Internationale dag van de geleidehond

iedere laatste woensdag van april is het de Internationale Dag van de Geleidehond. Je weet wel, die trouwe en

 slimme viervoeters die blinden en slechtzienden van hot naar her weten te brengen zonder dat zij tegen paaltjes en bankjes op knallen. En ja, hier hebben wij er ook zo een twee rondlopen die ons van hot naar her brengen.  Best wel handig zo een blindengeleidehond, want lopen zonder iets te zien is een rotklus. Blindengeleidehonden maken ons leven dan ook veel simpeler en productiever, en daarvoor mogen we die dieren best eens bedanken.

Het is een Dag die puur bedoeld is om geleidehonden even te bedanken voor hun harde werk en hun onmisbaarheid in onze samenleving. Dus als je een blindengeleidehond in je buurt kent net als het baasje, weet dan dat de meeste baasjes hun geleidehond al extra verwennen die dag. Sta er dan even bij stil wat een enorme waarde deze geleidehonden hebben voor hun baasje om van punt A naar punt B te gaan.  

De Dag van de Geleidehond is in het leven geroepen door de Royal Society for the Blind Guide Dog (uit Engeland. Eigenlijk is dit wel goed dat het in het leven is geroepen. Iedere dag plaatsen ze wel iets of iemand in de bloemen: ‘dag van het kind’, “dag van de armoede’, ‘dag van de vrede’, dus waarom geen ‘dag van de geleidehond’. En nee, deze dag is voor ons net als een andere dag in het jaar. Je geleidehond moet je iedere dag verwennen, iedere dag bedanken als deze jou van hot naar her heeft begeleidt.

Django (Manuella) blindengeleidehond van 2007 tot 2013

Familiebezoek in Gingelom

Vandaag rijden we samen met Rudi en Diane naar Limburg. Mijn tante en nonkel hebben een westernwinkel in Gingelom en in het verleden hebben ze al enkele kleine dingen voor Philippe gemaakt. Maar nu was het een beetje te ingewikkeld om via Messenger alles door te sturen dat we besloten langst te gaan. Omdat we  de bus en trein in combinatie nog niet hadden genomen, waren Rudi en Diane enthousiast om mee te rijden naar Gingelom samen met ons en de 2 honden en Lita natuurlijk. Het was toch wel spannend omdat het zolang geleden was dat ik (Manuella) er nog op bezoek was geweest en dat ik mijn tante (zus van mijn moeder) nog had gezien. In mijn herinneringen was Gingelom een zeer landelijk dorp en zij wonen ook vlak langst een landweggetje. Om vroeger in de tuin te geraken was niet simpel en voor mij al helemaal niet.

De rit naar Gingelom verliep ontzettend vlot en de honden waren ook heel flink. Tijdens ons bezoek hebben we de hele middag buiten gezeten en zelfs op het moment van dat kleine regenbuitje dat ons passeerde. Maar we zaten droog onder de parasol. Bewust hielden we onze honden aan de leiband in de tuin want mijn nonkel heeft een hele moestuin en ook wel wat dieren zoals, eenden, een gans, kippen en zelfs een paard.  Bronco het paard was heel geïnteresseerd in Lita en ook andersom. Tazzy en Tripple kregen de mogelijkheid om ook even lekker te gaan rennen in de 2de wei die vrij was. Was volledig afgezet waardoor ze niet konden ontsnappen. En gelukkig konden ze ook niet bij het paard.

Ons bezoekje in Limburg was wel goed meegevallen en na het mee eten van een portie spaghetti, was het al snel half negen waardoor we besloten richting huiswaarts te keren. Uiteindelijk richting Antwerpen was toch nog een ritje van 50 min. ongeveer. We waren wel blij wat ons bezoek zo goed was meegevallen. Dat was en is zeker voor herhaling vatbaar en ook met de honden was het meegevallen.

Weeral eens een vakbondactie

Daar zijn ze dan weer de stakers!!! Ook die van ‘De Lijn’ doen voor de verandering nog maar eens een keertje mee. Eigenlijk nooit anders geweten. Is er ergens een staking, dan doen die van ‘De Lijn’ bijna altijd mee.

Er was een grote vakbondsactie voor betere lonen maar zeker niet tegen vervoersmaatschappij ‘De Lijn’ gericht, maar toch deden ze toch wel mee.  Ze bieden dan wel een alternatieve dienstregeling aan om hun reizigers niet in de kou te laten staan maar toch. Vandaag besloot ik een poging te wagen om die alternatieve dienstregeling eens aan te spreken om te zien of het in een grote stad met veel mogelijkheden zou lukken om van punt A naar punt B te geraken. Voor 5km moet dat nu toch wel lukken zeker?  Dus gisterenavond na meer dan een uur gesukkeld te hebben en via verschillende linken kwam ik tot de conclusie dat ik wel heen en terug kon geraken. Dus we zullen een poging wagen?

Frustratie

Eerlijk gezegd? Ik was best gisteren wel gefrustreerd na mijn zoektocht op de websites. De apps van ‘De Lijn’ en ‘Busje komt zo’ stuurden je naar de website van ‘De Lijn’ waar je dan de alternatieve dienstregeling kon raadplegen. Maar wat een gedoe! Verschrikkelijk gewoon. Helemaal niet duidelijk en ook nog eens doorklikken van de ene link naar de andere link. Ik weet in ieder geval dat ik gewoon de volgende keer verlof ga nemen of gewoon van thuis uit ga werken.    

Naar het werk

Deze ochtend kon ik met Tripple gewoon vertrekken met de bus van 6u50. Dat was toch al goed nieuws. Afwachten wat het deze middag dan zal geven en of we wel thuis kunnen geraken. Tijdens de voormiddag controleerde ik de app ‘Busje komt zo’ die gelukkig de geschrapte bussen wel aangaf.  Blijkbaar veranderde dit toch ook wel constant. Tijdens het kijken op de app om 11u15 zag ik dat enkel in het volgende uur bus 182 van 11u38 zou rijden en ik kon gelukkig dus vroeger stoppen om deze bus toch te halen naar huis.

Aangekomen aan de bushalte stond er nog een madammetje te wachten die naar Aartselaar moest. Ze vertelde me dat de bus van 11u23 ook niet was komen opdagen en ze werd nog ergens verwacht. Hopend dat bus 182 toch nog zou komen stonden wij er om 11u55 nog steeds te wachten. Op de app van ‘Busje komt zo’ stond dat de bus van 11u53 en 12u08 al zeker niet zouden rijden. Het had ook niet veel zin om naar de terminal van bus 500 te wandelen want wie zegt dat deze bus zou rijden? Wat een gedoe dan toch blijkbaar.

Taxi

Uiteindelijk heb ik dan een taxi gebeld en samen met de mevrouw zijn we zo dan toch op onze thuisbestemming geraakt. Ik had naar de centrale gebeld en vermeld dat ik Tripple mee had en dat was helemaal geen probleem. Als Tripple in de koffer kon zitten was het in orde en dat deed ons meisje ook goed. Het waren vandaag 2 taxi  chauffeurs want eentje werd opgeleid om ook te gaan rijden.

Ok, zo afhankelijk ben je in een grote stad niet door de taxi’s, maar helaas rijden deze taxi’s voor ons ook niet gratis en als je taxicheques hebt, dan is dat evengoed de volle pot. En als ik 1 rit van mijn werk naar huis moet nemen, dan heb ik bijna mijn dagloon hieraan opgebruikt voor nog geen 6km. En helaas, de prijzen zullen zeker niet dalen met de stijgende benzineprijzen. Vandaag had ik dan nog het geluk dat de mevrouw die meereed de kosten op haar nam en niet wilde dat wij zouden betalen (wat wel vervelend was). Ik had natuurlijk wel aangedrongen om mijn stukje te betalen, maar ze was al dankbaar dat ik de taxi had gebeld en ze met mij mee mocht rijden. Haar telefoon was plat waardoor ze geen taxi kon bellen.

Besluit

Als het niet nodig is, zal ik al mijn bus/trein/tram verplaatsingen uitstellen. Ik heb zoveel gesukkeld om een geschikte bus te vinden en dan is het me nog niet gelukt om op eigen houtje thuis te geraken. Best wel zonde. Als dit op een werkdag valt, zal ik proberen die dag van thuis uit te werken (indien mogelijk) en anders overuren terug nemen zodat ik toch niet meer moet gaan sukkelen al vandaag.

Een kleine update

Dag lieve lezers,

Eigenlijk vooral gericht aan onze lezers die zich hebben geabonneerd op onze nieuwsbrief. Blijkbaar om één of andere reden, worden de berichten die ik post vanuit het verleden (februari 2022 tot gisteren) niet doorgestuurd naar de abonnees.

Natuurlijk is er wel activiteit op de website. Ik ben nu deze website aan het bijwerken met blogberichten van februari 2022. Natuurlijk kan je deze via onderstaand archief terug vinden. 

Momenteel ben ik dan ook berichten aan het toevoegen van de maand februari. we hopen in ieder geval snel bijgewerkt te kunnen zijn zodat onze nieuwsbrief effectief meer succes gaat hebben bij onze lezers. En voor de mensen die zich nog niet hebben aangemeld, schrijf jullie gerust in om op de hoogte te blijven van onze belevenissen. Nu we de grenzen wat kunnen verleggen staat er ons nog heel wat te gebeuren.

Alvast bedankt.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een geschikte oplossing zoeken

Philippe & Tazzy
Oplossingen zoeken

Ik denk dat ik een manier heb gevonden om terug wat meer routine en structuur te krijgen in ons leven. Door de opgelegde maatregel van het thuiswerken is het niet altijd even simpel om die routine te terugvinden.

Bij ons op het werk hebben ze begin deze maand een nieuwe charter ondertekent waardoor het voor iedere bediende binnen het bedrijf hetzelfde is. We zijn met zijn allen verplicht om minimum 50% per week aanwezig te zijn op bureau. De andere dagen mogen we dan van thuis uit werken. Concreet wil dit voor mij zeggen omdat ik al 4/5de werk, dat ik dus 2 dagen thuis werk, en 2 dagen dan naar bureau ga. En dan heb ik nog mijn 4/5de die ik kan gebruiken om tot rust te komen of andere ideeën zoals naar de fitness terug aan voor meer beweging.

De afgelopen maanden

In de afgelopen maanden was het dan ook werkelijk wel een zoektocht. Ik merkte maar dat het ritme er niet in kwam en dat ik met Tazzy ook geen routine kon vinden. 1 dag naar bureau gaan om vervolgens dan 1 dag van thuis uit te werken, dat was eigenlijk niet de ideale oplossing en op den duur voelde het ook vermoeiend aan. Zowel voor mij als voor de hond.

Een goed alternatief?

Dus besliste ik om even het roer helemaal om te gooien zodat het voor ons beter zou worden. Elke dag afwisselen was momenteel helemaal niet ideaal. Dus kwam ik tot een nieuw idee om te proberen. Als ik op maandag mijn 4/5de heb, dan werk ik de 2 opvolgende dagen op bureau en als ik ‘s woensdag mijn 4/5de heb dan werk ik de 2 daarop volgende werkdagen op bureau. Zo kan ik het beter opbouwen, is het ook gemakkelijker om hier aan te wennen. Ook voor Tazzy zal dit beter zijn.

Voor Manuella is het ook gemakkelijker als ze medische afspraken moet inplannen of andere afspraken. Zo kunnen we met elkaar ook rekening houden. Ook als Manuella voor mij een afspraak moet inplannen, dan is het veel eenvoudiger voor haar om altijd eerst te bellen met mij en vervolgens dan terug te bellen voor een afspraak. 

Hopelijk zal het dat voor mij ook gemakkelijker maken om zo terug wat meer tijd te vinden voor mezelf om planningen te maken om eens te gaan fietsen met mooi weer met de tandem of samen met Tazzy naar de fitness te gaan of met Manuella en Tripple eens te gaan wandelen. Natuurlijk niet tijdens mijn werkmomenten als ik van thuis uit moet werken, maar gewoon… Dit is volgens mij een beter idee.

Mijn idee uitvoeren

Dus zoals ik hierboven vermelde, denk en hoop ik de ideale manier gevonden te hebben om alles gemakkelijker te laten verlopen. Dus zoals alle voorgaande keren naar het werk sta ik dan om 5u15 op voor het ochtendritueel. Om 6u40 de deur uit met Tazzy. Toch altijd een spannend moment als we met 4 tezamen vertrekken. Gewoon het feit dat de honden zo opgewonden en blij zijn en Tazzy dan beetje minder goed luistert naar het ‘Touch’ commando omdat hij dan interesse heeft om bij de zus te gaan staan🤣. Die Tazzy toch! Maar eens hij ingetuigd is, dan is hij in functie en trekt zich van zijn zus en Manuella niet veel meer aan.

Tazzy heeft vandaag flink gewerkt. Tijdens de lange werkdag neem ik met Tazzy ook altijd wel een iets langere pauze dan als ik zonder hond aanwezig ben op het werk. Dan mag Tazzy zijn poten strekken en ook zijn neus gebruiken. Maar waar hij me vandaag overal naartoe bracht. Het was helemaal niet zo evident. In de afgelopen week was er weer zoveel veranderd in de buurt van mijn bureau waar we altijd wandelen. Werken…Werken en nog eens werken! Ik was hier niet van op de hoogte waardoor ik tijdens het wandelen even mijn orriëntatie kwijt was. Uiteindelijk op basis van de geluiden die er zijn op BASF, op de Scheldelaan etc. Kon ik mijn route naar bureau toch terugvinden. Maar ik moet verdorie goed opletten want als Tazzy zijn neus achter na gaat, Snuffelen dat kan hij even erg als zijn voorgangster Cenna. Die kon er toch ook wel wat van.

Enkele mooie foto’s van Chivas en Cenna

Nadat wij naar een familiefeestje in Duitsland waren geweest is het toch steeds leuk om terug thuis te komen op Vlieland. En wat een enthousiasme met onze 2 zwartjes. Heerlijk rondje vuurtoren! Ik heb Chivas en Cenna gemist hoor, hoewel je in Willingen natuurlijk ook prachtig kunt wandelen 😍 . Enkel sfeerfoto’s met deze kanjers.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Training met Marc (BCG) in het station

Kl. Dinsdag 19 april 2022

Vandaag kwam Marc van het BCG langst om een extra trainingsmoment in te plannen voor ons met T&T. Door al die Coronamaatregelen afgelopen winter hadden we trainingssessie in het station met de trein nog on hold gezet, maar nu, nu merken we toch dat de tijd rijp is voor wat meer uitdaging in ons leven.  Zowel wij als de honden hunkeren wel naar wat meer avontuur en meer en meer worden de Coronamaatregelen gelost. Het zal volgens mij niet lang duren voordat de wereldbevolking terug is hervallen in de oude gewoontes van voor het Corona tijdperk. En helaas, willen of niet! Wij moeten ook mee al zijn we ons bewuster van bepaalde dingen geworden in het leven.

Om 10u kwam Marc bij ons aan en ja de honden waren door het dolle heen. Natuurlijk wat wil je? Iedere instructeur ruikt naar het BCG een gekende hondengeur. Vandaag gingen we samen met Marc naar Antwerpen-Centraal om de trainingssessie te oefenen met het in- en uitstappen van de trein. Voor T&T was het station in Antwerpen wel echt een onbekend terrein want met ons waren ze hier ook nog niet geweest en voor onszelf was het ook al meer dan 2 jaar geleden. Dus voor ons was het ook wel even wennen.

We namen ook voor de eerste keer bus 17 naar het station die we vroeger ook altijd namen en eigenlijk op de route was er niets veranderd behalve dat de bushalte nu net voorbij de bocht van het station ligt (volgens mij door werken recht tegenover het station). Ook hier is de bushalte niet zo ideaal gelegen qua fietsers die toch nog vlotjes komen aangereden. Helaas kennen niet veel fietsers het reglement van aan de bushalte dat ze moeten stoppen als er mensen in- of uitstappen van de bus.

Het station

Antwerpen-Centraal is toch altijd wel een indrukwekkend station geweest en blijft dat nog steeds. Het was vandaag niet zo druk, dus ideaal om even te oefenen met de honden richting het perron. Eigenlijk hebben we ons nu niet toegelegd op wat er allemaal rondom ons gebeurt, maar op aanwijzingen van Marc werden wij naar enkele perrons gestuurd waar de treinen voldoende blijven stilstaan om te oefenen.  Iedere trein is dan ook weer verschillend en sommige hebben een gemakkelijke in- en uitstap en andere treinen hebben weer zo een hoge in- en uitstap. Wat het in Antwerpen-Centraal nog moeilijker maakt is dat de perrons niet overal even ver van de trein liggen. Je moet soms een grote stap maken om in de trein te stappen. Het station en de perrons zijn in een flauwe bocht naar links gebouwd. Soms heb je dit dat diep gat tussen de trein en perron en dat kan ook akelig zijn voor de honden.

Oefenen maar…

Aangekomen aan het perron hadden we een redelijke oude trein met 3 trappen. Ideaal om te oefenen. Marc en Philippe gingen eerst aan de slag terwijl wij op het bankje bleven wachten. Deze trein bleef toch nog wel 20 min. Staan waardoor we tijd hadden. Toch altijd wel stressie als je op een leegstaande trein bent aan het oefenen. Gewoon al van wat als de deuren dicht gaan en de machinist vertrekt om de trein te verplaatsen. Dan sta je daar.  Philippe & Tazzy hadden het al vlug onder de knie en dat ging redelijk vlot. Ikzelf met Tripple moest meer zoeken en voelen omdat ik nog een beetje restzicht heb en ook geconfronteerd wordt met geen dieptezicht te hebben waardoor alles een groot diep gat is. Marc heeft betreffende mijn voetenwerk me terug tips gegeven om het toch veilig te doen. Na een paar keer oefenen ging het al veel beter met mijn voetenwerk. We oefenende ook nog eens op een andere trein waar effectief wel een iets groter gat was tussen de trein en perron. Ook voor beiden honden was dit geen probleem. Maar voor mij (Manuella) is dit dus een enorme uitdaging moet ik toegeven. Natuurlijk zal het me ook weer wel gaan lukken, maar iedere hond is ook anders. Ikzelf ben nooit een grote held geweest op trappen en dat zal het ook nooit zijn.

Vermoeiend voor ieder van ons

Toegegeven! Het was voor zowel Philippe als voor mij toch wel een inspannende middag. Hier kruipt veel tijd en energie in en vooral omdat dit voor ons wel gekend is maar voor de honden nog helemaal nieuw is. Hier moeten we even opnieuw enkele stappen voor achteruit zetten om dit alles nadien goed er in te prenten. Het anders aanpakken, en inderdaad oefenen. Natuurlijk doelloos naar het station gaan om gewoon in en uit de trein te stappen, dat heeft geen zin. Je moet dan ook een echte reden hebben om de trein te nemen. En momenteel is die reden er nog niet voor ons. Dat zal snel wel veranderen als er weer meer versoepelingen komen, maar momenteel is onze behoefte er nog niet om grote uitstappen te doen. De oefening verliep dan ook goed en Marc was content over wat hij allemaal toch had gezien. Binnenkort is er dan nog het nazorgbezoek (nog niet bekend wanneer) om alles nog eens te overlopen en aan te passen. 

Je ziet, iedere keer je op pad gaat met je hond, ervaar je nieuwe dingen of dingen die helemaal veranderd zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Paasmaandag

update vanuit Vlieland

Afgelopen paasweekend hadden Joyce en Isaac een familiefeest in Duitsland. De 2 oudjes Chivas en Cenna werden bewust thuis gelaten omdat het een te inspannende verplaatsing in combinatie met het feestweekend zou zijn voor hun. Zij mochten gewoon lekker relaxen op hun eigen vertrouwde plekje en voor een weekendje werden ze verwent door goede vrienden van Joyce en Ies. Vrienden Trix en Rob kwamen een weekendje naar Vlieland en vonden het fantastisch om op deze zwartjes te mogen passen.

Het was dan ook grappig om een foto tegen te komen op FB in de groep over ‘Vlieland’ van 2 bekende zwarte vlekjes die op zo een speciale manier bij elkaar blijven en aan elkaar hangen. Wij kennen geen ander honden broer en zus die zo aan elkaar gehecht zijn buiten Tazzy en Tripple. Enige verschil is dat C & C zwart zijn en T & T blond zijn. Na bevestiging van een ziende persoon wisten we dan ook meteen dat het C & C waren.  Uiteindelijk zijn we dan ook bevriend geraakt via FB omdat we gemeenschappelijke vrienden hebben en ook C & C erg leuk vinden.

En aan de berichten die Trix postte op haar FB-profiel zagen we dat de honden het goed hadden en ook genoten van hun opvanggezin. Zalig! Wat hebben deze 2 het toch getroffen dat ze zo een leuk doggysitters hadden.  Dat toverde bij ons toch ook een glimlach op ons gezicht.

Onze Paasmaandag

Vandaag genoten wij met zijn allen van een extra dagje verlof. Toch wel mooi meegenomen. Gewoon al omdat het gisteren toch wel een drukke dag was voor zowel ons als voor de honden. Even met zijn vieren tot rust komen want morgen is het opnieuw een dag vol inspanningen en uitdagingen want we gaan voor de eerste keer met de honden naar Antwerpen-Centraal ter voorbereiding om meer stappen terug te kunnen zetten naar onze zelfstandigheid.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Paaszondag

Opnieuw een feestje

Wat een avontuurlijke dag werd het vandaag. Vandaag kwamen we met zijn allen samen bij Philippe zijn ouders om samen te zijn. Wij met de honden, Sophie met haar gezin en natuurlijk mijn ouders. Dat hebben we toch wel gemist moet ik toegeven. Oké, het is altijd wel een drukte met veel prikkels, maar toch… het samen zijn met de familie is voor ons ook wel belangrijk. En zeker als je omringd wordt door de kleine simpele dingen van het leven waaronder het geven, het delen en nemen van de vriendschap en liefde. En dat je aanvaardt wordt zoals je echt bent. Daar draait het samenzijn tijdens zo een feesten toch ook om?

Vandaag was het niet anders en vierden wij ook het Paasfeest. De paashaas had net voor de komst van de kinderen nog de chocolade eieren verstopt en het was grappig hoe de paashaas in de tuin rondhuppelde. Sssttt! Dat mogen wij niet tegen onze jonge lezers vertellen, maar we hebben ze wel gezien of beter gezegd gehoord. Al maar goed dat de kinderen in aantocht waren want de chocolade begon al redelijk snel te smelten.

De honden

Ja, ook de honden hebben de paashaas zien rondhuppelen en zaten in de kleine weide die er altijd wel is voorzien voor elke hond die er was. Likkebaardend zaten Tazzy & Tripple aan de omheining te wachten om eruit te mogen en vooral Tripple was niet gelukkig met deze situatie dat ze in de weide zat. We hadden haar eigenlijk nog niet zo horen piepen, maar voor alles is een eerste keer. Tazzy & Tripple, jullie zullen nog geduld moeten hebben tot de tuin chocoladevrij is voor dat jullie mogen komen. Gelukkig was er in de weide ook wel schaduw voorzien waar de honden toch konden gaan liggen. Maar denk je nu dat ze dat deden? Nee hoor! Ze zaten liever te zeuren aan de omheining om eruit te mogen. Natuurlijk moesten de honden wachten tot de tuin chocoladevrij was en dat alles was opgeruimd want chocolade is giftig voor een hond.

Allerlei lekkernijen

Uiteindelijk besloten we de honden toch nog even te laten wachten want oma had toch enkele lekkernijen voorzien. Warme en koude hapjes en ook opa had zijn lekkere frietjes weer gebakken. Dus tussen het terras en in de keuken was het dus even veel te druk en ook niet veilig voor de honden of ons. Het was dan beter om nog even te blijven in de weide. Toch hadden de kinderen geen geduld meer en wilde ze gaan spelen, gaan knuffelen met de honden tussen het eten door. Ja kinderen hebben niet altijd een zittende poep om rustig te blijven zitten tijdens het eten. De kinderen kwamen vragen of ze met de honden mochten gaan spelen. Dat was voor ons wel even een spannend moment want hoe zouden de honden nu reageren op de kinderen zonder aan de riem te hangen en zonder een Bench. Ze hadden elkaar bij kerstmis al ontmoet maar toen zaten de honden rusten in de Bench. We zullen dus zien wat er gaat gebeuren.

De honden en kinderen tezamen.

Ach, uiteindelijk de zorgen die we hadden was helemaal nergens voor nodig. De beiden honden waren tegenover de kinderen véél voorzichtiger dan tegenover ons als volwassenen. Natuurlijk waren T & T wel enthousiast en wilde ze spelen en knuffelen, maar ze waren wel heel rustig en tastte de grenzen af van hoe veilig het was om te spelen met de kinderen. Dat is eigenlijk toch wel knap want Chivas en Cenna deden dat ook. Ze waren ook altijd voorzichtiger met kinderen dan met volwassenen.

Alles verliep goed en nadat we hadden gedaan met eten mochten de honden uit de weide om tegen iedereen een goedendag te kunnen gaan zeggen en op verkenning te gaan samen met de kinderen die dat natuurlijk geweldig vonden.

Voetbal

Op een gegeven moment besloten de kinderen te gaan voetballen al moesten ze voorzichtig zijn met Loïc zijn enkel, maar ook hijzelf had wel zin om te sjotten. Met hun mooie paaskleren voetballen maar. Zelfs de meisjes deden mee en natuurlijk vonden de beiden honden dit geweldig. Het was een voorzichtige voetbalwedstrijd waarbij eigenlijk de honden maar moesten proberen te bal te vangen en dat was wel leuk om te zien. Tripple heeft precies wel wat voetbaltalent want ging één van de meisjes eens even tackelen om de bal te hebben. Gelukkig werd de bal niet kapot gebeten. Daar waren wij al blij om.

Een zaligheid om hier van mee te kunnen genieten. Op een mooie zonnige lentedag samen met je familie doorbrengen met spelende kinderen en honden die goed overeen komen. Wat moet een mens nog meer hebben? Dit maakt ons al gelukkig omdat dit iets simpel en kleins is en wat voor ons enorm waardevol is. Helaas komen aan mooie liedjes ook een einde en moesten wij rekening houdend met het openbaar vervoer de bus op tijd naar huis nemen. Besloten de bus van kwart voor acht te nemen want zo waren we nog net voor het donker thuis. Ja, in Antwerpen heb je de luxe om de bus om 22u nog te nemen maar liefst niet in het donker. Beiden honden hadden een stevig staptempo voorzien waardoor we de bus nog tijdig haalde. Ook de route naar huis was vlotjes verlopen waardoor we met zijn allen met een voldaan gevoel ons dag konden beëindigen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Stille zaterdag

Paasweekend, Stille zaterdag dat Goede vrijdag opvolgt en de dag voor het Paasfeest. Je zou denken stille zaterdag, een rustige relaxte zaterdag? Nee, ook dit jaar, het 2de jaar op rij al was het ten huize ‘The Double T-team’ niet zo rustig.

Vorig jaar

Gelukkig waren het nu hele andere omstandigheden dan vorig jaar. Toen werden we geconfronteerd met het overlijden van een buurman waardoor er een enorme drukte in het appartementsgebouw was van ambulanciers, politie, parket, begrafenisondernemer. Een drukte die wij allen konden horen. Gelukkig hadden Chivas en Cenna er toen geen last van en gingen ze ook niet constant blaffen. Chivas heeft wel eens 2 keer kort gereageerd, maar toen hadden we ze uiteindelijk ook maar in de bureau gelegd. Dat was een jaar geleden.  was het een andere drukte want morgen hadden we ons eerste buitenhuisfeestje en we wilden toch dat de honden er picobello uit zouden zien.

Borstelen maar…

We besloten dus T & T een grondige borstelbeurt te geven zodat ze er werkelijk picobello uit zouden zien want ze verliezen beiden toch wel veel haar. Zoals met Chivas en Cenna op de grond zitten om hun uitgebreid te borstelen, dat zag Manuella niet meer zitten dus gebruikten we de massagetafel die we hier hebben staan. Ooit hoopte Manuella haar dromen om kinesist te worden waar te maken, maar het lot heeft anders beslist waardoor de massagetafel eigenlijk niet meer wordt gebruikt. Manuella wil nu graag een trimtafel kopen waardoor het borstelen dan gemakkelijker zal zijn want om een bepaalde reden hebben de honden niet graag dat ik de honden borstel. Dus een trimtafel mag er wel komen, maar dan moet eerst de massagetafel worden verkocht of weggegeven worden.

We maakte er een doggytime van door samen met ons twee de beiden honden uitgebreid te borstelen. Ikzelf hield de honden vast terwijl ze op de tafel zaten en Manuella was ze dan aan het borstelen. Als de billen moesten geborsteld worden gingen zowel Tazzy als Tripple erbij zitten waardoor het voor Manuella dan niet zo gemakkelijk was. Ik was vandaag een goede assistent om de honden in rechtstaande houding vast te houden waardoor de billen en de achterzijde goed geborsteld konden worden. We merkten wel dat het borstelen na 45 min. bij beiden honden wat ging vervelen en dat ze er geen goesting meer in hadden. Natuurlijk als man kan ik dat begrijpen want als ik naar de kapper moet, dan heb ik ook niet graag dat ze lang aan mijn kapsel bezig zijn (een echt kapsel heb ik toch niet meer want heb niet meer al teveel haren). Uiteindelijk zijn we aan beiden honden toch wel een 2u bezig geweest en waren we zelf ook wel blij dat het voorbij was. De honden zien er picobello uit voor morgen en wij zelf zien er na een opfrisbeurt ook weer picobello uit en klaar om morgen naar ons buitenhuisfeestje te gaan.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.