Maand: december 2021

Honden namiddag alleen thuis voor de eerste keer

Vandaag blijven onze honden voor de allereerste keer alleen thuis. Dit om de simpele reden dat we van een overleden persoon afscheid gingen nemen. De vader van onze goede vriend Rudi was er niet meer. Ja, de honden hadden eventueel kunnen meegaan, maar uit respect doe je dit niet. Dat is onze mening natuurlijk. Het was achteraf bekeken ook niet praktisch geweest. En uiteindelijk werd er voor ons gezorgd en konden we met de ouders van Philippe mee rijden tot voor de deur. Tijdens zo een gelegenheden is er toch meestal begeleiding voorzien.

In het verleden zijn zowel Chivas als Django ooit 1x mee geweest naar een begrafenis. Beiden begrafenissen vanuit het verleden waren in de kerk. Simpel en rustgevend is dat niet want als je moet rechtstaan voor de pastoor, dan staat de hond ook mee recht of de hond wordt eens onrustig. Dus besloten we gewoon de honden thuis in hun prikkelvrije ruimte in alle rust. We deden wel de tussendeur naar de woonkamer dicht zodat ze het lawaai van de algemene voordeur of de passerende buren niet zouden horen.

De honden zijn ongeveer 1u30min. alleen geweest wat voor de 1ste keer toch wel lang is. Daar zijn we wel blij om. Natuurlijk uren alleen laten dat moet langzaam opgebouwd worden. De volgende keer zouden ze 15 januari misschien wel eens alleen kunnen zitten als Rudi en Diane geen oppas kunnen zijn. Dan hebben we ons jaarlijks familiefeest dat in de buurt zal doorgaan.

 

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Een totaal nieuwe situatie voor ons en de honden.

Spannend

Vandaag beiden honden niet aan het werk en een totaal nieuwe situatie voor ons maar ook voor hen. In het verleden hebben we nog nooit de vraag gesteld aan iemand om in ons stekje te komen doggysitten (hondenoppas). Ik (Manuella) moest voor een aantal onderzoeken opgenomen worden voor 1 dag in het ziekenhuis. We waren om vijf uur dan ook al opgestaan omdat er nog een hele thuisvoorbereiding eraan voor af ging aan de ziekenhuisopname van vandaag. Om zeven uur kwam Diane me ophalen om me te begeleiden in het ziekenhuis en het invullen enz. van de eventueel gevraagde formulieren.

Eigenlijk verliep dit allemaal wel goed en uiteindelijk eens ik werd verder geholpen door de verpleegster vertrok Diane terug naar huis. Het was wel zo, omdat Philippe vandaag de man van Diane ergens buitenhuis mee zou helpen dat Diane dus in die tussentijd bij de honden zou blijven. De honden waren nog nooit langer dan 45min. Alleen thuis geweest. En ja, er werden nog 2 pakketjes geleverd via de post die we toch wel nodig hadden met de feestdagen in het vizier.

Terwijl ik daar mijn roes lag uit te slapen na mijn onderzoek, waren de honden wel braaf. Lita lag langst het baasje in de zetel en beiden labjes lagen op hun matje of in de Bench. Telkens er passerende buren door de gang kwamen reageerde de honden er wel op. Ook Tazzy zijn blaffen is wel hard gebeterd. Het is al veel minder dan vroeger en dat is al positief. De honden deden netjes hun plasje bij het buiten gaan en af en toe eens lekker rondhollen in de tuin. Ze waren in ieder geval heel voorbeeldig.

Rudi en Philippe waren me om 13u30 komen ophalen aan het ziekenhuis omdat ik klaar was, maar toch nog een beetje groggy was van mijn roesje om te voet naar huis te komen vanaf de bushalte. Daar was ik hun wel dankbaar om. Ik moest al niet alleen naar huis komen. Als het niet anders kond had ik de taxi wel genomen.

Terug thuis

Niet te geloven? Wat waren beiden blij om ons weer terug te zien. We lunchten nog samen met Rudi en Diane omdat ze zelf ook nog niet hadden gegeten. Dat is altijd wel gezellig. We hebben elkaar vandaag een handje hulp toegestoken.

Na het vertrek van Rudi en Diane ging ik nog een beetje rusten in de zetel samen met het gezelschap van Tripple. Ze weten dat ze niet in de zetel mogen dus hebben ze het alternatief maar gevonden om op de buik of benen te gaan liggen van het baasje.

Samen hebben we toch zo een 2-tal uren gerust. De rust werd opeens verstoord door de enorme tong van Tazzy die me even kwam vertellen dat hij buiten moest. Een enthousiaste lik aan mijn handen of gezicht. Deze keer was het in mijn gezicht omdat de handen waren verstopt onder een deken.

Oké, we werden maar eens wakker om beiden honden buiten te gaan laten. Na het avondeten nog wat gerust en morgen weer naar het werk met Tripple.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Tripple vandaag mee naar de pianoles.

Ik zonder Tripple naar het ziekenhuis.

Deze voormiddag moest ik niet werken want ik had een consult bij de oogarts in het ziekenhuis UZA in Antwerpen. Met Tripple had ik deze route nog niet verkend en ik besloot haar dit nog even te besparen om verschillende redenen:
–             gezichtsveld controle en oogdrukmetingen
– onderzoek van het gezichtsveld
– met een lampje kijken in de ogen

Dat zijn toch wel van die vervelende onderzoeken waar een afleiding van een hond niet ideaal is. Wetend dat de arts de hond ook wel leuk vindt en dat ik Tripple op dat punt nog niet voor de leeuwen wil gooien. Met de tijd zal het wel komen dat ze ook meekomt naar dit ziekenhuis. Die oogonderzoeken vragen toch van mij keer op keer steeds veel energie. Als aan mij lag, deed ik het gezichtsveldonderzoek niet meer. Iedere keer om de 6 maanden ben ik nadien er zo mottig van. Helaas heb ik daar geen keuze over en beslist de arts in sommige gevallen nog van wat het beste is.

Mee naar de pianoles

Namiddag had ik nog 1x pianoles voor het jaar 2021. Wat opnieuw een gek jaar toch was. Gelukkig kon ik wel verder met de pianoles gaan omdat dit eigenlijk 1 op 1 was. Maar toch ook door de opleiding van Tripple enkele lessen gemist. Natuurlijk, ook de covid cijfers zijn zeer afhankelijk wat ik beslis op moment.  Ik ben al van begin november niet meer naar het koor geweest omdat het te druk was (te veel volk in het lokaal). Voor het DKO zijn er de onderwijsmaatregelen en ik had nu niet zoveel zin om in een te kleine ruimte te zitten. Ik moet toegeven dat onze dirigente wel extreem zich aan de regels houdt. Maar door mijn visus probleem kan ik heel die situatie niet inschatten.

Tripple was ontzettend vrolijk om mijn pianoleraar te zien die het moeilijk had om haar geen aandacht te geven. Simpel is echt wel anders met zo een hond die je likjes wil geven en je zo met een snoet aankijkt van ‘streel me, ik wil spelen en knuffelen’. Maar daar moet ik nog wel meer de klemtoon leggen op discipline voor mijzelf en ook naar de hond toe.  Tripple kan echt wel genieten van pianomuziek, en meteen nadat ze de rust had gevonden, kon ik beginnen met spelen. Alleen 1 klein detail… Ik kon de piano niet gebruiken zoals ik zou willen want madam had haar snoet op mijn voet gelegd waardoor ik niet echt kon bewegen. Merk wel als ik een beetje beweeg dat ze toch wel heel alert is.

Na de pianoles terug naar huis en kregen beiden honden een lekkere Edgar Cooper Denta stick die ze al redelijk snel ophadden. Nog even spelen met beiden honden in de tuin om dan de dag af te sluiten met wat televisie te kijken. Vanavond mocht ik toch al niet meer echt eten want ik moest nuchter zijn voor mijn medisch onderzoek van morgen.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Lita op bezoek

Gisteren besloten we de honden een rustdag te geven. Na een intensieve periode zowel voor mij als voor Tripple verdient ze dit wel. Door de stijgende cijfers van de 4de golf, mag Philippe maar max. 2 dagen per week naar bureau komen. Het resultaat is dus dat Philippe en Tazzy wel minder werken op moment dan ik.

Vandaag kwamen onze goede vrienden Rudi & Diane op bezoek met Lita. Altijd leuk hun allen te zien, al hoop ik dat Lita nog dikkere vriendjes zal worden met T & T. Ach, de tijd geven en dan komt het wel goed. Daar zijn we wel van overtuigd. Lita heeft ook in de laatste 6 maanden wel wat avonturen beleefd. Een verhuis naar deze nieuwe baasjes, mee op de zeilboot van haar baasjes gaan zeilen, op vakantie komen bij ons in september en regelmatig dat we ze tussendoor eens opvangen. Dat is helemaal geen probleem.

Ja, deze keer waren onze honden zo vrolijk haar te zien en het dametje van 6 jaar vond het niet altijd even leuk. Naarmate de avond vorderde, konden ze rustig bij elkaar liggen. Dat was wel goed. Uiteindelijk is de bedoeling naar de toekomst dat wij uitstapjes kunnen gaan doen onder ons zevenen en ook eens op reis kunnen naar Vlieland om Chivas en Cenna te gaan bezoeken. Voorlopig is dat nog niet aan de orde.

Tazzy en Tripple zijn vandaag super flink geweest.

Vond je dit blogbericht interessant?
Abonneer je dan op onze interessante nieuwsbrief om meteen de nieuwe blogberichten te ontvangen in je mailbox.

Einde van 5 weken class en afterclass voor Manuella & Tripple

De 5 weken training die ik heb gehad met Tripple waren vrij intensief, maar zijn ook zo snel voorbijgevlogen. De essentiële routes zijn aangeleerd in de eerste 3 weken dat Lore er nog was en nadien had ik nog 2 weken de tijd om al die routes te herhalen. Eerlijk gezegd? Als ik er nu op terugkijk had ik de laatste 2 weken van mijn onbetaald verlof terug kunnen gaan werken. Genieten van mijn verlof zat er toch niet in. De intensieve weken waren bijna gelijkwaardig aan een halve dag gaan werken. 

Buiten de momenten van het oefenen van de aangeleerde routes ja trokken we er toch niet op uit. Er hing geen gezellige kerstsfeer in de lucht, iedereen liep precies op hun tenen, in de winkels was het veel te druk en helemaal niet aangenaam. Dat waren wel enorme prikkels die er te veel aan waren voor zowel mij en Tripple maar ook voor Philippe en Tazzy. In het belang van Tripple hadden we gekozen om de laatste 2 weken het nog rustig aan te doen. Toch denk ik wel dat het haar ook gelukt was om dit alles op 3 weken te doen.

Door die onduidelijke coronaregels van de overheid en de opnieuw stijgende coronacijfers hadden wij toch geen zin om er op uit te trekken. Uiteindelijk is onze opleiding nog niet volledig ten einde en komt er nog een 2de fase aan die nu niet in de opleiding toegevoegd was door corona. In het voorjaar van 2022 is het de bedoeling dat we met de honden ook nog onze grenzen zullen verleggen door de stations van Antwerpen–Centraal, Antwerpen-Berchem en Hasselt te ontdekken. Vooral de bedoeling om te zien hoe wij maar ook de honden reageren om in de trein te stappen. Ook de route naar de manege in Hasselt eens te lopen en de route naar mijn ouders in Heusden-Zolder om op familiebezoek te kunnen gaan.

Als er geen corona was geweest dan hadden de honden al meer geleerd op die 5 weken en hadden we al wat meer van de wereld gezien en vermoedelijk al gedaan😊. Het trainen met de hond tijdens een pandemie heeft het voordeel dat je u diepgaander kan focussen op bepaalde routes die belangrijk zijn zoals naar het werk.

In ieder geval Tripple en ik zijn er klaar voor om samen een carrière te gaan opbouwen. Klaar voor een nieuw hoofdstuk in ons leven. 

Manuella & Tripple boodschappen doen in de winkel-poging 1

In de voormiddag samen met Tripple nog een poging gedaan om even enkele boodschappen te gaan doen. Had de trolley nog niet meegenomen, maar wel mijn rugzak. Ik had gelukkig niet zoveel nodig, maar wilde nog enkele kleine boodschappen doen ter voorbereiding van het kerstfeestje volgende zaterdag. De drukte een beetje voor zijn.

Vol goede moed wandelde we het aangeleerde traject richting de Bist. We besloten 1x recht op recht te lopen naar de winkel, maar eigenlijk is dat niet te doen voor ons. Je kan wel het rechtdoor commando gebruiken, maar toch. Tripple gaf netjes de dikke kabels aan die over het plein waren gelegd. Er was een ijspiste voorzien op de Bist voor de schaatsers. Eigenlijk was het vandaag nog de opbouw van de tent waardoor het er toch wel wat drukker was.

Aangekomen aan de winkel begon ik mijn route te lopen die ik in het verleden ook altijd gelopen heb met Chivas. Zo kan ik me een beetje oriënteren waar alle producten zowat liggen. Ik moet toegeven dat de winkel er wat rommelig bij lag. Veel producten voor de feestdagen die er anders nooit lagen.  Enkele extra koelbakken die erbij werden gezet en enkele extra paletten waar extra geschenken uit gestald stonden. Dit maakte de winkelgangen veel smaller dan dat het normaal was.

Het was dan ook nog eens druk en dat rond 10u. Je zou denken dat het op de middag drukker was, maar nee hoor! Komt het misschien nu ook omdat het examens zijn voor de jongeren? Of komt het omdat de coronapandemie opnieuw rond zich aan het meppen is waardoor meer mensen thuis zitten door quarantaines in het gezin etc. Wie zal het zeggen. Het was in ieder geval veel drukker en dat maakte het er niet gemakkelijker op voor mij en Tripple. Na 45 min. Alles gevonden en met een kleine volle rugzak en nog een winkelzak gingen we terug naar huis.

Tripple had geen gentle-leader aan waardoor ze met momenten ook misbruik probeerde te maken van de situatie door even af te dwalen of om eens te gaan snuffelen aan een passerende persoon. Ze wist goed genoeg dat ik haar niet kon corrigeren met de riem in mijn rechterhand te nemen. Gelukkig was het testen zeer beperkt en toen we de drukke omgeving uit waren, werkte ze netjes en bracht ze me veilig naar huis. Bah… Ik hou niet meer van shoppen! Ik was dan ook blij dat ik thuis was.

Namiddag nog even naar de huisarts omdat ik me toch niet zo lekker voelde. Uitslag: Reactie op mijn boosterprik van 3/12. Dit komt niet heel erg vaak voor, maar het is nogal gebeurd vertelde de dokter. Geen corona want mijn zelftest bij de dokter was negatief. Nee, een zelftest uitvoeren is voor ons niet te doen. Tripple is niet mee geweest naar de huisdokter omdat dit achter de hoek is en maar 100m van onze deur afligt.

Manuella & Tripple een rustige dag vandaag.

Vandaag hadden we bewust niets op ons programma gezet om verschillende redenen.

–             Reden 1: Rustdag voor Tripple. We merken toch dat Tripple een erg leergierige meid is, maar dat we toch ook even rustmomenten moeten inbouwen voor haar en ook voor mij omdat het allemaal nog zo nieuw is.

–             Reden 2: ikzelf voelde me niet zo lekker. Voelde me wat griepachtig. Moet ik me nu zorgen maken of niet? Gisteren toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt om morgen langst te komen. Voor de veiligheid laat ik maar een zelftest doen.

–             Reden 3: het was toch al zo slecht weer vandaag. En als er nu iets is waar ik helemaal niet van hou dan is dat zeker niet doelloos in die regen gaan lopen. Ik hou niet van dat koude natte weer 😒. Natuurlijk heeft ieder seizoen zijn charmes, maar dat kil weer, nee dank je!

Namiddag voorzag ik dan maar een borstelbeurt voor beiden honden. Hun borstelen is toch wel nodig. Terwijl onze poetshulp Yamina in huis bezig was, ging ik de honden borstelen in het tuinhuis. Ik moet met de tijd toch op zoek naar een trimtafel voor de honden. Eentje die je kan opbergen want op die grond zitten of zo vooroverbuigen dat voelt toch helemaal niet goed meer aan. Zo kom ik toch maar even tot de conclusie dat ik geen 20 jaar meer ben🤣. Dus met de tijd er maar eens voor uitkijken.

Ik ben wel blij dat deze 2 honden hun iets gemakkelijker laten borstelen. Alhoewel, met Chivas viel dat ook altijd wel mee. Cenna bleef eigenlijk nooit staan en wilde altijd maar rondlopen. Zowel Tazzy als Tripple, die blijven ontzettend makkelijk staan waardoor het borstelen vrij gemakkelijk lukt. De volgende stap is om Tripple binnenkort eens te gaan wassen in zo een zelf was unit bij een dierenwinkel. Daar moet ik dan een afspraak voor maken en ook vragen aan mijn vriendin om naar de dierenwinkel te rijden om dit samen te doen. Daar brengen we met de tijd ook een verslag van uit.

Na de borstelbeurt dat toch wel een uur duurde, was ik ook blij dat ik terug een beetje kon gaan rusten want ik begon me wat licht te voelen in mijn hoofd. Nee hoor! Helemaal geen alcohol gedronken hoor. De honden kregen nog een lekkere Denta stick en we hoorden hun de rest van de avond niet meer.

Poging nr2 voor Philippe en Tazzy om naar BASF te gaan.

Poging nummer 2 voor Philippe om naar BASF te gaan. Deze keer was hij zijn badge niet vergeten en zaten ze om 7:05 op de bus richting werk. Het was geen al te drukke ochtendspits waardoor Philippe voldoende tijd had om aan de busterminal van het werk te wisselen naar de bus die hen naar de juiste locatie zal brengen op het terrein. Philippe zijn bureau ligt ongeveer 2 km en half stappen van de hoofdingang waar ze met de bus aankomen. Pas op! BASF is geen klein domein hoor. Ondertussen begint Tazzy de route toch wel te kennen ondanks dat ze maar een aantal keer per week naar het werk mogen door de nog steeds aanwezige maatregelen van covid.

Op zo een groot bedrijventerrein mag je niet zomaar overal komen. Ook Philippe heeft hier door zijn visuele beperking al extra regels over gekregen. Er is dan met zijn leidinggevenden ook afgesproken welke routes hij kan en mag lopen. In geval dat er iets zou moeten gebeuren en Philippe is niet binnen, dan zouden ze hem meteen kunnen vinden. Een chemisch bedrijf is geen koekjesfabriek é. Regels die er al waren toen Cenna er was. Philippe heeft ook een grote losloopweide gekregen toen Cenna

En wat was de zus superblij dat haar broertje op tijd thuis was. Eerste 10 min. Hebben ze in de tuin echt liggen rennen achter elkaar en wilden ze toch even spelen. Spelen was dan ook wel snel voorbij toen we met hun eten eraan kwamen. Tja, Tripple had een rustdag onverwacht ingepland gekregen want baasje voelde zich wat ziekjes. Spierpijn en toch wel vermoeid en weinig stabiliteit in de benen. 2 van de symptomen van corona. Moeten we ons zorgen maken of gewoon uitzieken? Of is het een reactie van de boosterprik van 3/12? Hadden toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt voor een check-up en ook een sneltest te laten uitvoeren voor de zekerheid want er komen toch wel enkele belangrijke en drukke dagen aan in de volgende 2 weken.

Cadeautje voor Chivas en Cenna

Deze namiddag ontvingen we een videoboodschap vanuit Vlieland. Joyce en Ies hadden het pakketje dat ik afgelopen vrijdag had opgestuurd via de post ontvangen. Ik stond er van verwonderd dat het toch nog zo snel is gegaan allemaal. Daar was ik al blij om want tijdens de feestdagen pakketjes versturen is niet zo evident natuurlijk. Door de drukte kan er dan wel eens een pakketje verloren gaan of grote vertragingen oplopen.

Het was een leuk filmpje. Joyce vertelde dat het pakje was aangekomen en terwijl ze het pakket open deed, zaten er toch al 2 te likkenbaarden wat je ook kon horen op de video. Zo zalig! Al die geluiden. Zo herkennen we deze 2 kanjers toch wel. Als er nog maar eten is dan staan ze al rond je.

Wat hadden we voorzien in hun pakket:

  • 2 grote calciumbotten (voor ieder eentje)
  • Grote mergpijp snoepen die Philippe van de collega’s had gekregen bij het afscheid van Cenna. T & T mogen deze lekkernijen helemaal niet eten.
  • Ook had ik nog een grote zak van die kleine zachte botjes over, maar ook deze mochten T & T niet eten.
  • Een pakje van de ‘Edgar Cooper’ dentasticks (appel-munt).
  • Eerste wilde ik er nog een speelgoedje ook bij steken, maar dat hebben we niet gedaan.

Natuurlijk ook nog een kerstkaartje voor de baasjes. Lekkernijen voor de baasjes hadden we er niet ingestoken want dat willen we toch liever persoonlijk afgeven als er de mogelijkheid is om naar Vlieland te reizen. Iets waar we uit kunnen naar kijken in 2022.

Chivas en Cenna waren in ieder geval wel content met al die lekkernijen die ze gekregen hebben. De eerste tijd zullen ze hier wel zoet mee zijn. Als dit op is, dan kunnen we nog eens wat lekkers sturen.

Als bewijs hier de beelden maar ze meer geïnteresseerd in al die lekkernijen. 

Oefening met de schoentjes en nadien naar de pianoles met Tripple

Deze ochtend Philippe vroeg uit de veren want hij ging met Tazzy naar het werk. Om half 7 vertrokken maar om 10 voor 7 kreeg ik een telefoontje van Philippe met de vraag of zijn badge van het werk nog thuis ergens lag (tafels). Na het zoeken witte badge op een witte placemat kon ik bevestigen aan Philippe dat deze dus nog thuis lag. Met een teleurstelling kwam Philippe dan terug naar huis met Tazzy die het niet begreep dat hij nu al moest terugkeren.

Deze week begin ik ook terug met werken maar in samenspraak met mijn diensthoofd, werk ik 10u van thuis uit deze week. Zo heb ik nog tijd om te oefenen met Tripple. Deze beslissing werd half november al gemaakt toen ik nog geen idee had hoelang mijn class zou duren. Na mijn 2u30 min. telewerk, was het dus de tijd voor Philippe om te beginnen met werken. Door dat hij zijn badge was vergeten, zou hij dus vandaag ook van thuis uit werken.

Oefenen met de schoentjes

Na mijn werk besloot ik even tijd te steken in het oefenen van het dragen van de nieuwe schoentjes die ik had gekocht. De schoenen die Chivas en Cenna hadden, kon zij niet dragen omdat deze te groot waren. Gelukkig paste deze wel voor Tazzy. Het was wel een hele karwei om ze aan te krijgen en nadien gingen we naar de tuin. Eigenlijk geen slim idee moet ik achteraf toegeven. Tripple begon als een razende te rennen en vloog door onze beplanting heen. Dan in combinatie nog eens met een 2de hond achter je aan? Nee, dit zag ik niet goed komen. Ik dacht al van als ik niet ingrijp nu krijgt die nog een hartaanval.

Ik kreeg Tripple nog niet meteen gevangen en zelfs niet met zo een paardensnoepje waar ze zo op verlekkerd zijn. Lichtjes kreeg ik paniek. Ik besloot Tazzy naar binnen te brengen bij Philippe en rustig even af te wachten. Tripple liep al iets kalmer en uiteindelijk kon ik haar te pakken krijgen en deed ook meteen de schoenen uit. De volgende keer gaan we dit ook niet meer in de tuin doen, maar doen we het gewoon buiten op straat tijdens een vrije wandeling. Dan moet ze wel meelopen en volgen. Met de tijd zal dit dan toch ook wel loslopen.

Het zal in ons geval een veiligheid zijn tijdens de koude winterperiode als de mensen tonnen zout strooien. Misschien is het ook goed om ze dit te leren dragen als we naar de zee zouden gaan want zeezout is ook niet gezond voor een hondentong. Als we gaan wandelen op straat met de hondenschoenen zullen jullie hier ook een update van krijgen.

Pianoles

Het was een kort weekend om mijn opdracht te oefenen van de pianoles van afgelopen vrijdag, maar we gaan toch een poging wagen. Tripple mee naar de les want moest ook nog langst de bakker want had brood laten bestellen deze morgen door Philippe dat ik nog moest gaan halen. De route naar de muziekschool verliep ontzettend goed en Tripple wist al snel hoe we aan ons lokaal moesten geraken via de lift.

Vandaag was er niet de mogelijkheid om de pedalen van de piano te gebruiken. Nee hoor! De pedalen waren niet defect, maar er had een hond beslist om de pedalen te gaan gebruiken als hoofdkussen. Gelukkig galmde de piano niet als ik gewoon aan het spelen was. Ons madam bleef gewoon languit liggen en vond het zelf zo plezant om op een gegeven moment haar kopje op mijn rechtervoet te gaan leggen zodat ik deze helemaal niet kon gaan gebruiken. Ach gekke meid toch! Als ik ooit optredens wil geven dan mag je niet onder de vleugelpiano gaan liggen.

Met een goed gevoel keerden we terug naar huis na de les en ik vertelde aan Philippe wat er was gebeurd in de les. Hij moest hier toch ook wel héél hard om lachen. Chivas ging ook meestal onder de vleugelpiano liggen en daar had hij geen problemen mee, maar als ik thuis piano speelde, dan ging hij altijd buiten. Tripple stoort mijn pianospel thuis helemaal niet. Ze geniet er zelfs van heb ik het gevoel.

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.