Maand: februari 2022

28-02-2022, wat vliegt de tijd

Wat vliegt de tijd!

Het is toch niet te geloven. Letterlijk, maar ook figuurlijk vliegt de tijd wel voorbij. Je hebt nog niet de tijd om op het einde van de avond even rustig na te genieten van de dag die net gepasseerd is. De tijd, die trekt zich nergens iets van aan en blijft maar doorlopen. Soms lijkt het echt of we met die opgelegde 24u die ieder van ons ter beschikking heeft, niet toe komen. Het gejaagde leven dat wij voor corona hadden lijkt langzaam terug mee bezit te nemen van ons, hoe hard we ons er ook tegen verzetten. De algemene maatschappij leeft gejaagd. Als stadsmens moet je mee in het snelle leven.  Soms zou ik de tijd een halt willen toeroepen zodat de tijd rustig voorbij zou gaan, maar helaas bestaat die oplossing niet.

Het was dus wel een goede bewuste keuze geweest om toch wat te leven met de voet op de levensrem. Het gejaagde stresserende leven niet helemaal toe te laten in ons leven. Gewoon er op letten dat we nu met de honden alles op een rustigere tempo kunnen doen. Je merkt natuurlijk wel een enorm verschil tegenover de opleidingsfase en de eerste maanden van Chivas en Cenna bij ons. Zij waren genoodzaakt om tijdens de Class en de postclass alles te leren met ons waardoor we ook veel sneller meekonden in de maatschappij. Met Tazzy en Tripple is het wat anders omdat onze class aangepast werd in functie van de covid maatregelen die er heerste tussen oktober 2021 en nu vandaag. Momenteel hebben we nog maar een kleine regio verkent met de honden, maar het is de bedoeling om onze grenzen snel te kunnen verleggen.

De tijd… Daar gaan we weer… Gejaagd door de tijd die maar wil dat wij vooruit gaat!

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

27-02-2022 Naar Neerlandpark

Wat moet een mens nog meer hebben? Zondagochtend, stralend zonnetje, helderblauwe lucht en 11 graden. Ideaal wandelweer en jep, daar hebben we ook gebruik van gemaakt. Na het ontbijt de honden in hun in getuigd om samen op pad te gaan. Vandaag een niet al te verre bestemming en besloten we naar de losloopweide op Neerlandpark te gaan. Een losloopweide meet een vijver die Tripple toch wel plezant vindt.

aan het begin van het  park deden we het harnas uit maar wandelde wel met de gentle-leader aan. We kiezen er bewust voor om de gentle-leader aan te laten zodat de honden er ook wat van genieten net als wij en dat ze niet al hun krachten gebruiken om vooruit te komen. Als vrije hond zijn het 2 sterke beesten. Met gentle-leader aan kunnen we dus ook genieten van de wandeling op bekend terrein.

Aangekomen aan de losloopweide die vrij modderig is, mochten ze binnen de weide gaan rennen. Gelukkig dat we een broek en jas aanhadden die hiertegen konden. Manuella heeft zich uiteindelijk ook een werkbroek gekocht zoals ik en die kan dan lekker vuil worden. En als we dan toch ergens binnen moeten na onze wandeling zoals bijvoorbeeld bij mijn ouders, dan kunnen we de broek uitdoen net als de schoenen. Zo blijft het altijd proper voor iedereen. De honden gingen er dan ook meteen vandoor toen ze los mochten. Wij besloten ons op een veilig plekje op een bank te zetten want op deze losloopweide zijn wel enorme diepe graafkuilen.

De honden renden achter elkaar aan en begonnen aan alles te snuffelen en opeens, opeens hoorde we een plons. Ons Tripple zat toch zeker niet in de vijver. En er maar door rennen. Tazzy was er ook wel in de buurt te vinden maar is niet zo een waterkieken als zijn zusje. Manuelle besloot eens aan de vijver te gaan zien maar ze moest voetje per voetje zetten om veilig aan de vijver te geraken met die kuilen. Ze zei al dat ze toch volgende keer haar stok gaat meenemen om een veiliger gevoel te hebben. Ze vertelde dat Tripple rondjes aan het rennen was en dat ze het leuk vond. We hadden beiden honden belletjes aangedaan zodat we steeds konden horen waar ze waren.

Ze hebben zeker 40 min. kunnen rennen en Manuella heeft geprobeerd enkele mooie foto’s te maken. Of ze gelukt zijn weten we niet. Foto’s maken door een blinde, ja hoor, het kan wel want kennen nog blinde mensen die foto’s maken maar natuurlijk is er dan visuele controle nodig achteraf om te zien of de foto’s goed zijn. Meestal zetten we de foto’s wel online, ook al zijn ze mislukt. Er was nog iemand op de losloopweide gekomen, ook een labrador en dat was een echte zwemmer want die ging de bal van zijn baasje toch wel even halen. Tripple waagde het er toch maar niet op om zo diep in het water te gaan wat natuurlijk voor ons een zegen is want dat is niet de bedoeling dat ze echt gaan zwemmen want in geval van, moeten wij hun ook kunnen redden natuurlijk.

In ieder geval na het rennen op de losloopweide wandelde we op een rustig tempo terug naar de ingang van het park waar we de harnassen weer aandeden zodat de honden ons veilig naar huis konden leiden. Voldaan genoten de honden van een rustige namiddag op hun favoriete plekjes in huis.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

25-02-2022 Kinderhekje in de bureau

Kinderhekje

Het is toch niet waar zeker! Het is nu al de 4de keer dat Tazzy over ons kinderhekje springt. Deze keer omdat Diane binnenkwam. Natuurlijk moet hij zijn volk kunnen gaan begroeten, maar het is niet de bedoeling om over het hekje te springen. Dat hekje staat er al zeker 7 jaar en Chivas en Cenna hebben gelukkig er nooit overgesprongen, die hadden ook een andere lichaamsbouw dan Tazzy en Tripple. Tripple doet dit gelukkig ook niet!

Tazzy toch! Dit is wel niet de bedoeling é dat je hierover gaat springen. Het hekje staat er niet voor niks. We zijn dus maar tot de conclusie gekomen dat we dus strakjes nog even op zoek moeten gaan naar een ander en hoger veiligheidshekje dat we in de plaats kunnen monteren.  

Toch niet zo simpel

Blijkbaar toch niet zo evident om een goed hekje te vinden. Verschillende prijs en kwaliteitscategorieën en dan ook nog eens de meeste websites die niet eens toegankelijk zijn om goede en duidelijke informatie te vinden. Toch wel verschrikkelijk. Belangrijk is toch dat je een goed hekje koopt é. Uiteindelijk via www.bol.com een geschikt hekje van 105cm hoog gevonden die eenvoudig te monteren is tussen de deurposten en waar je niet moet gaan boren in de deurstijlen. En de reviews van dit hekje waren zeer lovend. Alleen jammer dat het aan de hoge prijs was. Laten we dus hopen dat het zijn 100€ dan ook waard is.

We hebben dan het hekje besteld en volgende week donderdag zou het dan geleverd worden.
Ja, Tazzy gedaan met het erover springen. Ook jij moet leren wachten in de bureau net als je zusje.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Zorgwekkende berichten

Toch beetje bezorgd

Het is normaal niet echt de bedoeling om andere gebeurtenissen neer te pennen op onze weblog, maar dit is toch wel iets wat ieder van ons aangrijpt, iets waar veel mensen toch gevreesd voor hadden. In plaats van dat we over Corona vertellen is opeens de inval van de Russen in Oekraïne wereldnieuws geworden.  En dat zal misschien ergens ook wel gevolgen kunnen hebben naar ons toe, naar de toekomstige uitdagingen die we nog hebben gepland met onze 2 honden.

Wat is er zo anders aan deze oorlog dan de oorlog in Irak, Afghanistan en-weet-ik-veel-waar? Het feit alleen al dat die Russische dictator geen genade kent en dat Oekraïne over 4 kerncentrales beschikt waaronder het gekende Tsjernobyl met zijn gekende kernramp in 1986. Wat als de Russen een kerncentrale in bezit krijgen en op een rode knop duwen? Ik mag er niet aan denken dat er iets ergs zou gebeuren. Wie had gedacht dat wij anno 2022 nog te maken zouden krijgen met zo een gruwelijke dingen. Wat moet dat niet zijn voor onze oudere generatie die flashbacks krijgen van de 2de Wereldoorlog?

Laten we hopen dat het hier niks wordt

We zullen moeten afwachten wat er de komende weken/maanden/jaren nog staat te gebeuren. Het is al niet erg genoeg dat de hele wereldbevolking getroffen werd door Covid-19 met zijn vreselijke wendingen en gevolgen? Corona is nog niet verdwenen of we krijgen al een volgende klap op ons hoofd en dan niet te vergeten die economische crisis die het leven al zoveel duurder heeft gemaakt en het er helemaal niet op zal verbeteren.  Toch mag heel deze gebeurtenis niet ons hele leven gaan lijden en moeten we nog genieten van iedere dag die er komt. Toch zal het ons wel een beetje bezighouden. Vandaag een mailtje gestuurd naar de trainers van het BCG met de vraag om verdere stappen te kunnen zetten in ons traject om onze grenzen wat te kunnen verleggen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een mooie herinnering van exact twee jaar gekeden

Cenna kijkt graag buiten
Loupi wil die burger maar Chivas ook!
Chivas en een stok

Onze laatste u!tstap voor de corona uitbraak. 23.02.20… Heerlijk weekend en verjaardagsfeestje gehad ten huize Planckaert met een toffe bende en de super jarigen Rita en Carlo.

Van 2Heerlijk jullie in ons midden gehad te hebben en bedankt aan de top begeleiding en hulp van Greta en Ronny maar ook alle anderen! Bedankt iedereen. Onze twee kanjers hebben hier ook een super weekend gehad en liggen nu uitgeteld.

22-02-2022 Toch niet te geloven

Tripple heeft een schaap

Toen Tripple hier in november aankwam had ze een knuffelschaapje meegekregen dat ze al vanaf puppy overal met zich meedroeg. Chantal had al 1x het schaapje vervangen in de tussentijd en tot op de dag van vandaag loopt Tripple er nog steeds mee rond. Ik heb voor haar zelfs een 2de schaapje besteld dat ik gelukkig nog via www.bol.com kon kopen. Ik had deze mee genomen naar het werk maar we merkte enkele dagen geleden dat Tazzy haar schaap thuis had gepikt. Dus we besloten er eentje bij te bestellen.

Niet te geloven

Toen het 3de schaapje dan werd geleverd en we het gaven aan Tazzy, liep hij er meteen mee weg. Hij was er meteen aan verkocht. Afgeven stond niet in zijn woordenboek en als de zus dit nieuwe schaapje wilde hebben, kreeg ze het niet te pakken.

Storm Franklin

3de storm

Dudley en Eunice waren nog maar net gepasseerd of daar had je Franklin al. Wat een weertje zeg! Regen en veel wind. Geen weer om een hond door te sturen. Zeker geen blindengeleidehond in functie. De bossen en parken waren om veiligheidsredenen nog niet opengesteld en omdat we ook niet wisten hoe veilig het was buitenhuis, bleven we veilig binnen. Al de 3 losloopweides die we bezoeken liggen allemaal in of vlak tegen een park. En als het de laatste dagen zo slecht weer is geweest met veel regen, dan zijn die losloopweides een smerige boel. Trouwens met een storm moet je niet buiten gaan rondhangen. Zeker niet in ons geval want je hoort van alles maar je weet niet wat er rondom je gebeurt.

Voor ons part mag het stormen nu wel stoppen want zo een weertje kan je niet veel doen buiten. Gelukkig was het in onze tuin veilig genoeg om de honden buiten te laten. En, we hebben opnieuw zonder schade de storm overleefd.

Storm Eunice Antwerpen vs storm Eunice Vlieland

Eunice

Het zijn woelige tijden in de lucht. Storm Dundley is nog maar net gepasseerd en daar is storm Eunice al. Als je het weerbericht moest geloven zou Eunice nog pittiger worden dan Dundley. Beiden hadden we vandaag bewust verlof genomen. We hebben nog maar net onze hond en dan al meteen de confrontatie aangaan om in een storm te gaan werken, dat wilde we toch nog vermijden.

In de voormiddag was het gelukkig nog acceptabel. Met deze windsnelheden zijn we al gaan werken. Maar deze keer niet! Deze keer bleven we veilig binnen omdat de weerman hevige windstoten over heel België al had voorspelt vanaf de ochtend. Tja, volgens de beschrijving van anderen bedekte de stormoppervlakte van Eunice op de weerkaart heel België. Maar in België kan je nooit het weer exact voorspellen en moet je het soms met een korreltje zout erbij nemen.

De honden genoten evengoed vandaag van hun rustdagje. Voor hen waren de afgelopen 48u toch ook wel intens geweest met allerlei prikkels. In de namiddag werd het briesje wel een enorme bries en was het niet meer zo veilig voor ons als blinde buiten te gaan ronddwalen. Zoveel geluiden die je dan niet altijd thuis kan brengen of geluiden van het verkeer die helemaal misvorm worden. Als je dan nog met je stok moet lopen, moet je toch wel de nodige ervaring hebben. En ja, voor een blindengeleidehond in zo een weer werken is helemaal niet evident omdat die lager bij de grond zitten dan wij en zeer alert reageren op geluiden en ons dan willen beschermen.

Affin… de honden trokken zich van de wind niet erg veel aan want als ze in de namiddag buiten moesten voor hun plasje vonden ze het nog plezant om te gaan rennen en lekker onnozel te gaan doen. Spelen was het enige wat ze wilde doen terwijl er storm was. Tripple ging constant met de neus in de lucht rondlopen om die ene bepaalde geur maar te kunnen opvangen. Om welke geur het ging? Geen idee! En Tazzy, die ging er maar bij liggen met zijn frisbee. En wij als baasjes moesten het maar aangapen. En als ze niet buiten waren, dan lagen beiden honden languit in de zetel te snurken. Zelfs zo hard met momenten dat ze boven de tv uitkwamen. Ja, vandaag was het zo een dag om niet veel te doen. Daar zorgde Eunice wel even voor.

Via onderstaand filmpje kan je de wind horen waaien in Antwerpen.https://youtube.com/shorts/55CsS80fdvI

 

Update Vlieland

Dat ook storm Eunice aanwezig was op Vlieland was te merken. Het was er in ieder geval zeer winderig. Ze zaten er al enkele dagen met veel wind en ook Dudley was in Vlieland gepasseerd. Door de storm werd het bootverkeer tussen het vasteland en de eilanden beperkt, maar niet volledig stil gelegd. Volgens de informatie die wij kregen was het ook een woelige Waddenzee.

Maar woelig of niet, daar trokken Chivas en Cenna zich ook niet veel van aan. De wandelingen werden een klein beetje aangepast, maar toch liepen ze hun toertjes. De honden genoten wel van het winderig weertje. De oren flapperend in de wind en de neus die allerlei visgeuren opvingen (Ik vermoed toch dat je op een eiland veel visgeuren ruikt zo dicht bij de zee. Zelfs hun baasje genoot er van en tijdens de stormachtige wandelingen maakte ze ook enkele leuke foto’s van de honden.

 

* De drie stormdepressies Dudley, Eunice en Franklin hebben op Vlieland voor een record gezorgd. Zes etmalen waaide het er gemiddeld windkracht 9. Van 16 tot en met 21 februari waren daar zes etmalen op rij met een hoogste uurgemiddelde windsnelheid van minstens 9 Beaufort. Dat is toch al een aardig briesje en dat voor zo een lange periode.

 

 

Een idee hoe hard de wind waaide in Vlieland

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Zoveel emoties😥

Dit bericht is op een later moment geschreven.

Afgelopen nacht

De storm die gisterenavond aanwakkerde en vannacht zo aanwezig was, had blijkbaar ook een naam. ‘Dudley’ was de naam van deze storm. Ikzelf (Manuella) hou helemaal niet van zo een weer in de nacht want dan slaap ik altijd zeer onrustig. Dat was dus afgelopen nacht in een vreemd bed op een vreemde locatie niet anders. Al maar goed dat ik nog een extra dekentje bij had waar Tripple op kon liggen. Normaal mag de hond niet bij ons op bed, maar vannacht gaf het me zo een veilig gevoel dat er iets warms tegen mijn benen lag. En Tripple, ja die heeft er volgens mij ook wel van genoten. Ze heeft geen krimp gegeven terwijl ze in de zetel niet stil kan liggen. Philippe en Tazzy lagen in een andere slaapkamer en hebben ook goed geslapen. Philippe heeft van de storm niks geweten maar wel van de natuurlijke wekker (de haan) die weer vroeg ging kraaien en zich niets aantrok van de wind. Van die kraaiende haan, daar heb ik dan weer niets van gehoord.

Cardioloog

Na het ontbijt vertrokken we samen met Ellis richting Stavelot in de Ardennen. Het BCG werkt samen met deze cardiologe die zeer gekend. Omdat Tazzy & Tripple vanaf puppy zijnde er al in opvolging is, wil het BCG dit zo behouden. Dat wil dus voor ons zeggen dat we elke keer een enorme verplaatsing hiervoor zullen moeten doen. Een verplaatsing waarin we ons maar voor de helft op zelfstandige basis kunnen verplaatsen en waarin de andere helft met hulp van derden zal moeten gebeuren.  Het is vanuit Tongeren toch een klein uurtje rijden richting Stavelot.

We dachten eerlijk gezegd dat het wel een grote dierenartsenpraktijk zou zijn omdat het toch een gekende cardiologe was, maar dat was toch even teleurstellend. Je kan er al niet met de bus geraken en dan was het precies nog zo klein. Bij beiden honden duurde het onderzoek toch ongeveer 30 min. en werd het hart van verschillende kanten bekeken en moesten de honden op hun zijflank liggen. De cardiologe had bij beide honden ook 2 plekjes kaalgeschoren om met de echografie beter te kunnen kijken naar het hart. Voor beiden honden zag het er toch wel zeer positief uit.

Tazzy à 28.5 kg à hartslag 94 à mag zeker niet verdikken en mag van 4 cardiosupplementen naar 2 cardiosupplementen gaan. 1 in de ochtend en 1 in de avond bij het eten. Binnen 6 maand terug op controle. Voeding kon met de tijd misschien veranderd worden omdat daar over werd gesproken. Tazzy krijgt momenteel ‘Hill’s Prescription I/D (i/d) Sensitive Digestive Care hondenvoer met ei & rijst’, redelijk speciaal dierenvoeding dat je niet zomaar overal kan kopen.

Tripple à 23.8 kg à hartslag 72 à iets actiever en fitter dan de broer en mag ook niet verdikken. Haar hartsupplementen mag ze niet afbouwen en zal vermoedelijk ook levenslang blijven. Binnen 6 maand samen met de broer nog een controle. Tripple mag van supplementen en hondenvoeding niet veranderen. Zij krijgt nu ‘Trovet Hypoallergenic Paard HPD Hond 10kg’. In begin zei ik (Manuella) nog tegen de dierenarts van het BCG, moet ze nu echt paard eten? Uiteindelijk als paardenliefhebber vind ik dit erg dat dit dier in de voedingsindustrie terecht komt, maar zolang ik het niet moet eten. Blijkbaar is dit heel mager vlees en gezond. Tripple is hier op verschillende manieren toch mee geholpen en daarom mag het niet veranderd worden.

Terug thuis

De laatste 24 uren waren best wel emotionele en vermoeiende uren geweest voor ons. Vooral voor mij (Manuella). Weinig slaap, het afscheid van mijn bomma, het bezoek aan de cardioloog en dat alles in een tijdspanne van 24u. Best toch wel heftig en niet te onderschatten. Natuurlijk waren we blij dat de uitslag van Tazzy & Tripple bij de cardioloog zo positief waren. Toch voelde ik me een beetje emotioneel. Vermoedelijk door alle omstandigheden die op me af waren gekomen en het verdriet dat ik opkropte in het bijzijn van anderen.

We werden door Ellis dan ook terug thuis netjes afgezet waarvoor we haar uitvoerig bedankten. Uiteindelijk toch wel een enorme verplaatsing. Ze zou dus nu ook onze vraag doorgeven aan de trainers van het BCG om de volgende stap in te plannen. Het oefenen van het in- en uitstappen van de trein. Dat was voor de trainers toch ook wel belangrijk dat we het de eerste keer onder supervisie van hun zouden doen. Zo leren wij meteen de juiste methode met deze 2 nieuwe honden. Vermoedelijk zal het niet zo anders zijn als met Chivas en Cenna, maar toch. Iedere hond is anders en heeft het ook anders opgepikt. We horen dus wel wanneer we een afspraak kunnen inplannen voor onze volgende fase van de training.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Drukke dag voor de boeg

In de ochtend

Deze ochtend pikte het toch een beetje om op te staan om 6u. Nee, de zin en fit waren er even niet. Je kan zo van die  hebben dat je nergens zin in hebt en vandaag was het zo een dagje. Gisterenavond lagen we ook al niet al te vroeg in ons bedje na toch wel een emotionele avond. Afscheid nemen van iemand die je geliefd was, dat is echt niet leuk! Mijn kopje laten hangen heeft toch geen zin en mijn bomma zou ook niet willen dat we de hele dag zouden zitten treuren, dus om 6u opgestaan en met Tripple vol goede moed naar mijn werk.

Drukte op de bus

S’ Middags was het toch best druk op de bus van 11u53 (deze keer toch). Ik neem op woensdag altijd deze bus om eigenlijk juist thuis te zijn voor dat de jeugd de bus neemt naar huis. Bijna alle zitplaatsen waren bezet en er stond ook niemand recht voor ons. Zelfs de jeugd op de klapstoeltjes niet. Uiteindelijk heb ik me langst iemand gezet die haar handtas langst haar had gezet en precies niet zo gelukkig was dat ik er kwam zitten. Tja, respect is tegenwoordig bij de mensen ver te zoeken. Mij is er altijd geleerd dat ik moet rechtstaan voor een oudere persoon, invalide persoon of zwangere dame, maar op de dag doe ik dit ook niet meer want ik ben zelf ook invalide. Oké, begrijp wel dat iedereen betaald om te zitten in de bus, maar respect is toch ook iets kleins.

Thuis gekomen snel wat eten en ons koffertje voor 1 nacht van huis klaar maken. Halve koffer voor ons en een halve koffer voor de honden. Ja zo een koffer dat je gebruikt voor de handbagage. Vannacht gaan we een nachtje met de honden slapen in Tongeren omdat we morgen een heftige dag voor de boeg hebben.  Wat gaat het geven als Ellis om 13u30 zal aanbellen?

Ellis

En ja hoor! Zoals we al dachten waren beide honden gewoon door het dolle heen toen ze Ellis nog maar hoorden en zagen binnenkomen. Dat was met Chivas en Cenna ook zo. Ellis is eigenlijk de conciërge van het BCG en zorgt ook met enorm veel liefde voor iedere hond die in het BCG zit. Tazzy was zelfs zo ongeduldig dat hij niet meer kon wachten dat wij het poortje zouden opendoen. Hij besloot er maar over te springen om zo sneller Ellis te kunnen gaan begroeten. Hum ja, Tazzy? Geen goede punten, want dat wil dus zeggen dat we opnieuw een investering moeten doen voor een hoger veiligheidspoortje te zetten. En Tripple, die sprong daar niet over, maar liet zich op een andere manier wel horen. Ze stond de dansen achter het poortje op 2 pootjes met een zeer bewegelijke staart, en ze liet zich ook wel horen door te blaffen en te piepen. Met haar schaapje spurtte ze naar Ellis voor haar knuffelmoment. Alleen jammer dat ze nog zo vaak opspringt en zeker bij een zeer gekende persoon voor haar. Toen de rust eindelijk terug keerde in huis, kon Ellis de honden in de bus zetten om vervolgens samen met ons naar Tongeren te rijden.

Het BCG

Gelukkig verliep de rit via Brussel naar Tongeren zonder fille. Als we via de E313 via Hasselt hadden gereden, dan hadden gegarandeerd prijs. Rijden naar Limburg via de E313, dat is altijd miserie. Is het niet door een ongeval dan is het door wegenwerken.  Eigenlijk toch wel een beetje spannend deze uitstap. Voor Philippe was het niet meer nieuw want hij had in oktober 2021 er nog 1 week gelogeerd voor zijn class met Tazzy. Maar voor mij (Manuella), was het toch wel spannend. Ik was nog maar 2x in het centrum geweest als bezoekster en mijn class met Tripple was gewoon thuis.

Aangekomen in Tongeren wisten beiden honden al meteen waar ze waren. Ellis ging ze al even loslaten op de hondenweide achter het gebouw om ons vervolgens naar de leefruimte te brengen. Mondmaskers moesten wij binnen toch nog dragen. Oh, Muffin de hond van Ellis was er ook nog bij. Muffin was er al bij de opleiding van Chivas en Cenna in het vorige gebouw. Ja, T & T hadden hun boodschapje gedaan en werden toen bij ons gelaten. Buiten muffin was er nog een koningspoedel ‘Vitesse’ aanwezig. Een hondje dat ook op zijn geschikte matching aan het wachten was.

Voor Tazzy en Tripple was het ook wel spannend want ze kende het hier maar al te goed. De geluiden, de geuren, de stemmen, alles was zo bekend. We werden ook begroet door de oude garde, maar ook door de nieuwe garde. Ikzelf had nog niet iedereen ontmoet en moet toegeven dat het BCG enorm gegroeid is en ook veranderd is in tegenstelling tot bijna 8 jaar geleden met Chivas en Cenna.

De avond

De avond verliep wat rustiger toen de meeste naar huis gingen. Er kwam wel meer en meer wind op en dat was een voorbode voor de aankomende storm van a.s. vrijdag. In de avond werden er frietjes gehaald door Ellis en terwijl alle honden aan het eten waren in de kennel, kregen ook onze honden hun eten. Moeten eerlijk gezegd wel toegeven dat we blij waren dat Ellis onze honden ook buiten liet want zoveel wind en vreemde locatie. Dat is een extra moeilijkheidsgraad. Samen met Ellis keken we nog samen naar televisie. De honden kwamen gewoon mee in de zetel liggen. Hier moet je zeker niet langst komen met je duurste feestkledij want je hangt meteen vol hondenharen.

Terwijl de wind bleef aanwakkeren en zeer aanwezig zou zijn in de volgende nacht, besloten we rond half 10 toch naar ons bed te tenen. Voor de eerste keer in 8 jaar gingen we opnieuw gescheiden slapen. Als we hadden gewild, dan had er een 2de matras bijgelegd kunnen worden bij Philippe in de kamer, maar voor 1 nacht was het niet zo erg. Laten we hopen dat het qua wind nog zou meevallen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.