Onze blog

Manuella en Tripple Claas week 1

Amai… Het is alweer vrijdagmiddag. Wat vliegt een week toch wel snel voorbij. De tijd blijft echt niet stil staan en als je zo druk bezig bent heb je er niet altijd een besef van. Ook voor mij was het wel een intensieve week geweest.

Maandagochtend om half 10 startte dan mijn class met Tripple. Beetje anders dan normaal, maar wel een goed alternatief in deze gekke corona periode. Normaal gezien moest ik ook naar het BCG, maar omdat Philippe nu in zijn 4de week class zat met Tazzy, was er afgesproken dat ik mijn class thuis zou krijgen. Dit was voor Lore dan 2 vliegen in één klap. Zo kon zij nog verder Philippe & Tazzy ondersteunen waar nodig was en kon ze ook met ons startten. Dit was ook voor Tripple een ideale oplossing.

In de voormiddag was het de gekende introductie over de hond en werden de commando’s overlopen die ik voor een groot gedeelte al kende. In de tussentijd van de afgelopen 8 jaar waren er enkele nieuwe commando’s bijgekomen maar waren er ook enkele veranderd of weggelaten. Dat gaat in het begin nog wel even wennen zijn. Na de intro gingen we appèl oefeningen doen in de garage. Daar waren geen vreemde geuren, geen vreemde prikkel. In de buitenomgeving was dit nu even wat te moeilijk. We overliepen de oefeningen en telkens Tripple deze goed deed, mocht ik haar belonen met een snoepje. Ik ontdekte al snel dat aan de hand van een bepaald woord Tripple mocht beloond worden. Ja, en laat dat nu net een woord zijn dat ik vaak gebruikte met Chivas in allerlei situaties. Dus hier moet ik dan wel even aan gaan wennen om dit niet meer te gebruiken. Na deze oefeningen. Na de oefeningen maakte we een ontspannende  wandeling zonder harnas. Ik liep aan de arm van Lore en Tripple gewoon aangelijnd. Een stukje aan de arm en dan een stukje ook met mijn witte stok. Eens te zien of Tripple ook met mij op de eerste dag zo ontspannend zou meelopen. Na de wandeling was het een rustpauze en aten we een kleine lunch

Namiddag liepen Lore en ik even zonder Tripple in de straat een klein toertje.  Lore Leidde me en gaf me al instructies maar zonder Tripple. Ik moest het harnas aanvoelen en ook de nieuwe commando’s toepassen. Lore hield het harnas gewoon vast zodat ik het kon aanvoelen. Best wel een gek zicht voor de mensen die ons zagen lopen. Nadien deden we het harnas aan bij Tripple dat ook in verschillende stappen moet gebeuren. Praktisch hetzelfde als bij Chivas maar toch helemaal anders.

Klaar om de eerste keer echt met Tripple te gaan werken. Ik was best een beetje nerveus, maar dat was snel over. Best wel spannend met een nieuwe hond de buitenwereld in. Lore gaf instructies en het ging zelfs zo goed dat we al snel meer als een uurtje hier mee bezig geweest zijn. Dit was meteen voor de eerste dag toch al wat pittig.

Op dinsdag kwam Lore niet omdat er een activiteit voor het team was gepland op het BCG. Een verplichte activiteit, maar ik had huiswerk gekregen van Lore. Mijn appèl oefeningen met Tripple in de garage oefenen en een wandelingetje maken in de omliggende straten. Nu ja, dat laatste heb ik niet gedaan omdat ik me nog niet zeker genoeg voelde over de nieuwe situatie. En trouwens, het was ook slecht weer vandaag.

Ook de volgende dagen zou het even pittig blijven. Pittiger dan we hadden verwacht, maar Tripple gaf aan dat het allemaal lukte ondanks haar gevoeligheid. Op woensdag en donderdag trokken we richting Boom. Ik kende deze omgeving wel een klein beetje, al was het toch allemaal vreemd voor me. Dit was een ideale omgeving om te leren oefenen op het aanvoelen van de beugel en Tripple haar signalen. Kleine straatjes, smalle voetpaden, obstakels. We verkende ook 2 verschillende losloopweides in de buurt. We liepen op woensdag door Boom park, al was dit een enorme uitdaging voor ons en best wel beangstigend omdat we in het park een pad moesten volgen waar de fietsers enorm hard rijden. Dit hebben we dan ook maar 1x maal gedaan. Een intense training van een 2u ongeveer. Zoveel dat er op me, maar ook op Tripple afkwam.

De losloopweides die waren wel een grote uitdaging want hier vergat Tripple even dat ze moest werken! Even alle stress eruit, rondrennen, achter andere honden aanhollen, de andere baasjes begroeten. Dat was best wel spannend. Je moet wel niet met goede kleren naar een losloopweide gaan want dat komt echt niet goed. Zeker niet als het er wat vettig is. Maar voor de honden is dit wel eens plezant. Beide weides in Boom waren wel acceptabel en als het er niet te druk is, kunnen we er eens naartoe. Maar we zullen alleen naar de weide gaan als er een ziende persoon bij is om zeker te zijn dat alles veilig is. Op donderdag had Tripple na ons bezoek aan de losloopweide wat meer moeite met haar focus, maar ik gaf haar even de tijd om zich te herpakken zodat we rustig verder konden werken. Op het einde van onze werkdag op donderdag merkte we wel dat het genoeg was geweest voor zowel mij als vooral voor Tripple. Ze heeft het niet opgegeven en heeft me veilig terug tot aan de bus gebracht van het BCG.wat was ik fier op mijn meisje.

Op vrijdag merkte we dat het wat rustiger aan moest gaan en leerde we de route naar de apotheek aan. Eerst aan de leiband als vrije wandeling en ik met de witte stok en nadien nog een keertje maar dan in werkfunctie. De route naar de apotheek was een andere route dan dat we normaal zouden lopen, maar Philippe had deze route met Tazzy zo voorgesteld omdat dit afwijkend was van de vaste routes. We oefende in de voormiddag en zo was er namiddag nog tijd voor Philippe en Tazzy. Philippe en Lore overliepen nog bepaalde dingen in de route van thuis naar zijn Maandag zal Philippe solo dus met Tazzy naar zijn werk gaan.

Met een voldaan gevoel kijk ik terug op deze eerste week class met Tripple. Vermoeiend, intensief, spannend maar ook verrassend. We gaan nu genieten van een weekendje rust met elkaar want dat hebben we nu toch wel verdiend.

19-11-2021 Update van onze gepensioneerden

Dag lieve lezers!

Even een update vanuit Vlieland!

Chivas en Cenna doen het momenteel nog steeds ontzettend goed in Nederland. Ze voelen zich er al he-le-maal thuis. Wat een luxe leventje ze nu gekregen hebben. Vaak krijgen we leuke foto’s van hun te zien via hun baasjes. Ook al kunnen wij het niet meer duidelijk waarnemen, de reacties die we van onze omgeving krijgen over hoe ze uit zien, dat geeft ons een enorm goed gevoel.

Van de week kregen we nog een filmpje vanuit Vlieland waar op te horen was hoe Cenna doodleuk door het water aan het trippelen was. Ook was er een vogel die dacht evenveel heisa te maken om aan te geven dat ook hij of zij aanwezig was. De honden die trekken hun daar gelukkig niet veel van aan.  Als ze maar kunnen wandelen, knuffelen met hun baasjes etc. Vorig weekend hebben ze ook enkele familieleden van de baasjes ontmoet die helemaal weg waren van hun. Maar ja wat wil je? Zo 2 zwarte labradors stelen graag andermans hartje nu eenmaal

Langzaam doet ook de winter in Vlieland haar intrede, maar dat maakt voor de honden niet zoveel uit. Als ze maar kunnen gaan wandelen en kunnen genieten van alle geurtjes die er zijn op het eiland.  Het is ook prachtig hoe de zon zo een mooie impact kan hebben op het landschap daar. Iedere dag is zo anders en zo kleurrijk.

 

Zoals je kan zien heeft Vlieland ook haar mooie kanten. Geniet evengoed mee van dit natuur.

Zo dit was weer even een update van Chivas en Cenna

Philippe & Tazzy – class week 5

Voilà, mijn 5 weken met Tazzy zitten er alweer op. Wat is de tijd toch snel gegaan. In die 5 weken is er zoveel gebeurd, heb ik even opnieuw moeten leren lopen omdat met Tazzy werken anders is dan werken met Cenna. Heb we ons gefocust op het oefenen van de belangrijkste trajecten die ik momenteel zal lopen in het dagelijkse leven. Helaas, maar de covid-cijfers zijn opnieuw in stijgende lijn aan het gaan waardoor we toch een beetje anders te werk moeten gaan.

Drukke locaties en drukke periodes tijdens de spitsuren die zullen we dan ook ten alle tijden gaan mijden. Buiten mijn werk zal ik niet in heel die drukte doelloos gaan rondzwerven met Tazzy. Gelukkig is dat ook niet nodig.

Vorige zaterdag op 13 november kregen we Lita op bezoek voor enkele uurtjes. De baasjes waren uitgenodigd op een receptie waar de hond niet mee naartoe kon en vermits Lita ons kent en gewend is aan de verwennerij van ons Manuella, was ze hier van harte welkom. Natuurlijk moesten we bekijken hoe alles zou verlopen, maar uiteindelijk verliep tussen de honden alles gesmeerd. Na 2 keer even een correctie uit te voeren naar alle honden, vond iedereen zijn plekje in huis en was het een rustige avond. Daar waren wij hier met zijn allen weel héél erg blij om en wisten we dat dit herhaald kon worden.

Maandag 15 november startte ik met mijn 5de week class. Een pittige dag want ik ging voor de eerste keer naar mijn werk. Zie verslag (solo naar het werk). Momenteel iedere dag naar het werk gaan zit er voorlopig nog niet in door de stijgende coronacijfers. Op zich vind ik dit nu niet zo erg want zo heb ik en Tazzy meer tijd om te recuperen na een toch wel vermoeiende werkdag.

Op dinsdag liep ik solo het traject naar de apotheker zodat ik aan Lore mijn feedback kon geven op woensdag. Ik merkte toch hier en daar dat ik in de fout was gegaan en dat ik hier de volgende keer zeker op moest letten. Ja, in begin maak je al wat meer fouten, maar die gaan er natuurlijk ook snel uitgaan. Vandaag heeft Tazzy ook kennis gemaakt met de hondenschoentjes die we hadden gekocht voor Chivas en Cenna. Bedoeling is dat we de hond de schoentjes gaan laten dragen tijdens de vrieskou en als er zout is gestrooid (in de stad kennen ze er wat van om op de voetpaden zout te strooien net als op mijn werk). Dit is wel belangrijk want ik zou niet hetzelfde met Tazzy willen meemaken dan wat ik met Cenna heb meegemaakt enkele jaren geleden op oudjaar. Ze had toen een bloedvergiftiging opgelopen door een klein wondje en die periode was er héél veel zout gestrooid geweest. Gelukkig met de juiste medische zorgen is ze er toen wel door gekomen.  Door de drukte kon de dierenarts van het BCG eigenlijk vandaag pas langst komen voor de hele introductie en uitleg over de hond. De dierenarts zit gelukkig af en toe in onze regio waardoor dit uiteindelijk geen probleem was.

Donderdag ging ik met Lore nog 1 keer het traject in Aartselaar verkennen bij mijn ouders. Dit zal een goede oefening blijven. Met de tijd is de bedoeling dat Manuella zeker zal meelopen maar voorlopig is het eerst tussen mij en Tazzy.  Alles verliep redelijk goed met Tazzy, hij kende het traject al redelijk vlotjes. Momenteel heb ik het traject wel nog maar twee keer met de bus geoefend en met de tijd zal dit er vlotter gaan.  Het openbaar vervoer kunnen we gelukkig hier in Antwerpen ook vlotjes nemen buiten de spitsuren wat positief is.

Op vrijdag was het dan mijn laatste dag class. Een laatste keer met Lore naar de apotheek lopen om dit traject te herhalen.  Nu word ik langzaam onder moeders vleugels losgelaten om meer stappen te zetten in de grote wereld. Klaar voor uit te vliegen in mijn nieuw hoofdstuk met Tazzy.  Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte van onze avonturen. Al ben ik zelf geen grote schrijver op onze blog. Toch zal deze website goed bijgehouden worden en kunnen jullie mij en Tazzy gewoon blijven volgen.

Solo naar het werk

Hallo lezers,

Even een update!

Deze week start week 5 in mijn opleiding met Tazzy en vandaag mocht ik het solo proberen om naar mijn werk te gaan. Best toch wel spannend want dit is weer een andere situatie tegenover een training. De trainingen verliepen in de dag op een rustigere moment, maar nu is het back to the reality.

Vroeg uit de veren en dat is om 5u15. Ik neem dan de tijd om de hond zijn eten te geven en me ook rustig klaar te maken voor ons vertrek. Een ontbijt mag ik niet vergeten voor mezelf, maar ook Tazzy moet ook nog een plasje doen. Na mijn ochtendritueel kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken naar de bushalte.

De route naar de halte verliep wel goed. Deze route hebben we vaak met Lore geoefend want is toch wel belangrijk. Deze ochtend wouw Tazzy geen plasje doen en toch nog even geprobeerd aan de bushalte een momentje te voorzien… maar niks… Meneertje wou niet!

Daar kwam dan de touringcar aan, totaal anders dan een bus van De Lijn. Dit vond Tazzy best wel even vreemd want we mochten vooraan opstappen. Ik had de vaste chauffeur op voorhand wel al even gewaarschuwd, want Tazzy moest dit opeens doen terwijl hij dit niet had kunnen oefenen op voorhand. Tijdens de busrit bleef hij netjes rechtzitten want gaan liggen was toch wel wat vreemd voor hem.

Op mijn werk aangekomen in de Antwerpse haven (BASF) moesten we nog  even op een andere bus stappen die ons naar de juiste locatie zou brengen op het grote terrein. De draaipoort binnen gaan was even een zoektocht, maar dat verliep wel vlotjes.  Was toch voor mij ook wel spannend.

Enkele collega’s, net als mijn baas, kwamen al eens naar Tazzy kijken en kennismaken met hem. Hij bleef netjes op zijn voorziende plekje liggen in mijn bureau. De nest van Cenna doet nu goed zijn dienst voor Tazzy.  We zijn af en toe in de buurt van mijn bureau even gaan verkennen. Ook even een luchtje scheppen, maar de hondenweide was niet zo interessant vond Tazzy.

Tijdens deze dag heb ik ook wel mijn e-mails gelezen en Tazzy deed het ontzettend goed.  om 16u37 kon ik me afmelden en maakte we ons klaar om de binnen bus terug te nemen naar de locatie waar alle touringcars staan om iedereen naar huis te brengen. Dit was even een moeilijk obstakel omdat er veel bussen stonden en ook veel collega’s die net als ik hun dag afsloten. uiteindelijk heeft Tazzy zijn weg wel gevonden naar de bus op mijn aanwijzingen. Eerlijk? Ik was blij dat we beiden op de bus naar huis konden stappen want zo een eerste dag intensief naar het werk om solo te trainen was toch wel een enorme inspanning voor ons.

Dit zijn dus toch wel lange werkdagen voor ons en Tazzy zal dan pas zijn eten krijgen als we thuiskomen. Alles is dan afhankelijk van de drukte en fileleed op de Antwerpse ring.

In ieder geval, beiden waren we uitgeput na onze eerste solo uitstap naar het werk. Zolang nu covid nog aanwezig is, zal ik momenteel geen 4 dagen per week naar het werk kunnen gaan. Hopelijk kan ik er toch 2 gaan zodat we beiden het aangeleerde traject niet zullen verleren.

Het is wel anders werken met Tazzy dan met Cenna, maar uiteindelijk zijn we nog maar 5 weken een combinatie en moeten we nog groeien in onze carrière.

Blijf gerust lezen want er komen nog wel updates aan van ons.

Ook voor mij waren de 3 laatste maanden best wel heftig

De laatste 3 maanden waren ook voor mij best wel een heftige periode met allerlei emoties. Vele ups en downs. Altijd had ik al geweten dat deze dag er opnieuw zou aankomen, maar de impact was toch weer helemaal anders dan ik me had voorgesteld.

Philippe

Op 26 augustus 2021 maakte Philippe kennis met zijn eventuele nieuwe blindengeleidehond Tazzy die uiteindelijk een positieve matching bleek te zijn. Eerlijk gezegd hadden wij beiden dit nog niet nu verwacht! Ik wist meteen wat dit zou betekenen. Dit voelde zo dubbel aan deze keer. Wat was ik blij voor Philippe. Ik moest Chivas mee laten gaan verhuizen samen met Cenna. Altijd vanaf het begin hadden we al besproken dat deze twee honden nooit gescheiden zouden kunnen worden. Helaas konden we geen 4 honden houden omdat dit voor ieder van ons te moeilijk zou worden. Philippe & Tazzy zouden dus in class gaan op 18/10/2021.

Chivas en Cenna

Op 26 september verhuisden Chivas & Cenna dus naar Nederland en gingen bij Joyce en Iseaac wonen op 1 van de 5 Waddeneilanden (Vlieland). Dat was en is wel een stukje rijden tussen Antwerpen en Vlieland, maar de honden zijn er gelukkig en voelen zich beiden koning te rijk. Het definitieve afscheid van Chivas, mijn trouw maatje. Maar ook van zusje Cenna afscheid viel dan ook wel erg zwaar voor me. Het afscheid nemen van deze twee kanjers die acht jaar onze trouwe begeleiders waren geweest ging niet voorbij zonder een traan. Ik was in die periode wel een emotioneel wrak. Het vooruitzicht dat er voor mij nog geen opvolger was gevonden en dat die donkere winterperiode er aan kwam, dat waren voor mij geen aangename vooruitzichten.  Maar gelukkig had ik mijn werk nog en mijn lieve collega’s, the love of my live Philippe, enkele dierbare vrienden en familieleden die me hebben gesteund. Ook kon ik mijn verdriet van me afschrijven in het ontwerpen van deze website om dit alles toch een plaats te kunnen geven.

Hoop

De onzekerheid was enorm, maar er was wel een klein lichtpuntje. Een klein sprankeltje hoop dat ik mocht hebben dat ik misschien toch in november een opvolger zou kunnen krijgen. Ik durfde helemaal niet meer te hopen want dat vroeg teveel van mijn emoties.  Maar toch, op maandag 11 oktober, op een moment dat ik het niet had verwacht, kreeg ik ook van het BCG een telefoontje met de melding dat er een kanshebber voor mij was gevonden. Ik was even geschrokken en van blijdschap heb ik echt gehuild en gelachen. Ik wist niet hoe ik mij moest voelen op dat moment.

Matching

Dus op woensdag 13 oktober (2 dagen na het telefoontje) kwam de trainster Lore langst met een kleine blonde labrador Tripple genoemd. Het toeval was dat we haar al eens een keertje bij het bezoek van Tazzy zijn matching hadden ontmoet zodat ze een boodschapje kon doen, maar nu, nu kwam Tripple mee met Lore om te zien of wij met ons 2 een positieve matching zouden kunnen zijn. De eerste indrukken, de kennismaking in huis, het lopen in harnas was positief. Dat viel zo goed mee dat ook ik het verlossende bericht kreeg dat we in class zouden kunnen gaan. Dit alles ging zo snel en ik wist dat mijn class zou starten op 15 november. Jammer genoeg kon ik niet samen met Philippe in class gaan die volgende week voor hem zou starten. Ik had nu de tijd om in die 4 weken alles te regelen met mijn werk want ik zou toch een aantal weken er tussen uit zijn. Wat was ik opgelucht  dat ik toch nog al bij al snel een opvolger zou hebben. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik Chivas niet ben vergeten. Er zijn toch nog kleine momenten dat als ik over mijn maatje vertel dat dit gebeurd met een krop in de keel en soms een klein traantje. Gelukkig word ik wel goed op de hoogte gehouden hoe het gaat met Chivas en ook Cenna wat me uiteindelijk toch alle rust geeft in mijn hoofd.

Class

De afgelopen maanden waren dan ook heftig. Vol enthousiasme kijk ik dan ook uit naar de start van mijn class die start morgen op 15 november. Ondertussen heb ik ook al kunnen wennen aan nieuw leven in het huishouden want een hond brengt toch leven in de brouwerij. Gedaan met de rust die er was voor 25 oktober, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik kijk er dus naar uit om met Tripple kunnen van start te gaan. Als ik zie hoe goed Philippe en Tazzy het al doen in die laatste 4 weken, dan moet mij dat toch ook wel lukken. Vol goede moed gaan we er dus tegen aan. Mijn class zal speciaal zijn en uniek, maar evengoed doorlopen we het volledige proces zoals Philippe en Tazzy het hebben gedaan.

Jullie horen snel updates van ons.

Liefs Manou

Philippe & Tazzy – week 4 in class

Deze week zitten we in onze 4de classweek. Het verloopt ook weer een beetje anders dan normaal het zou zijn. Deze week was het maar een extreme korte week omdat er opnieuw een verlengd weekend was. Donderdag 11 november – wapenstilstand en op vrijdag werd er niet gewerkt.  Lore kwam dus enkel begin van de week.

Maandag de route naar de apotheek in de voormiddag. Om 11u kwam onze vriendin Diane langst met haar hondje Lita om kennis te maken met Tazzy. Dit was best wel een spannend moment. In het verleden hebben we Lita enkele keren opgevangen en naar de toekomst toe zal dit ook wel eens gebeuren. Zo was de vraag gesteld of Lita zaterdag enkele uurtjes zou kunnen komen omdat de baasjes naar een feestje moesten waar de hond niet mee naartoe kon.  De kennismaking met Lita verliep eigenlijk wel vlotjes. Natuurlijk een klein hondje van 6 jaar tegenover een grote jonge hond die nog speels is? Maar alles verliep goed en Lita liet even horen dat ze van zich kon afbijten en Tazzy ging dat van zelf uit de weg.  Dat was voor ons wel een geruststelling zodat Lita zaterdag kon afkomen.

Op dinsdag gingen we dan met de bus naar Aartselaar om de route naar mijn ouders en de route van de fitness te oefenen. Aan de fitness is het toch nog een moeilijk punt. Maar dat kunnen we nog steeds herhalen eventueel volgende week. Woensdag ging ik met Lore nog een keertje naar mijn werk om alles daar eens te overlopen. Het is de bedoeling dat ik volgende week maandag met Tazzy alleen naar het werk zou gaan. Indien er dan toch nog iets fout zou lopen dan kan Lore nog feedback geven. Gelukkig worden we nog niet meteen gelost en moeten we nog niet meteen onder moeders vleugels uitvliegen.

Door covid verloopt onze class toch wel een beetje anders. Anders was er een hogere druk geweest om nog bepaalde routes aan te leren in die 5 weken die we eigenlijk maar hebben. Dan waren de routes naar en in Antwerpen-centraal station er nog bij gekomen en ook nog de verkenning in Hasselt station en in Zolder naar de familie. Als laatste ook nog de route naar de manege om af te spreken met de vriendengroep van Limburg. Maar nu heeft Covid er zo over beslist dat we enkel ons momenteel focussen op onze omgeving hier in Wilrijk. Als de coronacijfers terug zakken dan kan ik Lore opnieuw contacteren om de extra routes aan te leren. Ik denk dat het nu belangrijk is om vooral te focussen op het leren aanvoelen van Tazzy en ook de enkele routes die ik nu al ken. Nu met dat hele gedoe van corona gaan we toch niet de deur uit en doen we geen onnodige uitstappen.

20211106 update vanuit Vlieland

Dag lieve lezers,

Chivas & Cenna voelen zich ontzettend goed in Vlieland. 5 weken verblijven ze er nu al permanent. het leven is niet blijven stilstaan. Maar wat hebben deze 2 kanjers al genoten van hun nieuw leven. Lekker eten, elke dag een wandeling of 4, kennismaken met de vlielandse roedel der honden. Het zijn echte eilandbewoners geworden. Dankzij de baasjes kunnen we met z’n allen nog meegenieten van hun nieuw leven. 

Elke keer dat er zo van deze berichten online komen, elke keer geeft dat ons een fantastisch goed gevoel.

Hier nog enkele foto’s van Chivas en Cenna:

**Tazzy**

Dag lieve vrienden,

Eindelijk is het dan zover! Met veel trots kan ik jullie het blijde nieuws meedelen. Er was wel al wat over geweten –> zie Goed nieuws op Iedereen beroemd. Bewust had ik gekozen om het nog niet meteen aan de grote klok te hangen. Het was belangrijk voor me om me hier in alle rust te kunnen op voorbereiden op het volgende hoofdstuk in mijn leven.

Maar… er is een nieuwe blindengeleidehond die mijn pad heeft gekruist. Op 18 oktober 2021 ben ik dan gestart met mijn class. Wat ben ik toch ook blij met deze mooie combinatie. Een waardige opvolging voor mijn vorige blindengeleidehond Cenna die op 26 september 2021 definitief met pensioen ging en nu ten volle geniet van haar welverdiende gouden mandje.

**Tazzy**

Tazzy is een 2-jarige blonde labrador. Licht van kleur maar heeft wel verschillende kleurschakeringen bruin in zijn vacht zitten. Volgens de beschrijvingen van anderen komt dit heel mooi uit. Tazzy is van horoscoop een leeuw want is geboren in augustus, Gelukkig heeft hij geen eigenschappen van de leeuw, behalve de kleur van zijn vacht. Wat een blijdschap kan hij toch meebrengen. Zijn enthousiasme, zijn vriendelijkheid, zijn vrolijkheid, telkens je nog maar zijn naam roept staat hij al meteen langst je, behalve… als hij ligt te relaxen in de bench. Hij is een goede vertegenwoordiger voor het ras labrador op gebied van eten. De focus op voeding is iets minder sterk als bij Chivas en Cenna, maar laat niks lekkers op tafel liggen want hij is er mee weg. Doe je nog maar een zakje open, dan staat hij wel meteen langst je met de hoop wat te kunnen krijgen.  Het is met momenten nog een echte puber die we in huis hebben. Maar dat vind ik allemaal niet erg.  We zijn nu nog maar een combinatie sinds 3 weken en we moeten nog veel van mekaar ontdekken. Maar ik denk dat ik het belangrijkste over Tazzy nu wel heb verteld.

m

Snel zullen jullie van ons nog updates kunnen lezen.

Liefs Philippe en Tazzy

Philippe & Tazzy week 3 in class

Wat vliegt de tijd toch wel snel voorbij. Ondanks dat we met zijn allen in een donkere periode zitten door covid, heb ik de indruk dat het toch met momenten chaotisch is in die buitenwereld. Gelukkig zit ik nog in ons veilig bubbeltje en kan ik zonder al te veel zorgen mijn 3de week starten in class met Tazzy.

Afgelopen weekend was er een verlengd weekend dat toch wel rustig was.  Ja, wat wil je? Halloweenweekend, het uur werd aangepast van de zomer- naar het winteruur en dan was er nog Allerheiligen, de dag dat men de doden herdenkt. Een verlengd weekend om gewoon in ons kot te blijven. Uitstapjes met Tazzy maken mochten we toch nog niet doen en we hadden onze rust toch wel nodig.

Deze week kwam Lore 3 dagen deze week om te trainen. We zouden enkele routes opnieuw oefenen zoals de routes naar de bushalte van het werk, de route naar de apotheek. Ook namen we op vrijdag de bus naar Antwerpen want we liepen de route naar Manuella haar werk eens een keertje. Dit zou ik af en toe ook wel eens doen met Tazzy. Zo wist Lore al hoe de route naar Manuella haar werk was want dit is ook geen al te gemakkelijke route met vele obstakels. Het was een aangename verassing om één van mijn oude collega’s nog eens een keertje terug te zien. Mijn oude collega is nu een collega van Manuella geworden en dat is wel leuk.

We gingen ook opnieuw een keertje trainen op mijn werk en enkele dingen herhalen. Deze week namen we de route van de bushalte naar mijn ouders ook bij. We reden met de auto naar Aartselaar om daar de omgeving wat te verkennen en de route naar mijn ouders te lopen. Volgende week gaan we dan de route met de bus doen.

Momenteel loop ik nog alleen met Tazzy en is Manuella nog niet in beeld gekomen. Naar de toekomst is het toch de bedoeling dat we weer wat meer kunnen gaan wandelen. Al dan niet met ook een 2de blindengeleidehond voor Manuella. Momenteel houdt Manuella zich nog wat op de achtergrond. Natuurlijk knuffelt ze ook met Tazzy en speelt ze er ook mee. De hond heeft evengoed recht op een beetje ontspanning.

Al snel was het dus vrijdagmiddag en tijd om deze week ook weer af te sluiten.
Het verliep deze week wel een beetje vlotter maar toch moet ik over bepaalde dingen nog wel even nadenken want het werken met Tazzy is toch helemaal anders dan het werken met Cenna.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.