Maand: januari 2022

2de nieuwe kennismaking van deze week.

Het is weer weekend! En vandaag staat er een nieuwe kennismaking op het programma voor de honden. De vriendin van Sam, Aran die voor de eerste keer de honden zal ontmoeten. Een 2-tal jaar geleden ongeveer werd Sam ons aanbevolen en hij helpt ons in de tuin met het gras te maaien en het iets minder leuke karwei van de hondenpoep op te ruimen (dat is voor ons niet meer te doen en zeker niet in het gras). Sinds vorige zomer kwam Aran dan regelmatig mee op bezoek en zaten de dames op het terras te babbelen en te genieten van het zonnetje.

De afgelopen 3 maanden was Aran nog niet bij ons geraakt, maar vandaag kon ze niet meer wachten. Terwijl Sam en Aran binnenkwamen moesten de honden opnieuw wachten in de bureau. Ze had wel snoepjes in de auto liggen voor de honden, maar we lieten meteen weten dat ze helaas die snoepjes niet mochten eten. Wel lief dat ze er aan gedacht hadden. Ze kunnen altijd uit onze honden koeken box iets lekkers nemen voor de honden

Wat een enorme begroeting en zo spontaan. Tripple kwam al meteen met haar schaap om dit te laten zien. Haar schaapje dat gaat ook overal mee naartoe en iedereen moet het gezien hebben. Natuurlijk moeten we wel zorgen dat Tazzy het niet afneemt want zou zonde zijn als het kapot is.  Tazzy was weer onze kangoeroe aan het uithangen maar gelukkig was het niet al te overdreven. De tongen van beiden honden stonden dan ook niet stil.

Het is toch fijn om 2 blije honden te zien net als 2 blije mensen die met een grote glimlach naar huis keerde en dat gaf ons een leuk gevoel. Dat hebben ze toch weer goed doorstaan die honden van ons 😊.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Bezoek van Diana & Choco

Afgelopen weekend

Afgelopen weekend hebben we het dan rustig gehouden. Lekker relaxen en wat geluierd. Het weer was toch ook niet ideaal. Natuurlijk, het is nog winter, maar een echte koude winter met sneeuw etc. hebben we tot nu toe nog niet gehad en eerlijk gezegd? Dat hoeft dit jaar ook niet! We hebben nog niet echt de tijd gehad om onze tijd en energie hier in te steken omdat we toch merken dat we alles een beetje anders moeten aanpakken en vooral ook naar Tripple die iets gevoeliger is in alles. Eerst dacht ik (Manuella) nog een cake te bakken voor onze gast van morgen, maar dat heb ik dan maar niet gedaan. Ik moet toch dan maar even naar de winkel.

Eindelijk…

Het is even geleden, maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. Voormiddag zijn Tripple en ik nog gaan werken en Philippe werkte vandaag van thuis uit. Het zal een beetje een spannende dag worden want vandaag krijgen we bezoek van Diana en Choco (haar hond). Toen ik klaar was met werken, nog even naar de winkel. Deze keer enkel naar de diepvriesafdeling waar ik enkele vissoorten kocht om te werken in mijn tajine. Dat verliep vandaag redelijk vlot omdat we snel ook aan de kassa konden geholpen worden. Thuis gekomen begon ik al aan de voorbereiding van het avondeten terwijl we dus wachten op ons bezoek. Ondertussen keren even terug in de geschiedenis van hoe we Diana hebben leren kennen.

Back in time

Django mijn 1ste blindengeleidehond kwam van de BGHSG (blindengeleidehondenschool) uit Genk. Tussen februari 2007 tot november 2013 was Django mijn trouw maatje. In 2009 besloot ik me in te schrijven op de wachtlijst van het BCG (de huidige school) in Tongeren omdat dit altijd mijn 1ste keuze was maar Genk in 2004 een betere keuze leek. Ik weet niet meer in welk jaar het was, maar ik werd door het BCG uitgenodigd om kennis te maken met de werking van de school. De namiddag ging door in Zutendaal. Het was een spelletjesnamiddag en ook een interactie met de vrijwilligers en pleeggezinnen en andere blindengeleidehonden en hun baasjes.

Ik had Django nog in werkfunctie, maar het was geen probleem dat hij mee zou komen. Ik had geen begeleider tijdens de spelletjes en ik kreeg toen Diana als mijn begeleidster toegewezen. Wat een positieve klik was dat en wat een lol hadden we die namiddag. Sindsdien hebben we al verschillende activiteiten samengedaan zoals enkele kerstdrinks van het BCG, heeft ze ons begeleidt op het BCG-weekend, zijn we bij haar met Chivas en Cenna gaan logeren. Allemaal leuke dingen en vandaag, vandaag was ze in de buurt waardoor het ideaal was om af te spreken.

Diana en Choco

Rond 15.15 werd er aangebeld en daar was ze dan, onze Nederlandse vriendin met haar hond. We hadden Tazzy en Tripple even in ons bureau gezet zodat Diana en Choco rustig konden binnenkomen. Dat doen we ook met andere bezoekers die langst komen. Eerst de begroeting tussen onze honden en Choco wat we bewust in onze tuin lieten doorgaan. Even een terughoudende kennismaking al dacht Tazzy er een beetje anders over. Al snel was de klik tussen de 3 honden gemaakt waardoor wij als mensen eindelijk de tijd konden nemen elkaar te begroeten.

Het was zeker bijna 4 jaar geleden dat we Diana nog hadden gezien want ze was naar Spanje verhuisd om daar haar dromen te volgen, maar het is allemaal anders gelopen. Maar wat was het fijn om haar terug te zien en lekker bij te kletsen. Was een gezellige namiddag en avond en ik had een lekkere vistajine voorzien. Het was een geslaagde maaltijd moet ik toegeven. Op een gegeven moment waren we Choco kwijt en deze was in de bench van onze honden gaan liggen. Dat was precies voor haar een veilige plek en onze honden? Ja die waren op hun matje aan de salontafel gaan liggen. Af en toe eens lekker komen snuffelen maar voor de rest was de rust in huis snel weergekeerd en konden wij genieten van een gezellige babbel.

Helaas blijft de tijd niet stilstaan en kwam het moment voor Diana om huiswaarts te keren want ze moest toch nog een aardig stukje rijden terug naar huis.  Zeker iets meer als 1uurtje rijden vertelde ze toch. Hopelijk kunnen we van de zomer opnieuw eens afspreken en misschien ziet ze het wel zitten om ons eens te begeleiden naar zee of op een wandeling. Na het bezoekje nog even lekker knuffelen met die 2 van ons die ontzettend braaf waren en dit nu wel hebben verdiend. Morgen zal het weer vroeg dag zijn want ja als werkende persoon heb je ook uw verplichtingen naar de werkgever.

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Irritante obstakels altijd

Het is toch niet te geloven! Op ons traject naar het werk waren her en der obstakels verspreidt die enorm in de weg lagen. Het begon eigenlijk al met het uitstappen van de bus. Er was een oud dametje dat zich met haar rollator vlak voor de deur al had geparkeerd met resultaat dat wij niet deftig konden uitstappen. Denk je nu dat ze een beetje opzij ging? Nee hoor! Dat zouden de mensen nog moeten leren. De buschauffeur had wel gezien dat het dametje mee moest en zou niet eerder vertrekken hoor. Waren we eindelijk uit de bus, lag er een redelijke grote dennenboom langst de vuilnisbak waardoor er niet veel ruimte was waar we moesten lopen. Laten we hopen dat ze deze vanmiddag hebben opgeruimd. Zigzaggend moest Tripple haar weg meteen zoeken na het uitstappen.

Onderweg kwamen we op 2 plaatsen nog containers tegen die het hele voetpad versperden waardoor Tripple genoodzaakt was om mij de straat op te leiden. Dan was er nog een punt waar het al wat smaller was waar mensen afval buiten hadden gezet. Nee, het gaat hier niet over de vuilzakken die reglementair buiten moeten staan maar gewoon afval dat thuishoort op een containerpark. Deze bewoners zijn hier reglementair niet in orde.  ‘Bwa, we gooien het maar buiten en die van de stad ruimen dat wel op’, zo denken die mensen daar precies over. Maar het maakt het wel niet veiliger erop voor ons want dan moeten we een stukje op straat gaan lopen. Ooit in het verleden heb ik hier al eens de ‘Blauwe lijn’ voor gebeld omdat dit toen wel een storthoop was.

Uiteindelijk heeft ons meisje het goed opgelost. De kerstvakantie loopt op zijn einde en vanaf volgende week komen de collega’s allemaal terug uit verlof en zullen dan af en toe passeren op bureau. Dus vanaf volgende week zien vele collega’s Tripple ook voor de eerste keer want toen ik net terug kwam op bureau begon de kerstvakantie of er was nog telewerk.

Eerste werkweek zit erop!

Zo de eerste werkweek zit er voor ons alweer op. Ons weekend kan dus al beginnen en Philippe moet nog een aantal uren werken voor zijn weekend ook kan beginnen. Echte weekendplannen hebben we niet want zal afhangen van het weer, maar we denken het gewoon rustig te houden met de honden.

Philippe en Tazzy naar de apotheek

Philippe en Tazzy

Vandaag liep ik met Tazzy nog eens de route naar onze vaste apotheker. Ja, tegenwoordig kan je met uw identiteitskaart te tonen uw voorgeschreven medicatie gaan afhalen. Geen gesukkel meer met die papieren voorschriften die je dan steeds moet zoeken in huis en dan hopen dat je de juiste bij hebt.  Dat maakt het voor ons toch in ieder geval al veel gemakkelijker.

Het was dan vandaag toch geen doelloze uitstap was want op den duur begint dat ook wel saai te worden en natuurlijk is dat evengoed voor de hond ook verwarrend. Zolang de coronapandemie nog te sterk aanwezig is zoals nu, zullen we toch nog geen enorme uitstappen doen. Ik merk wel dat er terug wat meer uitdaging mag komen in mijn leven, want de afgelopen 2 jaar waren ook evengoed zwaar voor mij. Daarom op de terugweg naar huis besloot ik vandaag een totaal andere route naar huis te lopen met Tazzy. Een klein beetje afwisseling op bekend terrein waar ik nog een sterke orriëntatie heb.

Tazzy liep de route zoals ik vroeg. Ikzelf was aan een bepaald punt wel even mijn orriëntatie toch kwijtgeraakt omdat het in onze wijk een wirwar van kleine straatjes zijn met veel bochten. Soms kan je het richtingsgevoel dan wel eens verliezen. Gelukkig had ik mijn navigatie applicatie op de GSM ingeschakeld waardoor ik me toch verder kon behelpen. Door dat ik deze week niet meer naar BASF ga, moet ik toch andere alternatieven vinden om bezig te blijven met Tazzy.

Al hoop ik dat de coronamaatregelen snel wel versoepelen dat ik zonder mondmasker naar bureau kan. Momenteel mogen wij ook maar 1 dag per week naar de site komen, maar om meer structuur in ons geleidenwerk te krijgen, kan en mag ik 2 dagen per week naar bureau komen. Momenteel moeten we overal nog ons mondmasker dragen en ik moet toegeven dat dit toch niet altijd even simpel is. Je verliest veel van je oriëntatiegevoel met het dragen van een mondmasker.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eerste verlofdag van 2022

Meteen onze eerste dag verlof van 2022. Een leerzame verlofdag zou het moeten worden want vandaag kwam Kathleen van het BCG (de school van de honden) op het 1ste nazorgbezoek van T & T. Evalueren hoe het lukt met gekende routes te lopen, maar ook het bespreken van kleine problemen waar we toch nog mee sukkelen. Momenteel is het ook nog een vrij rustige opbouw van onze uitdagingen want door corona zijn we nog wat beperkt.

Dus deze ochtend konden wij nog even wat blijven doezelen. Tazzy was al eens rond 6u komen zeuren, maar we bleven ontzettend stil liggen in bed waardoor Tazzy het al snel opgaf en tot 7u20 het uithield. Toen werd het toch tijd om zijn plasje te gaan doen.

Kathleen zou pas om 10u30 komen omdat ze toch een poosje moest rijden. Dus we probeerde relaxed op te staan door lekker te ontbijten en Manuella had afbakcroissants voorzien. Ja, dat gaat er altijd wel in. Dus nu maar afwachten tot Kathleen zal aanbellen. Ik (Manuella) ben om één of andere reden toch altijd een beetje nerveus als ze op nazorgbezoek komen terwijl dit eigenlijk niet nodig is. Misschien wil ik dan alles te perfect doen omdat ik nog een beetje restvisus heb?

Half elf ging in stilte voorbij en we dachten nog van ‘ok, het is druk op de weg en ze zal wel komen’. Al snel werd het 11u en we hadden nog niemand gezien. Uiteindelijk het BCG opgebeld met de vraag of alles in orde was. In Tongeren wisten ze het niet meteen en na over en weer gebeld kregen wij tegen kwart voor 12 te horen dat Kathleen vandaag niet bij ons op afspraak zou komen maar dat het a.s. donderdag stond ingepland. Donderdag? Dat was zo niet afgesproken en helaas kwam dit voor ons ook niet uit. Er was afgesproken met Lore dat de afspraak vandaag zou zijn, maar vermoedelijk is er ergens in de communicatie iets misgelopen.

Uiteindelijk met Kathleen zelf telefonisch contact gehad en uitgelegd dat het voor ons a.s. niet zou passen. Zo dadelijk onverwacht verlof inplannen op zo een korte tijd? Dat is niet van toepassing tenzij het een noodgeval. Voor ons is dit jammer genoeg geen noodgeval. We hebben even onze agenda’s langst elkaar gelegd en we zijn uit gekomen op woensdag 26 januari 2022. Deze keer hebben we het meteen goed vastgelegd in onze agenda’s. Natuurlijk is dat even vloeken maar een miscommunicatie kan altijd voorkomen.

Jammer genoeg een beetje een verloren verlofdag maar uiteindelijk hebben we deze dan toch nog benut om wat uit te rusten en heb ik een borstelmoment voorzien voor T & T die toch wel wat haren verliezen. Het was buiten ook niet zo een al te geweldig weer en ik borstelde de honden ook in het blokhut. Ik moet toch eens uitkijken naar een trimtafel voor de honden om ze makkelijker kunnen te borstelen want zo op de grond zitten is ook geen aangename houding. 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Eerste werkdag (Manuella & Tripple) en medisch onderzoek GZA

Gisteren was het zowel voor ons als baasjes, maar ook voor de honden nog 1 extra rustdagje. Deze hadden we ingepland om verschillende redenen. Nog voldaan en aan het nagenieten van de feestdagen, even aan het recupereren want vanaf morgen is het weer back to the normalities (werken etc). Dus een rustdagje gisteren was echt wel aangenaam.

Voor Mij (Manuella) was het meteen onze eerste werkdag van het nieuwe jaar. Vol goede voornemens vliegen we er dan weer in.
Wat zijn onze voornemens eigenlijk voor 2022?

  • Proberen onze grenzen terug te verruimen naar zelfstandigheid die we in de laatste 2 jaar zijn kwijtgespeeld.
  • Proberen elk weekend met de honden naar de losloopweide te gaan als beloning.
  • Genieten van de kleine dingen in het leven waaronder de knuffels van onze 2 blondjes.
  • Terug de draad opnemen in bepaalde hobby’s buiten huis.
  • Afspreken met bepaalde vrienden en familieleden op verschillende locaties in Vlaanderen.
  • Chivas en Cenna gaan bezoeken in Nederland.

Op de dag van dit schrijven zijn dit voor ons de voornemens die we zeker wel kunnen waarmaken en waar geen excuses voor zijn. De honden even intuigen om naar het park te wandelen is snel gebeurd net zoals enkele vrienden opbellen om eens samen af te spreken.  Natuurlijk na 18maanden zijn wij ook dat hele coronagebeuren moet met al zijn maatregelen die aan ons zijn opgelegd wel beu. Ik kijk er naar uit naar de dag dat we wat meer vrijheid zullen krijgen, maar wat zal de impact hier dan weer van zijn want zo 2 jaar leven. Dat doet toch wel wat met een mensenleven. Maar in ieder geval uitstapjes maken met de honden onder ons vieren in een van de leukste uitdagingen.

Medisch consult GZA

Vandaag had ik om 16u nog mijn verplaatste afspraak van donderdag 23 december 2021 in het Sint-Augustinus. Om 16u een consultatie hebben is eigenlijk niet zo een ideaal uur met de drukte op de Bist en in de bussen. Probeer dan ook tijdens de spitsuren de drukke omgevingen te vermijden wat helaas niet altijd mogelijk is.

Voor de 1ste keer ging Tripple mee naar deze TDCS-sessie. Voor haar een nieuwe uitdaging want ze mocht kennis maken met de behandelende therapeut. Tijdens onze class hadden we de route naar de wachtruimte hier ook al aangeleerd, omdat we hier toch wel op regelmatige basis moeten zijn.  Tripple had het in het begin wel even moeilijk, maar na de kennismaking met de therapeut, bleef ze in harnas rustig liggen langst mijn relaxatiestoel.

De therapeut moest tijdens de behandeling 2 keer langst haar passeren maar het boeide haar al helemaal niet meer. Ja, ze bleef netjes liggen tijdens het wisselen van de natte sponsjes op mijn hoofd en het aan- en afkoppelen van het toestel.  Elke keer is zo een sessie toch wel intensief voor mij en ben ik altijd een beetje moe, maar gelukkig bracht Tripple me veilig op een rustig tempo naar huis. Tegen 17u30 waren we dan terug thuis met een voldaan gevoel. Deze sessie zit er weer op!

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Update van Chivas en Cenna

Dag lieve lezers,

Ook posten we zoals beloofd nog steeds updates van onze 2 gepensioneerde labradors die ontzettend gelukkig zijn op de Waddeneilanden. En wat hebben ze het er toch getroffen. Helemaal voelen ze zich er al thuis. Ook al missen wij hun als ex-baasjes nog steeds. Toch zijn we wel gelukkig met de updates die we mogen ontvangen. Terwijl wij genieten van ons feestje in België met Tazzy en Tripple, genieten Chivas en Cenna van hun oudjaarsfeestje in Vlieland. 

Blijkbaar vieren ze op Vlieland het op  deze manier… Iets met lawaai makend het nieuwe jaar in! Brommertjes zonder uitlaat. Maar of Chivas en Cenna mee aanwezig waren om te kijken naar het spektakel? 🤔 Dat denk ik eerlijk gezegd niet! Maar toch wil ik jullie even mee laten genieten van het videofragment dat ik had gekregen van Joyce.

De eerste dag van het nieuwe jaar brachten Chivas en Cenna relaxed door en er werd ook een wandeling rond de vuurtoren voorzien voor vandaag. De bekende vuurtoren van Vlieland.

2 zwarte labradors

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Ons eerste bericht van 2022

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN! We wenste ook aan onze feestgezelschap gelukkig nieuwjaar maar de kusjes en knuffels die bleven achterwege door de gemaakte coronamaatregelen. Om middernacht had ik (Manuella) het wel even moeilijk en ging ik naar de honden toe. Ik moest even een traantje wegpinken omdat ik aan onze 2 zwartjes moest denken. Hoe vieren zij oudjaar/nieuwjaar? Heeft Chivas niet te veel bang van het afgeschoten vuurwerk? Denken de honden ook aan ons? Ja, ik voelde me toch even emotioneel. Veel tijd had ik niet om hier over te piekeren want de meisjes wilde gelukkig nieuwjaar komen wensen aan de honden. Dit jaar was er toch geen nationaal vuurwerk op de tv (wat wel jammer was).  Er werd niet veel vuurwerk afgeschoten in de omgeving en in Aartselaar was het eigenlijk héél rustig. Een opluchting.

De eerste uurtjes van 2022 zaten we nog aan de eettafel en moesten we nog ons dessert oppeuzelen nadat ons buikje toch al enorm was gevuld. Alles was wel lekker moesten we toegeven. Tegen half 3 keerden we terug huiswaarts met iets minder geladen cadeautjes en iets minder gepakt en gezakt. Mr. Tazzy vond het toch zeker niet plezant om langst Philippe op de zetel te gaan zitten liggend in zijn armen terwijl Tripple netjes aan mijn voeten bleef zitten. Af en toe een likje geven. Thuis gekomen lieten we in stilte de honden snel nog even een plasje gaan doen want het was al bijna 3u. Een uur dat men normaal allemaal wel in bed ligt.  De rust keerde voor ieder van ons terug in het hoofd en ik denk zelf ook dat het voor de honden goed geweest was en dat ook zij nu terug tot rust konden komen.

Tegen een uur op 10 kwamen wij ons bed uitgerold en zelfs de honden hebben zo lang geslapen al moesten ze deze ochtend om 7u30 tot een plasje gaan maken. Nog een gewoonte om tijdens het weekend toch zo vroeg een plasje te doen. Nieuwjaar vierden we nog in alle rust verder. Het was vandaag echt zo een dag om in je zetel te blijven hangen zonder al te veel activiteit. De afgelopen 7 dagen lekker en veel gegeten.

Merkte dat de honden vandaag ontzettend knuffelachtig waren. Hoe we ook probeerde om ze niet in de zetel te laten liggen, toch gaven ze niet af. Echte doorzetters. Fase 1: hoofd op je schoot, fase 2: rechterpoot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 3: rechter- en linker poot in de zetel gevolgd door onze NO, Fase 4: niet twijfelen en meteen in de zetel op baasje komen liggen met de hoop er niet uit t te hoeven. En als we ze eruit zetten, springen ze meteen terug in de zetel. Onvoorstelbaar en niet te geloven, maar uiteindelijk hebben we ze maar bij ons laten liggen omdat het gisteren ook al een dag vol prikkels was voor de honden ondanks dat ze superflink waren.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.