakken werd het wel even vrij intens. Een glas dat sneuvelde en één van de kinderen die een glassplinter in de voet had zitten. Gelukkig na de nodige zorgen werd de splinter verwijderd en werden de laatste cadeautjes uitgepakt. Iedereen was toch blij met hun cadeau.  Na het uitpakken van de cadeautjes lieten Philippe en ik de honden nog één keer buiten want we wisten niet wat er om 12u zou gebeuren. Het was enorm stil in Aartselaar en de 2 meisjes gingen mee de honden buiten laten. Van de zomer mogen ze met de honden eens wandelen maar dan zorgen we dat we een 2de lijn bijhebben en ze zelf nog onder controle hebben. Moet toch toegeven dat het sterke beesten zijn.

Naarmate de avond vorderde kwamen we dichter bij de klok van 12u. Af en toe even checken bij de honden die nu rustig in hun bench lagen. Wij zaten tenslotte in de kamer er langst en er werd af en toe eens om de hoek gekeken naar de honden. Al etend verlieten wij het jaar 2021 om al etend 2022 in te treden.

Een gelukkig nieuwjaar aan iedereen toegewenst van het Phimateam

Manuella & Tripple’s laatste werkdag/Nieuwe uitdaging

Laatste werkdag voor mij en Tripple

Yes, ook voor mij en Tripple eindigde onze laatste werkdag van 2021 om 12u deze middag. Tijd om af te ronden en huiswaarts te keren. Morgen is het de allerlaatste dag van 2021 en die zal nog wel druk genoeg zijn. We hopen dat vandaag alles van de overige cadeautjes nog worden geleverd van Bol.com via DPD en Post.NL, maar het zal er ook wat vanaf hangen. In ieder geval, morgen hebben we nog 1 dag dat alles kan geleverd worden. Het was enorm rustig op de bus en al snel kreeg ik per mail bevestigd dat de 4 laatste cadeaus morgen pas zullen geleverd worden. Pot Jan koffie… Dat is even vloeken. Gelukkig konden we in de namiddag dan toch wel onze geplande uitstap plannen want als we dat morgen hadden moeten doen zou het te chaotisch gaan worden vrees ik.

Een nieuwe uitdaging voor de honden

Namiddag nog een grote uitstap. Een nieuwe uitdaging zowel voor ons als voor de honden. Het gezin van Sophie hadden de honden nog niet gezien. De kinderen hadden al meermaals gevraagd aan de mama wanneer ze de honden eens mochten zien. We besloten vandaag dus naar de kinderen toe te gaan en hun kennis te laten maken met de honden. Gelukkig was het toch wel mooi weer buiten waardoor het veel leuker was om te wandelen. Onze PTT knop terug geactiveerd op de Zhello en onze headset opgeladen zodat we tijdens het wandelen konden communiceren met elkaar.  Was geleden van voor corona dat we deze app nog hadden gebruikt.  We namen dus de bus naar Aartselaar in de vroege namiddag en gelukkig was het wel mooi weer. Vandaag werkte Tripple dus ook met haar gentle-leader.

Vanaf de bushalte in het dorp wandelden we via de Adriaan Sanderslei tussen de velden door naar Philippe zijn zus. Normaal gezien laten we de honden altijd vrij wandelen (wel aan de leiband wel te verstaan) op dit wandelweggetje, maar vandaag hielden wij hun harnas aan. Het was de eerste keer dat we met de honden deze route liepen en dan moet je al niet meteen voor verwarring gaan zorgen natuurlijk. Tussen de bushalte en voetweg moesten wij enkele obstakels passeren van mensen die aan het verhuizen waren en het voetpad hadden versperd. Een tentzeil dat zat te klapperen door de wind. De honden ontweken dit wel. Tripple bleef netjes en beheerst werken maar liep toch het liefst achter Tazzy aan die zich nergens wat van aantrok, behalve dat meneer vooraan wilde lopen.

De kinderen

Aangekomen werden we meteen verwelkomt. De kinderen waren snel bij ons om de honden te knuffelen. Zelfs de honden waren dolenthousiast. Bewust de gentle-leader in het begin aangehouden bij beiden honden. Er kwam een tijd dat Tazzy voldoende rustig was om te knuffelen maar Tripple bleef enthousiast. Daarom besliste ik om de gentle-leader bij haar aan te laten maar konden de kinderen haar wel knuffelen. Tripple vond het in begin niet zo leuk om die gentle-leader aan te hebben, maar toen ze ontdekte dat ze werd beloond met knuffels en af en toe een snoepje, maakt het voor haar allemaal niet meer zoveel uit. Het was voor beiden honden maar voor de kinderen toch ook een enorme prikkel moet ik toegeven.  De kennismaking tussen men en dier is ontzettend goed verlopen. Ben op een gegeven moment wel even met Tripple naar buiten gegaan om ons af te zonderen. Dat is een puntje van Tripple waar we rekening mee moeten houden dat ze de rust terug kan vinden. Een hondje met een hoge gevoeligheid die we zeker moeten bewaren.

 De tweeling was  heel enthousiast net als Emma die ook veel foto’s had gemaakt 

Terug naar huis

Na een klein uurtje namen we dan de bus terug naar huis. Eerst was er vervoer met de auto naar huis voorzien om onze cadeautjes voor morgen dan al mee te nemen, maar dat kwam dan toch niet zo goed uit.

Geen probleem! We nemen de bus dan gewoon terug naar huis. We zijn dat toch al gewend en het is ook een goede oefening voor Tazzy en Tripple. De route naar huis verliep terug via de Adriaan Sanderslei waar we terug de obstakels van de verhuis tegenkwamen en het klapperende tentzeil. Nu reageerden beiden honden weer helemaal anders en gingen ze de obstakels op een andere manier ontwijken. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus. 4 bussen op 1u naar Wilrijk, dat is toch zeer zalig en aangenaam.

Thuis gekomen kregen de honden een verdiende dentastick als lekkere beloning en nog een stukje wortel verstopt in de Kong die ze in de tuin lekker konden oppeuzelen.

 

Tripple met gentle-leader/samen met Tazzy naar de winkel.

Philippe heeft vandaag dan zijn laatste dag gewerkt van het jaar 2021. Ik moest er nog 2 doen. Vandaag en morgen. Gelukkig was het toch rustig op het werk en kon de Bench de hele tijd openblijven. Op één werkende collega was ik de enige op bureau. Ik kon dus in alle rust bijwerken. Tijdens het buiten laten van Tripple nog enkele zelftesten gaan halen om deze bij oudjaar mee te nemen. Gelukkig had ik er nog vier.

We wisten nog niet exact wat de planning was voor bij oudjaar dus had ik een bestelling gedaan om in de namiddag af te gaan halen in de Carrefour. Omdat Yamina kwam kuisen besloten Philippe en ik met de honden er een uitstapje van te maken. Even oefenen met beiden honden achter elkaar aan maar ook de route naar de winkel. Dus zodra Yamina aangekomen was, vertrokken wij richting de Carrefour. Het was best wel druk op de Bist, maar ja dat is toch niet abnormaal met deze periode. 

Tripple met gentle-leader

We besloten deze keer het erop te wagen en Tripple een gentle-leader aan te doen.  Het was een poging waard om te proberen. En eerlijk? We hadden dit al veel eerder moeten doen. In het begin was Tripple nog een beetje aan het trekken, maar eens we aan het werken waren werd ze zeer rustig. Het zal nog een echte uitdaging worden voor ons allen.  Tazzy die bleef netjes vooruitlopen en trok zich van alle heisa achter zich niet zoveel aan.

Elkaar even kwijt

We liepen tot aan de zebra van de dierenwinkel ‘De Pauw’ waar we de zebra veilig konden oversteken. W zouden zo naar de Carrefour lopen, maar bij het afkomen van het zebrapad ging ik naar links met het gedacht dat Philippe me zou volgen, maar Philippe en Tazzy liepen rechtdoor. Ik was hem dus opeens kwijt. Ik draaide me om en begon hem te zoeken maar vond hem nergens. Telefoon genomen en belde hem op. Ook hij was me kwijt en Tazzy wist het even niet meer. Uiteindelijk vonden we elkaar terug en konden we verder naar de Carrefour stappen. Vanaf morgen nemen we toch onze Zhello terug onder de arm om hier mee te werken.

Naar de Carrefour

Aangekomen aan de Carrefour moest ik even de boodschappen gaan halen maar er waren geen boodschappen geleverd. De man die de boodschappen moest leveren was met mijn spullen terug vertrokken en had het niet in de winkel gelaten. Daar stonden we dan. De winkelbediendes konden zelf wel de boodschappen gaan halen uit de winkelrekken, maar dat zou meer dan 45min. gaan kosten. Eigenlijk die tijd hadden we nu ook weer niet. Enige oplossing was om met Tripple de winkel even in te duiken om het hoogstnodige te gaan halen. De kassabediende heeft me dan ook meteen geholpen en ik moest nergens aanschuiven. Dus op 10min. waren we dan ook weer buiten. Philippe en Tazzy bleven even wachten vooraan in de winkel om ons niet opnieuw kwijt te spelen

Ondanks de drukte bleef Tripple netjes werken met de gentle-leader aan. Ik moest van enkele dingen hebben die er gelukkig nog waren. Ik had dus niet alles meegenomen wat er oorspronkelijk op mijn lijstje stond. Wat een gedoe was het toch wel.  Best teleurstellend en eigenlijk hadden ze me in de winkel een consumptie moeten geven maar daar gaan wel niet over klagen. Ik was blij dat het ons al was gelukt. Op weg naar huis waren we aan het twijfelen welke route we zouden nemen. Nemen we de route via het plein of de lange route. We besloten eens de route via het plein te nemen maar al snel kwamen we tot de conclusie dat eigenlijk niet ideaal was. Er zijn op dat plein geen oriëntatiepunten waar we ons kunnen op focussen en als we de honden vroegen om de zebra recht voor ons te zoeken vonden ze deze ook niet. We moeten ons te veel focussen op de commando’s geven dat het voor beiden partijen niet meer aangenaam is. Oké, niet ideaal en als Kathleen de volgende keer komt zullen we deze route eens verkennen en haar mening ook vragen.

Eigenlijk mogen we toch wel fier zijn op onze 2 kanjers. Weer een hindernis die we hebben overwonnen. Ondanks onze ervaring met de vorige 2 geleidehonden, is dit opnieuw een leerschool en moeten we toch al die dingen opnieuw meemaken. Iedere hond is anders en uniek. Tripple en de gentle-leader is dus geïntroduceerd en geeft haar iets meer rust tijdens haar geleidenwerk.  En Tazzy, die deed zijn werk ook netjes. Hij wilde enkel graag als eerste lopen met een vlot wandeltempo (wel trager dan Cenna), maar meer gefocust op Philippe zijn commando’s. Natuurlijk kan je niet verlangen van de honden dat ze vandaag al alles kennen en perfect zouden gaan uitvoeren.

Nog 2 dagen in 2021 en juist 2 dagen vol prikkels waar we toch wel naar benieuwd zijn hoe de honden hierop zullen reageren.  

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Poging nr2 voor Philippe en Tazzy om naar BASF te gaan.

Poging nummer 2 voor Philippe om naar BASF te gaan. Deze keer was hij zijn badge niet vergeten en zaten ze om 7:05 op de bus richting werk. Het was geen al te drukke ochtendspits waardoor Philippe voldoende tijd had om aan de busterminal van het werk te wisselen naar de bus die hen naar de juiste locatie zal brengen op het terrein. Philippe zijn bureau ligt ongeveer 2 km en half stappen van de hoofdingang waar ze met de bus aankomen. Pas op! BASF is geen klein domein hoor. Ondertussen begint Tazzy de route toch wel te kennen ondanks dat ze maar een aantal keer per week naar het werk mogen door de nog steeds aanwezige maatregelen van covid.

Op zo een groot bedrijventerrein mag je niet zomaar overal komen. Ook Philippe heeft hier door zijn visuele beperking al extra regels over gekregen. Er is dan met zijn leidinggevenden ook afgesproken welke routes hij kan en mag lopen. In geval dat er iets zou moeten gebeuren en Philippe is niet binnen, dan zouden ze hem meteen kunnen vinden. Een chemisch bedrijf is geen koekjesfabriek é. Regels die er al waren toen Cenna er was. Philippe heeft ook een grote losloopweide gekregen toen Cenna

En wat was de zus superblij dat haar broertje op tijd thuis was. Eerste 10 min. Hebben ze in de tuin echt liggen rennen achter elkaar en wilden ze toch even spelen. Spelen was dan ook wel snel voorbij toen we met hun eten eraan kwamen. Tja, Tripple had een rustdag onverwacht ingepland gekregen want baasje voelde zich wat ziekjes. Spierpijn en toch wel vermoeid en weinig stabiliteit in de benen. 2 van de symptomen van corona. Moeten we ons zorgen maken of gewoon uitzieken? Of is het een reactie van de boosterprik van 3/12? Hadden toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt voor een check-up en ook een sneltest te laten uitvoeren voor de zekerheid want er komen toch wel enkele belangrijke en drukke dagen aan in de volgende 2 weken.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.