emotioneel – Pagina 3 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Ons eerste bericht van 2022

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN! We wenste ook aan onze feestgezelschap gelukkig nieuwjaar maar de kusjes en knuffels die bleven achterwege door de gemaakte coronamaatregelen. Om middernacht had ik (Manuella) het wel even moeilijk en ging ik naar de honden toe. Ik moest even een traantje wegpinken omdat ik aan onze 2 zwartjes moest denken. Hoe vieren zij oudjaar/nieuwjaar? Heeft Chivas niet te veel bang van het afgeschoten vuurwerk? Denken de honden ook aan ons? Ja, ik voelde me toch even emotioneel. Veel tijd had ik niet om hier over te piekeren want de meisjes wilde gelukkig nieuwjaar komen wensen aan de honden. Dit jaar was er toch geen nationaal vuurwerk op de tv (wat wel jammer was). Er werd niet veel vuurwerk afgeschoten in de omgeving en in Aartselaar was het eigenlijk héél rustig. Een opluchting.

De eerste uurtjes van 2022 zaten we nog aan de eettafel en moesten we nog ons dessert oppeuzelen nadat ons buikje toch al enorm was gevuld. Alles was wel lekker moesten we toegeven. Tegen half 3 keerden we terug huiswaarts met iets minder geladen cadeautjes en iets minder gepakt en gezakt. Mr. Tazzy vond het toch zeker niet plezant om langst Philippe op de zetel te gaan zitten liggend in zijn armen terwijl Tripple netjes aan mijn voeten bleef zitten. Af en toe een likje geven. Thuis gekomen lieten we in stilte de honden snel nog even een plasje gaan doen want het was al bijna 3u. Een uur dat men normaal allemaal wel in bed ligt. De rust keerde voor ieder van ons terug in het hoofd en ik denk zelf ook dat het voor de honden goed geweest was en dat ook zij nu terug tot rust konden komen.

Tegen een uur op 10 kwamen wij ons bed uitgerold en zelfs de honden hebben zo lang geslapen al moesten ze deze ochtend om 7u30 tot een plasje gaan maken. Nog een gewoonte om tijdens het weekend toch zo vroeg een plasje te doen. Nieuwjaar vierden we nog in alle rust verder. Het was vandaag echt zo een dag om in je zetel te blijven hangen zonder al te veel activiteit. De afgelopen 7 dagen lekker en veel gegeten.

Merkte dat de honden vandaag ontzettend knuffelachtig waren. Hoe we ook probeerde om ze niet in de zetel te laten liggen, toch gaven ze niet af. Echte doorzetters. Fase 1: hoofd op je schoot, fase 2: rechterpoot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 3: rechter- en linker poot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 4: niet twijfelen en meteen in de zetel op baasje komen liggen met de hoop er niet uit t te hoeven. En als we ze eruit zetten, springen ze meteen terug in de zetel. Onvoorstelbaar en niet te geloven, maar uiteindelijk hebben we ze maar bij ons laten liggen omdat het gisteren ook al een dag vol prikkels was voor de honden ondanks dat ze superflink waren.

Laatste dag van 2021

De laatste dag van 2021 is een feit.

Ook mijn laatste dag verlof van 2021. Ik stond erop dat ik na mijn onbetaald verlof nog 2 dagen verlof had zoals op de 24^ste december net als vandaag. Nee, geen verlofdag om lekker te chillen maar een dag om de laatste voorbereidingen te treffen voor vanavond. Al hoewel we vanavond op locatie zullen zijn, moest ik de cadeautjes die vandaag nog werden geleverd inpakken. En ja, het waren er toch wel een aantal. Afgelopen jaar hebben we geen cadeautjes kunnen geven aan de kinderen van Philippe zijn zus en dat wilde we nu toch wel goed maken. Gelukkig was Post NL nog tijdig hier met alle pakjes en zaten onze pakketten niet vast in de afgesloten magazijnen waar de douane binnen was gevallen. Ja, één van onze pakketjes lag er wel maar die was gelukkig niet voor onder de kerstboom.

Vanavond is de grote avond. De eerste avond samen met de honden het huis uit. Wat moeten we er van verwachten? Oudjaarsavond is toch altijd zo anders met de bommetjes die worden afgeschoten. Al dagen op voorhand waren ze in Wilrijk ergens bezig met die bommetjes. Gelukkig viel het in onze regio nog wel goed mee. We wonen in een rustige buurt van Wilrijk ondanks dat we dicht tegen het centrum aanliggen.

Samen er op uit

Om 17u30 werden we door Philippe zijn zus opgehaald waar ik eerlijk gezegd wel blij om was. Met de taxi ons verplaatsen dat zag ik nu niet zitten om verschillende redenen. Dan hadden we de taxi bus moeten reserveren. Gepakt en gezakt vertrokken we richting Aartselaar en gelukkig was het niet zo ver. De cadeautjes, de honden, hun hondeneten en lekkernij moesten mee en dan wij zelf niet te vergeten. Aangekomen in Aartselaar allemaal eerst een zelftest ondergaan. Wij konden dit niet zelf bij ons, maar gelukkig werd deze afgenomen bij ons en na 15 min. wisten we ook al dat we toch safe waren. Dat was bij iedereen het geval, dus de feestavond kon beginnen.

Philippe zijn ouders hadden de 2^de Bench meegebracht. We hadden daar in begin dat we Chivas en Cenna hadden er ook eentje gezet zodat ze erin konden slapen. Cenna was anders veel te nieuwsgierig en wou graag op bed liggen. Nu de Bench blijven gebruiken voor deze honden was ook wel nodig. De Bench hadden we opgezet in de inkomhal langst de eetruimte en daar konden Tazzy en Tripple dan tot rust komen. Dat was voor hun beiden wel belangrijk. Er waren vanavond toch wel enorme prikkels en voor onze gevoelige Tripple moesten we dit beperken. Net voor ze in de Bench gingen gaven we de honden in de garage nog even eten. Dat eten was toch snel op. De tweeling wilde graag helpen en ze haalde beiden een bakje water voor de honden.

De kinderen waren opgewonden en iedereen was in een vrolijke stemming. Tijdens het aperitieven zaten we in de living en werden we up-to-date gehouden door de kinderen die af en toe naar de honden gingen kijken. Vooral de tweeling hield ons lekker op de hoogte. Tijdens het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven en het uitpakken werd het wel even vrij intens. Een glas dat sneuvelde en één van de kinderen die een glassplinter in de voet had zitten. Gelukkig na de nodige zorgen werd de splinter verwijderd en werden de laatste cadeautjes uitgepakt. Iedereen was toch blij met hun cadeau. Na het uitpakken van de cadeautjes lieten Philippe en ik de honden nog één keer buiten want we wisten niet wat er om 12u zou gebeuren. Het was enorm stil in Aartselaar en de 2 meisjes gingen mee de honden buiten laten. Van de zomer mogen ze met de honden eens wandelen maar dan zorgen we dat we een 2^de lijn bijhebben en ze zelf nog onder controle hebben. Moet toch toegeven dat het sterke beesten zijn.

Naarmate de avond vorderde kwamen we dichter bij de klok van 12u. Af en toe even checken bij de honden die nu rustig in hun bench lagen. Wij zaten tenslotte in de kamer er langst en er werd af en toe eens om de hoek gekeken naar de honden. Al etend verlieten wij het jaar 2021 om al etend 2022 in te treden.

Een gelukkig nieuwjaar aan iedereen toegewenst van het Phimateam

Kerstmis

Kerstdag

We zijn een beetje teleurgesteld want dit jaar opnieuw geen witte kerst. Het is al ontzettend lang geleden dat er nog eens een witte kerst was. Kerstfoto’s maken met de honden en een rode kerstmuts zal er dus niet inzitten. Dat idee bergen we dan maar op naar volgend jaar. Maar wat zou het leuk geweest zijn om vandaag nog een sneeuwtapijtje te hebben. Kerstmis 2021 is helemaal anders dan kerstmis 2020. Ook al is de covid pandemie nog zo aanwezig, er is iets meer vrijheid dan vorig jaar.

De temperaturen waren niet ideaal om sneeuw te krijgen, maar toch was het wel koud genoeg buiten om ons eten koud te houden. Ik moest nu wel oppassen waar Tazzy & Tripple steeds waren zodat ze niet aan het eten zouden komen. Zonder toezicht in de tuin is momenteel toch nog niet aan de orde voor deze twee blondjes.

Niet pendelen dit jaar naar Limburg

Omdat Tazzy en Tripple nog maar zeer recent bij ons woonden en we nog niet buiten ons comfortzone waren getreden besloten we het dit jaar anders aan te pakken. Normaal pendelen we wel naar Limburg om kerstmis te vieren bij mijn papa en Hilde samen met het gezin van mijn zus en mijn mama eventueel. Maar dit jaar eerlijk gezegd, hadden wij er geen behoefte aan om te pendelen naar Limburg. We kunnen onmogelijk bij mijn mama op bezoek gaan omdat haar hondje bang heeft van andere honden (maar de honden van mijn nichtje of tante was geen probleem in het verleden).

We zouden dan naar haar thuis moeten en hulp moeten vragen om ten 1^ste ons te brengen naar haar thuis en ten 2^de moeten de honden in een totaal vreemde omgeving bij mijn papa op het appartement blijven. Nee, daar hadden we geen zin in en trouwens waarom al die moeite. Er is ons aangeraden dat we deze 2 blondjes een beetje anders moeten behandelen dan onze 2 zwartjes. Dus, we hebben vermoedelijk een leuk alternatief gevonden.

We waren aangenaam verrast nadat we ons alternatief voorstelden aan de ouders van Philippe maar ook aan mijn papa en mama plus. We stelden voor of ze het zagen zitten om bij ons kerstmis te komen vieren onder ons zessen en we zouden een koud buffet voorzien. Ondanks de niet zo heersende kerstsfeer was dit een positieve noot die we weer hebben gekraakt.

Het bezoek

Om 14u verwelkomde we onze bezoekers. In de voormiddag hadden we nog de laatste voorbereidingen getroffen om strakjes niet te veel werk te hebben. Door de beperkte ruimte besloten we dat Tazzy en Tripple in de bureauruimte moesten blijven. Het kinderpoortje was op slot maar zo hadden ze toch een overzicht van wat er allemaal gebeurde. Trouwens voor mijn papa en Hilde was dit de eerste keer ook dat ze de honden zagen. De honden accepteren nogal vrij gemakkelijk nieuwe mensen en dat was nu ook niet anders.

Het hele kerstgebeuren was eigenlijk een grandioos succes. Begin oktober hadden we niet verwacht dat we beiden al een opvolger zouden hebben voor de 2 zwartjes en ergens, ergens een heel klein beetje, hadden we gehoopt dat de pandemie was gaan liggen. We gaan nu de 4^de golf in en de cijfers gaan terug de stijgende lijn uit. Maar dat belette ons niet om samen te genieten met de honden en onze ouders van een lekkere kerstmaaltijd die deze keer bestond uit een lekker koud buffet. Het enige wat de honden konden krijgen van deze maaltijd waren wat lekkere geraspte wortelen onder hun brokken.

T & T

Tazzy & Tripple kregen ook een kerstcadeautje. Ze kregen een nieuw calciumbot waar ze heel de namiddag en avond lekker op hadden gekauwd. Ze hebben zich beiden wel netjes gedragen en heel de tijd op hun vetbed voor het poortje gelegen. Af en toe waren er momenten dat we ze even naar buiten lieten zodat ze even konden hollen, hun energie kwijt spelen of een plasje gaan doen. Nadat iedereen naar huis was, was er nog een moment dat ze een extra dikke knuffel kregen van ons.

Onze eerste kerst met de 2 nieuwelingen is zo goed meegevallen dat we eigenlijk onterecht een beetje gespannen waren. Maar ja, de spanning is niet meer dan normaal in zo een drukke periode natuurlijk.

Update C & C

Deze ochtend bij het opstaan voelde het wel even raar dat er geen zwarte labradors meer waren in huis die in de zeven laatste jaren steeds aan onze zijde stonden om kerst te vieren. Ze kregen bij kerst ook altijd een stukje extra kip of zowat ze zo smakelijk opaten. Met Tazzy en Tripple moeten we hier mee oppassen met al die dierlijke vetten. Maar als de berichten vanuit Vlieland binnenkwamen, wisten we ook wel dat ze beiden ginder een super kerst zouden hebben.

Chivas en Cenna speelden vandaag mee in een eigen kerstfilm gemaakt door de baasjes. Beiden hadden rode elandoren aangekregen of waren het nu rendieroren, ik weet het eigenlijk niet, maar blijkbaar voor een snoepje doen ze veel. Netjes en beheerst bleven ze langst elkaar lopen gefocust op het snoepje of toch de camera? Het was in ieder geval zalig om te zien hoe ze het deden. Ook al kunnen we niet altijd de beelden waarnemen, toch zijn we wel blij met alle berichten die binnenkomen vanuit Vlieland.

Ook in Vlieland was het dit jaar geen witte kerst, maar ondanks dat het een eiland is waren het ongeveer toch dezelfde temperaturen als hier bij ons. Enige verschil is dat er precies veel meer mooier weer is met een helderblauwe lucht. Snel volgt er dan ook een nieuwe update vanuit Vlieland.

Ook voor mij waren de 3 laatste maanden best wel heftig

De laatste 3 maanden waren ook voor mij best wel een heftige periode met allerlei emoties. Vele ups en downs. Altijd had ik al geweten dat deze dag er opnieuw zou aankomen, maar de impact was toch weer helemaal anders dan ik me had voorgesteld.

Philippe

Op 26 augustus 2021 maakte Philippe kennis met zijn eventuele nieuwe blindengeleidehond Tazzy die uiteindelijk een positieve matching bleek te zijn. Eerlijk gezegd hadden wij beiden dit nog niet nu verwacht! Ik wist meteen wat dit zou betekenen. Dit voelde zo dubbel aan deze keer. Wat was ik blij voor Philippe. Ik moest Chivas mee laten gaan verhuizen samen met Cenna. Altijd vanaf het begin hadden we al besproken dat deze twee honden nooit gescheiden zouden kunnen worden. Helaas konden we geen 4 honden houden omdat dit voor ieder van ons te moeilijk zou worden. Philippe & Tazzy zouden dus in class gaan op 18/10/2021.

Chivas en Cenna

Op 26 september verhuisden Chivas & Cenna dus naar Nederland en gingen bij Joyce en Iseaac wonen op 1 van de 5 Waddeneilanden (Vlieland). Dat was en is wel een stukje rijden tussen Antwerpen en Vlieland, maar de honden zijn er gelukkig en voelen zich beiden koning te rijk. Het definitieve afscheid van Chivas, mijn trouw maatje. Maar ook van zusje Cenna afscheid viel dan ook wel erg zwaar voor me. Het afscheid nemen van deze twee kanjers die acht jaar onze trouwe begeleiders waren geweest ging niet voorbij zonder een traan. Ik was in die periode wel een emotioneel wrak. Het vooruitzicht dat er voor mij nog geen opvolger was gevonden en dat die donkere winterperiode er aan kwam, dat waren voor mij geen aangename vooruitzichten. Maar gelukkig had ik mijn werk nog en mijn lieve collega’s, the love of my live Philippe, enkele dierbare vrienden en familieleden die me hebben gesteund. Ook kon ik mijn verdriet van me afschrijven in het ontwerpen van deze website om dit alles toch een plaats te kunnen geven.

Hoop

De onzekerheid was enorm, maar er was wel een klein lichtpuntje. Een klein sprankeltje hoop dat ik mocht hebben dat ik misschien toch in november een opvolger zou kunnen krijgen. Ik durfde helemaal niet meer te hopen want dat vroeg teveel van mijn emoties. Maar toch, op maandag 11 oktober, op een moment dat ik het niet had verwacht, kreeg ik ook van het BCG een telefoontje met de melding dat er een kanshebber voor mij was gevonden. Ik was even geschrokken en van blijdschap heb ik echt gehuild en gelachen. Ik wist niet hoe ik mij moest voelen op dat moment.

Matching

Dus op woensdag 13 oktober (2 dagen na het telefoontje) kwam de trainster Lore langst met een kleine blonde labrador Tripple genoemd. Het toeval was dat we haar al eens een keertje bij het bezoek van Tazzy zijn matching hadden ontmoet zodat ze een boodschapje kon doen, maar nu, nu kwam Tripple mee met Lore om te zien of wij met ons 2 een positieve matching zouden kunnen zijn. De eerste indrukken, de kennismaking in huis, het lopen in harnas was positief. Dat viel zo goed mee dat ook ik het verlossende bericht kreeg dat we in class zouden kunnen gaan. Dit alles ging zo snel en ik wist dat mijn class zou starten op 15 november. Jammer genoeg kon ik niet samen met Philippe in class gaan die volgende week voor hem zou starten. Ik had nu de tijd om in die 4 weken alles te regelen met mijn werk want ik zou toch een aantal weken er tussen uit zijn. Wat was ik opgelucht dat ik toch nog al bij al snel een opvolger zou hebben. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik Chivas niet ben vergeten. Er zijn toch nog kleine momenten dat als ik over mijn maatje vertel dat dit gebeurd met een krop in de keel en soms een klein traantje. Gelukkig word ik wel goed op de hoogte gehouden hoe het gaat met Chivas en ook Cenna wat me uiteindelijk toch alle rust geeft in mijn hoofd.

Class

De afgelopen maanden waren dan ook heftig. Vol enthousiasme kijk ik dan ook uit naar de start van mijn class die start morgen op 15 november. Ondertussen heb ik ook al kunnen wennen aan nieuw leven in het huishouden want een hond brengt toch leven in de brouwerij. Gedaan met de rust die er was voor 25 oktober, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik kijk er dus naar uit om met Tripple kunnen van start te gaan. Als ik zie hoe goed Philippe en Tazzy het al doen in die laatste 4 weken, dan moet mij dat toch ook wel lukken. Vol goede moed gaan we er dus tegen aan. Mijn class zal speciaal zijn en uniek, maar evengoed doorlopen we het volledige proces zoals Philippe en Tazzy het hebben gedaan.

Jullie horen snel updates van ons.

Liefs Manou

Mooie maar toch ook wel heftige herinneringen

Een rollercoasters van emoties. Vijf jaar geleden verliet Django ons en stak hij voorgoed de regenboogbrug over naar de hondenhemel! Maar nog steeds mis ik hem.

Vier weken geleden verhuisden dan Chivas en Cenna naar Vlieland voorgoed om daar te genieten van hun gouden mandje.

Ze hebben plaats gemaakt voor Tazzy de opvolger van Cenna. Tazzy & Philippe zijn gestart met hun opleiding op 18/10/2021.

Maar ook vandaag 16 jaar geleden ontmoette ik mijn beste vriend Philippe mijn zielsverwant, the love of my life. Wat ben ik gezegend met zo een partner te hebben.

Dus 31 oktober is hier een dag met allerlei herinneringen

Een heftige periode achter de rug en klaar voor een nieuwe start.

Bericht van Philippe:

“De laatste 2 maanden waren best wel een heftige periode vol allerlei emoties voor mij. Altijd had ik al geweten dat dit zou gebeuren, maar de confrontatie met dit alles was toch zo anders dan ik me had voorgesteld.”

Op 24 augustus 2021 kreeg ik om half 5 in de namiddag telefoon van het BCG (Belgisch Centrum voor Geleidehonden) dat er een eventuele positieve matching was gevonden die bij mijn profiel zou aansluiten. Eerlijk gezegd? Nee, dit had niet verwacht! Wat was dat op zich al heftig nieuws. Dit voelde zo dubbel. Aan de ene kant was ik heel blij, maar aan de andere kant moest ik nu opeens Cenna gaan herplaatsen naar een nieuw gezin. Dit zou voor mij de eerste keer worden dat ik met dit zou geconfronteerd worden.

Op 26 augustus 2021 kwam de trainster Lore dan op bezoek met Tazzy. Na de kennismaking in huis, een traject lopen buiten huis en wat uitleg, had ik er wel een goed gevoel bij. Ik zei niet meteen volmondig ja om verder te gaan met Tazzy. Opeens stonden zowel ik als Manuella voor een andere moeilijke beslissing die we eerst moesten nemen.

Gelukkig moest ik niet meteen in class komen en had ik nog wel even de tijd om allerlei zaken te gaan regelen. maar de class was wel al binnen 6 weken. En nu moest ik opeens nog zoveel gaan plannen. Opeens moesten we een dubbele gouden mand vinden voor onze 2 andere trouwe metgezellen die nu op het einde waren van hun werkjaren. Lang geleden al hadden we de beslissing gemaakt dat Cenna & Chivas scheiden zeker niet mogelijk was. Ook al was er voor Manuella nog geen opvolger gevonden, deze 2 kanjers kon je niet meer scheiden. Eens we de zekerheid hadden dat Chivas & Cenna samen zouden kunnen blijven, toen zei ik pas met volle overtuiging dat ik er met Tazzy wel voor ging gaan.

In die 6 weken kwamen er nog zoveel dingen op me af zoals het definitieve afscheid van Cenna mijn eerste blindengeleidehond, mijn trouw maatje. Maar ook van Chivas afscheid nemen was best wat zwaar. Het afscheid nemen van deze twee kanjers die acht jaar onze trouwe begeleiders waren geweest ging niet voorbij zonder een traan. Dat bracht toch wel wat emoties met zich mee. De zoektocht, de verhuis, dat moest allemaal in 3 weken gebeuren. Chivas en Cenna verhuisden dan ook op 26 september 2021, zodat ik me in alle rust kon voorbereiden op alles wat ging komen met Tazzy. In de 3 resterende weken voor de startdatum van 18 oktober, nam ik de tijd om dit alles een plaats te geven, me in alle rust te voorbereiden op de komst van Tazzy, maar ook het appartement terug klaar te maken om hem te verwelkomen bij thuis komst. Ja door de verhuis van Chivas en Cenna moesten wij enkele dingen opnieuw aankopen. Maar vanaf morgen 18 oktober start er een nieuwe uitdaging voor me.

Snel volgen er dus meer updates!

Liefs Philippe

2021-10-09 Update van onze gepensioneerden

Hallo,

Een update van onze 2 eilandbewoners Chivas en Cenna.
We zijn blij met de beslissing die we toch hebben genomen in het welzijn van onze 2 gepensioneerde honden. Ze voelen zich op het eiland wel vrij en gelukkig en dat maakt ons wel blij. Oke, het is met momenten nog wel heftig voor mij (Manuella), maar door alle mooie berichten die we ontvangen en de reacties van onze vrienden en familie, kan ik het afscheid van Chivas en Cenna nu wel beter plaatsen. Door over onze honden te vertellen op deze website, is dit voor mij wel een verwerkingsproces.

De honden genieten elke dag van het leven dat ze nu hebben. Vrije wandelingen, lekker eten, knuffels met de baasjes. Wat wil een hond nu nog meer hebben? Maar ze hebben dat natuurlijk ook wel verdiend. Het zou fout zijn als we het hun niet hadden gegund.

Vrijdag 8 oktober 2021 was best ook wel een emotionele dag en dit om verschillende redenen. Het was de verjaardag van C&C en we kregen via Facebook de mooie herinneringen te zien die we al hadden gedeeld op deze dag in de afgelopen jaren. Ja, Chivas en Cenna werden deze dag 10 jaar. Dit is toch wel een speciale leeftijd. Wat hadden wij dit ergens nog wel graag met hun willen vieren, maar dat was niet mogelijk omdat volgende week voor Philippe al een nieuw hoofdstuk gaat starten. Maar in plaats van dat wij hun zouden verwennen met allerlei lekkere dingen, deden dat nu Joyce en Isaäc dit nu met veel plezier. Ze bezorgde ons nog een mooi fragmentje van hun lekkere lunch die ze met plezier opaten.

De heerlijke beelden en video’s die passeren toveren een glimlach op een mens zijn gezicht. Ook al kunnen we niet alles waarnemen, aan de geluiden van de video-opnames kunnen we al veel waarnemen. Daar zullen we Joyce dankbaar voor blijven voor al deze updates.

Ze hebben gisteren voor de eerste keer de wandeling naar de vuurtoren gemaakt wat blijkbaar het hoogste punt is op het eiland. Een stevige wandeling, maar het was wel ontzettend mooi weer. Onze honden hadden van zo kort bij nog nooit een vuurtoren gezien. Ze hebben er in ieder geval wel van genoten en het baasje ook.

Beiden honden doen het dus goed en er volgt snel weer een update over deze kanjers

Groetjes het Phima-team

Happy birthday aan de 2 gepensioneerde

Vandaag 8/1/2021 worden Chivas & Cenna 10 jaar.
In die afgelopen 10 jaar hebben wij er acht jaar van deel mogen uitmaken.
Hoe graag we vandaag nog deze speciale dag met hun hadden willen vieren, heeft het lot er anders over beslist. Maar niet getreurd, beiden honden hebben deze middag een lekkere verjaardaglunch gekregen van Joyce en Ies. Beiden hebben er dan ook lekker van genoten. Hun lunch was dan ook snel opgepeuzeld. Onze 2 gepensioneerden voelen zich op Vlieland ontzettend goed en ze zien er goed uit en genieten van hun pensioen (als we zo de berichten van iedereen horen).

We hebben hier op basis van de afgelopen 10 jaar een reportage geprobeerd te maken vanaf dat ze bij het BCG aankwamen tot nu. De verandering van een jonge hond naar een oude hond. Het heeft me bloed-zweet en tranen gekost om dit maken, maar met een voldaan gevoel kan ik dit nu dus aan jullie presenteren. En met de tijd hoop ik iemand te vinden die zo een dingen voor mij zou kunnen monteren.

Nog een gelukkige verjaardag C&C

Liefs
Phima

Toch wel vreemd

Dag lieve lezers,

Maandag hadden Philippe en ik bewust gekozen om niet te gaan werken. Philippe had zijn vrije dag en ik had besloten verlof te nemen. Normaal zouden de honden op maandag opgehaald worden, maar uiteindelijk werd dit een dag vervroegd om praktische redenen. Ik voelde er niet veel voor om opgewekt te zijn want ik voelde me wel emotioneel. Ik had totaal geen zin om buitenhuis te komen, toch ben ik even naar de pianoles achter de hoek geweest. Toch kon ik me deze keer niet zo goed concentreren op de les. Maar gelukkig had de pianoleraar hier begrip voor. Philippe kon het afscheid iets gemakkelijker plaatsen dan ik omdat hij binnenkort kan beginnen aan een nieuw hoofdstuk, maar ikzelf heb nog geen idee wanneer ik een opvolger zal krijgen. Natuurlijk wil het niet zeggen dat Philippe geen gevoelens heeft want hij mist onze twee honden natuurlijk even hard als ik.

Vandaag moesten wij dan terug naar het werk. Helaas gaat het leven verder. Wat voelde dat allemaal zo raar. Onze hele planning is overhoop gegooid en is veranderd. Opeens is het zo stil in huis, moet je om zes uur in de ochtend en avond de honden hun eten niet meer geven. Even mee naar achteren in de ochtend voor hun plasje. Cenna die niet meer babbelt tijdens het eten (ze maakte een blazend geluid om aan te geven dat ze aanwezig was en ook een stukje eten wilde hebben) of Chivas die zit te kwijlen. Dat is zo raar.

Op het werk moet je geen extra pauze meer nemen om buiten te gaan met de hond voor zijn plasje of vroeger vertrekken om de hond te laten wandelen op het traject van en terug naar huis. Geen hond die in de hondenmand ligt en die af en toe een likje komt geven om aan te tonen dat het tijd is voor het plasje of een snoepje. Dat was wel wennen.

helemaal zo vreemd was, was toen we thuis kwamen in een leeg huis zonder een vriendelijke begroeting van onze twee viervoeters die enthousiast op je af kwamen stormen. Zo stil is het! Zelfs op weg naar de deurbel struikelde ik bijna over mijn eigen voeten omdat ik de honden wou ontwijken. Ze stonden altijd voor de deur als de bel ging. Deze obstakels moesten we ook al niet meer ontwijken.

En dan in de avond geen geblaf meer in de tuin naar andere honden in de omgeving die rond half negen samen kwamen voor het kletsuurtje. Geen geblaf meer op de katten van de buurt die onze honden uitdaagde. Ook weten we niet hoe het nu gaat met meneer egel. Dankzij Chivas wisten we altijd als de egel in onze tuin zat.

Opeens voor mij (Manuella) na 14 jaar geen hond hebben voelt zo vreemd aan want Chivas volgde Django al heel erg snel op waardoor ik maar 1 week zonder hond heb gezeten.

Liefs Philippe & Manuella

Een bedankje/update Chivas en Cenna

Dag lieve vrienden.

Zowel voor mij als voor Philippe zijn het momenteel wel emotionele dagen. Gisteren hebben we jammer genoeg afscheid moeten nemen van onze 2 trouwe vrienden Chivas en Cenna. Ze zijn vertrokken naar de Waddeneilanden, klaar voor een nieuw avontuur. Ondanks dat we wel weten dat ze daar gelukkig zullen zijn en dat ze elkaar ook hebben, voelt dit alles toch wel vreemd aan. Met momenten voelen wij ons ook wat verloren in zo een stil huis. Maar…De stilte zal binnen een zestal weken opgevuld worden door een nieuwe hond. Voor Philippe is er al een opvolger voorzien die eind oktober hier zal komen wonen. Voor mezelf (Manuella)is er nog geen opvolger gevonden waardoor dit alles voor mij dubbel zo hard binnenkomt. De onzekerheid.

Update van Chivas en Cenna

De eerste 24u zijn onze honden al op verkenning geweest. Zondagavond kwamen ze aan op hun nieuwe bestemming. De verkenning in het huis viel goed mee. Ook 1 van de katten had al kennis gemaakt met Cenna, maar Chivas was nog wel aan het blaffen. Er zal een moment komen dat hij er niet meer op zal blaffen. Coco één van de huiskatten is gelukkig honden gewend. Dat gaf ons al een goed gevoel. Maandag hebben ze al een wandeling gemaakt in de duinen. Ze genieten van de vrijheid die ze daar in Vlieland krijgen. Coco en Cenna hebben al een voorzichtige kennismaking achter de rug, maar Chivas was nog beetje aan het blaffen. Natuurlijk weet ik wel dat dit ook wel zo goed zal komen. Alles heeft zijn tijd wel nodig.

Dat was een korte update van onze twee zwartjes zo ver van hier.

We willen dan ook iedereen alvast langst deze weg bedanken voor alle lieve steunbetuigingen die we hebben gekregen in de laatste dagen. Als jullie graag Chivas en Cenna blijven volgen, dan kan je u ook abonneren op deze weblog. We proberen af en toe updates te voorzien om jullie op de hoogte te houden.

Lieve groetjes Philippe en Manuella

Categorie: emotioneel

Ons eerste bericht van 2022