Poging nr2 voor Philippe en Tazzy om naar BASF te gaan.

Poging nummer 2 voor Philippe om naar BASF te gaan. Deze keer was hij zijn badge niet vergeten en zaten ze om 7:05 op de bus richting werk. Het was geen al te drukke ochtendspits waardoor Philippe voldoende tijd had om aan de busterminal van het werk te wisselen naar de bus die hen naar de juiste locatie zal brengen op het terrein. Philippe zijn bureau ligt ongeveer 2 km en half stappen van de hoofdingang waar ze met de bus aankomen. Pas op! BASF is geen klein domein hoor. Ondertussen begint Tazzy de route toch wel te kennen ondanks dat ze maar een aantal keer per week naar het werk mogen door de nog steeds aanwezige maatregelen van covid.

Op zo een groot bedrijventerrein mag je niet zomaar overal komen. Ook Philippe heeft hier door zijn visuele beperking al extra regels over gekregen. Er is dan met zijn leidinggevenden ook afgesproken welke routes hij kan en mag lopen. In geval dat er iets zou moeten gebeuren en Philippe is niet binnen, dan zouden ze hem meteen kunnen vinden. Een chemisch bedrijf is geen koekjesfabriek é. Regels die er al waren toen Cenna er was. Philippe heeft ook een grote losloopweide gekregen toen Cenna

En wat was de zus superblij dat haar broertje op tijd thuis was. Eerste 10 min. Hebben ze in de tuin echt liggen rennen achter elkaar en wilden ze toch even spelen. Spelen was dan ook wel snel voorbij toen we met hun eten eraan kwamen. Tja, Tripple had een rustdag onverwacht ingepland gekregen want baasje voelde zich wat ziekjes. Spierpijn en toch wel vermoeid en weinig stabiliteit in de benen. 2 van de symptomen van corona. Moeten we ons zorgen maken of gewoon uitzieken? Of is het een reactie van de boosterprik van 3/12? Hadden toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt voor een check-up en ook een sneltest te laten uitvoeren voor de zekerheid want er komen toch wel enkele belangrijke en drukke dagen aan in de volgende 2 weken.

Onze eerste uitstap onder ons vieren zonder trainer van BCG

Goeieavond lieve lezers,

Ik vond afgelopen dag toch best wel inspannend en maar ook spannend. We besloten een uitstapje te doen naar de ouders van Philippe die in Aartselaar wonen. Dat is eigenlijk het volgende dorp en voor de honden een ideale route om onder ons vieren te doen. Philippe en Tazzy hadden tijdens hun class deze route al verschillende keren geoefend samen met Lore maar voor mij was dit in combinatie met Tripple wel onbekend. Natuurlijk ken ik deze route ook wel vanuit het verleden want maar al te vaak gelopen met Django en Chivas.

We wisten dat het een uitdaging zou worden want vorige keer toen we onder ons vieren samen met Lore naar de dierenarts waren geweest was het echt werken voor mij om Tripple onder controle te houden. Tripple was constant aan het trekken en ik moest zoveel spanning in het harnas houden onder lichte druk en spanning op haar riem om haar rustig te kunnen laten stappen. Waren toen blij dat Lore erbij was. Er werd ons aangeraden deze oefening te herhalen op bekend terrein wat niet te lang duurde en het traject naar Aartselaar was ideaal.

We vertrokken richting de bushalte en het eerste stukje verliep rustig met een beetje trekken van Tripple, maar het was nog acceptabel. In de bus netjes op de 4-zitbank gaan zitten. Fase 2 van de route was eigenlijk een beetje een frustratie voor mij want aangenaam werken was het niet voor me. Constant aan het trekken en maar vooruit willen. Dan als ze net achter Tazzy liep gaan zigzaggen waardoor ik regelmatig mijn oriëntatie verloor. Dit gaf ons geen aangenaam gevoel om constant een druk te moeten leggen op de leiband en te gaan moeten lopen in een onaangename houding om mijn krachten te kunnen verdelen over het harnas, leiband en mijn benenwerk. Dit was niet aangenaam en uitgeput na nog geen 1500m wandelen was ik al uitgeput. Dit kostte me veel energie.

Tijdens ons bezoek in Aartselaar waren de honden wel heel braaf. Nieuwsgierig want ze moesten alles gezien hebben. Bij het naar binnenhalen was ik toch zeker niet in paniek, beiden honden waren zo snel en ontsnapte en raasde door de tuin. Ik dacht dat de grote poort vooraan dicht was blijkbaar stond die nog open. Sh*t!!! Even vloeken en de beiden reageerde niet meteen op mijn stem. Gelukkig kwam ons Tazzy al redelijk snel naar me toe maar madam haar oren leken even niet te werken. Beiden honden lopen zo stil dat we ze totaal niet horen en ook niet weten waar ze dan zitten.

Uiteindelijk heb ik mijn hulplijn Philippe ingeroepen die mee kwam roepen op Tripple en ondertussen ook de poort ging sluiten. Uiteindelijk ergens achteraan in de tuin tussen de planten hoorden we geritsel en kwam er zo een klein blond spook naar ons toegelopen met zo een snoetje van ‘Had je mij geroepen vrouwtje?’. Toch even boos geprobeerd te zijn op haar maar met haar snoet kan je niet lang boos blijven. Nadien hebben ze heel de tijd bij ons gelegen. Ze springen wel nog graag op tegen andere mensen en dat moeten ze nog afleren.

Na ons bezoek namen we bus 500 naar huis. Beiden hadden dit traject met de hond nog niet gelopen. We hebben even gewisseld met Tripple vooraan te laten lopen in plaats van Tazzy maar al snel ging meneer ons voorbij om terug vooraan te lopen. Tripple kijkt als ze vooraan loopt steeds achterom om te kijken of haar roedel volgt.

De spanning in haar lichaam om de broer bij te houden was nog steeds hoog maar wel iets controleerbaarder tegenover deze middag. Echt ontspannend wandelen was het nog niet. Vlotjes vonden beiden honden de bushalte op onze aanwijzingen. De busrit verliep vlot ondanks dat het wel wat druk was. We hadden in ieder geval beiden een zitplaats gevonden maar niet op de klapstoeltjes want die waren al bezet door 2 kinderwagens. Dus moesten wij ergens anders zitten en de chauffeur had gewacht tot we achteraan beiden een plaats hadden gevonden. Dank U wel meneer de buschauffeur👍

Het laatste stukje wandelen van de Boomsesteenweg naar huis verliep aangenaam. WIj liepen opnieuw achter Philippe en Tazzy en volgden hen. We gebruikten ieder onze eigen commando’s maar als we te dicht achter elkaar liepen hoorde we elkaars commando. Volgende keer gaan we onze walkie-talkie app terug gebruiken, maar eerst even nieuwe batterijen in onze PTT-knop (Push To Talk) steken zodat we deze kunnen gaan gebruiken zoals we in het verleden al deden met C & C. Dat zou ons bij de volgende uitstap kunnen helpen en ik heb besloten om volgende keer ook de gentle-leader eens te gaan gebruiken met Tripple om te zien hoe dit zal lukken want zo gespannen wandelen is echt niet comfortabel.

Yes! Het is toch ons weer gelukt om onder ons vieren een nieuwe uitdaging aan te gaan. De honden hebben een lekkere Dentastick van ‘Edgar Cooper’ verdiend die ze lekker opaten.

Van onze route naar huis heb ik ook een video gemaakt die ik ingesproken heb.

 

Manuella en Tripple Claas week 1

Amai… Het is alweer vrijdagmiddag. Wat vliegt een week toch wel snel voorbij. De tijd blijft echt niet stil staan en als je zo druk bezig bent heb je er niet altijd een besef van. Ook voor mij was het wel een intensieve week geweest.

Maandagochtend om half 10 startte dan mijn class met Tripple. Beetje anders dan normaal, maar wel een goed alternatief in deze gekke corona periode. Normaal gezien moest ik ook naar het BCG, maar omdat Philippe nu in zijn 4de week class zat met Tazzy, was er afgesproken dat ik mijn class thuis zou krijgen. Dit was voor Lore dan 2 vliegen in één klap. Zo kon zij nog verder Philippe & Tazzy ondersteunen waar nodig was en kon ze ook met ons startten. Dit was ook voor Tripple een ideale oplossing.

In de voormiddag was het de gekende introductie over de hond en werden de commando’s overlopen die ik voor een groot gedeelte al kende. In de tussentijd van de afgelopen 8 jaar waren er enkele nieuwe commando’s bijgekomen maar waren er ook enkele veranderd of weggelaten. Dat gaat in het begin nog wel even wennen zijn. Na de intro gingen we appèl oefeningen doen in de garage. Daar waren geen vreemde geuren, geen vreemde prikkel. In de buitenomgeving was dit nu even wat te moeilijk. We overliepen de oefeningen en telkens Tripple deze goed deed, mocht ik haar belonen met een snoepje. Ik ontdekte al snel dat aan de hand van een bepaald woord Tripple mocht beloond worden. Ja, en laat dat nu net een woord zijn dat ik vaak gebruikte met Chivas in allerlei situaties. Dus hier moet ik dan wel even aan gaan wennen om dit niet meer te gebruiken. Na deze oefeningen. Na de oefeningen maakte we een ontspannende  wandeling zonder harnas. Ik liep aan de arm van Lore en Tripple gewoon aangelijnd. Een stukje aan de arm en dan een stukje ook met mijn witte stok. Eens te zien of Tripple ook met mij op de eerste dag zo ontspannend zou meelopen. Na de wandeling was het een rustpauze en aten we een kleine lunch

Namiddag liepen Lore en ik even zonder Tripple in de straat een klein toertje.  Lore Leidde me en gaf me al instructies maar zonder Tripple. Ik moest het harnas aanvoelen en ook de nieuwe commando’s toepassen. Lore hield het harnas gewoon vast zodat ik het kon aanvoelen. Best wel een gek zicht voor de mensen die ons zagen lopen. Nadien deden we het harnas aan bij Tripple dat ook in verschillende stappen moet gebeuren. Praktisch hetzelfde als bij Chivas maar toch helemaal anders.

Klaar om de eerste keer echt met Tripple te gaan werken. Ik was best een beetje nerveus, maar dat was snel over. Best wel spannend met een nieuwe hond de buitenwereld in. Lore gaf instructies en het ging zelfs zo goed dat we al snel meer als een uurtje hier mee bezig geweest zijn. Dit was meteen voor de eerste dag toch al wat pittig.

Op dinsdag kwam Lore niet omdat er een activiteit voor het team was gepland op het BCG. Een verplichte activiteit, maar ik had huiswerk gekregen van Lore. Mijn appèl oefeningen met Tripple in de garage oefenen en een wandelingetje maken in de omliggende straten. Nu ja, dat laatste heb ik niet gedaan omdat ik me nog niet zeker genoeg voelde over de nieuwe situatie. En trouwens, het was ook slecht weer vandaag.

Ook de volgende dagen zou het even pittig blijven. Pittiger dan we hadden verwacht, maar Tripple gaf aan dat het allemaal lukte ondanks haar gevoeligheid. Op woensdag en donderdag trokken we richting Boom. Ik kende deze omgeving wel een klein beetje, al was het toch allemaal vreemd voor me. Dit was een ideale omgeving om te leren oefenen op het aanvoelen van de beugel en Tripple haar signalen. Kleine straatjes, smalle voetpaden, obstakels. We verkende ook 2 verschillende losloopweides in de buurt. We liepen op woensdag door Boom park, al was dit een enorme uitdaging voor ons en best wel beangstigend omdat we in het park een pad moesten volgen waar de fietsers enorm hard rijden. Dit hebben we dan ook maar 1x maal gedaan. Een intense training van een 2u ongeveer. Zoveel dat er op me, maar ook op Tripple afkwam.

De losloopweides die waren wel een grote uitdaging want hier vergat Tripple even dat ze moest werken! Even alle stress eruit, rondrennen, achter andere honden aanhollen, de andere baasjes begroeten. Dat was best wel spannend. Je moet wel niet met goede kleren naar een losloopweide gaan want dat komt echt niet goed. Zeker niet als het er wat vettig is. Maar voor de honden is dit wel eens plezant. Beide weides in Boom waren wel acceptabel en als het er niet te druk is, kunnen we er eens naartoe. Maar we zullen alleen naar de weide gaan als er een ziende persoon bij is om zeker te zijn dat alles veilig is. Op donderdag had Tripple na ons bezoek aan de losloopweide wat meer moeite met haar focus, maar ik gaf haar even de tijd om zich te herpakken zodat we rustig verder konden werken. Op het einde van onze werkdag op donderdag merkte we wel dat het genoeg was geweest voor zowel mij als vooral voor Tripple. Ze heeft het niet opgegeven en heeft me veilig terug tot aan de bus gebracht van het BCG.wat was ik fier op mijn meisje.

Op vrijdag merkte we dat het wat rustiger aan moest gaan en leerde we de route naar de apotheek aan. Eerst aan de leiband als vrije wandeling en ik met de witte stok en nadien nog een keertje maar dan in werkfunctie. De route naar de apotheek was een andere route dan dat we normaal zouden lopen, maar Philippe had deze route met Tazzy zo voorgesteld omdat dit afwijkend was van de vaste routes. We oefende in de voormiddag en zo was er namiddag nog tijd voor Philippe en Tazzy. Philippe en Lore overliepen nog bepaalde dingen in de route van thuis naar zijn Maandag zal Philippe solo dus met Tazzy naar zijn werk gaan.

Met een voldaan gevoel kijk ik terug op deze eerste week class met Tripple. Vermoeiend, intensief, spannend maar ook verrassend. We gaan nu genieten van een weekendje rust met elkaar want dat hebben we nu toch wel verdiend.

Solo naar het werk

Hallo lezers,

Even een update!

Deze week start week 5 in mijn opleiding met Tazzy en vandaag mocht ik het solo proberen om naar mijn werk te gaan. Best toch wel spannend want dit is weer een andere situatie tegenover een training. De trainingen verliepen in de dag op een rustigere moment, maar nu is het back to the reality.

Vroeg uit de veren en dat is om 5u15. Ik neem dan de tijd om de hond zijn eten te geven en me ook rustig klaar te maken voor ons vertrek. Een ontbijt mag ik niet vergeten voor mezelf, maar ook Tazzy moet ook nog een plasje doen. Na mijn ochtendritueel kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken naar de bushalte.

De route naar de halte verliep wel goed. Deze route hebben we vaak met Lore geoefend want is toch wel belangrijk. Deze ochtend wouw Tazzy geen plasje doen en toch nog even geprobeerd aan de bushalte een momentje te voorzien… maar niks… Meneertje wou niet!

Daar kwam dan de touringcar aan, totaal anders dan een bus van De Lijn. Dit vond Tazzy best wel even vreemd want we mochten vooraan opstappen. Ik had de vaste chauffeur op voorhand wel al even gewaarschuwd, want Tazzy moest dit opeens doen terwijl hij dit niet had kunnen oefenen op voorhand. Tijdens de busrit bleef hij netjes rechtzitten want gaan liggen was toch wel wat vreemd voor hem.

Op mijn werk aangekomen in de Antwerpse haven (BASF) moesten we nog  even op een andere bus stappen die ons naar de juiste locatie zou brengen op het grote terrein. De draaipoort binnen gaan was even een zoektocht, maar dat verliep wel vlotjes.  Was toch voor mij ook wel spannend.

Enkele collega’s, net als mijn baas, kwamen al eens naar Tazzy kijken en kennismaken met hem. Hij bleef netjes op zijn voorziende plekje liggen in mijn bureau. De nest van Cenna doet nu goed zijn dienst voor Tazzy.  We zijn af en toe in de buurt van mijn bureau even gaan verkennen. Ook even een luchtje scheppen, maar de hondenweide was niet zo interessant vond Tazzy.

Tijdens deze dag heb ik ook wel mijn e-mails gelezen en Tazzy deed het ontzettend goed.  om 16u37 kon ik me afmelden en maakte we ons klaar om de binnen bus terug te nemen naar de locatie waar alle touringcars staan om iedereen naar huis te brengen. Dit was even een moeilijk obstakel omdat er veel bussen stonden en ook veel collega’s die net als ik hun dag afsloten. uiteindelijk heeft Tazzy zijn weg wel gevonden naar de bus op mijn aanwijzingen. Eerlijk? Ik was blij dat we beiden op de bus naar huis konden stappen want zo een eerste dag intensief naar het werk om solo te trainen was toch wel een enorme inspanning voor ons.

Dit zijn dus toch wel lange werkdagen voor ons en Tazzy zal dan pas zijn eten krijgen als we thuiskomen. Alles is dan afhankelijk van de drukte en fileleed op de Antwerpse ring.

In ieder geval, beiden waren we uitgeput na onze eerste solo uitstap naar het werk. Zolang nu covid nog aanwezig is, zal ik momenteel geen 4 dagen per week naar het werk kunnen gaan. Hopelijk kan ik er toch 2 gaan zodat we beiden het aangeleerde traject niet zullen verleren.

Het is wel anders werken met Tazzy dan met Cenna, maar uiteindelijk zijn we nog maar 5 weken een combinatie en moeten we nog groeien in onze carrière.

Blijf gerust lezen want er komen nog wel updates aan van ons.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.