Vlieland Check!

Opluchting

Eerst konden we het niet echt geloven maar toen de definitieve beslissing er kwam, waren wij echt beiden door het dolle heen. We hebben tot nu toe al 4 maanden moeten wachten.. Maar onze reis zal nog niet voor morgen of overmorgen zijn. We moeten nog even afwachten, maar dat kleine beetje zekerheid dat we net hebben gekregen, dat gaf ons een enorme boost om toch verder te gaan en het afscheid van deze 2 mooie zwarte labradors een betere plaats te kunnen geven. Het feit alleen al dat ze zo gelukkig zijn. Elke keer we ze kunnen gaan bezoeken zal dus een mooie herinnering zijn voor ons want Vlieland is niet bij de deur zoals Deurne in de tijd waar mijn eerste blindengeleidehond Django woonde (Django was de eerste hond van Manuella). In ieder geval, er valt al een last van onze beiden schouders.

Een last minder te dragen op onze schouders.

Yes! Even een rondje dansen en even opgelucht ademen. We Hebben na 2 dagen intens zoeken toch nog een appartement gevonden in Vlieland. Alle eer gaat natuurlijk naar Rudi en Diana die het zoeken en boeken op zich hebben genomen omdat het niet zo toegankelijk was voor ons. Ondertussen is alles zo goed als geboekt zoals de boottocht heen en terug net als de huurauto en het bedlinnen. Daar moeten we ons al geen zorgen meer om maken. Natuurlijk moeten we nog wel enkele kleine dingen aankopen voor in de huurauto (hoes voor over de zetels) om te zorgen dat er geen schade zal komen aan andermans materiaal.

Eigenlijk wel grappig…

Eigenlijk is het toch wel een beetje grappig.  We moeten een auto huren omdat de auto van onze vrienden veel te klein is om met 4 volwassenen en 3 honden comfortabel te kunnen reizen. Gelukkig bestaat die mogelijk er wel om een huurauto te huren in geval van nood.  Natuurlijk reizen met honden in een huurauto, daar zijn ook wel strenge voorwaarden aan verbonden. We moeten al een klein busje huren waar voldoende ruimte in is en waar er toch wel wat comfort is voorzien. Gelukkig kennen onze vrienden daar wel iets meer van af en zullen zij kijken aar een geschikte auto.

Nog niet aan de orde

Om de eerste keer deze trip met de trein te doen was nog niet aan de orde. We hebben gedeelte van onze training om de trein te leren nemen zelf nog niet geoefend. Dit om de gekende redenen van de COVID- regels. Met de tijd zal dit wel in orde komen als de cijfers nog meer zullen zakken. Voorlopig zijn die besmettingscijfers dan ook heel langzaam aan het zakken. We zullen wel zien wanneer we de volgende fase van onze training kunnen voltooien. Maar voorlopig zegt ons gevoel nog dat we even moeten afwachten. Waarom U forceren als er toch voldoende tijd en ruimte is?

Spannend

In ieder geval, het is echt iets om naar uit te kijken. Neen, bewust ga ik nu niet vertellen wanneer we naar Vlieland zullen afreizen. Als we geweest zijn, zullen jullie hier op onze blog er een uitgebreid verslag van mee kunnen lezen. Zowel van ons als van de baasjes van Chivas en Cenna zullen jullie een leuke update mogen ontvangen met het nodige beeldmateriaal.  Dus lieve mensen, jullie zullen nog even geduldig moeten afwachten en zeker onze blog blijven lezen en of jullie inschrijven op onze nieuwsbrief om het verslag als eerste te kunnen leven.

Laten we dus hopen dat er geen roet in de pap wordt gegooid door COVID of eender welke actie dan ook want na toch wel bijna 2 jaar verlangen wij ook naar onze eerste echte uitstap.

Liefs

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tazzy & Tripple & Lita

Hondenvriendinnetje Lita op bezoek

Vandaag kwamen onze lieve vrienden Rudi en Diane op bezoek. Het was weer even geleden dat we hun nog hadden gezien en het werd tijd om weer eens bij te praten. Bijpraten over van alles en nog wat.

We stelden hun voor wat ze ervan zouden vinden om met ons een uitstap te maken naar Vlieland. Dit vonden ze wel een top idee vermits ze een aantal weken niet naar hun zeilboot zouden kunnen gaan en ze zelf ook Vlieland wel eens wilden bezoeken. De Waddeneilanden stonden ook op hun To-do list omdat ze al gekend waren met Texel. Yes! wat moeten wij gezegend zijn met deze lieve vrienden die zo een uitstapje naar Vlieland toch wel zien zitten.  De periode die we in gedachten hadden, daarmee moesten we toch niet te lang meer mee wachten. Dus meteen tablet, laptop, gsm erbij genomen om eens te bekijken welke mogelijkheden er nog vrij waren in die periode.

Website niet toegankelijk voor personen met een visus probleem

Als persoon met een visuele beperking botste we tegen verschillende obstakels aan waaronder de ontoegankelijke website waar je alle vakantiehuisjes kon terugvinden van Vlieland. Dat was voor ons een speld in de hooiberg en niet te doen. Ja, je kan ook altijd via die boekingswebsites waaronder www.booking.com  gaan boeken, maar dan betaal je altijd veel meer dan als je rechtstreeks bij de verhuurder kan boeken.

Onze zoektocht

In onze zoektocht hadden we ook al 2 vakantieparken en een hotel aangeschreven, maar het hotel was enkel een optie als we in de toekomst met de ouders van Philippe eens terug zouden gaan. Het was nog niet zo evident om een huisje te vinden waar je met 3 honden terecht kon. Dus Diane had ook nog enkele verhuurders aangeschreven. Als laatste optie besloten we ook Joyce en Isaac te bellen om eens te horen welke mogelijkheden zij ons zouden kunnen aanbieden wat niet te afgelegen lag van het dorp. Het was dus ook tevens de eerste keer dat we hun opbelden sinds het vertrek van Chivas & Cenna en dat was toch ook wel een beetje spannend.

Update Chivas & Cenna

Dus belden we of beter gezegd deden we aan videocalling naar Vlieland. Er waren in het weekend dat wij wilden gaan al veel dingen volzet vertelde ze ons ook, maar ze ging ook eens rondhoren waar we toch met ons zevenen terecht zouden kunnen. Het was dan ook gezellig om even bij te praten. Alleen jammer dat het scherm van de IPhone zo klein is. Toch kwam er een grote zwarte vlek in het beeld en Joyce vertelde dat het Chivas was. Hij kwam snuffelen aan de telefoon en ik hoorde het wel en ik kreeg een traantje en wilde lekker vrolijk gaan doen, maar ik mocht hem niet zot maken van Philippe. Het was alsof Chivas toch op mijn stem reageerde. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Begon zelfs een beetje te beven van blijdschap en wat zou ik hem graag geknuffeld hebben, maar helaas… Dat kan niet door de telefoon.  Maar we hoorde wel dat ze het goed maakte. Cenna had net weer even last van haar linkse voorschouder (waar ze in het verleden ook al last van had), en met de nodige pijnmedicatie was dit weer op te lossen. Ze mankte een klein beetje maar de dierenarts was gisteren toevallig op het eiland en heeft haar even onderzocht. Voor de rest maakte ze het beiden wel goed.

Gelukkig moment

De rest van de avond verliep in een kleine roes. De glimlach en het goed gevoel dat we hadden konden ze ons niet meer afnemen. We wisten hoe het met Chivas en Cenna ging en dan het gevoel dat Chivas reageerde op onze stem. Die glimlacht op onze snoet, die kunnen ze ons vandaag al niet meer afnemen.

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.