Philippe & Tazzy – Pagina 4 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Onze eerste uitstap onder ons vieren zonder trainer van BCG

Goeieavond lieve lezers,

Ik vond afgelopen dag toch best wel inspannend en maar ook spannend. We besloten een uitstapje te doen naar de ouders van Philippe die in Aartselaar wonen. Dat is eigenlijk het volgende dorp en voor de honden een ideale route om onder ons vieren te doen. Philippe en Tazzy hadden tijdens hun class deze route al verschillende keren geoefend samen met Lore maar voor mij was dit in combinatie met Tripple wel onbekend. Natuurlijk ken ik deze route ook wel vanuit het verleden want maar al te vaak gelopen met Django en Chivas.

We wisten dat het een uitdaging zou worden want vorige keer toen we onder ons vieren samen met Lore naar de dierenarts waren geweest was het echt werken voor mij om Tripple onder controle te houden. Tripple was constant aan het trekken en ik moest zoveel spanning in het harnas houden onder lichte druk en spanning op haar riem om haar rustig te kunnen laten stappen. Waren toen blij dat Lore erbij was. Er werd ons aangeraden deze oefening te herhalen op bekend terrein wat niet te lang duurde en het traject naar Aartselaar was ideaal.

We vertrokken richting de bushalte en het eerste stukje verliep rustig met een beetje trekken van Tripple, maar het was nog acceptabel. In de bus netjes op de 4-zitbank gaan zitten. Fase 2 van de route was eigenlijk een beetje een frustratie voor mij want aangenaam werken was het niet voor me. Constant aan het trekken en maar vooruit willen. Dan als ze net achter Tazzy liep gaan zigzaggen waardoor ik regelmatig mijn oriëntatie verloor. Dit gaf ons geen aangenaam gevoel om constant een druk te moeten leggen op de leiband en te gaan moeten lopen in een onaangename houding om mijn krachten te kunnen verdelen over het harnas, leiband en mijn benenwerk. Dit was niet aangenaam en uitgeput na nog geen 1500m wandelen was ik al uitgeput. Dit kostte me veel energie.

Tijdens ons bezoek in Aartselaar waren de honden wel heel braaf. Nieuwsgierig want ze moesten alles gezien hebben. Bij het naar binnenhalen was ik toch zeker niet in paniek, beiden honden waren zo snel en ontsnapte en raasde door de tuin. Ik dacht dat de grote poort vooraan dicht was blijkbaar stond die nog open. Sh*t!!! Even vloeken en de beiden reageerde niet meteen op mijn stem. Gelukkig kwam ons Tazzy al redelijk snel naar me toe maar madam haar oren leken even niet te werken. Beiden honden lopen zo stil dat we ze totaal niet horen en ook niet weten waar ze dan zitten.

Uiteindelijk heb ik mijn hulplijn Philippe ingeroepen die mee kwam roepen op Tripple en ondertussen ook de poort ging sluiten. Uiteindelijk ergens achteraan in de tuin tussen de planten hoorden we geritsel en kwam er zo een klein blond spook naar ons toegelopen met zo een snoetje van ‘Had je mij geroepen vrouwtje?’. Toch even boos geprobeerd te zijn op haar maar met haar snoet kan je niet lang boos blijven. Nadien hebben ze heel de tijd bij ons gelegen. Ze springen wel nog graag op tegen andere mensen en dat moeten ze nog afleren.

Na ons bezoek namen we bus 500 naar huis. Beiden hadden dit traject met de hond nog niet gelopen. We hebben even gewisseld met Tripple vooraan te laten lopen in plaats van Tazzy maar al snel ging meneer ons voorbij om terug vooraan te lopen. Tripple kijkt als ze vooraan loopt steeds achterom om te kijken of haar roedel volgt.

De spanning in haar lichaam om de broer bij te houden was nog steeds hoog maar wel iets controleerbaarder tegenover deze middag. Echt ontspannend wandelen was het nog niet. Vlotjes vonden beiden honden de bushalte op onze aanwijzingen. De busrit verliep vlot ondanks dat het wel wat druk was. We hadden in ieder geval beiden een zitplaats gevonden maar niet op de klapstoeltjes want die waren al bezet door 2 kinderwagens. Dus moesten wij ergens anders zitten en de chauffeur had gewacht tot we achteraan beiden een plaats hadden gevonden. Dank U wel meneer de buschauffeur👍

Het laatste stukje wandelen van de Boomsesteenweg naar huis verliep aangenaam. WIj liepen opnieuw achter Philippe en Tazzy en volgden hen. We gebruikten ieder onze eigen commando’s maar als we te dicht achter elkaar liepen hoorde we elkaars commando. Volgende keer gaan we onze walkie-talkie app terug gebruiken, maar eerst even nieuwe batterijen in onze PTT-knop (Push To Talk) steken zodat we deze kunnen gaan gebruiken zoals we in het verleden al deden met C & C. Dat zou ons bij de volgende uitstap kunnen helpen en ik heb besloten om volgende keer ook de gentle-leader eens te gaan gebruiken met Tripple om te zien hoe dit zal lukken want zo gespannen wandelen is echt niet comfortabel.

Yes! Het is toch ons weer gelukt om onder ons vieren een nieuwe uitdaging aan te gaan. De honden hebben een lekkere Dentastick van ‘Edgar Cooper’ verdiend die ze lekker opaten.

Van onze route naar huis heb ik ook een video gemaakt die ik ingesproken heb.

Eerste keer Manuella en Tripple zonder Lore naar het werk.

Philippe en Tazzy

Philippe en Tazzy gaan vandaag opnieuw naar hun werk. Eigenlijk stelt een werkdag op BASF niet veel spectaculairs voor tenzij er wat zou gebeuren, al hopen we dat er zich geen zwaar chemisch ongeval zich zal voordoen als Philippe en Tazzy er aanwezig zijn. Aan deze dingen wil niemand denken. Helaas hadden ze vanavond ook weer de pech dat ze pas om 18u30 thuis waren. 2 dagen naar het werk en meteen al 2 ontzettend lange dagen. Dat is voor de hond toch wel even wennen. Op de ring van Antwerpen is er vaak dagelijks miserie en als je in tijden van nu zo weinig naar het werk moet, kan dit wel vervelend zijn.

Manuella en Tripple

Nadat Philippe met Tazzy richting de bushalte waren vertrokken besloot ik nog even te gaan rusten. Vandaag had ik in de voormiddag de route en bezoek naar mijn werk op de agenda staan. Dat is een pittige route die nooit hetzelfde zal zijn. Elke dag is er wel iets anders op de route. Een deelstep of deelbromfiets die zomaar overal wordt geparkeerd (midden van voetpad) Afval dat overal ligt, op vrijdag de vuilnisophaling en de containers die nadien dan overal staan. Dat is vooral in de ochtend. Tja, mensen doen gekke dingen.

De bus nemen is totaal geen probleem al heb ik al gemerkt dat Tripple niet graag gaat liggen in een rijdend voortuig en dat ze graag rondkijkt. Ach, als ze maar veilig ligt en ik haar kan houden is het allemaal in orde. Ik heb er enkel een beetje problemen nog mee dat we deze honden gewoon aan de riem mee de bus in moeten nemen en eigenlijk geen werkcommando’s mogen gebruiken. De hond zal wel een leeg plekje zoeken zeker en ook zonder commando’s?

Het eerste stukje tot aan de Brederodestraat verliep goed ondanks dat het passeren van het plein ‘Troonplaats’ niet zo simpel is. Duidelijke instructies zijn hier dan ook wel nodig. Aan de verkeerslichten van de Brederodestraat verliep het even wat minder goed. Tot wel 4x moest ik aan Tripple vragen om me de paal aan te wijzen waar de rateltikker aanhangt. Dit weigerde ze en ging er maar na de 3de keer bij zitten. Daar stond ik dan. Uiteindelijk me omgedraaid en richting bushalte gewandeld om dan even de route opnieuw tot aan het kruispunt te lopen. Uiteindelijk lukte het me om haar de paal aan te laten geven en we konden toen onze route verderzetten naar het werk. Ze wist toch nog van de vorige keer welke deur ze binnen moest gaan. Gelukkig maar!

Nu hadden we de tijd om rustig ons bureau te verkennen en kon ze kennismaken in alle rust met haar plekje. Nog even een babbeltje met de collega’s die aanwezig waren en ze vonden ons bezoek toch wel leuk. Ook opnieuw was Tripple zeer enthousiast en moest ik haar echt rustig houden. Denk naar de toekomst toe dat een gentle-leader toch een extra hulpmiddel zou kunnen zijn. Ik moet het rustig bekijken want momenteel is het niet nodig. Dat zal zich met de tijd wel allemaal uitwijzen zeker?

Op de terugweg naar de bushalte stopte we nog even aan het plekje waar Tripple haar boodschap iedere voormiddag mag doen. Dit had ik vandaag toegevoegd omdat ze toch al ontzettend flink was. De rateltikker op de terugweg naar de bushalte aangeven verliep veel vlotter. Toppie Tripple. Op het plein ‘Troonplaats’ moest ze zelf haar weg op basis van mijn instructies zoeken. Dit plein staat vol terrasjes, fietsen, steps… Hier moeten we een beetje anders lopen want er zijn helemaal geen gidslijnen of echte oriëntatiepunten voorzien. Zelfs met een stok hier lopen wat ik maanden heb gedaan is niet evident en dan heb ik nog een klein beetje restzicht.

Voldaan en met een goed gevoel kwam ik met ons Tripple terug thuis. Wat was ik fier op mezelf dat dit toch ook gelukt was. Oké, er zijn hier en daar nog enkele kleine werkpunten, maar je kan niet verwachten dat je op 3 weken alles kent want dat is helemaal niet zo. Met sommige commando’s ben ik echt nog in de war. Soms nog even terug hard nadenken wat ik zal vragen aan Tripple. Ik wil het toch ook met Tripple goed blijven doen.

Beiden honden op verschillende locaties aan het werk

Vandaag mocht ik (Manuella) wat langer blijven liggen want zit nog in mijn oefenweek, maar toch stond ik om kwart na zes even op om bij Philippe te zitten en hun uit te zwaaien bij hun vertrek.

Philippe en Tazzy naar BASF

Een werkdag naar BASF dat is elke keer even wennen. Vooral om dan vroeg op te staan. Dan loopt de wekker van Philippe af om 5u15. Dan begint zijn ochtendritueel al. Een actief ventje in de ochtend, honden eten geven, uitlaten, zelf eten en zich klaarmaken.

Door al die coronamaatregelen die er zijn genomen, kan en mag Philippe niet elke dag naar het werk gaan. Alhoewel hij het toch wel graag anders had gezien, orders van bovenhand waar men niets over te zeggen heeft. Dat maakt het juist zo moeilijk om dan terug een vaste structuur te krijgen in het leven. Zeker in deze fase als je net een nieuwe blindengeleidehond hebt. Met Cenna was dat niet zo erg omdat Cenna al de leeftijd had en het niet meer iedere dag even goed ging om elke dag naar BASF te gaan. Maar met Tazzy is dat anders want is opnieuw een jonge hond.

Tazzy en Philippe vertrekken rond half zeven naar de bushalte. Enigste nadeel in de winter is dat je in het donker moet vertrekken. De route naar de bushalte verloopt wel vlotjes omdat dit een route is zonder afwijkingen momenteel. Zowel Tazzy als Philippe dragen lichtjes om goed zichtbaar te zijn als het donker is. Tegenwoordig kan je maar beter goed verlicht zijn want een ongeval is snel gebeurd. Het zal niet de eerste keer zijn dat er een bijna aanrijding is gebeurd in het verleden ondanks de goede verlichting die er wordt gedragen.

Gelukkig voorziet het baasje wel extra plaspauzes voor Tazzy en Tja, tijdens die pauzes staat Tazzy’s neus niet stil! Er zijn zoveel geurtjes op BASF. Tijdens de plaspauzes hangt die hondenneus dan ook steeds tegen de grond. Het grappige is dat als Philippe om 16u nog eens naar buiten gaat, dat Tazzy blijkbaar niet veel zin meer heeft om terug naar bureau te. Hij wil dan liever richting bushalte gaan om naar huis te komen. Helaas kan dat niet. Het zijn wel lange dagen als ze naar BASF moeten.

Vandaag hadden ze dan ook nog eens de pech dat ze pas om half 7 thuis aankwamen en opnieuw in het donker wat nog een nadeel van de winter is. Het is niet dat je niets kan zien dat het even plezant is om in het donker te lopen. Philippe kan nog waarnemen of het nu dag of nacht is en voor hem is het dan toch ook leuker om in het licht thuis te komen. De laatste 300m die gingen goed vooruit want Tazzy heeft zijn stal geroken.

Manuella en Tripple

Ook wij moesten vandaag op pad. Ik had om 10u een afspraak in het ziekenhuis. Deze route liepen we vandaag voor de 2^de keer. Vorige week maandag heb ik de route eens gelopen met Lore. Dat was toen zo goed verlopen dat Lore zei dat ik dit wel zou kunnen. Ik was 15 minuten te vroeg aan de ‘Bist’ waardoor ik de kerstkaartjes die nog in mijn handtas zaten al op de post kon gaan doen. De rode brievenbus zal Tripple nog regelmatig te zien krijgen omdat ik soms ook brieven moet posten voor mijn werk. Superflinke meid die Tripple! Terug naar de bushalte en daar was onze bus al. Deze keer had de bus 3 deuren (vooraan, midden en achteraan). Ik vroeg met het commando om de deur te zoeken. NEEEEE Tripple!! Ze nam toch zeker niet de achterdeur, en Ik zit al helemaal niet graag achteraan in de bus en ja, je moet je hond nu eenmaal volgen. Dus daar zaten we dan met ons tweeën op de 4 zitbank achteraan. Gelukkig was het helemaal niet druk en was het maar een ritje van nog geen 8 min.

Aangekomen in het ziekenhuis moesten we ons deze keer niet aanmelden in de inkomruimte en konden meteen naar de afdeling cardiologie. Er werd vandaag een test uitgevoerd waar ik dus 24u met een bakje rond moet lopen om metingen te nemen van mijn hart. Aangemeld op de dienst moesten wij even wachten. Tijdens het wachten was er een andere bezoeker die plots Tripple ging strelen terwijl ze haar harnas aan had. Hij deed dit tijdens mijn telefoongesprek die net binnenkwam. Hij verontschuldigde zich na mijn reactie, maar ondertussen had hij de hond wel gestreeld.

Als snel werd ik door de verpleegster binnengeroepen en gelukkig volgde Tripple ze wel enthousiast want ik was de dame al kwijt. Ja, die artsen en verplegers lopen soms zo snel al naar hun bureau dat je ze kwijt bent. In de onderzoekskamer was Tripple even overprikkeld en ik moest haar even kalmeren. De verpleegster bleef er gelukkig van af. Toch was het voor Tripple niet gemakkelijk.

De verpleegster kon toen de rust teruggekeerd was de plakkers op mijn lichaam kleven en het toestelletje aansluiten. Dit moet ik dus nu 24u moet dragen. Ons ziekenhuisbezoekje duurde welgeteld nog geen 10 min buiten het wachten voor we binnen konden gaan. Ook de route van de hoofdingang naar de bushalte verliep vlot. Ook naar huis wandelen ging vlotjes ondanks dat er momenten waren dat Tripple heel langzaam aan het stappen was. Even van die fases waar haar emmertje wat vol geraakt.

In de namiddag hebben we dan toch wel even gerust omdat het toch wel een intensieve inspanning was. Nee, de route is niet zo moeilijk maar wat er toch allemaal nog bij komt kijken. De focus, de commando’s, de prikkels van het dagelijkse leven. Daar moet je toch wel rekening mee houden en het vraagt toch ook wel wat energie van je. In de avond na het avondeten was iedereen zijn lontje uit.

Oefening Tripple/ opzetten van kerstboom door thuisbegeleiding

Sinterklaas een kinderfeest.

Vandaag is het traditiegetrouw het sinterklaasfeest bij ons in België. Een feest voor de kinderen die dan allerlei lekkernijen en speelgoed krijgen van de goed heilige man (als ze natuurlijk braaf zijn geweest). Wij zelf kopen Traditiegetrouw enkele chocolademannetjes en een stuk speculaas van bij de bakker die we dan tijdens ons ontbijt opeten. Een sinterklaasontbijt noem ik dat. Geen extra lekkernij buiten een groot stuk wortel voor de honden waar ze ook wel dol op zijn. Nee geen wortel dit jaar in aanbieding voor het paard ‘Slecht Weer’ van de sint dit jaar of een pintje bier voor de sint zoals wij vroeger wel eens klaar moesten zetten bij onze schoen. Ja, de sint kwam denk ik met veel plezier langst ons huis voor dat pintje en vermoedelijk zal hij zelf ook wel een stuk wortel opgegeten hebben ipv dat de hele wortel voor het paard was😀😀😀

OEFENEN zonder Lore.

Tevens was het ook de eerste dag van mijn 1^ste week te oefenen met Tripple zonder Lore. Lore vertelde me vorige week dat ik er klaar voor was om met Tripple de gekende routes alleen te oefenen. Moest ik toch ergens met een probleem zitten dan kon ik steeds naar Tongeren bellen voor ondersteuning.

Op 4 januari 2022 krijgen we wel een opvolging en evaluatie van over hoe alles verloopt en wat nog zou kunnen beteren. Vandaag oefende Philippe en Tazzy de route naar de bakker en brachten een brood mee. Blijkbaar toch niet zo handig met Tazzy aan de ene kant en een winkelzakje in de andere hand. Tazzy maakte hier een beetje misbruik van en Philippe besloot de volgende keer dan maar een rugzak mee te nemen. Zelf dacht ik ook met Tripple een route te gaan oefenen naar ‘De Bist’ maar dat plan schrapte we maar omdat ik nog wat wankel stond op mijn bene stond en toch wel een beetje last had van een stijve arm. Ben zelf ook niet naar de pianoles vandaag geweest omdat onze begeleidster van Mobilant langst kwam om bepaalde dingen in orde te brengen net als de kerstboom op te zetten.

Kerstboom

Het is ondertussen al het 5de jaar dat ik de kerstboom laat zetten door onze begeleidster. Ik haalde alle spullen uit de kelder. We hebben een plastieken kerstboom voorzien want dat is veel veiliger voor ons maar ook voor de honden. Dennennaalden zouden blijkbaar giftig zijn voor honden en die naalden kruipen ook overal in. Het enige spijtige van een kunstboom is dat je de dennengeur niet in huis hebt hangen en dat vind ik wel jammer.

Tazzy en Tripple vonden de kerstboom toch zeker interessant. Ik wilde de kerstboom al voorbereiden maar moest er mee stoppen want ik draaide helemaal weg en was zo snel buiten adem. De honden hebben heel de boom afgesnuffeld en vermoedelijk nog geuren van Chivas en Cenna erin geroken. Tijdens het opzetten van de kerstboom en het hangen van de lichtjes en ballen heb ik er bewust voor gekozen om de honden in hun bench te leggen. Zo konden ze alles wel vanaf de eerste rij meevolgen en was het ook veilig voor hun beiden. Er was tenslotte ook niet zoveel extra ruimte voorzien waardoor ze beter even op één plekje konden blijven liggen.

De kerstboom was met 2 toch veel sneller opgezet en beiden dames hadden carte blanche gekregen De enigste voorwaarde was dat er maar genoeg kerstballen inhingen en de lichtjes mooi waren verdeeld. Niet dat ik er veel van kan waarnemen en Philippe al helemaal niet maar het geeft toch een warm gevoel. Toen de kerstboom klaar was mochten de honden er eens aan gaan snuffelen en dat viel héél goed mee. Er was nog voldoende ruimte en hopelijk zullen er in de komende weken geen kerstballen sneuvelen. Ik heb ook bewust gekozen voor onbreekbare kerstballen omdat de honden er eens tegen kunnen lopen of wij zelf. En als je dan net het glas van een kapotte kerstbal niet kan opruimen en je of de hond er moet intrappen, dan ben je verder van huis.

T & T maakten ook kennis met de stagiaire die erbij was en haar hartje was al helemaal gesmolten. Gelukkig waren de honden iets minder een springbal maar de tongen kletsen nog naar alle richtingen. Beiden dames waren zo gecharmeerd door deze 2 blondjes dat ze even hun focus kwijt waren om nog de kerstkaartjes te schrijven die moesten verstuurd worden.

Er is ook voor Chivas en Cenna een pakje voorzien. We gaan dat deze week nog proberen op te sturen met de hoop dat het op tijd in Nederland is want rond de feestdagen een cadeautje of kaartje versturen, dan kan er helaas wel eens wat mislopen of verloren gaan.

Dit was onze sinterklaas update weer van 2021!

Tot snel!

Liefs

Update van Philippe & Tazzy

26 november 2021

Update Philippe en Tazzy: Ondertussen zijn we nu alweer vrijdag. Het is nu 4 dagen geleden maar helaas was ik deze week een wrak. Dat stom vaccin toch. Heb een paar dagen gewoon in bed doorgebracht omdat ik toch wel veel last had van de bijwerkingen. Natuurlijk iedere persoon reageert daar anders op. Ik vind dit nu wel vervelend dat dit mij dit nu weer moet overkomen. Jammer dat dit nu net tijdens de periode is dat Tazzy er net is. Zo gemotiveerd om 2 x per week naar BASF te gaan, maar dat plan moet ik toch even terugschroeven tot ik me zeker wat beter voel. De afgelopen week heeft Tazzy dan ook niet gewerkt en eigenlijk alleen maar wat gespeeld met Tripple in de namiddag als ze terug was van haar class. Ja, zo zonde maar laten we hopen dat ik volgende week terug naar het werk kan gaan. Tazzy maar ook Tripple voelde heel goed aan dat er wat scheelde met mij. Af en toe kwamen ze dan ook wel een uitgebreidere knuffel geven om mij te troosten.

Tazzy een rustdag want baasje reageert niet goed op vaccin

Maandagnamiddag gisteren dus kreeg ik (Philippe) ook mijn 3^de prik en deze keer was het van Moderna. Wat hoopte ik dat ik er geen last van zou hebben. Ik wilde vandaag nog eens een poging wagen om naar het werk met Tazzy te gaan. Door al die coronamaatregelen is mijn werkritme al helemaal verstoord is. Dit is toch ook niet de ideale situatie en vooral al je nog veel moet leren en oefenen met een nieuwe blindengeleidehond. Helaas, ik voelde me niet goed en opnieuw had ik koorts met temperaturen van boven de 38 graden. Dat was toch even vloeken want ik had helemaal geen controle over mijn lichaam. Ik kon zelfs niet onder de voeten uit. Er zat dus niets anders op dan Tazzy maar wat rust te gunnen. Ik had geen andere keuze.

Manuella en Tripple hadden nog steeds class en hadden in de voormiddag hun bezigheid. De route naar het werk oefenen wat voor hen toch ook wel belangrijk was (verslag: Manuella & Tripple – Class week 2) ). Het was voor Manuella ook wel een intensieve training geweest maar gelukkig nam ze de tijd om met Tazzy namiddag ook te spelen. Ze had voor beiden honden een ‘Kong’ wiebelbal gevuld met enkele lekkernijen zoals wortel en groentesnoepjes. Zo hield ze de honden toch meer dan een half uurtje bezig in de tuin en werden ze ook beloond. Laten we hopen dat ik deze week toch nog naar het werk zou kunnen.

Philippe & Tazzy – week 4 in class

Deze week zitten we in onze 4^de classweek. Het verloopt ook weer een beetje anders dan normaal het zou zijn. Deze week was het maar een extreme korte week omdat er opnieuw een verlengd weekend was. Donderdag 11 november – wapenstilstand en op vrijdag werd er niet gewerkt. Lore kwam dus enkel begin van de week.

Maandag de route naar de apotheek in de voormiddag. Om 11u kwam onze vriendin Diane langst met haar hondje Lita om kennis te maken met Tazzy. Dit was best wel een spannend moment. In het verleden hebben we Lita enkele keren opgevangen en naar de toekomst toe zal dit ook wel eens gebeuren. Zo was de vraag gesteld of Lita zaterdag enkele uurtjes zou kunnen komen omdat de baasjes naar een feestje moesten waar de hond niet mee naartoe kon. De kennismaking met Lita verliep eigenlijk wel vlotjes. Natuurlijk een klein hondje van 6 jaar tegenover een grote jonge hond die nog speels is? Maar alles verliep goed en Lita liet even horen dat ze van zich kon afbijten en Tazzy ging dat van zelf uit de weg. Dat was voor ons wel een geruststelling zodat Lita zaterdag kon afkomen.

Op dinsdag gingen we dan met de bus naar Aartselaar om de route naar mijn ouders en de route van de fitness te oefenen. Aan de fitness is het toch nog een moeilijk punt. Maar dat kunnen we nog steeds herhalen eventueel volgende week. Woensdag ging ik met Lore nog een keertje naar mijn werk om alles daar eens te overlopen. Het is de bedoeling dat ik volgende week maandag met Tazzy alleen naar het werk zou gaan. Indien er dan toch nog iets fout zou lopen dan kan Lore nog feedback geven. Gelukkig worden we nog niet meteen gelost en moeten we nog niet meteen onder moeders vleugels uitvliegen.

Door covid verloopt onze class toch wel een beetje anders. Anders was er een hogere druk geweest om nog bepaalde routes aan te leren in die 5 weken die we eigenlijk maar hebben. Dan waren de routes naar en in Antwerpen-centraal station er nog bij gekomen en ook nog de verkenning in Hasselt station en in Zolder naar de familie. Als laatste ook nog de route naar de manege om af te spreken met de vriendengroep van Limburg. Maar nu heeft Covid er zo over beslist dat we enkel ons momenteel focussen op onze omgeving hier in Wilrijk. Als de coronacijfers terug zakken dan kan ik Lore opnieuw contacteren om de extra routes aan te leren. Ik denk dat het nu belangrijk is om vooral te focussen op het leren aanvoelen van Tazzy en ook de enkele routes die ik nu al ken. Nu met dat hele gedoe van corona gaan we toch niet de deur uit en doen we geen onnodige uitstappen.

Philippe & Tazzy week 3 in class

Wat vliegt de tijd toch wel snel voorbij. Ondanks dat we met zijn allen in een donkere periode zitten door covid, heb ik de indruk dat het toch met momenten chaotisch is in die buitenwereld. Gelukkig zit ik nog in ons veilig bubbeltje en kan ik zonder al te veel zorgen mijn 3^de week starten in class met Tazzy.

Afgelopen weekend was er een verlengd weekend dat toch wel rustig was. Ja, wat wil je? Halloweenweekend, het uur werd aangepast van de zomer- naar het winteruur en dan was er nog Allerheiligen, de dag dat men de doden herdenkt. Een verlengd weekend om gewoon in ons kot te blijven. Uitstapjes met Tazzy maken mochten we toch nog niet doen en we hadden onze rust toch wel nodig.

Deze week kwam Lore 3 dagen deze week om te trainen. We zouden enkele routes opnieuw oefenen zoals de routes naar de bushalte van het werk, de route naar de apotheek. Ook namen we op vrijdag de bus naar Antwerpen want we liepen de route naar Manuella haar werk eens een keertje. Dit zou ik af en toe ook wel eens doen met Tazzy. Zo wist Lore al hoe de route naar Manuella haar werk was want dit is ook geen al te gemakkelijke route met vele obstakels. Het was een aangename verassing om één van mijn oude collega’s nog eens een keertje terug te zien. Mijn oude collega is nu een collega van Manuella geworden en dat is wel leuk.

We gingen ook opnieuw een keertje trainen op mijn werk en enkele dingen herhalen. Deze week namen we de route van de bushalte naar mijn ouders ook bij. We reden met de auto naar Aartselaar om daar de omgeving wat te verkennen en de route naar mijn ouders te lopen. Volgende week gaan we dan de route met de bus doen.

Momenteel loop ik nog alleen met Tazzy en is Manuella nog niet in beeld gekomen. Naar de toekomst is het toch de bedoeling dat we weer wat meer kunnen gaan wandelen. Al dan niet met ook een 2^de blindengeleidehond voor Manuella. Momenteel houdt Manuella zich nog wat op de achtergrond. Natuurlijk knuffelt ze ook met Tazzy en speelt ze er ook mee. De hond heeft evengoed recht op een beetje ontspanning.

Al snel was het dus vrijdagmiddag en tijd om deze week ook weer af te sluiten.
Het verliep deze week wel een beetje vlotter maar toch moet ik over bepaalde dingen nog wel even nadenken want het werken met Tazzy is toch helemaal anders dan het werken met Cenna.

25-10-2021 Philippe & Tazzy – class – week 2

Het afgelopen weekend was ons eerste weekend samen thuis. Niks op de agenda, gewoon rust. Vorige week waren er zowel voor mij als voor Tazzy toch wel heel wat nieuwe prikkels. Aan elkaar leren wennen, op elkaar leren vertrouwen en elkaar wat leren aan te voelen. Ik merk natuurlijk dat ik met Tazzy even een stap moet terug zetten en enkele dingen terug moet opfrissen. Met Cenna verliep het allemaal zo vlotjes omdat we op elkaar ingewerkt waren. Maar nu, nu is het weer alles opnieuw aanleren.

Er is beslist dat ik mijn 2^de week class thuis zou doorbrengen, dit gebeurd wel meer dat een geleidehond gebruiker thuis zijn opleiding verder zet. Stiekem was ik daar toch ook wel blij om, want nu word ik niet meer iedere ochtend uit mijn bed gekraaid door die vervelende haan van in de buurt.

In de afgelopen week leerde we enkele belangrijke trajecten zoals de route naar mijn werk (bushalte waar ik op- en afstap. Dat is niet altijd een even gemakkelijke route omdat hier toch wel regelmatig obstakels staan zoals verkeersborden op het voetpad, afval ophaling op woensdag en de fiets- en voetpaden die hier doorlopend zijn met enkel een kleurverschil. Ja, dat is voor ons een ramp. Ook de route naar de apotheker oefenden we een keertje in. Het waren meestal intensieve sessies van 1u tot max 2u in de voor- en namiddag. We merkte toch dat dit al voldoende was voor ons beiden.

we gingen ook al eens een keertje naar mijn werk om er de omgeving te verkennen. Ja, op een chemisch bedrijf geraak je als buitenstaander niet zomaar binnen. Ik moest op voorhand aankondigen dat ik met Lore zou komen en Lore moest dan enkele veiligheidsfilmpjes bekijken en vragen beantwoorden. Dat is hier op het werk een standaardprotocol. Tazzy was precies niet zo onder de indruk van dit alles. Natuurlijk gingen we al op bepaalde stukken trainen zoals binnen en buiten gaan via het poortje. Mijn bureau even verkennen en ook Tazzy mocht kennis maken met zijn nieuw plekje op bureau. Ik merkte natuurlijk op het einde van de trainingssessies dat ook Tazzy wel moe was. Dat is ook niet abnormaal é, je moet zoveel nieuwe dingen die we moeten aanleren.

Natuurlijk loopt het niet altijd even perfect. Al die commando’s die we terug moeten opfrissen, hier en daar zijn er nieuwe commando’s gekomen in plaats van andere commando’s die wij 8 jaar geleden hadden geleerd. Gelukkig is Lore hier héél alert op om ons te corrigeren. Het is goed om hier samen met haar toch wel de tijd voor te nemen want ik moet toegeven dat dit toch zo anders werken is dan met Cenna. Gelukkig heb ik al tonnen ervaring omdat ik altijd grote honden heb gehad en ook al een eerste geleidehond had. Al deze ervaring is toch wel ideaal om mee te nemen in deze nieuwe uitdaging.

Eigenlijk al snel was het vrijdagmiddag en eindigde onze 2^de class. Er zijn veel dingen gebeurd en vermoedelijk zal ik nog dingen vergeten zijn om te vertellen, maar in ieder geval, beiden zijn we blij dat het wel weekend is dat we weer wat kunnen bij rusten. Helaas wordt er op zaterdag 30/10 de klok weeral verzet van 3u naar 2u. Dat is een uurtje langer slapen, maar dat wil ook zeggen dat zowel wij als de hond hier toch wel last van ondervind. Dat zullen we dus volgend week wel ervaren. We hebben nu een verlengd weekend want maandag is het 1 november (Allerheiligen) en dan wordt er niet gewerkt en komt Lore ook niet!.

Zo dit was de update van week 2.

Liefs