22-02-2022 Toch niet te geloven

Tripple heeft een schaap

Toen Tripple hier in november aankwam had ze een knuffelschaapje meegekregen dat ze al vanaf puppy overal met zich meedroeg. Chantal had al 1x het schaapje vervangen in de tussentijd en tot op de dag van vandaag loopt Tripple er nog steeds mee rond. Ik heb voor haar zelfs een 2de schaapje besteld dat ik gelukkig nog via www.bol.com kon kopen. Ik had deze mee genomen naar het werk maar we merkte enkele dagen geleden dat Tazzy haar schaap thuis had gepikt. Dus we besloten er eentje bij te bestellen.

Niet te geloven

Toen het 3de schaapje dan werd geleverd en we het gaven aan Tazzy, liep hij er meteen mee weg. Hij was er meteen aan verkocht. Afgeven stond niet in zijn woordenboek en als de zus dit nieuwe schaapje wilde hebben, kreeg ze het niet te pakken.

Drukke dag voor de boeg

In de ochtend

Deze ochtend pikte het toch een beetje om op te staan om 6u. Nee, de zin en fit waren er even niet. Je kan zo van die  hebben dat je nergens zin in hebt en vandaag was het zo een dagje. Gisterenavond lagen we ook al niet al te vroeg in ons bedje na toch wel een emotionele avond. Afscheid nemen van iemand die je geliefd was, dat is echt niet leuk! Mijn kopje laten hangen heeft toch geen zin en mijn bomma zou ook niet willen dat we de hele dag zouden zitten treuren, dus om 6u opgestaan en met Tripple vol goede moed naar mijn werk.

Drukte op de bus

S’ Middags was het toch best druk op de bus van 11u53 (deze keer toch). Ik neem op woensdag altijd deze bus om eigenlijk juist thuis te zijn voor dat de jeugd de bus neemt naar huis. Bijna alle zitplaatsen waren bezet en er stond ook niemand recht voor ons. Zelfs de jeugd op de klapstoeltjes niet. Uiteindelijk heb ik me langst iemand gezet die haar handtas langst haar had gezet en precies niet zo gelukkig was dat ik er kwam zitten. Tja, respect is tegenwoordig bij de mensen ver te zoeken. Mij is er altijd geleerd dat ik moet rechtstaan voor een oudere persoon, invalide persoon of zwangere dame, maar op de dag doe ik dit ook niet meer want ik ben zelf ook invalide. Oké, begrijp wel dat iedereen betaald om te zitten in de bus, maar respect is toch ook iets kleins.

Thuis gekomen snel wat eten en ons koffertje voor 1 nacht van huis klaar maken. Halve koffer voor ons en een halve koffer voor de honden. Ja zo een koffer dat je gebruikt voor de handbagage. Vannacht gaan we een nachtje met de honden slapen in Tongeren omdat we morgen een heftige dag voor de boeg hebben.  Wat gaat het geven als Ellis om 13u30 zal aanbellen?

Ellis

En ja hoor! Zoals we al dachten waren beide honden gewoon door het dolle heen toen ze Ellis nog maar hoorden en zagen binnenkomen. Dat was met Chivas en Cenna ook zo. Ellis is eigenlijk de conciërge van het BCG en zorgt ook met enorm veel liefde voor iedere hond die in het BCG zit. Tazzy was zelfs zo ongeduldig dat hij niet meer kon wachten dat wij het poortje zouden opendoen. Hij besloot er maar over te springen om zo sneller Ellis te kunnen gaan begroeten. Hum ja, Tazzy? Geen goede punten, want dat wil dus zeggen dat we opnieuw een investering moeten doen voor een hoger veiligheidspoortje te zetten. En Tripple, die sprong daar niet over, maar liet zich op een andere manier wel horen. Ze stond de dansen achter het poortje op 2 pootjes met een zeer bewegelijke staart, en ze liet zich ook wel horen door te blaffen en te piepen. Met haar schaapje spurtte ze naar Ellis voor haar knuffelmoment. Alleen jammer dat ze nog zo vaak opspringt en zeker bij een zeer gekende persoon voor haar. Toen de rust eindelijk terug keerde in huis, kon Ellis de honden in de bus zetten om vervolgens samen met ons naar Tongeren te rijden.

Het BCG

Gelukkig verliep de rit via Brussel naar Tongeren zonder fille. Als we via de E313 via Hasselt hadden gereden, dan hadden gegarandeerd prijs. Rijden naar Limburg via de E313, dat is altijd miserie. Is het niet door een ongeval dan is het door wegenwerken.  Eigenlijk toch wel een beetje spannend deze uitstap. Voor Philippe was het niet meer nieuw want hij had in oktober 2021 er nog 1 week gelogeerd voor zijn class met Tazzy. Maar voor mij (Manuella), was het toch wel spannend. Ik was nog maar 2x in het centrum geweest als bezoekster en mijn class met Tripple was gewoon thuis.

Aangekomen in Tongeren wisten beiden honden al meteen waar ze waren. Ellis ging ze al even loslaten op de hondenweide achter het gebouw om ons vervolgens naar de leefruimte te brengen. Mondmaskers moesten wij binnen toch nog dragen. Oh, Muffin de hond van Ellis was er ook nog bij. Muffin was er al bij de opleiding van Chivas en Cenna in het vorige gebouw. Ja, T & T hadden hun boodschapje gedaan en werden toen bij ons gelaten. Buiten muffin was er nog een koningspoedel ‘Vitesse’ aanwezig. Een hondje dat ook op zijn geschikte matching aan het wachten was.

Voor Tazzy en Tripple was het ook wel spannend want ze kende het hier maar al te goed. De geluiden, de geuren, de stemmen, alles was zo bekend. We werden ook begroet door de oude garde, maar ook door de nieuwe garde. Ikzelf had nog niet iedereen ontmoet en moet toegeven dat het BCG enorm gegroeid is en ook veranderd is in tegenstelling tot bijna 8 jaar geleden met Chivas en Cenna.

De avond

De avond verliep wat rustiger toen de meeste naar huis gingen. Er kwam wel meer en meer wind op en dat was een voorbode voor de aankomende storm van a.s. vrijdag. In de avond werden er frietjes gehaald door Ellis en terwijl alle honden aan het eten waren in de kennel, kregen ook onze honden hun eten. Moeten eerlijk gezegd wel toegeven dat we blij waren dat Ellis onze honden ook buiten liet want zoveel wind en vreemde locatie. Dat is een extra moeilijkheidsgraad. Samen met Ellis keken we nog samen naar televisie. De honden kwamen gewoon mee in de zetel liggen. Hier moet je zeker niet langst komen met je duurste feestkledij want je hangt meteen vol hondenharen.

Terwijl de wind bleef aanwakkeren en zeer aanwezig zou zijn in de volgende nacht, besloten we rond half 10 toch naar ons bed te tenen. Voor de eerste keer in 8 jaar gingen we opnieuw gescheiden slapen. Als we hadden gewild, dan had er een 2de matras bijgelegd kunnen worden bij Philippe in de kamer, maar voor 1 nacht was het niet zo erg. Laten we hopen dat het qua wind nog zou meevallen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Mijn eerste 3 maanden en voor eerste keer langere tijd alleen gebleven

Wat vliegt de tijd toch snel voorbij

Het is toch niet te geloven. Exact 3 maanden geleden begon ik pas echt aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Al had ik op 25/10/2021 een maand na het vertrek van Chivas de bladzijde al mogen omdraaien. Tripple kwam op maandag 25/10/2021 al bij mij wonen. Een heel ander hondje dan Chivas met haar overgevoelig karaktertje dat een totaal andere aanpak vereiste dan met Chivas en Cenna. 3 weken gewenningstherapie aan elkaar + extra trainingen tussen Lore en Tripple zonder mij erbij want mijn opleiding ging van start op 15/11/2021.  Ook mijn class verliep anders dan normaal en ik genoot van een volledige thuisclass met Tripple wat zeker voor ons zijn voordelen wel heeft gehad.

De afgelopen 3 maanden

In de afgelopen 3 maanden was het al een enorme leerschool voor mij en dat is het nog steeds. Een teefje nu hebben als blindengeleidehond tegenover een reu als blindengeleidehond, dat is toch wel een enorm verschil. Een uitdaging want de teefjes zijn precies toch wel pittiger dan de reutjes. Ja, ook hier is dat wel te merken dat Tripple pittiger is dan Chivas en Django. Maar goed eigenlijk, want een beetje meer pit en uitdaging is voor mij ook wel goed om nieuwe dingen te leren en ook te ervaren.

In de afgelopen 3 maanden hebben wij een heel ander traject afgelegd dan bijna 8 jaar geleden met Chivas. En dat gewoon alleen al door de het hele COVID gebeuren rondom ons heen met al die regels. Gelukkig konden we al meteen na onze class iedere dag naar het werk, eens naar de winkel, bakker of het ziekenhuis. De bus nemen als we in de omgeving moesten zijn. We waren niet gebonden aan ons huis en konden er toch op uit trekken al was het toch nog beperkt. Zoals Philippe met Tazzy tijdens zijn class had beslist, zo hadden ook wij beslist om de omgeving van station en het nemen van de trein nog even achterwege te laten tot het wat veiliger zou zijn betreffende Corona.

Maar om eerlijk te zijn? De tijd die we nu al hebben kunnen benutten in het werken met elkaar in gekende omgevingen, dat heeft ons al goed gedaan. Mijn band met Tripple kan alleen maar groeien en sterker worden en langzaam, ja langzaam kunnen wij onze grenzen dus gaan verleggen om meer uitdagingen tegenmoet te gaan. Ik ben eerlijk gezegd wel blij dat Tripple mijn pad heeft gekruist want haar karakter past wel bij mijn karakter en ze heeft me al zoveel dingen geleerd in de laatste 3 maanden. Ze heeft in bepaalde opzichten wat meer rust in mijn leven gebracht wat nodig was. Samen gaan we de komende jaren nog veel uitdagingen tegenmoed die ik graag met jullie wil blijven delen.  

Eerste keer langere tijd alleen gebleven.

Vanavond werden we al voor de eerste keer op de proef gesteld. Tazzy en Tripple zouden voor een aantal uren alleen blijven. De omstandigheden waren nu ook niet geschikt om ze mee te nemen, en ze zouden er ook niets aan gehad hebben. Het was de laatste keer dat ik mijn bomma zou kunnen groeten bij de begrafenisondernemer en om dan 2 jonge honden mee te nemen? Nee, dat was te stressvol en ook te emotioneel voor mij. Ze konden beter thuis blijven in alle rust.

Gelukkig zijn we erop voorzien om ze in de gaten te houden van op afstand. Toekomstgericht zullen er nog wel situaties voorkomen dat ze eens niet mee kunnen. Sommige mensen zullen zich wel afvragen waarom blinden een camera in huis hebben hangen, maar met een camera kan je zoveel meer dan alleen maar kijken. In het begin waren de honden ook veel onrustiger want we kregen veel meldingen binnen op de telefoon. Na een 20-tal minuten keerde de rust in huis terug en hebben we ze tijdens de rest van de avond niet meer gehoord.

In totaal zijn ze nu voor de 1ste keer 4u alleen thuis geweest en wat hebben ze dit flink gedaan. Bij thuiskomt na een toch wel emotionele avond nog even met de honden geknuffeld, tranen gelaten en na gaan slapen. Morgen is het een nieuwe dag, een dag dat we weer naar het werk moeten.

Wat was ik blij dat ik deze verplaatsing nog heb kunnen maken. Altijd had ik me voorgenomen om nooit nog naar een overleden persoon te gaan zien na die ene keer als tiener. Nooit zou ik het nog doen. Maar toch ben ik blij dat ik van mijn bomma afscheid heb kunnen nemen op mijn manier. Zoals ik het kon waarnemen van op een afstand (al zag ik maar een klein beetje en durfde ik niet dichterbij te gaan), zag bomma er mooi en vredig uit. Dat is een waardig beeld waar ik me mee kan verzoenen en dat alles maakt het verlies toch een beetje dragelijker.

Iedere avond als ik naar die maan kijk (ook al kan ik hem niet zien, zal ik aan je denken lieve bomma. Je ziel is er niet meer, maar toch kon ik nog waardig afscheid van je nemen

Naar Boom park

Naar het park

Vandaag steken we ter verfrissing onze neus even buiten. Het was droog weer en ook niet zo vettig in het park of op de losloopweide. We konden met Lilian mee rijden naar Boom maar zouden op eigen houtje terug keren naar Wilrijk. We wilden eerst een half uurtje naar de losloopweide om dan een wandeling te maken in het park van Boom om dan zo tussen de weilanden via het ‘Reukespad’ te eindigen bij Philippe zijn ouders. Hun een bezoekje brengen en nog enkele dingen verder af te spreken.

Al is het nog maar de 3de keer dat we met deze honden naar de losloopweide gaan, we merken toch wel dat ze een vrij moment nodig hebben om even te rennen, om even hond te kunnen zijn. Waarom we met Chivas en Cenna nooit naar de losloopweide gingen was om de simpele reden dat als Chivas in overdrive ging met het spelen of ravotten, dat hij blokkeerde in zijn rug. We hebben het 3 keer meegemaakt waardoor we dit beperkte. Op regelmatige basis liet ik Chivas wel eens loslopen op het Reukespad of in het park terwijl dat niet mocht. Maar ik deed het alleen als ik wist dat er geen persoon in de omgeving was. Chivas bleef altijd dicht bij mij in de buurt. Cenna konden we eigenlijk nooit loslaten want die ging maar al te graag op avontuur.

Maar met Tazzy en Tripple valt het uitje naar de losloopweide tot nu toe ontzettend mee. Er zijn ook maar 3 weides waar we zelfstandig naartoe kunnen gaan omdat we weten van andere hondenbaasjes dat het redelijk veilig is op de tijdstippen als we gaan. Er zijn ook weides waar we niet komen omdat we weten dat daar veel agressie voorkomt en de baasjes hun hond niet onder controle hebben en ze hun hond ook maar laten doen. We bekijken ook elke keer als we aan de weide komen hoe de situatie in de weide is. Zijn er veel honden, hoe reageren de andere honden op onze honden?

Bezoekje aan de ouders van Philippe

Na de losloopweide nog een stevige wandeling naar de ouders van Philippe. Tijdens deze wandeling konden de honden nog snuffelen en moesten ze niet in harnas (behalve bij het oversteken van de straten etc.). Daar genoten ze ook van al hebben ze toch nog een stevige snuffel/wandeltempo. Aangekomen bij Philippe zijn ouders lieten we de honden daar ook in de weide die voorzien is voor honden. Een mooie tuin die voor Tripple wel gevaarlijk kan zijn met hagen, takjes, beplanting. Ik zou niet graag willen dat ze andermans tuintje gaat vernielen. Tijdens onze maaltijd mochten de honden mee binnenkomen en mochten ze op hun dekentje liggen.  Eventjes tot rust komen want strakjes na het eten moeten ze nog werken om ons thuis te brengen.

Met ons vieren op pad

We merkten dat het samen op pad gaan met ons vieren wel beter begint te lukken. Tripple trekt niet meer zo en dat mede dankzij de gentle-leader. Natuurlijk heeft ze wel een ander wandeltempo dan haar broer en als ze voorop loopt, voelen we wel dat Tazzy een manier aan het zoeken is om haar ergens voorbij te steken. Soms lijkt hij te vergeten dat Tripple er ook nog loopt.  Het lukt nog niet altijd even goed, maar Tripple kan al een klein stukje als eerste blijven lopen terwijl dat in het begin niet te doen was en Tazzy altijd als eerste moest lopen. 

De route van het eerste stuk naar op een stukje van 500m waar geen voet- of fietspad is aangelegd, daar moeten we beiden honden toch wel goed blijven motiveren om ofwel met het verkeer mee of wel tegen het verkeer in te gaan lopen en zo dicht mogelijk bij de rand. Dat is toch niet altijd evident. Maar gelukkig hebben we hier de mogelijkheid om dat extra te oefenen want is een heel rustige straat. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus.

Het 2de gedeelte, de route vanaf de bushalte tot thuis die verliep zonder al te veel commando’s te geven. Voor Tazzy is dit een gekende route want hij loopt als hij mee gaat werken met Philippe. Voor Tripple is de route iets minder gekend omdat zij deze route enkel samenloopt met Tazzy. Na het uitstappen was Tazzy de leider die het hele gezelschap naar huis bracht. Tripple volgde netjes zoals het hoorde. Enkel hielden we bewust een beetje afstand van elkaar zodat onze commando’s niet storend waren voor de honden. Eigenlijk verliep alles heel vlot vandaag.

Het was een stevige wandeling gespreid over de hele dag. We hebben er in totaal een 8km opzitten. Dat gaf de GPS-tracker toch aan die we hebben gekocht voor de honden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eerst werken en dan naar het Sint-Augustinus ziekenhuis

Werk

Voormiddag Tripple mee naar het werk en namiddag mocht ze mee naar het Sint-Augustinus want ik had mijn maandelijkse TDCS-sessie. De route naar het ziekenhuis en naar de wachtruimte verloopt ontzettend goed en daar is niet veel meer op aan te merken. Enkel bij de inschrijvingskiosk hebben we altijd hulp nodig om me in te schrijven.  Ze moeten alles maar willen digitaliseren waardoor het voor ons veel moeilijker wordt in de maatschappij om zelfstandig te kunnen functioneren. Gelukkig stond er vandaag ook een vrijwilliger die ons hielp. Als er niemand staat, dan wandelen we naar de balie en moeten ze ons daar maar helpen.De route naar het ziekenhuis en naar de wachtruimte.

Sint Augustinus

Vandaag moest ik me weer aan de 2de balie op de dienst neurologie aanmelden. Na aankomst aan de balie roepen ze je naam, maar je weet niet als blinde/slechtziende naar welke van de drie balies je dan moet gaan. Waarom ik me hier opnieuw moest laten inschrijven, daar had ik geen flauw idee van.  Aangekomen in de wachtruimte moesten we onze beurt afwachten.

Tripple bleef rustig wachten in de toch wel drukke wachtruimte en gelukkig werd ze dan ook volledig genegeerd door de andere patiënten in de wachtruimte. Tijdens de TDCS-sessie bleef Tripple rustig langst het bed liggen. Ze had zich languit gelegd. Bewust had ik er voor gekozen om haar harnas aan te laten zodat ze rustig bleef. De TDCS-sessie duurde ongeveer 50min in totaal. 20 min. per sessie en ik heb er momenteel 2. En dan nog het plaatsen van de sponsen op je hoofd. Toch wel een hele procedure. Ik merkte toch wel na 50 min. dat Tripple aandacht kwam vragen en aangaf dat ze dit toch maar een beetje vreemd vond.

Om 15u de bus nemen in de beginnende spits is niet zo ideaal. Ik was eigenlijk blij dat ik net voor de grote drukte thuis was. Ik heb Tripple wel beloond met een Coopertje (dentastick van Edgar Cooper) waar ze enorm gek van is.  Natuurlijk had de broer er ook eentje gekregen en konden ze deze beiden buiten lekker gaan oppeuzelen. Philippe had nog werk tot half 5 waardoor ik me dan maar bezig hield met beiden honden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Neerlandpark

Neerlandpark

Vandaag voelde Manuella zich wel wat beter en haar evenwicht is bijna hersteld tot wat ze altijd  gewoon is met haar evenwichtsproblemen. We besloten een poging te wagen om naar het Neerlandpark te wandelen en daar de honden los te laten op de losloopweide. In het verleden kwamen we hier met Chivas en Cenna ook wel eens. Het is een rustige losloopweide met een hondenspeeltuin en een zwemvijver voor de honden.

Gelukkig was het droog weer maar beiden deden we toch een werkbroek aan die vuil mag worden. Ja naar een losloopweide gaan met je goede kleren is echt niet ideaal. Manuella had haar ook een werkbroer besteld die gelukkig tijdig was geleverd.

Aan het begin van het park deden we de harnassen uit zodat de honden als vrije hond konden genieten van een wandeling. Hun neus activeren voor al die andere hondengeuren die daar aanwezig zijn. We ontdekten wel dat rustig wandelen niet in de woordenboek van de honden voorkomen en dat ze al snuffelend een stevige staptempo er op aanhielden. Jammer genoeg zijn ze het park weer aan het bebouwen terwijl er zoveel jaren geleden een mooi park werd geopend met veel ruimte voor mens en dier om te wandelen. Neerlandpark is helemaal anders dan Boom park en met erg warm weer is er in Neerlandpark helemaal geen beschutting tegenover in Boom park is het lekker fris door de vele bomen die er aanwezig zijn.

Aangekomen aan het pad richting de losloopweide moesten we eerst een modderig stuk gras overlopen om aan het poortje te geraken. Als het geregend heeft is het hier een drassige boel. Aangekomen aan het poortje moesten we veilig proberen binnen te geraken want er lagen enorme dikke keien aan beiden kanten zodat het poortje niet helemaal open kon gaan. En dan voor het poortje die enorme kuilen gevuld met water. Jammer genoeg en dat is een minpunt van de meeste losloopweides is dat hier geen extra sleuf in voorzien is waar je U hond rustig kan laten wennen aan de andere honden en de riem in alle rust kan los doen. Nu moet je dat eigenlijk ofwel binnen doen met andere honden rond je heen of aan de buitenkant en dan je hond onder controle houden. Nee, niet zo evident steeds.

Het was niet al te druk. Er was nog een hond op de weide, maar die mensen stonden op het punt de weide te verlaten. Na de begroeting aan de andere hond en de verkenning van de weide waren T & T vertrokken en renden als 2 dolle puppy’s door de weide. Achter elkaar rennen, gaan snuffelen op dezelfde plekjes om dan ook nog op dezelfde plek te gaan plassen.

Opeens hoorde we een plons. Jaja, Tripple heeft de zwemvijver ontdekt en besloot er in te gaan. Na het fluiten kwam ze bij ons en waren de pootjes tot aan de buik nat maar na de 2de en 3de keer was ze helemaal nat en hing toch ook wel onder de modder. Het was geen lichte labrador meer, maar een donkere labrador met lichte schakeringen en haar vacht zat helemaal door elkaar. Gelukkig ontdekte we ook dat Tazzy geen zwemmer is en eigenlijk niet in het water ging.

We hadden er enkele foto’s en video’s geprobeerd te van te maken en deze naar de pleeggezinnen gestuurd. Chantal reageerde al van ‘oei, dat deed Tripple niet bij ons’. Sybren liet ons weten dat Tazzy zelfs plassen ontweek om er niet door te lopen. Ze vonden de video’s toch wel goed gedaan want Manuella probeert alles op gevoel te doen.

Hond met een stok

Na een dik half uurtje begonnen wij het ook fris te krijgen en besloten we terug huiswaarts te keren. Ondertussen heeft Tripple hopelijk voldoende tijd gekregen om op te drogen en is het meeste van de modder ook uit haar vacht verdwenen. In ieder geval thuis zullen we beiden honden nog eens goed afdrogen.

Neerlandpark is bij deze als 2de losloopweide dan ook goedgekeurd en we zullen hier dus regelmatig naartoe komen zodat de honden eens hun energie kwijt kunnen geraken.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tripple is een stoute deugeniet

Pot vol koffie! (ik gebruik dit in plaats van te vloeken) We hoopte dat Tripple haar energie op een andere manier zou kwijt geraken in plaats van takken af te bijten van de beukenhaag, maar helaas, het mocht niet zijn. Tijdens een speelmoment van de honden in de tuin, ging Tripple over haar grenzen heen waardoor ze in een fase komt dat ze dingen doet die niet mogen. De beukenhaag is hier elke keer het slachtoffer van of ze gaat siergrassen met wortel en alles uittrekken.

Helaas krijgt de beukenhaag het nu soms toch zwaar te verduren als daar zo een hond aan die takken zit te sleuren. Wij zijn niet altijd snel genoeg om meteen te reageren en soms heeft ze al een tak vast. Dat vind Philippe helemaal niet leuk dat ze dit doet want de beukenhaag heeft het al niet zo gemakkelijk om mooi te groeien op sommige plaatsen. Dit door de slechte ondergrond in de tuin.  En dan die siergrassen? Ja, er is al een stukje in de tuin die helemaal kaal is geplukt door juffrouw Tripple en waar we nu andere beplanting gaan moeten plaatsen.

Ondanks dat het pleeggezin geprobeerd heeft dit af te leren bleef Tripple dit doen en zet ze hier de trend voort. Daarom mogen beiden honden momenteel ook niet alleen in de tuin spelen of genieten van het zonnetje. Eigenlijk toch wel jammer want een hond moet toch ook buiten kunnen zitten in plaats van een hele dag binnen te zitten. Momenteel moeten wij dan ook elke keer mee naar buiten in weer en wind en ook om met hun te spelen. Maar spelen in de tuin na 10min. dat is op den duur ook afgezaagd.

We hebben al gemerkt als de honden hebben gewerkt dat ze minder kattenkwaad uitspoken. Ja, ik schrijf in meervoud want ook Tazzy is niet te onderschatten. Ik denk dat Tazzy in zijn hoofd een blonde koe is want hij eet graag grassen maar eet ook van de siergrassen in de tuin. Hoe vaak we hem al betrapt hebben op het eten van de siergrassen. En toch, toch blijft hij het doen. En als Tripple een tak van de beukenhaag heeft gebeten, dan wil meneertje persé deze tak hebben en zal hij er ook alles aan doen om deze af te pakken waardoor de honden lekker gaan rennen achter elkaar.

Dat zijn dan juist de fases die je goed in de gaten moet houden en laat dat een enorme uitdaging zijn voor ons. Tazzy en Tripple lopen ook veel stiller rond waardoor je soms moeilijk kan horen. Dat is wel een enorm verschil met Chivas en Cenna die je altijd kon horen. Manuella was nog niet voldoende genoeg hersteld om te ravotten in de tuin of een wandeling te gaan doen in het park. Gelukkig hield ze ondanks haar beperkt zicht toch de honden wel goed in de gaten. Maar ook zij is helaas te traag om snel te reageren op de honden als ze kattenkwaad uithalen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Manuella ziek en Tripple rust

Bah! Wat is dat nu weer? Ik (Manuella) voel me helemaal niet zo lekker vandaag… Deze ochtend kon ik nog niet eens deftig rechtstaan en had ook vervelende oorpijn. Waar komt dat nu opeens vandaan? Gisteren was er nog niet echt iets te merken buiten dat ik me wat duizelig voelde. Om die duizeligheid maak ik me niet al teveel zorgen omdat ik daar dagelijks last van heb. Maar ik was niet in staat om veilig naar mijn werk te gaan en besloot ik mijn baas te bellen dat ik niet zal komen en ik ga bellen om een afspraak te maken bij mijn huisarts.

Dus na geduldig gewacht te hebben geraakte ik om 8u05 binnen op het secretariaat en gelukkig kon ik vandaag nog terecht bij mijn vaste huisarts. Philippe ging mee naar de dokter ook al was dat hier achter de hoek. Hij vertrouwde het toch niet helemaal. Ja, als wij naar de huisarts gaan, dan gaan de honden eigenlijk nooit mee. De praktijk ligt op 20m van onze deur.

Het verdict was: een lichte luchtwegeninfectie waar ik gelukkig geen medicatie voor moest nemen en een zware oorontsteking met evenwichtsproblemen.  Rechtdoor lopen was precies sinds gisterenavond wel een enorm probleem geworden. Op doktersadvies kreeg ik een weekje ziekteverlof om voldoende te rusten en met oordruppels de oorontsteking tegen te gaan. Zo kreeg mijn evenwichtsorgaan ook de tijd om de recupereren. Een oorontsteking komt gelukkig bij mij niet al te vaak voor, maar als er eentje komt dan heb ik meteen meer problemen met mijn evenwicht.

Tripple krijgt dus deze week een extra weekje rust. Als het van het weekend wat beter is dan kan het zijn dat we nog eens naar de losloopweide gaan. Dat is dus afwachten. Ik hoop dat Tripple haar energie deze week niet zal afreageren op de beukenhaag van Philippe.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.