22-02-2022 Toch niet te geloven

Tripple heeft een schaap

Toen Tripple hier in november aankwam had ze een knuffelschaapje meegekregen dat ze al vanaf puppy overal met zich meedroeg. Chantal had al 1x het schaapje vervangen in de tussentijd en tot op de dag van vandaag loopt Tripple er nog steeds mee rond. Ik heb voor haar zelfs een 2de schaapje besteld dat ik gelukkig nog via www.bol.com kon kopen. Ik had deze mee genomen naar het werk maar we merkte enkele dagen geleden dat Tazzy haar schaap thuis had gepikt. Dus we besloten er eentje bij te bestellen.

Niet te geloven

Toen het 3de schaapje dan werd geleverd en we het gaven aan Tazzy, liep hij er meteen mee weg. Hij was er meteen aan verkocht. Afgeven stond niet in zijn woordenboek en als de zus dit nieuwe schaapje wilde hebben, kreeg ze het niet te pakken.

Drukke dag voor de boeg

In de ochtend

Deze ochtend pikte het toch een beetje om op te staan om 6u. Nee, de zin en fit waren er even niet. Je kan zo van die  hebben dat je nergens zin in hebt en vandaag was het zo een dagje. Gisterenavond lagen we ook al niet al te vroeg in ons bedje na toch wel een emotionele avond. Afscheid nemen van iemand die je geliefd was, dat is echt niet leuk! Mijn kopje laten hangen heeft toch geen zin en mijn bomma zou ook niet willen dat we de hele dag zouden zitten treuren, dus om 6u opgestaan en met Tripple vol goede moed naar mijn werk.

Drukte op de bus

S’ Middags was het toch best druk op de bus van 11u53 (deze keer toch). Ik neem op woensdag altijd deze bus om eigenlijk juist thuis te zijn voor dat de jeugd de bus neemt naar huis. Bijna alle zitplaatsen waren bezet en er stond ook niemand recht voor ons. Zelfs de jeugd op de klapstoeltjes niet. Uiteindelijk heb ik me langst iemand gezet die haar handtas langst haar had gezet en precies niet zo gelukkig was dat ik er kwam zitten. Tja, respect is tegenwoordig bij de mensen ver te zoeken. Mij is er altijd geleerd dat ik moet rechtstaan voor een oudere persoon, invalide persoon of zwangere dame, maar op de dag doe ik dit ook niet meer want ik ben zelf ook invalide. Oké, begrijp wel dat iedereen betaald om te zitten in de bus, maar respect is toch ook iets kleins.

Thuis gekomen snel wat eten en ons koffertje voor 1 nacht van huis klaar maken. Halve koffer voor ons en een halve koffer voor de honden. Ja zo een koffer dat je gebruikt voor de handbagage. Vannacht gaan we een nachtje met de honden slapen in Tongeren omdat we morgen een heftige dag voor de boeg hebben.  Wat gaat het geven als Ellis om 13u30 zal aanbellen?

Ellis

En ja hoor! Zoals we al dachten waren beide honden gewoon door het dolle heen toen ze Ellis nog maar hoorden en zagen binnenkomen. Dat was met Chivas en Cenna ook zo. Ellis is eigenlijk de conciërge van het BCG en zorgt ook met enorm veel liefde voor iedere hond die in het BCG zit. Tazzy was zelfs zo ongeduldig dat hij niet meer kon wachten dat wij het poortje zouden opendoen. Hij besloot er maar over te springen om zo sneller Ellis te kunnen gaan begroeten. Hum ja, Tazzy? Geen goede punten, want dat wil dus zeggen dat we opnieuw een investering moeten doen voor een hoger veiligheidspoortje te zetten. En Tripple, die sprong daar niet over, maar liet zich op een andere manier wel horen. Ze stond de dansen achter het poortje op 2 pootjes met een zeer bewegelijke staart, en ze liet zich ook wel horen door te blaffen en te piepen. Met haar schaapje spurtte ze naar Ellis voor haar knuffelmoment. Alleen jammer dat ze nog zo vaak opspringt en zeker bij een zeer gekende persoon voor haar. Toen de rust eindelijk terug keerde in huis, kon Ellis de honden in de bus zetten om vervolgens samen met ons naar Tongeren te rijden.

Het BCG

Gelukkig verliep de rit via Brussel naar Tongeren zonder fille. Als we via de E313 via Hasselt hadden gereden, dan hadden gegarandeerd prijs. Rijden naar Limburg via de E313, dat is altijd miserie. Is het niet door een ongeval dan is het door wegenwerken.  Eigenlijk toch wel een beetje spannend deze uitstap. Voor Philippe was het niet meer nieuw want hij had in oktober 2021 er nog 1 week gelogeerd voor zijn class met Tazzy. Maar voor mij (Manuella), was het toch wel spannend. Ik was nog maar 2x in het centrum geweest als bezoekster en mijn class met Tripple was gewoon thuis.

Aangekomen in Tongeren wisten beiden honden al meteen waar ze waren. Ellis ging ze al even loslaten op de hondenweide achter het gebouw om ons vervolgens naar de leefruimte te brengen. Mondmaskers moesten wij binnen toch nog dragen. Oh, Muffin de hond van Ellis was er ook nog bij. Muffin was er al bij de opleiding van Chivas en Cenna in het vorige gebouw. Ja, T & T hadden hun boodschapje gedaan en werden toen bij ons gelaten. Buiten muffin was er nog een koningspoedel ‘Vitesse’ aanwezig. Een hondje dat ook op zijn geschikte matching aan het wachten was.

Voor Tazzy en Tripple was het ook wel spannend want ze kende het hier maar al te goed. De geluiden, de geuren, de stemmen, alles was zo bekend. We werden ook begroet door de oude garde, maar ook door de nieuwe garde. Ikzelf had nog niet iedereen ontmoet en moet toegeven dat het BCG enorm gegroeid is en ook veranderd is in tegenstelling tot bijna 8 jaar geleden met Chivas en Cenna.

De avond

De avond verliep wat rustiger toen de meeste naar huis gingen. Er kwam wel meer en meer wind op en dat was een voorbode voor de aankomende storm van a.s. vrijdag. In de avond werden er frietjes gehaald door Ellis en terwijl alle honden aan het eten waren in de kennel, kregen ook onze honden hun eten. Moeten eerlijk gezegd wel toegeven dat we blij waren dat Ellis onze honden ook buiten liet want zoveel wind en vreemde locatie. Dat is een extra moeilijkheidsgraad. Samen met Ellis keken we nog samen naar televisie. De honden kwamen gewoon mee in de zetel liggen. Hier moet je zeker niet langst komen met je duurste feestkledij want je hangt meteen vol hondenharen.

Terwijl de wind bleef aanwakkeren en zeer aanwezig zou zijn in de volgende nacht, besloten we rond half 10 toch naar ons bed te tenen. Voor de eerste keer in 8 jaar gingen we opnieuw gescheiden slapen. Als we hadden gewild, dan had er een 2de matras bijgelegd kunnen worden bij Philippe in de kamer, maar voor 1 nacht was het niet zo erg. Laten we hopen dat het qua wind nog zou meevallen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Mijn eerste 3 maanden en voor eerste keer langere tijd alleen gebleven

Wat vliegt de tijd toch snel voorbij

Het is toch niet te geloven. Exact 3 maanden geleden begon ik pas echt aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Al had ik op 25/10/2021 een maand na het vertrek van Chivas de bladzijde al mogen omdraaien. Tripple kwam op maandag 25/10/2021 al bij mij wonen. Een heel ander hondje dan Chivas met haar overgevoelig karaktertje dat een totaal andere aanpak vereiste dan met Chivas en Cenna. 3 weken gewenningstherapie aan elkaar + extra trainingen tussen Lore en Tripple zonder mij erbij want mijn opleiding ging van start op 15/11/2021.  Ook mijn class verliep anders dan normaal en ik genoot van een volledige thuisclass met Tripple wat zeker voor ons zijn voordelen wel heeft gehad.

De afgelopen 3 maanden

In de afgelopen 3 maanden was het al een enorme leerschool voor mij en dat is het nog steeds. Een teefje nu hebben als blindengeleidehond tegenover een reu als blindengeleidehond, dat is toch wel een enorm verschil. Een uitdaging want de teefjes zijn precies toch wel pittiger dan de reutjes. Ja, ook hier is dat wel te merken dat Tripple pittiger is dan Chivas en Django. Maar goed eigenlijk, want een beetje meer pit en uitdaging is voor mij ook wel goed om nieuwe dingen te leren en ook te ervaren.

In de afgelopen 3 maanden hebben wij een heel ander traject afgelegd dan bijna 8 jaar geleden met Chivas. En dat gewoon alleen al door de het hele COVID gebeuren rondom ons heen met al die regels. Gelukkig konden we al meteen na onze class iedere dag naar het werk, eens naar de winkel, bakker of het ziekenhuis. De bus nemen als we in de omgeving moesten zijn. We waren niet gebonden aan ons huis en konden er toch op uit trekken al was het toch nog beperkt. Zoals Philippe met Tazzy tijdens zijn class had beslist, zo hadden ook wij beslist om de omgeving van station en het nemen van de trein nog even achterwege te laten tot het wat veiliger zou zijn betreffende Corona.

Maar om eerlijk te zijn? De tijd die we nu al hebben kunnen benutten in het werken met elkaar in gekende omgevingen, dat heeft ons al goed gedaan. Mijn band met Tripple kan alleen maar groeien en sterker worden en langzaam, ja langzaam kunnen wij onze grenzen dus gaan verleggen om meer uitdagingen tegenmoet te gaan. Ik ben eerlijk gezegd wel blij dat Tripple mijn pad heeft gekruist want haar karakter past wel bij mijn karakter en ze heeft me al zoveel dingen geleerd in de laatste 3 maanden. Ze heeft in bepaalde opzichten wat meer rust in mijn leven gebracht wat nodig was. Samen gaan we de komende jaren nog veel uitdagingen tegenmoed die ik graag met jullie wil blijven delen.  

Eerste keer langere tijd alleen gebleven.

Vanavond werden we al voor de eerste keer op de proef gesteld. Tazzy en Tripple zouden voor een aantal uren alleen blijven. De omstandigheden waren nu ook niet geschikt om ze mee te nemen, en ze zouden er ook niets aan gehad hebben. Het was de laatste keer dat ik mijn bomma zou kunnen groeten bij de begrafenisondernemer en om dan 2 jonge honden mee te nemen? Nee, dat was te stressvol en ook te emotioneel voor mij. Ze konden beter thuis blijven in alle rust.

Gelukkig zijn we erop voorzien om ze in de gaten te houden van op afstand. Toekomstgericht zullen er nog wel situaties voorkomen dat ze eens niet mee kunnen. Sommige mensen zullen zich wel afvragen waarom blinden een camera in huis hebben hangen, maar met een camera kan je zoveel meer dan alleen maar kijken. In het begin waren de honden ook veel onrustiger want we kregen veel meldingen binnen op de telefoon. Na een 20-tal minuten keerde de rust in huis terug en hebben we ze tijdens de rest van de avond niet meer gehoord.

In totaal zijn ze nu voor de 1ste keer 4u alleen thuis geweest en wat hebben ze dit flink gedaan. Bij thuiskomt na een toch wel emotionele avond nog even met de honden geknuffeld, tranen gelaten en na gaan slapen. Morgen is het een nieuwe dag, een dag dat we weer naar het werk moeten.

Wat was ik blij dat ik deze verplaatsing nog heb kunnen maken. Altijd had ik me voorgenomen om nooit nog naar een overleden persoon te gaan zien na die ene keer als tiener. Nooit zou ik het nog doen. Maar toch ben ik blij dat ik van mijn bomma afscheid heb kunnen nemen op mijn manier. Zoals ik het kon waarnemen van op een afstand (al zag ik maar een klein beetje en durfde ik niet dichterbij te gaan), zag bomma er mooi en vredig uit. Dat is een waardig beeld waar ik me mee kan verzoenen en dat alles maakt het verlies toch een beetje dragelijker.

Iedere avond als ik naar die maan kijk (ook al kan ik hem niet zien, zal ik aan je denken lieve bomma. Je ziel is er niet meer, maar toch kon ik nog waardig afscheid van je nemen

Naar Boom park

Naar het park

Vandaag steken we ter verfrissing onze neus even buiten. Het was droog weer en ook niet zo vettig in het park of op de losloopweide. We konden met Lilian mee rijden naar Boom maar zouden op eigen houtje terug keren naar Wilrijk. We wilden eerst een half uurtje naar de losloopweide om dan een wandeling te maken in het park van Boom om dan zo tussen de weilanden via het ‘Reukespad’ te eindigen bij Philippe zijn ouders. Hun een bezoekje brengen en nog enkele dingen verder af te spreken.

Al is het nog maar de 3de keer dat we met deze honden naar de losloopweide gaan, we merken toch wel dat ze een vrij moment nodig hebben om even te rennen, om even hond te kunnen zijn. Waarom we met Chivas en Cenna nooit naar de losloopweide gingen was om de simpele reden dat als Chivas in overdrive ging met het spelen of ravotten, dat hij blokkeerde in zijn rug. We hebben het 3 keer meegemaakt waardoor we dit beperkte. Op regelmatige basis liet ik Chivas wel eens loslopen op het Reukespad of in het park terwijl dat niet mocht. Maar ik deed het alleen als ik wist dat er geen persoon in de omgeving was. Chivas bleef altijd dicht bij mij in de buurt. Cenna konden we eigenlijk nooit loslaten want die ging maar al te graag op avontuur.

Maar met Tazzy en Tripple valt het uitje naar de losloopweide tot nu toe ontzettend mee. Er zijn ook maar 3 weides waar we zelfstandig naartoe kunnen gaan omdat we weten van andere hondenbaasjes dat het redelijk veilig is op de tijdstippen als we gaan. Er zijn ook weides waar we niet komen omdat we weten dat daar veel agressie voorkomt en de baasjes hun hond niet onder controle hebben en ze hun hond ook maar laten doen. We bekijken ook elke keer als we aan de weide komen hoe de situatie in de weide is. Zijn er veel honden, hoe reageren de andere honden op onze honden?

Bezoekje aan de ouders van Philippe

Na de losloopweide nog een stevige wandeling naar de ouders van Philippe. Tijdens deze wandeling konden de honden nog snuffelen en moesten ze niet in harnas (behalve bij het oversteken van de straten etc.). Daar genoten ze ook van al hebben ze toch nog een stevige snuffel/wandeltempo. Aangekomen bij Philippe zijn ouders lieten we de honden daar ook in de weide die voorzien is voor honden. Een mooie tuin die voor Tripple wel gevaarlijk kan zijn met hagen, takjes, beplanting. Ik zou niet graag willen dat ze andermans tuintje gaat vernielen. Tijdens onze maaltijd mochten de honden mee binnenkomen en mochten ze op hun dekentje liggen.  Eventjes tot rust komen want strakjes na het eten moeten ze nog werken om ons thuis te brengen.

Met ons vieren op pad

We merkten dat het samen op pad gaan met ons vieren wel beter begint te lukken. Tripple trekt niet meer zo en dat mede dankzij de gentle-leader. Natuurlijk heeft ze wel een ander wandeltempo dan haar broer en als ze voorop loopt, voelen we wel dat Tazzy een manier aan het zoeken is om haar ergens voorbij te steken. Soms lijkt hij te vergeten dat Tripple er ook nog loopt.  Het lukt nog niet altijd even goed, maar Tripple kan al een klein stukje als eerste blijven lopen terwijl dat in het begin niet te doen was en Tazzy altijd als eerste moest lopen. 

De route van het eerste stuk naar op een stukje van 500m waar geen voet- of fietspad is aangelegd, daar moeten we beiden honden toch wel goed blijven motiveren om ofwel met het verkeer mee of wel tegen het verkeer in te gaan lopen en zo dicht mogelijk bij de rand. Dat is toch niet altijd evident. Maar gelukkig hebben we hier de mogelijkheid om dat extra te oefenen want is een heel rustige straat. Gelukkig moesten we niet al te lang wachten op de bus.

Het 2de gedeelte, de route vanaf de bushalte tot thuis die verliep zonder al te veel commando’s te geven. Voor Tazzy is dit een gekende route want hij loopt als hij mee gaat werken met Philippe. Voor Tripple is de route iets minder gekend omdat zij deze route enkel samenloopt met Tazzy. Na het uitstappen was Tazzy de leider die het hele gezelschap naar huis bracht. Tripple volgde netjes zoals het hoorde. Enkel hielden we bewust een beetje afstand van elkaar zodat onze commando’s niet storend waren voor de honden. Eigenlijk verliep alles heel vlot vandaag.

Het was een stevige wandeling gespreid over de hele dag. We hebben er in totaal een 8km opzitten. Dat gaf de GPS-tracker toch aan die we hebben gekocht voor de honden.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Neerlandpark

Neerlandpark

Vandaag voelde Manuella zich wel wat beter en haar evenwicht is bijna hersteld tot wat ze altijd  gewoon is met haar evenwichtsproblemen. We besloten een poging te wagen om naar het Neerlandpark te wandelen en daar de honden los te laten op de losloopweide. In het verleden kwamen we hier met Chivas en Cenna ook wel eens. Het is een rustige losloopweide met een hondenspeeltuin en een zwemvijver voor de honden.

Gelukkig was het droog weer maar beiden deden we toch een werkbroek aan die vuil mag worden. Ja naar een losloopweide gaan met je goede kleren is echt niet ideaal. Manuella had haar ook een werkbroer besteld die gelukkig tijdig was geleverd.

Aan het begin van het park deden we de harnassen uit zodat de honden als vrije hond konden genieten van een wandeling. Hun neus activeren voor al die andere hondengeuren die daar aanwezig zijn. We ontdekten wel dat rustig wandelen niet in de woordenboek van de honden voorkomen en dat ze al snuffelend een stevige staptempo er op aanhielden. Jammer genoeg zijn ze het park weer aan het bebouwen terwijl er zoveel jaren geleden een mooi park werd geopend met veel ruimte voor mens en dier om te wandelen. Neerlandpark is helemaal anders dan Boom park en met erg warm weer is er in Neerlandpark helemaal geen beschutting tegenover in Boom park is het lekker fris door de vele bomen die er aanwezig zijn.

Aangekomen aan het pad richting de losloopweide moesten we eerst een modderig stuk gras overlopen om aan het poortje te geraken. Als het geregend heeft is het hier een drassige boel. Aangekomen aan het poortje moesten we veilig proberen binnen te geraken want er lagen enorme dikke keien aan beiden kanten zodat het poortje niet helemaal open kon gaan. En dan voor het poortje die enorme kuilen gevuld met water. Jammer genoeg en dat is een minpunt van de meeste losloopweides is dat hier geen extra sleuf in voorzien is waar je U hond rustig kan laten wennen aan de andere honden en de riem in alle rust kan los doen. Nu moet je dat eigenlijk ofwel binnen doen met andere honden rond je heen of aan de buitenkant en dan je hond onder controle houden. Nee, niet zo evident steeds.

Het was niet al te druk. Er was nog een hond op de weide, maar die mensen stonden op het punt de weide te verlaten. Na de begroeting aan de andere hond en de verkenning van de weide waren T & T vertrokken en renden als 2 dolle puppy’s door de weide. Achter elkaar rennen, gaan snuffelen op dezelfde plekjes om dan ook nog op dezelfde plek te gaan plassen.

Opeens hoorde we een plons. Jaja, Tripple heeft de zwemvijver ontdekt en besloot er in te gaan. Na het fluiten kwam ze bij ons en waren de pootjes tot aan de buik nat maar na de 2de en 3de keer was ze helemaal nat en hing toch ook wel onder de modder. Het was geen lichte labrador meer, maar een donkere labrador met lichte schakeringen en haar vacht zat helemaal door elkaar. Gelukkig ontdekte we ook dat Tazzy geen zwemmer is en eigenlijk niet in het water ging.

We hadden er enkele foto’s en video’s geprobeerd te van te maken en deze naar de pleeggezinnen gestuurd. Chantal reageerde al van ‘oei, dat deed Tripple niet bij ons’. Sybren liet ons weten dat Tazzy zelfs plassen ontweek om er niet door te lopen. Ze vonden de video’s toch wel goed gedaan want Manuella probeert alles op gevoel te doen.

Hond met een stok

Na een dik half uurtje begonnen wij het ook fris te krijgen en besloten we terug huiswaarts te keren. Ondertussen heeft Tripple hopelijk voldoende tijd gekregen om op te drogen en is het meeste van de modder ook uit haar vacht verdwenen. In ieder geval thuis zullen we beiden honden nog eens goed afdrogen.

Neerlandpark is bij deze als 2de losloopweide dan ook goedgekeurd en we zullen hier dus regelmatig naartoe komen zodat de honden eens hun energie kwijt kunnen geraken.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Naar deze dag hebben we met zijn allen toegeleeft

Voor we de pc vandaag afsluiten, wilde ik jullie toch nog even mee laten genieten van onze fantastische nieuwe en leuke ervaring. Geniet gerust allen mee.

Eindelijk is het dan zover!

Ik denk net als wij dat er nog een gezin enorm naar deze dag hebben uitgekeken. Het is dan ook de eerste keer dat we het pleeggezin van Tripple zullen ontmoeten. Traditiegetrouw komt normaal het pleeggezin tijdens de interne classweek in het BCG op bezoek om kennis te maken met het nieuwe baasje van hun pupil die ze toch lange tijd onder hun hoede hadden. Maar bij mij verliep het allemaal een beetje anders dan voorzien was.

Uitgesteld

Het bezoek van het pleeggezin van Tripple werd door verschillende omstandigheden op aanraden van het BCG uitgesteld en dat om verschillende redenen. Dit vooral in functie van Tripple. Tripple is een hondje met een gevoelig karakter en voor ons is het ook belangrijk om de binnenkomende prikkels voor haar te kunnen doseren. Door dat we al een volledige thuisclass hadden, dat corona in november nog meer aanwezig was dan nu en dat er voor Tripple zoveel veranderde werd het bezoek uitgesteld. In de voormiddag nog enkele kleine dingen voorbereidt om strakjes aan te bieden. Een klein hapje en drankje kunnen we altijd aanbieden.

Het Pleeggezin van Tripple

Om 14u werd er dan aangebeld. De honden hadden we bewust in onze bureauruimte gezet en de tussendeur ook dicht gedaan. Zo konden Chantal en haar gezin op zijn minst toch rustig binnenkomen. Natuurlijk reageerde zowel Tripple als Tazzy op de stem van Chantal. Achter die gesloten deur hoorden wij 2 ongeduldige honden blaffen. Beiden honden dachten even ‘die stem ken ik!’ Na de eerste menselijke kennismaking deden wij de binnendeur open. Wat een enthousiasme straalde de beiden honden uit. Tazzy kon al niet meer wachten en besloot over het poortje heen te springen om zo Chantal en Frank te begroeten. Dan moet je toch weten dat zo een veiligheidspoortje toch wel ongeveer 1m hoog is. Tazzy ging door het dolle heen terwijl Tripple piepend stond te wachten tot zij ook werd begroet.

Na de enorme enthousiasme-explosie van Tazzy probeerde we hem weg te lokken zodat Tripple haar moment nu kreeg. Ze had al zo flink moeten wachten. Ik nam Tazzy even bij me om hem te kalmeren want het werd toch wel even een druk momentje in de hal. Tripple werd zo enthousiast, zo blij dat ze moeite had om haar lange tong onder controle te houden. En dan haar staart die van pure opwinding van links naar rechts zwiepte. Voor het pleeggezin was het best wel allemaal emotioneel. Vooral Chantal was zo blij. Het was jammer dat ze Tripple niet veel eerder mochten terugzien en dat het was geleden van het moment dat Tripple startte in het BCG voor haar definitieve opleiding.

Even al die stress er af gooien 🙂

We besloten met zijn allen naar de tuin te gaan zodat Chantal en haar gezin Tripple verder konden knuffelen met wat meer ruimte. Natuurlijk maakte Tazzy hier mooi mee gebruik van. Tijdens de puppy opleiding gingen beiden pleeggezinnen regelmatig samen wandelen waardoor Tazzy Chantal ook kende. Gelukkig regende het al niet vandaag maar het was toch een fris windje. Spontaan werden de frisbee of een trektouw gebracht maar als iemand deze wilde afnemen, dan moest er achter de hond gelopen worden. En laat dat nu juist iets zijn wat Tripple zo geweldig vindt want zelden zal ze haar speelgoedje aan je geven. De rust keerde langzaam bij beide honden wel terug, maar toch moesten we ze extreem goed in de gaten houden zodat er geen plantjes werden gemolesteerd door Tripple. Na de uitgebreide knuffel- en speelmomenten keerde de rust eindelijk een beetje terug in huis en besloten we onze gasten een hapje en drankje aan te bieden.

Om de veiligheid van ons hapjes en drankjes te garanderen die op de salontafel werden gezet, besloten we de honden in de bureauruimte te laten liggen. We legden de beiden vetbedjes aan het poortje waardoor de honden zicht hadden op alles en iedereen. Oef, gelukkig waagde Tazzy het niet meer om over het poortje te springen. Ja, Chivas en Cenna mochten ook nooit rond de salontafel lopen als er bezoek was of als er eten en drinken werd neergezet. Die wisten dat op den duur wel, maar deze 2 moeten dat nog leren. Uiteindelijk, je kan niet verwachten dat een hond op 3 maanden alles al perfect gaat kunnen of kennen.

Tijdens het bezoek

Tijdens het hele bezoek werden Tazzy en Tripple wel verwend met bezoekjes en speelmomenten. Natuurlijk mochten onze gasten naar de honden toe. Dat is toch niet meer als normaal.  Helaas bleef ook de tijd hier niet stil staan en werd het al snel tijd om afscheid te nemen. Chantal & Frank waren blij dat ook Tripple goed was terecht gekomen en er werd al afgesproken om van de zomer zeker af te spreken. Zodra hun nieuwe puppy groot genoeg is om het pleegzusje te ontmoeten gaan we er zeker tijd voor vrij maken en dan hopen we meteen ook in één keer Sybren en zijn mama (pleeggezin Tazzy) te kunnen ontmoeten.

Toch wel belangrijk voor ons!

Wij vinden het ook belangrijk om de pleeggezinnen van onze honden te blijven ontmoeten en hun op de hoogte te houden van hoe het verder verloopt met de honden. Uiteindelijk hebben zij de eerste 13 maanden zoveel tijd met de hond doorgebracht. Ik kan ook niet begrijpen dat er geleidehondengebruikers zijn die zeggen van geen contact te willen met het pleeggezin. Maar ja, ieder zijn eigen keuze of mening. Wij houden in ieder geval contact. Dat hadden we met de pleeggezinnen van onze vorige honden ook gedaan en wij vinden het ook leuk om contact te houden met de adoptiegezinnen die onze vorige honden hebben geadopteerd.

Wat genieten wij ook iedere keer van de updates die we binnenkrijgen van Chivas & Cenna als ze weer een leuke wandeling hebben gemaakt.

Conclusie!

Wat een fantastische namiddag en wat een fantastische eerste ontmoeting. We zijn er zeer zeker van overtuigd dat we dit gezin in de loop der jaren nog op regelmatige basis zullen blijven ontmoeten en dat we nog wel leuke momenten gaan beleven. Natuurlijk hop

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.