Manuella ziek en Tripple rust

Bah! Wat is dat nu weer? Ik (Manuella) voel me helemaal niet zo lekker vandaag… Deze ochtend kon ik nog niet eens deftig rechtstaan en had ook vervelende oorpijn. Waar komt dat nu opeens vandaan? Gisteren was er nog niet echt iets te merken buiten dat ik me wat duizelig voelde. Om die duizeligheid maak ik me niet al teveel zorgen omdat ik daar dagelijks last van heb. Maar ik was niet in staat om veilig naar mijn werk te gaan en besloot ik mijn baas te bellen dat ik niet zal komen en ik ga bellen om een afspraak te maken bij mijn huisarts.

Dus na geduldig gewacht te hebben geraakte ik om 8u05 binnen op het secretariaat en gelukkig kon ik vandaag nog terecht bij mijn vaste huisarts. Philippe ging mee naar de dokter ook al was dat hier achter de hoek. Hij vertrouwde het toch niet helemaal. Ja, als wij naar de huisarts gaan, dan gaan de honden eigenlijk nooit mee. De praktijk ligt op 20m van onze deur.

Het verdict was: een lichte luchtwegeninfectie waar ik gelukkig geen medicatie voor moest nemen en een zware oorontsteking met evenwichtsproblemen.  Rechtdoor lopen was precies sinds gisterenavond wel een enorm probleem geworden. Op doktersadvies kreeg ik een weekje ziekteverlof om voldoende te rusten en met oordruppels de oorontsteking tegen te gaan. Zo kreeg mijn evenwichtsorgaan ook de tijd om de recupereren. Een oorontsteking komt gelukkig bij mij niet al te vaak voor, maar als er eentje komt dan heb ik meteen meer problemen met mijn evenwicht.

Tripple krijgt dus deze week een extra weekje rust. Als het van het weekend wat beter is dan kan het zijn dat we nog eens naar de losloopweide gaan. Dat is dus afwachten. Ik hoop dat Tripple haar energie deze week niet zal afreageren op de beukenhaag van Philippe.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een totaal nieuwe situatie voor ons en de honden.

Spannend

Vandaag beiden honden niet aan het werk en een totaal nieuwe situatie voor ons maar ook voor hen. In het verleden hebben we nog nooit de vraag gesteld aan iemand om in ons stekje te komen doggysitten (hondenoppas). Ik (Manuella) moest voor een aantal onderzoeken opgenomen worden voor 1 dag in het ziekenhuis. We waren om vijf uur dan ook al opgestaan omdat er nog een hele thuisvoorbereiding eraan voor af ging aan de ziekenhuisopname van vandaag. Om zeven uur kwam Diane me ophalen om me te begeleiden in het ziekenhuis en het invullen enz. van de eventueel gevraagde formulieren.

Eigenlijk verliep dit allemaal wel goed en uiteindelijk eens ik werd verder geholpen door de verpleegster vertrok Diane terug naar huis. Het was wel zo, omdat Philippe vandaag de man van Diane ergens buitenhuis mee zou helpen dat Diane dus in die tussentijd bij de honden zou blijven. De honden waren nog nooit langer dan 45min. Alleen thuis geweest. En ja, er werden nog 2 pakketjes geleverd via de post die we toch wel nodig hadden met de feestdagen in het vizier.

Terwijl ik daar mijn roes lag uit te slapen na mijn onderzoek, waren de honden wel braaf. Lita lag langst het baasje in de zetel en beiden labjes lagen op hun matje of in de Bench. Telkens er passerende buren door de gang kwamen reageerde de honden er wel op. Ook Tazzy zijn blaffen is wel hard gebeterd. Het is al veel minder dan vroeger en dat is al positief. De honden deden netjes hun plasje bij het buiten gaan en af en toe eens lekker rondhollen in de tuin. Ze waren in ieder geval heel voorbeeldig.

Rudi en Philippe waren me om 13u30 komen ophalen aan het ziekenhuis omdat ik klaar was, maar toch nog een beetje groggy was van mijn roesje om te voet naar huis te komen vanaf de bushalte. Daar was ik hun wel dankbaar om. Ik moest al niet alleen naar huis komen. Als het niet anders kond had ik de taxi wel genomen.

Terug thuis

Niet te geloven? Wat waren beiden blij om ons weer terug te zien. We lunchten nog samen met Rudi en Diane omdat ze zelf ook nog niet hadden gegeten. Dat is altijd wel gezellig. We hebben elkaar vandaag een handje hulp toegestoken.

Na het vertrek van Rudi en Diane ging ik nog een beetje rusten in de zetel samen met het gezelschap van Tripple. Ze weten dat ze niet in de zetel mogen dus hebben ze het alternatief maar gevonden om op de buik of benen te gaan liggen van het baasje.

Samen hebben we toch zo een 2-tal uren gerust. De rust werd opeens verstoord door de enorme tong van Tazzy die me even kwam vertellen dat hij buiten moest. Een enthousiaste lik aan mijn handen of gezicht. Deze keer was het in mijn gezicht omdat de handen waren verstopt onder een deken.

Oké, we werden maar eens wakker om beiden honden buiten te gaan laten. Na het avondeten nog wat gerust en morgen weer naar het werk met Tripple.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Manuella & Tripple een rustige dag vandaag.

Vandaag hadden we bewust niets op ons programma gezet om verschillende redenen.

–             Reden 1: Rustdag voor Tripple. We merken toch dat Tripple een erg leergierige meid is, maar dat we toch ook even rustmomenten moeten inbouwen voor haar en ook voor mij omdat het allemaal nog zo nieuw is.

–             Reden 2: ikzelf voelde me niet zo lekker. Voelde me wat griepachtig. Moet ik me nu zorgen maken of niet? Gisteren toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt om morgen langst te komen. Voor de veiligheid laat ik maar een zelftest doen.

–             Reden 3: het was toch al zo slecht weer vandaag. En als er nu iets is waar ik helemaal niet van hou dan is dat zeker niet doelloos in die regen gaan lopen. Ik hou niet van dat koude natte weer 😒. Natuurlijk heeft ieder seizoen zijn charmes, maar dat kil weer, nee dank je!

Namiddag voorzag ik dan maar een borstelbeurt voor beiden honden. Hun borstelen is toch wel nodig. Terwijl onze poetshulp Yamina in huis bezig was, ging ik de honden borstelen in het tuinhuis. Ik moet met de tijd toch op zoek naar een trimtafel voor de honden. Eentje die je kan opbergen want op die grond zitten of zo vooroverbuigen dat voelt toch helemaal niet goed meer aan. Zo kom ik toch maar even tot de conclusie dat ik geen 20 jaar meer ben🤣. Dus met de tijd er maar eens voor uitkijken.

Ik ben wel blij dat deze 2 honden hun iets gemakkelijker laten borstelen. Alhoewel, met Chivas viel dat ook altijd wel mee. Cenna bleef eigenlijk nooit staan en wilde altijd maar rondlopen. Zowel Tazzy als Tripple, die blijven ontzettend makkelijk staan waardoor het borstelen vrij gemakkelijk lukt. De volgende stap is om Tripple binnenkort eens te gaan wassen in zo een zelf was unit bij een dierenwinkel. Daar moet ik dan een afspraak voor maken en ook vragen aan mijn vriendin om naar de dierenwinkel te rijden om dit samen te doen. Daar brengen we met de tijd ook een verslag van uit.

Na de borstelbeurt dat toch wel een uur duurde, was ik ook blij dat ik terug een beetje kon gaan rusten want ik begon me wat licht te voelen in mijn hoofd. Nee hoor! Helemaal geen alcohol gedronken hoor. De honden kregen nog een lekkere Denta stick en we hoorden hun de rest van de avond niet meer.

Update van Philippe & Tazzy

26 november 2021

Update Philippe en Tazzy: Ondertussen zijn we nu alweer vrijdag. Het is nu 4 dagen geleden maar helaas was ik deze week een wrak. Dat stom vaccin toch. Heb een paar dagen gewoon in bed doorgebracht omdat ik toch wel veel last had van de bijwerkingen. Natuurlijk iedere persoon reageert daar anders op. Ik vind dit nu wel vervelend dat dit mij dit nu weer moet overkomen. Jammer dat dit nu net tijdens de periode is dat Tazzy er net is. Zo gemotiveerd om 2 x per week naar BASF te gaan, maar dat plan moet ik toch even terugschroeven tot ik me zeker wat beter voel.  De afgelopen week heeft Tazzy dan ook niet gewerkt en eigenlijk alleen maar wat gespeeld met Tripple in de namiddag als ze terug was van haar class. Ja, zo zonde maar laten we hopen dat ik volgende week terug naar het werk kan gaan. Tazzy maar ook Tripple voelde heel goed aan dat er wat scheelde met mij. Af en toe kwamen ze dan ook wel een uitgebreidere knuffel geven om mij te troosten.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.