Maand: januari 2022

Manuella ziek en Tripple rust

Bah! Wat is dat nu weer? Ik (Manuella) voel me helemaal niet zo lekker vandaag… Deze ochtend kon ik nog niet eens deftig rechtstaan en had ook vervelende oorpijn. Waar komt dat nu opeens vandaan? Gisteren was er nog niet echt iets te merken buiten dat ik me wat duizelig voelde. Om die duizeligheid maak ik me niet al teveel zorgen omdat ik daar dagelijks last van heb. Maar ik was niet in staat om veilig naar mijn werk te gaan en besloot ik mijn baas te bellen dat ik niet zal komen en ik ga bellen om een afspraak te maken bij mijn huisarts.

Dus na geduldig gewacht te hebben geraakte ik om 8u05 binnen op het secretariaat en gelukkig kon ik vandaag nog terecht bij mijn vaste huisarts. Philippe ging mee naar de dokter ook al was dat hier achter de hoek. Hij vertrouwde het toch niet helemaal. Ja, als wij naar de huisarts gaan, dan gaan de honden eigenlijk nooit mee. De praktijk ligt op 20m van onze deur.

Het verdict was: een lichte luchtwegeninfectie waar ik gelukkig geen medicatie voor moest nemen en een zware oorontsteking met evenwichtsproblemen.  Rechtdoor lopen was precies sinds gisterenavond wel een enorm probleem geworden. Op doktersadvies kreeg ik een weekje ziekteverlof om voldoende te rusten en met oordruppels de oorontsteking tegen te gaan. Zo kreeg mijn evenwichtsorgaan ook de tijd om de recupereren. Een oorontsteking komt gelukkig bij mij niet al te vaak voor, maar als er eentje komt dan heb ik meteen meer problemen met mijn evenwicht.

Tripple krijgt dus deze week een extra weekje rust. Als het van het weekend wat beter is dan kan het zijn dat we nog eens naar de losloopweide gaan. Dat is dus afwachten. Ik hoop dat Tripple haar energie deze week niet zal afreageren op de beukenhaag van Philippe.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een nieuwe uitdaging – de losloopweide

Een nieuwe ontdekking!

Vandaag gaan we voor de eerste keer naar de losloopweide met onze 2 energiebommen in Boom park. Momenteel is er nog net te weinig dagelijkse activiteit in de honden hun leven. Vooral Tazzy werkt iets minder dan Tripple en dit nog steeds ten gevolge van COVID. Helaas niet veel aan te doen. We konden gelukkig meerijden met onze vriendin Lilian die ging IJsberen in het openluchtzwembad. Normaal gezien zou ik (Manuella) ook proberen te gaan IJsberen maar voor mij is het te koud momenteel heb ik er niet al te veel energie voor om dit te kunnen doen. Ik heb de afgelopen maanden ook niet kunnen trainen door de komst van T & T.

Het werd een beetje een uitdaging omdat we met deze 2 nog niet naar de losloopweide waren geweest. Omdat Lilian ook voorstelde om de eerste keer een stukje mee te wandelen naar de weide en besloot visuele controle te houden op de weide,  leek dit ons wel een veilig idee. Tijdens de training van mij (Manuella) en Tripple waren we met Lore hier al eens geweest en die zei toen ook wel dat dit een veilige weide was.

De losloopweide

Op moment van aankomst aan de weide was er gelukkig  niemand op de weide. Je voelde bij de 2 honden hun energie zo opborrelen en ze waren zo enthousiast. Wat wil je? Nieuw, zoveel vreemde geuren en ze mogen hier losrennen. Voor onze energiebommen was dit ideaal. Hier kunnen ze niet weg en kunnen ze ook geen kwaad. We merken wel dat ook deze 2 honden, net als onze 2 vorige honden Chivas & Cenna, eigenlijk wel graag met elkaar spelen. Dat is eigenlijk wel zalig als ze zo met elkaar ravotten. Lilian zag dat het goed was en vertrok richting het zwembad terwijl wij er nog wel even bleven. Ik heb hier van deze uitstap ook beelden gemaakt.

Na het losloopmoment besloten we nog even een wandelingetje te maken in het park Alleen was het op sommige plekken in het park zeer modderig waardoor beide honden hun poten er ook vuil en vies uitzagen. Van de losloopweide en de wandeling is er een filmpje gemaakt die je terug kan vinden op de volgende link: https://youtu.be/FUy1CZ8Qr8Y

Ons eerste bezoekje aan een drinkgelegenheid met de honden

We besloten voor de eerste keer een theetje te gaan drinken in het ‘berenhol’ (clubhuis van de IJsberen) en dit samen met onze vriendin.  Als het aan ons lag, gingen we het clubhuis niet binnen en zouden we buiten in de tent wek iets drinken  omdat beiden honden vieze poten hadden, maar er werd ons gezegd dat het niet erg was dat we binnen kwamen zitten. Het was trouwens ook de eerste keer dat we met beiden honden iets gingen drinken. Gelukkig was er ook maar heel weinig volk in het berenhol waardoor het voor ons wel te doen was voor de eerste keer. Bij ons vertrek toch wel even een doek gevraagd want de vloer was enorm vies. We kunnen het trouwens ook niet hebben als ze thuis met vuile voeten binnen zouden komen. Dus waarom zouden wij het dan op andere plaatsen ook niet proper proberen te houden?

Na onze wandeling en theetje keerden we samen met Lilian voldaan terug naar Wilrijk. Wat mogen wij toch gezegend zijn dat we met haar mogen rijden naar Boom. Dat bespaart ons echt een rit van 1u heen en 1u terug. Met het openbaar vervoer ben je veel langer onderweg tegenover met de auto. 25 min. heen en nog eens 25 min. terug. Dat is dan toch wel ideaal. Zeker als het weer al wat minder is.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Na het 1ste nazorgbezoek Philippe vandaag naar BASF/ boodschappen doen Manuella met Tripple

Ons ochtendritueel.

Vanmorgen was het weer vroeg dag. Om 5u15 liep de wekker af. Vandaag met Tazzy weer naar BASF. Het is toch wel een ochtendritueel. Door dat ik toch graag in de ochtend rustig ontbijt, moet ik er mijn tijd toch voor nemen. Daar hoort ook honden eten geven bij. Ik geef altijd in de ochtend de honden eten en Manuella in de avond. Als ik dus naar het werk moet krijgen ze om 5u30 eten en anders als ik van thuis uit werk pas om 6u. 

Als de honden nog maar de wekker horen of licht zien aangaan in de gang, dan staat Tazzy al te zeuren om zijn eten. Gelukkig is maar een stille piep en worden de buren hier niet van wakker. Tegenwoordig geven we In de ochtend hun eten in de bureau en houd ik de kommen vast.  We doen dit om zo min mogelijk lawaai te maken in de ochtend met de nog slapende buren. Ach vind dit niet zo erg, behalve als ik een korte nacht heb gehad.

Manuella is niet zo een ochtendmens en ook geen ontbijtster. Die staat om 6u op doet wat ze moet doen om zich klaar te maken en om half zeven gaat ze samen met mij de deur uit. Nu als het moet zijn zal ze honden ook wel eten geven, maar ik maak hier voor iets meer tijd in de ochtend. Na het ontbijt ongeveer een 15 minuten voor we vertrekken, laat ik de honden nog eens buiten voor hun boodschap. In de ochtend laat ik ze aan de leiband buiten want anders willen ze nog gaan spelen en dat is natuurlijk de bedoeling niet en de tijd is er ook niet voor.

Philippe & Tazzy naar bureau

We vertrokken deze ochtend met ons vieren richting ons werk. Wij gingen als we het smal padje uitkwamen naar links om richting de bushalte te gaan terwijl Manuella en Tripple naar rechts, naar het zebrapad wandelde om de bus te nemen aan ‘De Lindekens’ richting ‘Antwerpen Groenplaats’. Het afscheid nemen en dat wij een andere weg lopen, dat vinden de honden toch nog wel vreemd. Ze wennen er natuurlijk wel aan, maar toch.

Wij liepen onze route zoals aangeleerd en Tazzy was gefocust onderweg. Aan de bushalte kreeg Tazzy nog een momentje om een plasje te doen. Ik ben eigenlijk altijd ruim op tijd aan de bushalte. Ook deze bussen hebben de gouden regel om 10 min. eerder aan de bushalte te zijn. Deze speciale bedrijfsbussen kunnen net als de bussen van ‘De Lijn’ ook veel vroeger komen. Alles is altijd afhankelijk van de drukte op de baan. Ik ben dan liever op tijd aan de bushalte dan te laat of juist op tijd.

Ik merk tijdens de ritten op de bus dat Tazzy niet makkelijk gaat liggen. Hij blijft liever recht zitten. Is dat nu omdat er te weinig ruimte is? Ik weet het niet, maar de hond wil niet gaan liggen. Zelfs op de binnen bus niet. Ja, als wij aan poort 1 van BASF binnenrijden, moeten wij nog overstappen op een 2de bus die over het terrein van BASF rijdt tijdens verschillende momenten van de dag (tijdens shiftwissels en tijdens de middagpauze). Mijn bureau ligt toch ongeveer 2.5km wandelen van poort 1. Omwille van veiligheidsredenen mag ik ook deze route naar bureau niet alleen wandelen. Dus toch dankbaar dat er nog een bus op het terrein rond rijdt die we kunnen nemen.

De werkdag is hier nooit hetzelfde. De ene dag is er niets te beleven tegenover de andere dag is het ontzettend druk. Toch voorzie ik op regelmatige tijdstippen een plaspauze voor Tazzy. Als de rokers mogen gaan smoren dan mag ik op regelmatige momenten ook de hond uit laten. Deze honden kunnen wel lang hun boodschap ophouden, maar toch hebben ze ook nood aan een frisse neus. Tazzy vind die wandelingen natuurlijk wel leuk en denkt dan elke keer dat hij naar huis mag.

Voldaan kwamen we na een werkdag om 18u10 het huis binnengewaaid. Gelukkig eens geen file om de ring. Dat kan soms wel frustrerend zijn, maar gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik tijdens de rit naar huis een dutje doen. Ja met Tazzy is dat nu iets moeilijker omdat hij nog niet zo gemakkelijk wil gaan liggen tijdens de busrit naar huis. Hopelijk went dat wel als we meer het openbaar vervoer of de shiftbus van het werk zullen nemen. Thuis gekomen stond ons eten al gelukkig klaar.

Boodschappen doen Manuella en Tripple

Vandaag is Philippe en Tazzy nog eens een keertje naar het werk en dus voor ons de mogelijkheid om nog eens een extra oefening in te plannen naar de winkel. Ik had nog enkele boodschappen nodig zoals ‘Dolce Gusto capsules’ en ‘Granny koeken’ voor Philippe. Ja, als Philippe van thuis uit werk, dan moet ik rekening houden met zijn pauze.

’s Middags naar de winkel gaan is eigenlijk geen goed moment omdat het dan altijd druk is. De schoolgaande jeugd die voor een snack naar de winkel komen of mensen die ook pauze hebben. Maar voor mij is dit wel het gemakkelijkste moment omdat dit op de weg naar huis ligt. Ik moet dan 1 bushalte vroeger afstappen en ben dan dadelijk aan de winkel. Gelukkig viel het qua drukte nog mee en waren we dan ook redelijk snel aan de kassa. Tripple deed het dan ook voortreffelijk in de winkel. Zoals Kathleen ons gisteren de tip heeft gegeven om de lange route naar huis te nemen, besloten we hier meteen werk van te maken. Als je geen zware tas moet meedragen valt het nog allemaal wel goed mee.

Wat was ik blij dat het wel droog weer was want in de regen op zijn Tripple’s naar huis wandelen. Ik kan het wandeltempo van Tripple nog niet altijd inschatten. De ene keer wandelt ons dametje vlot door en de andere keer gaat ze wandelen in toal relaxing mode. Maar daar leer je natuurlijk wel mee omgaan maar als het dan net zo een stortbui is? Daar wil je dan niet relaxed in gaan wandelen.

In ieder geval was ik wel fier op Tripple. Ze heeft heel flink gewerkt en ze wou zelf geen momentje nemen om een boodschapje te doen. Niet aan het plasplekje vlak aan mij werk en ook niet aan de dikke pipi boom op de ‘Bist’. Maar thuis gekomen merkte ik wel dat ze dringend naar de plasweide rende om daar een boodschap te gaan leggen. Tripple heeft namiddag nog met haar Wobbler liggen spelen die ik had gevuld met grote en kleine beloningskoekjes.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

3de poging met Tripple naar de winkel

Dag lieve lezers,

 

Een nieuwe video update van mij met Tripple voor de 3de keer naar de winkel. Het algemene verslag zal nog volgen die ik hier meestal neerpen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Uitgesteld nazorgbezoek BCG door Instructrice Kathleen

Vandaag gaat dan onze uitgestelde 1ste nazorgbezoek dan doorgaan. Kathleen zal ons op moment ter vervanging van Lore opvolgen. Toch voor deze keer. We zullen dan wel zien wanneer Lore terug zal komen om dit verder op te volgen.

Er was afgesproken dat Philippe die vandaag zijn 4/5de had als eerste met Kathleen op pad zou gaan om 11u. Ik was dan nog niet thuis van mijn werk normaal gezien maar ik was toch eerder kunnen stoppen waardoor alles vlotter zou verlopen. Uiteindelijk was ik toch nog om 11u20 thuis waardoor ik dan als eerste de route heb gelopen. Philippe verwachte nog iemand voor de tuin en deze persoon was er nog niet. Dus liep ik met Tripple als eerste onze route.

Manuella en Tripple

In het begin al besloot ik meteen de gentle-leader aan te doen zodat Kathleen kon zien dat dit zeker geen storend element zou zijn voor Tripple. Tripple deed niet vervelend maar ze was toch op zoek naar Kathleen om te zien waar ze bleef. Te veel communiceren met Kathleen leidde Tripple een beetje te veel af en dan maar afgesproken dat Kathleen zal volgen en nadien de feedback wel zal geven.

Ik had gekozen voor de route naar de bushalte op de Bist omdat we deze regelmatig nemen om naar het ziekenhuis of station te gaan. Ook als ik terugkom van mijn werk kan het eens zijn dat ik aan de Bist afstap omdat ik nog even naar de supermarkt moet gaan. Trouwens, ik zat ook met enkele vragen over het plein op de Bist. Uiteindelijk de tip gekregen om rond het plein te lopen omdat dit een iets veiligere route is dan als je over het plein zou moeten lopen. Vooral qua orriëntatie gevoel voor onszelf of voor de honden. Op dat plein is er nergens een oriëntatiepunt waar wij ons of waar de honden zich op kunnen focussen. Hier en daar zijn er een paar kleine werkpuntjes waar we nog beter op zouden kunnen werken zoals eerst een hoek omgaan om dan het zebrapad te zoeken (maar dat is een niet zo simpel stukje en waar het eigenlijk een dode hoek is en de fietsers soms achter de hoek uitgeschoten komen.

Kathleen was toch heel positief over mijn geleidenwerk samen met Tripple. Het verliep allemaal zoals ze gehoopt had. Ik voelde Tripple aan als ze wat trager ging lopen en liet haar de vrije keuze. Spoorde haar net voldoende aan om gemotiveerd te blijven en na een aantal meters herpakte ze zich terug om terug vlotjes te stappen. De hond vraagt wel wat extra om bevestiging en ik geef haar voldoende antwoord. Dat was mooi om te zien vertelde Kathleen.

Philippe en Tazzy

Na het middageten was het Philippe zijn beurt om met Tazzy en Kathleen op pad te gaan. Tazzy had al veel minder last om te werken met een trainer erbij tegenover Tripple. Hij trok zich er niet veel van aan dat Kathleen achter hem liep. Beheerst deed Tazzy zijn werk. Philippe besloot de vaste route te lopen naar de bushalte waar hij de bus neemt naar BASF. Toch wel een zeer belangrijke route! Zoals Hij hoopte verliep de route heen en terug vrij vlotjes en hier en daar waren er kleine werkpuntjes waar nog aan gewerkt kon worden. Tazzy is blijkbaar een linksloper en zou dan soms op zo een fiets/voetpad op het gedeelte gaan lopen voor de fietsers. Ja, Niet zo plezant maar in Wilrijk heb je bijna overal van die stroken waar fiets en voetpad in elkaar overlopen. Kathleen was toch ook content over Philippe en Tazzy

Eindverslag

Kathleen was over beiden honden wel content. Het volgende nazorgbezoek zou over 2 maanden zijn. Blijkbaar is dat in begin iets vaker en zeker in het eerste jaar. Ook omdat wij een beetje een andere class hebben gehad dan toen in 2014. Er zullen nog enkele dagen komen dat we met een trainer op pad zullen moeten gaan. De route naar het station, de trein nemen, een route in Limburg naar de ouders van Manuella. Dat zijn nog fases die we hopelijk toch nog kunnen oefenen in het voorjaar van 2022. Voorlopig is daar nu nog geen afspraak over gemaakt. We zullen binnenkort eens mailen om verdere stappen hierin te nemen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Vlieland Check!

Opluchting

Eerst konden we het niet echt geloven maar toen de definitieve beslissing er kwam, waren wij echt beiden door het dolle heen. We hebben tot nu toe al 4 maanden moeten wachten.. Maar onze reis zal nog niet voor morgen of overmorgen zijn. We moeten nog even afwachten, maar dat kleine beetje zekerheid dat we net hebben gekregen, dat gaf ons een enorme boost om toch verder te gaan en het afscheid van deze 2 mooie zwarte labradors een betere plaats te kunnen geven. Het feit alleen al dat ze zo gelukkig zijn. Elke keer we ze kunnen gaan bezoeken zal dus een mooie herinnering zijn voor ons want Vlieland is niet bij de deur zoals Deurne in de tijd waar mijn eerste blindengeleidehond Django woonde (Django was de eerste hond van Manuella). In ieder geval, er valt al een last van onze beiden schouders.

Een last minder te dragen op onze schouders.

Yes! Even een rondje dansen en even opgelucht ademen. We Hebben na 2 dagen intens zoeken toch nog een appartement gevonden in Vlieland. Alle eer gaat natuurlijk naar Rudi en Diana die het zoeken en boeken op zich hebben genomen omdat het niet zo toegankelijk was voor ons. Ondertussen is alles zo goed als geboekt zoals de boottocht heen en terug net als de huurauto en het bedlinnen. Daar moeten we ons al geen zorgen meer om maken. Natuurlijk moeten we nog wel enkele kleine dingen aankopen voor in de huurauto (hoes voor over de zetels) om te zorgen dat er geen schade zal komen aan andermans materiaal.

Eigenlijk wel grappig…

Eigenlijk is het toch wel een beetje grappig.  We moeten een auto huren omdat de auto van onze vrienden veel te klein is om met 4 volwassenen en 3 honden comfortabel te kunnen reizen. Gelukkig bestaat die mogelijk er wel om een huurauto te huren in geval van nood.  Natuurlijk reizen met honden in een huurauto, daar zijn ook wel strenge voorwaarden aan verbonden. We moeten al een klein busje huren waar voldoende ruimte in is en waar er toch wel wat comfort is voorzien. Gelukkig kennen onze vrienden daar wel iets meer van af en zullen zij kijken aar een geschikte auto.

Nog niet aan de orde

Om de eerste keer deze trip met de trein te doen was nog niet aan de orde. We hebben gedeelte van onze training om de trein te leren nemen zelf nog niet geoefend. Dit om de gekende redenen van de COVID- regels. Met de tijd zal dit wel in orde komen als de cijfers nog meer zullen zakken. Voorlopig zijn die besmettingscijfers dan ook heel langzaam aan het zakken. We zullen wel zien wanneer we de volgende fase van onze training kunnen voltooien. Maar voorlopig zegt ons gevoel nog dat we even moeten afwachten. Waarom U forceren als er toch voldoende tijd en ruimte is?

Spannend

In ieder geval, het is echt iets om naar uit te kijken. Neen, bewust ga ik nu niet vertellen wanneer we naar Vlieland zullen afreizen. Als we geweest zijn, zullen jullie hier op onze blog er een uitgebreid verslag van mee kunnen lezen. Zowel van ons als van de baasjes van Chivas en Cenna zullen jullie een leuke update mogen ontvangen met het nodige beeldmateriaal.  Dus lieve mensen, jullie zullen nog even geduldig moeten afwachten en zeker onze blog blijven lezen en of jullie inschrijven op onze nieuwsbrief om het verslag als eerste te kunnen leven.

Laten we dus hopen dat er geen roet in de pap wordt gegooid door COVID of eender welke actie dan ook want na toch wel bijna 2 jaar verlangen wij ook naar onze eerste echte uitstap.

Liefs

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tazzy & Tripple & Lita

Hondenvriendinnetje Lita op bezoek

Vandaag kwamen onze lieve vrienden Rudi en Diane op bezoek. Het was weer even geleden dat we hun nog hadden gezien en het werd tijd om weer eens bij te praten. Bijpraten over van alles en nog wat.

We stelden hun voor wat ze ervan zouden vinden om met ons een uitstap te maken naar Vlieland. Dit vonden ze wel een top idee vermits ze een aantal weken niet naar hun zeilboot zouden kunnen gaan en ze zelf ook Vlieland wel eens wilden bezoeken. De Waddeneilanden stonden ook op hun To-do list omdat ze al gekend waren met Texel. Yes! wat moeten wij gezegend zijn met deze lieve vrienden die zo een uitstapje naar Vlieland toch wel zien zitten.  De periode die we in gedachten hadden, daarmee moesten we toch niet te lang meer mee wachten. Dus meteen tablet, laptop, gsm erbij genomen om eens te bekijken welke mogelijkheden er nog vrij waren in die periode.

Website niet toegankelijk voor personen met een visus probleem

Als persoon met een visuele beperking botste we tegen verschillende obstakels aan waaronder de ontoegankelijke website waar je alle vakantiehuisjes kon terugvinden van Vlieland. Dat was voor ons een speld in de hooiberg en niet te doen. Ja, je kan ook altijd via die boekingswebsites waaronder www.booking.com  gaan boeken, maar dan betaal je altijd veel meer dan als je rechtstreeks bij de verhuurder kan boeken.

Onze zoektocht

In onze zoektocht hadden we ook al 2 vakantieparken en een hotel aangeschreven, maar het hotel was enkel een optie als we in de toekomst met de ouders van Philippe eens terug zouden gaan. Het was nog niet zo evident om een huisje te vinden waar je met 3 honden terecht kon. Dus Diane had ook nog enkele verhuurders aangeschreven. Als laatste optie besloten we ook Joyce en Isaac te bellen om eens te horen welke mogelijkheden zij ons zouden kunnen aanbieden wat niet te afgelegen lag van het dorp. Het was dus ook tevens de eerste keer dat we hun opbelden sinds het vertrek van Chivas & Cenna en dat was toch ook wel een beetje spannend.

Update Chivas & Cenna

Dus belden we of beter gezegd deden we aan videocalling naar Vlieland. Er waren in het weekend dat wij wilden gaan al veel dingen volzet vertelde ze ons ook, maar ze ging ook eens rondhoren waar we toch met ons zevenen terecht zouden kunnen. Het was dan ook gezellig om even bij te praten. Alleen jammer dat het scherm van de IPhone zo klein is. Toch kwam er een grote zwarte vlek in het beeld en Joyce vertelde dat het Chivas was. Hij kwam snuffelen aan de telefoon en ik hoorde het wel en ik kreeg een traantje en wilde lekker vrolijk gaan doen, maar ik mocht hem niet zot maken van Philippe. Het was alsof Chivas toch op mijn stem reageerde. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Begon zelfs een beetje te beven van blijdschap en wat zou ik hem graag geknuffeld hebben, maar helaas… Dat kan niet door de telefoon.  Maar we hoorde wel dat ze het goed maakte. Cenna had net weer even last van haar linkse voorschouder (waar ze in het verleden ook al last van had), en met de nodige pijnmedicatie was dit weer op te lossen. Ze mankte een klein beetje maar de dierenarts was gisteren toevallig op het eiland en heeft haar even onderzocht. Voor de rest maakte ze het beiden wel goed.

Gelukkig moment

De rest van de avond verliep in een kleine roes. De glimlach en het goed gevoel dat we hadden konden ze ons niet meer afnemen. We wisten hoe het met Chivas en Cenna ging en dan het gevoel dat Chivas reageerde op onze stem. Die glimlacht op onze snoet, die kunnen ze ons vandaag al niet meer afnemen.

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Naar deze dag hebben we met zijn allen toegeleeft

Voor we de pc vandaag afsluiten, wilde ik jullie toch nog even mee laten genieten van onze fantastische nieuwe en leuke ervaring. Geniet gerust allen mee.

Eindelijk is het dan zover!

Ik denk net als wij dat er nog een gezin enorm naar deze dag hebben uitgekeken. Het is dan ook de eerste keer dat we het pleeggezin van Tripple zullen ontmoeten. Traditiegetrouw komt normaal het pleeggezin tijdens de interne classweek in het BCG op bezoek om kennis te maken met het nieuwe baasje van hun pupil die ze toch lange tijd onder hun hoede hadden. Maar bij mij verliep het allemaal een beetje anders dan voorzien was.

Uitgesteld

Het bezoek van het pleeggezin van Tripple werd door verschillende omstandigheden op aanraden van het BCG uitgesteld en dat om verschillende redenen. Dit vooral in functie van Tripple. Tripple is een hondje met een gevoelig karakter en voor ons is het ook belangrijk om de binnenkomende prikkels voor haar te kunnen doseren. Door dat we al een volledige thuisclass hadden, dat corona in november nog meer aanwezig was dan nu en dat er voor Tripple zoveel veranderde werd het bezoek uitgesteld. In de voormiddag nog enkele kleine dingen voorbereidt om strakjes aan te bieden. Een klein hapje en drankje kunnen we altijd aanbieden.

Het Pleeggezin van Tripple

Om 14u werd er dan aangebeld. De honden hadden we bewust in onze bureauruimte gezet en de tussendeur ook dicht gedaan. Zo konden Chantal en haar gezin op zijn minst toch rustig binnenkomen. Natuurlijk reageerde zowel Tripple als Tazzy op de stem van Chantal. Achter die gesloten deur hoorden wij 2 ongeduldige honden blaffen. Beiden honden dachten even ‘die stem ken ik!’ Na de eerste menselijke kennismaking deden wij de binnendeur open. Wat een enthousiasme straalde de beiden honden uit. Tazzy kon al niet meer wachten en besloot over het poortje heen te springen om zo Chantal en Frank te begroeten. Dan moet je toch weten dat zo een veiligheidspoortje toch wel ongeveer 1m hoog is. Tazzy ging door het dolle heen terwijl Tripple piepend stond te wachten tot zij ook werd begroet.

Na de enorme enthousiasme-explosie van Tazzy probeerde we hem weg te lokken zodat Tripple haar moment nu kreeg. Ze had al zo flink moeten wachten. Ik nam Tazzy even bij me om hem te kalmeren want het werd toch wel even een druk momentje in de hal. Tripple werd zo enthousiast, zo blij dat ze moeite had om haar lange tong onder controle te houden. En dan haar staart die van pure opwinding van links naar rechts zwiepte. Voor het pleeggezin was het best wel allemaal emotioneel. Vooral Chantal was zo blij. Het was jammer dat ze Tripple niet veel eerder mochten terugzien en dat het was geleden van het moment dat Tripple startte in het BCG voor haar definitieve opleiding.

Even al die stress er af gooien 🙂

We besloten met zijn allen naar de tuin te gaan zodat Chantal en haar gezin Tripple verder konden knuffelen met wat meer ruimte. Natuurlijk maakte Tazzy hier mooi mee gebruik van. Tijdens de puppy opleiding gingen beiden pleeggezinnen regelmatig samen wandelen waardoor Tazzy Chantal ook kende. Gelukkig regende het al niet vandaag maar het was toch een fris windje. Spontaan werden de frisbee of een trektouw gebracht maar als iemand deze wilde afnemen, dan moest er achter de hond gelopen worden. En laat dat nu juist iets zijn wat Tripple zo geweldig vindt want zelden zal ze haar speelgoedje aan je geven. De rust keerde langzaam bij beide honden wel terug, maar toch moesten we ze extreem goed in de gaten houden zodat er geen plantjes werden gemolesteerd door Tripple. Na de uitgebreide knuffel- en speelmomenten keerde de rust eindelijk een beetje terug in huis en besloten we onze gasten een hapje en drankje aan te bieden.

Om de veiligheid van ons hapjes en drankjes te garanderen die op de salontafel werden gezet, besloten we de honden in de bureauruimte te laten liggen. We legden de beiden vetbedjes aan het poortje waardoor de honden zicht hadden op alles en iedereen. Oef, gelukkig waagde Tazzy het niet meer om over het poortje te springen. Ja, Chivas en Cenna mochten ook nooit rond de salontafel lopen als er bezoek was of als er eten en drinken werd neergezet. Die wisten dat op den duur wel, maar deze 2 moeten dat nog leren. Uiteindelijk, je kan niet verwachten dat een hond op 3 maanden alles al perfect gaat kunnen of kennen.

Tijdens het bezoek

Tijdens het hele bezoek werden Tazzy en Tripple wel verwend met bezoekjes en speelmomenten. Natuurlijk mochten onze gasten naar de honden toe. Dat is toch niet meer als normaal.  Helaas bleef ook de tijd hier niet stil staan en werd het al snel tijd om afscheid te nemen. Chantal & Frank waren blij dat ook Tripple goed was terecht gekomen en er werd al afgesproken om van de zomer zeker af te spreken. Zodra hun nieuwe puppy groot genoeg is om het pleegzusje te ontmoeten gaan we er zeker tijd voor vrij maken en dan hopen we meteen ook in één keer Sybren en zijn mama (pleeggezin Tazzy) te kunnen ontmoeten.

Toch wel belangrijk voor ons!

Wij vinden het ook belangrijk om de pleeggezinnen van onze honden te blijven ontmoeten en hun op de hoogte te houden van hoe het verder verloopt met de honden. Uiteindelijk hebben zij de eerste 13 maanden zoveel tijd met de hond doorgebracht. Ik kan ook niet begrijpen dat er geleidehondengebruikers zijn die zeggen van geen contact te willen met het pleeggezin. Maar ja, ieder zijn eigen keuze of mening. Wij houden in ieder geval contact. Dat hadden we met de pleeggezinnen van onze vorige honden ook gedaan en wij vinden het ook leuk om contact te houden met de adoptiegezinnen die onze vorige honden hebben geadopteerd.

Wat genieten wij ook iedere keer van de updates die we binnenkrijgen van Chivas & Cenna als ze weer een leuke wandeling hebben gemaakt.

Conclusie!

Wat een fantastische namiddag en wat een fantastische eerste ontmoeting. We zijn er zeer zeker van overtuigd dat we dit gezin in de loop der jaren nog op regelmatige basis zullen blijven ontmoeten en dat we nog wel leuke momenten gaan beleven. Natuurlijk hop

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Philippe vertelt over zijn kleine frustratie

Philippe & Tazzy

De dagelijkse sleur van mijn werkenweek zit er week. Ik besef maar al te goed dat het momenteel niet al te uitdagend is. Niet voor mij, maar ook niet voor Tazzy. Omdat we nog steeds gebonden zijn aan bepaalde COVID-maatregelen op het werk, mogen wij niet meer dan 2 keer per week naar de site gaan op BASF. Eigenlijk is dat veel te weinig want ik merk dat Tazzy soms nog teveel energie overheeft in de avond. In de namiddag als Manuella thuis is van haar werk, probeert ze wel in de tuin met de honden te spelen. Maar ik kan toch niet van haar verwachten dat ze 4u aan een stuk gaat ravotten met de beesten want dat geraakt ook afgezaagd en natuurlijk is zij na een gewerkte voormiddag ook wel moe.

Momenteel doelloos trajecten door de week gaan lopen is ook geen alternatief. Ik werk 2 dagen van thuis uit, maar dat zijn ook voltijdse dagen met soms drukke dagen. Eerlijk gezegd zie ik het dan ook niet meer zitten om na 17u in hartje winter in het donker nog toertjes te gaan lopen met de hond. Ik ben dus wel blij dat we een tuin hebben al kunnen de honden nog niet alleen in de tuin blijven omdat ze graag gras eten en Tripple graag de haag met momenten kapot bijt.

Ik hoop dat de tijden ook snel zullen veranderen en dat COVID zal verdwijnen (al zal deze nog lange tijd aanwezig blijven) of dat het leven toch terug leefbaarder wordt en dat we in het weekend op zijn minst naar de losloopweide kunnen gaan of op bekend terrein zoals Boom park, Neerlandpark, Reukespad kunnen gaan wandelen. Momenteel naar Limburg pendelen of naar eender waar zal er  nog niet inzitten. Zolang we dit niet hebben geoefend met de trainers zal dit dan ook een No Go zijn.

Maar in ieder geval dit weekend zal het er voor beiden honden er niet aan ontbreken want er staat van alles op het programma. Leuke spannende gebeurtenissen die zowel voor ons als voor de honden spannend zullen zijn. Meer nieuws volgt nog.

Liefs Philippe

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Philippe & Tazzy de eerste 3 maanden

3 maanden geleden ging ik (Philippe) een nieuwe uitdaging aan. Sneller dan verwacht kon ik met de opvolger van Cenna aan de slag, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn meisje zal vergeten. Het zou een enorme uitdaging zijn om met een totaal andere hond te werken. Tazzy was een reu, heeft een totaal ander karakter en werkt ook totaal anders dan Cenna. In de afgelopen maanden moest ik bepaalde gewoontes die er waren met Cenna even vergeten en ik moest enkele stappen terugzetten om nieuwe dingen samen met Tazzy te leren.

De afgelopen maanden waren dan ook niet altijd even gemakkelijk. We moeten ons nog steeds aan heel wat regels houden door dat Coronavirus waardoor het me/ons niet motiveert om extra uitdagingen aan te gaan buiten ons aangeleerde trajecten. Het voordeel was of is wel dat we nu beter op elkaar afgestemd geraken en dat ik toch wel heb ontdekt dat het werken met Tazzy anders is. Vooral het werken met de gentle-leader. Als we gaan wandelen kan ik Tazzy nog niet aan de riem laten wandelen omdat hij veel sterker is dan Cenna of zijn zus. Om de rust te bewaren voor ons beiden loopt hij tijdens de wandeling ook aan de gentle-leader.

Maar wat is Tazzy ook een zalige hond. Leergierig, gemotiveerd, trekt zich niet veel aan van andere honden tijdens zijn geleidenwerk, doet geen boodschap op straat. Natuurlijk heb ik wel poepzakjes mee als er een ongelukje moet gebeuren. Gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar ze krijgen ook voldoende de kans en mogelijkheid om tijdens hun werkmomenten hun behoefte te doen.  Beiden moeten we nog veel oefenen en ook meer gewend gaan worden aan nieuwe drukkere omgevingen. Maar voorlopig, voorlopig blijven we verder doen zoals we nu bezig zijn.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.